ලංකාවේ තරුණ විද්‍යාඥයෙකු වූ මහේෂ් හේරත් ලංකාවේදී පාරග‍්‍රහයන් දෙදෙනෙකු සොයාගත්තා. ඒ ආතර් සී. ක්ලාක් මධ්‍යස්ථානයේ සරාජ් ගුණසේකර මහතාගේ අධීක්ෂණය යටතේ. මේ ඔවුන්ගේ නව සොයාගැනීම ගැනත්, එහි වැදගත්කම ගැනත් අප ලියන ලිපි මාලාවක අවසාන ලිපිය.
බීබීඅයිසී කේ2-310 ඔවුන් සොයාගත් ග‍්‍රහලෝක රැුගත් තාරකාවේ නමයි. සාමාන්‍යයෙන් එය කේ2-310 ලෙස හැඳින්විය හැකියි. කේ2 යන්නෙහි තේරුම කෙප්ලර් දෙවැනි මෙහෙයුම යන්නයි. කෙප්ලර් 310 යනු තරුවේ අංකයයි. ඔවුන් මුල්ම හඳුනාගත් පාරග‍්‍රහයා වන්නේ කේ2-310 බී යන නමෙන් හඳුන්වන ග‍්‍රහලෝකයයි. දෙවැනි පාරග‍්‍රහයා වන්නේ කේ2-310 සී නම් ග‍්‍රහයායි. මේ තරුව සහ ග‍්‍රහලෝකය තියෙන්නේ ආලෝක වර්ෂ 1133ක් දුරිනුයි.
ගෝල්ඩිලොක් කලාපය
මහේෂ් මේක තෝරාගන්නට හේතුවක් තියෙනවා. ඒ මේ ග‍්‍රහලෝක අතරින් එකක් ගෝල්ඩිලොක් කලාපයට ඉතා ආසන්නයේ පිහිටා තිබීමයි. අපේ සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ ග‍්‍රහලෝක අටක් තියෙනවා. චන්ද්‍රයන් හා ප්ලූටෝ වැනි වාමන ග‍්‍රහයන් ඇතුළුව ග‍්‍රහවස්තු ගණනාවක් තියෙනවා. එහෙත් දියරමය ජලය හා වායුගෝලයක් සහිත එකම ග‍්‍රහලොව පෘථිවිය පමණයි. බුද ග‍්‍රහයාට අතීතයේ වායුගෝලයක් තිබුණත්, එය මේ වෙද්දී ගිනිගන්නා අපායක් බවට පත්වී තිබෙනවා. හැම ග‍්‍රහලොවේම දියරමය ජලය සහ වායුගෝලයක් නැත්තේ ඇයි?
අපේ සූර්යයාගෙන් එන තාපය ඕනෑවට වඩා වැඩි නොවන, ඕනෑවට වඩා අඩු නොවන ප‍්‍රමාණවත් දුරකින් තමයි පෘථිවිය පිහිටා තිබෙන්නේ. බුද තිබෙන්නේ ඕනෑවට වඩා ළඟින්. අඟහරු පිහිටා තිබෙන්නේ දුරින්. දියරමය ජලයත්, වායුගෝලයත් සඳහා අවශ්‍ය ප‍්‍රමාණයට සූර්යයාගෙන් අපට බලශක්තිය ලැබෙනවා.
ඒ අනුව විද්‍යාඥයන් පවසන්නේ ඕනෑම තරුවක් වටා කරකැවෙන ග‍්‍රහයෙකු මත දියරමය ජලය හා වායුගෝලයක් පැවතීමට නම් ඒ තරුවට සාපේක්ෂව නිශ්චිත දුරකින් ග‍්‍රහලෝකය පැවතිය යුතු බවයි. ඒ අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කරන ග‍්‍රහලොවක් පැවතිය හැකි උපරිම දුර හා අවම දුර අතර කලාපය ගෝල්ඩිලොක් කලාපය ලෙස හඳුන්වනවා.
කෙසේවෙතත් එක් එක් තාරකා විශාලත්වයෙන් වෙනස් නිසා ඒ ඒ තාරකාවට අදාලව ඒ නිශ්චිත දුර වෙනස් වෙනවා. අපේ සූර්යයා මීට වඩා විශාල වුණා නම්, ඇතැම්විට බෘහස්පති තිබෙන ඉසව්ව ගෝල්ඩිලොක් කලාපය විය යුතුයි. මහේෂ් සොයාගත් ග‍්‍රහමණ්ඩලයේ එක් ග‍්‍රහලොවක් ගෝල්ඩිලොක් කලාපය අසල තියෙනවා. මහේෂ් ඒ ගැන මෙලෙස විස්තර කරනවා.
