මුලතිව්හි මාන්කුලම් රෝහලේ කැණීම් කරන මොහොතක මිනිස් අස්ථි කොටස් 20ක පමණ ප‍්‍රමාණයක් හමුවී තිබේ. ඒ එම රෝහලේ ඉදිකිරීම් කරන අතරතුර කරන ලද හෑරීමකදීය. රෝහල් භූමියකින් සමූහ මිනී වළක යැයි සිතිය හැකි අන්දමේ අස්ථි කොටස් හමුවීම එතරම් වැදගත් ප‍්‍රවෘත්තියක් නොවන බව සිතූ නිසාදෝ මාධ්‍ය ආයතන ගණනාවක් එම සිදුවීම ගැන වාර්තා කර තිබුණේ නැත.
ඉංග‍්‍රීසි පුවත්පත් කිහිපයක් පමණක් ඒ ගැන කුඩා වාර්තා පළ කර තිබුණි. මාධ්‍ය ආයතනවලට එම ප‍්‍රවෘත්තිය වැදගත් නොවන බව පෙනී ගියද, සමූහ මිනීවළක් හමුවීම යනු අතිශය බරපතල කාරණයකි. ඒ ගැන සොයාබැලීම අත්‍යාවශ්‍ය කාරණයකි. විශේෂයෙන් රෝහලක සාමූහික වශයෙන් මිනී වළ දමන්නට සිදුව ඇතිනම් එය බරපතල කාරණාවකි. අස්ථි කොටස් හමුවී තිබුණේ පෙබරවාරි 12 වැනිදාය. එහි මූලික ස්ථානීය පරීක්ෂාවක් සිදු කිරීමෙන් පසුව මුලතිව් දිසා විනිසුරු එස්. ලෙනින් කුමාර් පොලීසියට නියෝග කර තිබුණේ, ඇටකටු හමුවී තිබුණු ස්ථානය ආරක්ෂා කරන ලෙසය. ඊළග දිනයේ සිට එම ස්ථානයේ කැණීම් ආරම්භ කරන ලෙස කියා තිබුණි. එම ස්ථානය පිළිබද වැඩිදුර වාර්තාවක් සපයන ලෙසද දිසා විනිසුරුවරයා පොලීසියට වැඩිදුර උපදෙස් දී තිබේ. මෙලෙස හමුවූ අස්ථි කොටස් අතර ඇදුම් කැබලි තිබී ඇත. සරම් පවා එහි තිබී ඇත.
කෙසේ වෙතත් එතැනින් එහාට උතුරු ප‍්‍රදේශය ආවරණය කරන මාධ්‍යවේදීන්ට අස්ථි කොටස් ගැන තොරතුරු ලැබී නැත. තවමත් පොලිස් විමර්ශන ගැන කිසිවක් දැනගන්නට ලැබී නැත. මේ වන විට අතුරුදන්්වූවන් පිළිබද කාර්යාලයද ඒ පිළිබදව සොයාබලා ඇත. කෙසේ වෙතත් ඔවුන්ටද වැඩි තොරතුරු ලැබී නැත.
කෙසේ වෙතත්, අස්ථි කොටස් සැලකිය යුතු ප‍්‍රමාණයක් හමුවී ඇති නිසාත්, රෝහලක් අසලින් හමුවූ නිසාත් මෙය සමූහ මිනීවළක් යැයි සැක කළ හැකිය. එමෙන්ම වත්මන් ආණ්ඩුවේ අතීත ක‍්‍රියාකාරකම් නිසා මේ ගැන තොරතුරු සමාජගත වෙන්නට නොදී යට ගසනු ඇතිදැයි බියක්ද ඇති කරගන්නට සිදුවේ.
