පසුගිය අගෝස්තු 11 වැනිදා කොළඹ සුගතදාස ගෘහස්ථ ක‍්‍රීඩාංගණයේදී පැවති ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ඉදිරි ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයා වශයෙන් නම් කිරීමෙන් පසු ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඔහුගේ කථාවේදී මේ රටේ ජනතාව සැලකිල්ලට ගත යුතු කරුණක් කීවේය.
ඒ විසි වසරක් වූ ඔහුගේ හමුදා ජීවිතයේදීත්, දස වසරක් වූ ඔහුගේ අමාත්‍යාංශ ලේකම් ජීවිතයේදීත් තමාට පැවරුණු රාජකාරිය ඔහු සීමාවෙන් ඔබ්බට ගොස් ඉටුකර ඇති බවය.
පසුගිය රාජපක්ෂ පාලන කාලයේ ඔහුගේ කටයුතු පිළිබඳව දන්නා අය වාගේම ඊටත් පෙර පේ‍්‍රමදාස යුගයේදී හෙවත් 88/89 භීෂණ සමයේදී මාතලේ ප‍්‍රදේශයේ අත්දැකීම් ඇති අය ඒ ගැන හොඳටම දන්නවා ඇත.
රාජපක්ෂ පාලන කාලයට අදාලව රාජකාරි වගකීමෙන් ඔබ්බට ගොස් ඔහු කළ වික‍්‍රමයන්ගේ ලැයිස්තුව ඉතා දිගුය. හමුදා බලඇණි යොදවා කොළඹ කොම්පඤ්ඤවීදිය රේල් පාර දෙපස ජනතාවගේ නිවාස කඩා බිඳදමා පැය කිහිපයකින් මහමගට ඇදදැමීම, රතුපස්වල උද්ඝෝෂකයන්ට වෙඩිතැබීම, එහිදී ආරක්ෂාව පතා වැලිවේරිය කතෝලික දේවස්ථානයේ සැඟවුණු ප‍්‍රදේශවාසීන්ට දේවස්ථානය තුළටම ගොස් හමුදා සාමාජිකයන් දියත් කළ අමානුෂික ප‍්‍රහාරය, කටුනායක වෙළඳ කලාප සේවකයන්ට වෙඩි තැබීම, හලාවත ධීවරයන්ට වෙඩි තැබීම ආදිය එහිදී සිහියට ඒම වැළැක්විය නොහැකිය.
විශේෂයෙන්ම ලියුම්කරු නියෝජනය කරන ජනමාධ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයට එරෙහිව දියත් කළ ඝාතන, පහරදීම්, ගිනිතැබීම් හා තර්ජනයන් අමතක කළ නොහැකිය. එවක ශ‍්‍රී ලංකා වෘත්තීය ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ සංගමයේ සභාපති හා ලේකම් වශයෙන් කටයුතු කළ සනත් බාලසූරිය හා පෝද්දල ජයන්ත කැඳවා ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය සංගම් ක‍්‍රියාකාරීත්වයන් නවත්වන ලෙසට කළ ‘සොඳුරු ආඥා’ පැවරුණු රාජකාරී වගකීමෙන් ඔබ්බට ගොස් කටයුතු කළ ආකාරයට හොඳම නිදසුන්ය.
දැනට අධිකරණ හමුවේ කරුණු ගොනුකර ඇති සන්ඬේ ලීඩර් කර්තෘ ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනය, රිවිර කර්තෘ උපාලි තෙන්නකෝන්ට පහරදීම, ද නේෂන් නියෝජ්‍ය කර්තෘ කීත් නොයාර් පැහැරගෙන ගොස් වදහිංසා කිරිම, මාධ්‍යවේදී ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ අතුරුදන් කිරීම ආදි සිද්ධීන්වලට වගකිව යුතු යැයි නම්කර ඇති යුද හමුදා බුද්ධි අංශ සාමාජිකයන් එම සාපරාධී කටයුතු සඳහා ඔවුන්ට අණ ලැබුණේ කාගෙන්දැයි කියනවා නම් මේ රාජකාරී වගකීමෙන් ඔබ්බට ගොස් කටයුතු කිරීම පිළිබඳ උදාහරණ ගොන්න තවත් දිගු කළ හැකිය.
