චිත‍්‍රපටි අධ්‍යක්ෂ සහ තිරපිටපත් රචක මිෂ්කීන්ගේ නවතම චිත‍්‍රපටිය වන සයිකෝ ජනවාරි 24 වැනිදා සිට තිරගත වීමට නියමිතයි. මිෂ්කීන් දෙමළ සිනමාවේ සිටින ඉහළම මට්ටමේ රචකයෙක් හා අධ්‍යක්ෂවරයෙකි. ඔහු තමන්ගේම සිනමා ලෝකයක් ගොඩනඟාගත් නිර්මාණකරුවෙකි. රංගන ශිල්පියෙකු ලෙසද ඔහු තමන්ගේම චිත‍්‍රපටිවල රඟපා ඇත. එහි ඇත්තේද ඔහුටම ආවේණික හැඩයකි. ඔහුගේ සැබෑ නාමය වෙනුවට දොස්තයෙව්ස්කිගේ ‘ද ඉඩියට්‘ නවකථාවේ මිෂ්කීන් කුමරුගේ නම ඇසුරින් නිර්මාණය කරගත් නාමයක් ඔහු කලාවේදී පාවිච්චි කරයි. චිත්තිරම් පේසුදයි, අන්ජාදේ, නන්දලාලා, යුදම් සෙයි, ඕනායුම් ආට්ටකුට්ටියුම්, පිසාසු, තුප්පාරිවාලන් යන චිත‍්‍රපටි ඔහු මීට පෙර අධ්‍යක්ෂණය කර ඇත. මෑතකදී සම්මුඛ සාකච්ඡුාවකට එක්වූ ඔහු සිනමා රසාස්වාදනය ගැන විශේෂයෙන් අදහස් දැක්වීය. මේ ඔහු දැක්වූ අදහස්වල සංක්ෂිප්තයකි.
ලෝකයේ එකිනෙකට වෙනස් සිනමා සංස්කෘතීන් ගොඩක් තියෙනවා. ජපාන සිනමාව, ප‍්‍රංශ නව රැුල්ලේ සිනමාව, ඉතාලි සිනමාව, ජර්මානු සිනමාව වගේ. එකිනෙකට වෙනස් චිත‍්‍රපටි බලද්දී, ඒ චිත‍්‍රපටිවල පාවිච්චි කරන තාක්ෂණය ගැන යාන්තමින් ඉගෙනගනිද්දී අපට පුළුවන් වෙනවා ඒවා රසාස්වාදනය කරන්න. එතකොට අපට චිත‍්‍රපටියක් වෙනම විදියකට රසවිඳින්න පුළුවන්.
මම අවුරුදු විස්සක් තිස්සේ කුරොසාවාගේ ‘සවන් සමුරායි’ චිත‍්‍රපටිය බලනවා. මම මගේ සහාය අධ්‍යක්ෂවරුන්ට කියනවා ගිහින් සෙවන් සමුරායි බලන්න කියලා. ඇත්තටම ඔබ මානසිකව දුර්වලව ඉන්න මොහොතක සවන් සමුරායි බැලූවොත්, ඔබට මානසික සුවයක් දැනෙනවා. එය මානසික ප‍්‍රතිකාරයක් විදියට වැඩ කරනවා.
සිනමා රසාස්වාදනය චිත‍්‍රපටි කිරීමේ අරමුණෙන් සිනමාව ඉගෙනගන්නට බලන අය විතරක් කළ යුතු දෙයක් නෙවෙයි. එය තෘප්තිමත් හා සුවදායී ජීවිතයක් වෙනුවෙන් කළ යුතු දෙයක්.
