ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය ටෙරන්ස් පුරසිංහ
මේ ජනාධිපතිවරණයේදී පුරවැසියා ගතයුතු තීන්දුව ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
අද ප‍්‍රධාන කඳවුරු දෙකකට මැතිවරණ ව්‍යාපාරය බෙදිලා තියෙන්නේ. ඊට අමතරව ජාතික ජන බලවේගය ඉන්නවා. ඔවුන් කියන්නේ අපට අහලා සුපුරුදු කතාවක්. ප‍්‍රධාන අපේක්ෂකයන් දෙන්නාටම එරෙහිව ජාතික ජන බලවේගය නමින් ඉදිරිපත් වෙන ජේවීපී නායකයාව දිනවන්න කියන අදහසයි ඔවුන් කියන්නේ. එහෙත් මහපොළොවේ යථාර්ථය අනුව ඔවුන් දිනන්නේ නැහැ. අනෙක් අතට ඡුන්දයකින් දිනලා අවුරුදු පහකින් මේ රට හදන්න බැහැ. රට හදන්නට නම් ව්‍යුහමය වෙනසක් කරන්න ඕනෑ. ඒ සඳහා විප්ලවවාදී ආණ්ඩුවක් බිහිවෙන්න ඕනෑ. එහෙත් මේ නිශ්චිත මොහොතේ ඒ ගැන කතාකරලා වැඩක් නැහැ. මේ මොහොතේ අප ඉදිරියේ තියෙන ප‍්‍රශ්නය තමයි ඒකාධිපතිත්වයකට ගමන් කරනවාද, නැත්නම් අපි ලබාගත් නිදහස, යුක්තිය සහ ජාතික සංහිඳියාව ඉදිරියට ගෙනයනවාද කියන අභියෝගය. නැවතත් ඒකාධිපති, මර්දනකාරී පාලනයකට ගමන් කරනවාද කියන අභියෝගයයි තියෙන්නේ. නිදහස යුක්තිය නැති කරනවාද. අඩුපාඩු සහිතව වුණත් ලැබූ නිදහස, ජාතික සංහිඳියාව ඉදිරියට ගෙනයනවාද නැද්ද කියන තීරණාත්මක අභියෝගය හමුවේ රට තියෙන්නේ. ඒ අභියෝගය ගැනයි මේ වෙලාවේ පුරවැසියා කල්පනා කරන්න ඕනෑ.
වාමාංශික අදහස් තියෙන කෙනෙකු මේ වෙලාවේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ලිබරල්වාදී ආර්ථික අදහස් පරාජය කළ යුතු බව හිතුවොත්..
මේ වෙලාවේ වාමාංශිකයාගේ ප‍්‍රධාන අරමුණ විය යුත්තේ සමාජවාදී සමාජයක් හදාගැනීම නෙවෙයි. දැන් කරන්න ඕනෑ ප්රජාතන්ත්රවාදය තහවුරු කරගැනීම. මේ ආණ්ඩුවේ වැරදි තියෙනවා. මේ ආණ්ඩුව සමඟ අපට බේරගන්න ගනුදෙනු තියෙනවා. එහෙත් මූණ කැතයි කියලා නහය කපාගන්න ඕනෑ නැහැ. දැන් වාමාංශිකයන්ටත් තියෙන අභියෝගය ප්රජාතන්ත්රවාදය දිනවීමයි. ජාතිවාදී, අන්තවාදී පාලනයක් පරාජය කිරීමයි. අවම වශයෙන් ලිබරල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයවත් තහවුරු කරගැනීමයි.