‘දත්ත අනුව අපි බැලූවා මේ තාරකාවට අදාලව ගෝල්ඩිලොක් කලාපය තියෙන්නේ කෙතරම් දුරින්ද කියලා. අපේ ඉරට වඩා මේ තරුවේ ශක්තිය කෙල්වින් අංශක 1000ක් විතර අඩුයිනේ. ඒ නිසා මේ තරුවේ ගෝල්ඩිලොක් කලාපය අපේ සූර්යයාගේ කලාපයට වඩා ළඟින් තියෙන්නේ. අපේ ගෝල්ඩිලොක් කලාපය තියෙන්නේ නක්ෂත‍්‍ර අංශක 0.8ක් විතර දුරින්. ඒත් මේ ග‍්‍රහලෝකයේ 0.4ත් 0.8ත් අතර දක්වා වගේ දුරකිනුයි ඒ කලාපය තියෙන්නේ. මේ ග‍්‍රහලෝක දෙකෙන් එකක් තියෙන්නේ ගෝල්ඩිලොක් කලාපයට වඩා ටිකක් ඇතුළෙන් වගේ. එහෙත් ඒ ග‍්‍රහමණ්ඩලයේ තත්වයන්ට සාපේක්ෂව, ගෝල්ඩිලොක් කලාපයට වඩා ඇතුළෙන් තිබුණත් දියරමය ජලය පැවතීමේ යම් ඉඩක් තියෙනවා.‘
යන්න බැහැ
මහේෂ් සොයාගත් ග‍්‍රහලෝක අයත් තාරකාව වෙත යන්නට ඔහුට කිසිදා නොහැකි වේවි. එය තිබෙන්නේ ආලෝක වර්ෂ 1133ක් ඈතින් වන නිසා අපට අනුමාන කරන්න පුළුවන් අනාගතයකදී ඒ කාරකාවට යෑමට කල්පනා කිරීමවත් කළ නොහැකියි. අප යම් දිනෙක ආලෝකයේ වේගය ලබාගත්තත් ඒ තාරකාවට යන්නට වසර 1133ක් ගතවෙනවා. කුමන හෝ මායාවකින් අප ආලෝකයේ වේගය සහිත යානයක් හැදුවත් මනුෂ්‍ය ජීවිත කාලයකට වඩා වැඩි දුරකිනුයි මහේෂ්ගේ තරුව තියෙන්නේ. (ආලෝකයේ වේගයෙන් ගමන් කරද්දී කාලය නතර වෙන නිසා කුමක් සිදුවේදැයි වෙනම විද්‍යාත්මකව කතා කළ යුතුයි. *
අසුභ ප‍්‍රවෘත්තිය වන්නේ මනුෂ්‍ය වර්ගයා තැනූ වේගවත්ම යානයටත් යා හැක්කේ ආලෝකයේ වේගයෙන් සීයට 0.27ක වේගයකින් වීමයි. ආලෝකයේ වේගයෙන් සීයට 1ක් ලබාගැනීමත් අපට තවම සිහිනයක්. සීයට 1ක වේගයට ළඟාවුණත් මහේෂ්ගේ ග‍්‍රහලොවට යන්නට වසර 113,300ක් ගතවේවි.
මහේෂ්ගේ තාරකාවට යන්නට කලින් මනුෂ්‍ය වර්ගයා උත්සාහ කරන්නේ පෘථිවියට ළඟින්ම ඇති තාරකා මණ්ඩලයට යන්නේ කෙසේද යන්නත් අප කල්පනා කළ යුතුයි.
පෘථිවියට ළඟින්ම ඇති තාරකා මණ්ඩලය වන්නේ ප්‍රොක්සිමා තාරකා මණ්ඩලයයි. එය තාරකා කිහිපයකින් සමන්විත මණ්ඩලයක්. එහි තිබෙන ප්‍රොක්සිමා සෙන්චූරි තාරකාවෙහි ප්‍රොක්සිමා සෙන්චූරි බී නම් ග‍්‍රහලොවක් තියෙනවා. එය ගෝල්ඩිලොක් කලාපය ඇතුළේ තියෙන පාරග‍්‍රහයෙක්. අනිවාර්යයෙන්ම අපේ සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයෙන් පිටත තාරකා මණ්ඩලයට මනුෂ්‍ය වර්ගයා ගමන් කළොත්, ආරම්භක මෙහෙයුම ලෙස තෝරාගනු ඇත්තේ ප්‍රොක්සිමා සෙන්චූරි බී ග‍්‍රහලෝකයට යෑමයි.
