No menu items!
22.1 C
Sri Lanka
29 April,2025
Home Blog Page 607

ජනපතිවරණයට ගෝඨා එපා අතුල් කේශප්ගේ දේශපාලන බෝම්බය

0

 

සිය තානාපති සේවා කාලය නිම කළ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ඇමෙරිකානු තානාපති අතුල් කේශප්, හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගෙන් සමුගැනීමේ හමුවේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ගැන දැක්වූ අදහස පසුගිය සතියේ දේශපාලන ලෝකයේ විශාල අවධානයක් දිනාගත්තේය. සමහර මාධ්‍ය ඒ අදහස හැඳින්වුයේ, ‘දේශපාලන බෝම්බයක්’ හැටියටය.
තානාපතිවරයෙකු සිය සේවා කාලය නිමවූ පසු සිය රට බලා යෑමට පෙර, සේවය කළ රටේ දේශපාලන නායකයන්, වෙනත් විශේෂ පුද්ගලයන් හා සිවිල් සංවිධානවල නියෝජිතයන් හමුවීම සාමාන්‍යයෙන් සිරිතක් වශයෙන් පවතින්නකි. 2015 වසරේදී ලංකාවේ අමෙරිකානු තානාපති හැටියට වැඩ බාරගත් ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇති අමෙරිකානුවකු වන අතුල් කේශප්, ඒ සිරිතට අනුව හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ හමුවීමට පසුගිය ජුනි 10වැනි ඉරිදා සවස ඔහුගේ නිලනිවෙස පිහිටි විජේරාම මාවතට ගියේය.
මාධ්‍ය වාර්තා කළේ, විනාඩි 90ක පමණ කාලයක් එහිදී පැවැති සාකච්ඡුාවේදී, අතුල් කේශප් මහතා, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයකට ඉදිරිපත්වීම සම්බන්ධයෙන් තමාගේ අප‍්‍රසාදය බලවත් ලෙස පළකළ බවයි.
ඔහු එහිදී කියා ඇත්තේ අමෙරිකා එක්සත් ජනපදය හා අනෙක් බටහිර රටවල් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපතිවරණයකට ඉදිරිපත් වීම කිසිසේත් පිළිනොගන්නා බවත්, ඊට විරුද්ධවන බවත්ය. එනිසා, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා අපේක්‍ෂකයා ලෙස ඉදිරිපත් නොකරන ලෙසද අතුල් කේශප් මහතා, හිටපු ජනාධිපතිවරයාට එහිදි කියා ඇතැ’යි සඳහන් වෙයි. මාධ්‍ය වාර්තා කරන අන්දමට අමෙරිකානු තානාපතිවරයා මහින්ද රාජපක්‍ෂට ඒ බව කියා තිබුණේ, ‘පැහැදිලි, කිසිදු ව්‍යාකුලතාවක් නැති හා නිශ්චිත’ වචනවලිනි.
පසුගිය ජුනි 12වැනිදා සිය පුවත්පතේ ප‍්‍රධාන සිරස්තලයෙන් මේ කරුණු හෙළිකළ යාපනයේ ‘කාලයික්කතිර්’ පුවත්පත කියා තිබුණේ ඉතාමත්ම විශ්වාසදායි ආරංචි මාර්ගවලින් මේ සාකච්ඡුාවේ තොරතුරු තමන්ට ලැබුණු බවයි. ‘කාලයික්කතිර්’ පුවත්පතේ ප‍්‍රධාන සංස්කාරක නඬේසපිල්ලෙයි විද්‍යාදරන්, කලෙක ’උදයන්’ පුවත්පතේ කර්තෘ හැටියට කටයුතු කළ අතර, දැන් මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාගේ සමිපතමයකු හැටියට සැලකෙයි.
එම පුවත්පත කියන අන්දමට අතුල් කේශප් මහතා කියා ඇත්තේ, තමන් බලාපොරොත්තු වන්නේ දේශපාලන පරිණතභාවයකින් යුක්ත, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලන අවකාශය තුළ පලදායක ලෙස කටයුතු කළ හැකි පුද්ගලයකු ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයා වන බවටයි. ඔහු තවදුරටත් කියා ඇත්තේ, යකඩ අතකින් ත‍්‍රස්තවාදය විනාශ කිරීමත්, දේශපාලන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තුළ පාලනයක් ගෙනයෑමත් දෙකක් මිස එකක් නොවන බවයි. මේ අවස්ථාවේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය ඉවත්කර ගැනීමට අමෙරිකානු නීතිවලින් ඉඩක් නොලැබෙන බව අමෙරිකානු තානාපතිවරයා එහිදී පවසා ඇත. ඔහුගේ අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය අවසන් කරගැනීමට නම්, ඔහුට එල්ලවී ඇති යුද අපරාධ, මානව සංහතියට එරෙහි අපරාධ හා මානව අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනයන් ගැන ඇති චෝදනාවලින් පළමුව ඔහු නිදහස් විය යුතුයැයිද අතුල් කේශප් පවසා තිබේ. එම චෝදනාවලින් නිදොස් වුවහොත් පමණක්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට අමෙරිකානු පුරවැසිභාවයෙන් නිදහස් විය හැකි අතර, ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනාධිපතිවරණයටද ඉදිරිපත් විය හැකිය.
ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 19වැනි සංශෝධනයට අනුව, ද්විත්ව පුරවැසිභාවයක් ඇත්තකුට ලංකාවේ ජනාධිපතිවරණයකට හෝ මහමැතිවරණයකට අපේක්‍ෂකයකු හැටියට ඉදිරිපත් විය නොහැකිය. පසුගිය මහමැතිවරණයේදී, ස්විට්සර්ලන්තයේ හා ලංකාවේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය තිබියදී අපේක්‍ෂිකාවක ලෙස ඉදිරිපත්වී ජයග‍්‍රහණය කළ ගීතා කුමාරසිංහ මහත්මියට, ලංකාවේ අධිකරණ විසින් මන්ත‍්‍රීධුරය අහිමි කළේ ඒ පදනම මත පිහිටමිනි.
අතුල් කේශප්ගේ නිරීක්‍ෂණ හා අදහස්වලට මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ප‍්‍රතිචාරය කුමක්දැයි එම පුවත්පත වාර්තා නොකරන නමුත්, තානාපතිවරයාගේ එම අදහස්වලින් ඔහු විමතියට පත්වන්නට ඇතැ’යි පුවත්පත විශ්වාස කරයි.
යුද හමුදාවේ මැද පෙළේ නිලධාරියකු හැටියට සිටියදී, කිසිදු සාධාරණ හේතුවක් නොමැතිව ඉන් ඉවත්ව අමෙරිකාවට ගිය ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා, අමෙරිකාවේදී විවිධාකාර රැුකියාවල නිරතවෙමින් එහි පුරවැසිභාවය ලබාගත්තේය. අමෙරිකාවේ සිටිය කාලය තුළ කිසිම වැදගත් රැුකියාවක හෝ පිළිගත් දේශපාලන භාවිතයක ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා යෙදුණු බවක් දැනගන්නට නැත. ගෝඨාභය ලංකාවට නැවතත් පැමිණියේ, මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා 2005 ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වන විට ඔහුට සහාය වන්නටය. ජනාධිපතිවරණය අවසන්වී යළිත් අමෙරිකාවට යන්නට බලාපොරොත්තු වුණු නමුත්, තමාට යන්නට එපැයි කී නිසා ලංකාවේ නැවතුණු බව ගෝඨාභය කියා ඇත. ඔහු මුලින් කීවේ කිසිම හේතුවක් නිසා තමා අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය අත්හරින්නට කල්පනා නොකරන බවයි. එහෙත්, ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වීමේ අදහස හා පසුබිම බලවත් වෙමින් තිබෙන මේ අවස්ථාවේදී, තමාට ජනාධිපති අපේක්‍ෂකකම ලැබෙන්නේ නම්, අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය අත්හරින බව ඔහු දැන් කියයි.
මේ අතර, මාධ්‍ය හමුවක් ඇමතූ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී උදය ගම්මන්පිල, අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය ඉවත්කරග ැනීම හැඳන්වූයේ ඉතාමත් සරල, හරියට කජු කන්නා වාගේ දෙයක් හැටියටය.
‘ඇමෙරිකානු පුරවැසිකමට අදාළ නීතිය තමයි Immigration and Nationality Act of 1952  නොහොත් 1952 සංක‍්‍රමණ සහ ජාතිකත්ව පනත. මේ පනතේ 349(ඒ)(5) වගන්තිය යටතේ ඕනෑම පුරවැසියෙකුට ඇමෙරිකානු පුරවැසිකම අත්හරින්න පුළුවන්. දෙපැත්තම කැමැති වෙන්න ඕනෑ නෑ. පුරවැසියා කැමති නම් අත්හරින්න පුළුවන්. පුරවැසිකම අත්හැරීම ප‍්‍රතික්ෂේප කළ යුතු හෝ කළ හැකි අවස්ථා නීතියේ සඳහන් වෙන්නේ නෑ. නමුත් නඩු තීන්දුවලින් තීරණය වී තිබෙනවා.
ඇමෙරිකාවේ සිටිමින් පුරවැසිකම අත්හැරීමට අයදුම් කළොත් ප‍්‍රතික්ෂේප කළ යුතුයි. ඒ වගේම අයදුම් කරන පුද්ගලයා සතු එකම පුරවැසිකම ඇමෙරිකානු පුරවැසිකම නම් ඔහුගේ ඉල්ලීමත් ප‍්‍රතික්ෂේප කරන්න පුළුවන්.
පළමු පියවර තමයි වෙනත් රටක පුරවැසිභාවය ලබාගැනීම. රටක් නැති පුද්ගලයෙකුට බරපතළ නීතිමය ගැටලූවලට මුහුණ දෙන්න වන නිසා බොහෝ විට ඇමෙරිකාව ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා. ඒ නිසා ඇමෙරිකානු පුරවැසිකම අත්හැරීමේ සම්මුඛ සාකච්ඡුාවට යන විට පුරවැසිකම තිබෙන අනිත් රටේ ගමන් බලපත‍්‍රය රැගෙන යෑම අතිශයින්ම වැදගත්. ගෝඨාභය මහතා දැනටමත් ලංකාවේ පුරවැසියෙකු නිසා පළමු පියවර සම්පූර්ණයි.
දෙවන පියවර වන්නේ ඞීඑස් 4079 සිට ඞීඑස් 4083 දක්වා වන පත‍්‍ර පිරවීමයි. ඞීඑස් 4079 යනු පුරවැසිකම අත්හැරීමට අදාළ ප‍්‍රශ්න මාලාවක්. ඞීඑස් 4080 කියන්නේ පුරවැසිකම අත්හැරීමේ දිවුරුම් ප‍්‍රකාශයයි. ඞීඑස් 4081 යනු පුරවැසිකම අත්හැරීමේ ප‍්‍රතිවිපාක තමන් දන්නා බවට කරන ප‍්‍රකාශයයි. ඞීඑස් 4082 යනු පුරවැසිකම අත්හැරීම පිළිබඳ සාක්ෂිකරුවන් පුරවන පත‍්‍රිකාවයි. ඞීඑස් 4083 යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ පුරවැසිකම අත්හැරීමේ සහතිකයයි.
මේ පත‍්‍රිකා අධ්‍යයනය කරලා අවශ්‍ය තොරතුරු සූදානම් කර ගත් පසු තෙවන පියවර වන්නේ ඇමෙරිකානු තානාපති කාර්යාලයට අවශ්‍යතාව දන්වලා වෙලාවක් වෙන්කර ගැනීමයි. හතරවන පියවර අදාළ පත‍්‍රිකා පුරවලා සාක්ෂිකරුවන් දෙදෙනෙකු සමග තමන්ගේ දෙවන පුරවැසිකම තහවුරු කරන ලේඛනද සමග අදාළ වේලාවට ඇමෙරිකානු තානාපති කාර්යාලයට යෑමයි.
තානාපති කාර්යාලයේදී පුරවැසිකම අත්හැරීමේ ලේඛනයට තානාපති කාර්යාලයේ නිලධාරියා සහ සාක්ෂිකරුවන් ඉදිරිපිට අත්සන් තැබුවාම ඒ මොහොතේ සිට පුරවැසිකම අවසන් වෙනවා. ඒ බව සහතික කරලා ඞීඑස් 4083 කියන ලේඛනය ලබාදෙනවා. ඒකට තමයි පුරවැසිකම අත්හැරීමේ සහතිකය කියන්නේ. රියදුරු බලපත‍්‍රය ලැබෙන තුරු දෙන තාවකාලික රියදුරු බලපත‍්‍රය වගේ, රක්ෂණ සහතිකය ලැබෙන තුරු දෙන තාවකාලික රක්ෂණ ආවරණය වගේ මේ සහතිකය තාවකාලිකයි. ඇමෙරිකාවේ රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව විසින් පුරවැසිකම අත්හැරීමේ ස්ථිර සහතිකයක් නිකුත් කරන තෙක් මෙම ලේඛනය වලංගුයි.
අවසාන පියවර වන්නේ අවසාන බදු වාර්තාව ගොනුකළ දිනයේ සිට පුරවැසිකම අත්හරින දිනය තෙක් වූ කාලයට අදාළ බදු වාර්තාව ගොනුකිරීමයි. ඊට පස්සේ මාස දෙකක් සහ හයක් ඇතුළත පුරවැසිකම අත්හැරීමේ ස්ථිර සහතිකය නිකුත් කරනවා.
මේ ක‍්‍රියාවලිය දෙස බැලූ‍වාම කාරණා දෙකක් පැහැදිලියි. පළමු කාරණය තමයි වෙනත් රටක පුරවැසියෙකු වන ඇමෙරිකානුවෙකු විසින් ඇමෙරිකානු පුරවැසිකම අත්හැරීම නැවැත්වීමට ඇමෙරිකානු ආණ්ඩුවට හැකියාවක් නැති බවයි. දෙවන කාරණය වන්නේ ඇමෙරිකානු තානාපති කාර්යාල නිලධාරියෙකු ඉදිරියේ පුරවැසිකම අත්හැරීමේ ප‍්‍රකාශය නිසි ලෙස සම්පූර්ණ කළ වහාම ඇමෙරිකානු පුරවැසිකම අත්හැරෙන බවයි. මේ නිසා ගෝඨා-භය කියන භීතිකාව වැළඳුණු පිරිස් පතුරන ආකාරයෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට ජනපතිවරණයට තරග කරන්න ඇමෙරිකානු පුරවැසිකම බාධාවක් නොවන වග ඉතාම වගකීමෙන් ප‍්‍රකාශ කරනවා.’
ගම්මන්පිලගේ මේ සරල පැහැදිලි කිරීම ඇත්තක් නම්, හුදෙක් කවුන්ටරයක් ඉදිරියේ සිටගෙන අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය අත්හැරිය හැකිය. එහෙත්, අමෙරිකානු තානාපතිවරයාගේ කතාව ඊට වඩා බැරැරුම් එකකි. තානාපතිවරයා දක්වා ඇති බාධක ගැන ගම්මන්පිල සංයුක්ත පිළිතුරක් දුන් බවක්ද දැනගන්නට නැත. තානාපතිවරයා කියන්නේ, පුරවැසිභාවය අත්හැරීම ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කළ හැකි අවස්ථා ගැනය. ගම්මන්පිල එවැනි අවස්ථා ගැන කිසිවක් නොකියන අතර, නඩු තීන්දුවලින් තිබෙන වෙනත් උදාහරණ පමණක් කියයි. එහෙත්, යුද අපරාධ, මානව සංහතියට එරෙහි අපරාධ හා මානව හිමිකම් උල්ලංඝනයන් ගැන චෝදනා ඇත්තකුගේ පුරවැසිභාවය අත්හැරීම ප‍්‍රතික්‍ෂෙප විය හැකි බවට කේශප් කියන කතාව ඊට වඩා ප‍්‍රබලය. ඒ ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කිරීමේ බලය ඇත්තේ අමෙරිකානු ආණ්ඩුවටය. එය දේශපාලන තීරණයකි. එවැනි තීරණයක් ගත්තොත්, ගම්මන්පිලගේ සීනිබෝල කාර්ය පටිපාටිය දියවී යනවා ඇත.

බැඳුම්කර වංචාව යක්ෂාවේශයක් වීම

 

