විශ්වාස භංගයෙන් පැරදුණේ ජවිපෙයද? නැත. රනිල් වික්රමසිංහ ජයග්රහණය කළේද? ඒත් නැත. අප නැතාර්ථයෙන් බැහැරව කි්රයා කළ යුතුවේ. ජවිපෙය බොහෝ අත්දැකීම් සහිත දේශපාලන ව්යාපාරයකි. 2018දී රනිල්ට එරෙහිව ගෙනා විශ්වාස භංගය පිළිබඳ සංසිද්ධිය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ නිවැරදිව නිරීක්ෂණය කළා නම් මේ තත්වය උදා නොවන්නට ඉඩ තිබිණ. යෝජනාව බිඳවැටීමෙන් ජවිපෙයට සිදුවූ හානියක් නැත.
එහෙත් විශ්වාස භංගය පරාජය වීම දෙමළ ජාතික සංධානය පිට පටවා ඔවුන් කප්පම් ගත්තා කීම බොහෝ සහෘදයන්ට අනුව ගොන් කතාවකි. ප්රධාන දේශපාලන ධාරාවන් සහ පුද්ගලයන් ප්රතික්ෂේප වන නිමේෂයක ජනතාව විමුක්ති පෙරමුණට පැවරුණ කාර්යභාරයක් නැතුවා නොවේ. ඔවුන් ඒ වගකීම දරා සිටියා නම්, මීට වඩා මොළේ පාවිච්චි කරනවාය. (ජවිපෙ කප්පම් කතාවට පිළිතුරු ලෙස හෝ* දෙමළ ජාතික සංධානය සිය ස්ථාවරය ගැන කළ ප්රකාශයේ මෙසේ දැක්වේ.
‘දෙමළ ජනතාවට ක්රෑර අන්දමින් සැලකූ පාලනයක් ගෙනගිය විනාශකාරී ඒකාධිපති පාලනයකට නැවතත් ඉඩ තැබිය නොහැකි හෙයින් ආණ්ඩුවට එරෙහි විශ්වාසභංගය පරාජය කිරීමට සිදුවිය. පසුගිය ආණ්ඩුවෙන් දෙමළ ජනතාවට වචනයෙන් කිව නොහැකි තරම් වේදනාවක් විඳින්නට සිදුවිය. දෙමළ ජනතාව යටපත් කරමින් ඉතා ක්රෑර අන්දමින් ස්වකීය වර්ගයා විනාශ කළ පිරිසකට නැවත බලයට පැමිණිමට ඉඩ දිය යුතුද? දෙමළ ජාතික සංධානය විශ්වාස භංග යෝජනාව පරාජය කළේ ඒ නිසාය.’
මේ ප්රකාශය ආර්. සම්බන්ධන්ගේය. දෙමළ ජාතික සංධානයේ ස්ථාවරය ජාතිවාදී නොවේ. දකුණේ ජනවාරිවරුන් සිතන්නේද එහෙමය. මේ ගැන සන්ධ්යා එක්නැලිගොඩගෙන් ඇසුවා නම්, ලසන්තගේ දුවගෙන් ඇසුවා නම්, උපාලි තෙන්නකෝ්න්ගෙන් ඇසුවා නම්, පෝද්දල ජයන්තගෙන් ඇසුවා නම් ආචාර්ය ශිරාණි බණ්ඩාරනායකගෙන් ඇසුවා නම්, කියන්නේත් ඒ ටිකම නොවේද? අප රටේ මිනිස්සු දේශපාලනය සහ පාලනය එකට පටලාගෙන සැලකිය යුතු බොහෝ දේ අහිමි කර ගනිමින් සිටිති. දෙමළාට ගැසුවාම චූන් වන සමහරු තමන්ට වදින විට, සියල්ල වී හමාරය. එහෙත් රාජපක්ෂ කාලයේ මාධ්ය කර ඇඹීමට ලක්වූ බොහෝ වර්තමාන මාධ්යවේදීහු ස්වකීය වෘත්තීය ගෞරවය මුදලාලිට විකුණමින් සිටිති.
