අප්‍රේල් 21 වැනිදා පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය එක දශමයකින් හෝ සාධාරණීකරණය කිරීම කිසිවෙකුට කළ නොහැක්කකි. එය කිසිසේත්ම සාධාරණීකරණය කළ නොහැකි අපරාධයකි. එය අන්ත ජාතිවාදී විෂෙන් උමතු වූ පිරිසක් විසින් කළ ප්‍රහාරයකිග ඒ ගැන කතා දෙකක් නැත.
ඒ ජාතිවාදී විෂ ශ්‍රී ලංකාවේ මුස්ලිම් ජන සමාජයට එන්නත් කරන්නට පළමු හේතුවල ලංකාවේ මහපොළොවේ සිදුවූ සිදුවීම් නොව ජාත්‍යන්තර වශයෙන් පිළිලයක්ව පවතින ඉස්ලාමයට මුවා වූ අන්තවාදීන්ගේ අදහස් බවත් අපි කියන්නෙමු. ඒ අන්තවාදය ලංකාවේ ඉපැදුණු එකක් නොවන බව පැහැදිළි කාරණයකි. ලෝක ඒ නිසා අපි මේ කතාකරන්නේ මේ ප්‍රහාරයට පසුවූ පළවැනි හේතුව ගැන නොවේ.

එහෙත් ලෝකයේ විවිධ තැන්වල ක්‍රියාත්මක වූ ඉස්ලාම් අන්තවාදය ලංකාවේ පැළ කරන්නට සුදුසු පසක් පසුගිය වසර ගණනාවක් තිස්සේ ලංකාවේ මහපොළොවේ නිර්මාණය වෙමින් පැවති බව පැහැදිළි කාරණයකි. අයි.එස්. සංවිධානය මේ ප්‍රහාරය පිළිබඳව නිකුත් කළ අන්තවාදී නිවේදනයේදීත් කියන්නට උත්සාහ කරන්නේ නවසීලන්තයේ ක්‍රයිස්ට්චර්ච් ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයට උත්තර ලෙස මෙය සැලසුම් කළ බවය.

අයි.එස්. සංවිධානයට ක්‍රයිස්චර්ච් ප්‍රහාරයේ උත්තරය නවසීලන්තයේදී ලබාදීමට නොහැක්කේ මන්දැයි පැහැදිළිව තේරුම් ගත යුතුය. ක්‍රයිස්ට්චර්ච් ප්‍රහාරයෙන් පසුව නවසීල්ත අගමැතිනිය ප්‍රමුඛ සාමාන්‍ය ජනතාව වින්දිත මුස්ලිම් ජනතාව අතරට පැමිණ උණුසුම් මනුෂ්‍ය හැඟීමෙන් ඒ මිනිසුන්ව වැළඳගනිද්දී අයි.එස්. ත්‍රස්තවාදීන්ගේ විෂකුරු අදහස් මුස්ලිම් ජනතාව අතර පතුරවන්නට ඉඩක් ඉතිරිවෙන්නේ නැත. ඒ නිසා නවසීලන්තයෙන් ඉස්ලාම් අන්තවාදීන්ව සොයාගැනීම අසීරුය.ඇත්තෙන්ම එවැනි පොළොවක ඉස්ලාම් විරෝධී අන්තවාදයත් පැළවෙන්නේ නැත.

එහෙත් ලංකාවේ පසුගිය වසර කිහිපය තුළ මුස්ලිම් ජනතාව ඉලක්ක කරගනිමින් අන්තවාදී ප්‍රහාර ගණනාවක් සිදුවිය. කුඩා සිදුවීම්ද සමඟ එක්ව සැලකුවහොත් එවැනි ප්‍රහාර සිය ගණනක් සිදුවී තිබුණිග සාමාන්‍ය ජනතාවගේ නිවෙස්වලට කඩාවැදී බියගැන්වීමේ සිට නගර පිටින් ගිනිතැබීම දක්වා විවිධාකාර සිදුවීම් දකින්නට ලැබුණි.

වඩා භයානක කාරණය ඒ අන්තවාදී පීඩනය නොවේ. ලෝකයේ ඕනෑම ජනවර්ගයක් මුස්ලිම් ජනතාව කෙරෙහි සැකයක් , බියක් හා වෛරයක් ඇති කරගැනීමට සාධාරණ හේතු තිබෙන බව අප ලියද්දී, අපගේ මුස්ලිම් මිතුරන් පවා එයට එරෙහි නොවෙතැයි අපි විශ්වාස කරන්නෙමු. ඇත්තය, බියක් හා සැකයක් ඇති කරගන්නට සාධාරණ හේතු තිබුණි.

ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය පිළිබඳව අප්‍රේල් 23 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුවේදී ප්‍රකාශයක් කරමින්ල තමන් බාරදුන්නේ සාමකාමී රටක් බව හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ කියා තිබුණි. එහෙත් ඒ කතාව ඇත්තක් නොවේ. මහින්ද රාජපක්ෂ යහපාලන ආණ්ඩුවට බාරදුන්නේ අලුත් ගිනිපුපුරු දැල්වූ රටකි. එතැනින් එහාට ඒ ගිනිපුපුරු තව තවත් වර්ධනය වෙන්නට යහපාලන ආණ්ඩුව ඉඩහැර තිබුණි. එය මහා ගිනිජාලාවක් බවට අද පත්ව ඇත.

2009 යුද්ධය අවසාන වීමෙන් පසුවවත් ශ්‍රී ලංකාව ජනවාර්ගික වෛරයෙන් තොර භූමියක් බවට පත්කිරීමේ වගකීම පැවරී තිබුණේ මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයාටය. ඔහු ඒ කටයුත්තෙහි අසමත් විය. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට ධූරය අහිමි වුණේද ඔහු ඒ කටයුත්තට අසමත් වූ නිසාය. මුස්ලිම් හා දෙමළ ජනතාව සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව ඡන්දය දුන්නේ ඒ නිසාය. අද මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කඳුලු සැලුවද මේ විනාශයට ඔහුත් වගකිව යුතුය.

එල්ටීටීඊ සංවිධානය සිය පළමු මරගෙන මැරෙන ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය එල්ල කර තිබුණේ 1987 ජූලි 05 වැනිදා යාපනයේදීය. කොළඹ බස් නැවතුම්පොලේ පළමු බෝම්බය එල්ල කළේත් එම වර්ෂයේදීමයග ඒත් අප්‍රේල් 21 වැනිදාවකම වීම දෛවෝපගත ලෙසය.

