තරිඳු උඩුවරගෙදර

මේ වන විට රටේ වර්තමාන දේශපාලන තත්වය ගැන සාකච්ඡුාව අත්හැරලා 2020 ජනාධිපතිධුර අපේක්ෂකයා ගැන සංවාදයක් දක්වා රටේ දේශපාලන සංවාදය වෙනස් වෙලා. ඉදිරි වසර දෙක ගැනත් කතාකෙරෙන්නේ නැති තරම්. ඒ තත්වය ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
ජනාධිපතිවරණය ගැන එන සාකච්ඡුාව මට දැනෙන්නේ මේ මොහොතේ රටේ දේශපාලන නායකත්වය නිසා රට මුහුණදුන් ලොකුම ඛේදවාචකයක් විදියට. 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී ඉදිරිපත් වුණ ප‍්‍රධානම යෝජනාවක් වුණේ ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම. දැන් ඒ සියල්ල අමතක කරලා ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයක් ගැන කතාකරනවා. නැවතත් සියලූදෙනා හදන්නේ කවුරුහරි පොදු අපේක්ෂකයෙක්ව හොයාගන්න. ඒ අතරේ ජාතිකවාදී කඳවුරෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉදිරිපත් වෙන එක නවත්වන්නත් සමහරු උත්සාහ කරනවා. මේ සියල්ලෙන් ඔප්පු වෙන්නේ 2015 පත්වුණ ආණ්ඩුවේ අසාර්ථක බව. එක්කෝ ඔවුන්ට ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්න තිබුණා. නැත්නම් ආණ්ඩුව සාර්ථකව කරලා එයාලාගේ ඇතුළෙන් කවුරුහරි නායකයෙක් ඉදිරියට ගෙනෙන්න තිබුණා. හැබැයි මේ වෙනවිට කාගේවත් ඔළුවේ නැහැ, ආණ්ඩුවේ නායකයන් වන රනිල් වික‍්‍රමසිංහ හෝ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන 2020දී පත්කරගන්න ඕනෑ කියලා. හැමෝම හොයන්නේ වෙන කෙනෙක්ව. 2020 ජනාධිපතිවරණ සංවාදයෙන් මේගොල්ලන්ගේ අසාර්ථකභාවය හොඳින්ම නිරූපණය වෙනවා. අනෙක් අතට මේ දේශපාලන තත්වය තුළ අපට නායකත්වයක් නැහැ කියන එක ඔප්පු වෙනවා. මේක හරිම ලැජ්ජා සහගත දෙයක්.

අඩු තරමේ රටේ ආර්ථිකය සංවර්ධනය කරන්නත් එක්සත් ජාතික පක්ෂය අසමත් වෙලා තියෙන බව පෙනෙනවා. 2015දී ඔවුන් රටේ ආර්ථික සංවර්ධනය ගැන විස්මයජනක පොරොන්දු ඉදිරිපත් කළා නේද?
එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ප‍්‍රධාන පෙළේ ඉන්න අය සහ කොළඹ ඉහළ පන්තියේ ජනතාව හිතාගෙන ඉන්නේ යූඇන්පීයට තමයි ආර්ථිකය කරන්න පුළුවන් කියලා. ඒක මිථ්‍යාවක් බව දැන් පෙනෙනවා. යූඇන්පීයේ සහ එහි වත්මන් නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තියට අමතක වෙලා තියෙන කොටස තමයි දේශපාලනය. රනිල් හිතන්නේ නිලධාරියෙක් හැටියට. දේශපාලනඥයෙක් හැටියට නෙවෙයි. ඉතින්, පිරිසිදු ආර්ථික සංකල්ප අනුව විතරක් වැඩ කළොත් ආර්ථිකයට හරියාවි කියලා තමයි ඔහු හිතන්නේ. හැබැයි ආර්ථිකය කියන එක දේශපාලනයෙන් හෝ සමාජ ක‍්‍රියාකාරීත්වයෙන් අයින් කරන්න බැරි දෙයක්. ආර්ථිකය අනෙක් සමාජ කාරණා එක්ක බැඳිලා තියෙනවා. ඒවා එක්ක අන්තර් ක‍්‍රියාකාරීත්වයක් තියෙනවා. ආර්ථික තීරණ කියන්නේ දේශපාලන තීරණ. ඒක යූඇන්පීයේ ඉන්න ආර්ථික විශේෂඥයන්ට තේරෙන්නේ නෑ. එක පැත්තකින් මේක නවලිබරල්වාදී ප‍්‍රතිපත්තියේ ලක්ෂණයක්. ආර්ථිකය දේශපාලනයෙන් වියුක්ත විශේෂ තැනකට අරගෙන කළමනාකරණය කරන්න පුළුවන් කියලා ඔවුන් හිතනවා. හැබැයි ලෝක ඉතිහාසයේ වුණත් නව ලිබරල්වාදී දෘෂ්ටියට අනුව නව ලිබරල්වාදය සාර්ථකව ක‍්‍රියාත්මක කළ මාග‍්‍රට් තැචර්, රොනල්ඞ් රේගන් වගේ නායකයන් ආර්ථික සංකල්ප අනුව විතරක් වැඩ කළේ නැහැ. ඔවුන් හොඳ දේශපාලන නායකත්වයක් දුන්නා. ඇත්තටම ජේ.ආර්. ජයවර්ධන වගේ අයත් මේක තේරුම් ගත්තා. හැබැයි දැන් ඉන්න එජාප විශේෂඥයන්ට කරගන්නට බැරි ඒ දෙය. එජාපයේ ඛේදවාචකයත් ඒක. ඔවුන්ට දේශපාලනය තේරෙන්නේ නෑ. ඒ දේශපාලනය හරිම ළදරු දේශපාලනයක්. ඒක ඔවුන්ගේ නොදැනුවත්කමට වඩා ඔවුන්ගේ අහංකාරකම සහ ඔවුන් ජනතාවගෙන් දුරස්ථ වීම නිසා ඇතිවුණ තත්වයක්.

පළාත් පාලන මැතිවරණයෙන් සියලූ දේශපාලන කණ්ඩායම්වල ජනප‍්‍රියත්වය අඩුවී තියෙන බව පෙනුණා. ප‍්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ විදියට කාලයක් පැවතුණු ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය, එක්සත් ජාතික පක්ෂය සහ දෙමළ ජාතික සන්ධානය දුර්වල වී ඇති බව පැහැදිලිව පෙනුණා. මේ තත්ත්වය ගැන අදහස මොකක්ද?
අපට අදහසක් තිබුණා, ශ‍්‍රීලනිපය මෙවැනි පක්ෂයක් කියලා. දැන් ඒ පක්ෂය ඉවරයි. එදා අපි දැකපු ලක්ෂණ දැන් ඔවුන්ට නෑ. දැන් ශ‍්‍රීලනිපය අටවාගත්, පාවෙන කණ්ඩායමක් විතරයි. යම් ආකර්ෂණයක් හෝ තියෙන්නේ පොහොට්ටුවට. හැබැයි ඒ ආකර්ෂණය මහින්ද රාජපක්ෂ වටා තියෙන දෙයක් විතරයි. මහින්ද රාජපක්ෂ සිටින තුරු පමණක් පොහොට්ටුව පවතීවි.
ශ‍්‍රීලනිපය හැදුණේ එජාපයට විකල්පයක් විදියට. හැබැයි දැන් එහෙම විකල්පයක් නෑ. එජාපය තුළ වුණත් ස්ථීර ප‍්‍රතිපත්තියක් පෙනෙන්නේ නැහැ. අනෙක් අතට ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්ති අතින් මේ පක්ෂ දෙක අතර ලොකු වෙනසක් නෑ. දෙමළ ජාතික සන්ධානයටත් වෙමින් යන්නේ මේ හා සමාන දෙයක්. දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ බලාපොරොත්තු එජාපය සහ ජනාධිපතිවරයා සමඟ ගැටගැහිලා තිබුණා. ඒ දෙපාර්ශ්වය අසාර්ථක වීමත් සමඟ දෙමළ ජාතික සන්ධානයට නියෝජනය කරන්න පුළුවන් වුණ විකල්ප ඉඩකඩ නැතිවුණා. ඔවුන් විරුද්ධ පක්ෂයක් නෙවෙයි. ඔවුන් දෙමළ ජනතාවට මොනවා හරි ලබාගන්න බලාගෙන ආණ්ඩුවේ එල්ලිලා ඉන්නවා මිසක් විකල්ප දේශපාලන මාර්ගයක් හෝ විකල්ප දේශපාලන අදහසක් පෙන්වන්නේ නෑ. අඩු තරමේ දෙමළ ජනතාවටවත් විකල්පයක් පෙන්වන්න ඔවුන්ට බැරිවෙලා. එජාපය ගැන කලින් කතාකළා. තව ටික කාලයකින් එජාපයටත් ශ‍්‍රීලනිපයට අත්වුණ ඉරණම අත්වෙන්නයි නියමිත.

ලෝක දේශපාලනයේ නව දේශපාලන ව්‍යාපාර නැඟීඑන බව පෙනෙන්න තියෙනවා. ඒ අතර වාමාංශික දේශපාලන ව්‍යාපාර වගේම දක්ෂිණාංශික ව්‍යාපාරත් තියෙනවා. ලංකාවේ ප‍්‍රධාන දේශපාලන ව්‍යාපාර ජනප‍්‍රියත්වයෙන් අඩුවෙද්දී ජනප‍්‍රිය දේශපාලන ව්‍යාපාරයකට ඉඩකඩ තියෙන බව පෙනෙනවා නේද?
අපේ ලොකු රික්තයක් එතැන තියෙනවා. මම හිතන විදියට අපේ රටේ ඒ රික්තකය පුරවන්න පුළුවන් ශක්තිමත් වාමාංශික ව්‍යාපාරයකට. ලංකාවේ එහෙම තැනකට ළඟාවීම ගැන අපට අනුමාන කළහැකි පක්ෂ වන පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය හෝ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ වගේ වාමාංශික ව්‍යාපාරවල තියෙන අඩුපාඩු නිසා ඒ රික්තකය ඔවුන් අල්ලාගෙන නෑ. එහෙත් ඒක අල්ලාගන්න ලොකු අවස්ථාවක් ඔවුන්ට තියෙනවා. ඒක කරන්න නම් සමාජවාදය ගැනත් අලූ‍ත් විදියට හිතන්න වෙනවා. නූතන යුගයේ තියෙන සංකීර්ණ සමාජමය තත්වයන්ට ගැළපෙන ආකාරයට සමාජවාදයක් සහ පොළොවේ තියෙන ප‍්‍රශ්න හඳුනාගෙන ඒ හරහා දේශපාලන සංවිධානගත වීමක් අවශ්‍යයි. ඒක හරියටම වෙලා නැහැ.
ලෝක දේශපාලන ප‍්‍රවණතා අනුව යමින් ලංකාවටත් ජනප‍්‍රිය, ශක්තිමත් නායකත්වයක් අවශ්‍ය බවට යෝජනා ඉදිරිපත් වෙනවා. සමහරු කියන්නේ රටට ආදරය කරන ඒකාධිපතියෙක් ඕනෑ කියලායි. ඒ විදියට යෝජනා වෙන නම් අතර ඉදිරියෙන්ම තියෙන නාමය තමයි

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ. මේ තත්වය ගැන අදහස මොකක්ද?
ශක්තිමත් නායකයෙක් අවශ්‍ය බව කියන්නේ ලංකාවේ පමණක් නොවෙයි. ලෝකයේ හැම තැනම එහෙම රැුල්ලක් පෙනෙනවා. ශක්තිමත් නායකයෙක් විතරක් නෙවෙයි. සාම්ප‍්‍රදායික දේශපාලනඥයෙක් නොවන නායකයෙක් අවශ්‍ය බව තමයි ඒ රැුල්ලට අනුව කියැවෙන්නේ. ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප්, එම්මානුවෙල් මැක්‍රොන් වැනි නායකයන් එවැනි අය. නවසීලන්තයේ නව අගමැතිනිය ජෙසින්ඩා ආඞ්න් සාම්ප‍්‍රදායික පක්ෂයකින් පැමිණියත් ඇය සාර්ථක වුණේ ඇයගේ නවීන බවක් තිබුණු නිසා. සාම්ප‍්‍රදායික වියළි දේශපාලනය වෙනුවට අලූත් යමක් ඇය සතුව තිබුණා.
ලංකාවේත් දැන් හැමෝම වෙනසක් හොයනවා. ශක්තිමත් නායකයෙක් අවශ්‍යයි කියන හැඟීම එනවා දේශපාලන අවිනිශ්චිතතාවයක් උග‍්‍ර වෙද්දී. දැන් කතාකරන හැමෝම කියන්නේ රටේ මොකක්වත් වෙන්නේ නැහැ කියලා. තීරණයක් ගන්න බෑ. තීරණයක් අරන් පැය විසිහතරක් යද්දී ඒ තීරණය වෙනස් කරනවා. ඒ නිසා සාම්ප‍්‍රදායික රාමුවෙන් පිට අලූ‍ත් නායකයෙක් ගැන යෝජනාව මිනිස්සු අතරෙ තියෙනවා. එතැනදී තමයි ගෝඨාභය මතුවෙන්නේ. හැබැයි මම හිතන්නේ නෑ ගෝඨාභයට මැතිවරණයේදී ශක්තිමත් විදියට ඉදිරියට එන්න පුළුවන් කියලා. දැන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂව අපට ශක්තිමත් විදියට පෙනෙන්නේ ඔහු තවම මැතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවුණ නිසා. මහින්ද රාජපක්ෂ හෝ වෙනත් කෙනෙකුගේ සම්පූර්ණ සහාය ලැබුණොත් මිස ගෝඨාභය රාජපක්ෂට තනිවම ඉදිරියට එන්න බැහැ. ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ඇතුළේ තියෙන අභ්‍යන්තර කාරණා එක්ක ගත්තාම මහින්ද රාජපක්ෂගේ සම්පූර්ණ සහයෝගය ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ලැබේවි කියලා විශ්වාස කරන්නත් අමාරුයි.