තවත් පිරිසක් කල්පනා කරනවා මේ මොහොතේ රට සංවර්ධනය කිරීම සඳහා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයෙන් මඳක් ඈත්වෙන්න ඕනෑ බව…
ප්රජාතන්ත්රවාදය නැතිව ඇතිකරන සංවර්ධනය සැබෑ සංවර්ධනයක් නෙවෙයි. සංවර්ධනය වෙන්න ඕනෑ ජනතා සහභාගිත්වය ඇතිවයි. ඒ සඳහා ප්රජාතන්ත්රවාදය අවශ්‍යයි. එහෙම සිදුවෙන සංවර්ධනයක් වේගවත් නොවෙන්න පුළුවන්. එහෙත් එය තිරසාර සංවර්ධනයක් නෙවෙයි. ක‍්‍රමානුකූලව ඇතිවුණොත් තමයි සංවර්ධනය තිරසාර වෙන්නේ. පහුගිය කාලයේ තිබුණු පාලන ක‍්‍රමය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී වුණත් එහි ඇතැම් ලක්ෂණවලට ජනතාව විරුද්ධ වෙන්න පුළුවන්. විරුද්ධ කෙනෙකුට ඒ විරුද්ධත්වය ප‍්‍රකාශ කරන්නටත් තියෙන අයිතිය තමයි ප්රජාතන්ත්රවාදය කියන්නේ. විරෝධතාවලට ඉඩ දීම, විවේචකයන්ගේ අදහස් නිවැරදි නම් ඒවා එකතු කරගැනීම තමයි ප්රජාතන්ත්රවාදය කියන්නේ. මේක නෝන්ජල් දුර්වල පාලනයක් බව සමහරු හිතන්න පුළුවන්. ඒ ප්රජාතන්ත්රවාදය ගැන හරි අත්දැකීම් නැතිකම. බටහිර රටවල ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පාලකයන් මහජනතාවට ඇහුම්කන්දීලා ඉල්ලා අස්වෙනවා. එවැනි රටවල මහජනයා තමයි ප‍්‍රබල.
මේ ආණ්ඩුව මහා පරිමාණ ¥ෂණ වංචා ගැන ප‍්‍රමාණවත් තරම් ක‍්‍රියාත්මක නොවූ බව ඇත්ත. එහෙත් මේ ආණ්ඩුවේම ¥ෂණ වංචා ගැන සංවාද මතුවෙන්නට අවකාශයක් තිබුණා. විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ වෙබ් අඩවියට විගණන වාර්තා එකතුවුණා. කෝප් කමිටුව විනිවිදභාවයෙන් යුතුව ක‍්‍රියාත්මක වුණා. මේ ආණ්ඩුවේ ¥ෂණ වංචා ගැන කොමිෂන් සභාවකුත් පත්කළා. එහෙත් ඒ සියල්ලෙන් පසුව හිටපු ආණ්ඩුවලට සාපේක්ෂව මේ ආණ්ඩුව වඩා ¥ෂිතයි කියලාත් ජනතාවට හැඟීමක් තියෙනවා නේද?
මේ ආණ්ඩුවේ හොරකම් වංචා සිද්ධවුණ බවට චෝදනා තියෙනවා. කලින් ආණ්ඩුවලට ඊට වඩා බරපතළ චෝදනා තියෙනවා. ජනාධිපති කොමිෂන් වාර්තාවේදී කිව්වා මහබැංකුවේ හොරකම් සිද්ධවුණේ මේ ආණ්ඩුව සමයේ විතරක් නොවන බව. ඊට කලින් ආණ්ඩු සමයන්හිදී වඩා බරපතළ හොරකම් සිද්ධවුණ බව එහි කීවා. එහෙත් අගමැතිවරයා සහ ජනාධිපතිවරයා අතර ගැටුම නිසා ඒවා ගැන හරිහැටි පරීක්ෂණ සිද්ධවුණේ නැහැ. ජනාධිපතිතුමාට ඕනෑ වුණේ මේ ආණ්ඩුවට එරෙහිව පරීක්ෂණ කරන්න විතරයි. මේ ආණ්ඩුවේ විතරක් ¥ෂණ වුණා නම්, මේ ආණ්ඩුව ¥ෂිත බව කියලා පරාජය කිරීම ප‍්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. එහෙත් කලින් ආණ්ඩුවේ වංචා හෙළිදරව් වුණේ නැති බව අමතක නොකළ යුතුයි.
