විනයගරුක, යුක්තිගරුක හා නීතිගරුක රටක් යන්න ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ මැතිවරණ ප‍්‍රචාරක ව්‍යාපෘතියේ කියවුණු තේමාවන් විය. කාර්යක්ෂමතාවයද ඊට ඈඳී තිබුණි.
එම කාර්යක්ෂමතාවය කොතෙක්ද කියනවානම් අමාත්‍යවරුන්ට කිවේ ඔවුන් දිවුරුම් දී පැය කිහිපයක් ඇතුලත අමාත්‍යාංශවලට ගොස් වැඩ බාරගන්නා ලෙසය. සමහරුන් එසේ නොකළ අතර සමහරුන් එසේ කළහ. එහෙත් වැඩ කරනවානම් වැඩ කිරීම සඳහා මේ අමාත්‍යවරුන්ට අයත් විෂය පථය මොනවාදැයි හා ඊට අයත් ආයතන මොනවාදැයි යන්න දැනගැනීමට මාසයකට ආසන්න කාලයක් ගතවිය. සමහර අමාත්‍යවරුන් ඔවුන්ට අයත් යැයි සිතා සිටි විෂයන් හා ආයතන ඔවුන්ට හිමි නැති බව දැනගන්නට ලැබී ඇත.
ආයතන ප‍්‍රධානීන්
කැබිනට් අමාත්‍යාංශවලටත්, රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශවලටත් දැන් ලේකම්වරු පත් කර ඇතඑහෙත් එම අමාත්‍යාංශ යටතේ ඇති රාජ්‍ය ආයතනවලට තවමත් සභාපතිවරුන් ඇතුළු අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල පත්කර නැත. එම රාජ්‍ය ආයතනවලට සුදුස්සන් තෝරා ගැනීම සඳහා පත්කර ඇති කමිටු වශයෙන් මුලින් නම් කිහිපයක් සඳහන් විය. පසුව එම නම් සංශෝධනය විය. හිටපු ජනාධිපති ලේකම් ලලිත් වීරතුංගගේ නම දෙවනවර ප‍්‍රකාශිත කමිටුවෙන් හැලී ගොස් තිබුණි. ඒ සමහරවිට ඔහු අධිකරණයෙන් රාජ්‍ය දේපල සාවද්‍ය පරිහරණය සම්බන්ධයෙන් වරදකරුවකු කර සිටින නිසා විය යුතුය. ඔහු දැනට සිටින්නේ එම තීන්දුව ඇපෑලට ලක්කරය. එහෙත් රාජ්‍ය මුදල් සාවද්‍ය පරිහරණය සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලබා දැනට ඇප පිට සිටින ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවා එම කමිටුවේ සිටියි.
¥ෂණයෙන් තොර හා ¥ෂිතයන්ගෙන් තොර යැයි කීවාට එවැනි පුද්ගලයන් සෙවීම ලෙහෙසි පහසු නොවන බව මේ සිදුවීම්වලින් පෙනේ. කෙසේ වෙතත් රාජ්‍ය ආයතනවලට පත්කළ යුතු පුද්ගලයින් සම්බන්ධයෙන් ඒ සඳහා පත්කළ කමිටුවට දැනුම් දෙන ලෙස දන්වා තිබුණි. ඒ සුදුස්සන් පත්කිරීම සඳහාය.
මෙහිදී රටේ වෘත්තිකයන් අතරින් බොහෝදෙනෙකු මම අහවල් තනතුරට සුදුසුයි, ඒ නිසා මාව පත්කරන්න යැයි ස්වෙච්ඡුාවෙන් ඉල්ලූ‍ම්පත් යොමු කරාවි යැයි සිතිය නොහැකිය. ප‍්‍රායෝගිකව සිදුවූයේ විෂයභාර අමාත්‍යවරුන් ඔවුන් යටතේ ඇති ආයතනවලට සභාපතිවරුන් හා අධ්‍යක්ෂවරුන් පත් කිරීමය. එහෙත් ඒ සඳහාත් බාධකයක් තිබුණි. ඒ තමන්ට අයත් ආයතන මොනවාදැයි මේ අමාත්‍යවරුන් දෙසැම්බර් 10 දින ගැසට්ටුව එනතෙක්ම නොදැන සිටීමය.
සුදුස්සන් තේරීමේ කමිටුවට දෙසැම්බර් 18 දිනට ප‍්‍රථම රාජ්‍ය ආයතනවලට සුදුස්සන් පත්කිරීම සඳහා අයදුම්පත් යොමුකරන ලෙස දන්වා තිබුණු අතර මේ යන තත්වය අනුව පෙනෙන්නේ මේ වසර අවසානයට පෙර මෙම පත්කිරීම් සියල්ලම සිදුකරාවිද යන සැකයය.