එහෙත් මේ සිද්ධීන්වලට සම්බන්ධ යුද හමුදා බුද්ධි සාමාජිකයන්ගේ මුනිවත රැුකීමෙන් පෙනෙන්නේ ඔවුන් ඉහළ අණ පිළිබඳ කට ඇරීමට සූදානම් නැති බවයි. නමුත් එම හමුදා බුද්ධි අංශ සාමාජිකයන්ට ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනය කිරීමට, උපාලි තෙන්නකෝන්ට පහරදීමට, කීත් නොයාර් පැහැරගෙන ගොස් වධහිංසා කිරීමට හෝ ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩව අතුරුදන් කිරීමට තරම් පුද්ගලික හේතු තිබුණායැයි අපට විශ්වාස කළ නොහැකිය.
අප මේ කියන්නට යන සිදුවීමද රාජපක්ෂ පාලන කාලයේ සිදුවූ මාධ්‍ය මගින් ප‍්‍රචාරය නොවූ, ලියුම්කරුටද සම්බන්ධ රාජකාරී වගකීමට ඔබ්බෙන් මාධ්‍ය සම්බන්ධයෙන් එකළ වූ සිදුවීමක්ය.
පොළොන්නරුවේ සිදුවීම
මේ සිදුවීමට ස්ථාන දෙකක් සම්බන්ධය. එකක් පොළොන්නරුව ගිරිතලේ ඩියර් පාක් හෝටලය ය. 2014 මැයි 23,24 හා 25 දිනවල උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වල දෙමළ මාධ්‍යයෙන් කටයුතු කරන මාධ්‍යවේදීන් සඳහා පුහුණු වැඩසටහනක් ට‍්‍රාන්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල් ආයතනය සංවිධානය කර තිබුණි. අපටද සම්පත් දායකයෙකු ලෙස ඊට ආරාධනා කර තිබුණි. ඊට පෙර එම වැඩසටහන් මාලාවේම සිංහල මාධ්‍යයෙන් කටයුතු කරන මාධ්‍යවේදීන් සදහා වැඩ සටහන් දෙකක් පවත්වා තිබුණි. ඉන් එකක් මේ කියන ඩියර් පාක් හෝටලයේදීම ඊට පෙර පවත්වා තිබුණි.
පුවත්පතේ වැඩ අවසන් කර රාත‍්‍රී බසයක නැගී අප පොළොන්නරුවට ළඟාවූයේ මැයි 24 වැනිදා උදෑසනය. ඩියර්පාක් හෝටලයට යනවිටත් එදිනට නියමිත පුහුණු වැඩසටහන ආරම්භ වී නොතිබුණි. එවක ට‍්‍රාන්ස්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල්හි සේවය කළ එම වැඩසටහන බාරව සිටි ශාන් විජේතුංගත්, සම්පත්දායකයෙකු ලෙස පැමිණ සිටි නීතිඥ ජගත් ලියනආරච්චිත්, පුහුණුව සඳහා පැමිණි මාධ්‍යවේදීනුත් සිටියේ හෝටලයේ ආලින්දයේය. වැඩසටහන පවත්වන බවත් පෙනෙන්නට තිබුණේ නැත.
විස්තර විමසූ විට දැනගන්නට ලැබූයේ මෙවැන්නකි. මැයි 23 දින, එනම් පෙරදින සවස වැඩසටහන ආරම්භ කර ආරම්භක සැසිය පවත්වා ඇත. ඉන්පසු පසුදින පැවැත්වෙන පළමු සැසිය සඳහා පැවරුම් සහභාගිකයන්ට ලබාදී පළමු දින වැඩසටහන නිමා කර ඇත.