දෙමළ ජනතාවගේ පීඩාව හා අසහනය උග්‍ර අතට පත් කරමින් තොග ගණන් එල්ටීටීඊයට යොමු කළ කළු ජූලිය ඉන් වසර හතරකට පෙර සිදුවිය. ත්‍රස්තවාදය සාධාරණීකරණය කරන්නට කිසි හේතුවක් නැතත් කළු ජූලියෙන් ත්‍රස්තවාදයට පොළොව හැදුණු බව පැහැදිළි කාරණයකි.

පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයට වසර පහකට පෙර ශ්‍රී ලාංකික මුස්ලිම් ජනතාවගේ අසහනය හා පීඩනය උග්‍ර අතට පත්කළ අලුත්ගම දර්ගා නගරයට කළු ජූනි ප්‍රහාරය එල්ලවිය. ඒ 2014 ජුනි 15 වැනිදාය. බොදුබල සේනාව මෙහෙයවූ ඥාණසාර හිමිගේ කුප්‍රකට අඹ සරණ ප්‍රකාශයෙන් පසු ඒ ප්‍රහාරය එල්ලවිය. දර්ගා නගරයේ ප්‍රහාරය ඇඳිරි නීතිය දැමීමෙන් පසුව, එස්ටී.එෆ් නිලධාරීන් බලා සිටියදී මුස්ලිම් ජනතාවට ප්‍රහාර එල්ල කළ බව දකින්නට තිබෙන කතාවයි. සිදුවීමෙන් පසුව රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ඒ සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ක්‍රියාත්මක කළේ නැත. අන්තිමේ රාජපක්ෂලා පරාජය විය. මුස්ලිම් සමාජය රාජපක්ෂ රජයට විරුද්ධව ඡන්දය දෙන්නට ඇත්තේ යහපාලන ආණ්ඩුවෙන් සාමය බලාපොරොත්තුවෙන් විය යුතුය.

එතැන් පටන් ඥාණසාර හිමිල ඩෑන් ප්‍රියසාද්ල අමිත් වීරසිංහලාගේ අන්තවාදී ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් නීතිය ක්‍රියාත්මක නොවීය. ඔවුන්ගේ මෙහෙයවීමෙන් පහරදීම් ගණනාවක් සිදුවිය. එය මුස්ලිම් සමාජය තුළ අනාරක්ෂිත හැඟීම් ඇති කරවීය.

2017 නොවැම්බර් 14 ගිංතොට ප්‍රදේශයේ මුස්ලිම්වරුන්ට පහරදී තිබුණි. එයින් නිවාස 74කටල වෙළඳසැල් 16කට හා වාහන 09කට හානි වී තිබුණි. 2018 පෙබරවාරි 04 හා 05 දිනවල තෙල්දෙණියට එල්ලවූ ප්‍රහාරවලින්ද ජීවිත හානි පවා සිදුවිය. මේ සියල්ලේදීම පාහේ නීතිය ක්‍රියාත්මක වුණේ සුපුරුදු ලෙස මන්දගාමීවය. මුස්ලිම් සමාජයේ අසරණභාවයල අසහනය ආදිය පැතිරෙන්නට එය හේතුවක් වන්නට ඇත.

සැකය එතැනින් නැවතුණේ නැත. තවුහිද් ජමාත් සංවිධානයත් ඉතාම භයානක අන්තවාදී ප්‍රකාශ සිදුකර තිබුණි. ඒවාටත් නීතිය ක්‍රියාත්මක වුණේ නැත. ඒ ගැන අපි පුවත‍්පතේ වෙනත් තැන්වල කතා කරන නිසා මේ සටහනෙන් ඒ ගැන කතාකරන්නේ නැත.

එදා සිදුවීම් දෙස හැරී බලා අපි කලින්ම කීවායැයි වාගාම්බර දොඩවන්නට සිංහල අන්තවාදී සංවිධානවලට මෙන්ම, අන්තවාදී දේශපාලන කණ්ඩායම්වලටත් කිසිදු අයිතියක් නැත. මේ අන්තවාදීන්ට වැඩෙන්නට පොහොර, ජලය,හිරු එළිය ආදිය ජාත්‍යන්තර ත්‍රස්තවාදී සංවිධානවලින් ලැබෙද්දීල සරු පසක් සපයා තිබුණේ මේ අන්තවාදීන්ල අදූරදර්ශී පොලීසිය හා මුග්ධ දේශපාලන නායකයන්ය.

ආචාර්ය ජෙහාන් පෙරේරා

ඔබ පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය කියවාගන්නේ කොහොමද?
දැන් ලැබී තිබෙන තොරතුරු අනුව අපි දන්නවා ඉස්ලාම් අන්තවාදී කණ්ඩායමක් මරාගෙන මැරෙන ප්‍රහාරයට සැකපිට අත්අඩංගුවට අරගෙන තිබෙන බව. එහෙත් මේ කතාකරන මොහොත වෙනතුරුත් මම දන්නේ නැහැ ඔවුන් පසුපස ඉන්න කණ්ඩායම මොකක්ද කියලා. ඒ කණ්ඩායම විදේශික සංවිධානයක්ද, අයිඑස් වගේ අන්තවාදී සංවිධානයක්ද කියලා දන්නේ නැහැ. ජාත්‍යන්තර වශයෙන් ක්‍රියාත්මක වෙන අන්තවාදී සංවිධානයක් මෙවැනි ප්‍රහාරයක් එල්ල කළොත් ඒ සංවිධානය ප්‍රකාශයක් කරනවා. තමන් මේ ප්‍රහාරය එල්ලකරපු බව ප්‍රකාශ කරනවා. මොකක්හරි අන්තවාදී අරමුණක් ඉදිරිපත් කරනවා. ඒත් මම දන්නා විදියට ලංකාවේ පරීක්ෂණ අංශවත් එහෙම දෙයක් හෙළි කරගෙන නැහැ. ඒ නිසා මේ ප්‍රහාරය පසුපස ඉන්නේ කවුද කියන එක පැහැදිළි නෑ.

එසේ වීම භයානකයි. ඒ නිසාම අපි දැන් සටන් කරන්නේ නොදන්නා හතුරෙක් එක්ක. මේක එල්.ටී.ටී.ඊ. කාලයට වඩා භයානක තත්වයක්. ඒ කාලයේ අපි දන්නවා හතුරා කවුද කියලා. අපි ඔවුන්ගේ ඉලක්කය දන්නවා. ඔවුන් වැඩ කරන ස්වභාවය, ඔවුන්ට තිබුණු සම්පත්, දැනුම ගැන අපට අවබෝධයක් තියෙනවා. එතකොට අපේ ආරක්ෂක අංශ හා බුද්ධි අංශවලට පුලුවන් ඒ තත්වයට මුහුණදෙන්න. ඒත් මේ ඉන්නේ අදෘෂ්‍යමාන හතුරෙක්. ඒ නිසා මේ තත්වය වඩා භයානකයි.