අරුණ ජයවර්ධන
පසුගිය සතියෙන්..

වැලිකඩ බන්ධනාගාරය තුළදී, 2012 නොවැම්බර් 9වැනිදා රාත‍්‍රියේ, එහි රඳවුවන් 27 දෙනකු ගාතනය කිරීම ගැන පොලිස් මත්ද්‍රව්‍ය නාශක කාර්යාංශයේ පොලිස් පරීක්‍ෂක නියොමාල් රංගජීව හා එවකට මැගසින් බන්ධනාගාරයේ අධිකාරි එමිල් රංජන් ළමාහේවා අත්අඩංගුවට ගනු ලදුව දැන් සිටින්නේ රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරයේය.
2012 නොවැම්බර් 09වැනිදා දහවල්,රඳවුවන් සන්තකයේ ඇති ජංගමදුරකථන, මත්ද්‍රව්‍ය හා සිම් කාඞ් වැනි අනවසර ද්‍රව්‍ය අත්අඩංගුවට ගැනීමේ සොද්සි මෙහෙයුමක් මුවාවෙන් පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකාය ආයුධ සන්නද්ධව නීති විරෝධී ලෙස බන්ධනාගාරයයට ඇතුලූ විය. තමන් වාට්ටු තුළ සිරකොට එස්ටීඑෆ් විසින් කඳුළු ගෑස් දමනු ලැබීමෙන් කොපයට පත්වුණු රඳවුවෝ, එස්ටීඑෆ් වෙත ගල්මුල් ප‍්‍රහාර එල්ලකරන්නට වුයෙන්, පසුබැස බන්ධනාගාරයෙන් පිටතට එන්නට එස්ටීඑෆ් භටයන්ට සිදුවිය. ඔවුන් පිට.ත රැුකවලෙහි සිටියදී රාත‍්‍රියේ එලෙසම ආයුධ සන්නද්ධව යුද හමුදාව බන්ධනාගාරයට ඇතුළු විය. යම් කායලක් තුළ බන්ධනාගාරය තුළ තිබුණු නොසන්සුන්කම පාලනය කරගන්නට හමුදාවට හැකිවිය. පාන්දර දෙකට පමණ පොලිස් මත්ද්‍රව්‍ය නාශක කාර්යාංශයේ පොලිස් පරීක්‍ෂක නියොමාල් රංගජීව හා තවත් කිහිප දෙනකු සිවිල් ඇඳුමෙන් යුතුව බන්ධනාගාරයට ඇතුළුවූහ. රංගජීව ඇතූළු පිරිස විසින්, තමන් අතවූ ලැයිස්තුවක් බලාගෙන වාට්ටු ආසන්නයේ දණගස්වා සිටි රැුඳවුවන් අතරින් කිහිප දෙනකුගේ නම් කතාකොට ඔවුහු පසෙකට ගෙනයන ලදහ. ඒ පිරිස නැවතත් වාට්ටුවලට නොආ අතර, ඔවුන්ගේ මළසිරුරු පසුවදා උදේ බන්ධනා ගාර භූමිය තුළ තැනින් තැන වැටී තිබෙනු දක්නා ලදි.
නියොමාල් රංගජීව, බන්ධනාගාරයට ඇතුළුවුනු අන්දමත්, නම් අඬගසමින් එක් එක් රෑවුවා පසෙකට ගෙනගිය අන්දමත් ඇසූ දුටු රැුඳවුවන් විසින් කියන ලද දේ පසුගිය සතියේ අපි පළකළෙමු. අද, එහි තවත් තොරතුරු එලිදරව් කෙරෙයි.

කළුතුෂාර මැරූ හැටි
මේ තවත් රැුඳෙවියකුගේ ප‍්‍රකාශයකි:
‘රාති‍්‍රයේ මමත් රැුඳෙවියන් 20ක් විතරත් බන්ධනාගාර නිලධාරීන් 10ක් පමණත් රැුඳීසිටියේ සුබසාධක කාර්යාලයේ. ….ඔය අතර විටින් විට හමුදා නිලධාරීන් කිහිපදෙනා බැගින් සුබසාධක කාර්යාලයට පැමිණ එක් වරක් අපෙන් ඇහුවා හාමුදුරු දෙන්නාව මරපු නිලමේ ඉන්නේ කොහේද කියලා. රැුඳෙවියන් පිළිතුරු දුන්නේ නැහැ. විටින් විට ආ හමුදා නිලධාරීන් අපිව බයගන්වන්න එක එක දේ කිව්වා. එසේ පැමිණි එක කණ්ඩායමක් කිව්වේ, නිලමෙයි කපිලයි මාලනුයි මැරුවා උඹලත් දඟලන්නේ නැතිව හිටපන් කියලා. පසුව නැවතත් ඔහු පැමිණ කිව්වා, සුසන්තයි අතපත්තුයි ගුණ්ඩුයි මැරුව බව. පාන්දර 4 පමණ වනතෙක් අපි ඒ කාර්යාලයේම හිටියා. ඒ වෙලාවේ කොඩිප්පිලි මහතා (එවකට බන්ධනාගාර කොමසාරිස් ජෙනරාල්* සහ තවත් නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙක් කාර්යාලයට ආවා. ඔවුන් සිටින අවස්ථාවේ එතැනට ආවා සිවිල් ඇඳගත් හතර දෙනෙක්. තුන්දෙනෙක් සුදුපාට ටීෂර්ට් වගේ ඇඳගෙන හිටියා. එක්කෙනෙක් කහපාට ටීෂර්ට් එකක් හා දිග කලිසමක් ඇඳ හිටියා. ඔහු සාමාන්‍යයෙන් අඩි පහමාරක් උස, මහත කළු බඩ ඉදිරියට නෙරා තිබුණු බුලත්විට කන බව පෙනෙන ආකාරයේ කෙනෙක්. ඔහු අපිට කිව්වා පෙන්නපන් කළුතුෂාරව නැත්නම් උඹලාව මරනවා කියලා. රැුඳවියන් කවුරුත් උත්තර දෙන්න ගියේ නැහැ. එතැන හිටි බන්ධනාගාර නිලධාරියෙක් කිව්වා කළුතුෂාරව පෙන්නපන්, නැත්නම් උඹලට ප‍්‍රශ්නයක් වෙයි කියලා. එම නිලධාරියා එතැන සිටි රැුඳෙවියන් හඳුනාගනිමින් ටිකක් ඉස්සරහට යනවිට ඔහු දැක්කා, මේසයක් යට නිදියාගෙන වගේ හැංගිලා හිටිය කළුතුෂාර. එවිට ඔහු කිව්වා ආ මේ ඉන්නේ තුෂාර කියලා. කහපාට ටීෂර්ට් එක ඇඳගෙන හිටි අය මේසය ළඟට පැමිණ, ‘අම්මට උඩු මේ ඉන්නේ භාණ්ඬේ’ කියමින් තුෂාරව ඇදලා එළියට ගත්තා. ඔහු තුෂාරට පයින් කිහිපයක් ගැහුවා. එවිට තුෂාර කිව්වා, ‘රංගජීව මහත්තයෝ මාව මරන්න එපා’ කියලා. ඉන්පසු කහපාට ටීෂර්ට් ඇඳගෙන හිටි පුද්ගලයා තුෂාරගේ ටීෂර්ට් එකේ කොලර් එකෙන් අල්ලාගෙන ඔහුව බිම දිගේ ඇදගෙන කර්මාන්ත ශාලා කාර්යාලයේ ගේට්ටුව දෙසට ඇදගෙන ගියා. එම ගේට්ටුව ළඟට යන තෙක් අප සිටින තැනට පේනවා. මම සිද්ධිය බලන්නට අඩි කිහිපයක් ඉදිරියට ගිය නිසා හොඳින්ම දැක්කා. මා බලා සිටියදීම කර්මාන්ත ශාලා කාර්යාලයට ඇතුළු වන දොරටුව අසළින් වෙඩි ශබ්දයක් සමග වෙඩි තබන විට පිටවන ආලෝකයක් මම දැක්කා. කළු තුෂාරව බිම දිගේ ඇදගෙන යනවිටත් කොඩිප්පිලි සහ අනෙක් මහත්වරු කාර්යාලයේ හිටියා. පසුව මා ඇතුළු රැුඳෙවියන් වාට්ටුවලට යොමුකිරීම ආරම්භ කළා. මමත් තව රැඳෙවියන් කිහිප දෙනකුත් කර්මාන්ත ශාලා දොරටුව අසලින් වැටී ඇති පාර දිගේ පන්සල් වාට්ටුව දෙසට යෑමට එන විට මම දැක්කා කර්මාන්ත ශාලා කාර්යාලයට ඇතුළුවන දොරටුව ළඟ කළුතුෂාර වැටිලා ඉන්නවා.’

කොණ්ඩ අමිල ඝාතනය
මලිත් සමීර පෙරේරා හෙවත් කොණ්ඩ අමිලගේ දෙහිවල, කළුබෝවිල පදිංචිකරුවෙකි. හෙරොයින් ජාවාරම්කරුවකු වූ අතර කුප‍්‍රකට මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරු වෙලේ සුදාගේ සහචරයකු ලෙස සැලකුණෙකි. කප්පම් ගැනීමේ නිරතවූවෙකි. වෙලේ සුදා සමඟ ගනුදෙනු තිබුණු කාලයේ අමිලත් වෙලේ සුදාත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී දුමින්ද සිල්වාගේ දේශපාලන වැඩවලට ඉදිරිපෙළ සහායකයන් හැටියට සම්බන්ධ වූවෝය.
අමිල අත්අඩංගුවට ගන්නේ නියොමාල් රංගජීව විසිනි. ඒ තම පෙම්වතියකගේ නිවසේ අමිල සිටිද්දීය. බන්ධනාගාරය තුළදීද අමිල අත දිග හැර වියදම් කළේය. ඒ නිසා බන්ධනාගාර නිලධාරීහු අමිලට යහමින් උදව් කළෝය. අමිල, බන්ධනාගාර නිලධාරීන් ලවා සමහර ඉරිදා දවස්වලට ෆ‍්‍රයිඞ් රයිස්, කොත්තු රොටි ගෙන්වාගෙන කෑවේය. බියර්, අරක්කු වැනි දේද එලෙසම ගෙන්වා ගන්නා ලදි. අමිලගේ ළඟ කැමරා ෆෝන් එකක් තිබුණි. ඔහුගේ පෙම්වතිය පුරුද්දක් හැටියට නිවසේ සිට තම කැමරා ෆෝන් එකෙන් බන්ධනාගාරයේ සිටින අමිලගේ කැමරා ෆෝන් එකට රූපය දකිමින්ම කතාකළාය. තමා ඉන්නා සිරකුටියේ හැටි සොබාව අමිල ෆෝන් එක හරහා ගෙදර අයට පෙන්නුවේය.
බන්ධනාගාර ඝාතනය සිදුවුණු දින රාත‍්‍රී 8ට පමණද, ඒ කියන්නේ එස්ටීඑෆ් නිලධාරීන් වෙඩි තබමින් සිටියදී අමිල ජංගම දුරකථනයෙන් ගෙදරට කිහිපවරක් කතාකර තිබුණේය.
රාත‍්‍රී, හමුදාව බන්ධනාගාරය තුළ සිටින විට කොණ්ඩ අමිල, එල් ශාලාවේ තුන්වැනි තට්ටුවේ 34 හෝ 35 කාමරයේ සිටියේය. ඒ මාතර මල්ලිගේ කාමරයයි. රාත‍්‍රී 12 පමණ වන විට හමුදා නිලධාරීහු පැමිණ එල් ශාලාවේ සියලූම දෙනාට බිම් මහලට පැමිණෙන ලෙස දැන්වූහ. බිම් මහලට පැමිණි සියලූ දෙනා එහි දණගස්වන ලද්දෝය.
‘එල් ශාලාවේ ඉන්න එවුන් ඇර අනිත් එවුන් ඉන්නවා නම් නැගිටපල්ලා.’ හමුදා නිලධාරියෝ කීහ.
රඳවුවෝ අට දෙනෙක් පමණ නැගිට්ටාහ. කොණ්ඩ සුරේෂ්, කොණ්ඩ අමිල ඇතුළු තවත් හයදෙනෙක් එසේ නැගී සිටියහ. නිරායුද මේ පිරිස ඉදිරියට ගෙන තම භාරයට ගත් හමුදා භටයෝ ඔවුන් ශාලාවෙන් පිටතට ගෙනගියහ. සුපුරුදු පරිදි නියොමාල් රංගජීවද ඒ හමුදා පිරිස සමඟ සිටියේය.
රඳවුවන් පිටතට ගෙනයෑමෙන් විනාඩි 10කට පමණ පසු වෙඩි ශබ්ද කිහිපයක් ඇසුණි. අන් අයගේ මෙන්ම කොණ්ඩ අමිලගේ ඉරණමද විසඳී තිබුණේය. පසුදින උදේ වන විට කොණ්ඩ අමිලගේ සිරුර අසළ මුවහත් දිග පිහියක්ද දමා තිබිණ. හමුදා සෙබළුන් විසින් පසෙකට ගෙන යන විට අතෙහි කිසිවක් නොතිබුනු කොන්ඩ අමිලගේ මලසිරුර අසල පිහියක් දමා තිබීමෙන්, ඔහුගේ මරණය තවෙකකු හා ගැටුමක ප‍්‍රතිඵලයක් යැයි පෙන්වන්නට ලජ්ජාසහගලත උත්සාහයක් ගෙන තිබුනත්, එහි වයාජය සියලූ දෙනාටම පැහැදිලි විය.

