පරිසර හිතකාමී වීම ගැන භාණ්ඩ මිලදී ගැනීමේදී ලොවපුරා පාරිභෝගිකයන් වැඩි වැඩියෙන් සැලකිලිමත් වෙන්නට පටන් අරගෙන තිබේ. ලෝකය දිගින් දිගටම දේශගුණික විපර්යාස ගැන සංවේදී වනවිට භාණ්ඩ අලෙවිකරණයේදී පරිසර හිතකාමීත්වයට ඉහළ අවධානයක් යොමුවී තිබේ. එය යහපත් ප්‍රවණතාවයකි. ඊලෝන් මස්ක් ටෙස්ලා මෝටර් රථ සමාගමෙන් ලොව දියුණුම පරිසර හිතකාමී මෝටර් රථයක් නිෂ්පාදනය කොට අලෙවි කිරීමට පටන්ගෙන තිබේ.
ශ්‍රී ලංකාවද 2014 සිට වේගා නම් මෝටර් රථයක් සඳහා ව්‍යාපෘති ආරම්භ කර තිබුණි. මෑතකාලීනව දේශපාලනික හේතුද නිසා වේගා මෝටර් රිය පිළිබඳ ඉහළ අවධානයක් යොමුවිය. කුමන් හේතු නිසා වුව ඉලෙක්ට්‍රොනික මෝටර් රථ ප්‍රවර්ධනය විම යහපත්ය. පසුගිය ආණ්ඩුව සමයේදී විදුලි මෝටර් රථ සඳහා වැඩි පහසුකම් ලබාදීමත් යහපත් ප්‍රවණතාවයකි.
සමස්ථයක් ලෙස ශ්‍රී ලංකාවේ නිෂ්පාදකයන් වැඩි වැඩියෙන් පරිසර හිතකාමී වීම වටී. විශේෂයෙන්ම ශ්‍රී ලංකාව ඇඟලු‍ම් කර්මාන්තයට ඉහළ අවධානයක් යොමුකරන රටකි. ශ්‍රී ලංකාවේ දළ ජාතික නිෂ්පාදනයෙන් ඉහළ කොටසක් ඇඟලු‍ම් කර්මාන්තයට හිමිවෙයි. ලෝකයම මේ වෙද්දී වේගයෙන් පරිසර හිතකාමී ඇඟලු‍ම් දෙසට ගමන් කරමින් සිටින බව අප සිහිතබාගත යුතුය. ඒ වෙනසට සූදානම් වීම ශ්‍රී ලංකාවේ ඇඟලු‍ම් කර්මාන්තයට වැදගත්ය. අපනයනය කරන්නට නිෂ්පාදන සිදුකරන ඕනෑම කෙනෙකු පරිසර හිතකාමී ප්‍රවණතා ගැන අවධානය යොමුකිරීම යහපත්ය.
ශ්‍රී ලංකාවේ ඇඟලු‍ම් ක්ෂේත්‍රයෙහි පරිසර හිතකාමී අත්හදා බැලීම් කරන අය අතර ශ්‍රිවන්ති අමරසිංහද සිටින්නීය. ඇය රස්ට් ඩයරීස් නම් විලාසිතා නිෂ්පාදන සමාගමේ හිමිකාරියයි. ශ්‍රිවන්ති අමරසිංහ විවිධ අත්හදා බැලීමක් සිදු කරමින් සිටින කාන්තාවකි.ඇය අරලු, බීට් රූට්, වද මල්, කහ,තක්කාලි, පුවක් කහට, තේ කහට, කෝපි කහට, ආදියෙන් රෙදි වර්ණ ගන්වමින් ස්වභාවික වර්ණක සහිත විලාසිතා නිෂ්පාදනය කරන්නීය. ඊට අමතරව මළකඩවලින් රෙදිපිළි මත රටා මැවීමද ඇය කරන්නීය. ඇගේ නිෂ්පාදන අන්තර්ජාලයෙන් මිලදී ගැනීමත් කළ හැකිය.
රැකියාවක යෙදෙන අතර විනෝදාංශයක් ලෙස ඇය රස්ට් ඩයරීස් ආරම්භ කර ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ ඉංග්‍රීසි පුවත්පත් සමග සම්මුඛ සාකච්ඡාවල යෙදෙමින් ඇය තමන්ගේ ව්‍යාපාරය ගැන අදහස් දක්වා තිබුණි.
