ට්‍රෝයි මහමොහොට්ටාල
ශී‍්‍ර ලංකාව දේශපාලනිකව පුරං වූ රටකි. මෙම දුපත තුළ වැඩි වශයෙන් දක්නට ලැබෙන්නේ දේශපාලනික අසනීප රාශියක් හැදුණු ජීවින් කොට්ඨාසයකි. ඔවුන් අතරින් දේශපාලනික ග්‍රෝතිකයන් සහ පරිණාමය වීමට හෝ පරිණාමය කරවීමට නොහැකි පුද්ගලයන් බොහෝ දැකිය හැක. මෙම සියලූ දේශපාලනික කුලක මතින් තමන්ගේ දේශපාලන චරිතය ගොඩනගාගත් පක්ෂ සාමාජිකයන් ඔවුන් දේශපාලනඥයන් යැයි කියා ගනිමින් සිටින සමාජ පද්ධතියක කලාකරුවා සිය කලා කර්තව්‍ය කරගෙන යා යුත්තේ කිනම් මානයකටදැයි විවිධ මත තිබුණුද අසංක සායක්කාර ‘‘මම කෙළින් මිනිහෙක්’’ වේදිකා නාට්‍යය තුළින් වාමවාදී දේශපාලන කඳවුරේ එසේත් නොමැති නම් රතු දේශපාලනයේ පැවැත්මේ කාමරාගය ලිංගික යථාර්ථවාදී දෘෂ්ටියකින් වේදිකාවට ගෙන ඒමට මඳකට අපි විමසා බලමු.
දේශපාලනයේ භාව විශෝධනය සහ ප‍්‍රහසනය
වාමරාගී දේශපාලනය කතාවට ඉතා රසවත් මාතෘකාවක් මෙන්ම කි‍්‍රයාවට ඉතා අපහසු සිද්ධියකි. මෙම යථාර්ථය තුළ සායක්කාර ශී‍්‍ර ලංකාවේ පවතින රතු තියරි දේශපාලනය වේදිකාවට රැුගෙන එන්නේ වෙස්වළාගෙනය. මෙම වේශ නිරූපණය තුළ වාම දේශපාලනික චරිතය උස් හඬින් තමාගේ හැකියාව පිළිබඳ ස්ත‍්‍රිය සම`ග කරන්නාවූ කතිකාව නාට්‍යකරුවා දෙබස් සාක්ෂියක් ලෙස රැුගෙන ඒම වාමරාගී දේශපාලනයේ පළමු පුරුක් ඇදීම ලෙස පේ්රක්ෂකයා තේරුම් ගැනීම සහ එම යථාර්ථයෙහි ප‍්‍රහර්ෂණය බෆූණරියක් බවට පත්කරන්නේය.
ඔහු හුදෙක් වාමරාගී දේශපාලනික තියරිය පමණක්ම අනුගමනය කරන්නෙකු බව සාක්ෂි දීමට සහ මෙම දේශපාලනික චරිතය තුළ ප‍්‍රායෝගික වාමවාදය නොමැති බව පෙන්වීමට සායක්කාර රතු පොත්මිටිය ව්‍යුහාත්මක සංකේතයක් ලෙස නාට්‍යය තුළ පාවිච්චි කරයි. ඒ වගේම සායක්කාරගේ ප‍්‍රහසනයේ ඉතා කදිම නිදර්ශනය ලෙස දැකිය හැක්කේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ මිශ‍්‍ර දේශපාලනය තුළ වාමවාදී දේශපාලනයට සෘජු ස්ථාවර මිලක් ලබාදී තිබීමයි. මෙම මිල තුළ මෙම දේශපාලන චරිතය ඔහුගේ ෆැන්ටසිය දිග හැරීම පේ්රක්ෂකයා තුළ ක්‍රෝධ ප‍්‍රහර්ෂයක් ඇති කරයි. මෙම ක්‍රෝධ ප‍්‍රහර්ෂය තුළ වාමකාම දේශපාලකයා ඉතා සරලව නීච දේශපාලන කුලයකට ඇදදමයි.
