මාලින්ද සෙනෙවිරත්න
මාලින්ද සෙනෙවිරත්න ‘ද නේෂන්‘ පුවත්පතේ හිටපු කතුවරයෙකි. ඉංග‍්‍රීසි පුවත්පත්වල මාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස රැුකියා කළ ඔහු වරින් වර දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරිකයෙක්ද විය. පුවත්පත්වලට දේශපාලන විචාරකයෙකු ලෙස ඔහු කාලයක් තිස්සේ ලිපි සපයමින් සිටියි. මෑත කාලයේ ජනාධිපතිවරණ තොග ගණනින් හමුවෙයි. එහෙත් 2020 ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන බව ප‍්‍රසිද්ධියේ මුලින්ම කීවේ මාලින්දය. එහෙත් පසුව ඒ ගැන පැහැදිලි කරමින් ඔහු කියා තිබුණේ එය විහිළුවට කී කතාවක් බවයි.
x x x x x x
ඔහු කතාව ඇරඹුවේ ඉංග‍්‍රීසි මාධ්‍යවේදියෙකු වීමට පසුබිම විස්තර කරමින්ය.
‘මගේ අම්මායි අප්පච්චියි විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉංග‍්‍රීසි සාහිත්‍යය තමයි ඉගෙනගත්තේ. අම්මා ගුරුවරියක්. ඇගේ ගම කුරුණෑගල. ඉගෙනගත්තේ ශුද්ධ වූ පවුලේ කන්‍යාරාමයේ. ඇය ගුරුවරියක් ලෙස ඉංග‍්‍රීසී සාහිත්‍යය ඉගැන්වුවේ. අප්පච්චි පරිපාලන සේවයේ සිටි කෙනෙක්. ඔහුගේ ගම කඳාන. නම ගාමිණී සෙනෙවිරත්න. ඔහුත් කඳාන ද මැසනඞ් විද්‍යාලයේ ඉගෙනගත්තේ. ඉංග‍්‍රීසියෙන් කවිපොත් පවා ලියලා තියෙනවා. ඔහු සිංහලෙන් පවා ලියපු කෙනෙක්. මේවා නිසා අපේ ගෙදර ඉංග‍්‍රීසි හා සිංහල පොත්පත් තිබුණා.
මම ඉගෙනගත්තේ රාජකීය විද්‍යාලයේ. පාසල් අධ්‍යාපනයේදී සිංහලෙන් ඉගෙනගත්තා. ඉස්කෝලේදී කතාකළේත් සිංහලෙන්. විශ්වවිද්‍යාලයේදී ඉංග‍්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් ඉගෙනගත්තාට යාලූවෝ කතාකළේ සිංහලෙන්. අදටත් මම බොහෝවිට කතාකරන්නේ සිංහලෙන්.
ඒ වුණත් මම ලියද්දී සිංහලෙන් ලියපු රචනා ආදිය හැරුණාම ඉංග‍්‍රීසියෙන් තමයි ලියන්න පුරුදුවුණේ. විශ්වවිද්‍යාලයෙන් පස්සේ මම පිටරට අධ්‍යාපනය ලබද්දීත් ඉංග‍්‍රීසිය පාවිච්චි කළා. ඒ නිසා ලිවීමේදී නම් මම ඉංග‍්‍රීසියට බරයි. පසුකාලීනව අයිලන්ඞ් පත්තරේ ඉන්න අතරේ මම සිංහලෙනුත් ලියා තියෙනවා. ඒත් සිංහලෙන් ලිව්වේ හරිම අමාරුවෙන්. හුරු නැති හින්දා.‘
x x x x x x
ඔහු පුවත්පත් කලාවට ආවේ අහම්බයකිනි.
‘මම ඉගෙනගත්තේ සමාජ විද්‍යාව. මට ඕනෑ වුණේ විශ්වවිද්‍යාලයේ උගන්වන්න. ඒත් පිටරට උපාධිය කරලා ලංකාවට ඇවිල්ලා ඉන්න අතරේදී සන්ඬේ අයිලන්ඞ් කර්තෘ විදියට හිටපු මනික් ද සිල්වා මහත්තයා මට පත්තරේට කතාකළා. අපේ වයසේ සුදුසුකම් තියෙන අය අඩු හින්දා උඹට අනාගතයක් තියේවි කියලා ඔහු කීවා. ඒ වෙද්දී දිනපතා අයිලන්ඞ් පුවත්පතේ උපකර්තෘ ප‍්‍රභාත් සහබන්දු. ඔහු මාත් එක්ක පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේදී එකට ඉගෙනගත්තා. කොහොමහරි මම පැරෂුට්කාරයෙක් වගේ බොහොම ඉක්මනින් මාධ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයේ ඉදිරියට ආවා. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ එජාප නායකයා වුණා වගේ තමයි.