විනිවිදභාවයක් තිබුණේ නැති බව අමතක නොකළ යුතුයි. මේ ආණ්ඩුව පත්කිරීම සඳහා බලපෑ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රවණතා නිසාත්, යහපාලනය වැනි සංකල්ප නිසාත් වෙනසක් සිද්ධවුණා. අගමැතිවරයා පවා කොමිෂන් සභා හමුවට ගියා. එහෙත් කලින් ආණ්ඩුවල නායකයන් එලෙස කටයුතු කළේ නැහැ. ඒ නිසා අපි ¥ෂණ වංචා චෝදනා ගැන සැලකිල්ල යොමු කරන අතරේම, ඒවා කිරලා මැනලා තේරුම් ගත යුතුයි.
මේ ආණ්ඩුව සමයේදී ප‍්‍රමාණවත් ආර්ථික සංවර්ධනයක් නොවූ බව කියනවා..
මම කියන්නේ මේ ආණ්ඩුවේ ශේෂ පත‍්‍රය ආර්ථික කාරණාවලට ලඝු නොකළ යුතු බව. මේ ආණ්ඩුව පැත්තෙන් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී වර්ධනයක් වුණා. කිසිම දේශපාලන මිනීමැරුමක් වුණේ නැහැ. මාධ්‍යවලට ප‍්‍රහාර එල්ලවුණේ නැහැ. මාධ්‍යවේදීන්ට හිරිහැර වුණේ නැහැ. ඝාතන නෑ. විවේචකයන්ට හිරිහැර නෑ. ආණ්ඩුව විවේචනයට අවස්ථාව තිබුණා. අනෙක් කාරණය තමයි සංහිඳියාව පැත්තෙන් විශාල දියුණුවක් ඇතිවීම. රටේ අන්තර්ජාතික ප‍්‍රතිරූපයත් වර්ධනය වුණා. මේ රටේ මෙතෙක් නොවුණු බොහෝ දේවල් සිද්ධවුණා. ඒ නිසා ඡුන්දදායකයා කල්පනා කරන්න ඕනෑ මේ ආණ්ඩුවේ වැරදි හදාගෙන මේ ප‍්‍රවාහය ඉදිරියට යන්න ඕනෑ බව.
2015 ජනාධිපතිවරණයෙන් ජනතාව දිනාගත් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අවකාශය තියෙන නිසා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලබයට පත්වුණත්, ඔහුට විරුද්ධව සටන් කළ හැකියැයි විශ්වාසයක් තියෙනවා නේද?
මම නම් ඒක පිළිගන්නේ නැහැ. දැන් ජනතාවට තමන්ගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් සටන් කිරීමට අදාල වාතාවරණයක් තියෙනවා. එහෙත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියන බලවේගය ආණ්ඩු බලය ගත්තොත් ඒ වාතාවරණය සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වෙනවා. සම්පූර්ණයෙන්ම අධිකාරිවාදී පාලනයකට යටත් වෙනවා. එතකොට දිනාගත් ජයග‍්‍රහණ එකක්වත් පවතින්නේ නැහැ.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපතිවරණය ජයගත්තොත් කලින් පරාජයන්ගෙන් පාඩමක් ඉගෙනගෙන කලින් තිබුණාට වඩා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පාලනයක් ගෙනයනු ඇතැයි හිතන්නට පුළුවන්ද?