ගුණ්ඩු මාමා මරා දැමෙයි
රාත‍්‍රී 10 පමණ වන්නට ඇත. වයි ඕ වාට්ටුවේ රඳවා සිටි ගුණ්ඩු මාමා වාට්ටුවෙන් පිටතට ගොස් යළි ඇතුළට පැමිණ තවත් රඳවුවකු ඇමතීය. ‘මල්ලි, නාකොටික් එකත් බැහැලා.’ සාමාන්‍යයෙන් කලබල ගති නොපෙන්වන ඔහු ඒ අවස්ථාවේදී බොහෝ කලබල වුණු ගතියක් පෙන්වීය. බොහෝ දේ දෙඩුවේය. එක් වරක රිමාන්ඞ් ඇඳුම ගලවා සරමක් ඇඳගත්තේය. නැවතත් සරම ගලවා රිමාන්ඞ් ඇඳුම ඇඳ ගත්තේය. ‘ඇයි ඉතින් කලබල වෙලා ඉන්නේ?’ කියා අනෙක් රඳවුවා ගුණ්ඩු මාමාගෙන් ඇසුවේය. ‘මම එළියේ ඉඳලා එනකොට නාකොටික් එකේ රංගජීව මහත්තයාව දැක්කා. මම එයාට තට්ටුවක් දාගෙන සර් කියලා කියාගෙන ආවා. ඒ නිසා දැන් මට බයයි. මොනව වෙයිද දන්නේ නැහැ.’
‘නාකොටික් රංගජීව මහත්තයා කහ පාට ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳගෙන ඉන්නේ. පරෙස්සම් වෙයල්ලා’ කියාද ගුණ්ඩු මාමා අනෙක් රඳවුවන්ට කීවේය. ‘නාකොටික් රංගජීව මහත්තයාට විරුද්ධව අම්මා සාක්‍ෂි දෙන නඩුවක් තියෙනවා. ඒක අම්මාට කියලා නවත්තලා තියෙන්නේ.’ ඔහු කීවේය. ගුණ්ඩු මාමාත්, කළු තුෂාරත්, අතපත්තුත් බන්ධනාගාරය තුළදී සමීපව ආශ‍්‍රය කළ මිතුරෝ වූහ.
යුද හමුදාව පැමිණි පසු වයි ඕ අංශයේ සිරකරුවෝ සියල්ලෝම පිටතට ගෙන කොරිඩෝරයේ දණගස්වනු ලැබුවෝය. රංගජීව තමාගේ අතේ තිබුණු කඩදාසියෙන් බලමින් නම් කියන්නට පටන් ගත්තේය. ඒ නම් කියැවෙන අය හමුදා නිලධාරීන් විසින් කොරිඩෝරයට යාබද සිරකුටිය තුළට ඇදගෙන යන ලදහ. එසේ නම් අඬගසා සිරමැදිරිවලට දමන ලද අය අතර සුසන්ත, අතපත්තු, ගුණ්ඩු මාමා සහ ඩොල්පින් චන්දන යන අයද වූහ.
කළු පැහැති, සාමාන්‍ය උසක් ඇති, තර සිරුරක් හා නෙරා ආ උදරයක් සහිත පුද්ගලයෙකු නිසා රංගජීවගේ රූපය හැමෝටම මතකය. ගුණ්ඩු මාමා කීවාක් මෙන් ඔහු ඇඳගෙන සිටියේ කහපාට ක්‍රොකඩයිල් වර්ගයේ ටීෂර්ට් එකකි.
සුසන්ත, අතපත්තු, ගුණ්ඩු මාමා සහ ඩොල්පින් චන්දන සිරකුටියට දමා ටික වේලාවකට පසු ඩොල්පින් චන්දන නැවත සිරකුටියෙන් පිටතට ගෙන අනෙක් සිරකරුවන් රඳවා සිටි තැන දණගස්වනු ලැබීය. දැඩි ලෙස පහරකෑම්වලට ලක්වුණු බවක් ඔහුගේ මුහුණෙන් හා ඉරියව්වලින් දිස්විය. ඉන්පසු හමුදා නිලධාරියෙක් නාකොටික් රංගජීව අමතා, ‘සර් හරි’ යැයි කීවේය. ඒ කතාවත් සමඟ රංගජීව දණගස්වා සිටි සිරකරුවන් අතරින් ඇවිදගෙන සිරකරුවන් තිදෙනා රඳවා සිටි සිරකුටිය තුළට ගියේය. විනාඩි තුන හතරකට පසු ඔහු සිරකුටියෙන් පිටතට ආවේය. ඉන් පසු, සුසන්තත්, අතපත්තුත්, ගුණ්ඩු මාමාත් සිරකුටියෙන් පිටතට ගෙන දණගස්වා සිටි සිරකරුවන් අතරින් ගොඩනැගිල්ලෙන්ද පිටතට ගෙන යනු ලැබූහ. ඔවුන්ගේ උඩුකයට ඇඳ සිටි ටීෂර්ට්වලින් එකිනෙකාගේ ඇස් වසා බැඳ තිබිණ. අත්ද බැඳ දමා තිබිණ.
පසු දින උදෑසන වන විට ඒ තුන්දෙනාගේද මළසිරුරු දක්නට ලැබිණ. නිර්මල අතපත්තුගේ මළසිරුර අසළද ටී56ක් දමා තිබිණ. කළු තුෂාරගේ මළසිරුරද ඒ අසළ විය. මළසිරුරු වැටී තිබුණේ මීටර 20ක පමණ දුරක් තුළය. කළු තුෂාරගේ මළසිරුරේ අත උඩ ටී 56 ආයුධයක් තිබිණි.
මොසස් නියොමාල් රංගජීව, මේ ඝාතනවලට වගකිවයුතුදැයි තීන්දු කරනු ඇත්තේ අධිකරණයක් විසිනි. එහෙත්, වැගලිකඩ බන්ධනාගාර සඹූහ ගාතනය සම්බන්ධයෙන් 2015 මාර්තු මාසයේ පත්කරන ලද හිටපු විනිසුරු විමල් නම්බුවසම්ගේ ප‍්‍රදානත්වයෙන් යුක්ත කමිටුව ඉදිරියේ දිවුරුම් පිට සාංෂි දුන් රැදවුවෝ සහ බන්ධනාගාර නිලදාරීහු, නියොමාල් රංගජීව එදා බන්ධනාගාරය තුල කල ඛී දේ සම්බන්ධයෙන් ඇසුදුටු සාක්‍ෂි දි තිබේ.
ඒ නිසා, නියොමාල් රංගජීවට එල්ලවී ඇත්තේ මිනීමැරුම් චෝදනාය. තමා අොත් තිබුණු ලැයිස්තුවක් අනුව නම් කියා අඬගසාගෙන රදවුවන් පසෙකට ගෙනගොස් ඇත්තේ රංගජීව ප‍්‍රමුඛ කන්ඩායම විසිනි. පසුදා උදේ ඒ රැදවුවන්ගේ වෙඩිවැදුණු මලසිරුරු තැන තැන ැවටී තිඉියදී හමුවිය. දැන්, තමා විසින් පසෙකට ගෙනයන ලද රැඳවුවන්ගේ ජීවිතවලට කුමක්වීදැයි පැහැදිලි කළ යුත්තේ රංගජීවය.අදිකරණය හමුවේ පැනනගිනු ඇති වැදගත්ම ප5ශ්නයද එයයි. ඒ ප‍්‍රශ්නයට ලැබෙන ිපලිතුරු මත රංගජීව යවනු, දිවයින පුවත්පත කියන විදියට, විරයෙක්ද, නැතිනම් සඹූහ ගාතනයකට වගකිවයුතු මිනීමරුවෙක්ද යන්න පැහැදිලි වනු ඇත.
සාමාන්‍යයෙන් පොලිස් නිලධාරීන්ට එකම පොලිස් ඒකකයක් තුළ දිර්ඝ ලෙස රාජකාරියේ යෙදෙන්නට නොහැකි නමුත්, පුදුමයකට මෙන් නියොමාල් රංගජීව, අවුරුදු 18ක්ම රාජකාරි කර ඇත්තේ මත්ද්‍රව්‍ය නාශක කාර්යාංශයේය. දැනගන්නට තිබෙන පරිදි, කඩුවෙල ප‍්‍රදේශය ආශ‍්‍රිතව ඔහුට හිමි නිවාස 5ක් පමණ තිබේ. ටිපර් රථ කිහිපයක්ද ඔහුට අයිතිය. මීට කාලයකට පෙර රංගජීවගේ කටයුතු ගැන චෝදනා පත‍්‍රයක් පොලිසිය තුලින් සකස් කෙරුණු නමුත්, කුමන හේත්ුවක් නිසා හෝ එය ඉදිරියට ගියේ නැත.

ලබන සතියට.

ජයදේව උයන්ගොඩ

විග‍්‍රහ කිරීමට වටිනා කාරණා කිහිපයක්ම පසුගිය දින කිහිපය තුළ සිදුවී තිබේ. ඉන් පළමුවැන්න, මහජන අවධානයට නැවත නැවතත් පැමිණෙන අල්ලස හා දුෂණය පිළිබඳ තේමාවයි. දෙවැන්න, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ඉදිරිපත් වී තිබෙන 20 වැනි සංශෝධනයයි. තුන්වැන්න, ජනාධිපතිතුමා ඉදිරිපත් කළ ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශනයයි. ඉන් පළමුවැන්න ගැන පමණක් මේ ලිපියෙන් සාකච්ඡුාවේ.
රාජ්‍ය සේවයේ පවත්නා අල්ලස සහ දුෂණය පිළිබඳව ගැටලූව, රාජ්‍ය සේවයේ ඉහළම නිලධාරීන්ගේ මට්ටමෙන් කොතරම් ගැඹුරට විනිවිද ගොස් තිබෙන්නේද යන කරුණ නැවත වරක් අප ඉදිරියේ නිරාවරණය වී තිබේ. ‘ජනාධිපතිතුමාගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානී’ යනු රාජ්‍ය සේවයේ තිබෙන ඉහළතම තනතුරු දෙක තුනෙන් එකකි. ජනාධිපති ලේකම්, අගමැති ලේකම්, කැබිනට් ලේකම් සහ මහා භාණ්ඩා ගාරයේ ලේකම් යනු අනෙකුත් ඉහළතම තනතුරු කිහිපයයි.
ලංකාවේ මෑත කාලයේ ඉතිහාසයෙන් පෙනෙන්නේ 1990 ගණන්වල මැද භාගයේ පටන් සිටි සෑම ජනාධිපති ලේකම් කෙනෙකු පිළිබඳව සිදුවී තිබෙන්නේ බලය අයුතු ලෙස ප‍්‍රයෝජන ගැනීම, අයුතු ලෙස ධනය ඉපයීම සහ දේශපාලන බලධාරීන්ගේ අයුතු කි‍්‍රයාවලට අනුබල දීම යනාදි අවභාවිත ගැන මහජන සැකය ඔවුන් වෙත යොමු වී තිබුණ බවයි. මෙවැනි සැකයකට තවමත් භාජනය නොවී සිටින කෙනෙකු නම් පරිපාලන සේවයේ ‘පැරණි සම්ප‍්‍රදායකට’ අයත් අවුරුදු 75ක් පමණ වයසැති, වර්තමාන ජනාධිපති ලේකම්තුමාය. එම පැරණි සම්ප‍්‍රදායටම අයත් රාජ්‍ය සේවකයෙකු වූ හිටපු ජනාධිපති ලේකම්, තම දේශපාලන ස්වාමීන්ගේ දුෂිත කි‍්‍රයාවන්ට අනුබල දීම නිසා, ඔහුට සිදු වූයේ සිරගෙට යෑමට පමණක් නොව, අවුරුදු හතළිහක් පමණ කාලයක් ගොඩනගාගෙන තිබුණු තම පුද්ගලික වෘත්තීය ගෞරවයද විනාශ කර ගැනීමටයි.