අප අමතක නොකළ යුතු කාරණයක් ඇත. ඒ ශ‍්‍රී ලංකාවේ සහ ශ‍්‍රී ලංකාවට පිටින් සිටින දෙමළ ජනතාව මෙම කාරණය ගැන දකින ආකාරයය. ඊට අමතරව ශ‍්‍රී ලංකාවේ හමුදාව ගැන අනුරාගික බැදීමකින්, ඔවුන් කිසිදු වරදක් කර නැතැයි සිතන අය හැරුණුකොට මධ්‍යස්ථව කල්පනා කරන උදවිය මෙවැනි පුවතක් අසන්නට ලැබීමෙන් අවධානය යොමු කරන කාරණා ගැනත් කල්පනා කළ යුතුය. 2009 දී යුද්ධය පැවති කාලසීමාවේදී ජාත්‍යන්තර රතුකුරුස සංවිධානය හරහා එල්ටීටීඊ පාලන කලාපයෙහි රෝහල් ඇති ප‍්‍රදේශ වල ඛණ්ඩාංක ශී‍්‍ර ලංකා රජයට ලබාදී තිබුණි. පසුව එලෙස ඛණ්ඩාංක ලබාදීම නවත්වන ලෙස රතු කුරුස කලාපයෙන් එල්ටීටීඊ කලාපයේ සිටි වෛද්‍යවරුන් ඉල්ලූ බව චැනල් ෆෝ ඇතුළු ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය වාර්තා කළේය.
ඒ එම කාලසීමාවේදී රෝහල් වලට ගුවන් ප‍්‍රහාර 69ක් එල්ල කර ඇතැයි කරුණු ඉදිරිපත් වී තිබුණු නිසාය. මෙසේ රෝහල් ඉලක්ක කොට ප‍්‍රහාර එල්ලකළ බව ශ‍්‍රී ලංකාවේ රජයට ඇති චෝදනාවකි. සමස්ථයක් ලෙස යුද්ධයේ අවසාන අදියරේදී සිවිල් වැසියන්ට පොකුරු බෝම්බ, මල්ටි බැරල් ඇතුළු ප‍්‍රහාර එල්ල කළ බව බරපතළ ලෙස චෝදනා එල්ල වෙයි. එය තැනින් තැන සිට එල්ල වූ සුළු චෝදනාවක් නොවේ. ජාත්‍යන්තර වශයෙන් පිළිගත හැකි ආයතන ගණනාවක් සාධක මත එම චෝදනාව එල්ල කරයි. එලෙස බෝම්බ ප‍්‍රහාරවලින් තුවාල ලැබූවන් රෝහල් වලට ගෙන ආ බවත්, රෝහල් වලටද හමුදාව ප‍්‍රහාර එල්ල කළ බවත් බරපතල චෝදනාවක් ලෙස එල්ල වී ඇත. එලෙස ප‍්‍රහාරයට ලක්වූවන් සාමූහිකව වළ දමන ආකාරය රැුගත් වීඩියෝ පවා ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය වලින් ප‍්‍රසිද්ධියට පත් කර තිබුණි. වත්මන් යුධ හමුදාපති බි‍්‍රගේඩියර් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට ඇමෙරිකාවෙන් ගුවන් ගමන් තහනමක් පැනවෙන්නේද එම චෝදනා නිසාය. පුදුමාතලන් ප‍්‍රදේශයේ සාමාජන්‍ය ජනතාව වෙත පොස්පරස් බෝම්බ ප‍්‍රහාර එල්ල කළ බව උගත් පාඩම් හා ප‍්‍රතිසන්ධාන කොමිසම ඉදිරියේ සාක්ෂි දුන් පුනරීන් කෘෂි සංවර්ධන නිලධාරී එන්. සුන්දරමූර්ති සාක්ෂි ලබා දෙමින් කී බව 2010 සැප්තැම්බර් 20 වැනිදා සුඩර් ඔලි පුවත්පත වාර්තා කර තිබීම එවැනි චෝදනා සදහා තවත් එක් උදාහරණයකි.