මම ජනමාධ්‍ය ගැන ඉගෙනගත්තේ පත්තරවල වැඩකරලාම තමයි. එහෙම ඉන්න අතරේදීත් මට මේක තමයි මගේ වෘත්තිය කියලා දැනුණේ නැහැ. අයිලන්ඞ් එකේ අවුරුදු කිහිපයක් ඉඳලා මම අයින්වෙලා ගියා. නැවත පත්තරවලට ආවේ වෙන කරන්න රස්සාවක් නොතිබුණු නිසායි. මගේ හැඳුනුම්පතේ මාව මාධ්‍යවේදියෙක් කියලා හැඳින්වුවත්, මට තවම හිතාගන්න බැහැ මම ඒකද කරන්නේ කියලා.
නේෂන් පත්තරය පටන්ගත්තේ 2006 දී. ඇත්තටම එකල හිටපු විධායක නිලධාරී ක‍්‍රිෂාන්ත කුරේ මට ආරාධනා කළේ නේෂන් කර්තෘ වෙන්නයි. ඒත් මම ඒක ප‍්‍රතික්ෂේප කළා. මොකද මට ඒ වෙද්දීත් පත්තර ගැන අත්දැකීම් නැහැ. ඒ පාර මාව නියෝජ්‍ය කර්තෘ කළා. කතුවැකිය හෙම ලීවේ මම. එතැන කර්තෘ එක්ක භාවිතය ගැන ගැටලූ ඇතිවෙලා මම අයින්වෙලා ගියා. නැවත 2011දී මට කර්තෘ විදියට කතාකළා. 2015 වෙද්දී මට යන්න වුණා. දැන් මම පත්තරවල නැහැ. මම ෆ‍්‍රීලාන්සර් කෙනෙක්.‘
x x x x x x
මාලින්දගේ එක් අනන්‍යතාවක් වන්නේ අනෙකුත් ප‍්‍රකට ඉංග‍්‍රීසී මාධ්‍යවේදීන් හා කතුවරුන්ට වඩා පෙනුමෙන් වෙනස් වීමයි. ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව සමාජ තත්වය හා ධනය පෙන්වන සංකේතයක් වෙද්දී මාලින්ද බැලූ බැල්මට සරල පෙනුමක් සමඟ ජීවත්වෙන්නට උත්සාහ කරන්නෙකි.
‘මම නේෂන් කර්තෘවරයා වෙලා හිටපු කාලයේදී හිටපු කර්තෘවරුන් රාත‍්‍රී ආහාරයකට වතාවක් එකතුවුණා. එතැනදී කර්තෘලා මේ රැුකියාවේ තියෙන අමාරුකම් ගැන කතා කරන්න පටන්ගත්තා. පහසුකම් නැතිකම වගේ දේවල් කතාකරද්දී මාතෘකාව විදියට ආවා. හරියට නින්දක් නෑ, නාගන්න විදියක් නෑ වගේ දේවල් කතාවට ඇදුණා. මම කිව්වා මට නම් එහෙම ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ කියලා. මම හොඳට නිදාගන්නවා, නාගන්නවා කියලා. එතකොට මම වැඩකරපු ආයතනයේම හිටපු සිංහල පත්තරේ කර්තෘවරයා ඇහුවා ඒ කොහොමද කියලා. මම කිව්වා මම ඩ‍්‍රයිවර්ලාගේ නාන කාමරෙන් නාගන්නවා. එයාලාගේම කාමරයේ නින්දක් දාන්නත් පුළුවන් බව. ගොඩක් වෙලාවට මම ඔෆිස් එකේ නිදාගන්නවා. මම පත්තර රස්සාව ඇතුළේ ජීවත්වුණ විදිය ඒකයි.
මම කියන්නේ නැහැ ඒක තමයි හරි ක‍්‍රමය කියලා. ඒක විශේෂයි කියලාත් මම හිතන්නේ නැහැ. ඒ මගේ හැටි.
