මේ දිනවල නේර්කොන්ඩ පාර්වෙයි නම් දෙමළ චිත‍්‍රපටියක් සිනමාහල්වල තිරගත වෙනවා. එය පින්ක් නම් හින්දි චිත‍්‍රපටියේ දෙමළ ප‍්‍රතිනිර්මාණයක්. පින්ක් චිත‍්‍රපටියේ ප‍්‍රධාන චරිතය රඟපෑවේ අමිතාබ් බච්චන්. නේර්කොන්ඩ පාර්වෙයි චිත‍්‍රපටියේ ප‍්‍රධාන චරිතය රඟපාන්නේ දෙමළ සිනමාවේ ජනප‍්‍රිය නළු අජිත් කුමාර්.
මේ වර්ෂයේදී තමිල්නාඩුවේ බ්ලොක්බස්ටර් ලැයිස්තු කැළඹූ නළුවා බවට පත්වෙන්නට අජිත් කුමාර්ට හැකිවුණේ රැුජිණිකාන්ත්වත් පසු කරමිනුයි.
මේ කතාව පින්ක් චිත‍්‍රපටිය නරඹා ඇති, අඩු තරමේ පින්ක් ගැන අසා ඇති එහෙත් නේර්කොන්ඩ පාර්වෙයි නරඹා නැති කෙනෙක්ව අවුල් කරන්නට සමත්වේවි. පින්ක් චිත‍්‍රපටිය හොඳ සිනමාත්මක ගුණාංග මෙන්ම ගැඹුරු දේශපාලනික අර්ථයකුත් රැුගත් චිත‍්‍රපටියක්. එහි අමිතාබ් රඟපාන චරිතය බ්ලොක්බස්ටර් නළුවෙක්ට ගැලපෙන චරිතයක් නොවෙයි. පින්ක් දෙමළ සිනමාවේ හෝ හින්දි සිනමාවේ හෝ සුපිරි තරු නළුවෙක්ට බ්ලොක්බස්ටර් එකක් බවට හැරවිය හැකි තේමාවක් රැුගත් චිත‍්‍රපටියකුත් නෙවෙයි. පින්ක් චිත‍්‍රපටියේ සටන් ජවනිකා එකක්වත් නැහැ.
පින්ක් චිත‍්‍රපටියේ මූලික කතාව මෙයයි. දැවැන්ත මුම්බායි නගරයේ මහල් නිවාස සංකීර්ණයක පදිංචිව සිටිමින් රැුකියා කරන, නවීන සිතුම් පැතුම් ඇති තරුණියන් තිදෙනෙක් ඉන්නවා. ඔවුන් දිළිඳු පවුල් පසුබිම්වලින් ආ දැරියන්. එහෙත් ඔවුන් මධ්‍යම පාන්තික ජීවිතයක් ගත කරනවා. මේ තිදෙනා ධනවත් පවුලක තරුණයන් තිදෙනෙක් සමඟ රාත‍්‍රී භෝජනයකට හෝටලයකට යනවා. රාත‍්‍රී ආහාරය සමඟ මත්පැන් බොනවා. තරුණයන්ගේ හෝටල් කාමරවලටත් යනවා. හෝටල් කාමරයේදී එක් තරුණයෙක් තමන්ව සිප වැළඳගන්නට උත්සාහ කරද්දී තරුණිය බෝතල් පහරකින් තරුණයාගේ හිසට මාරාන්තික පහරක් එල්ලකරනවා.
මේ සිදුවීම ගැන මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයක නඩුවක් ගොනු වෙනවා. තරුණයන්ගේ පැත්තෙන් තහවුරු කරන්නට උත්සාහ කරන්නේ මේ තරුණියන් ලිංගික ශ‍්‍රමිකයන් බවයි. මහ ?ක මත්පැන් බී පිරිමින්ගේ හෝටල් කාමරයකට එන්නේ ඒ නිසා බව ඒ පැත්තෙන් ඔප්පු කරන්න උත්සාහ කරනවා. තරුණියන් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නට නීතීඥයෙකුත් නැහැ. තරුණයන්ගේ පවුලේ බලයට නීතිඥයන් යටයි. අමිතාබ්ගේ චරිතය එන්නේ ඒ අස්සේයි. අමිතාබ් රඟපාන්නේ වියපත්, විශ‍්‍රාමික නීතීඥවරයෙකුගේ චරිතයයි. චිත‍්‍රපටිය ගලායන්නේ අධිකරණයේදී කරන තර්ක විතර්ක ඇසුරෙනුයි. කාන්තාවන් ගැන සමාජයීය සත්‍යයන් රැුසක් අප ඉදිරියේ නිරුවත් කරමින් චිත‍්‍රපටිය අවසාන වෙනවා.