එදින රාත‍්‍රියේ වැඩසටහන බාරව සිටි ශාන් විජේතුංගට හෝටලයේ කළමනාකරුගෙන් ¥රකථන ඇමතුමක් ලැබී ඇති අතර ඒ අනුව ශාන් විජේතුංග හා ජගත් ලියනආරච්චි ලොබියට ගොස් කළමනාකරු හමුවී ඇත. කළමනාකරු කියා ඇත්තේ වැඩමුළුව නවත්වන ලෙස තර්ජනය කරමින් ඔහුට නිර්නාමික ඇමතුමක් ලැබී ඇති බවත් ඊට අමතරව මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරා නැමැත්තෙකුගෙන්ද වැඩසටහන නවත්වන ලෙස උපදෙස් ලැබී ඇති බවත්ය. (මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරා යනු එවකට නැගෙනහිර පළාත් භාර සන්නාහ බුද්ධි අංශ ප‍්‍රධානියාය. ගිරිතලේ ඇති සන්නාහ බුද්ධි අංශ කඳවුර ඔහුගේ මූලස්ථානයය. මාධ්‍යවේදී ප‍්‍රගීත් එක්නැළිගොඩ පැහැරගෙන ගොස් රඳවා තිබී ඇත්තේද ගිරිතලේ මෙම බුද්ධි අංශ කඳවුරේය.*
හෝටලයේ කළමනාකරු වැඩිදුරටත් දන්වා ඇත්තේ හෝටලයේ හිමිකරු වන නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය සිරිපාල ගම්ලත් උඩුමහලේ සාකච්ඡුාවක නිරතව සිටින බවත් ඔහු සමඟද සාකච්ඡුා කර අවසන් තීරණයක් ගත යුතු බවත්ය. ඉන්පසු ශාන් විජේතුංගගේ ¥රකථනයට වැඩසටහන නවත්වන ලෙස තර්ජනය කරමින් ¥රකථන ඇමතුමක් ලැබී ඇත. නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය සිරිපාල ගම්ලත්ද ලොබියට පැමිණ ඇති අතර කෙටි සාකච්ඡුාවක් අතරදී හෝටලයේ කළමනාකරු ¥රකථන ඇමතුමක් ලබාගෙන නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරයාට ලබාදී ඇත. මඳක් ඉවතට ගොස් එම ඇමතුම අවසන් කර පැමිණ ඇති නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයා පවසා ඇත්තේ වැඩසටහන නවත්වන ලෙස මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරා උපදෙස් දුන් බැවින් හෝටලයේ වැඩසටහන පැවැත්වීමට ඉඩදිය නොහැකි බවයි. එමෙන්ම ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා සමග සාකච්ඡුා කර අවසර ලබාගෙන වැඩසටහන පවත්වන ලෙසයි. තවද මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරා වැඩසටහන පවත්වන ලෙස උපදෙස් දුනහොත් හැර වැඩසටහන පැවැත්වීමට ඉඩ ලබානොදෙන ලෙස නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරයා කළමනාකරුට උපදෙස් දී ඇත.
මේ සිදුවීම් එවක ට‍්‍රාන්ස්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල් සභාපති ජේ.සී. වැලිඅමුණට හා එහි විධායක අධ්‍යක්ෂ එස්. රනුග්ගේට දන්වා තිබූ අතර රනුග්ගේ මහතා මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරාගේ ¥රකථන අංකය ලබාගෙන ඔහුට කථා කර තිබුණි. එහිදී මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරා රනුග්ගේ මහතාට දැනුම් දී තිබුණේ වැඩසටහන ගැන ඔහුගේ විරෝධයක් නොමැති බවයි. රනුග්ගේ මහතා නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය සිරිපාල ගම්ලත්ද අමතා තිබුණු අතර ගම්ලත් මහතාගේ පිළිතුර වී තිබුණේ මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරාගේ උපදෙස් මත වැඩසටහන නැවැත්වූ බවත්, මේජර් ජෙනරාල්වරයාගේ විරුද්ධත්වයක් නොමැති නම් ඔහුගේද විරුද්ධත්වයක් නැති බවත්ය. එම පණිවිඩ රනුග්ගේ මහතා දැනුම්දුන් අතර එය හෝටල් කළමනාකරුට සැලකිරීමෙන් පසු ඔහු මේජර් ජෙනරාල් ලාල් පෙරේරාට ඇමතුමක් ගෙන නැවත ප‍්‍රකාශ කරනු ලැබුයේ මේජර් ජෙනරාල්වරයාගේ තීරණයේ වෙනසක් නොමැති බවයි.
මේ ¥රකථන ඇමතුම් අතර කාලයේදී එවක යුධ හමුදා මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශකවරයාටද, යුධ හමුදාපතිවරයාගේ මාධ්‍ය අධ්‍යක්ෂ බි‍්‍රගේඩියර් ජයනාත් ජයවීරටද අප ඇමතුම් ලබාගෙන මෙම වැඩසටහන නැවැත්වීමට යුධ හමුදාවේ තීරණයක් තිබේදැයි විමසනු ලැබුවත් ඔවුන්ගේ පිළිතුරු වූයේ එවැන්නක් පිළිබඳ ඔවුන් නොදන්නා බවයි.