ප‍්‍රංශ සිනමාකරු රොබට් බ‍්‍රසන්ගේ චිත‍්‍රපටි හොඳ මානසික ප‍්‍රතිකාරයක්. උදාහරණයක් විදියට බ‍්‍රසන්ගේ ‘අ මෑන් එස්කේප්ඞ්’ චිත‍්‍රපටියේ තියෙන්නේ අවුෂ්විට්ස් කඳවුරේ නාසි කාලයේදී මුහුණදුන් පීඩාවන් ගැන. ඔවුන් එයින් පිටට එන්නේ කොහොමද කියන එක. ඔවුන් ජීවිතයට මුහුණදෙන්නේ කොහොමද කියන එක එහි තියෙනවා.
සිනමාව කියන්නේ සාහිත්‍යය. අද දොස්තයෙවුස්කි හෝ තෝල්ස්තෝයි හිටියා නම් ඔවුන් චිත‍්‍රපටි තමයි කරන්නේ. සිනමාව දැවැන්ත කතා කීමේ මාධ්‍යයක්. හොඳට ලියපු ඕනෑම කතාවක් හොඳ තෙරපි එකක් විදියට වැඩ කරනවා. අ මෑන් එස්කේප්ඞ් චිත‍්‍රපටියේ සුන්දරත්වය තියෙන්නේ සරල බවෙහි. ඒ චිත‍්‍රපටියේ රඟපෑ කිසිවෙක් රංගන ශිල්පියෝ නෙවෙයි. මොකද බ‍්‍රසන් පැහැදිලිව හිටියා රඟපෑම දන්නා අය තෝරාගන්නේ නැති බවට. ඔහු විශේෂයෙන්ම ඇවිදලා චරිතවලට අවශ්‍ය පුද්ගලයන් හොයාගත්තා. ඔවුන් එක්ක මාස හයක් ගත කළා. මේ චිත‍්‍රපටිය සජීවි ක‍්‍රියාවලියක්. ඔහු දැවැන්ත ජනවර්ගයක වේදනාව අල්ලාගත්තා. එය ලූහුවාදය පාවිච්චි කරමින් කළ චිත‍්‍රපටියක්. එය ඔබ අභියෝගයට ලක් කරන නිර්මාණයක්.
සූසන් සොන්ටග් කියන දැවැන්ත ලේඛිකාව කියනවා කතාවක්. බ‍්‍රසන් කරපු චිත‍්‍රපටි 14ම අසාර්ථකයි. එහෙත් ලෝකයේ සාර්ථක වූ හැම චිත‍්‍රපටියක්ම එකතු කළත් ඊට වඩා බ‍්‍රසන්ගේ 14 ඉහළ බව.
මම ජනප‍්‍රිය චිත‍්‍රපටි ප‍්‍රතික්ෂේප කරන්නේ නැහැ. ඒවා හොඳයි. එහෙත් සාහිත්‍ය කෘතියක් ලෙස උසස් නිර්මාණයක් ඉහළින් පවතිනවා. අපි සිනමා රසාස්වාදනයට හුරුවෙද්දී ඒ චිත‍්‍රපටිවලට සමීප වෙන්න පුළුවන්.
තමිල්නාඩුවේ තිරුප්පුර් නම් ප‍්‍රදේශයක් තියෙනවා. ඒ පැත්තේ හැටියට සිනමාහල් ගොඩක් එහේ තියෙනවා. හැමදාම හැන්දෑවේ දර්ශනවලට කට කපලා සෙනඟ. තිරුප්පුර්වල චිත‍්‍රපටි බලන්නේ ෆැක්ටරිවල වැඩකරන අය. ඔවුන් උගත් අය නෙවෙයි.
ඔවුන් චිත‍්‍රපටි බලන්න ගොඩක් කැමති ඇයිද කියලා ඇහුවොත් ගොඩක් අය කියයි එයාලාගේ රැුකියාවේ ස්වභාවය හින්දා කියලා. පැය දෙකක් විනෝදයෙන් ඉන්න ඕනෑ නිසා කියලා කියයි. ඒක එක උත්තරයක්. එහෙත් ඇත්තටම ඔවුන්ගේ රසිකත්වය පසුපස ගැඹුරක් තියෙනවා. ඔවුන්ට මනෝවිද්‍යාත්මකව ඕනෑ වීරයා දිනනවා දකින්න. යහපත දුෂ්ටත්වය පරද්දනවා දකින්න ඕනෑ. සමස්තයක් ලෙස ඔවුන්ට හොඳ කතාවක් කියනවා දකින්න ඕනෑ.