මවාගත් තේජස(Hubris) සහ ස්තී‍්‍ර නිකාය සරණ යෑම
පැන්ඩොරාගේ නිර්මාණයේ සිට මේ දක්වා ස්ත‍්‍රියගේ නිකාය ධර්මය ලිංගිකත්වයයි. ශී‍්‍ර ලංකාව දහවලේ සුදු අඳින රාති‍්‍රයේ අන්ධකාරය තුළ ඇදුම ගළවන රටක් වන නිසාවෙන්ම ලිංගික සංතෘෂ්ටිය අතිරහසක් ලෙස පවත්වාගෙන යයි. මෙම කාරණය තුළ සායක්කාර ස්ත‍්‍රිය වේදිකාවට ගෙන්වා ඇත්තේ න්‍යායාත්මක වාමවාදී දේශපාලනය සහ ප‍්‍රායෝගි ක ස්තී‍්‍ර ලිංගික දේශපාලනයේ අතිමනරම් ඝට්ටනයක් ඇතිකරමිනි. මෙම ඝට්ටනය තුළ වාමකාම දේශපාලකයා ලිංගිකත්වය ණයට ගන්නෙකු බවට පත්කර ඇත්තේ එම කි‍්‍රයාවලිය බහුනාටක විගඩමක් ලෙස (buffoonery) ලෙස ගෙනහැර පාමිනි. මේ තුළ පේ්රක්ෂකයා පුරුෂාත්ම හීනනය සහ වර්තමාන ශී‍්‍ර ලාංකීය දේශපාලනය තුළ පුරුෂාත්ම හීනනය වක‍්‍රාකාරව තිරය පිටුපස කෙතරම් දැකිය හැකිදැයි නාට්‍යකරුවා ගෙනහැර පායි. මෙම රංගනය තුළ වාමවාදී දේශපාලනික බලය චිත්තෝත්පාදක සංකේතයක් ලෙස සප‍්‍රාණික නොවන පුරුෂ ලිංගය පාවිච්චි කර ඇති අතර එය සප‍්‍රාණික කරවා ගැනීමට බටහිර ඖෂධ වට්ටෝරුව පාවිච්චි කිරීමේ කි‍්‍රයාවලිය සායක්කාර නාට්‍යයෙහි ප‍්‍රහසනය වර්ධනය කිරීමට තවදුරටත් යොදාගෙන ඇත. මෙහිදී නාට්‍යකරුවා වාමරාග දේශපාලනය සහ මෙම දේශපාලනික චරිතවල ඇති යථාර්ථය විවිධ දෙබස් හරහා ප‍්‍රහර්ෂණ නිම්වළලූ ප‍්‍රසාරණය කිරීමට උපයෝගී කරගෙන ඇත.
නිරපේක්‍ෂ බල පැතීම සහ යුක්තිමය කෝපය
අතිනාට්‍ය සංකේතයක් ලෙස පූර්ණ සප‍්‍රාණික ලිංගේන්ද්‍රියක් සහ එය අප‍්‍රාණික කරගැනීමට නොහැකිව වාමවාදී දේශපාලනය පසෙක දමා මිථ්‍යා දෘෂ්ටියෙහි සරණ පැතීම සායක්කාර වාමකාමී දේශපාලකයාට පළන්දවා ඇති කටු ඔටුන්නයි. මෙම සිද්ධිය තුළ වාමවාදී ප‍්‍රධාන සටන්පාඨ හාස්‍ය තර්කයකට නාට්‍යකරුවා රැුගෙන එන්නේ සිරිංජයකට පවා බිය විප්ලවවාදී දේශපාලකයෙකු වේදිකාව තුළ මවා පාමිනි. Bdsm ලිංගික දර්ශනය සහ එහි අර්ධ ලිංගි ක අභ්‍යාස අන්ධකාර වේදිකාවක පාවිච්චි කිරීමට වර්ණ චිත්තෝපාදනය සායක්කාර රැුගෙන එන්නේ ස්තී‍්‍ර නිකායික ලිංගි කත්වය තුළින් බිහිවන යුක්තිමය කෝපය යථාර්ථයක් බවට පත් කරමිනි.
සායක්කාර සහ වර්තමාන වේදිකාව
ශී‍්‍ර ලංකීය වේදිකාව අතිශයින්ම පහත් තැනකට ඇදවැටෙමින් තිබෙන යුගයක සායක්කාරගේ මම කෙළින් මිනිහෙක් ප‍්‍රහර්ෂණ නාට්‍යය වේදිකාව මත බර අඩියක් තැබූ බව දැකිය හැකි අතර ඔහුගේ යුතුකම හා වගකීම වනුයේද මෙවැනි බරඅඩි තැබීම සහ තමාගේ දේශපාලන දර්ශනය පිටකොන්දක් ඇතුව ප‍්‍රකාශ කිරීමයි.