ලෝක ප‍්‍රකට නාට්‍යකරුවෙකු වන ඇමරිකානු ජාතික ආතර් මිලර් ලියූ ‘ද කෲසිබල්’ නැමැති නාට්‍යය ‘මායා බන්ධන’ නමින් මීට කලකට පෙර මා සිංහලට පරිවර්තනය කොට තිබේ. ගිය වසරේ එම පිටපත නාට්‍ය නිෂ්පාදනයක් වශයෙන් උෂාන් පෙරේරා නැමැති තරුණ නාට්‍යකරුවා කරලියට ගෙනාවේය. මේ වසරේ රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලේ හොඳම නාට්‍යය ඇතුළු සම්මාන දහයක් ඊට හිමි විය.
මේ නාට්‍යයට ප‍්‍රස්තුත වන්නේ, 15 වැනි සියවසේ ඇමරිකාවේ මැසචුසෙට්ස් ප‍්‍රාන්තයේ එක් නගරයක පැතිරී ගිය යක්ෂාවේශයක් පිළිබඳ සත්‍ය ප‍්‍රවෘත්තියකි. එදා, යක්ෂාවේශයකට ලක්වන ඕනෑම කෙනෙකුට මරණීය දණ්ඩනය නියම විය. මේ කියන නගරයේ ගැහැනු කිහිප දෙනෙකුගෙන් ඇරැුඹුණු ඒ ප්‍රෝඩාකාරී යක්ෂාවේශයට, වැඩි කල් නොගොස්, මුළු නගරයම බිලිි වුණි. යක්ෂයෙකු ආවේශ වූ කෙනෙකුට පල්ලියේ අධිකරණය (දණ්ඩාධිකරණය) ඉදිරියේ යම් නිදහසක් ලබා ගත හැකි වුණේ, තමා යක්ෂාවේශයට යටව ඇති බවට පාපොච්චාරණයක් කිරීමෙන් සහ තමන්ව ඒ යක්ෂයාට ආවේශ කැරැුවූ වෙනත් පුද්ගලයන් හෙළිදරව් කිරීමෙනි. මේ තත්වය තුළ, නගරයේ විශාල පිරිසක්, මේ අභූත චෝදනාවට ලක්ව, මරණීය දණ්ඩනයට නියම වූහ.
1950 දශකයේදී ආතර් මිලර් මේ සිද්ධිය පාදක කොටගෙන ‘මායා බන්ධන’ නාට්‍ය කෘතිය ලියන්නේ, එදා ඇමරිකාවේ ඇති වෙමින් තිබූ ඊට සමාන වෙනත් දේශපාලනික තත්වයක් නිරූපණය කිරීමට ය. මේ කාලයේ ඇමරිකානු සෙනෙට් සභිකයෙකු වූ ජෝසප් මැකාර්ති, ‘රතු භීතිකාවක්’ රට තුළ වපුරමින් සිටියේය. කොමියුනිස්ට්වාදය මගින් ඇමරිකාව ගිල ගැනීමේ කුමන්ත‍්‍රණයක් දියත්ව ඇති බවට ඉතා ප‍්‍රබල සමාජ මතයක් ගොඩනැගූ මොහු, එය මර්දනය කිරීම සඳහා රාජ්‍ය යන්ත‍්‍රය භාවිත කෙළේය. යමෙකු කොමියුනිස්ට්වාදියෙකු වශයෙන් හඳුනා ගැනුණොත්, එම පුද්ගලයාව විවිධ අඩන්තේට්ටම්වලට ලක්කෙරුණි. ඔහු රාජ්‍ය නිලධාරියෙකු නම් සේවයෙන් පහ කෙරුණි. ඇතැම් අවස්ථාවක ඊටත් එහාට යමින්, කුමන්ත‍්‍රණ චෝදනා මත හිරේට නියම කෙරුණි. මේ අවස්ථාව ප‍්‍රයෝජනයට ගත් බොහෝ දෙනා, තම තමන්ගේ පුද්ගලික කෝන්තරත් පාවිච්චියට ගනිමින් තම සතුරන් සහ ප‍්‍රතිවාදීන් ‘කොමියුනිස්ට්වාදීන්’ වශයෙන් හඳුන්වා රාජ්‍ය බලධාරීන්ට පාවා දීමට පටන් ගත්හ. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් එදා මුළු ඇමරිකාවම ඉහත කී ‘රතු භීතිකාවෙන්’ ඇළලී ගියේය.
බැඳුම්කර වංචාව පටන් ගත්තේ පුද්ගලයන් දෙතුන් දෙනෙකුගේ සහ එක් ව්‍යාපාරික ආයතනයක මහ පරිමාණ සොරකමක් වශයෙනි. ඒ සොරකම සඳහා යොදා ගැනුණේ මහජන මුදල් නිසා එය වෙනත් සොරකම්වලට වඩා සමාජයේ කතාබහට ලක්වුණි. මේ ගැන එදා පටන්ම මේ ලියුම්කරු ඇතුළු විවිධ සමාජ ක‍්‍රියාධරයන් (විපක්ෂයේ දේශපාලනඥයන්ට අමතරව) රට ඉදිරියේ කරුණු ගෙනහැර දක්වා ඇත. එපමණක් නොව, මහ බැංකු අධිපති ධුරයට දෙවැනි වතාවටත් අර්ජුන මහේන්ද්‍රන් පත් නොකළ යුතු බවට විශාල සමාජ මතයක් ද අප විසින් ගොඩනගන ලදි.
කරුණු එසේ තිබියදී, පසුගිය සතියේ, පොහොට්ටුවේ මන්ත‍්‍රීවරු දෙන්නෙක් පාර්ලිමේන්තුවේදී ප‍්‍රකාශයක් කරමින් මේ බැඳුම්කර වංචාවෙන් උපයා ගත් මුදල් ඇලෝසියස් විසින් සමාජ ක‍්‍රියාධරයන් කිහිප දෙනෙකුටත් දී ඇති බවට චෝදනා කළහ. පූජ්‍ය දඹර අමිල හිමි, ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක, සමන් රත්නප‍්‍රිය, සමනලී ෆොන්සේකා සහ මගේ නම එහිදී ඔවුහු සඳහන් කළහ.
දැන්, මේ බැඳුම්කර වංචාව සම්බන්ධයෙන් අප විසින් කරන ලදැයි ඉහතින් කී සියලූ විරෝධතා, මේ මන්ත‍්‍රීන්වරුන් දෙන්නාගේ චෝදනාවෙන් ගැලවීම සඳහා අපේ නිදහසට පාවිච්චි කිරීමේ සාක්ෂියක් වශයෙන් ගැනීමේ හැකියාවක් අපට නැත. මන්ද යත්, අප මෙන්ම මේ වංචාව විවේචනය කළ සහ ඊට එරෙහිව විරෝධය පෑ දයාසිරි ජයසේකර වැනි දේශපාලනඥයන් ද මහ බැංකුවෙන් සොරකම් කරන ලද එම මුදලින් කොටසක් ලබාගෙන ඇති බවට සමාජය ඉදිරියේ ඔප්පු වී ඇති බැවිනි. ඔහු විසින්මත් මේ වන විට එය පිළිගෙන ඇති බැවිනි. මේ නිසා, අද වන විට මා ඇතුළු සිවිල් ක‍්‍රියාධරයන් පස් දෙනෙකුත් ඒ ඇලෝසියස්ගෙන් මුදල් ලබාගෙන ඇති බවට කෙනෙකු චෝදනා කළ විට, එම සොරකමට එරෙහිව අතීතයේ අප කළ කී දෑ අද අපේ ආරක්ෂාව සඳහා පාවිච්චි කිරීමට තිබූ හැකියාව පරල වී ගොස් තිබේ.
එබැවින් අදාළ චෝදනාව සම්බන්ධයෙන් මගේ සරල උත්තරය වන්නේ මෙයයි: පසුගිය ජනාධිපතිවරණයට කලින් හෝ ඉන් පසුව, අර්ජුන ඇලෝසියස්ගෙන් හෝ ඔහුට සම්බන්ධ කිසි පුද්ගලයෙකුගෙන් හෝ කිසි ව්‍යාපාරයකින්, සෘජුව හෝ වක‍්‍රව, චෙක්පතකින් හෝ වෙනත් කිසියම් මාර්ගයකින් සත පහක මුදලක්වත්, මූල්‍යමය නොවන වෙනත් ප‍්‍රතිලාභයක්වත් ලබාගෙන ඇති බවට කෙනෙකු ඔප්පු කළොත්, ඊට අදාළව නීතිය ඉදිරියේ ඇති දඬුවමකට අමතරව, සමාජ-ශෝධනය සඳහා වන පොදු ක‍්‍රියාකාරීත්වයෙන් මුළුමණින් ඉවත් වීමටත් මම යටත් වෙමි. මන්ද යත්, එවැනි සදාචාර-විරෝධී ක‍්‍රියාවක නිරතව ඇති කෙනෙකුට, තවදුරටත් සමාජය පිරිසිදු කිරීමේ පොදු කාර්යයක නිරත වීමේ සදාචාරමය අයිතියක් හිමි නොවන බැවිනි. මෙහිදී, ‘ඔප්පු’ කිරීම යන්නෙන් මා අදහස් කරන්නේ, උසාවියක් ඉදිරියේ ඔප්පු කිරීමම නොවේ. දේශපාලඥයන් සහ අප වැනි සමාජ ක‍්‍රියාකාරිකයන් සම්බන්ධයෙන් උසාවියකට යාටම කලින්, මෙවැනි කාරණයක් ඉන් මෙහා ‘ඔප්පු’ කිරීමේ ඉමක් තිබේ. උදාහරණයක් වශයෙන්, අහවල් පුද්ගලයා විසින් අහවල් දවසේ අහවල් මුදල් ප‍්‍රමාණයක් හෝ වෙනත් ප‍්‍රතිලාභයක් මට සපයා ඇතැයි යම් සාක්ෂියක් හෝ සාක්ෂිකරුවෙකු සහිතව ඉදිරිපත් කිරීම ප‍්‍රමාණවත් වන්නේය.
මේ කාරණය පිළිබඳව සමනලී ෆොන්සේකා හැරුණු කොට අපි සියලූ දෙනා පසුගිය සතියේ ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවක් පවත්වා කරුණු ඉදිරිපත් කෙළෙමු. (සමනලී ෆොන්සේකා මේ දිනවල විදේශගතව සිටින නිසා ඈට ඒ ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවට සහභාගී වීමට නොහැකි වූ අතර ඇය වෙනුවෙන්, ‘අලූත් පරපුර’ නියෝජනය කරමින්, සුදන්ත මාධව ඊට සහභාගී විය).
අපේ පොදු ආස්ථානය වන්නේ මෙයයි:
මුලින්ම, මේ කියන මන්ත‍්‍රීවරුන් දෙන්නා ඔය කියන ප‍්‍රකාශය පාර්ලිමේන්තුවෙන් එළියට ඇවිත් කළ යුතුව තිබේ. පාර්ලිමේන්තු වරප‍්‍රසාදවලට මුවා වී ඕනෑම කුණුහරුපයක් දෙසාබෑමේ අයිතියක් බොහෝ මන්ත‍්‍රීවරු පාවිච්චි කරති. ඔවුන්ට විරුද්ධව කිසි නීතිමය ක‍්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමේ පුළුවන්කමක් පුරවැසියන්ට නැත. එනිසා, මේ දෙන්නා කරන්නේ හුදු අවලාදයක් නොවන්නේ නම්, ඔවුන් කළ යුත්තේ, ඔය චෝදනාව ඔය ආකාරයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටතට විත් ප‍්‍රකාශයට පත්කිරීමයි.
ඇලෝසියස් නැමැති තනි පුද්ගලයෙකුගෙන් පටන් ගත් සොරකම, අද වන විට සාමූහිකයක සොරකමක් බවට රූපාන්තරණය වෙමින් හෝ කෙරෙමින් හෝ පවතී. සමහරුන්ට මෙය, මුල් සොරකමේ සැර බාල කර ගැනීම සඳහා පාවිච්චි කළ හැකි උපායක් විය හැකිය. තවත් අයට එය, හතර අතේ මඩ ගැසීම සඳහා පාවිච්චි කළ හැකි මෙවලමක් විය හැකිය. ඇලෝසියස්ගේ සිට රවි කරුණානායක දක්වා මුලින් දිගෑදුණු මේ ආකෘතිය, අනතුරුව, දයාසිරි ජයසේකර, සරත් ෆොන්සේකා සහ සුජීව සේනසිංහ දක්වා ව්‍යාප්තව ගොස්, පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත‍්‍රීවරුන් 118 දෙනෙකු දක්වා ද පැතිරී ගොස් තිබේ. ඉන් පසුව තවත් එය ව්‍යාප්තව ගොස්, මන්ත‍්‍රීවරුන් 164ක් දක්වා ඊට සම්බන්ධ බවට චෝදනා නැගේ. සමාජ කි‍්‍රයාධරයන් වන අප වැන්නන් ඊට ඈඳා ගැනෙන්නේ ඉන් පසුව ය. ඊටත් පසුව, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දොස්තර නලින්ද ජයතිස්සට පවා නිදහසක් නොවුණි. මේ වනාහි, අර මුලින් කී යක්ෂාවේශය මිස අන් කවරක් ද?
මේ පසුපස දේශපාලනික හස්තයක් ක‍්‍රියාත්මක වන බව පැහැදිලි ය. බැªම්කර වංචාව සොයා බැලීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා කොමිසමක් පත්කරන්නේ, ඒ පිළිබඳ සියලූ තොරතුරු දැන ගැනීමේ අයිතියක් මේ රටේ පුරවැසියන්ට ඇති බවට වන විශ්වාසයක් නිසා ය. හුදෙක් වැරදිකරුවන්ට දඬුවම් දීම පමණක් අරමුණ විණි නම් එය කළ යුතුව තිබුණේ අධිකරණය මාර්ගයෙනි. එහෙත්, දැන්, ඒ කොමිසමේ වාර්තාව ජනාධිපතිවරයා අතට පත්ව තිබියදීත්, එයින් කොටසක් පමණක් කතානායකවරයාට ලබා දී ඉතිරි කොටස ජනතාවගෙන් වසංගන්නේ කුමක් සඳහා ද? ඒ සඟවන කොටස තුළ අඩංගු කාරණා කවරේදැයි දැන ගැනීමේ අයිතියක් ජනතාවට නැත් ද? මේ වාර්තාව සම්පූර්ණයෙන් ජනතාවට නිරාවරණය නොකරන තාක් කල්, ඕනෑම කසඩයෙකුට මේ රටේ ඕනෑම පුරවැසියෙකු සම්බන්ධයෙන් රිසි සේ අවලාද නැගීමේ අවස්ථාව ජනාධිපතිවරයා විසින්ම උදා කර දී ඇති බව පැහැදිලි ය.
ඒ නිසා මේ වාර්තාව වහා ප‍්‍රසිද්ධ කළ යුතු බව අපි ඉල්ලා සිටිමු. වෙන කිසිවක් සඳහා නොවෙතත්, අඩු වශයෙන් සොරුන් සහ තක්කඩියන් නොවන පුරවැසියන්ගේ ගෞරවය ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහාවත් එයින් ඉමහත් පිටිවහලක් ලැබෙන බැවිනි.

ජනපතිවරණයට එක්වද? වෙන්වද? පොහොට්ටුවයි අතයි මත ගැටුමක්

0

කේ. සංජීව

එළඹෙන ජනාධිපතිවරණයේදී එක්ව තරග කරනවාද, වෙන් වෙන්ව තරග කරනවාද, එක්ව තරග කරන්නේ නම් ජනපති අපේක්ෂකයා කවුරුන්ද, අගමැති අපේක්ෂකයා කවුරුන්ද, වෙන්වෙන්ව තරග කර ජයගන්නට පුළුවන් වේවිද ආදි ප‍්‍රශ්න ගණනාවක් නිසා ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණද, ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයද, ඒ වටා එකතු වී සිටින කුඩා පක්ෂ ද බරපතළ ගැටලූ රැුසකට මුහුණ පා ඇතැයි අනිද්දා වෙත වාර්තා වෙයි.
පසුගිය 12 වැනි දා සවස හිටපු ජනපති මහින්ද රාජපක්ෂ මූලිකව ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ කණ්ඩායම හමුවී ඇති අතර එහිදී එක් එක් පක්ෂවල යෝජනා සහ ප‍්‍රබලයන්ගේ යෝජනා අනුව අපේක්ෂකයන් 4 දෙනෙකු පිළිබඳව සාකච්ඡුාවී ඇත. ඒ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, බැසිල් රාජපක්ෂ, චමල් රාජපක්ෂ සහ දිනේෂ් ගුණවර්ධනය. එහෙත් අවසන් තීරණයකට පැමිණ නැති අතර ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂයේ වාමාංශික පක්ෂවල නායකයන් චමල් රාජපක්ෂ ඒ සදහා සුදුසු යැයි ප‍්‍රකාශ කර ඇත. සුළු පක්ෂවල සාමාජිකයන් මේ සඳහා ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම යෝජනා කර තිබේ.
මේ අතර වෙන්ව තරග කර ජයග‍්‍රහණය කිරීම අසීරුයි යැයි සිතන දෙපාර්ශ්වයේම ප‍්‍රබලයන් හිටපු අමාත්‍ය ජෝන් සෙනෙවිරත්න වැනි අයෙකුගේ මූලිකත්වයෙන් නැවත ශ‍්‍රීලනිපය සමග සාකච්ඡුා කළ යුතු බවට මතයක් නිර්මාණය කරමින් සිටිතැයිද, එයට කුමාර වෙල්ගම වැනි ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ කෙරෙහිම විශ්වාසය තබා තිබෙන සාමාජිකයන්ගේ බලවත් විරෝධයක් ඇතැයිද දැනගන්නට ලැබෙයි.
මේ අතර එළැඹෙන ජනපතිවරණයේදී ජනපති අපේක්ෂකයා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා විය යුතු බවත් අගමැති අපේක්ෂකයා හිටපු ජනපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා විය යුතු බවත් යෝජනාවක් ශ‍්‍රීලනිප පාර්ශ්වයෙන් ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට යොමුවී ඇති බවද දැනගන්නට ලැබෙයි. කෙසේ හෝ මේ සියලූ අදහස් සමග මෙම දෙපාර්ශ්වයම බරපතළ දේශපාලන අර්බුදයක සිටින බව දැනගන්නට ලැබෙන්නේය.
පසුගියදා මාධ්‍ය හමුවක් තබමින් වාසුදේව නානායක්කාර මහතා පැවසුවේ තම කණ්ඩායමට පොහොට්ටුවේ පාපුවරුවේ යාමට නොහැකි බැවින් ඉක්මනින්ම පුළුල් ජනතා සන්ධානයක් සැදිය යුතු බවය. එහිදී ඔහු බැසිල් රාජපක්ෂගේ පාර්ශ්වයට චෝදනා කරමින් පැවසුවේ ජනතා අරගලවලට පොහොට්ටුව තවමත් සක‍්‍රියව දායක නොවන බවය.

සංගීතය උපදින ආකාරය වචනයෙන් විස්තර කරන්න බැහැ උදාර සමරවීර

0

 

තරිඳු උඩුවරගෙදර

සංගීතය පොඩි කාලේ ඉඳන්ම ඇගේ තිබුණාද?
මම මුලින්ම කැමති වුණේ ශබ්ද පරිපාලන විෂයට. ඒ කාලයේ ලංකාවේ ඒවා ගැන ඉගෙනගන්න ඩිප්ලෝමා පාඨමාලාවක්වත් තිබුණේ නෑ. ලංකාවෙ මේ ගැන උගන්වන්න හිටපු දෙතුන්දෙනාගෙන් කෙනෙක් වන දිලූ‍ප් ගබඩාමුදලිගේ මහත්තයා යටතේ මම ශබ්ද පරිපාලනය ඉගෙනගත්තා. ඒ පාසල් කාලයේදීමයි. එහෙත් පාසලේ සංගීතය වෙනුවට ගණිත අංශයෙනුයි ඉගෙනගත්තේ. මොරටු විශ්වවිද්‍යාලයෙන් මම ලැබුවේ රසායන ඉංජිනේරු උපාධියක්. ඔය අතරේ මම තේරුම්ගත්තා සංගීතය කරන්න තාක්ෂණය පමණක් මදි, සංගීතයේ මූලික දේවල් ඉගෙනගන්න ඕනෑ කියලා. එදා ඉඳන් සංගීතයේ කලාත්මක පැත්ත ගැන මම අද වෙනතුරු ඉගෙනගන්නවා. මැරෙනකන්ම ඉගෙනගනීවි.
වෘත්තියක් විදියට සංගීතයට යොමුවුණේ කොහොමද?
මුලින්ම ජාතික රූපවාහිනියේ අවුරුදු තේමා ගීතය කළා. ඉන්පස්සෙ අතුල අධිකාරි සහ සමිතා මුදුන්කොටුව දෙපළ එක්ක ‘ඉවසයිද මන්දා’ ගීතය කළා. සුරේන්ද්‍ර පෙරේරා වෙනුවෙන් ‘තාමත් මුණගැහුණෙ නැතත්’ ගීතය කළා. ඉන්පස්සෙ මගේ ළඟට ගීත කරන්නැයි ඉල්ලාගෙන බොහෝ අය ආවා. ඒ වන විට මම වෙළඳ දැන්වීම් සංගීතයටත් යොමු වුණා. ඒ අතරේ මම ඉංජිනේරු ක්ෂේත‍්‍රයේ රැුකියාවකුත් කරනවා. එහෙත් මම තේරුම් ගත්තා මට සංගීතය වෘත්තියක් විදියට කරන්න පුළුවන් කියලා. මම ඉංජිනේරු වෘත්තියෙන් ඉවත්වුණා. සංගීතයටම යොමුවුණා.
ආදරණීය කතාවක් චිත‍්‍රපටිය ඔබේ ගමන වෙනස් කළේ කොහොමද?
චිත‍්‍රපටිය එක විදියක පරීක්ෂණයක් වුණා. මං මුලින්ම කළේ චිත‍්‍රාල් සෝමපාල මහත්තයා ගායනා කරපු ගීයක්. ඔහු සාමාන්‍යයෙන් අනුන්ගේ සංගීතයට ගීත ගයන්නේ නෑ. මුලින්ම කිව්වෙ තනුව අහලා බලමු කියලා විතරයි. එතැනින් පස්සේ ඒ චිත‍්‍රපටියටම කසුන් කල්හාර, අමල් පෙරේරා, උරේෂා රවිහාරි, කුෂාණි සඳරේඛා වගේ අය ගායනයෙන් එකතුවුණා. ඒ චිත‍්‍රපටියේ ගීත ප‍්‍රසිද්ධ වීමත් එක්ක මට ලැබෙන වැඩ වෙනසක් වුණා. මගෙන් එතෙක් ඉල්ලූ‍වේ මමම කළ වාණිජමය ගීතවල සෙවණැලි. ඒත් මම චිත‍්‍රපටියට කළ ගීත සියල්ලේම ජනප‍්‍රිය ලක්ෂණ තිබුණත් මගේ නිර්මාණාත්මක නිදහස එක්ක හිත පිරෙන්න කරපු කලාත්මක වටිනාකමක් ඇති නිර්මාණ. පස්සෙ හැමෝම මගෙන් ඒ වගේ සිංදු ඉල්ලන්න ගත්තා.
සංගීතය නැතිව ගණිත අංශයෙන් ඉගෙනගන්න වැයකළ කාලය අපතේ යෑමක් කියලා හිතනවාද?
මම කිසිසේත්ම පසුතැවෙන්නේ නෑ. එක පැත්තකින් බය නැතිව මම මියුසික් ඉගෙනගත්තෙත් මම වෙනත් ක්ෂේත‍්‍රයක අධ්‍යාපනයෙන් හොඳ ගමනක් ගිය නිසා. සංගීතයෙන් ජීවිතයක් දිනන්න ලංකාවෙ අය හිතනවා අඩුයි. අනෙක මම ගණිත අංශයෙන් ඉගෙනගත්තේ කැමැත්තෙන්. වෙළෙඳ දැන්වීම් වැඩ මට ලබාගනිද්දී උපාධිය ආභරණයක් වෙලා තියෙනවා. අනෙක් පැත්තෙන් මම ඉගෙනගත්ත දේවල් අපතේ යන්නේ නෑ. එදිනෙදා ජීවිතයේදී පවා ඒ කාරණා පාවිච්චි වෙනවා.

ඔබේ හිතට සුන්දර තනු ආ විදිය විස්තර කරන්න පුළුවන්ද?
මම හිතන්නේ මිනිස් සිත තමයි හැමදේටම මුල. රෙහ්මාන්ගෙනුත් කෙනෙක් අහනවා ඔයාට කොහෙන්ද මේ තනු එන්නේ කියලා. ඔහු උත්තර දෙන්නේ මට එන්නේ දෙවියන් වහන්සේගෙන් කියලා. මම හිතන්නේ විශ්ව ශක්තියෙන් මගේ හිතට තනු එනවා කියලා. මම කියන්නේ විශ්ව ශක්තිය නම් අපට බාහිර වූ බලවේගයකින් අපව පාලනය කරනවා කියලා නෙවෙයි. සංගීතය උපදින විදිය වචනවලින් විස්තර කරන්න බැහැ. ඒ වගේ විස්තර කළ නොහැකි දේවල් අපි දෙවියන්, විශ්ව ශක්තිය, කර්ම ශක්තිය වගේ වචනවලින් හඳුන්වනවා.
ඔබ නිර්මාණකරුවෙක් විදියට සංස්කෘතිය ගැන කල්පනා කරන්නේ කොහොමද?
සංස්කෘතිය කිව්වාම පාසලේ උගන්වපු දේවල් ටිකක් මතක් කරගන්න අපි පුරුදුවෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා සංස්කෘතිය රාමුවක් විදියටයි අපේ ඔළු‍වල තියෙන්නේ. අපේ සමාජය බුදුදහම නිවැරදිව තේරුම් ගත්තා නම් සංස්කෘතිය හරිහැටි තේරුම්ගන්න තිබුණා. සංස්කෘතියේ සමහර යහපත් ලක්ෂණ ආරක්ෂා වෙන්න ඕනෑ බව ඇත්ත. ඒත් ඒක ආරක්ෂා කරගෙන අලූ‍ත් නිර්මාණ කිරීමේ වැරැුද්දක් නෑ. උදාහරණයක් විදියට නිරුවත ගනිමු. අපි පිළිගන්න ඕනෑ ලංකාවෙ නිරුවත නොගැළපෙන විදියට විකුණන්න සමහරු උත්සාහ කරනවා තමයි. හැබැයි මිනිස් රූපය කලාව ඇතුළේ සෞන්දර්යාත්මක විදියට පාවිච්චි කරන්න පුළු‍වන්. කලාත්මක වැඩක් වෙනුවෙන් නිරුවත පාවිච්චි වීම සංස්කෘතිය විනාශ කිරිමක් නෙවෙයි. බුදුදහමේ කියා නැහැ නවීකරණය වෙන්න එපා කියලා. මම වැඩ කරන්නේ ඒ විශ්වාසය එක්ක.
තරගකාරී ලෝකයක ජීවත්වෙද්දී ඔබ වැඩියෙන්ම විශ්වාස කරන ජීවන දහම මොකක්ද?
මට හැම වෙලාවෙම මතක් වෙනවා මම මැරෙනවා කියන එක. හැම වෙලාවෙම මගේ හිතේ කොණක මරණය ගැන හැඟීමක් තියෙනවා. ඉතින් ජීවිතය ගැන ටිකක් සැහැල්ලූ‍වෙන් ගතකරන්න ඒක අවස්ථාවක්. ඒක බෞද්ධ දර්ශනයේත් මූලික සංකල්පයක්නේ. මම ගීතයක් කළත් මේ ගීයෙන් කීයක් හොයනවාද, හිට් වේවිද කියලා කල්පනා නොකර ගීතයට උපරිමය කිරීම ගැන මට කල්පනා කරන්න අවස්ථාව ලැබෙනවා.
බෞද්ධ සංකල්ප ගැන ඔබ කතාකළා. අපේ සමාජය බෞද්ධ සංකල්ප අනුව ජීවත්වෙන බව හිතනවාද?
බුදුදහමෙ තියෙන මූලිකම දේ ඇලීම් ගැලීම්වලින් වැළකීම. ඒත් අපේ අය බොහෝවිට ඇලීම් ගැලීම් වර්ධනය කරන්නයි බුදුදහම පාවිච්චි කරන්නේ. බෝ ගහක් ළඟට යන්නෙත් ප‍්‍රාර්ථනාවක් කරන්න. බෞද්ධ දර්ශනය කියන්නේ නිදහස් සිතීමට, අලූ‍ත් දේ සොයායෑමට අප යොමු කිරිමක්. පුංචි කාලයේ ඉඳන් මේ සීමාවෙන් එහාට යන්න එපා කියලා අපව කොටු කරන්න බුදුදහම පාවිච්චි කරනවා. මම මගේ විශ්වාසයන් ඇති කරගන්නේ සැබෑ බෞද්ධ සංකල්ප සමඟ.x