ලංකාවේ දේශපාලනය විනාශ කළ එජාප ශී්රලනිප පක්ෂවල අපකීර්තිමත් කි්රයාකාරිත්වය අප අධ්යයනය කළ යුතුවේ. විශ්වාස භංග අත්දැකීමේදී දෙමළ ජාතික සංධානය දිනාගත් අයිතිිවාසිකම කප්පමක් නොවේ. තීරණාත්මක අවස්ථාවල මුස්ලිම් පක්ෂ ප්රධාන පක්ෂ දෙකෙන් ඉල්ලන වර්ගයේ කප්පම් කිසි විටෙක දෙමළ ජාතික සංධානය ඉල්ලා නැත. නැගෙනහිර ප්රදේශයෙන් ඔවුන් ඉල්ලා සිටි ප්රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලය ප්රමුඛ අවශ්යතාවකි. එය රටෙන් කොටසක් ඉල්ලීමක් නොව අනුගම්ය පරිපාලන භාවිතයකි. පොළොන්නරු දිස්ති්රක්කයට සිංහල පත්තුව ලැබුණේත්, වව්නියා දිස්ති්රක්කයේ සිංහල කොටසක් ලැබුණේත් එහෙමය. මේ පූර්වාදර්ශ සමග අප දෙමළ ජාතික සංධානයේ ඉල්ලීම විනිශ්චය කළ යුතු වේ. අපේ ගොබ්බයන් පන්සල් පිළිම ඉදිකළාට, භාෂා පහසුකම් පරිපාලන ඒකක ගැන කතා නොකරති. භාෂා ඉගැන්වීමට පහසුකම් නොසලසති. පන්සල් පිළිම ඓහලෞකික වේ. දේශපාලනය ලෞකික වේ. මේ ටික ඞී.එස්. සේනානායක හාමුදුරුවරුන්ට කීය. ප්රතඵලය හාමුදුරුවරුන් බණ්ඩාරනායක රජ කරවන්නට ගොස්, උතුර දකුණ වෙන් කර, පසුව තම රජා මරාදැමීමය.
නැගෙනහිර හින්දු කෝවිලක් ඉදිකිරීමට එරෙහි නඩුව විමසීමට නව විනිසුරුවරයෙකු ගෙන්වා ගැනීමද, මන්නාරම් උසාවියට ගල් ගසා බේරීමද පක්ෂ දෙක සිදුකළ කඩප්පුලි වැඩ දෙකකි. සමාන නම් ඇති මුසල්මානයන්ට එකට වැඩි හැඳුනුම්පත් නිකුත්කර සිදුකරන ඡුන්ද මංකොල්ලය ගැන කිසිවෙක් කතා නොකරති. දෙමළ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් නැගෙනහිරදී බරපතළ ලෙස අහිමි වෙමින් පවතී. එකී ප්රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලය අලූත් ඉල්ලීමක් නොවේ. වසර 4ක් ගතවන තෙක්ම රනිල් වික්රමසිංහ පවා එය ලබා දී නැත.
එහෙම වුණේ මුස්ලිම් ඡුන්ද කෙරෙහි පැවති බිය නිසාය. පාරාජිකාවූ එජාප ශී්රලනිප දෙපක්ෂය රට ආණ්ඩු කරන්නේ එහෙමය. පක්ෂයක් ලෙස ඡුන්ද එකතු කළාට බලයට පත්වූ විට එහෙම හැසිරීම කැතය. 19වෙනි ව්යවස්ථා සංශෝධනය හරහා ඉඩකඩ ඇහිරෙමින් පවතී. අපකීර්තිමත් ඔක්තෝබරය පිළිබඳ අධිකරණ තීන්දු මෙන්ම, හිටපු ආරක්ෂක ලේකම්ට සහ අනිවාර්ය නිවාඩු යැවූ පොලිස්පතිට ඇප දෙමින් කොටුව ප්රධාන මහේස්ත්රාත් ලංකා ජයරත්න මෙනෙවිය කළ ප්රකාශය ඊට උදාහරණ වෙයි. ආචාර්ය ශිරාණි බණ්ඩාරනායක පත්වූ අපහසුව නැවත උදා නොවන්නට අධිකරණයටත් වගකීමක් ඇත.