මේ තරම් භයානක ප්‍රහාරයක් එල්ලවේවි කියලා අපි කිසිසේත්ම අනුමාන කළේ නැහැ…
අපි කවුරුත් ඒ ගැන හිතුවේ නැහැ. කවුරුවත් මේකට සූදානම් වෙලා හිටියේ නැහැ. අද මම මුස්ලිම් සිවිල් සමජයේ දියුණු නමක් තියෙන, මම විශ්වාස කරන කෙනෙක් එක්ක කතාකළා. ඔහු කීවේ මේ තරම් භයානක සිදුවීමක් ගැන කිසිම සූදානමක් නොතිබුණු බව. මම ඔහුට කිව්වේ, එහෙනම් ඔබ බිම් මට්ටමට කිට්ටු නැතිව ඇති කියලා. ඒත් ඔහු කීවේ ඔහු සමාජය සමඟ ගැවසෙන බව. ඔහු කියන විදියට මේ තරම් භයානක ප්‍රහාරයක් ගැන සාමාන්‍ය සමාජයට ඉඟියක්වත් නොලැබුණු බව. ඒ නිසා මේ ඉන්නේ අදෘෂ්‍යමාන සතුරෙක්. අපි දැන් ඒ සතුරා සමඟ කතාකළ යුතුයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ 2009 දක්වාම අන්තවාදී ඉස්ලාම් සංවිධාන ගැන අවදානමක් හෝ තිබුණේ නැහැ. ලංකාවේ ඉස්ලාම් ජනතාව අතරේ එවැනි අදහස් පැතිරයෑමේ ඉඩක් තිබුණේ නැහැ. එහෙත් පසුගිය වසර දහයක පමණ කාලය තුළ ඉස්ලාම් ජනතාවට එරෙහිව පැතිර ගිය අදහස් නිසා ඉස්ලාම් අන්තවාදී සංවිධානවලට ලංකාවේ ඉඩ හැදෙන්න ඇති..

ඔව්. මේක අලුත් ආරම්භයක්. මෙතැනින් ශ්‍රී ලංකාව අලුත් තැනකට යනවා. ඒක බියජනක තත්වයක්. ඒත් අපි දන්නේ නැහැ ලංකාවට ජාත්‍යන්තර අන්තවාදී ඉස්ලාමය ලංකාවට ඇතුලුවුණාද, නැත්නම් මෙය නව සංවිධානයක්ද, වෙනත් දේශපාලන ක්‍රියාවක්ද කියලා දන්නේ නැහැ. ජාත්‍යන්තර සංවිධානවලින් මේ ප්‍රහාරවලට ආභාෂය ලැබිලා තියෙන බව පැහැදිළියි. එතැනින් එහාට අපි දන්නේ නැහැ.

සංවිධානය ගැන දැන නොසිටියත්, සංකල්පයක් විදියට මෙය ලෝකයට අලුත් නැහැ නේද?
ඒක ඇත්ත. සංකල්පයක් විදියට මේක අලුත් ප්‍රශ්ණයක් නොවෙයි. බටහිර රටවල්වලට මේක වසර ගණනාවක් පැරණි ප්‍රශ්ණයක්. අපට ඒ සම්බන්ධයෙන් උදාහරණ ගත හැකි තැන් තියෙනවා.
ප්‍රහාරයේ ස්වභාවයෙන් පෙනෙන්නේ ලංකාවේ ජනතාවට නොව, ජාත්‍යන්තර සමාජයට පණිවුඩයක් දෙන්න ප්‍රහාරකයන් උත්සාහ කර තිබෙන බව..

මේ ප්‍රහාරය එල්ලකරපු අය ජාත්‍යන්තරයට පණිවුඩයක් දෙන්න උත්සාහ කරනවා. ඔවුන් කතෝලිකයන්ට පාස්කු ඉරිදාවේ පහරදීමෙන් ලෝකයට විශාල බලපෑමක් ඇතිවුණා. ඔවුන් බෞද්ධ පන්සලකට හෝ හින්දු කෝවිලකට පහරදුන්නානම් ජාත්‍යන්තරයට එතරම් බලපාන්නේ නැති බව පැහැදිළියි. එහෙම වුණානම් ඒක ලෝකයේ කොණක සිදුවන තවත් ඛේදවාචකයක් විදියට බටහිර සමාජය දකින්න ඉඩ තිබුණා. එහෙත් පාස්කු ඉරිදාව කියන්නේ බටහිර ලෝකයේ ලොකුම උත්සවයක්. පාස්කු උත්සවය නත්තලට වඩා බරපතළ උත්සවයක් ලෙස ඔවුන් සලකනවා. සාමාන්‍යයෙන් නත්තල වැදගත් වෙන්නේ ආර්ථික වශයෙන්. ඒක විනෝද වෙන කාලසීමාවක් විදියට හඳුන්වන්න පුලුවන්. ආගමික වශයෙන් වඩා වැදගත් වෙන්නේ පාස්කු ඉරිදාව. ඉතින්, පාස්කු ඉරිදාවේ ක්‍රිස්තියානීන්ට සිදුවූවක් නිසා බටහිර ලෝකයට බලවත් ලෙස පණිවුඩය ගිහින් තියෙනවා. අයිෆල් කුළුණේ විදුලි පහන් නිවා දැමුවේත් ඒ නිසා. මට ඒක හොඳින්ම දැනෙනවා. ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය ආයතනවලින් සම්මුඛ සාකච්ඡා සඳහා එකදිගට දූරකථන ඇමතුම් එනවා. මට සාමාන්‍යයෙන් එවැනි සම්මුඛ සාකච්ඡා සඳහා ඇමතුම් ආවත්, මේ තරම් ඇමතුම් ප්‍රමාණයක් මට පහුගිය අවුරුදු දහය තිස්සේම ඇවිත් නැහැ. ඒ නිසා මට වැටහෙනවා අන්තර්ජාතික මාධ්‍යවලට මේක ඉතාමත්ම විශාල ප්‍රවෘත්තියක් බව.