ඉතිහාසය කතාකරන්න මම හරි බයයි ප‍්‍රසන්න ජයකොඩි

0

 

සමන් එම් කාරියකරවන

ප‍්‍රවේශයක් ලෙස මම කැමතියි දැනගන්න, 28ට පෙර ඔබ කර ඇති අනෙකුත් නිර්මාණ පිළිබඳව සහ සහ ඒවා මොන වාගේ ඇගයීමකටද ලක්වුණේ කියන කාරණය..
ඒ කාලේ සිනමාකරුවෙකු වෙන එක, ඒ කිව්වේ මගේ තරුණ කාලයේදී හිතාගන්නවත් බැරි දෙයක්. ඒ නිසා මුලින්ම මම පිවිසෙන්නේ වේදිකාවට. නිර්මාණකරුවෙකු ලෙස මාව මුලින්ම පේ‍්‍රක්ෂකයන් හඳුනාගන්නේ ‘සෙවණැලි සහ මිනිස්සු’ වේදිකා නාට්‍යයෙන්ග එය 1992දී හොඳම වේදිකා නාට්‍යයට හිමි යෞවන සම්මානය සහ හොඳම රාජ්‍ය නාට්‍යය බවට 1993දී පත්වෙනවා. රූප රචනයත් එක්ක කරන නිර්මාණකරණයට පසුව මම යොමුවෙනවා. සිනමාවට එන්න බැරි නිසා ඊළඟ ප‍්‍රයත්නය තමයි ටෙලිනාට්‍යකරණයට යොමුවීම. මම ටෙලිනාට්‍ය හතරක් කරනවා. ඒ ටෙලිනාට්‍ය ඒ ඒ වසරවල ලංකාවේ හොඳම ටෙලිනාට්‍ය බවට පත්වෙනවා. ටෙලිනාට්‍යකරණයේ නිරත වෙමින් ඒ අතරතුර සිනමාවට පිවිසෙන්න පිටපත් රචනා කරමින් නිෂ්පාදකවරු හොයනවා. ඒක ඉතාම අපහසු කාර්යයක් වෙනවා. මොකද ඒ කාලෙ පිරිවැය වැඩියි සහ නවකයෙකුට එවැනි මුදලක් වැය කරන්න නිෂ්පාදකයෙක් පෙළඹුණෙත් අඩුවෙන්. අපි සිනමාවට පිවිසෙන්නේ යුද්ධය, අසූ නමය කැරැුල්ල වගේ මහා කලබැගෑනි ගොඩක් අස්සේ. යුද්ධයත් එක්ක සිනමා ශාලා වැසෙන්න පටන්ගත්තු කාලේ ඉඳන් තමයි අපි මේ සිනමාවට පිවිසෙන්නේ.
කොහොමහරි අවුරුදු විසිහයෙන් පිටපත් ලියන්න පටන්ගත්තු මම අවුරුදු තිස්හයේදී මුල්ම චිත‍්‍රපටය කරනවා, ඒ ‘සංකාරා.’ සංකාරා නිෂ්පාදකවරු කීපදෙනෙක් එක්ක එකතුවෙලා කරන්න සූදානම් වුණත්, අන්තිමේදී සෝමරත්න දිසානායක මහතා තමන්ගේ නිර්මාණත් පසෙක තියලා මගේ මේ නිර්මාණය කරන්න මැදිහත් වෙනවා. සංකාරා සඳහා මට කයිරෝ චිත‍්‍රපට උළෙලේ සිල්වර් පිරමීඞ් සම්මානය ඇතුළු අන්තර්ජාතික සම්මාන කිහිපයක් ලැබෙනවා. දෙවැනියට කරන්නේ ‘කර්ම.’ ඒ චිත‍්‍රපටය හරියට මගේ ජීවිතය වැමෑරීම වගේ දෙයක්. මම ඒ චිත‍්‍රපටය කරන්න මගේ උපරිම නිදහස පාවිච්චි කරනවා සහ මගේ වියමන මට රිසි සේ භාවිත කරනවා. ඒ චිත‍්‍රපටයත් එක්ක පේ‍්‍රක්ෂකයා යම් යම් අර්බුදයන්ට පත්වෙනවා. අර්බුදකාරී වුණත් බොහෝ දෙනෙකු කර්ම නරඹනවා. ඊට වඩා වෙනත් මගක් අරගෙන තමයි මම 28ට යොමුවෙන්නේ.

28 කතාව ඔබට එන්නේ කොහොමද?
28 පිටපත් රචකයෙකු විදියට මා වෙනත් මානයකට ගෙනගිය පිටපතක්. මම අධ්‍යක්ෂණය කරන්නේ මා විසින් ලියනු ලැබූ පිටපත් පමණයි. මේ පිටපත ලියන්න මට ආ සංකල්පයට මම වෙන ආකෘතියක් සොයාගත්තා. ලංකාවේ ලිංගිකත්වය පිළිබඳ තිබෙන දුරස්ථීකරණය සහ ඒ තුළ ඇතිවන සමාජීය අර්බුද ගැන කතාකරන්න මට ප‍්‍රස්තූතයක් එනවා. ඒක කතාකරන්න ගත් ගමන් මිනිස්සු මේකෙන් පැනලා යනවා. මේ වගේ අර්බුදකාරී මාතෘකාවක් එක්ක මිනිස්සු එක්ක ගනුදෙනු කරන්න, මගේ ප‍්‍රකාශනය මිනිස්සු ළඟට අරන් යන්න පුළුවන් විදියේ අවකාශයක් මම හදාගන්නවා. මගේ වේදිකා නාට්‍ය මිත‍්‍රයෙකුගෙන් අසන්න ලැබෙන අබසිරි මාමාගේ කතන්දරයක් මම මේ පිටපතට ගෙනෙනවාග මේ දෙක කතන්දර දෙකක්. අබසිරි මාමා නැන්දම්මාගේ මිනිය ගෙදර ගෙනෙන ඒ කතාව මේ අබසිරි තමන්ගේ බිරිඳගේ මිනිය ගෙනඒමේ කතාවේ තිබෙන බ්ලැක් කොමඩි ආකෘතිය නිර්මාණය කරනවා. ඒක සිද්ධවෙන්නෙ බලෙන් නෙමෙයි. එක් කතාන්දරයක් තුළින් තවත් කතාන්දරයක් ගොඩනැගෙනවා. ඒක හරියට එක තැනක තිබුණු යුක්තාණුවක් තවත් තැනකට ගිහින් ඉපැද්දුවා වගෙයි.

විචාරකයො 28 ගැන සඳහන් කළ කරුණු පිළිබ`ද ඔබේ තක්සේරුව මොකද්ද?
මගේ චිත‍්‍රපට ගොඩක් වෙලාවට ෆිලෝසොෆි සහ සයිකොලොජි පදනම්වෙලා මැජික් රියැලිසම් ආකෘතියක් ගන්නවා. මට බැහැ විචාරයක් විවේචනය කරන්න. මොකද නිර්මාණකරුවා නිර්මාණකරුවෙකු මිස විචාරකයෙකු නොවිය යුතුයි. එක දෙයක් මම දැක තිබෙනවා. මගේ නිර්මාණයේ සමස්ත අර්ථය අරගෙන නෙමෙයි බොහෝ විට විචාරක අදහස් පළවෙලා තිබෙන්නේ. ඔවුන් කියන දේ වැරදියි කියනවා නොවෙයි. එහෙත් ශ‍්‍රී ලාංකික විචාරක ජාලයම පවතින්නේ දේශපාලනික මතවාදයක් මත. නමුත් නිර්මාණකරුවෙක් ලෙස මම උත්සාහ කරන්නේ යම් මතවාදයක් මත සිටගැනීම නෙවෙයි. මිනිස්සුන්ගේ අභ්‍යන්තරය විග‍්‍රහ කිරීමක්. ඒ ඇතුළේ මනුෂ්‍යයෙකුගේ මානසික ස්වභාවය, ආධ්‍යාත්මික සහ චින්තනමය ස්වභාව වැනි සියලූ පැතිකඩ අනාවරණය කිරීමක් මෙතන තිබෙන්නේ. මේ වගේ ආකෘතියක් තුළ විචාරය කිරීම් හරිම අල්පයි. ඔවුන්ට අදාළ විෂය පථයක් ඔස්සේ පමණයි බොහෝ විට විචාරය සිද්ධවෙන්නේ. දේශපාලනික තැනක සිටගෙන සයිකොලොජිකල් තැනක තිබෙන නිර්මාණයක් විචාරය කිරීම කළ නොහැකි දෙයක්.
28 එන්නත් කලින් එය විචාරය කළ අය එයට පහර ගැහුවාග ඒවා ඔබේ චිත‍්‍රපටයට ලැබෙන ප‍්‍රතිචාරවලට බලපෑමක් කළාද?
නැහැ, එහෙම ලොකු බලපෑමක් කළා කියලා මම හිතන්නේ නෑ. ඒවායින් 28 ගැන පේ‍්‍රක්ෂකයා තුළ යම් කුතුහලයක් ඇතිවෙන්න ඇති. විරුද්ධ මත පළකිරීම නිර්මාණකරණයට ඉතා හොඳයි. එවැනි ඝට්ට්නයක් ඇතිකිරීම මට උදව්වක්. ඒ වගේම මතුකරන ලද යම් යම් කරුණු වෙනුවෙන්, විචාර අතර යම් සංවාදයක් ගොඩනැගිලා ඒ ප‍්‍රශ්න මගේ මැදිහත්වීමකින් තොරව විසඳෙනවා මම දුටුවා.

28දී ඔබගේ පෙර නිර්මාණවල යොදාගන්නා නළුනිළියන්ට වඩා වෙනසක් කර තිබෙන්නේ ඇයි?
මේ නිර්මාණයේ තේමාවත් එක්ක මට දැඩි වුවමනාවක් එනවා පේ‍්‍රක්ෂකයා එක්ක මගේ ගනුදෙනුව සාර්ථකව කරගන්න. මගේ පෙර නිර්මාණවලට වඩා මෙහි දෙබස් වැඩිවුණා. රංගනය ප‍්‍රමුඛ වුණා සහ රූපරාමුවලට වඩා රංගන ශිල්පියාට මූලිකත්වය හිමිවුණා. මේ නිර්මාණයට දායකවෙන ප‍්‍රධාන ශිල්පීන් හතර දෙනාම මේකට මම උපරිමයෙන් යොදාගත්තා වගේම ඔවුන්ගේ උපරිමයත් මෙයට ලබාදුන්නා. සමහර අවස්ථා තිබුණා එක දිගට දිවෙන දර්ශනවල ඒකාග‍්‍රතාවෙන් රංගනයේ යෙදෙන්න. ඒ වගේ එක දිගට ගලාගෙන යන දර්ශන රඟපාන්න පුළුවන් පරිණත ශිල්පීන්ට විතරයි.

කාන්තා අයිතිවාසිකම්, කාන්තා විමුක්තිය, හිංසනය ආදි තේමා මත පදනම්වූ බොහෝ සංවිධාන ලංකාව තුළ තිබෙනවා. ඔබේ චිත‍්‍රපටයට ඔවුන්ගෙන් ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර කුමන ආකාරයක් ගත්තාද?
ඒ වගේ සංවිධාන හෝ ආයතන කිසිවක් මේ චිත‍්‍රපටය සම්බන්ධයෙන් පෙනීසිටියේ නැහැ. සමාජයේ සැඟවුණු අර්බුද එළියට ගෙන කතාකරන්න මේ වගේ නිර්මාණයක් හොඳ පදනමක් කරගන්න තිබුණා. නිර්මාණාත්මකව යම් අර්බුදයක් පෙන්වා දුන්නාම සමාජයේ සෑම කොට්ඨාසයක්ම ඒ ගැන කතාකරන තැනකට ගෙනෙන්න, විසඳුම් සොයන තැනකට ගෙනෙන්න හැකියාව ලැබෙනවා. මට හිතෙන්නේ නම්, මේ ආයතනත් ඉන්නේ අර ග‍්‍රාම්‍ය සාම්ප‍්‍රදායික මතයේමයි. එයාලා නිකම්ම තවත් එක් වෘත්තියක යෙදෙනවා පමණයි. එයාලා ව්‍යාජයි, නිර්ව්‍යාජී බවක් පෙනෙන්නේ නැහැ.
ඉතිහාසය සහ බුද්ධාගම සිනමාවට නගා අලෙවි කිරීම සම්බන්ධයෙන් ඔබ මොකද හිතන්නේ?
අතීතකාමය නිර්මාණවලට යොදාගැනීම ඉන්දියාවෙ බොහෝ සිදුවෙනවා. ලංකාවෙත් යහමින් සිද්ධවෙනවා. ඒක හරියට දේශපාලනයට පන්සල, පල්ලිය ඇතුළු ආගමික සංස්ථා යොදාගැනීම හා සමාන වැඩක්. මිනිස්සුන්ට නොතේරී ඔවුන්ව අල්ලාගැනීමේ ක‍්‍රියාවලියක් තමයි එතැන සිද්ධවෙන්නේ. දුර්වලම නාඩිය අල්ලා ගැනීමට තිබෙන පහසුම ක‍්‍රමය තමයි ඉතිහාසය, ආගම මූලික කරගෙන නිර්මාණ කිරීම. මම නම් ඉතිහාසය කතාකරන්න හරිම බයයි. ඉතිහාසය ප‍්‍රතිනිර්මාණය කිරීම තරම් අපහසු කාර්යයක් තවත් නැහැ. නමුත් ඒක ඉතා පහසුවෙන් වගේම සැහැල්ලූවෙන් කෙරෙනවා අපේ රටේ. ඒක ඉතිහාසයට භයංකාරයි. ඉතිහාසය ප‍්‍රතිනිර්මාණය කිරීමේදී ලොකු වගකීමක් තිබෙනවා. අඩු පිරිවැයක් තිබෙන අපි වගේ රටක නිවැරදිව ඉතිහාසය ප‍්‍රතිනිර්මාණය කිරීමේ දැවැන්ත නිර්මාණ කිරීම අපහසුයි. දුර්වලම තැනකින් පේ‍්‍රක්ෂකයා අල්ලාගැනීම සරල මිසක් දක්ෂ උපක‍්‍රමයක් ලෙස මම දකින්නේ නැහැ.

අද දවසේ ලංකාවෙ චිත‍්‍රපටයක් කරලා වියදම් බේර ගන්නවත් පුළුවන්ද?
චිත‍්‍රපට කර්මාන්තයක ස්වභාවයක් මේ රටේ නැහැ. මේ චිත‍්‍රපටයට ජාත්‍යන්තර සම්මාන හිමිවුණත්, බලාපොරොත්තුවක්වත් නැතිව වසර හතරහමාරක් බලාගෙන ඉන්න වුණා පේ‍්‍රක්ෂකයාට පෙන්නගන්න පුළුවන්කම ලැබෙන්න. මේක එක මණ්ඩලයක සිට තවත් මණ්ඩලයකට ගියා. චිත‍්‍රපටයක් හදලා ඒක පෙන්නගන්න ඕනෑ නියමිත කාලයේ පෙන්වන්න නොහැකිවීම ඉතා හානිකර ස්වභාවයක්. මේ චිත‍්‍රපටයට දේශීය සහ විදේශීය වශයෙන් විශාල ප‍්‍රතිචාර ලැබුණා. ඒ වගේම සම්මාන ලබා තිබුණා. ප‍්‍රවීණ රංගන ශිල්පීන් තමයි රංගනයෙන් දායක වෙන්නේ. මේ සියලූ කාරණා තිබුණත් මේ චිත‍්‍රපටය ප‍්‍රදර්ශනය කරවාගන්නට අවශ්‍ය දේශපාලන හස්තයක් මගෙ ළඟ තිබුණේ නැහැ. මේ තත්වය වෙනස් කරන්න යම්කිසි යන්ත‍්‍රණයක් අවශ්‍යයි. තරුණ සිනමාකරුවො ඉන්නවා තමන්ගේ නිර්මාණ පේ‍්‍රක්ෂකයාට පෙන්වාගන්න බැරිව. මෙහි වගකීම චිත‍්‍රපට ශාලා හිමිකරුවන්ට පමණක් පටවන්න බැහැ. පේ‍්‍රක්ෂකාගරය අවමවෙලා. ලෝකය වෙනස්වෙලා. සිනමාවත් පොදු ජනතාව වෙත ගෙනයන ආකාරය වෙනස් වෙන්න ඕනෑ. ඒකට සුදුසු ක‍්‍රමවෙදයක් හැදෙන්න ඕනෑ. ලංකාවෙ තවම ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ හැත්තෑව දශකයේ ක‍්‍රියාත්මක වුණු යන්ත‍්‍රණයක්. පේ‍්‍රක්ෂකයා සිනමාහලට ගෙන්නගන්න දන්නේ නෑ. මිනිස්සු ආකර්ෂණය කරගන්න ක‍්‍රමවේදයක් හදාරලා නැහැ. ඩිජිටල්කරණය වුණත් සාර්ථකව භාවිත කරගන්න පුළුවන් වෙලා නැහැ. අපේ සිනමාව කර්මාන්තයක් ලෙස ගොඩගන්න විධිමත් වැඩපිළිවෙළක් අවශ්‍යයි. ඒක තනි නිෂ්පාදකයෙකුට හෝ සිනමාහල් හිමියෙකුට හෝ අධ්‍යක්ෂවරයෙකුට කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙමෙයි.

ඔබේ නවතම චිත‍්‍රපටය ගැන කතාකළොත්?
ඒ ‘දඩයක්කාරයා’. දැනට එහි වැඩ හමාරකරමින් තිබෙන්නේ. මගේ සිනමාවේ ප‍්‍රථම වතාවට සාහිත්‍ය කෘතියක් පාදක කරගෙන කරන චිත‍්‍රපටය. සයිමන් නවගත්තේගමගේ දඩයක්කාරයා කෘතිය තමයි මේ චිත‍්‍රපටයට මුල් වෙන්නේ. ඒක පහසු කාර්යයක් වුණේ නැහැ. සයිමන්ගේ චින්තනය විදේශයකින් අහුලා ගත් එකක් නොවෙයි. ඔහුගේ දර්ශනය තුළ අපේ අක්මුල් සියල්ල තිබෙනවා. ඒ වගේ නිර්මාණයක් තුළ කිමිදීම විශාල අභියෝගයක්. ඔහුගේ කෘතියේ එක් පරිච්ෙඡ්දයක් පමණයි මගේ චිත‍්‍රපටයට පාදක කරගන්නේ. මගේ පැය එකහමාරට ගොනුකරගන්න පුළුවන් වුණේ ඒ කෘතියෙන් එක් පරිච්ෙඡ්දයක් පමණයි. මිනිසා පාලනය කිරීමට යොදාගන්නා දේශපාලනයත් සොබාවධර්මයේ දේශපාලනයත් අතර ඝට්ටනයක් තමයි මේ සිනමා නිර්මාණය තුළ දිවෙන්නේ.