අල්ලස් ජාල
රජයේ සේවයේ ඉහළම මට්ටමේ නිලධාරීන් තම ආත්ම සහ වෘත්තීය ගෞරවයද පරදුවට තබා අල්ලසට සහ දුෂණයට පෙළඹෙන්නේ ඇයි? ජනාධිපති සිරිසේන මහතාගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියා අල්ලස් ගැනීම පිළිබඳව ඇති පුවත්පත් වාර්තා කියවන විට, මේ ප‍්‍රශ්නයට සෘජු පිළිතුරු නොලැබුණත්, පිළිතුරු සඳහා පදනම් කරගත හැකි තොරතුරු ගණනාවක්ම ලබාගත හැකියි. පළමුවැන්න, එම ඉහළ නිලධාරීන් දෙදෙනා ලබා ගත් සහ ලබා ගැනීමට අදහස් කළ අල්ලස් මුදල අතිවිශාල ප‍්‍රමාණයක් වීමයි. එය මිලියන 450ක් යැයි සමහර වාර්තාවල තිබිණ. එය ඇත්ත නම්, එයින් ප‍්‍රකාශ වෙන දෙය නම්, මේ සා විශාල මුදලක් ඇත්තටම මෙම පුද්ගලයන් දෙදෙනා අතර පමණක් බෙදෙන්නට තිබුණ දෙයක්ද? නැත්නම් පුද්ගලයන් ජාලයක් අතර බෙදෙන්නට තිබුණ දෙයක් නොවිය හැකිවීද? යන්නයි. ඊළඟ ප‍්‍රශ්නය, මේ පුද්ගලයන් ජාලයේ අනෙක් අය කවුරුන් විය හැකිව තිබිණද? යන්නයි. ඔවුන් අතර තවත් නිලධාරීන් මෙන්ම දේශපාලනඥයන්ද සිටින්නට නොහැකිද? පාසලකට ළමයකු ඇතුළු කර ගැනීමට හෝ නගර සභාවෙන් ගෙවල් සැලැස්මක් අනුමත කර ගැනීමට හෝ රුපියල් ලක්ෂයක් වැනි සුළු පගාවක් දෙන පුරවැසියකු පවා දන්නා දෙයක් නම්, එම රුපියල් ලක්‍ෂය නගර සභාවේ දේශපාලනඥයන් සහ නිලධාරීන් හෝ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට සම්බන්ධ දේශපාලනඥයන් හා නිලධාරීන් හෝ අතර බෙදී යන බවයි. මෙම අවබෝධය වනාහි අල්ලස සහ දුෂණය පිළිබඳ අප සමාජයේ පවත්නා ‘පොදු ජන දැනුම් සම්භාරයේම’ කොටසකි.
දැන් මෙම ‘පොදු ජන අවබෝධය’ මහානාම-දසනායක සිදුවීම වෙතට අදාළ කරන්නේ නම්, අල්ලස සහ දුෂණය පිටමං කිරීමට නැවත නැවතත් කැප වන අපේ ජනාධිපතිතුමාගේ අවධානය යොමු විය යුතු කරුණක් තිබේ. එය නම් මෙම සිදුවීම හුදෙක් ‘අපරාධ පරීක්‍ෂණයකට’ පමණක් සීමා නොකර, ඒ නිලධාරීන් දෙදෙනාද අයත් වන සම්බන්ධතා ජාලයම සොයාගෙන, එම ජාලයම කඩාබිඳ දැමීමයි.
අල්ලස සහ දුෂණය පිළිබඳ සිදුවීම් අපරාධ පරීක්‍ෂණ කරුණක් බවට පත් කිරීමෙන් සිදුවන්නේ, එය තනි පුද්ගල සිදුවීමක් බවට ලඝු කිරීමයි. එවිට කෙරෙන්නේ, පගාව ගත් පුද්ගලයා හෝ පුද්ගලයන් දෙදෙනා පමණක් ‘දුෂ්ටයන්’ ලෙස සලකා මුළු අවධානයම ඔවුන් එක්කෙනාට හෝ දෙදෙනාට පමණක් යොමුකර ඔවුන්ට පමණක් දඬුවම් කිරීමට පියවර ගැනීමයි. මහානාම හා දසනායක පමණක් ‘දුෂ්ටයින්’ කිරීමේ කාර්යය දැනටමත් මුදුන්පත් වී තිබේ. එහෙත් ඔවුන් දෙදෙනාද සම්බන්ධ දුෂණ-ජාලය නිරුපද්‍රිතව පවතී. මෙම කරුණ මහ බැංකුවේ බැ`දුම්කර ගනුදෙනුව පිළිබඳව ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවෙන් කළ පරීක්‍ෂණයෙන්ද මනාව පෙනිණ. පුද්ගලයන් කිහිප දෙනෙකුට පමණක් හුදෙකලාව කළ නොහැකි ඒ තරම් මහා පරිමාණ මංකොල්ලයක් පිළිබඳව ඒ තරම් දීර්ඝ පරීක්‍ෂණයකින් පසුව පවා දෝෂාරෝපණය ලබන්නේ, අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන්, ඇලෝසියස් සහ කසුන් පලිසේන යන පුද්ගලයන් තිදෙනෙකු පමණි. එහෙත් එම තිදෙනාද සම්බන්ධ මහා ජාලය කුමක්දැයි හදුනා ගැනීමට, ජනාධිපති කොමිසමවත් උනන්දු වූයේ දැයි පුරවැසියන් වන අපි නොදනිමු. අවසානයේදී සිදුවෙනු ඇත්තේ පුද්ගලයන් තුන්දෙනෙකු පමණක් අපරාධකරුවන් ලෙස සලකා ඔවුන්ට නඩු දමා සිරගෙට යැවීම වන්නට හොඳටම ඉඩ තිබේ.
‘දුෂණ හා අල්ලස් ජාලය’ පිළිබඳ නොසලකා හැරීම ලංකාවේ දුෂණ විරෝධී සටනේ ප‍්‍රධාන මගපෙන්වීමේ මූලධර්මය බවටද පත්වී තිබෙන බව පෙනේ. පසුගිය ආණ්ඩුව යටතේ සිදුවූයේ යැයි කියන කිසිදු දුෂණ පරීක්‍ෂණයක, එම ‘ජාල’ ගැන ගැඹුරට සොයන ඇති බවට අදහසක් ඇතිකර ගැනීමට පුරවැසියන් වන අපට නොහැකිය. එම ජාලවල බල සම්පන්න දේශපාලනඥයන් සහ ඔවුන්ගේ පවුලේ ආසන්නතම සාමාජිකයන්ද සම්බන්ධ බව දැනගත් වහාම, පරීක්‍ෂණද ඇනහිට තිබෙන බව අපට අනුමාන කළ හැකිය. අවසානයේදී සිදුවනු ඇත්තේ මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ හෝ කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල හෝ ජාලයට සම්බන්ධ නොවී තමන් තනිවම සිදුකළ ‘‘සුළු’’ දුෂණයකට නඩු දැමීමයි. බලවත් පවුල්වල සාමාජිකයන් නොවීම නිසා මහානාම සහ දසනායක අමාරුවේ වැටුණේ යයිද කෙනෙකුට උපහාසයෙන් කිව හැකිය.

ජනාධිපති සටන
මහජන ජීවිතය පිරිසිදු කිරීමට තමන් සතු කැපවීම ගැන ජනාධිපතිතුමා තම අලූත් ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශයෙන් නැවත වරක් ශපථ කර තිබේ. එහෙත් එම ශපථය අලංකාරෝක්තිවලට සීමා නොකර, ප‍්‍රතිපත්තිමය යථාර්ථයක් බවට පත්කරන්නටත් එතුමාගේ අපේක්‍ෂාවක් තිබෙන්නේ නම්, මෙම ‘අල්ලස් සහ දුෂණ ජාල’ පිළිබඳ කරුණට එතුමාගේ අවධානය යොමුවිය යුතුය. එසේ කළ විට පහත සඳහන් දේද අවබෝධ වනු ඇත.
(1) මෙම ජාලවලට තමන්ගේම නැදෑයන්, මිතුරන් සහ දේශපාලන සගයන්ද සිටින බව අවබෝධ වූ විට ඒ ගැන කම්පා නොවී, නොසෙල් වී තම අධිෂ්ඨානය දිගටම පවත්වා ගැනීමේ අවශ්‍යතාව.
(2) අල්ලස සහ දුෂණයට එරෙහි සටන, පොලිස් පරීක්‍ෂණවලට පමණක් සීමා කිරීමෙන් ඒ තරම් ඉදිරියට නොයන බව.
(3) අල්ලස සහ දුෂණයට එරෙහි සටන හුදෙක් පොලිස් කාර්යයක් පමණක් නොවන නිසා රාජ්‍ය සේවය සහ දේශපාලන සේවය එකට සම්බන්ධව සිදුවන කි‍්‍රයාවලියක් නිසා එම සටනේ පරිමාව පුළුල් කළ යුතුය යන්න.
මෙම ලිපියේ මුලදී මතු කළ ප‍්‍රශ්නයට ආපසු යෑමට දැන් අවස්ථාවයි. ඉතාම ඉහළ පෙළේ රාජ්‍ය නිලධාරීන්, තම ආත්ම සහ වෘත්තීය ගෞරවය පරදුවට තබමින්, අල්ලසට සහ දුෂණයට පෙළඹෙන්නේ ඇයි? එයට දිය හැකි එක් පිළිතුරක් නම්, අල්ලස සහ දුෂණය එම නිලධාරීන් කාලාන්තරයක් තිස්සේ පුරුදුවී හැඩගැසී සහ පුහුණු වී තිබෙන ‘වෘත්තීය සංස්කෘතියක’ අඛණ්ඩ අංගයක් බවට පත්වීමයි. මෙය වනාහි, කොළඹ ලොන්ඩන් මාවතේ තිබෙන, සංවර්ධන පරිපාලන ආයතනයෙන් ලැබෙන පුහුණුවක් නොව, තම වෘත්තීය සගයන්ද, ඔවුන්ද අයත් ජාලවලින්ද ලැබෙන පුහුණුවකි. දෙවැනි පිළිතුරක්ද යෝජනා කළ හැකිය, එය නම් රාජ්‍ය සේවයේ පවතින මෙම ‘අල්ලස් සහ දුෂණ සංස්කෘතියට’ දේශපාලන නායකයන් සෘජු දායකත්වයක් කර ඇත යන්නයි. අල්ලස සහ දුෂණය තම වෘත්තීය ජීවිතයේ කොටසක් බවට පත්කර ගැනීම, ප‍්‍රාදේශීය සභාවේ සිට දේශපාලනඥයන් ලබන පුහුණුවේද කොටසකි. එයද සෑම පුරවැසියකුම සතු සමාජ දැනුමේද කොටසකි. මේ කරුණු දෙකෙන් කියැවෙන්නේ කුමක්ද? මහජන ජීවිතය පිරිසිදු කිරීමේ ජනාධිපතිතුමාගේ කාර්යය සාර්ථක වන්නට නම්, එය රාජ්‍ය සේවය සහ දේශපාලන සේවය යන වෘත්තීන් දෙකම පිරිසිදු කිරීම වෙතින් එකවර ආරම්භ කළ යුතු බවයි.