මම හිතන්නේ කර්තෘ කෙනෙක්ව මනින්න ඕනෑ මාධ්‍ය භාවිතය, වෘත්තීයමය හැකියාව හා නොහැකියාව මතයි. සමහර කර්තෘවරුන් කතාකරන්නේ නැහැ. සමහරු දරදඬුයි. සමහරු බයයි. සමහරු විනෝදකාමීයි.‘
x x x x x x
පුවත්පතක් යනු කර්තෘවරයාගේ කලාවකි. පුවත්පත තුළ මාධ්‍යවේදීන් මොනවා ලීවද අවසාන නිෂ්පාදනයෙහි ඇත්තේ කර්තෘවරයාගේ දැක්මයි. මාලින්දගේ පුවත්පත් දැක්ම ගැන අපි විමසුවෙමු.
‘මට උපාධිය කරන කාලයේ ලියන්න තිබුණේ පිටු විසි ගණන්වල දීර්ඝ ලේඛන. ඉතින්, මම මුල්ම කාලයේ පත්තරවලට ලියපු ලිපි වචන දහස් ගණන් දිගයි. කල් යද්දී තමයි මම අවබෝධ කරගත්තේ වචන තුන්දාහකින් කියන දේ හයසීයකිනුත් කියන්න පුළුවන් බව. ඒ විතරක් නෙවෙයි. හරියට වචන පෙළගැස්සුවොත් ඒ කතාවම වචන හයකින් කියන්නත් පුළුවන් බව.
මම පුංචි කාලයේ ඉඳන් පත්තර කියවලා තියෙනවා. මම පුංචිම කාලයේ අම්මාගේ ගම වුණ කුරුණෑගලට යනවා. අපේ අත්තා හිටියේ එහේ. ඔහුගේ ඇස් පෙනෙන්නේ නැහැ. ඉතින්, මම ඔහුට ඇහෙන්න ඬේලි නිව්ස් පත්තරේ සිරස්තල ඔක්කෝම කියවන්න ඕනෑ. ඒ අතරින් ඔහු තෝරාගන්නා ලිපි සම්පූර්ණයෙන් කියවන්න ඕනෑ. දේශපාලන ප‍්‍රවෘත්ති, විදෙස් ප‍්‍රවෘත්ති වගේ විවිධාකාර දේවල් කියවන්න වුණා. ඒක ආසාවෙන් කරපු දෙයක් නෙවෙයි. මට ඕනෑ ක‍්‍රීඩා පිටුව බලන්න විතරයි. ඒත් අකැමැත්තෙන් මට පත්තර බලන්න වුණා.
ඒ විදියට ප‍්‍රවෘත්ති කියවලා තිබුණත් මම පත්තරවල ප‍්‍රවෘත්ති ගැන අත්දැකීම් තිබුණු කෙනෙක් නෙවෙයි. නේෂන් කර්තෘ වෙද්දීත් මම ප‍්‍රවෘත්ති පැත්තෙන් අත්දැකීම් අඩු කෙනෙක්. ඒත් මම ප‍්‍රවෘත්ති ලියන විදිය ගැන ඉගෙනගත්තා. කියෙව්වා.
මම මනික් ද සිල්වා මහතාගෙනුත්, ගාමිණී වීරකෝන් මහතාගෙනුත් ඉගෙනගත් දෙයක් තියෙනවා. තමාගේ මතවාදය කෙසේ වෙතත් කර්තෘ කෙනෙක් ලිබරල් වෙන්න ඕනෑ. මාධ්‍ය භාවිතය ලිබරල් වෙන්න ඕනෑ. සරලව කීවොත් හැම අදහසකටම ඉඩක් තියෙන්න ඕනෑ. අනෙක් අතට වැරදීමක් වුණොත්, ඒ වැරදීම පිළිගන්න ලෑස්තිවෙන්න ඕනෑ.
මම යද්දී නේෂන් පත්තරය මහලූ මඩමක් වගෙයි තිබුණේ. මම කාගේවත් වයසට අගෞරව කරනවා නෙවෙයි. ඒ අයත් වැදගත්. ඒත් එතැන සිටි බොහෝ අය ලේක්හවුස් වගේ ආයතනවල වැඩකරලා විශ‍්‍රාම ගිය අය. පත්තරේකට ජවය වැදගත්. උනන්දුව වැදගත්. ඒත් ඔවුන් ජවය හා උනන්දුව ඇති කාලය පහුකරපු අය. ඒ නිසා මම තරුණයන්ව පත්තරේට ගත්තා. අත්දැකීම් නැති අය.’
x x x x x x
මාලින්දගේ තීරණ ගැනීමට බලපා තිබුණු එක් ප‍්‍රධාන සාධකයක් වී තිබුණේ චෙස් ක‍්‍රීඩා කිරීමයි.