ශ්‍රී ලංකාවට ඉස්ලාම් අන්තවාදී සංවිධානවලට එරෙහි යුද්ධයක් කරන්න සිද්ධවුණොත්, එයට ලෝක ප්‍රජාවෙන් කෙබඳු ප්‍රතිචාරයක් ලැබේවිද?
මම හිතන්නේ මේකයි. මීට පෙර අපි සිංහල ජනතාව හා රජයත් දෙමළ ජනතාවත් අතර යුද්ධයක් තිබුණා. ඒත් ඒක අපේ රට ඇතුලේ තිබුණු දැවැන්ත ප්‍රශ්ණයක්. ලෝක සමාජයට මේක එතරම් දැවැන්ත ප්‍රශ්ණයක් වුණේ නැහැ. ඔවුන්ට යම් තරම් බලපෑමක් හෝ වුණේ ලංකාවේ දේශපාලන සරණාගතයන් ඒ රටවලට ගිය හින්දා. ඒත් ඒක ලොකු ප්‍රශ්ණයක් නෙවෙයි. එයාලාට දරාගන්න පුලුවන් එකක්. ඒත් මේක අන්තවාදී හා සටන්කාමී ඉස්ලාමය සමඟ තිබෙන සටනක්. මේක එයාලාටත් මේ අන්තාවාදී කණ්ඩායම් විශාල ප්‍රශ්ණයක්. ඒ රටවලත් බෝම්බ පිපිරීම් සිද්ධවෙනවා. විශාල විනාශයන් සිද්ධවෙනවා. ඒත් එල්.ටී.ටී.ඊ.ය එතරම් ප්‍රශ්ණයක් වුණේ නැහැ.

ඔවුන් අපේ රටෙන් පාඩම් ඉගෙනගන්න උත්සාහ කරයි. අනෙක් පැත්තෙන් ඔවුන් අපට උදව් දෙන්නත් උත්සාහ කරයි. මොකද කුමන හෝ රටක අන්තවාදී ඉස්ලාම් අදහස් ශක්තිමත් වෙනවාට ලෝක සමාජය කැමති නැහැ. ඒ නිසා ඔවුන් අපේ රට දිහා දැඩි අවධානයෙන් බලයි. ඒත් ඒ බලන විදිය අපේ රටට යහපත් තත්වයක් වේවිද කියලා අපි දන්නේ නැහැ. ඒක මොන පැත්තට කැරකේවිද කියලා දන්නේ නැහැ. ඔවුන් අපේ ප්‍රශ්ණය සුවකරන්න බලයිද, නැත්නම් මේක අත්හදාබැලීම්වලට භූමියක් වේවිද කියලා දන්නේ නැහැ. කෙසේ වෙතත් ශ්‍රී ලංකා රජය හා අන්තවාදී ඉස්ලාමය අතර සටන ලෝකයේ ලොකු තැනක් ගනීවි.

ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීම ගැන අපට අත්දැකීම් තියෙන බව කෙනෙක් කියන්නට ඉඩ තියෙනවා. එහෙත් එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය ඉන්නේ කොතැනද, ඔවුන්ට ඕනෑ මොනවාද කියලා අපි දැනසිටියා. දෙමළ ජනතාවගේ ඉල්ලීම් සමඟ ගණුදෙනු කරන ආකාරය ගැන දීර්ඝකාලීන දැනුමක් නිර්මාණය වෙලා තිබුණා. එහෙත් ඉස්ලාම් අන්තවාදීන්ගේ වුවමනා අපි හරිහැටි දන්නේ නැහැ..
හරියටම හරි. අපි ඒක දන්නේ නැහැ. ඒ නිසා තමයි මම අදෘෂ්‍යමාන සතුරෙක් යැයි ඔවුන්ව හැඳින්වුවේ. මරාගෙන මැරුණු අය භටයන් පමණයි. ඔවුන්ව මෙහෙයවන පිරිසක් ඉන්න ඕනෑ. ඔවුන්ගේ ඉලක්ක තියෙන්න පුලුවන්. ඒ ගැන සංවේදී විය යුතුයි.

ශ්‍රී ලංකා රජයට මේ හදිසි අවස්ථාවේ පැවරෙන වගකීම මොකක්ද?
එක පැත්තකින් බලන්න ඕනෑ කොහොමහරි බිම් මට්ටමේ සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් ජන කණ්ඩායම් අතර සාමය පවත්වාගැනීම ගැන. පුංචි සිදුවීම් සම්පූර්ණයෙන් නවත්වන්න බැරිවේවි. එහෙත් මහා පරිමාණ පහරදීම් ආදිය නවත්වන්න ඕනැ. රජය පෙන්වන්න ඕනෑ එවැනි සිදුවීම් අවම කරන්න රජය කටයුතු කරන බව. සියලු ජනවර්ගවලට සමානව සලකන බව. රජයේ ඔත්තු සේවාවන්, දේශපාලන නායකයන් එක හිතින් වැඩ කරන්න ඕනෑ. දැන් අගමැතිවරයා කියන විදියට ජනාධිපතිවරයා යටතේ හමුදාව හා පොලීසිය තියෙනවා. ඔවුන් එකිනෙකා අතර සම්බන්ධයක් නැහැලු. එහෙමනම් රටේ පාලනයක් ගෙනියන්නේ කොහොමද. ඔවුන් පුංචි දරුවන් වගේ කතානොකර, බෙදී ඉන්න හොඳ නැහැ. ඔවුන් පෙන්වන්න ඕනෑ තමන් පරිණත බව.

හැකිනම් මහින්ද රාජපක්ෂගේ සහාය ලබාගන්න ඕනෑ. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මුල්ම අවස්ථාවේ හොඳ ප්‍රකාශයක් නිකුත් කළා. මේ තත්වය සෙල්ලමක් නොවෙයි. මගේ දරුවන් යන්නේ කතෝලික පාසැලකට. අපි දන්නේ නැහැ අපේ දරුවන්වත් ඉලක්ක වේවිද කියලා. ඉතින්, මේ නායකයන් රටේ ජනතාවගේ හිත්වල තියෙන බය තුරන් කරන්න ඕනෑ.