පාංශු සුලෝචන වික‍්‍රමසිංහ ‘මගේ ආත්මයේම කොටසක්’ නීටාප‍්‍රනාන්දු

0

 

ඔබගේ දිගුකාලින රංග දිවියෙහි උපරිමය ‘පාංශු’ චිත‍්‍රපටයෙහි රඟපෑම යැයි මට හිතෙනවා. ඒ සම්බන්ධව ඔබට ඇත්තේ කුමන හැ`ගීමක්ද?
එය සහතිකයි. මම කැමති නැහැ මම කළ චරිතයක් ගැන කතා කරන්න. මම නිරූපණය කළ හැම චරිතයක්ම මම ඉතාම ආදරයෙන් හා ගෞරවයෙන් කරලා තියෙනවා. ඒ නිසා ඒ හැම චිත‍්‍රපටයකම වගේ මගේ ගෞරවයක් තියෙනවා. එහෙත් දැන් පාංශූ චිත‍්‍රපටයේ මගේ රඟපෑම තමයි පළමුවෙනි තැනට ඇවිල්ලා තියෙන්නේ. ඒ චරිත නිරූපණය එක්කම මට විශාල වටිනාකමක්ද ලැබිලා තියෙනවා. ඒ චරිතේ බාරගන්නකොට හිතුණේ නැහැ මෙච්චර සාර්ථකව එය නිරූපණය කරන්න හැකියාවක් ලැබෙයි කියලා. හැබැයි චරිතය ගැන දැනගත් මොහොතේ පටන්ම මම ආස වුණා. ඒ ආසාව අද වෙන කොට මට හිතුවාටත් වඩා සාර්ථක වෙලා තියෙන බව පේ‍්‍රක්‍ෂකයන්ගේ අදහස්වලින් මට හැ`ගී ගියා.
මම කැමතියි එම චරිතය සාර්ථක කරගන්න සහායවුණු අධ්‍යක්‍ෂවරයා ගැන කතාකරන්න. විසාකේස මම දැනහ`දුනාගෙන හිටිය කෙනෙක් නෙමෙයි. ඔහු මේ චරිතේ මට බාර දෙනවිට ඒ සම්බන්ධ හැම දෙයක්ම මට කිව්වා. දර්ශනයෙන් දර්ශනය රූපයට නගලා පෙන්නුවා. අධ්‍යක්‍ෂවරයෙක් වශයෙන් ඔහු ඉතාම දක්‍ෂයෙක්. අපෙන් උපරිමය ගන්න තාලේ ඔහු දන්නවා. චිත‍්‍රපටය සම්බන්ධව දවස් හතක විතර වැඩමුළුවක් අපට තිබුණා. ඒකෙදී ඔහු හැම දෙයක්ම ඉතාම පැහැදිලිව අපිට විස්තර කරලා දුන්නා. ඊට පස්සේ දර්ශන තලයට ගිහින් රූපගත කරන වෙලාවට කිසිම කලබලයක් කළේ නැහැ. සමහර අවස්ථාවලදී මොකක් හරි කියන්න ඕනෑ වෙනකොට අපි කළ සාකච්ඡුා මතක් කරගන්න කිව්වා විතරයි. අපේ හදවතට දැනෙන දෙය මුහුණෙන් නිරූපණය කරන්න කියලා විතරයි කිව්වේ. හැබැයි අපිට ර`ගපාන්න එපා කිව්වා. ඒ අනුව අපි සියලූ දෙනාම අපේ චරිතවලට ඉතා ස්වාභාවික විදියට ඇතුල් වුණා. ඉතාම පහසුවෙන් කැමරාව ඉදිරියේ අපි පෙනීසිටියා. සියයට පනහකට වැඩියෙන් විසාකේසගේ හැකියාවෙන් තමයි මගේ හැකියාවත් ඉස්මතු වුණේ. එය චිත‍්‍රපටයේ වැඩකළ හැම දෙනෙකුටම පොදු කාරණයක්. මම නිරූපණය කළ බබා නෝනාගේ චරිතය මගේ ර`ගපෑම් අතර වෙනස්ම මානයක විහිද යන චරිතයක්.
ඒ චරිත නිරූපණයත් සම`ග ඔබ උඩුගං බලා පිහිනනවා.
ඔව්. එය ආකාර දෙකකින් වෙනවා. ඔය චරිතේ විසාකේස මට බාරදුන්නේ ටෙලිෆෝන් එකෙන්. හැබැයි මට කිව්වා පිහිනන්න පුළුවන් වෙන්න ඕනෑ කියලා. චරිතෙට කොච්චර ආස වුණත් පීනන්න මට තියෙන බය නිසා මම කිව්වා මට එය කරන්න අපහසුයි නිසා වෙන කෙනෙකුට බාරදෙන්න කියලා. එහෙත් ඔහු මට කිව්වා උත්සාහ කරලා බලමු කියලා. මම ඒ අනුව අවුරුද්දක් පීනන්න පුරුදු වුණා. උත්සාහ කළාට පස්සේ උඩ අතට පීනන්න පුළුවන් වුණා. ඒ චිත‍්‍රපටයේ මම උඩ අතට උඩුගං බලා පීනනවා. මම ඒ දර්ශනය අද බලනකොටත් පුදුමයි. ඒ පළමුවෙනි ආකාරයයි.
මම සිනමාවට පිවිසෙන්නේ 1960 දශකයේදී, එතැන ඉඳන් චිත‍්‍රපට රාශියක මම ර`ගපාලා තියෙනවා. සමහර චරිත නිරූපණ ඇගයීමට ලක්වෙලා තියෙනවා. මම විදේශගත වෙලා නැවත ලංකාවට ආවාට පස්සෙත් විවිධ චරිත නිරූපණ කළා. ඒ හැම චරිතයකටම වඩා බබා නෝනාගේ චරිතය ඉතා පුළුල් පරාසයක විහිදි ගිය චරිතයක්. ඒ නිසා චරිතාංග නිළියක් හැටියට මේ චරිත නිරූපණයක් සමඟ මගේ රංගන දිවියෙහි උඩුගං බලා පිහිනීමක් සිදුවෙනවා. ඒ දෙවැනි ආකාරයයි.

ඔබගේ චරිතයට පාදක වූ සිද්ධීන් අත්දැකීමක් වශයෙන් ලංකාව තුළදී ඔබට ලැබුණේ නැහැ.
ඔව්. ඒ චිත‍්‍රපටයට පාදක වෙන්නේ 88 -89 භීෂණ කාලය තුළ අතුරුදන් වූ පුතෙකු සොයායන මවක පිළිබඳ කතාවක්. ඒ කාලේ මම හිටියේ කැනඩාවේ. ඒ නිසා ඒ සිද්ධි පිළිබඳ මම රූපවාහිනියෙන් හා ගුවන්විදුලියෙන් දැනගත්තා මිසක් ඒ අත්දැකීමේ කොටස්කරුවෙක් වෙන්න මට හැකියාවක් තිබුණේ නැහැ. එහෙත් එයට සමාන අත්දැකීමක් මට තියෙනවා.
1971දී මගේ මල්ලි ටෙක්නිකල් කොලේජ් යන කාලේ පොලිසියෙන් අරගෙන ගියා. හැබැයි ඒගොල්ලන්ට වෙඩි තිබ්බේ නැහැ. බන්ධනාගාරේ දැම්මා. අපේ අම්මා හැමදාම කෑම එකක් අරගෙන මල්ලි බලන්න බන්ධනාගාරේට ගිහිල්ලා අඬලා වැළපිලා එනවා. මල්ලිව එහෙම ගෙනිච්චේ ඇයි කියලා අපිට ප‍්‍රශ්නයක් ඇතිවුණා. මල්ලි ඒ සම්බන්ධ කිසිම දෙයක් අපිත් එක්ක කතාකරන්නේ නැහැ. ඔන්න ඔය සිද්ධියත් මගේ මතකයේ තිබුණා. අපේ අම්මා මල්ලි බන්ධනාගාරෙන් නිදහස් වෙලා එනකං ඇඬු කඳුලින් හිටිය හැටි මගේ මතකයට ආවා. ඒ හැම දෙයක්ම මේ චරිතය ගොඩන`ගා ගන්න මට බලපෑම් කරන්න ඇති. හැබැයි මම හිත හිතා ඒ දේවල් මතක් කරමින් මගේ චරිතය ර`ගපෑවේ නැහැ. මම විසා කියූ දේ හරියට කළා.

පේ‍්‍රක්‍ෂකයෙක් වශයෙන් එම චරිත නිරූපණය දිහා බලාගෙන ඉන්නකොට ඔබට දැනෙන හැ`ගීම කෙබඳුද?
මම රඟපෑ චිත‍්‍රපටයක් මම නරඹන කොට බලන්නේ මම කරලා තියෙන හොඳ නෙමෙයි. මොනවද වැරදියට කරලා තියෙන්නේ කියලා. ඒ වගේම මීට වැඩිය හොඳට කරන්න තිබුණා කියන අදහස එක්කයි. ඒ නිසා මම රඟපෑ චරිතයක් මම බලන්න බයයි. එහෙත් පාංශු නරඹනකොට මම එහෙම දෙයක් දැනුණේ නැහැ. මට මාවම අමතක වුණා. ඒ චරිතය සමඟ මම එකට බැඳිලා හිටියේ. සමහර වෙලාවට මගේ රඟපෑම් දැකලා මම ඇඬුවා. චිත‍්‍රපටය නැරඹුවාට පස්සේත් ඒ මානසික තත්ත්වයෙන් මිදෙන්න අපහසු වුණා. බබා නෝනාගේ චරිතේ කළාට පස්සේ එතැනින් එහාට මට යන්න තැනක් නැහැ. මම ආයේ ර`ගපෑවේ නැතිවුණත් කමක් නැහැ කියලා මට හිතෙනවා.

‘දුහුළු මලක්’ හා විජය ධර්මශී‍්‍ර පිළිබඳ ඔබේ මතකය කබඳුද?
ඒ චිත‍්‍රපටයත් විජය ධර්මශී‍්‍ර කියන්නෙත් මගේ ජීවිතයේ පළමු හැරවුම් ලක්‍ෂ්‍යය. පුළුල් ලෙස මාව පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් අතරට රැුගෙන ආවේ විජය ධර්මශී‍්‍ර. ඒ චිත‍්‍රපටය කරනකොට මම එච්චර වයසක් නැහැ. ඒ නිසා ඒ සම්බන්ධ ලොකු ගැඹුරක් තිබුණේ නැහැ. එහෙත් අපි හැම කෙනෙක්ම අපේ උපරිමයෙන් කළා. ‘දුහුළු මලක්’ කරනකොට අපි හරියට සුරංගනා ලෝකයක පාවුණා වගේ. එච්චර ආස්වාදජනකයි. හැබැයි ‘පාංශු’ කරනකොට ඒ පසුබිම සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස්. ‘දුහුළු මලක්’ ජනපි‍්‍රය සිංහල චිත‍්‍රපට කිහිපය අතරේ තියෙනවා. පේ‍්‍රක්‍ෂකයෝ අදත් ඒ චිත‍්‍රපටයට පි‍්‍රය කරනවා. ඒ සම්බන්ධ පළමු ගෞරවය විජය ධර්මශී‍්‍රට හිමිවෙන්න ඕනෑ. එහි ගෞරවයෙන් වැඩි කොටසක් කැමරා ශිල්පී සුමිත්ත අමරසිංහටත් හිමිවෙන්න ඕනෑ.
ටයිටස් තොටවත්තගේ ‘මංගලා’ චිත‍්‍රපටයත් සුවිශේෂයි. ඒ චිත‍්‍රපටය ප‍්‍රදර්ශනය කරන කාලේ මම ලංකාවේ හිටියේ නැහැ. ඒ නිසා මට ඒ චිත‍්‍රපටය බලන්න අවස්ථාවක් නැතිව ගියා. ’83 කලබලවලදී ඒ චිත‍්‍රපටයත් විනාශ වුණ නිසා ඒ චිත‍්‍රපටයේ මගේ ර`ගපෑම මට ජීවිතේට දකින්න වෙන්නේ නැහැ. ‘හදවත් ඇත්තෝ’ චිත‍්‍රපටයද මේ මොහොතේ මගේ මතකයට එනවා. ‘ළසඳා, වාසනා, ශාන්ති, කේසර සිංහයෝ, රජගෙදර පරවියෝ ඇතුළු මගේ මුල්කාලීන චිත‍්‍රපට රාශියක් මගේ මතකයට එනවා.

‘බොඳ මීදුම් කඳුරැුල්ලේ, රන් කෙන්දෙන්, සන්සුන් රුවන් හඳ, හිනැහෙන්න රෝමියෝ, පොකුරු පොකුරු මල්, චිං චිං නෝරු වැනි සිංහල සිනමාවේ බිහිවුණ අතිශය ජනපි‍්‍රය චිත‍්‍රපට ගීත සඳහා නිරූපණයෙන් දායකවන ප‍්‍රධාන නිළිය ඔබයි.
ඔය හැම ගීතයක්ම අදත් ජනපි‍්‍රයයි. එදත් ජනපි‍්‍රයයි. මේ රූපරාමුවලට පෙනීසිටින්නට මට ලැබුණු අවස්ථාව මගේ මතකයෙන් කවදාවත් ඈත්වෙන්නේ නැහැ. මේ රූපරාමු සඳහා ජෝ, ගාමිණි, ටෝනි, විජය, රවීන්‍ද්‍ර ඇතුළු සිංහල සිනමාවේ පතාක යෝධයන් රාශියක් මාත් සමඟ එක්වුණා. ‘බොඳ මීදුම්’ ගීතය රූගත කරන කොට මමයි රවීන්‍ද්‍රයි අපි දෙන්නට ඕනෑ ඕනෑ දේවල් කළේ. හැබැයි ඒ හැම දෙයක්ම අපි කළේ චරිතය හොඳින් වටහාගෙනයි. මේ ගීත ඇතුළු තවත් ජනපි‍්‍රය ගීත රාශියකට මම පෙනීඉඳලා තියෙනවා. ඒ ගී ගැයූ නන්දා මාලනී, ලතා, සුජාතා, ඇන්ජලින්, ශී‍්‍රමති තිලකරත්න ඇතුළු හැම ගායිකාවක්ම ගායකයෙක්ම මගේ හදවතේ ඉන්නවා. ඒ ගායක ගායිකාවෝ නිසා චිත‍්‍රපට බැබලූණා. අපිත් ජනපි‍්‍රය වුණා. ඔවුනුත් ජනපි‍්‍රය වුණා. ඒ කාලේ කලාත්මක චිත‍්‍රපට වගේම ඉතා හොඳ වාණිජ චිත‍්‍රපටත් බිහිවුණා. ඒ චිත‍්‍රපට වර්ග දෙකටම ඉතාම විශාල පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් සංඛ්‍යාවක් හිටියා. ඒ කාලේ තමයි සිංහල සිනමාවේ ස්වර්ණමය යුගය. මිනිස්සු පැය ගණන් පේලිම්වල ඉඳලා චිත‍්‍රපට බැලූවා. අද එවැනි තත්ත්වයක් දක්නට නැහැ. හැබැයි අද අපට ඉතා දක්‍ෂ තරුණ නිර්මාණකරුවන් පිරිසක් ඉන්නවා. ඔවුන් සමඟ මම ඉතා විශාල වැඩ කොටසක් කරලා තියෙනවා. ඉදිරියටත් ඔවුන්ට අත දෙන්න බලාපොරොත්තුවෙනවා.
එදා සහ අද චිත‍්‍රපට අතර එක ප‍්‍රධාන වෙනස්කමක් තියෙනවා. අද හැදෙන චිත‍්‍රපටවල තේමාවන් හැදුණු තේමාවන්වලට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස්. සමහර ඒවා තේරෙනවා. සමහර ඒවා තේරෙන්නේ නැහැ. තාක්‍ෂණික අංශය ගත්තත් අද ඉතාම දියුණුයි. එහෙත් මිනිස්සුන්ට තේරෙන්නේ නැති චිත‍්‍රපට හැදුවාම ඒවා බලන්න යන්නේ නැහැ. කොහොම වුණත් හොඳ චිත‍්‍රපටයකට තාමත් පේ‍්‍රක්‍ෂක සමූහයක් ඉන්නවා.

ඔබ ධර්මසේන පතිරාජ සමඟ එක්වෙන්නේ ‘ස්වරූප’ චිත‍්‍රපටයෙන්.
පතිරාජ චිත‍්‍රපට හදන කාලේ මම ලංකාවේ හිටියේ නැහැ. ඔහුගේ අවසාන චිත‍්‍රපටය ‘ස්වරූප’ සමඟ මට එක්වෙන්න අවස්ථාවක් ලැබෙනවා. ඒකත් අර මම කිව්වා වගේ වෙනස්ම තේමාවක චිත‍්‍රපටයක්. එහි මගේ චරිතයත් ඉතා සංකීර්ණයි. නමුත් එවැනි චිත‍්‍රපට පුළුල් වශයෙන් පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් අතරට නොයෑම අභාග ්‍යයක්. ඉතා මහන්සිවෙලා හොඳ චිත‍්‍රපටයක් කළාම එයට පුළුල් පේ‍්‍රක්‍ෂක සහභාගිත්වයක් නැත්නම් වැඩක් නැහැ. මොකද අපි චිත‍්‍රපට කරන්නේ මිනිස්සුන්ට බලන්න මිසක් කතා කර කර ඉන්න නෙවෙයි.

‘පවුරු වළලූ’ අමතක කළොත් විශාල අඩුවක්..
ඒ චිත‍්‍රපටය තමයි මගේ ර`ගපෑම් අන්තර්ජාතික තලයට රැුගෙන ගියේ. එය මට වගේම අපේ රටටත් ලොකු ගෞරවයක්. මෙතැනදී මට ප‍්‍රසන්න විතානගේව අමතක කරන්න බැහැ. ඔහු ඉතා සූක්‍ෂ්ම ආකාරයෙන් තමයි ඒ චිත‍්‍රපටය අධ්‍යක්‍ෂණය කළේ. මම කැනඩාවේ ඉඳලා ලංකාවට ආවෙම පවුරු වළලූ නිෂ්පාදනය කරන්නයි. ඒ සඳහා මම අවුරුද්දක් විතර එහේ ඉඳන්ම ලැහැස්ති වුණා. ප‍්‍රසන්න මගෙන් ඒ චරිතයට අවශ්‍ය හැම දෙයක්ම ඉතා සූර විදියට ලබාගත්තා. ඒ නිසා තමයි සිංගප්පූරු අන්තර්ජාතික චිත‍්‍රපට උළෙලේ හොඳම නිළියගේ සම්මානේ මට ලැබෙන්නේ. ඒ චිත‍්‍රපටයේ එක දර්ශනයක තියෙනවා මම පාපොච්චාරණය කරන අවස්ථාවක්. ඒ කොටස තමයි මට සම්මානේ ලබා ගන්නකොට පුළුල් තිරයේ පෙන්නුවේ.
මම කවදාවත් සම්මාන බලාගෙන හෝ ජනපි‍්‍රයතාව බලාගෙන ර`ගපාපු කෙනෙක් නෙමෙයි. පේ‍්‍රක්‍ෂක සම්මානය අනිත් හැම සම්මානයකටම වඩා මට වටිනවා. මම මේ ගමන ආවේ හු`ගක් බාධක මැද්දේ. මුල් කාලේ මට පත්තරවලින්වත් ප‍්‍රචාරයක් ලැබුණේ නැහැ. ඒ වුණාට මම මගේ ගමන ගියා. මට කවදාවත් කිසිම කෙනෙක් එක්ක තරග කන්න මට ඕනෑකමකුත් නැහැ. මේ හැම දෙයක් අතරේම එදා ඉඳන් අද දක්වා මගේ රසික රසිකාවෝ් මාත් සමඟ ඉන්නවා. දැන් පරණ පරම්පරාවට අලූත් පරම්පරාවත් එක්වෙලා. මට ඒ හොඳටම ඇති. මම දැන් බලාගෙන ඉන්නේ ‘පාංශු’ තිරගත වුණාට පස්සේ මට කුමන පේ‍්‍රක්‍ෂක ප‍්‍රතිචාරයක් ලැබෙයිද කියා. පේ‍්‍රක්‍ෂකයා ඉතා සතුටින් මගේ ර`ගපෑම බාරගනියි කියලා මම දන්නවා.x

සොඳුරු ඩකබරස් හඬ එක්ක යාල්පානමේ වාහන මතක

0

 

තරිඳු උඩුවරගෙදර

‘වා වෙන්නිලා. උන්නෙයිතානේ වානම් තේඩදේ’ සියුම්ව ඇහෙන්නට පටන්ගන්නවා. ‘එන්න සඳවතියේ. ඔබව තමයි මම සොයාගෙන ආවේ.’ තේරුම එහෙමයි. ගීතය ඇහෙද්දීම ගීතයේ තාලයට හිත නැලවෙන්න පටන්ගත්තා. චුන්නාක්කම්, මරදනාමඩම්, කේ.කේ.එස්. කියමින් අපි හිටපු පරණ රෝසා බස්රියේ එළියේ සිට කෑගසන කොන්දොස්තරගේ හඬ මොහොතකට අමතක වුණා. සිංදුව ගැනත් මතකයන් ඇවිස්සුණා.
ඉන්දීය සිනමා සංගීතයේ පළවැනි රජු වන මෙල්ලිසෙයි මන්නන් කියන අන්වර්ථ නමින් හැඳින්වුණ එම්.එස්. විශ්වනාදන් සමඟ එක්ව මේ ගීතයට සංගීතය නිර්මාණය කළේ සංගීත රාජ පදවියට අසූගණන්වලදී පත්වුණ ඉසෙයිරාජා නම් අන්වත් නමින් හඳුනන ඉලයරාජා. ඉලයරාජාගෙ බාල මල්ලී ගංගෙයි අමරන් රචනා කළ ගීයක්. බටහිරින් ගත්ත ගැයුම් ශික්ෂණය, දේශීය සංගීත භාණ්ඩ වගේම ඔහුගේ හදගැස්ම අපූරුවට මිශ‍්‍ර කළ එස්.පී.බී. එක්ක බටහිර සංගීතයෙන් ගත්ත ආභාසය අපූරුවට දේශීය සංගීතයට මුසු කළ සංගීතඥයන් දෙදෙනා මේ ගීය ගයනවා.
මේ ගීත හරි සොඳුරුයි. මතකයන් අවුස්සනවා. වේදනාව යටපත් කරනවා. ආදරය මවනවා. යාපනයේ බස්රථවල නිතර මෙවැනි ගීත ඇහෙනවා. යාපනයේ අත් කකුල් සියල්ලේම ඇඟිලිවලටත් වඩා වාර ගණන් කරක් ගහද්දී රෝසා බස්වල ආ ගිය ගමන් තොගයකින් පසුව මේ මොහොත වෙද්දී මගේ ඔළු‍වේ රෝසා බස්වල ඇහෙන ගීත ගැන මතකයන් මම සෙල්ලමට මෙන් ගණනය කළා. ඒ සියල්ලම පාහේ අසූව, අනූව දශකවල ගීත. දකුණේදී මෙන් සංගීත සංදර්ශනවල කන්කරච්චල වෙනුවට යාපනයේ බස්රථයක ගමන් බිමන් යන්නෙකුට ඇසෙන්නේ බොහෝ වෙහෙස වී තැනූ සුන්දර, සෞන්දර්යාත්මක ගීත.
මම හිටියේ යාපනය ප‍්‍රධාන බස් නැවතුමේ. කේ.කේ.එස්. බසයක පසුපස අසුනේ. තවමත් බස්රිය ගමන් අරඹන පාටක් නැහැ. මගේ ඇස් නගරයේ ඇති වාහන දෙසට යොමුවුණා. ‘යාපනයේ එදිනෙදා ගමනාගමන සංස්කෘතිය’ ගැන අපිළිවෙළ මතකයන් ගොන්නක් ගැටගැහෙන්නට පටන්ගත්තා. යම් ප‍්‍රදේශයක ගමනාගමන සංස්කෘතිය ඒ ප‍්‍රදේශයේ ජනතාව ගැන කතාන්දර රැුසක් කියනවා.