අජිත් කුමාර් රසිකයන් සිනමාහල්වලට එන්නේ අජිත්ගේ සටන් ජවනිකා බලන්නයි. විහිළු ජවනිකා බලන්නයි. පේ‍්‍රම ජවනිකා බලන්නයි. ඒවාට විසිල් ගහන්නයි. එවැනි සුපිරි තරු රැුගත් ජනප‍්‍රිය චිත‍්‍රපටි හොඳ විනෝද කර්මාන්තයක් උදෙසා පවතින්න ඕනෑ බවත් අප හැම පිළිගන්නවා. ඒත් ඒ සුපිරි තරු හොඳ සිනමාත්මක සංකල්පයක් විනාශ කළොත් ප‍්‍රබුද්ධ සිනමා රසිකයන්ට කේන්ති යනවා.
හ්ම්, පින්ක් චිත‍්‍රපටියට අජිත් කුමාර් මොන විනාශයක් කළාදැයි අජිත් ගැන විතරක් දන්නා කෙනෙකු කල්පනා කළ හැකියි. එහෙත් නේර්කොන්ඩ පාර්වෙයි චිත‍්‍රපටියේ අධ්‍යක්ෂවරයා ගැන දන්නා අයෙකු කල්පනා කරනු ඇත්තේ වෙනස් කාරයක්. අජිත්ව පාවිච්චි කරමින් මේ තරුණ අධ්‍යක්ෂවරයා පින්ක් පිටපත ගොඩදැම්මේ කොහොමද. චිත‍්‍රපටිය නරඹන්නට යද්දී ලියුම්කරු කල්පනා කළේත් ඒ කාරණය ගැනයි.
එය අධ්‍යක්ෂණය කළේ 2017 වර්ෂයේ සාර්ථකම බ්ලොක්බස්ටර් චිත‍්‍රපටිය වන ‘ධීරන් අධිගාරම් ඔන්ඩු‘ නිර්මාණය කළ අධ්‍යක්ෂ එච්. විනෝද්. ඒ චිත‍්‍රපටියේ විශේෂත්වය තමයි සුපිරි තරු නළුවෙක් වන කාර්තිව පාවිච්චි කරමින් සාමාන්‍ය බ්ලොක්බස්ටර් චිත‍්‍රපටිවලට වඩා වෙනස් යථාර්තවාදී චිත‍්‍රපටියක් නිර්මාණය කිරීම. දෙමළ සිනමාවේ පොලිස් චිත‍්‍රපටි ඕනෑතරම් තිබෙනවා. පොලිස් බ්ලොක්බස්ටර් චිත‍්‍රපටිවල ඉන්නේ අධිමානුෂීය ශක්තියකින් අපරාධකරුවන් සුණුවිසුණු කළ පොලිස්කාරයන්ගේ කතාන්දරයි. එහෙත් ඇත්ත ලෝකයේදී පොලිස් නිලධාරීන් මුහුණදෙන අසීරුතා ගැන යථාර්තවාදී චිත‍්‍රපටියක් එච්. විනෝද් නිර්මාණය කළා. එය පේ‍්‍රක්ෂකයන්ගේ ආදරය දිනාගත්තා. ඒ චිත‍්‍රපටියේදී රැුකගත් යථාර්තවාදී ගුණය මේ චිත‍්‍රපටියේදී රැුකගත්තාද නැද්ද යන්න බොහෝ අයට කුතුහලයක් ලෙස තිබුණා.