ඇමෙරිකාව වැනි රටවල් ඉස්ලාම් අන්තවාදයට එරෙහි සටන සඳහා ලෝකයේ ඉහළම තාක්ෂණය පාවිච්චි කළා. වියදම් කළා. ලංකාවට එවැනි තාක්ෂණයක් නැතිව, එවැනි සටනක් කරන්නේ කොහොමද?
අපට තාක්ෂණය අඩුයි. අපි දුප්පත් රටක්. ඒක ඇත්ත. ඒත් ඔවුන්ට නැති එක දෙයක් අපට තියෙනවා. අපේ සංස්කෘතියට අනුව බටහිර ප්‍රජාව හා මුස්ලිම් ජනතාව අතර බැඳීමට වඩා වෙනස් තත්වයක් ලංකාවේ තියෙනවා. අපේ රටේ විවිධ ජනවර්ගවලට අයත් මිනිස්සු එකිනෙකා බැඳී ඉන්නවා. මුස්ලිම් ජනතාව ටිකක් ඈතින් ඉන්න බව පිළිගන්න ඕනෑ. එහෙත් සමස්ථයක් විදියට බටහිර රටවල්වල වගේ අපේ රටේ ජනවර්ග අතර තද ඈත්වීමක් නැහැ. බටහිර රටවල්වල ජනවර්ග අතර ඉතිහාසය ඉතාම දරුණු විදියට හිංසනයෙන් පිරී පවතින, ගැටුම් සහිත එකක්. ලංකාවේ ඈත ඉතිහාසයේ පටන්ම ජනවර්ග අතර බැඳීමක් තියෙනවා. වෙන රටවල මුස්ලිම් යැයි කීවාම දරුණු විරෝධයක් මතුවෙනවා. ඒත් ලංකාවේ මිනිස්සු එකට ක්‍රීඩා කරනවා, එකට වෙළඳසැල්වලට යනවා. එකට කෑම්බීම් ගන්නවා. ඒ එකමුතුභාවය අපි පාවිච්චි කරන්න ඕනෑ.

ස්වභාවයෙන්ම එකිනෙකා එතර සුහද බැඳීමක් ලංකාවේ තියෙනවා. අපි දෙමළ ජනතාව හා සිංහල ජනතාව අතර වුණත් දීර්ඝකාලීන යුද්ධමය ගැටුමක් පැවතුණු බව ඇත්ත. එහෙත් දෙමළ ගම්මානයකට අපි ගියොත් පුංචි ළමයින් අපි සමඟ හුරතල් වෙන බව දකින්න පුලුවන්. මනුෂ්‍යයන් විදියට ජනවර්ග භේදයක් නැතිව අපි එකිනෙකා සමඟ බැක්‍ෂෙනවා. ඒක වෙනත් රටවල්වල නැති සමාජ තත්වයක්. ඒ තත්වය අපි පාවිච්චි කරන්න ඕනෑ. අපේ රටවල් දිළිඳු වුණත්, ඒ සමාජ ප්‍රාග්ධනය පාවිච්චි කරන්න ඕනෑ.

අනෙක් අතර බටහිර රටවල්වල ඉස්ලාම් ජාතිකයන් හා ස්වදේශිකයන් අතර හමේ වර්ණයෙනුත් බෙදීමක් තියෙනවා. එහෙත් ලංකාවේ මුස්ලිම් ජනතාව හා සිංහල ජනතාව හමේ වර්ණයෙන් එකවගේ. මේ හදිසි තත්වය ගැන සලකා, මුස්ලිම්වරුන් ඔවුන්ට ආවේණික ඇඳුම් පැළඳුම් වෙනුවට අනෙකුත් ජනවර්ගවලට සමාන ඇඳුම් පැළඳුම් හා විලාසිතාවලට පුරුදු වුණානම් එදිනෙදා සමාජයේදී මුස්ලිම්වරුන්ව වෛරයේ ඉලක්කයන් බවට පත්වීම වළක්වන්න පුලුවන් නේද?
ඒකත් ඇත්ත. අපි එකවගේ. හඳුනගන්න අමාරුයි. අපි එකවගේම ඇඳුම් ඇන්දොත් කවුද කියලා කියන්න අමාරුයි. ඒක අපට තියෙන සමාජ ප්‍රාග්ධනයක්. ඒක පාවිච්චි කළ යුතුයි.

අලුත් අවුරුද්ද සමරද්දීම මීතොටමුල්ල කුණුකන්ද කඩාවැටී වසර දෙකක් සම්පූර්ණ වීමත් සිදුවිය. නත්තලට සමගාමීව සුනාමිය සැමරූ ශ්‍රී ලංකාවේ අපට අලුත් අවුරුද්දට සමගාමීව වාර්ෂිකව මීතොටමුල්ල කුණුකන්ද කඩාවැටීමේ ඛේදවාචකයත් සමරන්නට සිදුවී තිබෙන්නේය. සුනාමිය ස්වාභාවික උවදුරකි. කුණුකන්ද කඩාවැටීම පැහැදිළිවම පාලකයන්ගේ අසාර්ථකත්වය නිසා සිදුවූ නින්දිත විනාශයකි. මීතොටමුල්ල ගැන වගකිවයුත්තෝ නිශ්චිතව සිටිති. එහෙත් කිසිවක් ගැන කිසිවෙක්ට අදාලව පියවර ගෙන තිබුණේ නැත.

කුණු කන්ද කඩාවැටී වසර දෙකක් සම්පූර්ණ වෙද්දී කොළඹ නගර සභාවේ කසළ කළමණාකරණය පිළිබඳව විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ විශේෂ වාර්තාව පිළිබඳව නැවත කතාබහක් ඇතිවී තිබේ. හිරු නාළිකාව එම විගණකාධිපති වාර්තාව පිළිබඳව ප්‍රවෘත්ති වාර්තාවක් පළ කර තිබුණේ අප්‍රේල් 14 හා 15 දින දෙකේ ප්‍රවෘත්ති විකාශයන් වලින්ය. ඉන්පසුව සිරස ටී.වී. නාළිකාව හා මව්බිම, දිවයින ආදී දිනපතා පුවත්පත් වලින් එම විගණකාධිපති වාර්තාව පිළිබඳව වාර්තා කර තිබුණි. දිනපතා ප්‍රවෘත්තිවල කොටසක් ලෙස අදාල විගණකාධිපති වාර්තාවේ කරුණු කිහිපයක් පමණක් උපුටා දක්වමින් එම ප්‍රවෘත්ති පළවී තිබුණි.