බයිසිකල්
මුලින්ම මගේ අවධානය යොමුවුණේ බයිසිකල් දෙසට. අසූතුනේදී පමණ යාපනයේ හැම නිවසකටම බයිසිකලය ගානේ තිබුණු බව කියනවා. එකල වැඩිපුරම තිබුණේ රැුලේ බයිසිකල්. එංගලන්තයේ නොටින්හැම් සිට එන අභිමානනීය බයිසිකල්. මේ වෙද්දී ලූ‍මාලා වැනි ජපන් බයිසිකල් වර්ග බොහොමයක් තියෙනවා. පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට අලූ‍ත්වැඩියාව සමඟ හුවමාරු වුණ රැුලේ බයිසිකල් අදත් තියනෙවා. ඇතැම් ඒවා අවුරුදු සියයක විතර ජීවිත කාලයක් ගෙවූ බයිසිකල්. කෞතුකාගාරවලට පවා වටිනා කියන බයිසිකල්.
පුංචි ගමනටත් ත‍්‍රීවීලරය, බස්රිය හෝ පෞද්ගලික වාහනයක් සොයන අපට පා බලයෙන් ගමන් කිරීම එදිනෙදා දෙයක් නෙවෙයි. ටකබරස් සද්දයෙන් බයිසිකල් පැදීම අපේ තත්වයටත් එතරම් සුදුසු නැතැයි අපි කල්පනා කරනවා. ඒ ගැන කියද්දී මට සිහිවෙනවා යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ කථිකාචාර්ය අප හිතමිතුරු සාමිනාදන් විමල්. සාමාන්‍ය විශ්වවිද්‍යාල කථිකාචාර්යවරයෙකුට ණය මුදලක් ලබාගෙන මෝටර් රියක් ගැනීමේ අපහසුවක් නැහැ. එහෙම නැතිනම් ගමන් බිමන් ත‍්‍රීවීලර්වලින් යෑමත් අපහසු නැහැ. එහෙත් විමල් සාමිනාදන් නම් වූ විශ්වවිද්‍යාල ගුරුවරයා අදත් අල්පේච්ඡු සහ ආදරණීය ෆුට් සයිකලය පාවිච්චි කරනවා.
යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ හිටපු උපකුලපතිවරයෙකු වන එස්. තුරෙයිරාජා පේදුරු තුඩුවේ සිට කිලෝමීටර් 32ක දුරක් ෆුට් සයිකලයෙන් විශ්වවිද්‍යාලයට පැමිණි බව කියනවා. කථිකාචාර්ය විමල් අප සමඟ කියා ඇති විදියට යාපනය විශ්වවිද්‍යාලය ඇතුළු‍ බොහෝ ආයතනවල ඉහළ නිලධාරීන් තවමත් ෆුට් සයිකලය පාවිච්චි කරනවා.
කාන්තාවන් මෝටර් බයිසිකලයක හෝ බයිසිකලයක පසුපස යනවා නම් එසේ යන්නේ කකුල් සයිකලයේ දෙපසින් දමාගෙන නෙවෙයි. ඒ වෙනුවට කකුල් දෙකම එක පසෙකිනුත් තබාගෙන හරහට බයිසිකලයේ ඉඳගන්න යාපනයේ කාන්තාවන් පුරුදුවෙලා. දකුණේ අපිත් බයිසිකලයේ ඉස්සරහා පොල්ලේ යන ඉරියව්වෙන් තමයි යාපනයේ කාන්තාව සයිකලයේ පසුපස ලගේජයේ නැග යන්නේ. මෝටර් සයිකලයේ පසුපස අසුනේත් බයිසිකලයේ පොල්ලේ ඉරියව්වෙන්ම ගමන් කරන්නට ඔවුන් කැමතියි.
එකවර බයිසිකල් දෙකක් පැදීම, එක් බයිසිකලයේ කිහිපදෙනෙක් යෑම ඇතුළු බයිසිකල් ගිමික් රැුසක් යාපනයේ ගමන් ගන්නා අයට දැකගත හැකියි. බයිසිකල් නම් යාපනයේ ප‍්‍රවාහන සංස්කෘතියෙන් දකුණේ අපද ඉගෙනගත යුතු වැදගත්ම අංගයක්. බයිසිකලයකට යොමු වෙන්නට තරම් අල්පේච්ඡු වීම, ආටෝපවලින් තොරවීම දකුණේ සමාජයටත් හුරු කළ යුතුයි. කෙටි ගමනකට ත‍්‍රීවීලර් සොයනවාට වඩා ෆුට් සයිකලය සොයාගැනීම මොනතරම් අපූරුද.

වාහන නැවතුම්
‘ඉලය නිලා, පොලිගිරදේ’ ආයෙමත් එස්.පී.බී සහ ඉලෙයිරාජාගේ මිශ‍්‍රණයක් ඇහෙන්න ගන්නවා. දැන් රෝසා බස්රථය ගමන් අරඹනවා. යාපනය මැද්දේ වාහන නැවතුම් දෙසට අපේ ඇස් යොමුවෙනවා.
යාපනය නගරයේදී වාහන නවත්වන්නේ පාර මැද ඇති වාහන නැවතුම්වල. කොළඹ මෙන් පාරේ එක් පසෙක වෙනුවට පාරේ හරි මැද තීරුවක් වාහන නැවතුමට වෙන් කර තියෙනවා. එවැනි සැලැස්මක් ආවේ කවදා කොහොමදැයි තේරුම්ගත නොහැකියි. ඒ ගැන විමසීම් කළත් පැහැදිලි කිරීම් ආවේ නැහැ. යාපනයේ මෙවැනි නැවතුම් තිබුණත් යුද්ධයෙන් පස්සේ උතුරු වසන්තය හරහා අලූ‍තෙන් තැනුණු කිලිනොච්චි, මුලතිව් වගේ නගරවල මේ රථවාහන සැලසුම් නැහැ.

මෝටර් රථ
‘පාර්ත න්‍යාබගන් ඉල්ලෙයෝ..’ මෙවර ඇහෙන්නේ පැරණි ගීතයක්. පැරණි ගීවලත් වටිනාකමක් නැතිවා නෙවෙයි. එම්.එස්. විශ්වනාදන් සහ ටී.කේ. රාමමූර්ති දෙපළගේ සංගීතයට ගීතය ගයන්නෙ පී. සුෂිලා. මේ ගීය ඞීන් මාර්ටින්ගේ ස්වේ කියන ගීතය ඇසුරෙන් තැනුණු එකක්. මේ ගීතයත් එක්ක අපේ කල්පනාව පැරණි කාර් වෙත යොමුවුණා.
ලෝකයේ පැරණි මෝටර් රථ එකතුකරන කෙනෙකුට යාපනය කරා යන්නට අවස්ථාව ලැබුණොත් එවැන්නෙක් හත්වැනි දෙව්ලොව විඳිනු ඇතැයි බී.බී.සී. මාධ්‍යවේදියෙක් වසර ගණනාවකට පෙර ලියා තිබුණා. මේ වෙද්දී පැරණි වාහනවල හත්වැනි දෙව්ලොව කෙමෙන් වියැකී යමින් තිබුණත් අද වුණත් පැරණි මෝටර් රථවල රජදහන ලෙස යාපනය සැලකිය හැකියි.
ඔස්ටින්, ෆෝර්ඞ්, මොරිස් මයිනර්, වොක්ස්වැගන්, ෆියට් වැනි විවිධාකාර මෝටර් රථ නවසිය තිස් ගණන් තරම් ඈත අතීතයක් දක්වා පැරණි රථ යාපනයේ අදත් තියෙනවා.
එක් කාලයක උතුරට තෙල් හිඟයක් තිබුණු නිසා පැරණි වාහන බොහොමයක් පෙට‍්‍රල් වෙනුවට භූමිතෙල්වලින් දුවන්නට ප‍්‍රතිනිර්මාණය කර ඇතැයි අප සමඟ පැරණි මෝටර් රථ අලූ‍ත්වැඩියා කරන්නෙක් කීවා. දැන් නැවත පෙට‍්‍රල් උතුරට යන නිසා ඒ මෝටර් රථ නැවතත් වෙනස් වෙනවා.
බොහෝවිට දකුණේ මෙන් යාපනයේ තවමත් වාහනය තත්වය පෙන්වීමට පාවිච්චි කෙරෙන්නෙ නැහැ. තමන්ගෙ ධනවත් බව මවාපානවා වෙනුවට සරල සැහැල්ලූ‍වක් විඳින්නට කැමති මිනිසුන් බොහොමයක් සිටිනවා. සියල්ලෝ එසේ නොවන බව ඇත්ත. බහුතරය එහෙමයි.
ක්ලැසික් මෝටර් රථ පමණක් නෙවෙයි, ප‍්‍රවාහනයේදී බොහෝවිට යාපනයේ ප‍්‍රභූන් සහ ධනවතුන් වෙනත් සරල උපක‍්‍රම පවා තෝරාගන්නවා. යාපනයේ දේශපාලනඥයන්ගේද වාහන පිළිබඳ ආකල්පය වෙනස්. පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී ධර්මලිංගම් සිද්ධාර්තන්, උතුරු පළාත් සභා මන්ත‍්‍රී එම්.කේ. සිවාජිලිංගම් වතාවක් උත්සවයකට ත‍්‍රීවීල් රථවලින් පැමිණෙන අයුරු අප දුටුවා. යාපනයේ සිටින බොහෝ පාර්ලිමේන්තු සහ පළාත් සභා මන්ත‍්‍රීවරුන් ප‍්‍රවාහනයට පාවිච්චි කරන්නේ සරලම ප‍්‍රවාහන උපක‍්‍රම.
බොහෝවිට යාපනයේදී ධනය සහ බලය ඇති අය වුණත් එදිනෙදා පරිභෝජනයේදී සුඛෝපභෝගී බව සොයා යන්නේ අඩුවෙන්. එය ප‍්‍රවාහනයට පමණක් සීමා වූ පුරුද්දක් නොවෙයි.
කොහොම වුණත් මේ පැරණි මෝටර් රථත් බොහෝවිට දැන් දැන් නිවෙස්වලට සීමා කරන්නට පටන් අරගෙන. චුන්නාක්මවලදී අපට මුණගැහුණු විශ‍්‍රාමික තැපැල් නිලධාරී මහතෙකුගේ නිවසේ අපූරු ඔස්ටින් කෙනෙක් හිටියා. වාහනය දැක, ඒ ගැන අපි කරුණු විමසුවා. ‘නියමයි නේද?’ අපි ඇහුවා.
‘නියමයි තමයි, ටවුන් එකට ගිහින් එන්න දාහක පෙට‍්‍රල් ගහන්න ඕනෑ.’ හාස්‍යයෙන් වගේ ඔහු කිව්වා. සාපේක්ෂව පැරණි මෝටර් රථ බොහොමයක තෙල් පරිභෝජනය වැඩියි. ඒ නිසාම එදිනෙදා මධ්‍යම පන්තිකයන් පවා වඩා අඩු තෙල් පරිභෝජනයක් ඇති මෝටර් රථවලට මාරුවෙන්නට පටන් අරගෙන. එහෙත් අර සරල ආකල්ප ටික කිසිදා නැතිවෙන එකක් නැහැ.

තරුණ පරපුර
ඔන්න හරිෂ් ජෙයරාජ්ගේ ගීයක් ඇසෙන්නට පටන් අරගෙන. ‘වසීගරා.. උන් නෙන්ජිනදේ..’ යාපනයෙ රෝසා බස්වල නූතන ගීත ඇහෙන්නෙ ඉඳහිට. ක්ලැසික්වලට තමයි බස්වල ගමන් කරන අයගේ කැමැත්ත. ඇහෙනවා නම් ඇහෙන නූතනම ගීත හරිෂ් ජෙයරාජ් වැනි අයගේ පමණයි. අනිරුද්, ජීවී ප‍්‍රකාශ්, විජේ ඇන්තනි වගේ අයගෙ ගීත නම් ඇහෙන්නෙම නැති තරම්. තරුණ තරුණියන් යාපනයේ ප‍්‍රවාහන සංස්කෘතිය වේගයෙන් වෙනස් කරනවා. යුද්ධය අවසාන වීමෙන් පසුව යාපනය පිටත ලෝකයට විවෘත වෙනවා. යාපනයේ යමහා, ටීවීඑස්, හොන්ඩා, හීරෝ, බජාජ් වගේ වෙළෙඳනාම රැුසක් දැවැන්ත පුවරු බවට පත්වෙනවා. වර්ණවත් ජීවිත ඒ පුවරුවලින් පෙන්වනවා. ෆුට් සයිකල් රසයේ සරලබව පසුකර හැඩකාර මෝටර් සයිකලයකට යොමුවෙන්න තරුණ පරපුර පතනවා. වාර්ෂිකව ලක්ෂ ගණනක් යාපනයේ අලූ‍ත් මෝටර් බයිසිකල් මිලට ගැනෙනවා.
එහෙත් හැමෝටම මෝටර් සයිකල් ගන්න බැරි නිසා තරුණ පරපුරත් ෆුට් සයිකල් පදිනවා. යාපනයේ ටියුෂන් පන්තියක් අසල වරක් අපි බලා සිටි අයුරු සිහිවෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් යාපනයේ ටියුෂන් පන්ති කොළඹ මෙන් දැවැන්ත ශාලා නෙවෙයි. ඒවා විවෘත පිටියක පොල්අතුවලින් තැනූ මඩුවක් වැනි සරල තාක්ෂණයක් සමඟ බොහෝවිට ඉදිවෙනවා. කළුලෑලි සහ සරල බංකු බොහෝවිට දකින්න ලැබෙනවා. එවැනි ටියුෂන් පන්තියක ඉඩ පහසුකම් ඇති බයිසිකල් නැවතුමක්ද තිබීම සාමාන්‍යයි.
ඇතැම් වැඩිහිටියන් මෙසේ මෝටර් සයිකල් වෙත යොමුවෙන තරුණයන්ට බැණවදින්නේ ඩයස්පෝරාවේ සිටින ඥාතීන්ගෙන් සල්ලි ඉල්ලාගෙන කම්මැලි වෙන්නට තරුණයන් පටන්ගෙන ඇති බව කියමින්.

රෝසා බස්
නගරයෙන් පිටට රෝසා බස්රිය ඇදෙනවා. දැන් ඇහෙන්නේ දවසේ පළමු රෙහ්මාන් ගීතය. ඒ වගේම පළවැනි නැගලා යන ගීය. ‘හම්මාත්‍ව හම්මාත්‍ව.’ අරාබි සංගීත ආභාසයෙන් රෙහ්මාන් තැනූ සොඳුරු ගීය කන් ඉදිරිපිට දිගහැරෙද්දී චුන්නාක්කම් වෙත බස්රිය ඇදෙනවා.
වෙනත් ප‍්‍රවාහන මාධ්‍ය මෙන්ම බස්රියද නගරාන්තර ප‍්‍රවාහනයට ජනතාව විසින් පාවිච්චි කරනවා. එහෙත් ඒ වාහන බොහොමයක් තනිදොරේ බස්රථ සහ රෝසා බස්රථ.
සාමාන්‍යයෙන් බස්රථ තුළ ඔවුන්ගේ ගමනාගමන පුරුදු දුර්වලතාවලින් සමන්විතයි. එය නම් දකුණේදීත් දියුණු මට්ටමක නැහැ. පුංචි රෝසා බස්රියකට පණහක පමණ පිරිසක් පටවන්නට ඒවායේ කොන්දොස්තරවරුන් සමත්. කොන්දොස්තරගේ ඉල්ලීම පරිදි ඇතුළේ හිරවෙමින් උපරිමය ඉඩ දෙන්නට මගීන්ද සමත්. චුන්නාක්කම් පහුවෙද්දී පසුපසම අසුනේ සිටි මගේ කකුල් මත නැඟී සම්පූර්ණයෙන්ම ඇඟට බරවූ දෙදෙනෙක්ම ඒ වෙද්දී හිටියා. හුස්ම ගැනීමත් අපහසුයි. කිලෝමීටර් 15ක පමණ දුරක් ගමන් කළා. ඒ කාන්තාවන් අපේ ඇඟට බරවෙද්දී ඔවුන් මත තවත් කිහිපදෙනෙක් සිටි නිසා ගමන තරු පෙන්වන එකක් වුණා. එකම සහනය වුණේ බස්රියේ වාදනය කෙරුණු අපූරු ගී එකතුව.
තවත් වාහන
මේ වෙද්දී යාපනයටත් දකුණේ ප‍්‍රවාහන පුරුදු පැමිණෙන්නට පටන් අරගෙන. ඉන්දියානු වාහන බොහෝවිට යාපනයේ දකින්නට ලැබෙනවා. ඉඳහිට දකින නව වොක්ස්වැගන් මොඩලයක් මිස නවීන යුරෝපීය වාහන නම් දකින්නට ඇත්තේම නැති තරම්. කිලිනොච්චි සහ මුලතිව් නගර දෙකේදී නම් බොහෝවිට ඉන්දියානු ලොරි, ට‍්‍රක්, කැබ් වැනි බහුකාර්ය රථ දකින්න ලැබෙනවා. ඩිමෝ බට්ටා, මහීන්ද්‍රා මැක්සිමෝ, මහීන්ද්‍රා බොලෙරෝ, ඩයිහට්සු හයිජෙට් වැනි වාහන ඒ අතර තියෙනවා. හැම වර්ගයටම අයත් ඉන්දියානු ත‍්‍රීවීලර් ඒ නගර දෙකේ දකින්න ලැබෙනවා. එහෙත් තවත් වසර ගණනාවක් යනතෙක් බයිසිකල්, ක්ලැසික් කාර්, රෝසා බස් සහ මෝටර් සයිකල් පිරුණු යාපනයේ ප‍්‍රවාහන සංස්කෘතිය නොනැසී පවතීවි.
ගමනාගමනය පුරුදු නිසාම නගරයකට අලූ‍ත් හැඩතල මැවෙනවා. කොළඹ තදබදය මැද රතු ලාම්පුව දැල්වුණු මොහොතක වාහනයක සිටින අපට එහෙම හිතෙනවා. අපට ඉදිරිපසින් බීඑම්ඩබ්ලිව් රථයක කාර්යාල ඇඳුමක් හැඳගත් තරුණයෙක් සිටිනවා. ඔහු අප පසුකළේ කිහිපවරක්ම නලාව හඬවා තමන්ගේ අභිමානය පෙන්වීමෙන් පසුව. අපට පසුපසින් විශාල හදිස්සියක් පෙන්වමින් ප‍්‍රාඩෝ රථයක් තියෙනවා. දකුණු පසින් ත‍්‍රීවීලරයක් තියෙනවා. ත‍්‍රීවීලරය සහ අප අතරින් මෝටර් සයිකලයක් රිංගා යනවා. තම තමන්ගේ මට්ටම් තම්මට්ටම් මෙන් එකිනෙකට වෙනස් වාහන යායක්. ඉන්දියානු අඩු වියදම් රථ මෙන්ම අධිසුඛෝපබෝගී රථ තියෙනවා.
වම්පසින් ප‍්‍රයිවෙට් බස්රියක්. කොළ ලාම්පුව දැල්වී අපද බස්රියද ගමන් කරන්නට පටන්ගත් පසුව බසයෙහි රූපවාහිනියේ සංගීත ප‍්‍රසංගයක් පෙන්වනවා. තිරයේ යන්තමින් ගායකයෙක් හතර අතේ දුවමින් කට සොලවන අයුරු පෙනෙන්නට පටන්ගන්නවා. ගීතයේ ඩ‍්‍රම් හඬ අපටත් ඇහෙනවා. හැන්දෑවක් නිසා බස්රිය තුළ ඇස් රිදවන එල්ඊඞී බල්බ ආලෝකකරණයක් තියෙන බව පේනවා. ඒ ඇස් රිදවන ආලෝකකරණය මැද අතෘප්තිමත් මිනිසුන් තොගයක් එකට සිරවී සිටිනවා. මේ කොළඹ නගරයේ ප‍්‍රවාහන හැඩතලයන්. ඒ හැම හැඩතලයක්ම එහි සිටින ජනතාවගේ අපේක්ෂාවන්, විසමතාවන්, සෑහීමට පත්වීම් ගැන සලකුණු පෙන්වනවා. වාහන යායක් මැද අප බේතකට ගනු පිණිස සයිකලයක් සොයනවා.