ටැබූ සබ්ජෙක්ට්ස්

අද සටහනට ප‍්‍රස්තුතය ‘මීම්’‍ එකක්. මෙය වත්පොතේ තැන් තැන්හි බෙදා හදාගෙන තිබුණා. අපේ රටේ වත්පොත්තු වත්පොත්තියෝ යහපත් මිනිස්සු හා ගැහැනු. ඔවුන් තමන් ඇසැ ගැටුණු යමක් තනිව නොවිඳ සෙස්සන් හා බෙද හදා ගන්නවා. එසේ බෙදා ගැනුණු මේ ‘මීම්’‍ එක කවර රජ දවසට අයත්ද ලේඛකයාට නිනව්වක් නැහැ. සමහරවිට සරල මෙත්පල් නිරිඳුන්ට පෙර කලැ සත්වැනි මිහිඳු රජ දවස වෙච්චි කතාවක් යළි අළු ගසා දමා නැඟිටි අවස්ථාවක් වෙන්නත් පුළුවන්. කොහොම කොහොම හරි ඒක බෙදා ගත් හැම තැනෙකම වගේ බොහෝම උනුසුම් කෙස් වළු පටලවා ගැනීම් ඇති වෙලා තිබුණා දකින්ට ලැබුණා.
ඒකෙ තිබුණෙ මෙහෙම සටහනක්.
‘‍ඔය නිරාගමිකයොද මොක්කුද කියන එවුන් ඉන්නෙ බුකියෙ විතරයි’
‘මොකද ඔය රැුඩිකල් බුද්ධ පූජා විරෝධී ටෝක් සමාජෙදි දෙන්න ආවොත් වඩාගෙනනෙ ගහන්නෙ’‍
ඔය ‘නිරාගමිකයා’‍ කියන යෙදුම වත්පොත් බ්ලොග් රචකයකු වන රිටිගල ජයසේනගේ. මීට පර්යාය ඉංගිරිසි වදන ‘‍නොන්-රිලිජස්’‍ විය යුතුයි. මන්ද යත් ඉංගිරිසියෙන් ‘ඒතිස්ට්’‍ කියලා කියන්නේ ආගමක් නො අදහන පුද්ගලයා නෙවෙයි, දෙවියන් වහන්සේ ගැන විශ්වාසයක් නැත්තා. බටහිර සමාජයේ නම් ඔය දෙකම එකයි. හැබැයි ආසියානු සමාජයේ ථෙරවාද බෞද්ධයන්ද ‘ඒතිස්ට්’‍ කුලකයට වැටෙන්ට හැකිය මතයක් තියෙනවා. නිරාගමිකයා යනු කවර හෝ ආගමක් පිළිබඳව විශ්වාසයක් නැත්තා. ඒ පොදු නිර්වචනය තුළ අටෝරාසියක් නිරාගමික ප‍්‍රභේද දකින්ට පුළුවන්. කොහොම හරි අපේ රිට්ටා ආගමිකයන් හා නිරාගමිකයන් වෙන් කරලා ඉරක් ඇන්දා අවුරුදු හත අටකට කලින්. අද දක්වා අප භාවිත කරන්නේ ඒ බෙදුමයි.
මෙහිදී අප කාරණා කිහිපයක් සිහි තබා ගත යුතුයි. එකක් රිට්ටා මේ ඉර අඳින්නේ සමස්ත දක්ෂිණ ලාංකීය සමාජය දරුණු ලෙස ඒකධ‍්‍රැවීය (යුනිපෝලරයිස්* වුණු අවස්ථාවකයි. පරසි මිහිඳු රජපසතුමා උත්තර දේශය භීතියෙන් මුසපත් කළ පිරබාහරන් නම් පරාස්සයාගේ කෙස් වැටියෙන් ගෙන ගෙළ සිඳුවා ලංකාද්වීපය එක්සත් එක්සේසත් කොටැ ‘මා හැර අන් කිසි නිරිඳෙක් වෙතිද මේ ලක් පොළෝ තලයේ!’‍ යි මේඝ ගර්ජනා කළ මේ සමය අපේ රටේ බුද්ධ ශාසනය ස්වර්ණමාලී මහා චෛත්‍යයේ කොත් වහන්සේ සේ දිදුළ යුගයෙක්. බොදුනුවකු සේ පෙනී සිටීම මේ යුගයේ කෙනකුට මහා ආඩම්බරයක් වුණා. කොටින්ම උපතින් කතෝලිකයකු වූ පනාපුත‍්‍ර කුහුඹුපැණියා වැන්නන්ටත් ‘අනේ දෙවියන් වහන්ස ඔබ වහන්සේගේ මේ පුත‍්‍රයා බොදුනුවකු නොකළේ මන්ද?’‍ කියා හිතෙන්ට ඉඩ තුබුණු කාලයක් ඒක. මේ නිසා රිට්ටාගේ ‘නිරාගමික කල්ටියට’‍ (ඔව්, අකුරු වැරැුදුණේ නැහැ. කල්ලිය නොවේ, කල්ටිය – අර ඉංගිරිසියෙන් කල්ට් කියලා කියන්නේ* අතක ඇඟිලි ගණනට වැඩි සාමාජිකයන් පිරිසක් සිටියේ නැහැ. මේ ලේඛකයා ඒ හතර පස් දෙනාගෙන් එකෙක්. හැබැයි ඔහු නම් නිරාගමිකයකු වූයේ රිට්ටා උසස් පෙළ ටියුෂන් පන්තියේ අල්ලපු පේළියේ යුවතියන්ට ඇස් ගහන සමයෙහිමැයි, ඔය වදනම භාවිත නොකළාට. ඒක වෙනම කතාවක්.
කාලය වෙනස් වුණා. මිහිඳු රජපසතුමන්ගේ වැල්ලේද කරැුකැවුණු බඹරයේ වේගය අඩාල වෙමින් තුබුණා. ඒ අතර ඥානයක් සාරයක් නැති පුඟු‍ලෙක් මැදහත් බොදුනුවන්ට තමන් බොදුනුය කියාගැන්මේ මහත් වූ ආඩම්බරයත් බින්දා. මේ පුඟු‍ලා කළ කී දෑ බොදුනුවන්ට රෙදි ඇඳගෙන දරා සිටිය හැකි දේ නම් නෙවෙයි. ලේඛකයා හිතන හැටියට මේ කාලයේ සැබෑ බොදුනුවන් රාසියක් බුද්ධාගමින් ඈත් කිරීමේ (අ*ගෞරවය මේ ඥානයක් සාරයක් නැති පුඟු‍ලාට හිමි විය යුතුයි. මේ නිසා නිරාගමික රිට්ටා නිදා සිටියදීම ඔහුගේ නිරාගමික කල්ටිය පිම්බෙන්න පටන් ගත්තා. ඒක අප ගණිතයේ කියන්නාක් වගේ ඝාතීයව (එක්ස්පොනෙන්ෂලි* ප‍්‍රසාරණය වුණා. හරියට පස්වග මහණුන්ගෙන් ඇරැුඹුණු බුද්ධ ශාසනය ප‍්‍රසාරණය වුණා වගේම පිම්බුණා. පහ දහය වුණා. දහය පනහ වුණා. පනහ සීය වුණා. සීය දහස වුණා. පඳුරකට පා පහරක් දුන්නත් එකකු විසිවෙන තරමට නිරාගමික ශාසනය වැඩුණා. ලේඛකයා මේ සියල්ල අපේ රිට්ටාගේ එකවුන්ට් එකට බැර කරනවා නෙවෙයි. මේවා වෙද්දී රිට්ටා වැඩි කාලයක් හිටියේ ශිශිර තාරකා නින්දේ. ඔහු අවදි වුණේ ඔය ඉඳලා හිටලා ඇවිත් මොකක් හරි වඳුරු කුණුහරුපයක් කොටා යන්න විතරයි. නිරාගමික ශාසනය මේ තරම් ප‍්‍රසාරණය කිරීමේ පූර්ණ ගෞරවය හිමිවිය යුතු අර ඥානයක් සාරයක් නොතිබුණු පුඟු‍ලාටයි.
එක අතෙකින් මේ විපරිණාමය අන්තර්ජාතිකව සිදුවෙමින් පවතින යම් ප‍්‍රවණතාවක දේශීය සංරචකය සේ දකින්ට පිළිවනි. ගෝලීය වශයෙන් නිරාගමිකයන්ගේ ප‍්‍රතිශතය වැඩෙමින් පවතිනවා පසුගිය දශක කිහිපය තුළ. බුරුතු පිටින් මිනිසුන් ගැහැනුන් ආගමින් ඉවත් වෙනවා. එක ආගමික කණ්ඩායමක් සේ සලකතොත් නිරාගමිකයන් අද අන්තර්ජාතික වශයෙන් දෙවැනි වන්නේ ක‍්‍රිස්තියානින්ට හා ඉස්ලාමිකයන්ට පමණයි. නිරාගමික ජනගහන ප‍්‍රතිශතයට සාපේක්ෂව බෞද්ධයන් කියන්නේත් ඉතාම සුළු පිරිසක්. ථෙරවාද බෞද්ධයන් කියන්නේ ඊටත් අඩු පිරිසක්.
තව එකක්! අපේ රටේ ඔහොම නිරාගමික කල්ටියක් හැදුණේ බුකියේම (වත්පොතේ* විතරයි. සැබෑ ලෝකයේ එවැන්නක් හැදුණේ නෑ. ඒ නිසා ඔය ‘ඔය නිරාගමිකයොද මොක්කුද කියන එවුන් ඉන්නෙ බුකියෙ විතරයි’‍ කියන කියමන කිරි ගහට ඇන්නා වගේ හරියට හරි.
මෙසේ වූයේ මන්ද කියන එක අපට ලෙහෙසියෙන් වටහා ගත හැකියි. මිහිඳු රජපසතුමන් සිය සුප‍්‍රකට ජනෙල් පඩි කතාව පැවැත්වීමෙන් අනතුරුව රිටයර් වී බොහෝ කල් ගත වී ඇතත් තවමත් අපේ සමාජයේ තලෙබාන් ලක්ෂණ දුරුව නැහැ. 2012 ජන හා නිවාස සංගණනයෙහිදී පවා පුද්ගලයකුගේ ආගම ගැන අසද්දී ‘කිසිම ආගමකට අයත් නොවේ’‍ කියන විකල්පය දී තුබුණේ නැහැ. කවර හෝ ආගමකට අයත් නොවන පුද්ගලයකු සේ පෙනී සිටින්ට විවිධාකාරයේ සාමාජීය බාධාවන් තුබුණා. එසේම නිරාගමිකයන්ට තමන්ගේ අදහස් පළ කරන්ට මාධ්‍යයක් තුබුණේද නැහැ.
ඇත්තටම අදහස් ප‍්‍ර‍කාශනයේ නිදහස අතින් සමාජය 1960-70 ගණන්වල සිට දශක ගණනාවක් ආපස්සට ඇවිත් තුබුණා. මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහ සූරීන් ‘බව තරණය’‍ ලියා පළ කරන්නේ 1973 දියි. ඒ පැසුණු වැඩිහිටියකු ලෙස. ‘බව තරණය’‍ වික‍්‍රමසිංහයන්ගේ නිර්මාණකරණයේ කූඨප‍්‍රාප්තිය සේ සඳහන් කළ හැකියි. එතෙක් අන් කිසිවකු නොකළ අපූරු දෙයක් ඔහු කරනවා. ඒ සිද්ධාර්ථ ගෞතමයන්ගේ පිළිගත් චරිත කතාවෙන් ඔබ්බට ගොස් ඊට නව අර්ථ කථනයක් දීමෙන්. මේ නවකථාව පළ වූ සමයේ ඒ ගැන දරුණු විවාද ඇතිවුණා. බොහෝ වියත් හිමිවරු වික‍්‍රමසිංහ විවේචනය කළා. හැබැයි මේ කිසිවක් පෞද්ගලික මට්ටමට වැටුණේ නැහැ. අනෙක් අතට බැරි වෙලාවත් මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහ 1973 දී බව තරණය නොලියා වෙනත් වික‍්‍රමසිංහ කෙනෙක් ඊට වසර 40 කට පසුව 2013 දී ඒකම කළා නම්, අර දෙවැනි වික‍්‍රමසිංහගේ නිවෙසත් ගිනිබත් වෙන්ට ඉඩ ඇති තරමට සමාජය වෙනස් වී තලෙබාන්කරණය වී තුබුණා. ඉතින් ඒ සමාජයේ නිරාගමිකයන් පහළ නොවීම තේරුම් ගත හැකි කාරණාවක්. පුදුමයක් හෙම නෙවෙයි.
වත්පොතෙහි හෙවත් බුකියෙහි මීට සාපේක්ෂව තරමක හෝ ආරක්ෂිත පරිසරයකුයි තුබුණේ. අතථ්‍ය මාධ්‍යයක කෙනකුට කෙළින්ම පහර දෙන්ට බැහැ. එසේම අතථ්‍ය මාධ්‍යයේ වෙස් මුහුණක් පැළැඳ ඒමේ හැකියාවක් තියෙනවා. වත්පොත්තු හා වත්පොත්තියෝ මේ හැකියාවන් මනාව භාවිත කළා. සමාජයේ නැතිව බුකියේ නිරාගමිකයන් පැටව් ගැසුවේ මේ නිසයි.
දැන් බුකියේ ආගමිකයන් හා නිරාගමිකයන් අතර වසර කිහිපයක පටන් ගැඹුරු සාකච්ඡුා පැවැත්වෙනවා. විශේෂයෙන්ම ‘තුලාව’‍ නම් ලක්ෂකයට අධික සාමාජිකත්වයක් ඇති සමූහය තුළ පැවැත්වෙන සංවාද කැපී පෙනෙනවා. මේවා සියල්ලටම සංවාද කියන්ට බැහැ. දෙපාර්ශ්වයෙන්ම වැඩිපුර කෙරෙන්නේ මඩ ගසා ගැනීම්; පහර ගසා ගැනීම් හා අනෙකාගේ ජාතකය ප‍්‍රශ්න කිරීම්. හැබැයි ඒ අතරම යම්කිසි ගැඹුරක් ඇති සංවාදද දැකිය හැකියි.
ආගමිකයන් නිරාගමිකයන්ගෙන් අසන ප‍්‍රශ්න බොහෝ විට සාම්ප‍්‍රදායිකයි; සරලයි; බොළඳයි. නිදසුනක් හැටියට යහපත් සමාජයක් තැනෙන්ට ආගම් ඕනෑ නේද?; ආගමක් නැතුව කෙනකුට ජීවත් වෙන්න පුළුවන්ද?; නිරාගමිකයන් නම් නිරාගමිකයන් විදියට කට පියාගෙන ඉන්නේ නැතුව ආගම්වලට ‘ගරහන්න’‍ එන්නේ ඇයි?; ඔහොම ආගමික වතාවත් ‘අපහාසයට පත් කරන එක’‍ හරිද?; ඔයගොල්ල ඇත්තටම සේවය කරන්නේ කිතුනු පල්ලියට නේද?; ඔයගොල්ලන්ට රාජ්‍ය නොවන ආයතනවලින් ඩොලර් ලැබෙනවා නේද?: නිරාගමිකත්වය තියෙන්නේ ප්ලේන් එක ගැස්සෙන තුරු විතරයි නේද? වගේ ප‍්‍රශ්න. මේවා සියල්ලටම පහසුවෙන් පිළිතුරු දෙන්න පිළිවනි. හැබැයි මේ ප‍්‍රශ්න කවුරුන් හෝ නඟන්නේ ඒ පිළිතුරු අපේක්ෂාවෙන් නොවන බව පැහැදිලිව පෙනෙනවා.
නිරාගමිකයන්ගේ ප‍්‍රශ්න සංකීර්ණයි. ආගමිකයන් රිදවනසුලූයි. පහුගිය දවසක වත්පොත කැළඹූ එක ප‍්‍රශ්නයක් වුණේ දකුණු ආසියාවේ මන්දපෝෂණයෙන් දෙවැනි තැන ගන්නා රටේම (ගඩොල්, මැටි හෝ සිමෙන්ති* චෛත්‍යවලට ටොන් ගණනින් පලතුරු පූජා කිරීම් සාධාරණද, සදාචාරාත්මකද, චෛත්‍යයන්ට බුදුන්ගේ කාලේ වත් නොකෙරුණු ආකාරයට ලක්ෂ ගණන් සිවුරු පෙරවීම සම්පත් විනාශයක් පමණක් නේද වැනි කාරණා. මේවායින් කුපිත වුණු ආගමිකයන් විවිධාකාරයෙන් නිරාගමික කල්ටියට පහර ගසන්න පටන් ගන්නවා. ඔවුන්ට නොතේරෙන කාරණය තමයි මේ පහර ගැසීම්වලිනුත් නිරාගමිකයන්ට තව කිලෝමීටරයක් දෙකක් වත් යන්න පෙට්රල් ඞීසල් දීමක් නේද කරන්නේ කියා.
දැන් ඔය උඩ තියෙන ‘මීම්’‍ එක තමයි නිරාගමිකයන්ට එරෙහිව ආගමිකයන්ගේ අවසාන තුරුම්පුව. මේක පැහැදිලිවම තර්ජනයක්. නුඹලාට නිදහස් අදහස් දරන්න පුළුවන් බුකියේ පමණයි. එළියට ආවොත් අපි නුඹලා විනාශ කරනවා. දැන් මෙහෙම කියන්නේ අවිහිංසාව සහජීවනය පෙරදැරි කොට ගත් දහමක් අනුගමනය කරන බහුතර ජනතාවක් වෙසෙන රටක නේද වැනි ප‍්‍රශ්න නඟන්න එපා. මහාචාර්ය නලින්දනාථ දේවාදිත්‍ය සිරිමතුන්ට අනුව මේ රටේ තියෙන්නේ බුද්ධාගම නෙවෙයි සිංහල බුද්ධාගම. ඒකට ඔය අහිංසාව, කරුණාව, මෛත‍්‍රිය වගේ සංකල්ප ඇලජික්. අනෙක් අතට ජයන්ත මහරජ ගැමුණු චන්ද්‍රසිරි අපට කිව්වේ අනුන්ගේ නිවන වෙනුවෙන් තමන්ගේ නිවන කල් දමා ගැන්මට තරම් පරාර්ථකාමී මිනිසුන් ගැහැනුන් කොටසක්ය මේ රටේ වසන්නේ කියලා. ඒ නිසා ඔය කවුරු කවුරුත් තම තමන්ගෙ ආරක්ෂාව තම තමන් සපයා ගන්නවා නම් හොඳයි. මහාචාර්ය සරච්චන්ද්‍ර වගේ බුද්ධිමතුන්ටත් කාණුවල වැටී ගුටි කන්න සිද්ද වෙච්චි රටක් මේක. අමතක කරන්න එපා.x