කුණු මාධ්‍ය

හිරු ටී.වී. වාර්තාව පළ වී තිබුණේ එක් මාධ්‍යවේදියෙකුගේ උනන්දුව නිසා බව හිරු ටී.වී. පැත්තෙන් අපට ඇසෙන කතාවය. විගණකාධිපති වාර්තාවේ කතාවට යන්නට පෙර ඒ ගැන කෙටි වචනයක් කිව යුතුය. කුණු කන්ද කඩාවැටී වසර දෙකක් ගතවීම නිමිත්තෙන් වුව සාම්ප්‍රදායික වාර්තාකරණයක නොයෙදී කරුණු සහිත වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කිරීම පිළිබඳව හිරු ටීවී නාලිකාවේ ඉහත ප්‍රවෘත්තිය වාර්තා කළ හිරු ටී.වී. මාධ්‍යවේදියාව අගය කිරීම වටී. හිරු ටී.වී. වැනි ආයතනවල තමන්ට වැඩක් කරන්නට නිදහසක් නැතැයි හඬාවැටෙන මාධ්‍යවේදීන් බොහෝමයක් අතර වෙනස් යමක් කරන්නට උත්සාහ කරන මාධ්‍යවේදීන්ද සිටින බව හිරු ටී.වී. ප්‍රවෘත්ති වාර්තාවෙන් පැහැදිළි වෙයි. අලුත් අවුරුද්දේ දේශපාලන ප්‍රවෘත්ති හිඟයක් පවතිද්දී අනෙක් මාධ්‍ය වලින්ද කුණු කන්ද ගැන විගණකාධිපති වාර්තාවට ප්‍රමුඛතාවයක් දීම ගැන සතුටට පත්වෙන්නෙමු.
එහෙත් මේ විගණකාධිපති වාර්තාව ප්‍රසිද්ධ කළේ 2018දීය. මේ ලියුම්කරු අනිද්දා පුවත්පතෙන් විගණකාධිපති වාර්තාව ගැන ලීවේ 2018 සැප්තැම්බර් මාසයේදීය. මේ වාර්තාව ගැන පියවර ගත යුතු බව එදා අප ලීවත්, කවුරුත් එය ගණනකට ගත්තේ නැත.

විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව නිතිපතා විගණකාධිපති වාර්තා ප්‍රසිද්ධ කරන්නේය. එම වාර්තාවල මීතොටමුල්ලේ ඛේදවාචකයට වගකිව යුත්තන් ගැන මෙන්ම, තවත් වැදගත් කරුණු බොහෝමයක් තිබෙන්නේය. විගණකාධිපති වාර්තාවලට පුවත්පත් මුල් පිටුවල හා රූපවාහිනී ප්‍රවෘත්ති විකාශයන්හි වැදගත් ඉඩක් නිතිපතා ලබාදෙන්නේ නම් එයම ලංකාවේ දැවැන්ත වෙනසකට හේතු වනු ඇත. අනෙක් අතට මීතොටමුල්ලට අද ලැබෙන වටිනාකම කුණුකන්ද කඩාවැටීමට පෙර ලබාදුන්නේ නම් අද අපට කතාකරන්නට ඛේදවාචකයක් ඉතිරි නොවන්නටත් ඉඩ තිබුණි.

කුණු ඇවිස්සීම යන්න ලංකාවේ මාධ්‍ය ආයතනවලට තිබෙන පොදු චෝදනාවකි. මිනිස්සුන්ගේ කඳුළු විකිණීමද මාධ්‍යවලට තිබෙන චෝදනාවකි. කුණු ඇවිස්සීම හා කඳුළු විකිණීම වෙනුවට මෙවැනි වාර්තා ගැන උනන්දු වන මාධ්‍යවේදීන් අවශ්‍ය බව අපි ලියා තබන්නෙමු. ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගම, පිළිකා රෝගීන් සඳහා විකිරණ යන්ත්‍ර මිලදී ගැනීම, සෙමා ආයතනය ආදී මාතෘකා හා ආයතන රැසක් ගැන මෑත කාලයේදී විශේෂ විගණකාධිපති වාර්තා ප්‍රසිද්ධ කර ඇති බවත් සිහිපත් කරන්නෙමු.

කුණු කන්දේ කතාව

කොළඹ නගර සභාවේ 150වැනි සංවත්සරය සැමරීම සඳහා නගර සභාව වියදම් කර තිබුණු මුදල රුපියල් මිලියන 126කි. නගරයේ අලංකරණ කටයුතු සඳහා නගර සභාව වාර්ෂිකව විශාල මුදලක් වියදම් කරයි. එහෙත් කොළඹ නගර සභාව තමන්ගේ කුණු ප්‍රශ්නයට තවමත් විසඳුම් සොයාගෙන නැත. මහානගර හා බස්නාහිර සංවර්ධන අමාත්‍යාංශයෙන් කරනවායැයි කියන කසල රඳවන ආදිය පමණක් දැනට ඇත. එහෙත් මීතොටමුල්ල කුණු කන්ද බිහිවී, එය කඩාවැටුණේ කුණු ප්‍රශ්නයට කලින්ම විසඳුම් සෙවීමට නගර සභාවේ පරිපාලනයට වුවමනා නොවූ නිසාය. ඒ වෙනුවට කුණු බැහැර කිරීම කොළඹ නගර සභාවේ දැවැන්ත ජාවාරමක් බවට පත්ව තිබුණි. උක්ත විගණකාධිපති වාර්තාවෙන් හෙළිදරව් කර තිබුණේ ඒ ජාවාරමේ ගැනය.

එම වාර්තාව මුලින්ම පෙන්වාදෙන්නේ මීතොටමුල්ල කුණුකන්ද හැදුණු ආකාරයයි. මීතොටමුල්ලට පෙර කුණුකන්ද තිබුණේ බ්ලූමැන්ඩල්වලය. 2009 අප්‍රේල් මාසය දක්වා කොළඹ නගර සභාවේ කසළ බ්ලූමැන්ඩල් ප්‍රදේශයට බැහැර කළේය. එහෙත් බ්ලූමැන්ඩල් වෙත කුණු දැමීම ශේෂ්ඨාධිකරණය තහනම් කළේය. 2009 අප්‍රේල් 27 දිනයේ ශේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දුවක් ලබා දී තිබුණේ මීතොටමුල්ලේ පොතුවිල් කුඹුර නම් ප්‍රදේශයට අක්කර 2 ක භූමි ප්‍රමාණයකට වසර දෙකක කාලයක් සඳහා පමණක් තාවකාලිකව කසළ බැහැර කරන ලෙසය. නාගරික සංවර්ධන අධිකාරියේ 2009 අප්‍රේල් 08 දිනැති අංක 10 / 02 / 316 දරන ලිපිය මඟින් එම ඉඩමට කුණු බැහැරකිරීමට නිල අවසරය ලබා තිබුණි. එහෙත් ඒ වසර දෙක තුළ කසළ කළමනාකරණ වැඩසටහනක් සකස් කළ යුතු විය. එවැනි වැඩසටහනක් සකස් නොකළ බව වාර්තාව පෙන්වාදෙයි. වසර 8ක් තිස්සේ මීතොටමුල්ලට කුණු දමා අක්කර 2ක් වෙනුවට මීටර් 50ක් උසැති අක්කර 23ක කුණුකන්දක් ගොඩගැසූ බවත් පෙන්වාදෙයි. මෙය පැහැදිළිවම ශේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවක් නොසලකා හැරීමකි. මෙයට කොළඹ නගර සභාවේ හිටපු නගරාධිපතිවරයා ඇතුළු පරිපාලනය පැහැදිළිව වගකිව යුතුය.