චිත‍්‍රපටිය නැරඹු පසුව කියන්නට ඇත්තේ විනෝද් හා අජිත් සාර්ථක ලෙස සෙල්ලම ජයගෙන ඇති බවයි. එක්කෝ විනෝද්ගේ බලපෑමෙන්, නැත්නම් අජිත්ගේ නිහතමානීකමෙන් මසාලා පිස්සුවක් වෙනුවට යථාර්තවාදී චිත‍්‍රපටියක් ලෙසත් පේ‍්‍රක්ෂකයන්ව විනෝදයට පත්කරන බ්ලොක්බස්ටර් චිත‍්‍රපටියක් ලෙසත් නේර්කොන්ඩ පාර්වෙයි අවසන් කරන්නට ඔවුන් සමත්වී තිබෙනවා. මුල් චිත‍්‍රපටියේ අර්ථයට කිසිදු හානියක් නොකර, පුංචි වෙනස්කම් ටිකකින් පමණක් අජිත් රසිකයන්ට ඕනෑ වේගය චිත‍්‍රපටියට එකතු කරන්නට එච්. විනෝද් උපක‍්‍රමශීලී වෙලා.
පින්ක් චිත‍්‍රපටියේ එකදු සටන් දර්ශනයක් නැහැ. චිත‍්‍රපටියට පදනම්වන කතාව සම්පූර්ණයෙන්ම අධිකරණයේ කෙරෙන සටනක්. අධිකරණයේ බලය කියාපාන කතාවක්. අධිකරණයෙන් යුක්තිය පතන චිත‍්‍රපටියක්. ඒ නිසාම චිත‍්‍රපටියේදී යුක්තිය ඉටු කරන්නට අධිකරණයට ඇති බලය ඉස්මතු කළ යුතුයි.
අජිත් කුමාර් රඟපාන නීතිඥවරයාගේ චරිතය සටන් ජවනිකාවකින් කුමන හෝ සාධාරණය සොයාගත්තොත් චිත‍්‍රපටියේ මූලිකම තේමාව විනාශ වෙනවා. අතින් පයින් සටන්කොට යුක්තිය සොයාගත හැකි බව චිත‍්‍රපටියෙන් ස්ථාපිත නොකළ යුතු අදහසක්. එහෙත් අජිත් කුමාර්ගේ චිත‍්‍රපටියක සටන් දර්ශනයක් නොදැක්කොත් පේ‍්‍රක්ෂකයන්ගේ හිත පිරෙන්නේත් නැහැ. මේක උභතෝකෝටිකයක්. චිත‍්‍රපටියේ මූලික තේමාව විනාශ නොකර, අධිකරණයේ වැදගත්කමත් හෑල්ලූ නොකර මේ චිත‍්‍රපටියට සටන් ජවනිකාවත් ඇතුලත් කරන්නේ කෙසේද යන පැනයට අධ්‍යක්ෂවරයා සාර්ථක පිළිතුරක් හොයාගෙන තිබෙනවා. ඒ සටන් ජවනිකාවත් අවසානයේදී අධිකරණයේ වැදගත්කම ඉස්මතු කරන තැනකින් අවසන් කරන්නට අධ්‍යක්ෂවරයා සූක්ෂමයි.
චිත‍්‍රපටියට පේ‍්‍රම ජවනිකාවක් එකතු කිරීමත් අභියෝගයක්. අනෙක් පැත්තෙන් අමිතාබ් බච්චන් වයස අවුරුදු අසූවක පමණ, විශ‍්‍රාමික නීතිඥවරයෙකුගේ චරිතයක් යථාර්තවාදීව රඟපෑ හැකි චරිතයක්. වයස අවුරුදු 50ක පෙනුමක් තිබෙන අජිත් කුමාර් නීතිඥ වෘත්තියක් විශ‍්‍රාම ගත්තේ ඇයි. විනෝද් පේ‍්‍රම ජවනිකාවේ අවුලත්, අජිත් විශ‍්‍රාම ගැනීමට හේතුවත් එකට ගැටගසා පුංචි අතීත කතාවක් කියනවා. එයින් ඔහු ඒ ප‍්‍රශ්නයත් චිත‍්‍රපටියේ තේමාවට හානි නොකර විසඳාගෙන තියෙනවා.
එහෙත් ඉහත කී සටන් දර්ශනයත්, පේ‍්‍රම දර්ශනයත් දීර්ඝ ඒවා නොවෙයි. චිත‍්‍රපටියේ වැඩිපුර තියෙන්නේ පින්ක් චිත‍්‍රපටියේත් තිබුණු ගැඹුරු සමාජ කතාවක් කියන්නට අවශ්‍ය වෙන දර්ශන. ඒ දර්ශනවලින් සිනමාවට පුරුදු නැති එදිනෙදා චිත‍්‍රපටි රසිකයන් කැමතිවෙන වේගය රඳවාගැනීමත් අභියෝගයක්.