සුඩර් ඔලි පුවත්පතට අනුව සුන්දරමූර්ති මහතා මෙසේ කියා තිබේ.
‘මානුෂික හමුදා මෙහෙයුම යන නාමයෙන් ආරම්භ කළ යුද්ධය මන්නාරමේ සිට කිලිනොච්චි, මුලතිව් ආදී දිස්ත‍්‍රික්ක දක්වා ව්‍යාප්ත වුණා. යුද්ධය අඛණ්ඩව දිගටම ක‍්‍රියාත්මක වූ නිසා ජනතාවත් දිගටම අවතැන්වීමට සිදු වුණා. මන්නාරමේ දී අවතැන්වීමට පටන්ගත් ජනතාව මුල්ලිවෛයික්කාල් දක්වාම අවතැන් වීමට සිදු වුණා. මේ කාල පරාසය තුළ ජනතාව විඳපු දුක් කන්දරාව අති විශාලයි. මෙම දුක් කන්දරාවට යුද්ධයේ යෙදුණු දෙපාර්ශවයම හේතු වුණා. රජය විසින් යුධ මුක්ත කලාපය යන නාමයෙන් ජනතාව එක තැනකට එක් කිරීම නිසා, කොටින්ට තමන්ට අවශ්‍ය සාමාජිකයින් පහසුවෙන් බඳවා ගැනිමටත්, ඔවුන්ගේ අයුධ ස්ථානගත කිරීමටත් පහසු කරවන්නක් වුණා. රජය යුධ මුක්ත කලාපය ඇති නොකළේ නම්, අවශ්‍ය ආරක්ෂක තැන් අපම සොයාගෙන විනාශය අඩු කරලීමට හැකියාව තිබුණා. යුධ මුක්ත කළාපයේ සිටින විට ජීවිත හානි ඇතුළු විනාශකාරී තත්වයන්ට අපට මුහුණ දීමට සිදු වුණා. ජනතාව ආරක්ෂක වළල්ලක් ලෙස තබාගෙන හමුදාව වෙත ෂෙල් ප‍්‍රහාර එල්ල කර කොටින් එම ස්ථානයෙන් ඉවත් වූ පසුව එම ඉස්ථානයටම හමුදාව විසින් දිගටම ෂෙල් හා ගුවන් ප‍්‍රහාර එල්ල කරනු ලැබුවා. මේ නිසා දිනකට සිවිල් වැසියන් 200 දක්වා ප‍්‍රමාණයක් මිය ගියා.
මේ නිසා කිහිප වතාවක්ම යුධ මුක්ත කලාපයේ සිට හමුදා පාලන ප‍්‍රදේශ වලට පැමිණීමට උත්සහ කළා. මේ අවස්ථාවන් වලදී පිටවීමට අවසර නොදී අපිට කොටින් අමු පිති වලින් ප‍්‍රහාර එල්ල කළා. අපිව බය කිරිම සඳහා අහසට කොටි වෙඩිත් තිබ්බා. ඒ සමගම තමන්ගේ පාලන ප‍්‍රදේශ වෙත එන ජනතාවට හමුදාවත් වෙඩි ප‍්‍රහාර එල්ල කළා. මේ නිසා අපිට දිගටම යුධ මුක්ත කලාපයේ සිටීමට සිදු වුණා. පුදුමාතලන්, සුදන්දිරපුරම්, අම්බලවන් පොක්කනායි, වලයිපාඩු සහ වලයිඥර්මඩම් යනාදී ප‍්‍රදේශවල දිගටම රැුඳී සිටිමට සිදු වුණා. එක් වතාවක් යුධ මුක්ත කළාපයට හමුදාව විසින් එල්ලකළ ෂෙල් ප‍්‍රහාරයෙන් කාන්තාවන් 17ක් සහ කුඩා දරුවන් 6ක්ම එම ඉස්ථානයේදීම මිය ගියා.