කේ. සංජීව
ආසියාවේ ලොකුම වන සත්ව ජාවාරම ක‍්‍රියාත්මක වූ රට සහ එම ජාවාරමට සම්බන්ධ පුද්ගලයන්ට තවම නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කරන්නට නොහැකිවූ රට, වඳවීමේ තර්ජනයට ලක්වූ ශාක සහ සතුන් සුරක්ෂා කරගැනීම අරමුණු කරගත් ලෝකයේ ලොකුම සමුළුවක් වන සයිටීස් (CITES 2019 සමුළුව මේ වනවිට සංවිධානය කරමින් සිටීම එක පැත්තකින් ලොකුම විහිළුවක් වන අතර අනෙක් පැත්තෙන් රට ආර්ථික වශයෙන් ඉතාමත් අසීරු අඩියක සිටින විට ලැජ්ජා සහගතය. ලෝකයේ වනසත්ව සහ තුරුලතා ආරක්ෂා කරගැනීම අරබයා වාර්ෂිකව පැවැත්වෙන සමුළු ප‍්‍රමාණය විශාලය. එම සමුළු අතර වසර තුනකට වරක් පැවැත්වෙන්නේ යැයි සයිටීස් සුවිශේෂය. ඒ එක්සත් ජාතීන්ගේ පාරිසරික ප‍්‍රතිපත්තිය හා සමාන්තරව මෙය ලෝකය පුරා තම වැඩකටයුතු කිරීම නිසාය. වඳවීගෙන යන ශාක හා සතුන් සුරක්ෂා කිරීම සදහා විශාල කාර්යභාරයක් මේ සංවිධානය විසින් ලෝකය පුරා කරමින් සිටියි. එහි රටවල් 183ක් සාමාජිකයෝ ය. ශ‍්‍රී ලංකාවත් මෙහි සාමාජිකයෙකු වන අතර එහි ශ‍්‍රී ලංකා නියෝජිතයා වන්නේ වනජීවී දෙපාර්තමේන්තුවයි. ගැටලූ‍ව මේ කතා නොව මෙම සමුළුව ලංකාව තුළ පැවැත්වීමෙන් අපට ලැබෙන ප‍්‍රතිලාභ සහ අප ඒ සඳහා කෙතරම් මුදලක් වියදම් කරන්න අවශ්‍යද යන්නයි. දැනගන්නට ලැබෙන ලෙස නියෝජිතයන් 4000ක් පමණ සහභාගිවෙතැයි ගණන් හදන මේ සමුළුව ලංකාව තුළ පැවැත්වීම තුළින් එතරම් ප‍්‍රතිලාභයක් රටට හිමි නොවේ. එහෙත් අප මෙහි සංවිධාන කටයුතු සඳහා රුපියල් මිලියන 350ක් වියදම් කළ යුතු බව කියන්නේ වනජීවී නිලධාරීන්ය. එම මුදල ඇස්තමේන්තුගත සහ දැනට මේ සඳහා වනජීවී අමාත්‍යාංශය තුළින් වෙන්කර තිබෙන මුදල් ප‍්‍රමාණයයි.
මේ ලියුම්කරු මේ පිළිබඳව වනජීවී නිලධාරියෙකු ඇමතුවේය. ඔහු කීවේ මෙබඳු දෙයකි. ‘‘‍මේක අපිට දරන්න පුළුවන් සමුළුවක් නෙවෙයි. මේක ලොකු වැඩක්. අනික් පැත්තෙන් මේක කළා කියලා ලොකු දෙයක් රටක් විදියට අපිට ලැබෙන්නේ නැහැ. ටුවරිසම්වලට ටිකක් හොඳවෙයි ඒ කාලෙට. මොකද 4000ක් විතර සහභාගි වෙන නිසා. මේකේ අන්තිම සමුළුව තිබුණේ 2016 අවුරුද්දේ දකුණු අප‍්‍රිකාවේ ජොහැන්නස්බර්ග් වල. අපේ එවකට හිටපු ඇමතිතුමා, දැන් බුද්ධ ශාසන ඇමතිතුමා, ගාමිණි ජයවික‍්‍රම පෙරේරා මහත්තයා ඒකට අපේ රටේ නියෝජිතයා විදිහට සහභාගිවෙලා ඊළගට සමුළුව අපිට දෙන්න කියලා ඉල්ලීමක් කරලා තිබුණා. ඒ ඉල්ලීම සලකලා තමයි මේක ලැබුණේ. වනජීවී දෙපාර්තමේන්තුව මේකට මුල ඉඳලාම විරුද්ධ වුණා. හැබැයි ඇමතිතුමා හිතුමතේට මේක දිගටම කරගෙන ගියා. අන්තිමට ඇමතිතුමා අමාත්‍යාංශයෙන් යනකොට මේකත් විශේෂ කාර්යයක් විදිහට බුද්ධ සාසන එකට අරගෙනයි ගියේ. දැන් ඒ අමාත්‍යාංශයේ පිහිටුවලා තියෙන විශේෂ ලේකම් කාර්යාලයක් හරහා මේක සංවිධානය වෙනවා”‍.
මේ ප‍්‍රකාශයෙන් පෙනෙන්නේ හිටපු වනජීවී අමාත්‍යවරයාට මේ මිලියන 350 වියදම් කර මේ සමුළුව සතුන් වෙනුවෙන් පැවැත්වීමට තිබෙන උවමනාවක මහතය. එහෙත් මේ ඇමතිවරයාට තමන්ගේ ධුර කාලයේදී අලි හොරුන්ට ද`ඩුවම් ලබාදී වඳවීමේ තර්ජනයට ලක්වී සිටින ලංකාවේ අලි පරපුර පිළිබඳව හොඳ පරිසරයක් ලංකාව තුළ ඇති කිරීමට මෙතරම් උනන්දුවක් තිබුණාදැයි සැක සහිතය. අනෙක් පැත්තෙන් වන අලි ගම් වැදීම විශාල ප‍්‍රශ්නයක් වී තිබෙන පරිසරයක සහ වන අලින් ගම් වැදීම නතර කර මිනිසුන්ගේ සහ අලි යන දෙකොටසේම ජීවිත රැුකගන්නට වියදම් කරන්නට මුදල් මේ වනජීවී හිටපු අමාත්‍යවරයාට තිබුණේ නැත. ඔහු එවැනි ව්‍යාපෘතියක් සඳහා සල්ලි ඉල්ලා අරගල කළ තත්ත්වයක්ද අසන්නට නැත. එහෙත් දැන් තමන්ගේ අමාත්‍යාංශය මාරු වෙනවිට ඒ අලූ‍ත් අමාත්‍යාංශයට ද මේ ව්‍යාපෘතිය ගෙනයෑමට තරම් වුවමනාවක් තිබීම අපි තේරුම් ගන්නේ කෙසේද? එය අප තේරුම් ගත යුත්තේ ඇමති ගාමිණීගේ සත්ව කරුණාවේ මහිමය ලෙසද?
මේ සමුළුව පිළිබඳව අදහස් දැක්වූ බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යංශයට යාව පිහිටුවා තිබෙන සයිටීස් ලේකම් කාර්යාලයේ නිලධාරියෙකු ප‍්‍රකාශ කළේ, මෙම සමුළුව 2019 මැයි 23 වැනිදා සිට ජූනි 3 වැනිදා දක්වා බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත‍්‍රණ ශාලාවේ පැවැත්වීමට මේ වනවිට මූලික කටයුතු ආරම්භ වී අවශ්‍ය මුදල් ද වෙන්වී ඇති බවය. මෙය විශාල කාර්යයක් බව සදහන් කරන ඔහු කියන්නේ එළඹෙන සතියේ ජිනීවාහි සයිටීස් ප‍්‍රධාන ලේකම් කාර්යාලයෙන් පැමිණෙන උසස් නිලධාරීන් තුන්දෙනා සමග සාකච්ඡුාවෙන් අනතුරුව අදාළ වැඩසටහන පිළිබඳව මාධ්‍ය දැනුවත් කරන බවය. ඔහු නම් කියන්නේ මෙම සමුළුව සංචාරක කර්මාන්තයේ ප‍්‍රවර්ධනය සඳහා බෙහෙවින් හිතකර වියහැකි බවය. වනජීවී විෂයට වැටෙන වැඩක් බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යාංශයෙන් සංවිධානය වන්නේ මන්දැයි මේ ලියුම්කරු ඔහුගෙන් කරුණු විමසූ විට ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ, මෙය සෑහෙන්න කාලයක සිට හිටපු වනජීවී අමාත්‍ය ගාමිණි ජයවික‍්‍රම පෙරේරාගේ සිහිනයක් බවය. ඔහුම ඉල්ලාගත් මේ සමුළුව සාර්ථක කරගැනීම ඔහුගේ මූලිකම අරමුණ නිසා ඔහු තමන් යටතට මෙය ලබා ගන්නට ඇති බවය.
සයිටීස් ප‍්‍රධාන කාර්යාලය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් මේ සමුළුව පැවැත්වීමට ලංකාව තෝරාගැනීමට හැකිවීම සන්තෝෂයට කරුණක් බව සඳහන් කරයි. එහිදී ඔවුන් කියන්නේ හොඳ ස්වාභාවික පරිසරයක් ඇති ¥පතක් වන ලංකාව මේ සමුළුව සදහා බෙහෙවින් සුදුසු බවය. ඔවුන්ගේ කතා මෙසේ වුවත් මේ සඳහා යන වියදම් ලංකාව දැරිය යුතුය. එය දැනට මිලියන 350කි. එහෙත් මේ වියදම තවත් ඉහළ යා හැකිය. අනෙක් පැත්තෙන් මේ අමාත්‍යාංශ දෙකේම නිලධාරීන් කියන්නේ දැන් තිබෙන තත්ත්වය තුළ මෙය ලංකාවට සාර්ථකව කරන්නට පුළුවන් වේදැයි සැක සහිත බවය. එයට විශාලම හේතුව මේ සඳහා මේ අමාත්‍යාංශ දෙකෙන්ම නැගෙන විරෝධයයි. අනෙක් පැත්තෙන් මෙතරම් විශාල මුදලක් වියදම්කර මේ සමුළුව අසාර්ථක වුවහොත් එය ලංකාවට අපකීර්තියක් ගෙනෙනවා නිසැකය. මීට ප‍්‍රථම ආසියාව තුළ ජපානයේ සහ ඉන්දියාවේ මේ සමුළුව පවත්වා ඇති අතර ලංකාව මේ සමුළුව පවත්වන දකුණු ආසියාවේ දෙවැනි රට බවද දැනගන්නට ලැබේ.
වනසතුන් සහ තුරුලතා ආරක්ෂා කරගැනීම සදහා මෙවැනි සමුළු අතිශය වැදගත් වුවත් මෙවැනි සමුළුවක් පැවැත්වීමට ලංකාව තවමත් ශක්තිමත් නැති බව කිව යුතුය. අප ශක්තිමත් බව පෙන්වීමට මීට කලින් සිටි පාලකයන්ද නොයෙකුත් ලොකු ලොකු සමුළු සංවිධානය කළ අතර ඒවා මගින් ලංකාවේ ආර්ථිකය ප‍්‍රසාරණය වන බව කටමැත දෙඩෙව්වත් සිදුවුණේ ආර්ථික පරිහානියකි. රට තවතවත් ණය බරක ගිලීම පමණකි. එනිසා එක ඇමතිවරයෙකුගේ ආසාවක් වෙනුවෙන් රටේ සල්ලි මිලියන 350ක් වියදම් කරනවාදැයි ජනාධිපති අගමැති කල්පනා කළ යුතුය. ලංකාව තුළ වඳවීමේ තර්ජනයට ලක්වී තිබෙන ශාක සහ සතුන් ආරක්ෂා කරගන්නට ප‍්‍රයෝගික වැඩ පිළිවෙළක් හදනවා වෙනුවට මෙවැනි සංදර්ශන සදහා මුදල් වියදම් කිරීම විහිළුවට කරුණකි.
මේ පිළිබඳව කරුණු විමසීමට බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යංශයේ ලේකම්වරයා දුරකථනයෙන් සම්බන්ධ කරගැනීමට උත්සාහ කළද එය අසාර්ථක විය.