ඔවුන් තමන් කළ කී දේවල් ගැන අලූත් මතයක් ප‍්‍රකාශ කරලා නැහැ. ඔවුන් ජාතික ප‍්‍රශ්නය ගැන තාම ඉන්නේ කලින් දරපු මතයේමයි. දෙමළ හා මුස්ලිම් සමාජයන් පිළිබඳ ඔවුන්ගේ මතය පරණ මතයම අදටත් තියෙනවා. මැතිවරණ වේදිකාවලදී විවිධ ඒවා දැන් කියනවා තමයි. එහෙත් කිසිම අවස්ථාවක ඔවුන් බලය බෙදීම පිළිගන්නේ නැහැ. ස්වයංනිර්ණය අයිතිය පිළිගන්නේ නැහැ.
සංවර්ධනය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ ප‍්‍රතිපත්ති එදා විදියමයි. ඇත්තටම දැන් කොළඹ නගරය සංවර්ධනය කළායැයි ඔවුන් කීවාට කුණු ප‍්‍රශ්නය, ජලය බැසයෑම වගේ කිසිවක් විසඳිලා තිබුණේ නැහැ. ඛේදවාචකයකට මුල පිරූ කුණුකන්ද ඇතිවුණේ ඔවුන්ගේ අවුරුදු දහය තුළයි. ඔවුන් ඒ ප‍්‍රශ්නවලට සැබෑ උත්තර සෙව්වේ නැහැ. මතුපිට අලංකාරයක් පමණක් කළා. අසරණ ජනතාව පිටමං කළා. එහෙත් ඒ කිසිවක් වැරැුද්දක් විදියට පිළිගන්න ඔවුන් ලෑස්ති නැහැ. තමන්ගේ කාලයේ සිද්ධවුණ ඝාතන ගැනත්, තමන්ගේ කාලයේ මාධ්‍යවලට කරපු පීඩාවන් ගැනත් ඔවුන් කතා නොකර මඟහරිනවා. ලසන්ත, තාජුඞීන් ඝාතන එතරම් බරපතළ දේවල් නෙවෙයි කියලා කියන්නේ. රතුපස්වල, හලාවත සිද්ධවූ අපරාධ සුළු දේවල් කියලයි ඔවුන් කියන්නේ. එවැනි පසුබිමක නැවත ඒවා නොකර ඉඳීවි කියලා අනුමාන කරන්න බෑ.
ලංකාවේ දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනකොටස්වල ඡුන්දය ඔවුන්ට නොලැබෙන පසුබිමක සිංහල ජනතාවගේ විශාල ඡුන්ද ප‍්‍රමාණයකින් ඔවුන් ජයගත්තොත් ලංකාවේ ජාතික ආරක්ෂාවට ඇතිවිය හැකි බලපෑම කෙබඳුද?
මම කියන්නේ ඒක ජාතික ආරක්ෂාවට තියෙන ලොකුම තර්ජනය බවයි. දෙමළ මුස්ලිම් ජනතාව පීඩාවට පත්කිරිම කිරීමත්, එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස නැවත ත‍්‍රස්තවාදයක් ඇතිවීම් සඳහා ඉඩකඩ වැඩියි මොකද ඔවුන් දේශපාලන විසඳම් දෙන්න කැමති නෑ. ජාතිවාදී මතයේ තමයි ඉන්නේ. තුවත්කුවෙන් රට පාලනය කරන්න පුළුවන් බව හිතන්නේ.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ප‍්‍රමුඛ ජාතික ජන බලවේගය වැනි කණ්ඩායම් අමතක කරන කාරණයක් තමයි, වසර කිහිපයකට පෙර ජවිපෙ ජනවාර්ගික ප‍්‍රශ්නයට දේශපාලන විසඳුමක් දීම වෙනුවට යුදවාදය වෙනුවෙන් පෙනී හිටපු බව. යුද්ධය පිළිබඳ ජනතාවගේ ඉල්ලූමක් තියෙද්දී ජවිපෙ ඒක වෙනුවෙන් පෙනී හිටියා. ඇත්තටම අදටත් පෙනී ඉන්නවා. ඉන්පසුව