අන්තිමේදී මරණ 32ක් ඇතුළු දේපළ හානි රැසක් මීතොටමුල්ල කුණු කන්ද කඩාවැටීමෙන් සිදුවූ බව වාර්තාව පෙන්වාදෙයි. එතැනින් පසුව 2018 ජනවාරි මාසයේ දෙවතාවක් මීතොටමුල්ල කුණු කන්ද ගිනිගත් බවත් එමඟින්ද විශාල පරිසර හානියක් සිදුව තිබුණු බවත් එහි සඳහන්ය.

කුණු එකතුකිරීම

ඊට අමතරව විගණකාධිපති වාර්තාව පෙන්වන්නේ කොළඹ මහනගර සභාවේ කුණූ එකතුකිරීමේ ගිවිසුම්වල අඩුපාඩු රැසක් ඇති බවය. වාර්තාවේ ඇති කරුණු හා එම වාර්තාවෙහි ඇමුණුම් ලෙස ඇති ලේඛණ කියවද්දී පැහැදිළිව වැටහෙන්නේ කුණු එකතුකිරීම මහාපරිමාණ ජාවාරමක්ව තිබුණු බවය. විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්තාවකට යා හැක්කේ එක් සීමාවකට පමණි. ජාවාරම හෙළිදරව් කරගන්නට නම් එක්කෝ ජනාධිපති කොමිෂමක් පත් කළ යුතුය. නැත්නම් අධිකරණයේ නඩු පැවරිය යුතුය. ඒ නිසා විගණකාධිපති වාර්තාවේ ඇත්තේ කුණු එකතු කිරීමේ කටයුත්ත ආයතනවලට බාර කරද්දී ගැටලු තිබුණු බව පමණි.

කොළඹ මහා නගර සභා බල ප්‍රදේශය වරිපනම් කොට්ඨාශ 47කට වෙන්කර ඇත. එම කොට්ඨාශ 47 හි කසළ කළමනාකරණ කටයුතු නියාමනය කිරීම සඳහා දිසා කාර්යාලය 06ක් පිහිටුවා ඇත. මේවායේ කුණු එකතුකිරීමේ වගකීම නගර සභාවට අමතරව අබාන්ස් හා කෙයාක්ලීන් යන පෞද්ගලික සමාගම් දෙකට බාරදී තිබුණි. එවැනි වගකීමක් බාරදිය යුත්තේ කොන්දේසි සහිතවය. නිසිපරිදි වෙන වෙනම කුණු එකතු කිරීම ඉන් ප්‍රධාන වගකීමකි.

එහිදී කොළඹ මහා නගර සභාව සහ අබාන්ස් එන්වයරමන්ටල් පෞද්ගලික සමාගම එක්ව දිසා 03කද, අබාන්ස් සමාගම තනිවම දිසා 02 කද, අබාන්ස් සමාගම සහ කෙයාක්ලීන් සමාගම එක්ව එක් දිසාවකද කසළ එකතු කිරීමට අදාළව ක්‍්‍රියාකිරීම සඳහා ගිවිසුම් ගතවී ඇත. එක් එක් ප්‍රදේශ සඳහා ඇතිකරගත් ගිවිසුම් එක් එක් කාලවල ඇතිකරගෙන තිබුණි. වාර්තාව නිකුත් වෙද්දී තිබුණු ගිවිසුම් 2015- 2016 කාලයේදී ඇතිකරගත් ඒවාය. ඒවා 2018 දෙසැම්බර් – 2020 අතර කාලයේදී කල් ඉකුත් වීමට නියමිතව තිබුණි. කුණු එකතුකිරීම පහසු ව්‍යාපාරයක් නොවේ. මෙම සමාගම් දෙක සමඟ ඇතිකරගෙන තිබෙන ගිවිසුම්වල වටිනාකමින් එය පැහැදිළි වෙයි. කුණු වලට මූල්‍යමය අගයක් ලැබෙන බව වැටහෙන්නේද එම ගිවිසුම්වල අගය දකිද්දීය. ඉහත කී සම්පූර්ණ කාල සීමා සඳහා මෙම සමාගම් දෙක සමඟ ගිවිසුම්වල මූල්‍යමය වටිනාකම්වල සමස්ත එකතුව රුපියල් 5,349,373,762 ක් හෙවත් රුපියල් මිලියන 5349 ක් විය.

කෙසේ වෙතත් මේ සමාගම්වලට මිලගණන් කැඳවීමත් කුතුහලය දනවන කාරණයක්ව තිබුණි. මිල ගණන් කැඳවීමේදී මහා නගර සභාවේ මිල ගණන්වලට වඩා 8% ක වැඩිවීමේ සිට 53% දක්වා මිලවැඩිවීම් ටෙන්ටර්කරුවන්ගේ තමන්ගේ මිල ගණන් වලින් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. ප්‍රසම්පාදන මාර්ගෝපදේශන සංග්‍රහයේදී අනුගමනය කළයුතු බව දන්වා තිබෙන ආකාරයට ලංසු විවෘත කිරීමේ කමිටුවක් පත් කර නොතිබුණි. ලංසුකරුවන් හෝ නියෝජිතයන් ඉදිරිපිටදී ලංසු විවෘත කළ බවට සාක්ෂි තිබුණේත් නැත. මිලියන පන්දහසක ගිවිසුම් ඇතිවෙන්නේ ඒ ආකාරයේ විනිවිද නොවන ආකාරයකිනි.