එහෙත් අජිත් කුමාර්ගේ බර කටහඬත්, ඔහුගේ ස්ථාවර බැල්මත් ඒ වේගය ගෙනෙනවා. ඇත්තෙන්ම අමිතාබ්ටත් වඩා තීරණාත්මක ලෙස අජිත්ගේ කටහඬ මතුවෙන බව නේර්කොන්ඩ පාර්වෙයි සිනමාහලේදී නැරඹූ දිනයේම නෙට්ෆ්ලික්ස් වෙබ් අඩවියෙන් පින්ක් චිත‍්‍රපටිය නැවත නැරඹූ ලියුම්කරුට හැෙÛනවා. අජිත්ගේ කටහඬ තීරණාත්මක ලෙස ඉහළට මතුකරගැනීමට චිත‍්‍රපටියේ හඬපටය සකසද්දී අනෙක් සියලූ හඬවල්වලට වඩා වැඩි ශබ්දයකින් එකතු කර තිබීමෙන් සමත්වී තිබෙනවා. අජිත්ගේ කටහඬ අවධාරණාත්මකයි. මෙතෙක් කල් ඉලක්කයක් නැති පන්ච් ඩයලොග් කී ඔහුගේ කටහඬෙන් කාන්තාවන්ගේ නිදහස ගැන තීරණාත්මක දෙබස් කියන්නට සැලැස්වීමම එච්. විනෝද් නම් තරුණ අධ්‍යක්ෂවරයාගේ දක්ෂතාවයක්.
අප දීර්ඝ ලෙස විස්තර නොකළත් චිත‍්‍රපටියේ ප‍්‍රධාන කාන්තා චරිත තුනම රඟපෑ රංගන ශිල්පිනියක් විශිෂ්ඨ බව කිව යුතුයි. ඉතා කුඩා චරිත රඟපෑ සහාය නළුවන් පවා සෑහීමට පත්විය හැකි කාර්යභාරයක් කර තිබෙනවා. රහක් නැති ගීත දෙකක් චිත‍්‍රපටියට එකතු කිරීම ගැන සංගීත අධ්‍යක්ෂ යුවන් ශංකර් රාජාට නම් සමාව දිය නොහැකියි. ඒත් ඒ සිංදු දෙක අත්හැරියාම චිත‍්‍රපටියේ තීරණාත්මක දර්ශනවල පසුබිම් සංගීතය නිර්මාණය කිරීමේදී යුවන් හොඳ කාර්යභාරයක් කර තිබෙනවා.
ඇත්ත. චිත‍්‍රපටිය අවසානයේදී පුංචි අඩුපාඩු කිහිපයක් දැකිය හැකියි. චිත‍්‍රපටිය ආරම්භයේදී කිසිදු රසයක් නැති, තේරුමක්ම නැති දීර්ඝ ගීතයක් තියෙනවා. එයින් පේ‍්‍රක්ෂකයන්ව විනෝදයට පත්වෙන්නේත් නැහැ. කතාවට වැදගත්කමක් ඇත්තේත් නැහැ. පේ‍්‍රක්ෂකයන්ට විනෝදය සැපයීමත්, සිනමාත්මක කතාවක් කීමත්, දේශපාලනික යටිපෙළක් තබාගැනීමත්, මුල් සිනමාකෘතියට සාධාරණය ඉටු කිරීමත් යන අභියෝග එකවර ජයගන්නට විනෝද් උත්සාහ කරනවා. ඒ සියල්ල රැුකගැනීමට ගන්නා උත්සාහයක් මැද පුංචි අඩුපාඩු පැවතීම ඉවසිය හැක්කක්. සමස්ථයක් ලෙස මෑත ඉතිහාසයේ දෙමළ බ්ලොක්බස්ටර් චිත‍්‍රපටිවල නව රැුල්ල නියෝජනය කරන හදවතක් තිබෙන චිත‍්‍රපටියක් ලෙස මෙය හැඳින්විය හැකියි. x