‘මම පොඩි කාලයේ ඉඳන්ම චෙස් ගැහුවා. අප්පච්චි අයියාට චෙස් උගන්වද්දී බලාගෙන ඉඳලයි මම චෙස් ඉගෙනගත්තේ. මම ඉස්කෝලේ චෙස් කණ්ඩායමේ නායකත්වයත් දැරුවා. දැන් මම රාජකීය විද්‍යාලයේ අවුරුදු නවයේ දහයේ අයට චෙස් උගන්වනවා. මම කැමතියි ඒ වයසේ අයට උගන්වන්න. දැනටත් මම නිතරම අන්තර්ජාලයේ වෙබ් අඩවිවල චෙස් සෙල්ලම් කරනවා. ගෙවුණු වසර කිහිපයේදී මම චෙස් ගේම් 16,000ක් විතර සෙල්ලම් කරලා තියෙනවා.‘
x x x x x x
ඔහු පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයෙකි. පේරාදෙණියට ගියේ දකුණේ දේශපාලන කැරැුල්ලක් පැවති අසූගණන්වල දෙවැනි භාගයේදීය. එකල ඔහු රංගන ශිල්පියෙක්ද විය.
‘අසූපහේදී විතර මම ගිය කාලයේ ජේවීපී කියලා කියන්නත් බහුතරය ලැජ්ජයි. ඒත් අසූනවය විතර වෙද්දී ජේවීපී නොවන කෙනෙක් හොයාගන්න නැතිවුණා. මම ගෙදරදී මාක්ස්වාදී පොතපත කියවලා තිබුණු හින්දා ජවිපෙ වාමාංශිකයි කියලාවත්, මාක්ස්වාදීයි කියලාවත් හිතන්න හේතු තිබුණේ නැහැ. ඒ නිසා මම ඒකට එරෙහිවුණා.
අපි දේශපාලනික වශයෙන් ක‍්‍රියාකාරී වුණේ ගාමිණී හත්තොටුවේගම මහත්තයාගේ වීදිනාට්‍ය කණ්ඩායමේ සහ අපේ මිත‍්‍ර කණ්ඩායමක් ඇසුරේයි. විශ්වවිද්‍යාල මට්ටමෙන් අපි වීදිනාට්‍ය කළා. අසූපහේ ඉඳන් අනූව දක්වා පේරාදෙණියේ කරපු සියලූම නාට්‍යවල පාහේ මම රඟපෑවා. ඇතැම් අවස්ථාවල හොඳම නළුවා වෙන්නත් පුළුවන් වුණා.
ඒ කාලයේ අපේ වීරයෙක් වෙලා හිටියේ රංජිතම් ගුනරත්නම්. ඔහුගේ වීරත්වය ගැන තමයි අපි නොයෙකුත් කතාන්දර ඇහුවේ. ඒත් අද හැරිලා බලද්දී අපි දන්නවා එහෙම වීරයෝ ඔය කාලයේ හිටියේ නැති බව. හොඳ මිනිස්සු හිටියා. ඒත් හොඳ චින්තකයෝ හිටියේ නැහැ. සංවිධානාත්මක හැකියාවක් තිබුණු අය හිටියා. රංජිතම් කියන්නේ එහෙම සංවිධාන හැකියාවක් තිබුණු කෙනෙක්. මම දැකපු තවත් ඒ වගේ කෙනෙක් තමයි රතන හාමුදුරුවෝ. රතන හාමුදුරුවන් ජේවීපී එකට ටිකක් හිතවත් විදියට, ඒත් ඔහුගේ දේශපාලන කටයුතු සංවිධානය කළා.