පෝෂ්‍යදායි ආහාර කිසිවක් එම ප‍්‍රදේශවල තිබුණේ නෑ. පිරිසුදු පානීය ජලයවත් එහි තිබුණේ නෑ. නැවෙන් බඩුමුට්ටු එනවා. නමුත්, ඒවා සම්පූර්ණයෙන්ම කොටින්ගේ අතට තමයි පත්වෙන්නේ. තමන්ගේ ගබඩා තොගවල ඇති ආහාර ද්‍රව්‍ය සහනයක් ලෙස කොටින් විසින් ජනතාවට බෙදා දුන්නා.
පොල් වැනි ද්‍රවයවල දැඩි හිඟයක් පැවතුණු නිසා සමහරුන් අසල ඇති ප‍්‍රදේශ වලට ගොස් පොල් කඩාගෙන පැමිණියා. එහෙම ගිය කිහිපදෙනෙක්ව හමුදාවේ දිගදුර විහිදුම් බලකාය විසින් මරලා දැම්මා.
එක් වතාවක් උදේ පාන්දර කූඩාරම් වටේ ඇති කුඩා වලවල්වල මිය ගිය අයගේ සිරුරු කීපයක් ඇති බව අපි දැක්කා. ඒ අය මියගොස් ඇත්තේ කොටින්ගේ ප‍්‍රහාර වලින් හෝ හමුදා ෂෙල් ප‍්‍රහාර වලින්. එහි හුඟක් තැන්වල තිබූ වලවල්, හමුදා ෂෙල් වලින් ඉහත පිරිස මිය ගිහින් ඇති බව තහවුරු කරනවා.
යුධ මුක්ත කලාපයට ප‍්‍රහාර එල්ල කරමින් සිටි ගුවන්යානා වලටත් කොටින් ප‍්‍රති ප‍්‍රහාර එල්ල කළා. මෙයට ප‍්‍රති ප‍්‍රහාර ලෙස කොටින් වෙත තහනම් කළ පොකුරු සහ පොස්පරස් බෝම්බ හමුදාව විසින් එල්ලකරනු ලැබුවා. මේ නිසා පොදු ජනතාවට දැඩි හානි සිදු වුණා. දිනකට 400ත් 600ත් අතර ප‍්‍රමාණයක් මිය ගොස් 1000ක් දක්වා ප‍්‍රමාණයක් තුවාල වෙමින් දරුණු තත්වයක් ඇති වුණා. ඉන් පසු දැඩි පීඩා මැද හමුදා පාලන ප‍්‍රදේශ වෙත අපි පැමිණියා.’
ලියුම්කරු පෞද්ගලිකව උතුරේ යුද්ධයට මුහුණදුන් ජනතාව හමුවූ අවස්ථා වලදී සිවිල් වැසියන්ට බර අවි එල්ල කිරීම ගැන ඕනෑ තරම් අසා ඇත. ඇත්තෙන්ම එය යුද්ධයට මුහුණදුන් ජනතාව අතර ඇති සාමාන්‍ය දැනුමකි. සාමාන්‍ය මතකයකි. එය අතරින් පතර අසන්නට ලැබෙන දුර්ලභ කතාවක් නොවේ. එසේ තිබියදීත් ආණ්ඩුව උද්දච්ච ලෙස කියන්නේ එවැනි කිසිවක් සිදුවී නොමැති බවය.
ඊට අමතරව අන්තර්ජාතික මාධ්‍යවලට, විමර්ශන ආයතන වලට සම්මුඛ සාකච්ඡුා ලබාදුන් අය මෙවැනි අත්දැකීම් ගැන කියා ඇත. එහෙත්, ඒවා ගැන ස්වාධීන විමර්ශනයක් නොකර කිසිවක් සිදු නොවූ බව කීමෙන් පෙනෙන්නේ යුක්තිය සොයායෑමේ කිසිදු අවංක වුවමනාවක් නැති බව පමණකි.