‘මම මුලින්ම විලාසිතා කරන්න පටන් ගත්තේ ගෙදර කුස්සියෙන්. මුලින්ම මම ඇඟලු‍ම් වර්ණ ගැන්වීම් ආරම්භ කළේ විනෝදාංශයක් විදියට. මම මුල ඉඳන්ම උත්සාහ කළේ ඉවතලන දේවල්වලින් විලාසිතා නිර්මාණය කිරීමට. මම ඒ පිළිබඳ මුල ඉඳන්ම අධ්‍යනයන් සිදුකළා. ඒවා ගැන අධ්‍යනය කරද්දී දැනගත් දෙයක් තමයි ලෝකයේ පරිසර විනාශයට තුඩු දෙන ප්‍රධානතම කර්මාන්ත අතරින් දෙවැනි තැනට ඉන්නේ විලාසිතා කර්මාන්තය බව. තමන් අඳින විලාසිතා වලින් පරිසරයට හානියක් වෙනවා කියලා ගොඩක් මිනිස්සු දැනුවත් නැහැ.
ඒ දැනුමත් එක්ක මම ස්වාභාවික වර්ණ ගැන්වීම් ක්‍රමවේද ගැන අධ්‍යනය කළා. ඉවත දමන දේවල් කළමනාකරණය කරලා විලාසිතාවලට පාවිච්චි කරන්නේ කොහොමද කියලා මම හෙව්වා. මට අවශ්‍ය වුණේ පරිසර හිතකාමී විලාසිතා නිර්මාණ කරන්නට. ඒ අනුව ස්වභාවික වර්ණ ගැන්වීම පිළිබඳ ලබපු දැනුමෙන් විවිධ අත්හදා බැලීම් කරන්නට පටන් ගත්තා. කහ , තක්කාලි, කෝපි, වගේ දේවල් ඇසුරෙන් රෙදි වර්ණ ගැන්වීම මුලින්ම සිදුකළා.
ස්වභාවික වර්ණ ගැන්විම් ගැන ලියැවුණ පොතපත මිලදී අරගෙන ඒ පොත් වල දැනුම ලබා ගත්තා. ඒ පොත් වල තිබුණු දැනුම උපයෝගී කරගෙන පැළෑටිවලින් රෙදි වර්ණ ගැන්වීම පරීක්ෂණ මට්ටමෙන් සිදු කළා. පැළෑටිවලින් රෙදි වර්ණ ගන්වන කටයුතු කරන කාලේ අතරතුර, රෙදි වර්ණ ගැන්වීම් කරන්නට පුළුවන් තවත් ක්‍රමයක් හමුවුණා. ඒ තමයි මළකඩ.
මළකෑමට ලක්වුණ විවිධ යකඩ වර්ග අරගෙන ඒවගේ තිබෙන හැඩතල මම රෙදිවලට. බොහෝ දෙනා මළකඩ යොදාගෙන විලාසිතා නිර්මාණය කිරීම කරන්නේ නැහැ. එහෙත් ලෝක මට්ටමෙන් එය සිද්ධවෙනවා. බොහෝවිට මලකඩ පාවිච්චි කරන්නේ චිත්‍ර වැනි කලාකෘතිවලට. බොහෝවිට මම නිර්මාණය කරන විලාසිතා අයිතිවෙන්නේත් කලාකෘති අතරට. එක විලාසිතාවකට, එක හැඩයකට අයිති එකම එක ඇඳුමක් තමයි බොහෝවිට මට නිෂ්පාදනය කරන්න වෙන්නේ. මොකද එකම හැඩය නැවත නැවතත් අතින් නිෂ්පාදනය කරන්න අමාරුයි.
මලකඩ පමණක් නොවෙයි, මල්වලින් ඇතුළු වෙනත් ක්‍රමවලින් නිර්මාණය කරන විලාසිතාවක් එකම විදියට නැවත නැවත නිෂ්පාදනය කරන්න බැහැ. ඒ නිසා යම් කෙනෙක් අහවල් හැඩය දෙන්නැයි ඉල්ලු‍වොත් ඒක කරන්න මට අමාරුයි. මගේ ඇඳුම් නිෂ්පාදනය කලාවට බර වෙන්නේ ඒ හින්දා.