අප වැඩසටහන නවත්වා පිටත්ව යනවාද නැද්ද යන්න සහතික කරගැනීම සඳහා යුද හමුදා බුද්ධි අංශ සාමාජිකයන් පිරිසක් හෝටලය තුළ සැරිසරමින් සිටිනු දක්නට ලැබුණු අතර පසුව ට‍්‍රාන්ස්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල් ආයතනයට හෝටල් කළමනාකාරීත්වය ඊමේල් මගින් දැනුම්දී තිබුණේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ උපදෙස් මත වැඩසටහන පවත්වාගෙන යෑමට ඉඩදිය නොහැකි බවයි. ඒ අනුව වැඩසටහන නොපවත්වා සහභාගිකයන් පිටත්කර යැවීමට අපට සිදුවිය.
මීගමුවේ සිදුවීම
උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වල දෙමළ මාධ්‍යයෙන් කටයුතු කරන මාධ්‍යවේදීන් සඳහා පොළොන්නරුවේ පවත්වන්නට නොහැකි වූ වැඩසටහන නැවත එම වසරේ ජුනි 6 සිට 8 දින දක්වා මීගමුව ගෝල්ඞ් සෑන්ඞ් හෝටලයේදී පවත්වන්නට නියමිතව තිබුණි. අපද ඊට සම්පත්දායකයෙකු ලෙස සහභාගි වුණෙමු.
වැඩසටහනේ පළමු දිනයට ප‍්‍රශ්නයක් නොවූ අතර දෙවන දිනයේදී එනම් ජුනි 7 දින සවස 50ක 60ක පමණ පිරිසක් සටන්පාඨ පුවරු හා ඩිජිටල් බැනර් අතැතිව හෝටලයේ ආලින්දයට කඩා පැන වැඩසටහනට එරෙහිව උද්ඝෝෂණයක් පවත්වන්නට වූහ. එම උද්ඝෝෂකයන් පැමිණීමට පෙරම පොලිස් නිලධාරීන් කිහිපදෙනෙකු හෝටලයේ ආලින්දයට පැමිණ තිබූ අතර සිදුවීම පිළිබඳව ක්ෂණිකව 119 හදිසි ¥රකථන අංකයට පැමිණිලි කරනු ලැබීය. ඉන්පසුව මීගමුව පොලිස් ස්ථානාධිපති, සහකාර පොලිස් අධිකාරී හා පොලිස් අධිකාරී ඇතුළු පිරිසක් එහි පැමිණෙන ලදි.
පොලීසිය අපට කීවේ වැඩමුළුව නවත්වා පිටව යන ලෙසයි. අප ඉල්ලා සිටියේ අප නීති විරෝධී කාර්යයක නිරත නොවන බැවින් උද්ඝෝෂකයන්ගේ බාධා ඉවත්කර දෙන ලෙසයි. අප පොලීසියට පැවසුවේ නීති විරෝධී කටයුත්තක් සිදුකරනවා නම් එම චෝදනාව කරන පුද්ගලයාගෙන් පැමිණිල්ලක් සටහන් කරගෙන ඒ පිළිබඳ මූලික විමර්ශනයක් කර අධිකරණයට කරුණු වාර්තා කර වැඩසටහන නැවැත්වීමට නියෝගයක් ලබාගැනීම නීත්‍යනුකූල ක‍්‍රමවේදය බවයි. එහෙත් පොලීසිය කීවේ ඔවුන්ට කිසිසේත්ම අපගේ ආරක්ෂාව තහවුරු කළ නොහැකි බවත් වැඩසටහන නවත්වා හෝටලයෙන් පිටවී යන ලෙසත්ය.
උද්ඝෝෂකයන් අතර තිබූ ඩිජිටල් බැනර්වල සම්පත් දායකයන් ලෙස කටයුතු කළ අපද ඇතුළු කිහිපදෙනෙකුගේ ඡුායාරූප මුද්‍රණය කර තිබූ අතර එක් බැනරයක වූයේ ඇමෙරිකානු කොඩියකින් සැරසූ තොප්පියක් දමාගෙන සිටින කෝට් ඇඳගත් පුද්ගලයෙකු අපට ඩොලර් මිටියක් ලබාදෙන අයුරුත් එම ඩොලර් මිටිය එක් අතකින් ලබාගන්නා අප අනෙක් අතේ ඇති පිහියෙන් ලංකාව හැඩයට සැකසූ කේක් ගෙඩියක් කපන ආකාරයත්ය.