මම එවැනි කෙනෙක්ට යෝජනා කරන්නේ නැහැ බ‍්‍රසන්ගේ චිත‍්‍රපටියක් බලන්න කියලා. ‘ෂෝෂෑන්ක්් රිඩෙම්ප්ෂන්’ බලන්න කියලා කියන්නේත් නැහැ. ‘අන්බේ වා‘ (එම්.ජී.ආර්. රඟන ජනප‍්‍රිය දෙමළ චිත‍්‍රපටියක්. * බලන්න. කැමති විදියක ජනප‍්‍රිය චිත‍්‍රපටියක් බලන්න.
එහෙත් හොඳ චිත‍්‍රපටියක් බලන්න තරම් මුදලක් තියෙන අයට, ඊට අවශ්‍ය විවේකය තියෙන අයට මම යෝජනා කරන්නේ සිනමා රසාස්වාදනය ඉගෙනගන්න කියලායි. නෙට්ෆ්ලික්ස් එකට යන්න පුළුවන් අයට මම යෝජනා කරන්නේ හොඳම නිර්මාණ නරඹමින් රසිකත්වය ටිකෙන් ටික පුළුල් කරගන්න කියලයි.
මම පුංචි කාලයේ මට චිත‍්‍රපටි තෝරාගන්න මගපෙන්වීම කළේ ආච්චි. ඇය මාව චිත‍්‍රපටි බලන්න එක්කාගෙන ගියා. කාතවරායන්, කනවනේ කන්කන්ඩ දේවම්, කයිදි කන්නායිරම් වගේ චිත‍්‍රපටි ඒ කාලයෙ මම කැමතිම චිත‍්‍රපටි බැලූවා. ඒ චිත‍්‍රපටි මගේ ජීවිතය හැඩගැස්සුවා.
මගේ ළමා කාලය ගෙවුණේ දිළිඳුකම එක්ක. ඒත් පුංචි දේවල් රසවිඳින්න මම පුරුදු වුණා. සත දහයක අයිස් පැකට් එක මම පැයක් තිස්සේ කෑවා. විනාඩි දෙකෙන් කන්න පුළුවන් අයිස් එක. ඒ කාලයෙ දිළිඳුකමත් එක්ක මම ඉගෙනගත්තා ජීවිතයේ වේදනාව පැත්තකට දාලා සුන්දරම කොටස් රසවිඳින්න.
මට අවුරුදු 18 දී තෝල්ස්තෝයි, දොස්තයෙවුස්කි, චිංගීස් ආයිත්මාතව් වගේ සාහිත්‍යකරුවන් කියවන්න පටන්ගත්තා. ශ්‍රේෂ්ඨම කලාකෘති කියවන්න පටන්ගත්තා. ඒ කාලයෙ සිනමාවෙන් ඈත්වෙලා හිටියා. චිත‍්‍රපටි යථාර්ථයෙන් ඈත බව මට හැඟුණා. ඊට වඩා සාහිත්‍යයෙහි යථාර්ථය මුණගැහුණා.
නැවත මම චිත‍්‍රපටි බලන්න පටන්ගත්තේ කමල් හසන්, බාලචන්දර්, මහේන්ද්‍රන් වගේ කලාකරුවන්ගේ චිත‍්‍රපටිවලින්. ‘ගුණා’ සහ ‘මහානදී’ කියන්නේ මගේ ජීවිතයේ ඉතාමත්ම වැදගත් චිත‍්‍රපටි දෙකක්. සිනමාව ගැන මගේ ආශාව නැවත දලූලෑවේ ඒ චිත‍්‍රපටිවලින්.