නවලිබරල්වාදයට එරෙහිව ‘සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය’? බෞද්ධ හෘදය සාක්ෂිය අහිමි සුළු ධනේශ්වරයේ නැගීම සහ ‘සංවර්ධනය’ නාමයෙන් ලිබරල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වැනසීම

0

මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති තනතුරට පත්වන්නේ සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරය සංවිධානාත්මකව කළ මතවාදී සහ සංකේතාත්මක ගොඩනැංවීම් සහ දේශපාලන මෙහෙයවීම් එක්තැන්වීමේ ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙසිනි.
1956 දේශපාලන පෙරැුළියේ සිටම සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී සුළු ධනේශ්වර පංති කොටස්වල නියෝජනයක් පාර්ලිමේන්තුව තුළ සහ පසු කාලයේදී පළාත් සභා සහ ප‍්‍රාදේශීය සභා මට්ටමේදීත් -විශේෂයෙන්ම ශ‍්‍රීලනිප ආණ්ඩු බලයට පත් වූ අවස්ථාවන්හිදී- විවිධ මට්ටමින් වර්ධනය වෙමින් පැවැතියේය. නමුදු ඔවුන් පංති ස්ථරයක් වශයෙන් රාජ්‍යයේ අධිපතිභාවය අත්පත් කරගන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති වීම යටතේය. මේ අර්ථයෙන් ගත් කල එය, ගුණදාස අමරසේකර ජනප‍්‍රිය කළ පදයක් ණයට ගෙන කියන්නේ නම්, ‘56 දරුවන්’ රාජ්‍ය බලය අත්පත් කරගැනීමකි.
මේ වනවිට ‘56 දරුවෝ -එනම් ‘56 දේශපාලන පෙරළියේ ඵල භුක්ති විඳින පරපුර- මෙන්ම ඉන් පසු පැමිණි ‘77 දරුවන් ද ‘නිදහස් අධ්‍යාපනය’ මගින් නිලධාරී තන්ත‍්‍රය, ශාස්ත‍්‍රාලයීය අධ්‍යාපනය (පිරිවෙන් අධ්‍යාපනය ද ඇතුළුව), නීති පද්ධතිය යනාදි රාජ්‍ය අංශය මූලික කොටගත් සැම වැදගත් සමාජ තලයකම අරක් ගෙන සිටියහ. (’56 දරුවන් අධ්‍යාපනය තුළින් සමාජයේ ඉහළට නැඟ ගැනීමට ගන්නා උත්සාහයේදී ඔවුන් මුහුණ දෙන අකරතැබ්බයන් ගුණදාස අමරසේකරයන්ගේ කෙටි කතාවල අපූරුවට චිත‍්‍රණය කොට තිබේ.)
2005න් උදාවූ රාජපක්ෂ සමය මෙම දෙපරපුර දේශපාලන බලය යොදාගෙන, ස්වාර්ථ සාධනය සඳහා ආර්ථික වත්කම් සහ සමාජ බලය ගොඩනඟා ගැනීමේ උග‍්‍ර අරගලයක යෙදෙනු පෙන්නුම් කළේය. ‘56 පරපුර හා සසඳන කල, සිංහල සුළු ධනේශ්වරයේ ‘77 පරපුර, නිර්බාධී ආර්ථිකයෙන් වර්ධනය කෙරුණු වෙළෙඳපොළ මූලික ආකල්ප තුළ හැදියාව ලද නමුදු, ඔවුන්ගේ කොටසක්ද මතවාදී වශයෙන් සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී වූයේ, තම පැවැත්ම සඳහා මූලික වශයෙන්ම තවමත් සිංහල භාෂාව මත සහ රජය සහ දේශීය ප‍්‍රභවයන් මතම පමණක් යැපෙන්නට සිදු වී තිබුණු හෙයිනි.
1956 පටන් විවිධ මට්ටමින් සිංහල සුළු ධනේශ්වරය ලංකාවේ දේශපාලන බලයට ඇතුළුවීම තුළ එම පංති කොටස්වලට තම පැවැත්ම සහ ප‍්‍රාග්  ධන සමුච්ඡුායනය සඳහා මුළුමනින්ම පාහේ රජය මත යැපෙන්නට සිදුව තිබීම ලංකාවේ දේශපාලනයට කළ බලපෑම ඉමහත් ය. 2005දී මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති වීමත් සමග සුළු ධනේශ්වරය රාජ්‍ය බලයට සෘජුව හිමිකම් කීමෙන්, ඔවුන් තම ආර්ථික ඵලප‍්‍රයෝජන සාක්ෂාත් කරගැනීම සඳහා කළ අරගලය උග‍්‍රවිය.
රාජපක්ෂ රෙජිමයේ පාලන සමය පිළිබඳ විචාරකයන් විසින් එකල ආණ්ඩු ක‍්‍රමයේ නිත්‍ය ලක්ෂණ වී තිබුණි යැයි අවධාරණය කෙරුණු ‘නීතියේ පාලනය බිඳ වැටීම, දැඩි අධිකාරීත්වය, අධික දුෂණය හා නාස්තිය, පළිගැනීම, සුදුසුකම් නොසැලකීම, අසාධාරණ ලෙස ඵල බෙදාගැනීම’ (වික්ටර් අයිවන්, රාවය) යනාදි ලක්ෂණ සිංහල සුළු ධනේශ්වරය තම ස්වාර්ථ සාධනය සඳහා ගෙන ගිය එම අරගලයේ තීව‍්‍රභාවය ප‍්‍රකාශ වන ආකාරයයි.
සිංහල බෞද්ධ මතවාදය වෙනුවන් පෙනී සිටින අතරම සිංහල සුළු ධනේශ්වරය ඉහත පරිදි ක‍්‍රියාකිරීමෙහි බැලූ බැල්මට ප‍්‍රතිවිරෝධයක් සේ පෙනී යා හැකි හැසිරීම වටහා ගැනීමට අපට අවධානය යොමු කළ හැකි වැදගත් කරුණක් ගණනාථ ඔබේසේකර තම ‘දුටුගැමුණුගේ හෘදය සාක්ෂිය’ පිළිබඳ සුප‍්‍රසිද්ධ රචනයෙන් ඉදිරිපත් කොට තිබේ (Dutthagamini and the Buddhist Conscience”, 1993, මෙම ලිපියෙහි මුල්කාලීන පිටපතක සිංහල අනුවර්තනය සඳහා බලන්න, ”දුටුගැමුණුගේ හෘදය සාක්ෂිය”kathika.wordpress.com.

බෞද්ධ හෘදය සාක්ෂිය බිඳදැමීම
එය නම් ‘56 පරපුර වනවිටත් සිංහල බෞද්ධයන්, කර්නල් හෙන්රි ස්ටීල් ඕල්කොට් අනුදත් බුද්ධිමය (rational)  බුද්ධාගමත් අනගාරික ධර්මපාල අනුදත් දේශපාලන බුද්ධාගමත් වැළඳ ගැනීමෙහි බලපෑම යටතේ, එතෙක් සිංහල ගැමියන් තුළ බෞද්ධ හෘදය සාක්ෂිය වගා කළ බෞද්ධ මානවීය ආචාර ධර්මීය පදනමින් වියෝ වී තිබීම යි.
මා දකින පරිදි, ‘71 කැරැුල්ල සටහන් කළේ අඩු වැඩි වශයෙන් එබඳු බුද්ධිවාදී (rationalist) චින්තනයක් තුළ හැදුණු වැඩුණු, සමාජයෙන් වියෝ වූ තරුණ පරපුරක සමාජ විරෝධී ප‍්‍රකාශයයි. ‘77 පරපුරේ සමය වන විට පොදුවේ ගත් කල මෙම වියෝ වීම සම්පූර්ණ වී තිබුණි යැයි තර්ක කළ හැකිය.
‘නූතන යුගය විසින් බෞද්ධ හෘදය සාක්ෂිය කඩා බිඳ දැමීම’ පිළිබඳ ඔබේසේකර ඉදිරිපත් කරන මෙම අදහස සංක්ෂිප්තව පහත දක්වමි.
සාම්ප‍්‍රදායිකව ලාංකේය ගැමි බෞද්ධයෝ බුදුන්ගේ ජීවන චරිතය පාදක කරගත් ධර්ම ග‍්‍රන්ථයන්හි සහ ජාතක පොතෙහි එන කථා පදනම් කොටගෙන ජනවහරේ පැවත ආ, විවිධ අවස්ථාවල විවිධ ස්වරූපයන්ගෙන් ඉදිරිපත් කෙරුණු කතාන්තරවලට සවන් දුන්හ, ඒවා රඟ දක්වනු නැරඹූහ. ඒවායින් කියැවුණේ අන්‍යයන්ගේ යහපත තකා බෝධිසත්වයන් කරන ආත්ම පරිත්‍යාගය, මානව සත්වයෙකු ලෙස ඔහු තුළ වූ අසාමාන්‍ය කරුණාව සහ ඔහු බොහෝ බවයක ඉපිදෙමින් මිය යමින් පෙරුම් පිරූ පාරමිතාවන් නැතහොත් ආචාරධර්මීය සුසාධිතතාවන් පිළිබඳ ය. මේ අන්දමට සමාජ ජීවිතයට මුසුවුණු කථාන්තර තුළින් බුද්ධ චරිතයේ එන යහගුණ, බෞද්ධ ආචාර ධර්මය වශයෙන් තමන් තුළ වගා කර ගැනීමෙන් හෘදය සාක්ෂිය වඩා ගැනීමේ සම්ප‍්‍රදාය මගින් ඇතිවුණු බෞද්ධ මානව භක්තිය ඔවුන් තුළ විය.
මේ තත්වය වෙනස් කරන යමක් නූතන යුගයේ, දහනව වැනි සියවසේ අගභාගයේ හා විසිවැනි සියවසේ දී, එකට බැඳී උදාවූ නව පෙරමුණු දෙකක බලපෑමට ගැමි බුද්ධාගම යටත් වීමෙන් සිදුවිය. ඉන් එකක් නම්, අලූතින් මතුවෙමින් පැවැති සුළු ධනේශ්වරයක් සඳහා ධර්මපාලගේ නායකත්වයෙන් ඇතිවුණු විප්ලවකාරී බුද්ධාගම ය. අනෙක, ඕල්කොට්ගේ නායකත්වයෙන් ගොඩනැංවූ, බුද්ධ ධර්මය නවීන විද්‍යානුකූල, අන්ධ වූ දේව භක්තියකින් තොර වූ යථාර්ථවාදයක් ලෙස හඳුන්වන උගතුන්ගේ බුද්ධ ධර්මය ය.
ඕල්කොට් මෙරටට බටහිරින් ගෙනැවිත් ප‍්‍රචලිත කළ බුද්ධධර්මය පිළිබඳ බුද්ධිමය දැක්ම අනුව යමින්, ලාංකික උගත්තු බටහිර බුද්ධිවිචාර සම්ප‍්‍රදායේ විධික‍්‍රමවල ආභසය ලැබ, බෞද්ධ ජන සංස්කෘතියේ පුරාණෝක්තිමය, ඇදහිලිවාදී සහ භක්තිවාදී අංග ඉන් බැහැර කළ, ධර්මය මත පදනම් වූ බුද්ධිවාදී බුදු දහමක් බිහි කළහ, එම දැක්මට අනුව ලංකාවේ බෞද්ධ අධ්‍යාපනය, පාසල් සහ දහම් පාසල් සහ පොතපත සම්පාදනය සකස් කළහ.
ධර්මපාල ගොඩනැඟූ විප්ලවකාරී බුද්ධාගම ලාංකේය සමාජය මත ඇති කළ බලපෑම ඔබේසේකර, තම්බයියාගෙන් ගන්නා, ‘සාම්ප‍්‍රදායිකව මුල් බැසගත් බෞද්ධ සංස්කෘතියේ අඳුරු පැත්ත’ යන යෙදුමෙන් පැහැදිලි කෙරෙයි. එය අදාළ වන්නේ බුද්ධාගම ලංකාවේ රාජ්‍ය ආගම ලෙස මුල් බැස ගැනීම පිළිබඳ මහාවංශ අර්ථකථනයට ය. රාජ්‍ය ධර්මය සහ අහිංසා ධර්මය අතර ගැටුමෙහිදී අහිංසා ධර්මයට ප‍්‍රමුඛතාව දුන් අශෝක දහමට පටහැනිව යන මහාවංශ රචකයා දකින අන්දමට සිංහල ජාතියේත් බුද්ධාගමේත් ඉරණම එකට බැඳී ඇති හෙයින් බුද්ධාගම රැකීම වෙනුවෙන් කෙරෙන හිංසා හා ඝාතන යුක්ති සහගත වෙයි.
මහාවංශ අර්ථකථනයට නව ජීවනයක් සපයමින් ධර්මපාල පදනම් ලූ අලූත් දේශපාලනික බුද්ධ ධර්මය ගැමි බුදු දහමේ මානවීය ආචාර ධර්මය පසෙක ලා, නැඟී එන සුළු ධනේශ්වරය වෙනුවෙන්, නවීකාරක ආචාරධර්ම පද්ධතියක් බිහි කළා පමණක් නොව ජනප‍්‍රිය බුද්ධාගමේ එම අඳුරු යටිපැත්ත එනම් බුද්ධාගම රැුකීමේ නාමයෙන් කෙරෙන ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා සාධාරණීකරණය යළිත් නූතන ලාංකේය සමාජයෙහි ස්ථාපිත කරලීය.
ඔබේසේකරගේ ඉහත විග‍්‍රහයෙන් කියැවෙන්නේ ‘56 බණ්ඩාරනායක රජය බලයට එන්නේම ගැමි බෞද්ධ ආචාර ධර්මයේ මුල් සිඳගත් සිංහල සුළු ධනේශ්වරයක් මතින් බවයි. සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය ජාතිවාදය බවට පරිවර්තනය වීමත් ඒ හා ආශ‍්‍රිතව බුද්ධාගම රැුකගැනීමේ නාමයෙන් අන්‍ය ජනකොටස් මත ප‍්‍රචණ්ඩත්වය මුදා හැරීම සාධාරණීකරණයත් මෙම බුද්ධිවාදී බුද්ධාගම මෙරට මුල් බැස ගැනීමේ ප‍්‍රතිඵල යැයි සිතමි.
ඕල්කොට් සහ ධර්මපාලගේ නූතන බෞද්ධ ව්‍යාපෘතිය සිංහල සුළු ධනේශ්වරය අතර මුල් බැස ගන්නේ ඒ වනවිටත් යටත් විජිතවාදී ලිබරල් බුද්ධිවාදය (rationality) කෝල්බෘක් -කැමරන් ප‍්‍රතිසංස්කරණ යටතේ ජාතික දේශපාලනයෙහි පිහිටුවා ඇති විටකදීය. ඬේවිඞ් ස්කොට් Refashioning Futures (1996) කෘතියෙහි තර්ක කරන පරිදි මෙම ලිබරල් බුද්ධිවාදය ආර්ථිකය, සමාජය සහ එබඳු බුද්ධිවාදයක් ඒ මත පදනම් වනු ඇති විෂයීයභාවයක් subjectivity ලාංකේය සමාජය මත කාවැද්දීම මඟින් යටත් විජිත දේශපාලන තන්ත‍්‍රය නූතන දිශාවක් කරා ප‍්‍රතිසංවිධානගත කිරීම අදහස් කළේය.
එම පසුබිමෙහි බුද්ධිවාදී බුද්ධාගම ප‍්‍රචලිත වීම තුළින්, දහම්පාසල් සහ පාසල් අධ්‍යාපනය සහ ධර්ම සාහිත්‍යය පැතිරවීම මගින් මෙන්ම ධර්මපාලගේ ආගමික ව්‍යාපාරය තුළින් බුද්ධිවාදී භාවිතාවන් ප‍්‍රචලිත කිරීමෙන්, බුද්ධිවාදී දැක්මෙන් යුතු නව පරපුරක් බිහි කෙරුණි. එම භාවිතාවන් සිංහල බෞද්ධ සුළු ධනේශ්වරයේ එදිනෙදා ජීවිතයට කාවැදීමෙන් පරම්පරා ගෙවීයත්ම ඒවා සාමාන්‍ය ගැමි ජනතාවගේ එදිනෙදා දිවි පෙවෙතටද කාවැදීම අනිවාර්යයක් විය. එහි ප‍්‍රතිඵලය නම් බෞද්ධ මානවීය ආචාර ධර්මය ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් ලාංකේය සමාජයෙන් අහෝසි වී යාමයි.
එලෙස බෞද්ධ හෘදය සාක්ෂිය අහිමි කරගත් සිංහල සුළු ධනේශ්වරයක සහ ගැමි ගොවි ජනකායකගේ පසු පරපුරු නිර්බාධී ආර්ථිකයක වෙළෙඳපොළ නියාමයන් වැළඳගත් විට රාජ්‍යය සහ මහජන ජීවිතය පිළිබඳ කටයුතුවලදී ආචාර ධාර්මික විනිශ්චයන් පසෙක ලා හුදු ස්වාර්ථ සාධනය පිළිබඳ මාවතට යොමුවීම අපට වටහා ගත හැකි විය යුතුය. පශ්චාත් 2005 සමයේ රාජ්‍ය කේන්ද්‍රීය ප‍්‍රාග්ධන සමුච්ඡුායනය නග්න ස්වරූපයක් ගැනීමේ පදනම බුද්ධිවාදී දේශපාලනය ලාංකේය සමාජයේ අධිපතිභාවයට පත්වීම යැයි සිතමි.
මෙලෙස සිංහල සුළු ධනේශ්වරය දේශපාලන බල තන්ත‍්‍රයට අවතීර්ණ වීම ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය මෙන්ම, නිලධාරී තන්ත‍්‍රය, අධිකරණය ඇතුළු රාජ්‍ය ආයතනික පද්ධතියද එම පංතියේ ඉහළ නැඟීමේ අපේක්ෂාවන්ට යටත් මෙවලම් බවට හැරවීමෙන් පිරිහෙළන ලදි. පශ්චාත් ‘77 ජේආර් ජයවර්ධන රෙජිමයේ පාලන සමය තුළ රාජ්‍ය කේන්ද්‍රීය සුළු ධනේශ්වරයේ දේශපාලන ව්‍යාපෘතිය එක්තරා දුරකට පසු බෑමකට ලක් වුවද, 2005 රාජපක්ෂ රෙජිමය මෙම ක‍්‍රියාවලිය යළි එහි උච්ඡුස්ථානයට ගෙන ආවේය. අද වන විට ලංකාවේ දේශපාලනය, ආණ්ඩු බලයේ කුමන පක්ෂයක් බලයේ සිටියද, සමස්තයක් ලෙස මෙම ව්‍යාපෘතියේ ග‍්‍රහණයට පත්වී තිබේ.
මේ සියල්ල කරන ලද්දේ ‘සංවර්ධනය’ නාමයෙනි. ජේආර් ජයවර්ධන පාලන සමයේ පටන් ‘සංවර්ධන’ කතිකාව ලංකා දේශපාලනයේ අධිපතිභාවයට පත් විය. යුද සමයේ පසු බැස ගිය සංවර්ධන කතිකාව යළිත් වරක් බලවත් වන්නේ එය උච්ඡුස්ථානයට නැඟුණු පශ්චාත් යුද සමයේ රාජපක්ෂ රෙජිමයේ යටතේ ය. (බලන්න, ‘සෞඛ්‍යයේ පුරය’ සහ සුඛෝපභෝගී පුරය: ‘සංවර්ධනය’ දේශපාලනය යටකොට ගැනීම, කතිකා අංක 1, www.kathika.lk )’
.

නන්නත්තාර පංති කොටස්
මෙලෙස රාජ්‍යය, ආණ්ඩුකරණය සහ ජනතාව අතර දේශපාලන සම්බන්ධය උග‍්‍ර ලෙස පිරිහීමට දායක වූ තවත් වැදගත් කරුණක් මෙහි ලා කෙටියෙන් හෝ වුව නිරීක්ෂණය කිරීම අවශ්‍යය. එය නම්, පශ්චාත් ‘77 පාලන සමයේදී නිර්බාධී ආර්ථිකයේ ව්‍යාප්තිය සමග බැඳී මෙරට ව්‍යාප්ත වූ නන්නත්තාර නැතහොත් පාදඩ පංති කොටස් ලාංකේය සමාජය මත ඇති කරන බලපෑමයි. සාම්ප‍්‍රදායිකව නන්නත්තාර පංතිය නාගරික පහළ පංතීන් හා සබැඳි සංසිද්ධියක් නමුත්, ඉහත සාකච්ඡුා කරන ලද නූතන බුද්ධාගමේ ව්‍යාප්තියේ දිගුකාලීන ඵලවිපාකයක් ලෙස මෙම පංති කොටස් අර්ධ නාගරික සහ ග‍්‍රාමීය සම්භවයන්ගෙන්ද පැනනැඟී ව්‍යාප්ත විය.
මෙම දෙවනුව කී කොටස්වල සම්භවයේ එක් මූලයක් පිළිබඳ වැදගත් නිරීක්ෂණයක් නිව්ටන් ගුණසිංහගේ ඉහත සඳහන් ”—Land Reform” Class Structure and the State˜ ” ලිපියේ දැකිය හැකිය. එය නම් ග‍්‍රාමීය සුළු ධනේශ්වරය සැදුම්ගත් සිංහල පාසල් ගුරුවරුන්, ආයුර්වේද වෛද්‍යවරුන් සහ ජ්‍යොතීර්වේදීන් ගම්බද සුළු වාණිජමය ක‍්‍රියාකාරකම්වල ද නිරත වූ බවයි. ඔහු ම මහනුවර පළාත් ආශ‍්‍රයෙන් කළ තවත් අධ්‍යයනයක (—Agrarian Relations in the Kandyan Countriside in Relation to the Concept of Extrement Social Disntetgreation˜ 1979)”, නිරීක්ෂණය කළේ යටත් විජිත සමයේ සිට වතු කෘෂිකර්මාන්තයට සේවා සැපයීම, සන්නිවේදන කටයුතු සහ වෙළෙඳාම මත පළමු වතාවට දැකිය හැකි සුළු ධනේශ්වර කොටසක් කන්ද උඩරට පළාත්වල දකින්නට ලැබුණු බවයි. ඔවුහු දහනම වැනි සියවසේදී එක්කෝ මුහුදුබඩ පළාත්වලින් පැමිණි සිංහල වික‍්‍රමිකයෝ නැතහොත් මුස්ලිම් වැසියෝ වූහ. ඔවුහු කුඹුරු ඉඩම් කැබැලි හෝ ගෙවතු මිල දී ගනිමින් ගම් තුළ ඉඩම් වෙළෙඳපොළට ඇතුළු වූ අතර, වාණිජ සමපේක්ෂණයෙහි ලා සම්බන්ධ ව සිටියහ.
මෙලෙස සුළු වාණිජමය ක‍්‍රියාකාරකම්වල නිරතවෙමින්, ගමේ ඉඩම් වෙළෙඳපොළ තුළ ක‍්‍රියාකාරීව, වාණිජ සමපේක්ෂණයෙහි නිරතව සිටි, සිංහල සුළු ධනේශ්වර පංති කොටස් වැළඳගත් බුද්ධිවාදී බුදුදහමෙහි සම්ප‍්‍රදායෙහි හැදුණු වැඩුණු ඔවුන්ගේ දුදරුවන් නිර්බාධී ආර්ථිකය අභිමුඛවීම තුළ ඔවුන් මුල් සිඳුණු නන්නත්තාර පංති කොටස් බවට විකාශනය වීමේ අවකාශයක් බිහිවුණි.
නන්නත්තාර පංති කොටස්වලින් ආ සාමාජිකයෝ, චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග ජනාධිපතිත්වය යටතේ සහ මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිත්වය යටතේ පැවැති රජයන්ගේ සමය තුළ පළාත් පාලන මට්මේ සිට ජාතික මට්ටම දක්වා වැඩි වැඩියෙන් ඉහළට නැගෙමින් එන්න එන්නම දේශපාලන බලයේ කොටස්කරුවන් බවට ද පත්වූහ.
මෙම පංති කොටස් අතරින් වර්ධනය වූ පාදඩ ධනේශ්වර පංති කොටස් ද 2005න් පසු රාජ්‍ය බලයේ ප‍්‍රධාන කොටස්කරුවන් බවට පත්වීම රාජ්‍ය දේපළ සහ සම්පත් අවභාවිතය සහ දුෂණය ජාතික මට්ටමේත් එහි සිට පළාත් පාලන මට්ටම දක්වාත් ව්‍යාප්තවීමටත් දේශපාලනයේ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය පැතිරීමටත් හේතුවූ ප‍්‍රධාන සාධකයක් යැයි සිතමි. ඔවුන් අත සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය බලය සඳහා වන හුදු මෙවළමක් වන හෙයින් ඉතා පහසුවෙන් ජාතිවාදය බවටත් ප‍්‍රචණ්ඩත්වයටත් හැරවිය හැකිය. (මෙහි පාදඩ යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ ඔවුන්ගේ මුල් ඉදිරුණු සහ අල්ලසට නැඹුරුවූ,දුෂිත ස්වරූපය යි.) විධායක ජනාධිපති බවට මහින්ද රාජපක්ෂ පත්වීම සමගින් ලංකාවේ සමාජයේ අධිපති තලයට නැඟණු නව පාදඩ ධනේශ්වර කොටස් රාජපක්ෂ රෙජිමයේ දේශපාලන බලයෙන් ලාංකේය සමාජය තම ග‍්‍රහණයට නතු කර ගත්හ. රාජපක්ෂ රෙජිමයට එරෙහිව ඡුන්දය පාවිච්චි කිරීමට මෙරට ජනයා බහුතරයක් පෙළඹවූ ප‍්‍රධාන හේතුවක් වූයේ මෙම පිරිස් ජනයාට නිදහස සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රීය හිමිකම් අහිමි කරමින් රාජ්‍ය බලය අවභාවිතයට යොමු වීම යැයි සිතමි.
ජාතිවාදී කලකෝලාහලවලදීත් මෙන්ම දේශපාලනයේදීත් (උදා: මෑතකාලීන මුස්ලිම් විරෝධී කෝලාහලවලදී මෙන්ම පසුගිය පළාත් පාලන මැතිවරණයෙන් පසු සමයේදීත්) ජනයා මත ප‍්‍රචණ්ඩත්වය මුදාහැරීමට නන්නත්තාර පංති කොටස් විවිධ දේශපාලන බලවේග විසින් යොදා ගනු ලැබීම, පසුගිය කාලය තුළ දකින්නට ලැබුණි. ඉදිරියේදී සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය පදනම් කොට ගෙන ලාංකේය දේශපාලනයේ යළිත් මතු වීමට ඉඩ ඇති අධිකාරවාදී තත්වයන් යටතේ දේශපාලන බලවේග තම පසමිතුරන් මර්දනයට බල සේනා වශයෙන් මෙම පාදඩ පංති කොටස් යොදා ගැනීමේ බලවත් අනතුරක් පවතින බව නිරීක්ෂණය කළ හැකිය.
නමුත්, මේ අතරම සිංහල බෞද්ධ සුළු ධනේශ්වරය සහ නන්නත්තාර පංති කොටස් ලාංකේය සමාජය මත බල පවත්නා අධිපතිභාවයේ නිශේධනාත්මක ඵලවිපාක කිසියම් දුරකට සමනය කිරීමට දායක වීමට ඉඩ ඇති නැඹුරුවක්ද සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී දේශපාලන පිළෙන්ම මතු වනු අද දක්නට ලැබෙයි.
සිංහල සුළු ධනේශ්වරයෙහි ඉහළ ස්ථරයන් අද වන විට සංක‍්‍රමණීය අවධියකට එළඹ ඇති බව අපට නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. රාජපක්ෂ රෙජිමය යුද්ධයෙන් පසු එළඹි ‘සංවර්ධන’ සමයේදී ආර්ථික ඵල ප‍්‍රයෝජනය සඳහා ගෝලීය මූල්‍ය ධනවාදය සහ එහි දේශීය ඒජන්තයන් සමග ද ගැට ගැසුණු මොවුන්, උග‍්‍ර සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී ස්ථාවරයන්ගෙන් දුරස්ථවීමේ නැඹුරුවක් වත්මනෙහි පවතින අයුරු ඔවුන්ගේ දේශපාලන නායකත්වයේ කොටස්වලින් ප‍්‍රකාශ වන බව දැනටමත් විචාරකයන්ගේ අවධානයට යොමු වී ඇත. ඔවුන්, ඉදිරියේදී රාජ්‍ය කේන්ද්‍රීය, ධනේශ්වර ආර්ථිකයක් ගොඩනැඟීම සඳහා දේශපාලන බලය යළිත් තමන් අතට ගැනීමට යොමුවීමේ ඉඩකඩ පවතියි.  (ලබන සතියට)