අනූගණන්වල මුල, කැරලි අහවර වුණාම රතන හාමුදුරුවන් වගේ දේශපාලනයේ ක‍්‍රියාකාරීව සිටි අය එක්ක කතාකරන්නේත් නැහැ. ඔය කාලයේදී තමයි මම රතන හාමුදුරුවන්ව, චම්පික රණවකලා එක්ක වැඩ කරන්න පටන්ගත්තේ. ඔය කාලයේදී මම මාක්ස්වාදය විශ්වාස කිරීම අත්හැරියා. මාක්ස්වාදය එපාවෙන්නට චම්පික හා රතන හිමි වගේ අය හේතුවුණා. බෞද්ධ දර්ශනය මගේ දැක්මට පදනම හැදුවා.‘
x x x x x x
මාලින්ද 2020 ජනාධිපතිවරණයට ඉල්ලන බව කීවේය. එහෙත් ඔහු ඊට පෙර පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකටද ඉදිරිපත් වූවෙකි.
‘මම පිටරට ගිහින් ආචාර්ය උපාධිය කරලා නැවත ලංකාවට ආවාට පස්සේ තමයි නැවත රතන හිමි ඇතුළු අය සිහල උරුමය හදලා තිබුණේ. අනූව දශකයේදී තිබුණේ සිංහල හෝ බෞද්ධ කීවොත් ජාතිවාදීන් විදියට අපව හංවඩු ගහපු කාලයක්. ඒක මහා අවුලක්. මම සිංහලයෙක්නේ. ඒ බව කියන්න බැරිවීම ගැන මට සෑහෙන රිදුණා. ඔය අස්සේ මම සිහල උරුමය වෙනුවෙන් යාපනෙන් ඡුන්දය ඉල්ලූවා. ඒක වුණේ අහම්බයක් විදියට. කොහොමහරි එතැනින් පස්සේ අයිලන්ඞ් පත්තරේට ගියාම මම පක්ෂ දේශපාලනයට සම්බන්ධ වුණේ නැහැ.‘
x x x x x x
ඔහු 17 වැනි සංශෝධනය ශක්තිමත් කිරීම වෙනුවෙන් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ ලීවේය. ඉන්පසුව මහින්ද රාජපක්ෂලා ගෙන ආ 18 සංශෝධනයට විරුද්ධව දැඩි අදහස් පළකළේය. 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්ෂට එරෙහිව මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට සහාය පළකළේය. මේ වෙද්දී ඔහු කියන්නේ වත්මන් ආණ්ඩුවට කිසිදු සහයෝගයක් නොදෙන බවය.
ඔහු ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන බව කීවේද වත්මන් ආණ්ඩුව විවේචනය කරමින්ය. කෙසේවෙතත් ඔහු පසුව පැහැදිලි කර තිබුණේ උපහාසයට මිස, ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන බව ඔහු කීවේ සැබෑ ලෙසම ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වීමේ අපේක්ෂාවෙන් නොවන බවය.
‘කෙනෙක් දාලා තිබුණා ඔයා නේද මුල්ම ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයා කියලා. මම කිව්වා නාඩගමේ ප‍්‍රධාන චරිත එන්නේ පස්සේ. මුලින්ම පොතේගුරා එනවා කියලා. මම ජනාධිපති නාඩගමේ පොතේගුරා විතරයි. දැන් කවුරුත් මට ජනාධිපති වෙන්න කතාකරන්නෙ නෑ. ජනාධිපති නාඩගමේ සැබෑ ප‍්‍රධාන චරිත දැන් රඟපානවා.‘
x x x x x x
මාලින්දගේ වත්මන් බිරිඳ ඔහුගේ දෙවැනි විවාහයයි. පළමු විවාහය ගැන ඔහු සිහිපත් කළේ, ලංකාවේ විවාහයකින් පසු දෙදෙනෙකු වෙන්වීම කෙතරම් අසීරුදැයි සිහිපත් කරමින්ය.
‘ඇයව මුණගැහුණේ විශ්වවිද්‍යාල කාලයේදී. ලංකාවේ විවාහ වීමේ සම්ප‍්‍රදායේ ඛේදවාචක තියෙනවානේ. විවාහ වෙද්දී විවාහ වෙන දෙන්නාට වඩා පිටින් ඉන්න අයට අවශ්‍ය දේවල් තියෙනවානේ. විවාහ වුණාම ආපහු හැරෙන්න බැහැ. අපි කසාද බඳින්නේ පුද්ගලයෙක් නෙවෙයි. සමාජ සම්බන්ධතා, රැුකියා, දේපළ, පුද්ගලයෝ ඇතුළු බොහෝ දේ. කොහොමවුණත් අද හැරිලා බලද්දී අපි දෙන්නාම තීරණය කරලා තියෙන්නේ වෙන්වීමේ තීරණය නිවැරදියි කියලයි. එදා වෙන්වීමේ තීරණය ගත්තේ පහසුවෙන් නෙවෙයි. අඬලා දොඩලා ගත්ත තීන්දුවක්. ඒත් ඒක නිවැරදියි. දැන් බිරිඳත් පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේම කෙනෙක්. ඇය සමඟ අදටත් ජීවත්වෙනවා.‘
මාලින්ද දියණියන් දෙදෙනකුගේ පියෙකි. පියෙකු වීමේ අසීරුවත් දියණියන් ගැනත් පරිණත ජීවිතාවබෝධයක් ලබන්නට ඔහු උත්සාහ කරයි.