මම තවමත් මේක කරන්නේ රැකියාවේ යෙදෙන අතර. මොනතරම් කාර්යබහුල වුනත් මම විලාසිතා කරන්නත් මගේ කාලය යොමු කරනවා. ඒ හැම වෙලාවකදීම මගේ මනසට සුවයක් ලැබෙනවා. මම නිර්මාණය කළ විලාසිතා මුලින්ම මම මගේ ෆෙස්බුක් පිටුවේ පළකළා. පසුව මගේ යාලු‍වෝ ඉල්ලීමක් කළා මේ වෙනුවෙන්ම ෆෙස්බුක් පිටුවක් නිර්මාණය කරන්න කියලා. ඒ නිසා රස්ට් ඩයරීස් කියලා ෆෙස්බුක් පිටුවක් මම හැදුවා. දැන් මම කරන නිර්මාණ ඒ ෆෙස්බුක් පිටුවේ පළ කරනවා. ඒවා අන්තර්ජාලයෙන් මිලදී ගන්න පුළුවන්.
මළකඩ යොදාගෙන රෙදි වර්ණ ගැන්වීම කරන්න සෑහෙන කාලයක් ගතවෙනවා. මම තොරතුරු තාක්ෂණික ක්‍ෂේත්‍රයේ රැකියාව කරන කෙනෙක්. අපේ ක්‍ෂේත්‍රයේ සේවාවන්වලදී අපි අගය එකතු කරන්නේ එයට වැය කරන මිනිස් පැය අනුව. ඒ නිසා මම මේ විලාසිතා නිර්මාණයන්ට මිල නියම කරන්නේත් මම ඒ විලාසිතාවට වැය කරන පැය ගාණට අනුව. ඒ නිසා මගේ විලාසිතා දරාගත හැකි සුඛෝපභෝගී තත්වයක් ලෙස සැලකිය හැකියි.
සුඛෝපභෝගී විලාසිතා යැයි කීවාම බොහෝවිට මතක් වෙන්නේ සත්ව හම් හෝ ලොම් යොදාගෙන කරනා විලාසිතා ගැන. නමුත් ඒ විලාසිතාවලින් පරිසරයට වගේම සතුන්ටත් විශාල හානියක් වෙනවා. රෙදි කර්මාන්තයේදී අතිරික්ත රෙදි ඉවත් කිරීම දැවැන්ත වශයෙන් මේ වෙද්දී ලෝකයේ සිදු වෙනවා. මේ ක්ලීන් වේස්ට් මේ විධියට දිගින් දිගටම සිදුවුණොත් 2025 වසර වෙනකොට රෙදිවලින් එස්ටෝනියාව රට වහන්න හැකි වේයැයි දැනට ගණන් බලා තියෙනවා. මම වගේ අය ඒ විදියට ඉවත දමන අතිරික්ත රෙදි මිලට ගන්නේ ඇඳුම් නිෂ්පාදනය කරන්න.
පරිසර හිතකාමී ඇඟලු‍ම් නිර්මාණ කරද්දී සාර්ථක වෙන්නේ මේ සඳහා කාබනික කපු රෙදි පිළි යොදා ගන්නවා නම් තමයි. නමුත් ලංකාවේ මේවා හොයා ගන්න අමාරු නිසා ඉන්දියාවෙන් කපු රෙදි ගෙන්වා ගන්නවා. මගේ රැකියාවත් එක්ක සතියකට එක විලාසිතාවක් පමණක් තමයි සිදුකරන වෙන්නේ. සාරියක් මේ කලාවෙන් නිර්මාණය කරන්නට මට දවස් 4ක් වගේ ගතවෙනවා. ඒ නිසා රුපියල් විසි දාහට ඉහළ මිලක් මේ සාරියකට නියම වෙනවා.‘
බටහිර රටවලදී මේ වෙද්දී ශ්‍රිවන්තිගේ නිෂ්පාදනය වැනි ඒවාට ඉහළ වටිනාකමක් ලැබෙමින් පවතී. ඇගේ නිෂ්පාදන ලංකාවේ එදිනෙදා පාවිච්චියට ගැලපෙන්නේ නැතත්, එය වටිනා වෙළඳ අවස්ථාවක් ලෙස සැලකිය හැකිය. ඉවත දමන යකඩ කැබැල්ලක් මිලාධික විලාසිතාවකට හැරවීම එක්තරා මායාවක් ලෙස වුව සැලකිය හැකිය.
හංසි මානවඩු