ලසන්ත රුහුණගේ
කන්තලේ සීනි සමාගම සතු යකඩ ඉන්දීය ජාතිකයෙකුට විකිණීම සඳහා ඉල්ලූ අල්ලස් මුදලක් ලබාගනිද්දී ජනාධිපති කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානී කේ. මහානාම සහ රාජ්‍ය දැව සංස්ථාවේ සභාපති පී. දිසානායක අත්අඩංගුවට පත්වූයේ පසුගිය මැයි 03 වැනිදාය. එම අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් පසුව එම නිලධාරීහු දෙදෙනා මේ වනවිට රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයේ පසුවෙති.
මෙම සිදුවීම ආශ‍්‍රයෙන් දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රයේ කතාබහ තවම නිමවී නැත. ඒ පිළිබඳව විවිධ අර්ථකථන දේශපාලනඥයන් විසින් ලබාදෙනු ලබන අතර ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ සමහරුන් එම අල්ලස් සිදුවීම හඳුන්වන්නේ ජනාධිපතිවරයා අපහසුවට පත්කිරීම සඳහා අගමැතිවරයා විසින් සකස් කළ සැලසුමක් බවය. කෙසේ වෙතත් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන නම් ඒ ගැන කියන්නේ තමාගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියා මෙන්ම, හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානී ගාමිණී සෙනරත් ද, හිටපු ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංගගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානී පී. දිසානායකද (අත්අඩංගුවට පත්වූ රාජ්‍ය දැව සංස්ථාවේ සභාපති ඔහුය.) එවන් දුෂණ සම්බන්ධයෙන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයට පත්වූවන් බවය.
එහෙත් මාධ්‍ය කරන ලද විමසීමේදී හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ වත්මන් ජනාධිපතිවරයාගේ එම ප‍්‍රකාශය ප‍්‍රතික්ෂේප කරමින් ඔහුගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියාට විරුද්ධව පොදු දේපල පනත යටතේ චෝදනා නොමැති බව පවසා ඇත. ඔහු ඇප මත නිදහස්ව සිටින්නේ ඒ නිසා බව ඔහු කියා ඇත. මේ වූ කලි තමාගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියා වූ ගාමිණී සෙනරත් රාජ්‍ය සම්පත් හෝ පොදු දේපල අවභාවිත නොකරන ලද වංචාවට, දුෂණයට ගෑවිලාවත් නැති සුදනෙකු බව පෙන්වීමට මහින්ද රාජපක්ෂ කරන ලද ප‍්‍රකාශයකි. එහි සත්‍යතාවක් නැත.
ගාමිණී සෙනරත් රිමාන්ඞ් භාරයට පත්වන්නේ හම්බන්තොට හෝටල් ව්‍යාපෘතියට අදාල රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිත කිරීම සම්බන්ධයෙන්ය. ඔහු සමඟ එහිදී රාජපක්ෂ සමයේදී ගාමිණි සෙනරත් සමග කටයුතු කළ පියදාස කුඩාබාලගේ හා නීල් බණ්ඩාර හපුහින්නද රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයට පත්වෙති. මෙම ව්‍යාපෘතිය සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණ සිදුකරනු ලබන්නේ පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසය හෙවත් එෆ්සීඅයිඞීයය. ඒ සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රකාශයක් ලබාදෙන්නට ගාමිණි සෙනරත්ට එෆ්සීඅයිඞීයට එන්නැයි කියන සෑම අවස්ථාවකදීම ඔහු එය මඟහරින්නේය. අධිකරණය හරහා ප‍්‍රකාශ ලබාදෙන්නැයි කරන ඉල්ලීම්ද මඟහරියි.
ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීම වළක්වන ලෙස ඉල්ලමින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවේ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවක් පවා ගොනුකරයි. එය හරියටම ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ රංගනයටම සමානකම් දක්වයි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂද රටේ හැම අධිකරණයටම ගොස් ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීම වළක්වන නියෝග ලබාගනිමින් වියත් මඟ දේශන තබමින් රට වටේ යයි. ඔහුගේ නිකැළැල් පාරිශුද්ධභාවය පිළිබඳව චරිත සහිතක ඔහුම ඉදිරිපත් කරයි. වෙනස ඇත්තේ ගාමිණී සෙනරත් වෙනුවෙන් චරිත සහතික ඔහුගේ හාම්පුතා මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් ලබාදීම පමණය.
මේ හම්බන්තොට හෝටල් ව්‍යාපෘතිය කුමක්ද? හම්බන්තොටට එන්නට පෙර එහි නිදාන කතාවක් තිබේ. එය මෙසේය.
ගෝල්ඩන් කී මූල්‍ය අර්බුදයත් සමඟ සෙලින්කෝ සමූහය අර්බුදයට යමින් තිබෙන අවස්ථාවේ සෙලින්කෝ සමූහය විසින් කොළඹ ගාලූ‍පාරේ සුපිරි නිවාස ව්‍යාපෘතියක් ක‍්‍රියාත්මක කරමින් සිටියේය. එය සත් ගුණවත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් ඔහු යටතේ තිබූ නාගරික සංවර්ධන අධිකාරියට පවරාගත්තේය. (පවරාගැනීමේ නිල බලය ඇත්තේ මහින්ද රාජපක්ෂ නම් වූ ඔහුගේ සොහොයුරාට බව සලකන්න. )
ඉන්පසු එම සෙලින්කෝ ඉදිකිරීම තරු හෝටලයක් බවට පත් කරන්නට රාජපක්ෂ පාලනය තීරණය කරනු ලැබීය. එහි ඉදිකිරීම් වැය ශ‍්‍රී ලංකාව විසින් දැරීමටත්, ඉදිකිරීමෙන් පසු හෝටලයේ කළමනාකාරීත්වය හයට් ජාත්‍යන්තරයට පැවරීමටත් තීරණය විය.
එම තරු හෝටලය ඉදිකිරීම සහා වැය වන මුදල වශයෙන් රුපියල් බිලියන 18.5ක් හෙවත් රුපියල් කෝටි 1850ක් වැය කිරීමට නියමිතව තිබුණි. එම මුදල් ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව, ලිට්රෝ ගෑස් ලංකා සමාගම හා සේවක අර්ථසාධක අරමුදල විසින් ආයෝජනය කර තිබුණි. ඒ ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව රුපියල් බිලියන 8.5ක්, ලිට්රෝ ගෑස් සමාගම රුපියල් බිලියන 5ක් සහ සේවක අර්ථසාධක අරමුදල රුපියල් බිලියන 5ක් වශයෙනි. ඒ ආයෝජනය සඳහා ශ‍්‍රී ලංකා ආණ්ඩුවට සම්පූර්ණ අයිතිය ඇති සමාගමක් පිහිටුවා තිබුණු අතර එය කැන්විල් හෝල්ඩින්ස් (Canwill Holdings )PVT( LTD) පුද්ගලික සමාගම වශයෙන් ලියාපදිංචි කර තිබුණි. එහි අයිතියෙන් 46%ක් ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව සතුවූ අතර ඉතිරිය 27% බැගින් ලිට්රෝ ගෑස් සමාගමට සහ සේවක අර්ථසාධක අරමුදලට හිමිව තිබුණි. මේ සමාගමේ සභාපතිවරයා වශයෙන් එවක හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියා වශයෙන් කටයුතු කළ ගාමිණී සෙනරත්ද, කළමනාකරණ අධ්‍යක්ෂවරයා වශයෙන් පියදාස කුඩාබාලගේද, අධ්‍යක්ෂවරයෙකු වශයෙන් නීල් බණ්ඩාර හපුහින්න ද පත්කර තිබුණි.
මේ ප‍්‍රධාන රාජ්‍ය සමාගම යටතේ තවත් අනුබද්ධ රාජ්‍ය සමාගම් දෙකක් පිහිටුවා තිබූ අතර එකක් වූයේ කොළඹ හයට් හෝටලය ඉදිකිරීම සඳහා පිහිටුවා තිබූ සිනෝ ලංකා හොටෙල්ස් ඇන්ඞ් ස්පා පුද්ගලික සමාගමය. අනෙක වූයේ හයට් රිජන්සි වශයෙන් තවත් තරු හෝටලයක් හම්බන්තොට ඉදිකිරීම සඳහා පිහිටුවා තිබූ හෙලන්කෝ හොටෙල්ස් ඇන්ඞ් ස්පා පුද්ගලික සමාගමය. මේ හෙලන්කෝ සමාගමේ සභාපතිවරයා වශයෙන් ගාමිණි සෙනරත් කටයුතු කර ඇති අතර කළමනාකාර අධ්‍යක්ෂ සහ ප‍්‍රධාන විධායක නිලධාරියා වශයෙන් පියදාස කුඩාබාලගේ කටයුතු කර ඇත. අනෙක් අධ්‍යක්ෂවරයා වශයෙන් නීල් බණ්ඩාර හපුහින්න කටයුතු කර ඇත.
මෙම හෝටල් ව්‍යාපෘතිය ගැන වත්මන් ආණ්ඩුව බලයට පත්වීමෙන් පසු විපරමක් සිදුකර ඇති අතර ඒ අනුව කැබිනට් මණ්ඩල තීරණයක්ද ගෙන ඇත. ඒ 2016.08.16 දින රැුස්වූ කැබිනට් මණ්ඩලයේදීය. එම කැබිනට් මණ්ඩල තීරණය මෙබඳුය.
‘රුපියල් බිලියන 18.5ක් ආයෝජනය කරමින් ග‍්‍රෑන්ඞ් හයට් කොළඹ හෝටලය 2012 ආරම්භ කරන ලදි. එම ඉදිකිරීම් කටයුතු කරන අතරතුර එකී සමාගමට අනුබද්ධ ආයතනයක් වන හෙලන්කෝ හොටෙල්ස් ඇන්ඞ් ස්පා පුද්ගලික සමාගම යටතේ හම්බන්තොට ප‍්‍රදේශයේ හයට් රීජන්සි නම් තවත් හෝටලය ඉදිකිරීම පිණිස රුපියල් බිලියන 4ක මුදලක් ආයෝජනයට තීරණය කර රුපියල් බිලියන 315ක් ඒ සඳහා වියදම් කර ඇතත් අදාල හෝටලය ඉදිකිරීම් කටයුතු සිදු කරනු ලැබ නොමැත. ඒ අනුව එකී හයට් රීජන්සි හෝටලය ඉදිකිරීම් සඳහා වෙන්කර ඇති අරමුදල ග‍්‍රෑන්ඞ් හයට් කොළඹ ඉතිරි ඉදිකිරීම් සඳහා ආයෝජනය කරන්නට රාජ්‍ය ව්‍යවසාය සංවර්ධන අමාත්‍ය කබීර් හෂීම් ඉදිරිපත් කළ අමාත්‍ය මණ්ඩල අනුමත කරන ලදි. රාජ්‍ය ආයතනවල මුදල් තම මූලික අරමුණුවලින් පරිබාහිරව වාණිජ ව්‍යාපාරවල යෙදවීම පිළිබඳව සොයා බැලීමටද තීරණය කරන ලදි.’