‘ඒගොල්ලන්ගේ වයසේ හැටියට එයාලාගේ ලෝකයට හසු නොවෙන මානයක මම ඉන්නේ. ඒක සාමාන්‍යයයි. මම ඔයාට ආදරෙයි කියන එක එයාලා අහන්න කැමති මගෙන් නෙවෙයි. වෙන කාගෙන් හරි. ඉතින්, මම ඒක වරින් වර නොකියා ඉන්න උත්සාහ කරනවා. තාත්තා කෙනෙකු වීමේ පාඩුවක් තමයි ඒක. ඒත් සමහර වෙලාවට එයාලා මගේ හිරකරුවන් වෙනවා. එයාලාව වාහනයෙන් එක්කාගෙන යනකොට මගේ වාහනය ඇතුළේ එයාලා යන්නේ. එහෙම වෙලාවක මම කතාබහ කරනවා. අපි කවුරුවත් දැන්ම එයාලාගේ ලෝකවල සම්පූර්ණ පියවරු වෙන්නේ නැහැ. ඒත් මැරුණාට පස්සේ මතක් වෙන දේවල් එක්ක අම්මලා තාත්තලා පරිපූර්ණ විදියට සිහිවෙනවා. ඒත් ජීවත්වෙද්දී දෙමාපියන් කියන්නේ මහ ඇණයක්. ඒ දේවල් අපි තේරුම් ගන්න ඕනෑ. කොහොමවුණත් තාත්තෙක් වීම මට සෑහෙන සතුටක්. ඊට එහා සතුටක් මට මතක් කරගන්න බෑ.‘
x x x x x x
අද මාලින්ද නිදහස් වෘත්තිකයෙකි. එනම් ෆ‍්‍රීලාන්සර් කෙනෙකි. එහෙත් ඇතැමුන් එය තේරුම් ගන්නේ රැුකියා විරහිත වීමක් ලෙසය.
‘රැුකියා විරහිතයි කියලා කියන්නේ අපි ෆ‍්‍රීලාන්ස් හින්දා. ෆ‍්‍රීලාන්සර් කෙනෙක්ව තේරුම් ගන්න එක විදියක් තමයි රැුකියා විරහිතයි කියන එක. අනෙක වැඩක් කරන්නේ නොමිලේ කියලාත් හිතනවා. අපි මාර විවේකීව ඉන්නවා කියලත් සමහරු හිතනවා. ඒ වුණාට මම රැුකියා විරහිත කෙනෙක් නෙවෙයි. විවේකී කෙනෙකුත් නෙවෙයි. මම ෆ‍්‍රීලාන්සර් කෙනෙක් විදියට සෑහෙන වැඩ කරනවා. මම පුවත්පත් ක්ෂේත‍්‍රයේ රැුකියාවලට ආරාධනා ගණනාවක් ප‍්‍රතික්ෂේප කරලා තියෙනවා. විශේෂයෙන්ම ආණ්ඩුවේ පත්තර. මෑත කාලයේ පටන්ගත්ත සන්ඬේ මෝනින් පත්තරේ කර්තෘ වෙන්නට ආරාධනා ලැබුණා. ඒත් මගේ මිත‍්‍ර උවිඳු කුරුකුලසූරිය කිව්වා මචං ඕක බාරගන්න එපා කියලා. ඉතින්, මම ඒක ප‍්‍රතික්ෂේප කළා. ඕවා නොකළා කියලා අපි මැරෙන්නේ නැහැනේ.‘x
I really like reading this newspaper. Something that we badly need in country where the media is partisan and mostly pro-rajapakse. But I don’t know what is the purpose of this column. Whitewashing a racist? I don’t see that as an objective of this newspaper that claims to fiercely independent.
BTW, I don’t think MS finished his Ph.D. degree!!!