උපාධියට සරිලන රැුකියාවක් හොඳටෝම ඇතිෟ උපුල් කුමාරප්පෙරුමට පිළිතුරක් චන්දන සූරියආරච්චි කැදවුම්කරු/ උපාධිධාරී ජාතික මධ්‍යස්ථානය

0

2018.06.03 දින ‘අනිද්දා’ පුවත්පතේ ඉහත හිසින් පළවූ ලිපිය හොඳින් කියෙව්වෙමි. ඊට හේතු 2ක් විය. එකක් 90 දශකයේ සිට මේ දක්වා අපේ රටේ රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන්ගේ රැුකියා අයිතිය වෙනුවෙන් සටන් කරන අරගල කරන ව්‍යාපාරයක මූලිකයෙකු වීම නිසාය. අනෙක මෙම ලිපිය ලියූ නීතිඥ උපුල් කුමාරප්පෙරුම මේ මොහොතේ සමාජ ප‍්‍රගතිශීලී කඳවුර නියෝජනය කරන පුද්ගලයකු ලෙස රූපාන්තරණය වී සමාජයේ සාතිශය සංවේදී ප‍්‍රශ්න දෙස ධනේශ්ව්ර ආණ්ඩුවල අර්බුදයන් ගොඩයන දිශාවට පවතින ක‍්‍රමයේ සුරක්‍ෂිතයෙකු ලෙස මත දක්වා තිබීම නිසා ඇති වූ අප‍්‍රසන්නභාවය නිසාය.
උපුල් කුමාරප්පෙරුම මහතාට අනුව රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් අසාධාරණ සැලකීම් ඉල්ලන ලෙස පෙනුණද අප කිසිවෙකුට උපාධිධාරීන් ඉල්ලන අසාධාරණ සැලකීම් මොනවාදැයි නොවැටහෙයි. අසාධාරණ සැලකීම් කියනකොට ආණ්ඩුව උපාධිධාරීන්ට සැලකීම් කරනවා. නමුත් කරන සැලකිලි ප‍්‍රමාණයට වඩා අසාධාරණ ලෙස සැලකීම් ඉල්ලනවා වගේ හරියට ෂයිලොක් මස් රාත්තලම ඉල්ලනවා. ඒක අසාධාරණයි වගේ යන්න දැනවීමට ඔහු උත්සාහ කරයි. ඔහුට එසේ පෙනීම, දැනීම විමතියට හේතුවක් නොවන්නේ ඔහු නිවැරදි සමාජය විග‍්‍රහයක් කරගෙන නොතිබීම නිසාවෙන් නිසා අපි කලබල නොවෙමු. ඔහුගේ එම මතවාදයට හෝ අදාල ලිපියේ අඩංගු කරුණුවලට අප උපාධිධාරී සමාජය එක`ග නොවන්නේ රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන්ට ආණ්ඩුව සාධාරණ සැලකීම් කිසිවක් නොකරන නිසාවෙනි.
උපාධිධාරීන් මේ මොහොතේ රැුකියා ඉල්ලමින් අරගල කිරීම මතවාදීමය වශයෙන් වැරදි බවට සමාජගත කිරීමට උත්සාහ දරන සටහන්කරු ඔහුගේ ලිපියෙන්ම පළමුවෙන්ම පිළිගන්නා සත්‍යයක් ඇත. ඔහුගේ සටහනේම උපුටාගැනීම කළහොත් මෙසේය. ‘‘සරසවි අධ්‍යාපනයේ උපාධි පාඨමාලා දෙස බැලූවිට උපාධිධාරියකු වීමෙන් පසු රජයේ් රැුකියාවක සුරක්‍ෂිතභාවය ඇත්තේ උපාධි පාඨමාලා කීපයකට පමණි. අඩුතරමින් ඉංජිනේරු උපාධියට හෝ මෙම සුරක්‍ෂිතබව ලැබී නොමැත. එම නිසා උපාධිධාරීන් විදෙස්ගත වන බවද…’’ ලිපියේ සමස්තය දෙස අවධානය යොමුනොකළත් ඔහු විසින් මතුකිරීමට උත්සාහ දරන තර්කය ඔහු විසින්ම ආරම්භයේදීම නිශේධනය කරගෙන ඇති බව අපට හැෙ`ග්. එවැනි වටිනාකමක් හෝ පිළි ගැනීමක් නොපැවතියත් උපාධියක් අරගෙනත් ලංකාව තුළ රැුකියා සුරක්‍ෂිතභාවයක් නොමැති කමින් උපාධිධාරීන් විදෙස්ගතවීමේ අර්බුදයක් ඇතිවී ඇත්තේ මෙතෙක් පැවති කිසිදු ආණ්ඩුවකට හෝ රාජ්‍ය ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදක ආයතනයකට අපේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපනය යටතේ උසස් අධ්‍යාපනයේ අවසන් ප‍්‍රතිඵලය මත උපාධියක් හිමිකරගෙන සමාජගතවන උපාධිධාරීන් පිළිබඳ පැහැදිලි තිරසාර වැඩපිළිවෙළක් නොමැතිවීම හැමදාමත් උපාධිධාරීන්ට රැුකියා ඉල්ලමින් සටන් කිරීමට සිදුවීම සාමාන්‍ය තත්වයකි.
උපාධිය මූලික සුදුසුකමක් වන බොහෝ රැුකියා නිර්මාණය වී ඇත්තේ සේවාවන් ලෙස බව ලිපියේ පෙන්වා දේ. එය සත්‍යයකි. රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් බදවාගැනීම සදහා අදාල සේවය වන්නේ ‘‘සංවර්ධන නිලධාරී සේවයයි.’’ මෙම සේවය සදහා බදවාගනු ලබන්නේ රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් පමණකි. එයත් විවෘත අංශයෙන් පමණකි. අපගේ අරගලය වන්නේ ඒ ස`දහා අඛණ්ඩව වාර්ෂිකව බ`දවාගැනීම් සිදුකිරීම කළයුතුය යන්නය.
ලිපියේ උතුරේ සහ දකුණේ තරුණ නැගිටීම් පිළිබදවත් එහි අවසන් ප‍්‍රතිඵලවලින් එකක් වන 1991 සිට තරග විභාග ක‍්‍රමය යටතේ රාජ්‍ය සේවයට බ`දවා ගැනීම් සිදුවූ බවත් සදහන් කර ඇත. එවැනි තීරණයක් ගැනීමට පැවැති එජාප ආණ්ඩුවට සිදුවූයේ 88-89 අරගලයේදී 60000කට ආසන්න මිනිස් ජීවිත බිලිගෙන සමාජය තුළ ඇතිවූ ආණ්ඩු විරෝධී දේශපාලනය යටපත්කර ගැනීමටය. එවැනි ඛේදවාචකයක් ඇතිවීමේ පදනම පිළිබදව ලියුම්කරුට අදහසක් ඇත. ආර්ථික, සමාජීය, දේශපාලන වශයෙන් වෙනස්කොට සැලකීම නිසා ඇති වූ පීඩනය සමාජ අරගලයට පදනම් වූ බවද පවසන ඔහුට වසර ගණනාවක් උපාධියක් ලබාගෙන ජීවත්වීම සදහා උපාධියට සුදුසු රැුකියා අවස්ථාවක් අහිමිව වසර ගණන් පීඩා විදින උපාධිධාරීන්ගේ පීඩාව නොදැනීම කනගාටුදායකය.
ආණ්ඩුව කිසි විටෙකත් සුදුසුයැයි සිතා රැුකියා ලබාදී නැත. 1999-2012 දක්වා බදවා ගැනීම් ගත් කල මේ සෑම අවස්ථාවක්ම උදාවී ඇත්තේ වසර 05කට වඩා වැඩි කාලයක් ඉකුත් වූ පසුවය. ඒ සෑම අවස්ථාවක්ම නිර්මාණය වූයේද උපාධිධාරීන් ගෙන ගිය දැවැන්ත අරගල නිසා බව රට පුරා ජනතාව දන්නා කරුණකි.
උපාධිධාරීන් ප‍්‍රධාන සටන්පාඨ දෙකක් ඔස්සේ මේ වන විට අරගල කරන බව ලිපියේ දක්වා ඇත. එකක් වන්නේ රාජ්‍ය සේවයේ රැුකියාවක් ලබා ගැනීමයි. අපගේ පැහැදිලි අරගලය හා සටන් පාඨය වන්නේ එයමයි. එම ඉල්ලීම දිනාගැනීම ජාතික වගකීමකි. උසස් අධ්‍යාපනයේ ඉහලම ප‍්‍රතිඵලය දක්වා ළ`ගාවන අපේ රටේ තරුණ දියුණු මානව සම්පත රටේ ජාතික අභිලාෂයන් වෙනුවෙන් යොදාගැනීමේ වැඩපිළිවෙළක් මෙතෙක් පත්වූ කිසිදු ආණ්ඩුවකට නොතිබුණි. එවැනි වැඩපිළිවෙළ සැකසීම ආණ්ඩුවලට අවශ්‍යද නැත. ඒවා වියදම් යන වැඩ විය හැකිය. ආණ්ඩුවට අවශ්‍ය සීපා හෝ සිංගප්පූරු වැනි ගිවිසුම් හරහා රටට අවශ්‍ය ශ‍්‍රම බලකාය ආනයනය කර ව්‍යාපාරිකයන්ට අවශ්‍ය මානව සම්පත ලබාදීමයි. රට තුළ ගෙවුණු දශක 7 තුළ පැහැදිලි අඛණ්ඩ ජාතික ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තියක් සකස් වී ක‍්‍රියාවට නැංවූයේ නම් වසරකට විශ්වවිද්‍යාලවලින් පිටවන උපාධිධාරීන් ප‍්‍රමාණවත් නොවීමට ඉඩ තිබුණි. එවැනි වැඩපිළිවෙළක් නොමැති නිසාම ආණ්ඩුවට උපාධිධාරීන් ගැටලූවක්ම විය.
රටේ ජාතික ධනයෙන් ඉගෙනගෙන 2600000 පමණ උසස් පෙළ හදාරන සිසුන්ගෙන් වසරකට 20000ක් පමණ විශ්වවිද්‍යාල වරම් ලබන වෛද්‍යවරුන්, ඉංජිනේරුවන් ඇතුළු උපාධිධාරීන් හා ජාතික විශ්වවිද්‍යාලවලින් බාහිර උපාධි ලබන සියලූ උපාධිධාරීන් රටේ ජනතාවගේ සේවාවන් කාර්යක්ෂම කිරීමට මෙන්ම රාජ්‍ය සේවය ශක්තිමත් කිරීමට මෙම බුද්ධිමය මානව බලකාය රාජ්‍ය අංශයේ ස්ථිර රැුකියා ස`දහා යොමුකිරීම ඉතා නිවැරදි හා සාධාරණ කටයුත්තකි.
වයස අවුරුදු 45 දක්වා උපාධිධාරීන් බ`දවා ගැනීමේ සීමාව දීර්ඝකරන ලෙස කරන ඉල්ලීම අසාධාරණ බව පැවසේ. 1999 සිට 2012 දක්වා උපාධිධාරී බ`දවාගැනීම් රට තුළ සිදුවී ඇත්තේ අවම වසර 5කට වැඩි කාල පරසයක් තුළය. ඒ අනුව එක් බදවාගැනීමක් අවසන් කර ඊළ`ග වසර බ`දවාගැනීම අතර අවුරුදු 05ක 06ක කාලයක් ගතවන විට ඇතැම් උපාධිධාරීන්ගේ වයස අවුරුදු 35 ඉක්මවීම වැලැක්විය නොහැක. ආණ්ඩුව විධිමත් ආකාරයක වාර්ෂික බදවාගැනීම් සිදුකළේ නම් කොටසකට එවැනි අසාධාරණයක් සිදු නොවේ. එමෙන්ම 35ට වැඩි උපාධිධාරීන්ද ඉතිරි නොවේ. බදවාගැනීම අවුරුදු 45 දක්වා දීර්ඝ කිරීමක් ඉල්ලා සිටිනුයේ පොදුවේ රාජ්‍ය සේවයට බ`දවාගැනීමේ අවම විශ‍්‍රාම වැටුප් හිමිකම සදහා වසර 10ක සේවා කාලය සලකා බැලෙන නිසාය. අදාල ලිපියේ එය සටහන්කර ඇත්තේ විශ‍්‍රාම වැටුප් හිමිකම ස`දහා සලකා බලන කාලය වසර 20ක් කියාය. එය අසත්‍යයකි. ඔහු ආණ්ඩුවට හුරු ආකාරයෙන් පවතින නීතිය නැමීමක් සිදුකරමින් දැනට පවතින වසර 10, 20 ලෙස දක්වා අදාල ඉල්ලීම අසාධාරණ එකක් බව කීමට උත්සහ දරා ඇත. දැනට රජය හදුනාගත් රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් 57000ක් වේ. ඒ අතර අවුරුදු 35 ඉක්මවූ අවුරුදු 40ට අඩු හදුනාගත් උපාධිධාරීන් ප‍්‍රමාණය 2000කටත් අඩුය.
බදවාගත් උපාධිධාරීන් දැනට මුහුණ දෙන අමිහිරි අත්දැකීම්ද ලිපියේ සටහන්කර ඇත. බදවා ගැනීමටත් ආණ්ඩුවට වැඩපිළිවෙළක් තිබිය යුතුය. බදවාගත් සංවර්ධන නිලධාරීන් විධිමත් කළමනාකරණයක් හරහා ඵලදායී සේවාවක් වෙනුවෙන් සුදුසු රාජකාරී පවරමින් සේවයේ යෙදවීම සදහාද ආණ්ඩුවට වැඩපිළිවෙළක් තිබිය යුතුය. එවැනි වැඩපිළිවෙළක් නොතිබීමේ විපාකයට වගකිව යුත්තේ රටේ උගත් බුද්ධිමත් මානව ප‍්‍රජාව නොවන බව පෙන්වා දියයුතුය.
දශක කීපයක් ඉදිරියට හිතමින් රටට සුදුසු ඵලදායී ඉලක්කයක් වෙනුවෙන් නවීකරණය වියයුතු අධ්‍යාපන වැඩපිළිවෙළක අවශ්‍යතාව උපාධීධාරීන් ලෙස බැහැර නොකරමු. නමුත් දැනට තිබෙන අධ්‍යාපනය තුළ ලබාගන්නා උපාධිය අඩුපාඩු ඇත්නම් ඒ ස`දහා වගකිව යුත්තේ උපාධිධාරීන් බව හගවමින් කැකිල්ලේ රජුගේ නඩු විභාගයක් ඔහු විසින්ම පවත්වයි. එය අපගේ කාර්යයක් නොවේ.
ඔහු කියන විදිහට උපාධිධාරීන්ට රැුකියා දුනහොත් වැටුප් ගෙවීමට මුදල් සොයාගැනීමට බදුබර වැඩිකිරීමට සිදුවන බවත්, එය ජනතාවට බරක් ලෙස පෙන්වා රැුකියා විරහිත උපාධිධාරී අරගලය ජනතාවට බදුබර පටවන ජනතා විරෝධී අරගලයක් බව ඇගවීමට උත්සහ දරා ඇත. ඔහු කිසි විටෙකත් මෙම ලිපියේ දශක 7ක්ම ගෙවා ඇති මහලූ ධනවාදී ආර්ථිකය රට නිෂ්පාදන ආර්ථිකයක් දක්වා රැගෙන යා යුතු වුවත් යැපුම් ආර්ථියක් මත හිරකර තිබීම ගැන සාකච්ඡුා නොකරයි. පාලකයන් හා ඔවුන්ගේ දුදරුවන් ගෝලබාලයන් මාරුවෙන් මාරුවට කොල්ලකෑ ජනතා දේපොළ මහ බැංකු කොල්ලකෑම් ආදි රටේ ජනතාවට අහිමිකර ඇති ජාතික ධනය ගැන කථා නොකරයි. එම කොල්ලකෑ ධනය අත්පත් කරගෙන රටේ ආර්ථිකය ගොඩනැගිය යුතුය යන්න ඔහු කතා නොකරයි. එසේ වුවහොත් උපාධිධාරීට රැුකියා ලබාදීම ආණ්ඩුවට කිසිදු බරක් නොවන බව පෙන්වා දීමට උත්සාහ නොකරයි. වර්තමාන ආණ්ඩුව 57000ක් වන උපාධිධාරීන්ගෙන් 20000කට පමණක් රැුකියා දෙන බවට පොරොන්දු වී ඇත. පසුව එයත් 5000 දක්වා අඩුකර ඇත. ඒ තුළින් මතුවිය හැකි පීඩාව හා ආණ්ඩුවට එල්ලවිය හැකි බලපෑම සමනය කරගැනීම වළක්වා ගැනීම ඔහුගේ අරමුණ බව දැනේ.
රාජ්‍ය අංශයේ සෑම කෙනෙකුගේම අවසන් ඉලක්කය සුරක්ෂිත විශ‍්‍රාම වැටුපකට හිමිකම් කීමය. එය සත්‍යයකි. එය ඔහු භුක්ති වි`දිනුයේ දීර්ඝ කාලයක් රාජ්‍ය සේවය වෙනුවෙන් ඔහු කරනු ලබන සේවාව වෙනුවෙනි. ජීවත්වීම සදහා ශ‍්‍රමය වගුරන පැය 08 කම්කරුවෙකුට රාජ්‍ය සේවයේ සේවකයෙකුට වෙනත් ආදායම් මාර්ග වෙත ප‍්‍රවේශ විය නොහැක. ඒ නිසා විශ‍්‍රාම වැටුපක් සහිත රැුකියාවක් බලපොරොත්තු වීම වැඩි සැලකිලි බලාපොරොත්තුවීමක් සේ කිසිසේත් නොහැෙග්.
අප කිසිවිටෙකත් ආණ්ඩුවකින් අසාධාරණ සැලකීම් නොඉල්ලමු. හේතුව වන්නේ අසාධාරණ කෙසේ වෙතත් සාධාරණ ඉල්ලීමක් වත් ආණ්ඩුවකින් ලෙහෙසියෙන් ලබාගත නොහැකි නිසාය. කුමාරප්පෙරුම මහතා දන්නා අසාධාරණ සැලකීම් මොනවාද යන්න දැනගැනීමට උපාධිධාරීන් ලෙස අපි කැමැත්තෙන් සිටිමු. උපාධිධාරීන් ලෙස අපට ඇත්තේ එකම අහිංසක හා සාධාරණ බලාපොරොත්තුවක් පමණි. ඒ අන් කිසිවක් නොව ඉගෙනගත් උපාධියෙන්, ලබාගත් දැනුමෙන්, තරුණ ජවයෙන් රටටත්, රටේ සමස්ත ජනතාවට යහපතක් කළ හැකි ශක්තිමත් ආර්ථියක් ගොඩනැගිය හැකි සේවාවක් කර කරන කාර්යභාරය අනුව වැටුපක් ලබාගෙන සාමාන්‍ය සරල ජීවිතයක් ගොඩනගාගැනීම පමණි. ඉන් එහාට ගිය ඉලක්ක රාජ්‍ය සේවකයන් ලෙස තබාගෙන පලක් නැත. රට පාලනය කරන කුමන හෝ ආණ්ඩුවකින් සාධාරණ සැලකීම් ටික හෝ අවම වශයෙන් ලැබෙන්නේ නම් ප‍්‍රමාණවත්ය. අසාධාරණ සැලකීම් කෙසේ වෙතත් අවම සාධාරණ සැලකීම් වන උපාධියට සරිලන රැකියා අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ නම් එය හොදටම ප‍්‍රමාණවත්ය.