මේ උද්ඝෝෂකයන් කිසිවකුත් මීගමුව ප‍්‍රදේශයේ ජනතාව නොවීය. සිදුවීම පිළිබඳව දැනුවත් කිරීමෙන් පසු අපගේ මිතුරන් වන ධීවර සංගම් නායකයන්ද, සිවිල් සමාජ ක‍්‍රියාකාරිකයන්ද එහි පැමිණි අතර ඔවුන් එම තහවුරු කිරීම අපට කරනු ලැබීය. හෝටල් පරිශ‍්‍රයක් තුළට කඩා වැදී උද්ඝෝෂණය කරමින් අපට තර්ජනය කළ පිරිස පිටස්තර පුද්ගලයන් වූ අතර ඒ අතර සිටි සමහරුන් ආරක්ෂක අංශවලට සම්බන්ධ පිරිස් යැයි අනුමාන කළ හැකි විය. පොලීසියේ හැසිරීමෙන්ද එය තවදුරටත් තේරුම් ගන්නට අපට හැකි විය.
වැඩසටහන නවතා රාත‍්‍රී නවාතැන් ගැන යෑමට අප තීරණය කළද එහිදී අපගේ ආරක්ෂාව තහවුරු කළ නොහැකි බව පොලීසියේ මතය විය. උතුරු නැගෙනහිරින් පැමිණි දෙමළ මාධ්‍යයෙන් කටයුතු කරන මාධ්‍යවේදීන් එම අනාරක්ෂිත තත්වය තුළ රාත‍්‍රියේ පිටත් කරන්නේ කෙසේද යන්න අපට ප‍්‍රශ්නයක් විය. ඒ නිසා එම මාධ්‍යවේදීන් පසුදා පිටත්කරන තුරු කොළඹ රැුගෙන ගොස් බාහිර පාර්ශ්වයකට බලපෑමක් කළ නොහැකි යැයි අප උපකල්පනය කළ ජාත්‍යන්තර හෝටල් ජාලයකට අයත් කොළඹ ගලදාරී හෝටලයේ නවාත්වනු ලැබීය. ආරක්ෂාව සඳහා එම මාධ්‍යවේදීන් ගලදාරී හෝටලයේ නැවැත්වුවද හෝටලයෙන් රාත‍්‍රී ආහාර සපයාදීමේ හැකියාවක් නොතිබූ නිසා අපිද ශාන් විජේතුංගද ඔවුන්ට ආහාර රැුගෙන ඒම සඳහා පිටතට ගියෙමු. ඒ අතරවාරයේදී හෝටලයේ නවාතැන්ගෙන සිටි අයගෙන් අපට ¥රකථන ඇමතුමක් ලැබුණි. හෝටල් කළමනාකාරීත්වය දැනුම්දී තිබුණේ වහාම ඔවුන්ට හෝටලයෙන් පිටත්වී යන ලෙසයි. අප නැවත හෝටලයට පැමිණ ඒ ගැන හෝටල් කළමනාකාරීත්වයෙන් විමසුවෙමු.
හෝටලයට කිසියම් පුද්ගලයෙකු ¥රකථන ඇමතුමක් ලබාදෙමින් දන්වා ඇත්තේ අපට නවාතැන් පහසුකම් නොදෙන ලෙසයි. ඒ කවුදැයි විමසුවත් හෝටලය ඒ බව අපට කීවේ නැත. සිදුවූයේ තරු හෝටලයක ‘චෙක් ඉන්’ වී විනාඩි කිහිපයකින් ‘චෙක් අවුට්’ වීමේ ඛේදවාචකයකට මුහුණදෙන්නට අපට සිදුවීමය.
තරු හෝටලකට ¥රකථන ඇමතුමක් මගින් එවැනි නියෝගයක් ලබාදීමට හැකි හා එම නියෝගය තරු හෝටලය පිළිගැනීමට තරම් වූ දුරකථන ඇමතුම ලබාදුන් බලවතා කවුද? මෙහිදී පැවරුණු වගකීමෙන් ඔබ්බට ගොස් ක‍්‍රියාකර ඇත්තේ අදාල හෝටල්ද නැතහොත් දුරකථන ඇමතුම් ලබාදුන් පුද්ගලයන්ද?