රාජපක්ෂවරුන්ගේ ¥ෂණ වංචා අපරාධ ගැන ජනතා විරෝධය නැගෙද්දී ජවිපෙ ඒ ජනප‍්‍රිය මතය වෙනුවෙන් පෙනී හිටියා. අනාගතයේදී ලංකාවේ මුස්ලිම් ජනතාව මර්දනය කිරීම සඳහා ජනප‍්‍රිය මතයක් ඇතිවුණොත් ජවිපෙ ඒක වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටීවි කියලා සහතිකයක් නැති බව කෙනෙකුට කියන්න පුළුවන්. ඒ ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
ඉස්සර සිංහල ජාතිකවාදය වෙනුවෙන් පෙනී හිටියේ ජවිපෙ. දශක දෙකකට කලින්. එහෙත් ඔවුන්ගේ කොඩිය ජාතික හෙළ උරුමය කොල්ලකෑවා. පසුව ඒ කොඩිය මහින්ද රාජපක්ෂ උදුරාගත්තා. ඒ නිසයි අද ජවිපෙ සිංහල ජාතිකවාදී බලවේගයක් හැටියට පිළිගන්නේ නැත්තේ. එහෙත් ජවිපෙ තුළ ඉන්නේ සිංහල ජාතිකවාදී බලවේගයේ කොටසක්. ජවිපෙ යුද්ධය අවසානයේත් කීවේ බර ආයුධ පාවිච්චි කරලා පහරදෙන්න කියලා. මහින්දගෙන් ඉල්ලූවේත් ඒක. ජවිපෙ කියන්නේ එවැනි බලවේගයක්. ඉතින් ඔබ මතුකළ කාරණය ක‍්‍රියාත්මක වීමේ අවදානමකුත් තියෙනවා. ජේවීපීය අද ජාතිවාදයට විරුද්ධව කතාකරන බව ඇත්ත. එහෙත් අදටත් ඔවුන් ස්වයංනිර්ණය අයිතිය පිළිගන්නේ නැහැ. ඔවුන් අදටත් පෙනී ඉන්නේ ඒකීය පාලන ක‍්‍රමයක් වෙනුවෙන්.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දහතුන්වැනි සංශෝධනයට එරෙහිව ලංකාවේ දැවැන්ත විරෝධයක් මතුකිරීම වැනි කාරණා ගැන අදටත් ස්වයං විවේචනයක් කර නොතිබීම ඔවුන් නැවත ජාතිවාදී රැුල්ලකට තල්ලූවීමේ අවදානම පෙන්නුම් කරන්නක් විය හැකිද?
ජවිපෙ කවදාවත් ස්වයං විවේචනයක ඉඳලා නැහැ. ඔවුන් තමන්ගේ ඉතිහාසය යුක්ති සහගත කරනවා. ඒකයි ප‍්‍රශ්නය. ඔවුන්ගේ පෙර වැරදි ඔවුන්ට අනුව සාධාරණයි. එහෙම වෙන්න බැහැනේ. ජාතික ප‍්‍රශ්නය වෙනුවෙන් පළාත් සභාවලට විරුද්ධව සිවිල් යුද්ධයක් පටන්ගැනීම වැරදියි. දෙමළ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම්වලට විරුද්ධවයි ඔවුන් එදා කටයුතු කළේ. දහතුන්වැනි සංශෝධනයෙන් දෙමළ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් සම්පූර්ණයෙන් ලැබුණේ නැති බව ඇත්ත. එහෙත් එය සාපේක්ෂව ප‍්‍රගතිශීලී සංශෝධනයක්. එහෙත් ඒ පිළිබඳ ඔවුන් විශාල විදියට විරෝධය පළ කළා. අදටත් ඒ පෙනී සිටීම නිවැරදි බව කියනවා.
ඒ අඩුපාඩු තිබියදීත් වාමාංශික පක්ෂයක් දිනවීමේ වුවමනාව මත ජවිපෙට සහාය දෙන අය ඉන්නවා.