ඊට කාලය හරස්වීම පමණක් නොව සුදුසුයැයි නම්කරන සමහරුන් එම තනතුරු ප‍්‍රතික්ෂේප කිරිමද බලපා තිබේ. ආචාර්ය චරිත හේරත් ලේක්හවුස් සභාපති තනතුර ප‍්‍රතික්ෂේප කර තිබේ. ඔහුගේ කැමැත්ත ඇත්තේ ඉදිරි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී කුරුණෑගල දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් තරග කිරීමටය. මේ ආකාරයට ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වෙනුවෙන් පෙනී සිටි බොහෝ විද්වතුන්, වෘත්තිකයන් යැයි කියාගන්නා පිරිස් බලා සිටින්නේ රාජ්‍ය ආයතන තනතුරු නොව ඉදිරි මැතිවරණයට තරග කිරීමටය.
එහි අවසන් ප‍්‍රතිඵලය වන්නේ කාර්යක්ෂම රාජ්‍ය පාලනයක රාජ්‍ය ආයතන තව කාලයක් අකාර්යක්ෂමව පැවතීමය.
සලේ පත්කිරීම
බි‍්‍රගේඩියර් සුරේස් සලේව රාජ්‍ය බුද්ධි සේවයේ ප‍්‍රධානියා ලෙස පත්කර ඇත. මේ රාජ්‍ය බුද්ධි සේවය වූ කලී පොලිස් දෙපාර්තමේන්තු සාමාජිකයන්ගෙන් සමන්විත අංශයකි. මීට පෙර එහි ප‍්‍රධානියා ලෙස කටයුතු කළේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නිලන්ත ජයවර්ධනය. ඔහුට පෙර එම තනතුරේ සිටියේ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති චන්ද්‍රා වාකිෂ්ඨය. මේ රාජ්‍ය බුද්ධි සේවය වූ කලී මීට පෙර එන්අයිබී හෙවත් ජාතික බුද්ධි බියුරෝව ලෙසත්, ඊටත් පෙර රහස් පොලීසිය ලෙසත් කටයුතු කළ අංශයය.
බි‍්‍රගේඩියර් සුරේෂ් සලේව එම තනතුරට පත්කිරීම මගින් සිදුකර ඇත්තේ හමුදාවක් නොවන පොලිස් දෙපාර්තමේන්තු සාමාජිකයන්ට අණදීම සඳහා හමුදා නිලධාරියෙකු පත්කිරීමය.
පසුගිය රාජපක්ෂ පාලන සමයේදීම මේ රාජ්‍ය බුද්ධි සේවයට අමතරව ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය යටතේ ඇතිකරන ලද ජාතික බුද්ධි ප‍්‍රධානී තනතුරක්ද තිබුණි. කපිල හෙන්දාවිතාරණ එදා කටයුතු කළේ එම තනතුරේය. යහපාලන කාලයේ එම තනතුරේ සිටියේ විශ‍්‍රාමික නියෝජ්‍ය පොලිස්පති සිසිර මෙන්ඩිස්ය. දැන් එම තනතුරට විශ‍්‍රාමික මේජර ජෙනරාල් ජගත් ද අල්විස් පත්කර තිබේ. එසේ තිබියදී පොලිස් දෙපාර්තමේන්තු සාමාජිකයන්ගේ ප‍්‍රධානියෙකු ලෙස සක‍්‍රීය හමුදා නිලධාරියෙකු පත්කිරීම අප තේරුම්ගත යුත්තේ කෙසේද? නීතිය ලෙසද?
පත්වීම් බලධාරියා කවුද?
අනෙක් අතට මේ පත්කිරීම්වලට අදාල බලධාරියා කවුද යන්නද ප‍්‍රශ්නයකි. රාජ්‍ය බුද්ධි සේවාවේ ප‍්‍රධානියා පත්කළ යුත්තේ පොලීසිය බාර ඇමතිවරයාය. ජාතික බුද්ධි ප‍්‍රධානී තනතුර පත්කල යුත්තේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාශය බාර ඇමතිවරයාය. දෙසැම්බර් 10 දින නිකුත් වූ අමාත්‍යාංශ විෂයන්ට අදාල ගැසට් පත‍්‍රය අනුව පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව දැන් අයත් වන්නේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයටය.
රටේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයක් තිබේ. එහි ලේකම්වරයා ලෙස ජනාධිපතිවරයා විශ‍්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්නව පත්කර තිබේ. එහෙත් 16 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත කැබිනට් අමාත්‍යවරු අතර ආරක්ෂක විෂයභාර අමාත්‍යවරයෙකු නැත. ඒ අනුව ඉහත පත්වීම් දෙක සිදුකළේ කවුද යන්න ප‍්‍රශ්නාර්ථයකි. ඒ පිළිබඳ නිල නිවේදන නැත. රජයේ නිල වෙබ් අඩවියෙහිද ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ නිල වෙබ් අඩවියෙහිද එම තොරතුරු නැත. අඩුම තරමේ ජනාධිපති කාර්යාලයේ නිල වෙබ් අඩවියෙහිද, ජනාධිපති මාධ්‍ය ඒකක වෙබ් අඩවියේද එම තොරතුරු නැත. එම තොරතුරු එළියට එන්නේ රාජපක්ෂ හිතවාදී මාධ්‍ය හරහා පමණය.
ජනාධිපති කොමිසම
පාස්කු ප‍්‍රහාරය ගැන සොයාබැලීම සඳහා ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කොමිසමක් පත්කර තිබේ. එහි සභාපතිත්වය දරන්නේ අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු ජානක ද සිල්වාය. සෙසු සාමාජිකයන් වන්නේ අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු නිශ්ශංක බන්දුල කරුණාරත්න, විශ‍්‍රාමික අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු නිහාල් සුනිල් රාජපක්ෂ, විශ‍්‍රාමික මහාධිකරණ විනිසුරු බන්දුල කුමාර අතපත්තු හා අධිකරණ අමාත්‍යාංශයේ හිටපු ලේකම්වරයෙකු වූ ඩබ්.එම්.එම්. අධිකාරී යන අයය.
මේ කොමිසමේ සාමාජියන්ට දෙසැම්බර් 02 වැනිදා ජනාධිපති කාර්යාලයේදී ජනාධිපතිවරයා හමුවූ බව ජනාධිපති මාධ්‍ය අංශයේ වෙබ් අඩවිය සදහන් කරයි. මෙතෙක් කළ විමර්ශන ගැන එහිදී කොමිසමේ සභාපතිවරයා ජනාධිපතිවරයාට පැහැදිළි කර ඇත. ප‍්‍රහාරයක් සිදුවන බවට කල්තබා ලැබුණු තොරතුරු ගැන අදාල බලධාරීන් බරපතල ලෙස සැලකිල්ලට ගෙන නැතැයි කොමිසමේ සභාපතිවරයා ජනාධිපතිවරයාට කියා ඇත. එමෙන්ම ඒ බව වසන් කිරීමට ඇතැම් බලධාරීන් ලේඛන වෙනස් කර ඇතැයිද එහි සඳහන් කර තිබේ.
එහිදී ජනාධිපතිවරයා පාස්කු ප‍්‍රහාරයේ සුලමුල නිවැරදිව හඳුනාගෙන වගකිවයුත්තන් නීතිය හමුවට පැමිණවීමේ අවශ්‍යතාවය අවධාරණය කරමින් කියා ඇත්තේ කාදිනල්තුමාගේද අභිලාෂය එය බවය.
මේ කොමිසම හමුවේ කාදිනල්තුමා රහසිගතව සාක්ෂි ලබාදී තිබුණි. කොමිසමට පැමිණිලි 106ක් ලැබුණ බව හා පුද්ගලයන් 20 දෙනෙකුගෙන් එම දිනය වනවිට ප‍්‍රකාශ ලබාගෙන තිබූ බව එම වෙබ් අඩවියේ සඳහන් කර තිබුණි. අතුරු වාර්තාවක් දෙසැම්බර් 22 ලබාදීමට නියමිත බව තවදුරටත් වාර්තා වේ.
ජනාධිපතිවරයෙකු පත්කරන කොමිසමක් වූ කලී බලගතු එකකි. එමෙන්ම එය ප‍්‍රසිද්ධ එකක් මිස රහසිගත එකක් නොවේ. ජනාධිපතිවරයෙකු කොමිසමක් පත් කිරීමේදී එහි කාලවකවානුද, විමසා බැලිය යුතු කරුණුද, සාක්ෂි විමසීම සඳහා පුද්ගලයන් කැඳවීමේ බලයද සඳහන් කරනු ලබයි. එය නීතිමය වලංගුභාවයක් සහිත එකක් වන බැවින් එය අතිවිශේෂ ගැසට් පත‍්‍රයක් මගින් ප‍්‍රකාශයට පත්කරනු ලබයි. එහෙත් මේ ජනාධිපති කොමිසම ගැන නම් අද වනතුරු නිකුත් කරනු ලැබූ අතිවිශේෂ ගැසට් පත‍්‍රයක් නැත.
නීතිගරුක විනය ගරුක යුක්තිගරුක රටක කටයුතු දැන් සිදුවන්නේ එයාකාරයටය. ආරම්භය මෙය නම් ඉදිරිය කෙබඳු විය හැකිද?