ඊට පස්සේ තමයි මම කුරොසාවා බැලූවේ. එයින් මගේ ජීවිතයේ දැවැන්තම දොරටුව විවෘත වුණා. ඉන්පස්සේ තමයි මම ඵලදායී ලෙස චිත‍්‍රපටි බලන්න පටන්ගත්තේ. ඵලදායී කියන වචනය වැදගත්. මට ගැළපෙන චිත‍්‍රපටි මොනවාදැයි තෝරාගන්න මට හැකිවුණා. අද මම මගේ රටේ නිර්මාණ බලනවා.
අද කවුරුවත් තෝල්ස්තෝයි කියවන්නේ නැහැ. මගේ සහාය අධ්‍යක්ෂවරුන්ටත් මම දැන් කියවන්නැයි යෝජනා කරන්නේ නැහැ. ඉස්සර නම් මම තදින්ම ඔවුන්ව කියවන්න යොමු කළා. අපි තෝල්ස්තෝයි කියවන්න ඕනෑ ඇයි.
ඵලදායී ලෙස කියවන්න කියලා කතාවක් තියෙනවා. ඵලදායී කියලා කියන්නේ මොකක්ද. ඔබ පොත් දසදහසක් කියවන්න ඕනෑ නැහැ. සීයක් කියෙව්වාම ඇති. මොනවාද පොත් සීය. පටන්ගන්න තෝල්ස්තෝයිගෙන්. තෝරාගන්න ලොව හොඳම කලාකෘති.
ඇනා කැරනිනා කියෙව්වොත් ඔබේ ප‍්‍රායෝගික ජීවිතය යහපත් වේවි. කර්මසව් සහෝදරයෝ කියෙව්වොත් ජීවිතය පුරා මිතුදම් රැුකේවි. හර්මන් හෙස ලියූ සිද්ධාර්ථ කියෙව්වොත් මැදිවියේ දිවිය කළමනාකරණය කරගන්න පුළුවන් වේවි. ගේබි‍්‍රයෙල් ගාෂියා මාකේස් කියෙව්වොත් හිත තුළ තියෙන සන්තාපයන් ගැන වෙනත් විදියකට දකින්න පුළුවන් වේවි. අවුෂ්විට්ස් කෘති මාලාව කියෙව්වොත් ඔබේ ජීවිතයේ තියෙන ප‍්‍රශ්න මොනවාද කියලා හිතේවි.
අවුරුදු විස්සක කෙනෙක් කුරොසාවාගේ චිත‍්‍රපටියක් බලලා නැත්නම් ඒක මහා පාඩුවක්. මම දන්නවා කුරොසාවාගේ චිත‍්‍රපටි බලලා මම කොතරම් දේවල් උපයාගත්තාද කියලා. සිනමාකරුවෙක් විදියට නෙවෙයි, මනුෂ්‍යයෙක් විදියට.
අපේ ජීවිතයේ පියාපත් විදහා පියාඹන්න අපට බැරි ඇයි. ඒ නිසයි මම කියන්නේ තෝල්ස්තෝයි, බ‍්‍රසන් වගේම බිතෝවන් ගැන කතාකරන්නේ. ඔබේ කේන්තිය පාලනය කරන්න බැරි නම් බිතෝවන්ගේ හයවැනි සිම්ෆනිය අවුරුද්දක් අහන්න. ඔබේ කේන්තිය නිවේවි. දොස්තරවරු තෙරපි විදියට ඒක පාවිච්චි කරනවා. ඒවා රසවිඳිනකොට අපේ රසාස්වාදනය ඉහළ යනවා. ඒකෙන් අපි අපේම ජීවිතය රසවිඳින්න ඉගෙනගන්නවා. ජීවිතයේ පීඩා තැවුල් නැතිවෙනවා. හොඳම කලාකෘති රසවිඳින්න. ඔබේම දිවිය ලස්සන කරගන්න.