එය මහේෂ්ගේ තාරකාව මෙන් ආලෝක වර්ෂ දහසකට වැඩි දුරකින් පිහිටා තියෙන එකක් නෙවෙයි. ආලෝක වර්ෂ 4.2ක් දුරින් තිබෙන ග‍්‍රහලොවක්. අපේ මන්දාකිණිය අඩි තුනහතරක සිතියමකට ගත්තොත් ඒ දුර මිලිමීටර්වලින්වත් මනින්න බැහැ. මන්දාකිණියේ හැටියට හූවක නෙවෙයි, කෙඳිරිල්ලක දුරිනුයි ප්‍රොක්සිමා සෙන්චූරි බී තියෙන්නේ. අප එතැනට යන හැටි සිතමින් තවම ළතැවෙනවා.
නීල් ඩිගේ‍්‍රස් ටයිසන් පවසන අන්දමට අප සතුව තිබෙන වේගවත්ම යානයෙන් ප්‍රොක්සිමා සෙන්චූරි වෙත ගියොත්, එහි ළඟා වෙන්නට වසර 50,000ක් පමණ ගතවෙනවා.
තවමත් ප්‍රොක්සිමා සෙන්චූරි වෙත යන්නට බැරිව දුක් විඳින පසුබිමක අපට අඟහරු වෙත යන්නට නොහැකි වෙන්නේ ඇයි? ආලෝකයේ වේගයට ළඟාවුණත් මහේෂ්ට කිසිදා ඒ තරුවට පයගහන්නට නොහැකි වනු ඇතැයි අප කීවා. එමෙන්ම අප ජීවත්වෙන ක්ෂීරපථය ආලෝක වර්ෂ ලක්ෂ ගණනක එකක්. ඒ අනුව ආලෝකයේ වේගයෙන් වුව මනුෂ්‍ය වර්ගයාට ක්ෂීරපථයෙන් එළියට ගමන් කිරීමත් අසීරුයි. මේ කාරණය ගැන කියද්දී කෙනෙකුට ප‍්‍රශ්නයක් නැගෙන්නට ඉඩ තියෙනවා. එහෙම සලකද්දී, අනාගතයේදී අපේ දරු පරම්පරාවකදීවත් මනුෂ්‍ය වර්ගයාට විශ්වයේ දුරබැහැර තැන්වලට ගමන් කරන්නට බැරිවේවිද? විශ්වයේ අඳුරු මුල්ලක කොටු වී ඉන්නට අපට හැකිවේවිද?
කෙටියෙන් යමක් සිහිපත් කළ යුත්තේ ඔය කාරණය ගැනයි. විද්‍යාව ගැන කිසිදා අනාවැකි කියන්නට බැහැ. මනුෂ්‍ය වර්ගයා ගව් ගණනක් ඉදිරියට ගෙනයන විද්‍යාත්මක සොයාගැනීම් එකවර බිහිවෙනවා. දැනටමත්, විශ්වයේ දුරබැහැර තැන්වලට මොහොතින් ගමන් කරන්නේ කෙසේද යන්න ගැන විද්‍යා ප‍්‍රබන්ධවලදී උත්තර සපයා තියෙනවා. ස්ටාර් ටේරක් විද්‍යා ප‍්‍රබන්ධ කතාමාලාවේදී ‘වෝර්ප්‘ තාක්ෂණය ගැන කතාකරනවා. ඊට අමතරව දැනට ‘වෝම්හෝල්‘ නම් විද්‍යාත්මක යෙදුමක් තියෙනවා. වෝර්ප් තාක්ෂණය හෝ වෝම්හෝල් යථාර්ථයක් බවට පත් කරන්නට තවමත් නිශ්චිත විද්‍යාත්මක නිරීක්ෂණ කර නැහැ. එහෙත් ඒවා යථාර්ථයක් කරගත හැකි බවට විද්‍යාත්මකව තර්ක කරන පුද්ගලයන් ඉන්නවා.