එම කැබිනට් මණ්ඩල තීරණය අනුව පැහැදිලි කරුණ වන්නේ රාජ්‍ය ආයතන සතු රුපියල් මිලියන 315ක මුදලක් කිසිදු ඉදිකිරීමක් නොකර හම්බන්තොට හයට් රිජන්සි හෝටලය වෙනුවෙන් කාගේ හෝ සාක්කුවට ගොස් ඇති බවය. බොහෝ විට එම සාක්කුවේ හිමිකරු අදාල සමාගමේ ප‍්‍රධානීන් නොවිය හැකිය. ගාමිණි සෙනරත් පොදු දේපල හෙවත් රාජ්‍ය දේපල අවභාවිත කර නැතැයි සහතික ලැබෙන්නේ ඒ නිසා විය හැකිය.
කෙසේ වෙතත් එම කැබිනට් මණ්ඩල හඳුනාගැනීමෙන් පමණක් හම්බන්තොට හයට් රීජන්සි හෝටලයට අදාල හෙලන්කෝ හොටෙල්ස් සමාගමේ ක‍්‍රියාකාරකම් නවතින්නේ නැත. මේ හෙලන්කෝ හොටෙල්ස් ඇන්ඞ් ස්පා පුද්ගලික සමාගම 2014 ඔක්තෝබර් මස 13 දින සහිතව සමාගම් ලිපි ශීර්ෂයකින් ලංකා බැංකුවේ කොළඹ කෝපරේට් ශාඛාවේ කළමනාකරු අමතා සඳහන් කරන්නේ එම සමාගමේ ගිණුමේ ඇති මුදලින් රුපියල් මිලියන 40ක මුදලක් Jaysons Reality (pvt) LTD ආයතනයට බැර කරන ලෙසයි. එදිනම තවත් ලිපියකින් දන්වන්නේ එම ආයතනයටම තවත් රුපියල් මිලියන 8ක මුදලක් බැර කරන ලෙසයි.
මේ මූල්‍ය අවභාවිතාව පිළිබඳව පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසය සිදුකරන විමර්ශනයේදී සමාගම් ලේකම්වරුන් වශයෙන් කටයුතු කරන පී.ආර්. කෝපරේට් සර්විසස් පුද්ගලික සමාගම 2018 මාර්තු 29 දින සහිතව පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසය ලිඛිතව අමතමින් සඳහන් කරන්නේ ඔවුන් සමාගම් ලේකම්වරුන් වශයෙන් කටයුතු කළ කැන්විල් හෝල්ඩින්ස් පුද්ගලික සමාගම, සිනෝලංකා හොටෙල්ස් ඇන්ඞ් ස්පා පුද්ගලික සමඟම, හෙලන්කෝ හොටෙල්ස් ඇන්ඞ් ස්පා පුද්ගලික සමාගම, නිල්යාස් හොටෙල්ස් ඇන්ඞ් ස්පා පුද්ගලික සමාගම යන කිසිදු සමාගමක් 2013 වර්ෂයේ සිට 2015 වර්ෂය දක්වා කාලයේදී සිය අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල රැුස්වීම්වලදී ජේසන් රියැලිටි පුද්ගලික සමාගමට රුපියල් මිලියන 48ක මුදලක් ගෙවීමට කිසිදු තීරණයක් ගෙන නොමැති බවත්ය.
හම්බන්තොට හයට් රීජන්සි හෝටලය වෙනුවෙන් පිහිටවූ සමාගම එම හෝටලයේ ඉදිකිරීම් සම්බන්ධයෙන් කිසිදු සම්බන්ධයක් නැති ජේසන් රියලිටි පුද්ගලික සමාගමට මේ ආකාරයට මුදල් ගෙව්වේ ඇයි? එය සමහරවිට ගාමිණී සෙනරත් ඇතුළු එම සමාගමේ ප‍්‍රධානීන් නොදන්නවා වූවාට ඔවුන්ව මෙහෙයවන ඔවුන්ට සුදු සළුපිළි අන්දවන පිරිස් නම් නොඅනුවම දන්නවා ඇත.
මේ වූ කලි ගාමිණී සෙනරත්ලා යොදා ගැසූ එක් ගේමක් පමණය. එවැනි ගේම් බොහොමයක් තව ඇත්තේය. ඒවායින් කිහිපයක්ම පැමිණිලි වශයෙන්ද ගොස් ඇත්තේය. ඒ ආකාරයට පැමිණිල්ලක් වශයෙන් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ගොස් ඇති එක් කරුණක් වන්නේ ලංකා ඛණිජතෙල් නීතිගත සංස්ථාව හා සිලෝන් පෙට්‍රෝලියම් ස්ටෝරේජ් ටර්මිනල් ලිමිටඞ් යන ආයතනවලට අයත් රටේ හදවත බඳු වත්කම් හා දේපල ප‍්‍රතිරක්ෂණයේදී සිදුකරන ලද වංචාවය. මේ සම්බන්ධයෙන් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ පිළිතුර වී ඇත්තේ නඩු ගොනු කිරීම සඳහා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට ලිපිගොනුව යොමුකර ඇතත් වසර දෙකකට ආසන්න කාලයක් තිස්සේ ඉන් පිළිතුරක් ලැබී නැති බවය.
එවක ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ සභාපති වූයේ හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානී ගාමිණී සෙනරත්ය. පියදාස කුඩාබාලගේ එහි අධ්‍යක්ෂවරයෙක් විය, ධම්මික පෙරේරා ද එහි අධ්‍යක්‍ෂවරයෙක් විය.
ඉහත කී ලංකා ඛණිජතෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ හා සිලෝන් පෙට්‍රෝලියම් ස්ටොරේජ් ටර්මිනල් ලිමිටඞ්හි වත්කම් හා දේපලවල රක්ෂණය බාරවී තිබුණේ ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවටය. ඊට සපුගස්කන්ද පිරිපහදුව, එහි තෙල් තොග, සපුගස්කන්ද පර්යන්තය, පර්යන්තයේ තෙල් තොග හා බොයිලේරුවද, ඔරුගොඩවත්ත පර්යන්තය හා එහි තෙල් තොගද, කටුනායක පිරිපහදුව, තෙල් තොග හා ඩිපෝවද, මුතුරාජවෙල තෙල් තොගද, කොළොන්නාවේ පිහිටි දේපල සහ තෙල් තොගද අයත් වී තිබුණි. 2009 වර්ෂයේදී මේවායේ වටිනාකම තක්සේරු කර තිබුණේ රුපියල් මිලියන 75397ක් ලෙසය. මේ රක්ෂණයේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ ගාස්තු වශයෙන් 2009 / 2010 වර්ෂය සඳහා රුපියල් මිලියන 92ක්ද 2010 / 2011 වර්ෂය සඳහා රුපියල් මිලියන 110ක මුදලක්ද රටෙන් පිටට ගොස් තිබුණි. ඒ ලෝකයේ අංක එකේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගම්වල මේ ප‍්‍රතිරක්ෂණය සිදුකරන බව සඳහන් කරමින්ය. ඒ සඳහා බ්‍රෝකර්වරයා වශයෙන් තෝරාගෙන තිබුණේ සුරේෂ් බාලචන්ද්‍රන් නම් පුද්ගලයෙක්ය. ඔහු ඉන්දියාව විසින් රක්ෂණ සඳහා තහනම් කර තිබූ පුද්ගලයෙකි.
බරපතළම ප‍්‍රශ්නය ඇත්තේ එහි නොවේ. කියූ ලෙස ලෝකයේ අංක එකේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගම්වල තබා කිසිදු ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගමක මේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ කටයුතු සිදු නොවී තිබීමය.
එය ලියුම්කරු විසින් එම දිනවල හෙළිදරව් කරනු ලැබීය. එම හෙළිදරව් කිරීමට අදාලව කරුණු විමසූවිට ගාමිණි සෙනරත් උපරිම උත්සාහ කළේ එම හෙළිදරව් කිරීම වැළැක්වීම සඳහාය. හෙළිදරව්ව පළ නොකර ලියුම්කරු ගෙන්වාගෙන සාකච්ඡුාවකට ඔහු උත්සාහ කළේය. හෙළිදරව්ව නතරකරන්නේ නම් එවක මා සේවය කළ පුවත්පතට රක්ෂණ සංස්ථාවේ දැන්වීම් ලබාදෙන බවට බාහිර පුද්ගලයෙකු මාර්ගයෙන් නියෝජ්‍ය කර්තෘවරයාට දැනුම් දී තිබුණි. කර්තෘවරයාගේ පුත‍්‍රයාගේ යහළුවෙකු මාර්ගයෙන්ද එම දැන්වීම් කථාවම කර්තෘවරයාට සන්නිවේදනය කර තිබුණි.
එම හෙළිදරව්වෙන් පසු කර්තෘවරයා මා අමතා කීවේ මාගේ එම හෙළිදරව්ව එවැනි ආකාරයේ ගනුදෙනු සිදුකරන ඉහළ තලයේ මාෆියාව තුළ දැඩි කතාබහට ලක්වී ඇති බවත්, එම මාෆියාවේ කටයුතු පිළිබඳව හෙළිදරව් කරන්නන්ගේ ජීවිත පවා විනාශ කිරීමට එම මාෆියාව සමත් බවත් මට ඇති තොරතුරු මාර්ගවලින් එම මාෆියාවේ ප‍්‍රධානියා කවුදැයි සොයා බලන ලෙසත් මට ප‍්‍රවේශමෙන් සිටින ලෙසත්ය. එමෙන්ම කර්තෘවරයා කීවේ ඔහුගේ මිතුරෙකුගේ මිතුරෙකුගේ බිරිඳක් අදාල මාෆියා කටයුතු මෙහෙයවන කාර්යාලයේ සේවය කරන බත් ඒ මාර්ගයෙන් එම තොරතුරු දැනගැනීමට ලැබුණ බවත්ය.
කෙසේ හෝ ඊළඟ සතිය තුළ අදාළ මාෆියාව මෙහෙයවන්නේ කවුද යන්න සහ එහි කාර්යාලය පවත්වාගෙන යන්නේ කොතැනද යන්න පිළිබඳව යම් තොරතුරු ප‍්‍රමාණයක් දැනගැනීමට මට හැකිවූ අතර ඒ පිළිබඳව කර්තෘවරයා දැනුවත් කරමින් මා කීවේ එම මාෆියාවේ ප‍්‍රධානියා අහවල් රාජපක්ෂ බවය. එය ප‍්‍රතික්ෂේප නොකළ කර්තෘවරයා එය පිළිගත්තේය.
එම කාලයේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ කටයුතු වැනි ඉහළ තලයේ සිදුවූ ගනුදෙනු සියල්ලම පාහේ එසේ මාෆියාවක් විසින් කූට ලෙස මෙහෙයවනු ලැබුවත් ඒවා බොහෝ විට රට තුළ සිදුවූ සාමාන්‍ය ගනුදෙනු ආකාරයෙන් හෙළිදරව් වුණේ නැත. උතුරු නැගෙනහිර යුද්ධය පැවති එසමයේ ලංකා ඛණිජතෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ දේපලකට ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරයක් එල්ලවූයේ නම් ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව දැඩි මූල්‍ය අර්බුදයකට ලක්වන්නට ඉඩ තිබුණි. ඒ එම දේපල සැබෑ ලෙසම ප‍්‍රතිරක්ෂණය නොකර එම ප‍්‍රතිරක්ෂණ මුදල් කාගේ හෝ සාක්කුවකට ගිය බැවිනි. ඉතිං රාජපක්‍ෂ පාලන සමයේ ඔහුගේ කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියා රක්ෂණ සංස්ථාවේද සභාපතිවරයා වශයෙන් සිටිමින් සැබෑ ලෙසම රට ආරක්ෂා කළේ ඒ ආකාරයටය.
එවන් හපන්කම් කළ ගාමිණි සෙනරත් හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ දකින්නේ කිසිවක් නොකළ බබෙක් ලෙසද?