මේ අතර මීට පෙර අවස්ථාවක මන්නාරමේ සතොස වෙළද සංකීර්ණය අසලින් හමුවූ සමූහ මිනීවල සම්බන්ධයෙන් කාර්යක්ෂමව පරීක්ෂණ පවත්වන ලෙස ඉල්ලමින් ස්වෙච්ඡුා සංවිධාන කිහිපයක් පෙබරවාරි 26 වැනිදා මන්නාරම් දිස්ත‍්‍රික් ලේකම් කාර්යාලය ඉදිරිපිට උද්ඝෝෂණයක් පවත්වා තිබුණි. ඒ ගැනද සදහන් කිරීම වැදගත්ය.
ස්වෙච්ඡුා සංවිධානවල මැදිහත් වීමෙන් පැවති මෙම උද්ඝෝෂණයේදී ඉල්ලා තිබුණේ මන්නාරම සමූහ මිනීවලෙන් හමුවූ ඇටසැකිලි 112 පිළිබදව වැඩිදුර පරීක්ෂණ පවත්වන ලෙසත්, ඒවා ඉක්මන් කරන ලෙසත් ඉල්ලමින්ය. ඔවුන් එහිදී කියා තිබුණේ මෙම ඇටසැකිලි අතරින් සාම්පල් හයක් යවා ෆ්ලොරීඩාහි රසායනාගාරයකින් සිදුකර තිබුණු පරීක්ෂණ වලින් සෑහීමට පත් නොවී වැඩිදුරටත් පරීක්ෂණ සිදුකරන ලෙසය. එම රසායනාගාර පරීක්ෂණ වලින් මෙම ඇටසැකිලි වසර සියයකට වඩා පරණ බව කියා තිබුණත්, ඒ ගැන සෑහීමට පත් විය නොහැකි බවය. මෙම වාර්තා ලැබුණු කාලසීමාවේදී පාර්ශ්ව ගණනාවක්ම පෙන්වා දී තිබුණේ මේ ගැන තවත් රසායනාගාර පරීක්ෂණයක් කරමින්, ඇටසැකිලිවල නැවත කාල නීර්ණය කිරීමක් සිදුකළ යුතු බවය. උද්ඝෝෂණ පැවැත්වූ කණ්ඩායම ඒ ගැන ලිපියක්ද මන්නාරම දිසාපති කාර්යාලය වෙත භාර දී ඇත. පෙබරවාරි 25 වැනිදා මෙම සමූහ මිනීවළ පිළිබදව නඩු විභාගය කැ`දවා තිබුණි. එය පසුව මාර්තු 05 වැනිදා දක්වා කල් දමා තිබේ.
එම සමූහ මිනීවල ගැනද, මේ ආණ්ඩුව යටතේ සාධාරණ ලෙස පරීක්ෂණ සිදුවේදැයි ඇත්තේ සැකයකි. ඇමෙරිකාවෙන් ආ රසායනාගාර වාර්තාවක්ද තිබෙන නිසා, ඔවුන් සැහැල්ලූවෙන් එම පරීක්ෂණ බැහැර කරනු ඇතැයි සාමාන්‍ය ජනතාව අතර සැකයක් ඇත.
හමුවෙන මිනී වළවල් ගැන මාධ්‍ය වලින් උනන්දුවක් නොදැක්වීමද, ආණ්ඩුව ඒවා ගැන නිසි පරීක්ෂණ නොකර බරපතළ ලෙස ගණන් නොගෙන සිටීමෙන් මේ රාජ්‍යය තම පුරවැසියන්ගේ ජීවිත ගැන සිතන්නේ කෙලෙසදැයි මනාව පෙනේ. අතීතයෙන් හමුවන මිනී වළවල් නොතකා හරින පසුබිමක, අනාගතයේ මිනී වළවල් බිහි නොවනු ඇතැයි බලාපොරොත්තු වන්නේ කෙලෙසදැයි අපට කල්පනා කරන්නට සිදුවෙයි.