විශ්වය දිග කඩදාසි සිතියමක් යැයි සිතමු. ඒ කඩදාසියේ එක් තැනක සිට තවත් තැනකට ගමන් කරන්නට කඩදාසිය දිගේ යෑම අසීරුයි. එහෙත් ඔබ යන්නට බලාපොරොත්තු වෙන තැන නිසියාකාරව සමපාත වෙන ආකාරයට කඩදාසිය දෙකට නවා, කඩදාසිය සිදුරු කළොත් මොහොතකින් අනෙක් පසට ගමන් කළ හැකියි.
විශ්වය කාලය, අවකාශය, ගුරුත්වය සමබර වූ රෙද්දක් හෝ කඩදාසියක් වැනි උදාහරණවලට විටෙක සමාන කරන්නේ විශ්වයෙහි ස්වභාවය තේරුම් කිරීම සඳහායි. විශ්වයෙහි තිබෙන ග‍්‍රහවස්තුවල ස්කන්ධය ඒ රෙද්දට බලපෑම් කරනවා. රෙද්දක කොන් හතර ගැටගසා තබා, රෙද්ද මත බෝලයක් තබන්න. එවිට බෝලයේ ස්කන්ධයට සමපාතව රෙද්ද මඳක් පාත් වෙනවා. විශ්වයෙහි ග‍්‍රහවස්තු පවතින්නේත් ඒ වගේ, අපේ ඇසට නොපෙනෙන කාල, අවකාශ රෙද්දක් වැනි ස්ථරයක් මත.
කළු කුහරය ගැන මූලික සංකල්පය ගණිතමය න්‍යායන් ලෙස ගෙන එද්දී තර්ක කරනු ලැබුවේ යම් තැනක ගුරුත්වය අතිශය බලවත් වී, විශ්වීය රෙද්ද සිදුරු වීමක් ලෙසයි. කළු කුහරය අද නිරීක්ෂණය කළ හැකි ඇත්තක්.
එහිදී සිදුවන්නේ කාල අවකාශයට වඩා ගුරුත්වය බලවත් වීමක්.
ආලෝකයටවත් කළු කුහරයක ගුරුත්වය පරදවන්න බැහැ. එහෙත් සමහරු අහන්නේ කළු කුහරයක් ඇතුළට යන වස්තූන් යන්නේ කොහේටද කියායි. එයට පිළිතුරු ලෙස පවතින එක් සංකල්පයක් වන්නේ කළු කුහරයකින් ඇතුළුවෙන වස්තූන් කාලයේ සහ අවකාශයේ තවත් තැනකට ගමන් කරන බවයි. කෙසේවෙතත් අප කළුකුහර ගැන දන්නේත් ටිකයි. කාලය හා අවකාශය ගැන දන්නේත් ටිකයි.
ඒ අනුව යම් දිනෙක කාලය හා අවකාශය ගැන අප නව විද්‍යාත්මක අවබෝධයක් ලැබුවොත් දුරබැහැර තැන්වලට යන්නට අලූත් තාක්ෂණයක් සොයාගැනීමත් කළ හැකි වේවි. යම් දිනෙක ‘වෝර්ප්‘ තාක්ෂණය බිහිවෙන්නටත් ඉඩ තියෙනවා. අද හෙටම යම් විද්‍යාඥයෙක් ඒ සොයාගැනීම කළොත් මහේෂ්ට තත්පර ගණනක් ඇතුළත තමන් සොයාගත් තාරකාවට ගිහින් එන්න පුළුවන්. එහෙත් අප තවම එවැනි සොයාගැනීමක අහලකටවත් ඇවිත් නැති බව නම් පැහැදිලිව කියන්න පුළුවන්.
මහේෂ්ලාගේ සොයාගැනීම දැවැන්ත සිහින කරා අප තල්ලූ කරනවා. ලංකාවේ අපට පුංචි පුංචි දේවල් ගැන සිහින මැවීම වෙනුවට වෝර්ප් තාක්ෂණය ගැන සිහින මවන්නට හැකිනම්, එය කෙතරම් අපූරුද? අනෙක් ජනවර්ගයට වෛර කිරීම වෙනුවට විශ්වයේ ඉම් සොයායෑම ගැන සිහින මැවීම කෙතරම් අපූරුද? ¥පත් සීමාවේ හිර නොවී, විශ්වය ගැන කල්පනා කරන මහේෂ් හා සරාජ් වැනි විද්‍යාඥයන් ලංකාවේ වැඩි වැඩියෙන් බිහිවුණොත් මේ ¥පතේ සිතීම් රටාව සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වේවි. මහේෂ් ඉදිරියේදී තවත් ග‍්‍රහලෝක ගැන අධ්‍යයනය කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බව කියනවා.