ගිවිසුමෙහි සඳහන් වූ ආකාරයට සේවාවන් සැපයීමටද අබාන්ස් ඇතුළු ආයතන පෙළඹී තිබුණේ නැති බවත් විගණකාධිපති වාර්තාව කියයි. නගර සභාව ගිවිසුමට පිටින් ගොස් අබාන්ස් ආයතනය ඉටු කළ සේවාවන් වෙනුවෙන් පමණක් මුදල් ගෙවා තිබුණි. ඉටු නොකළ සේවාවන්ට මුදල් නොගෙවීම යහපත් එකක් බව බැලූ බැල්මට පෙනෙයි. එහෙත් පොදු සේවාවන් සපයන සමාගමක් යම් සේවාවක් ඉටු නොකරන්නේ නම් කළ යුත්තේ නොකළ කටයුත්ත වෙනුවෙන් මුදල් නොගෙවීම නොවේ. ගිවිසුම් කොන්දේසි කඩකිරීම පිළිබඳව දඩ අයකිරීම හෝ ගිවිසුම අවලංගු කිරීමයි. ගිවිසුම්ගතව සිටින අය යම් සේවාවක් ඉටු නොකළොත් අවසානයේදී ඒ සේවාව නගරවැසියන් වෙත ඉටු වෙන්නේ නැත.

කුණු නීති

විගණකාධිපති වාර්තාවේ තවත් වැදගත් කාරණයක් වන්නේ කුණු බැහැරකිරීම පිළිබඳව තිබෙන නීති පද්ධති නොතකා හැරීමය.කුණු බැහැරකිරීම රජයකට හිතුමතේ කළ හැක්කක් නොවේ. කුණු බැහැරකිරීම පිළිබඳව පිළිගත්, විධිමත් නීති පද්ධතියක අඩුවක් ඇත. එහෙත් අඩුපාඩු ඇතිව වුව කුණු බැහැරකිරීම පිළිබඳව නීතිරීති ඇත. 2008 ජුලි 30 දිනැති අංක 1560 / 06 දරණ ගැසට් පත්‍රය හා බස්නාහිර පළාතේ 2008 අංක 01 දරණ නාගරික ගණ අපද්‍රව්‍ය කළමණාකරණ නීතිවල 03 ඡේදයේ අපද්‍රව්‍ය බැහැරකිරීම පිළිබඳ නීති සඳහන්ව ඇත. මීතොටමුල්ලට කුණු බැහැර කළේ ඒ නීති කඩමින්ය. ඒ ගැනත් නගර සභාව වගකිව යුතුය. බැහැර කරන කුණු වර්ග, ඒවා බෙදා වෙන්කිරීම ආදිය එසේ නොතකා හැර තිබුණි. දැවැන්ත කුණු කන්දක් හැදුණේ ඒ විදියටය.

වාහන

විගණකාධිපති වාර්තාවේ තිබුණු තවත් කාරණාවක් වන්නේ කුණු බැහැරකිරීම සඳහා වාහන කුලියට ගැනීමේදී සිදුකළ වංචාවයි. 2010 – 2016 කාලය තුළ මීතොටමුල්ල කුණු කන්දේ කසළ තුනී කිරීම සඳහා වාහන කුලියට ගැනීමට වියදම් කර තිබුණු සම්පූර්ණ මුදල 678, 999, 665 ක් හෙවත් මිලියන 678 ක් විය. ඒ වියදමෙන් කොළඹ නගර සභාවට අදාළ යන්ත්‍ර මිලදී ගැනීමේ හැකියාව පවා තිබුණි. එහෙත් ඒ වෙනුවට නිසි ටෙන්ඩර් ක්‍රමවේදයක් නැතිව වාහන මිලදී ගෙන, ඒවාට දැවැන්ත මුදලක් වියදම් කර තිබුණි. විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව තම සීමාවන් යටතේ වාර්තාව ඉදිරිපත් කර ඇති නිසා මේ ගණුදෙනු පසුපස කොමිස් තිබිය හැකි බව ඒ වාර්තාවේ නැත. එහෙත් සබුද්ධික පුරවැසියන් ලෙස ඒ ගණුදෙනු පසුපස කොමිස් ඇති බව සැක කළ හැකිය. ඒවා ගියේ කාගේ සාක්කු වලටදැයි සෙවිය යුත්තේ අධිකරණ විභාගයකිනි.

2010 වර්ෂයේදී අවශ්‍ය යන්ත්‍ර ප්‍රමාණය මිලදී ගැනීමට රුපියල් මිලියන 43 ක් වෙන්කර තිබුණි. එහෙත් වෙන්කළ මුදලින් යන්ත්‍ර මිලට ගෙන තිබුණේ නැත. ඒ වසරේදී වාහන කුලී පදනමින් ලබාගැනීමට වියදම් කළ මුදල රුපියල් මිලියන 42 කි. 2016 වර්ෂයේදී වාහන මිලදී ගැනීමට වෙන්කර තිබුණු මුදල රුපියල් මිලියන 264ක් විය. එහෙත් යන්ත්‍ර මිලට ගත්තේ නැත. ඒ වසරේදී මිලියන 237ක් පෞද්ගලික සමාගම්වලට පුදදෙමින් වාහන කුලියට ලබාගෙන තිබුණි.

කුණු ප්‍රශ්නය දිගටම

විගණකාධිපති වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙන තවත් කාරණයක් වන්නේ වාර්තාව නිකුත් කරද්දීත් කුණු බැහැර කිරීමෙහි අඩුපාඩු තිබුණු බවය. එක් ප්‍රධාන අඩුපාඩුවක් වන්නේ කුණු බෙදා වෙන් නොකිරීමය. ඒ අනුව මීතොටමුල්ලේ ඛේදවාචකයෙන්වත් කුණු ප්‍රශ්නයට විසඳුම් ලැබී නැත. මිනිස් ජීවිත 32ක් හා දේපල සංහාරයකින් පසුව මෙවැනි විශේෂ විගණකාධිපති වාර්තාවක් නිකුත් වීමෙන් පසුව වුව කුණුකන්ද ගැන වගකිවයුත්තන්ට දඬුවම් ලැබීමේ ක්‍රියාවලියක ආරම්භයක්වත් පෙනෙන්නට නැත. විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්තාවක් යන්නේ පාර්ලිමේන්තුවටය. අඩු තරමේ මේ විශේෂ වාර්තාව ගැන පාර්ලිමේන්තු විවාදයක්වත් නැත. මීතොටමුල්ලට අවුරුදු දෙකක් පිරෙන තෙක් මාස අටක පමණ කාලයක් තිස්සේ ඒ වාර්තාව නොවැදගත් ලියවිල්ලක්ව තිබුණි. දැන් මාධ්‍ය සියල්ල ඒ වාර්තාව ගැන කතාකළේය. එදා අනිද්දා පුවත්පත මේ ගැන ලියද්දී ගණනට නොගත් අය දැන්වත් මේ වාර්තාව ගැන පියවරක් ගන්නේ නම් යහපත්ය.