ජනතාවට හොරෙන් හෙමින් සීරුවේ තොරතුරු පනත දුර්වල කරන්න උත්සාහ ගන්නවා නීතිඥ එස්.ජී. පුංචිහේවා තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය පිළිබඳ කොමිෂන් සභාවේ සාමාජික

0

 

 

තරිඳු උඩුවරගෙදර

තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිවාසිකම කෙටියෙන් පැහැදිලි කළොත්….
තොරතුරු කියන්නේ රජය ක‍්‍රියාත්මක වෙන පිළිවෙළ දන්වන කරුණු සමූහය. රජය ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ මහජනයාගේ මුදලින්. තොරතුරුවල අයිතිකාරයා මහජනයා. ඉස්සර වගේ දෙපාර්තමේන්තු නෙවෙයි. දෙපාර්තමේන්තුවලට ඕනෑ තීරණයක් ගන්න දැන් බැහැ. තොරතුරු අයිති මහජනයාට නිසා තොරතුරු ඉල්ලූ‍වොත් දෙන්න ඕනෑ. ඇතැම් තොරතුරු පමණක් පිටවීම මහජනතාවටම සුදුසු නැහැ. ඒ අවස්ථාවල සීමා දාලා තියෙනවා. ඒ සඳහා ව්‍යතිරේක 14ක් තියෙනවා. එහෙත් බහුතරයක් තොරතුරු ජනතාව දැනගැනීම ගැටලූ‍වක් නොවෙයි. මෙතෙක් තොරතුරු නොදීම නීතිය වෙලා තිබුණා. හැබැයි දැන් තොරතුරු දීම තමයි නීතිය. තොරතුරු නොදීම නීතියට ව්‍යතිරේක බවට පත්වුණා.

තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය ජනතාව විසින් පාවිච්චි කරන ආකාරය පිළිබඳව ඔබට තියෙන අදහස මොකක්ද?
දැනට ජනතාව ටිකෙන් ටික ඒක අභ්‍යාස කරනවා. අගමැතිවරයා, ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු ‍ ඉහළම මට්ටම පිළිබඳවත් තොරතුරු ඉල්ලනවා. ඒ වාගේ තොරතුරු බොහෝවිට සංවිධාන විසිනුයි ඉල්ලන්නේ. ඊට අමතරව ප‍්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලය, ප‍්‍රාදේශීය කාර්යාලය වගේ කාරණා ගැන තොරතුරු ඉල්ලනවා. ඒ ආයතනවලින් කරන කටයුතු ගැන තොරතුරු ඉල්ලනවා. ඊට අමතරව පාසල්, රෝහල් වගේ සාමාන්‍ය ජනතාවට අයත් ආයතන පිළිබඳ තොරතුරු ඉල්ලනවා. ඒක ඉතාම යහපත් ලක්ෂණයක්. මොකද ඒ වගේ ආයතන තමයි මහජනතාවට වැදගත් වෙන්නේ.

තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය සමඟ රජයේ ආයතන ගනුදෙනු කළ ආකාරය ඔබ දැක්කේ කොහොමද?
දැන් අවුරුදු දෙකක් තිස්සේ තොරතුරු දැනගැනීමේ කොමිෂන් සභාව ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. තොරතුරු දැනගැනීමේ පනත ඒ කාලය තුළ සෑම දෙපාර්තමේන්තුවකම වගේ ක‍්‍රියාත්මක වෙලා තියෙනවා. ගොඩක් ආයතනවලින් තොරතුරු දෙනවා. ඉස්සර වගේ නෙවෙයි, මහජනයාගේ අයිතියක් බව දැනගෙන තොරතුරු දෙනවා. ඒත් තවමත් අර පරණ පුරුද්දට පරණ නීතිරීති අනුව ක‍්‍රියාකරන ආයතනත් තියෙනවා. එහෙම වෙලාවලදී ආයතනවලින් තොරතුරු ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා. එහෙම වෙලාවට තියෙන ප‍්‍රතිකර්මය තමයි ඒ වාගේ ඉල්ලූ‍ම් කරන අය කොමිසමට අභියාචනයක් දැමීම. එවැනි අභියාචන තමයි කොමිසම වෙත එන්නේ.
සමහර පුද්ගලයන් සමහර තොරතුරු ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා. උදාහරණයක් විදියට, හමුදාවේ කෙනෙක් තමන්ට විරුද්ධව කළ විනය පරීක්ෂණයක තොරතුරු ඉල්ලූ‍වාම ඒක හමුදා නීතිය යටතේ දෙන්න බැහැ කීවා. කොමිසමෙන් නිලධාරියාව කැඳෙව්වා. එතකොට කොමිසම ඉදිරියේත් හමුදාව ඒක කිව්වා. එතකොට කොමිසම පැහැදිලි කළා, ‘රාජ්‍ය ආරක්ෂාවට සාධාරණ හේතුවක් තියෙනවා නම් විතරයි තොරතුරු නොදී ඉන්න පුළු‍වන්. මේ අවස්ථාව ආරක්ෂාවට බාධාවක් නෙවෙයි’ කියලා. ඒක පිළිගෙන තොරතුරු ලබාදෙන්න හමුදාව එකඟ වුණා.
සමහර තොරතුරු අසීරුවෙන් සොයාගෙන වුව ලබාදෙන්න ආයතනන පෙළඹෙනවා. උදාහරණයක් ලෙස මුස්ලිම් කොංග‍්‍රසයේ ආරම්භක නායක ඒඑච්එම් අෂ්රොෆ් මහත්තයා හෙලිකොප්ටරයකින් ගමන් කරද්දී එය කඩාවැටීමෙන් ගිහින් මියගියා. ඒකට අදාළව අනතුර සිදුවුණේ කොහොමද කියලා හොයාගන්න එවකට සිටි ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග විසින් කමිටුවක් පත්කරලා පරීක්ෂණයක් පැවැත්වුවා. ඒක 2003 තොරතුරක්. පහුගිය දිනයක ඒ ගැන ජනාධිපති කාර්යාලයෙන් තොරතුරු ඉල්ලූ‍වාම කියලා තිබුණා, මේ තොරතුරු අප ළඟ නැහැ, මේවා තියෙන්නේ රාජ්‍ය ලේඛනාගාරයේ කියලා. ලේඛනාගාරය සතුව මෙවැනි තොරතුරු ගොඩක් තියනෙවා. ඉස්සර ඒවා පිට කළේ නැහැ. දැන් ඒවා නොදී ඉන්න බැහැ. අන්තිමේදී එතැනින් බලද්දී දැනගන්න ලැබුණා ලේඛනාගාරයට යවලා තියෙන්නේ ඒ4 පිටු දෙකක තොරතුරු පමණයි. වාර්තාව ඊට වඩා දීර්ඝ එකක්. ලේඛනාගාරයෙන් තමන් ළඟ මේක නැති බව කිව්වාම, අපි නැවතත් කිව්වා මේ තොරතුර කොහේ හෝ තිබිය යුතුයි, හොයලා බලන්න කියලා. පස්සේ ඒ අය සීඅයිඞීයෙන් තොරතුරු ඉල්ලලා තියෙනවා. එතැනින් තමයි පරීක්ෂණය පවත්වලා තිබුණේ. එතැනින් තොරතුරු අරගත්තා. කොමිසමට ඒ අය තොරතුරු දුන්නා. මුස්ලිම් කොන්ග‍්‍රසයේ බෂීර් සේගුදාවුද් කියන පරණ මන්ත‍්‍රීවරයෙක් තොරතුරු ඉල්ලලා තිබුණේ. අන්තිමේදී තොරතුරු ලැබුණා.
අභියාචනා නිතරම එනවා. දිනපතා දහයක් පහළොවක් වගේ එනවා. තුන්සිය ගණනක් විසඳලා තියෙනවා. සීයක් හමාරක් ඉදිරියේ තියෙනවා. අලූ‍තෙන් අලූ‍තෙන් එකතුවෙනවා. මොකද එක පුද්ගලයෙක් තොරතුරු ගත්තාට පස්සේ තව කෙනෙක් තොරතුරු ඉල්ලන්න පෙළඹෙනවා.

ඒ තරම් පැමිණිලි පැමිණීම තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය පුරවැසියන් විසින් හොඳින් පාවිච්චි කරන බව පැහැදිලි වීමක් නේද?
ඇත්තටම ජනතාව තොරතුරු ඉල්ලනවා වගේම ආයතනවලින් තොරතුරු දෙනවා. නොදෙන්නේ ඇතැම් ආයතන. එහෙම ආයතනත් තොරතුරු කොමිෂන් සභාවට ආවාම නොදිය යුතු අවස්ථාවක් නොවෙයි නම් අන්තිමේදී තොරතුරු දෙන්න එකඟවෙනවා. මම කලින් කීවා වගේ තොරතුරු ප‍්‍රතික්ෂේප කරන්නට නම් සාධාරණ හේතු දාහතරක් පනතේම සඳහන් වෙලා තියෙනවා. පෞද්ගලිකත්වය, රාජ්‍ය ආරක්ෂාව වගේ විවිධ සාධාරණ හේතු නිසා තොරතුරු සීමා වෙන අවස්ථා තියෙනවා. ඒවා අනුව තමයි තොරතුරු ලබාදීම ප‍්‍රතික්ෂේප කරන්නේ. ඉස්සර වගේ ඇමතිතුමා දෙන්න එපා කිව්වා, ලොක්කා දෙනවාට කැමති නෑ වගේ හේතු දාලා ඒ තොරතුරු නොදී ඉන්නේ නැහැ.

පනත හරහා තියෙන සීමාවලට අමතරව තොරතුරු පනතට ඉහළින් තොරතුරු දීම සීමා කරන අවස්ථා දැන් තියෙනවාද?
ඉස්සර යම් යම් පනත්වල තිබුණා තොරතුරු කිසි කෙනෙකුට දෙන්න බැහැ කියලා. සමහර පනත්වල නිලධාරීන් දිවුරුමකට එනවා රහස්‍යභාවය රැුකීම සම්බන්ධයෙන්. එතකොට ඔවුන් දෙන්නේත් නැහැ. ආයතන සංග‍්‍රහය හරහා නිලධාරීන්ට සීමා තිබුණා තොරතුරු දෙන්න බැහැ කියලා. ඒත් ඒ පනත් ඔක්කෝම සංශෝධනය කළා තොරතුරු පනතට ගැළපෙන්න. තොරතුරු පනත අනුව, එහි විධිවිධානවලට පටහැනි වන අනෙක් සියලූම පනත්වලට වඩා ඉහළින් තොරතුරු පනත බලපැවැත්වෙනවා.
එහෙත් තොරතුරු පනත ගෙනා වර්තමාන ආණ්ඩුවම ගෙනෙන අලූ‍ත් පනත් හරහා තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය පිළිබඳ පනත ටිකෙන් ටික දුර්වල කරන්න පටන් අරගෙන නේද?
තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිවාසිකම සීමා කරන අලූ‍ත් පනත් නීති තුනක් දැනට තියෙනවා. එකක් තවම කෙටුම්පත් අවස්ථාවේ තියෙන්නේ. ඒ ජාතික විගණන පනත. ඒකේ වගන්තියක පැහැදිලිවම තියෙනවා විගණනය කරන සහ විගණකාධිපතිවරයා විසින් යම් නිලධාරියෙකුට පවරා ඇති කාර්යයක් ගැන තොරතුරු පිටට දෙන්න බැහැ කියලා. වෙනත් නීතියක කුමක් සඳහන් වුවද මේ තොරතුරු දෙන්න බැහැ කියලා තියෙන නිසා ඒකෙන් පැහැදිලිවම තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය පිළිබඳ පනත සීමා කරනවා. පසු වගන්තියක තියෙනවා තොරතුරු පිට කරන්නෙ නැහැ කියලා රහස්‍ය දිවුරුමකට ඒ නිලධාරීන් දිවුරුම් දෙන්න ඕනෑ කියලා. එතකොට ඒ දිවුරුම කැඩුවොත් ඒ අයට දඬුවම් කරන්න ඉඩ තියෙන නිසා නිලධාරීන් කොහොමවත් තොරතුරු දෙන්නේ නැහැ. විගණන පනත ඉතා වැදගත් පනතක් නිසා මේ සීමා කිරීම ඉතාම භයානකයි.

විගණන වාර්තා ජනතාව දැනගත යුතුම තොරතුරු අතර තියෙනවා නේද?
විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් විගණනය කරන්නේ මිනිස්සුන්ගේ සල්ලි. ඒවා ආණ්ඩුව වියදම් කරන විදියයි විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව විමර්ශනය කරන්නේ. තොරතුරු වගේම සල්ලිත් අයිති මහජනයාට. තමන්ගේ සල්ලි කොහොම වියදම් වුණාද කියලා ජනතාවට නොදන්වා ඉන්න කිසිම අයිතියක් ආණ්ඩුවට නෑ. සමහර විගණන වාර්තාවල තියෙන කරුණුවලින් රාජ්‍ය ආරක්ෂාව, වෙළෙඳ ගිවිසුම් වගේ ප‍්‍රසිද්ධ නොවිය යුතු තොරතුරු තියෙනවා වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඒ තොරතුරු නොදෙන්නට දැනටමත් ව්‍යතිරේක 14ක් තියෙනවා. එහෙම තියෙද්දී තමයි විගණන වාර්තා ගැන සම්පූර්ණ තොරතුරු වහලා තියෙන අලූ‍ත් පනතක් එන්නේ. ඒක හොඳ දෙයක් නෙවෙයි.

තොරතුරු පනත සීමා කරන වෙනත් පනත් මොනවාද?
අතුරුදන්වූවන්ගේ කාර්යාලය කියලා ආයතනයක් තියෙනවා. එතැන තියෙන තොරතුරුවලට කිසි කෙනෙකුට ඇතුළු වෙන්න බැහැ කියලා වගන්තියක් තියෙනවා. වෙන නීතියක කුමක් සඳහන් වුණත් මේ තොරතුරු දෙන්න බැහැ කියලා.

මේ සීමා කිරීම ආණ්ඩුවෙන් සාධාරණය කරන්නේ කොහොමද?
‘අතුරුදන්වීම් ගැන තොරතුරු හෙළිවීම පෞද්ගලිකත්වය සම්බන්ධ දෙයක්, ඒ මව්වරුන්ට ඒක හොඳ නැහැ’ වගේ දේවල් තමයි කියන්නේ. හැබැයි එහෙම අවස්ථා තියෙනවා නම් ඒ අවස්ථාවල සාධාරණ විදියට තොරතුරු නොදී ඉන්න පුළුවන්. යම් දෙයක් නොදෙනවා නම් එහි අවසාන ප‍්‍රතිඵලය මහජනයාගේම යහපත වෙන්න ඕනෑ. ඒක මහජනයා එක්ක සාකච්ඡුා කරන්න ඕනෑ. හැබැයි මෙතැන වෙන්නෙ එහෙම නෙවෙයි. පනත හරහාම මේ තොරතුරු දෙන්න බැහැ කියලා කියනවා.
තුන්වැනි පනත මොකක්ද?
යුද්ධයේදී ජනතාවට සිදුවූ හානි පූරණය කිරීම සම්බන්ධ පනත. මේ පනතට හේතුවුණේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් සමුළුවේදී ගත්ත තීන්දුවක්. ඒකේත් තියෙනවා හානි පූරණය සඳහා පත් කරන ආයතනයේ තොරතුරු පිටට දෙන්න බැහැ කියලා.

සාධාරණ හේතු තිබුණත් නැතත් මෙවැනි පනත් සීමා කරන්න කලින් ජනතාවගෙන් විමසිය යුතුයි නේද?
තොරතුරු පනත පනත් දහස් ගණනක් අතරින් මහජනයා ක‍්‍රියාත්මක කරන එකම පනත. මහජනයා තොරතුරු ඉල්ලූ‍වේ නැත්නම් මේ පනත ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ නැහැ. නිලධාරීන් කරන්නේ ඒකට සහයෝගය දීමක් විතරයි. මහජනයාට අයිති තොරතුරු යම් විදියකට සීමා කරනවා නම් ඒකට අවසර ගන්න වෙනවා. මහජනයා එක්ක සාකච්ඡුා කරන්න වෙනවා. මේ පනත වසර ගණනාවක් සිවිල් ජනතාව සහ මහජනතාව අතර සාකච්ඡුා වෙලා තමයි ක‍්‍රියාත්මක වුණේ. දැන් මහජනතාවට හොරෙන්ම හෙමින් සීරුවේ තොරතුරු පනත දුර්වල කරන්න උත්සාහ ගන්නවා. මේකට ඉඩ දුන්නොත් අනෙක් අයත් ටිකෙන් ටික පුරුදු වෙනවා තොරතුරු නොදී ඉන්න. මේ අයිතිය මහජනයාගෙන් උදුරගන්න උත්සාහ කරනවා. මහජනයා මේක දන්නේ නැහැ. සිවිල් සමාජය විසිනුත් මේ ගැන තවම හරිහැටි සාකච්ඡුා කළේ නැහැ.

දැනටමත් ව්‍යතිරේක 14ක් තියෙන බව ඇත්ත. එහෙත් අනාගතයේදී යම් තොරතුරක් නොදී ඉන්නට තරම් සාධාරණ හේතු අලූ‍තෙන් නිර්මාණය විය හැකියි. එහෙම අවස්ථාවක් උදාවුණොත් අලූ‍ත් පනතක තොරතුරු සීමා කරන වගන්ති ඇතුළත් වෙන්න පුළුවන් නේද?
තොරතුරු සීමා කරන වගන්තියක් තොරතුරු පනත හැර වෙන කිසිම පනතක තියෙන්න බැහැ. තොරතුරු නොදී ඉන්න තරම් අලූ‍ත් හේතු, පසුබිම් හැදෙනවා නම් මහජනයා එක්ක ඒ ගැන සංවාද කරන්න පුළුවන්. ඒ වාගේ සාධාරණ හේතු මත තොරතුරු සීමා කරන්න සිදුවිය හැකියි. හැබැයි ඒ අලූ‍ත් සීමා එන්න ඕනෑ අලූ‍ත් අලූ‍ත් පනත්වල නෙවෙයි. ඒ අලූ‍ත් සීමාවන් තොරතුරු පනතේ ව්‍යතිරේක අතරට සංශෝධන ලෙස එක්විය යුතුයි. තොරතුරු සම්බන්ධයෙන් ලංකාවෙ ඉහළින්ම බලපාන නීතිය වෙන්න ඕනෑ තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිවාසිකම පිළිබඳ පනත පමණයි. එතකොට සාධාරණ සීමා වැටෙනවා නම් ඒක විය යුත්තේත් ඒ පනත හරහාම තමයි. එහෙන් මෙහෙන් ඒක සීමා කළාම ඒ පනතේ වැදගත්කම සීමා වෙනවා. අන්තිමේදී ඒක වැරදි සම්ප‍්‍රදායක් වෙනවා. ඒ වැරදි සම්ප‍්‍රදාය අනුව අවශ්‍යම ක්ෂේත‍්‍ර කිහිපයක තොරතුරු වහගත්තොත් මේ වැදගත් පනත ජනතාවට නොවැදගත් එකක් වෙනවා.
කොමිෂන් සභාවට ලැබෙන පහසුකම් පිළිබඳව සෑහීමට පත්විය හැකිද? මූල්‍ය පහසුකම් සහ ශ‍්‍රම බලය තියෙනවාද?
මෙතෙක් ඒ පහසුකම් මදිවෙලා තිබුණා. එහෙත් ගිය වසරේ අයවැය ලේඛනයෙන් තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය පිළිබඳ සැලකිලිමත් වෙලා තිබුණා. මේ ආයතනය වෙනුවෙන් හොඳට මුදල් වෙන්වුණා. මෑතක සිට අලූ‍ත් අයවැය ලේඛනය ක‍්‍රියාත්මක වෙන නිසා කොමිසමට මුදල් එන්න පටන්ගත්තා. මුලින් අවශ්‍ය තරම් සේවකයන් හිටියේ නැහැ. හිටපු සේවකයන් සුළු ප‍්‍රමාණයත් වැටුප් නොමැතිව සෑහෙන කාලයක් වැඩකළා. දැන් අවශ්‍ය තරම් සේවකයන් බඳවාගන්නත් සිටින අයට වැටුප් ලබාදෙන්නත් පුළුවන්. ඒ පැත්තෙන් මුදල් ඇමතිවරයා අපට යහපත් සංඥාවක් ලබා දී තියෙනවා.x