ඔය කණ්ඩායමට වාමාංශික මතයක් නැහැ. දැන් ජේවීපීය කියන්නේ ¥ෂණ වංචා නැවැත්වුවාම රට හදන්න පුළුවන් කියලයි. ඒක ඉතාම පටු අදහසක්. අද අපේ රටට ධනේශ්වර ක‍්‍රමයේ අර්බුදයක් තියෙන්නේ. ¥ෂණ වංචා නැති කරලා ඒක නැති කරන්න බෑ. ඒක වාමාංශික ප‍්‍රතිපත්තිවලට අනුව පටු අදහසක්. දැන් ජවිපෙ වටා ඉන්නේ වාමාංශික අදහස් තියෙන අය නෙවෙයි. මැද පන්තියේ ඉන්න සෝබන දේශපාලනයක යෙදෙන පිරිසක්. ඔවුන් ගැඹුරු වාමාංශික අදහස් මත නෙවෙයි කටයුතු කරන්නේ. එහෙම කටයුතු කරනවා නම් ¥ෂණ වංචා නැතිකරලා රට දියුණු කරන්න පුළුවන් බව කියන්නේ නැහැ. ඒක සුළු ධනේශ්වර මතයක්.
අපි පසුගිය කාලය පුරාවට විද්‍යාව, ක‍්‍රීඩාව, සංස්කෘතිය, කලාව ආදි මාතෘකා ගැන දැනුම ලබාදෙන වාර්තාකරණයක යෙදෙන අන්දම ගැන සැලකිය යුතු අවධානයක් යොමු කළා. ඒ ලංකාවේ දියුණු සමාජයක් ඇති කරන්නට නම් ඒ ක්ෂේත‍්‍ර ගැන සමාජ දැනුම වර්ධනය විය යුතු නිසා. එහෙත් 16 වැනිදා ඒකාධිපතිවාදී නායකයෙකු බලයට පැමිණියොත් එදා සිට අපට ඒ සියල්ල අත්හැරලා, මිනිසුන්ගේ ජීවත්වීමේ අයිතිය ගැන වාර්තා කරන්නට කාලය, ධනය, ශ‍්‍රමය කැප කරන්නට සිද්ධවේවි. ඒ කාරණයත් සමඟ විමසිය යුත්තේ දරුණු පාලකයෙක් ආවොත් එයට ප‍්‍රතිවිරුද්ධව කරන දේශපාලන ව්‍යාපාරයකින් ලංකාවට දියුණු සංස්කෘතියක්, සමාජයක් බිහිකරගන්නට පුළුවන් වේවිද කියායි…
කවුරු හරි එලෙස කල්පනා කරනවා නම් ඒක මෝඩ අදහසක් මිස තාත්වික අදහසක් නෙවෙයි. මිනිස්සු දැඩි පාලනයකින් පීඩාවට පත්වුණාම ප‍්‍රගතිශීලී විප්ලවවලට පෙළඹෙන්නේ නැහැ. මිනිස්සු යටත්වීමයි සිද්ධවෙන්නේ. මිනිස්සු සංවිධානය වෙන්නට නම් නිදහස තියෙන්න ඕනෑ. ගරිල්ලා වැඩවලට නම් මර්දනකාරී පාලනයක් හොඳයි. ජේවීපීයේ ඔළුවේ හැමදාම තියෙන්නේ සන්නද්ධ විප්ලවය ගැන. සමාජ විප්ලවය කියන්නේ සන්නද්ධ විප්ලපයක් නෙවෙයි. සැබෑ සමාජ විප්ලවයක් සඳහා නිදහස් පරිසරයක් ඕනෑ. පැහැදිලිව කියනවා ප්රජාතන්ත්රවාදය වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටින කෙනා මාක්ස්වාදියෙක් නොවන බව.