තිස් අවුරුදු යුද්ධය නිසා ඉතිහාසයේ අතරමං වූ උතුරේ ජනතාවට තවම සාධාරණය ඉටුවී නැත. වැනසුණ ජීවිත නම් ආපසු නොලැබෙන බව සැබෑය. එහෙත් හමුදාව කඳවුරු සහ ආරක්ෂක හේතු මත අල්ලාගත් උතුරේ ජනතාවගේ ඉඩම් ආපසු ලබාදී තිබේද? එහෙත් එල්ටීටීය විසින් උතුරෙන් පන්නා දැමූ මුස්ලිම්වරුන්ගේ ගණන මෙන් තුන්හතර ගුණයක් ඉඩම් වාසස්ථාන මහින්ද රනිල් දෙදෙනාම මේ වනවිට ලබා දී ඇත. අදටත් දෙමළ මන්ත්රීන් සමග පාර්ලිමේන්තු එන සාමන්ය දෙමළ ජනතාව දකුණේ පාලනය දකින්නේ කොටින් හෝ ඩයස්පෝරාව හෝ ලෙසය. එහෙත් පාස්කු ප්රහාරක ව්යාපාර සාමාජිකයන් දෙතුන් සියයට ලඝු කරති. ඒ ඇයි? මහ පක්ෂ දෙකටම සිය අනාගත ආණ්ඩු පිහිටුවීමට මුස්ලිම් ඡුන්ද අවශ්ය නිසාය.
පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාව හමුවේදී හෙළිවුණේ භයානක ත්රස්තවාදයක් පෙළගැසුණේ ප්රධාන පක්ෂ දෙකේ ආශීර්වාදය මැද බවය. පාසල් පෙළ පොත්වල මුස්ලිම් ආගමික අන්තවාදී මත ඇතුළත් නම් එහි තේරුම කුමක්ද? රනිල්, මහින්ද සිය දේශපාලනය තුළ හැමදාම මෙවැනි අපචාර සිදු කරමින් සිටිති. සිරිසේන, අසාද් සාලි, හිස්බුල්ලා පත් කිරීමෙන් කළේ ද එයමය. මුස්ලිම්වරුන් දිනා ගැනීමට සිරිසේන රනිල් රාජපක්ෂලා බොහෝ දේ දුන්නේ නීතිය කඩලාය. විශ්වාස භංගයකදී වෙනම කප්පම් දෙති. ඇත්ත මේකය.
ඓතිහාසික හේතු මත උතුරේ දේශපාලනය සාක්කුවේ දමා ගැනීමට මහ පක්ෂ දෙකට බැරිය. 2005දී ප්රභාකරන් ඡුන්්ද පොළවල් වසද්දීත්, උතුරේ ජනතාවගේ බහුතරය මහින්දට එරෙහි වූහ. කවදත් උතුරේ මිනිස්සු යමක් කළේ පොදු අරමුණකිනි. ඔවුන් 2019 විශ්වාස භංගයේදී හැසිරුණේද ඒ අවබෝධයෙන් හා අභ්යාසයෙනි. අනුර කුමාර දිසානායකලා මේ ටික අධ්යයනය කළ යුතුුවේ. ලංකාවේ පැවති බොහෝ මැතිවරණවලදී උතුරේ මිනිස්සු බොහෝ විට දකුණේ විකල්ප මතයට සමපාත වූහ. ප්රජාතන්ත්රවාදී සමාජයක ප්රගතිශීලී සාධාරණ මිනිස්සු විපක්ෂය සමග පෙළගැසෙති. ඒ ප්රජාතන්ත්රවාදී සතියෙන් උතුර හැසිරුණ අවස්ථා අනන්තය. වර්තමානයේ ඒ අරමුණෙන් උතුරත් දකුණත් එක්වන නිමේෂය උදාවෙමින් නොපවතීද?
මේ වනවිට ලංකාවේ දකුණේ ප්රධාන පක්ෂ දෙකෙන් වෙන්වූ විසිතිස් ලක්ෂයක් අලූතින් හිතන්නට පටන් ගෙන ඇත. ඔවුන් සහ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සිටින්නේ සමාන්තර රේඛාවක නම් අනුර කුමාර දිසානායකලා මීට වඩා විචාරශීලි විය යුතුවේ. රනිල් මහ බැංකුව බේරා ගැනීමට බුලත් අතක් ගෙන සිටීම සමග ආරක්ෂක මණ්ඩලය නොකැඳවීම ගැන හැසිරුණ ආකාරය විස්තර කළ අනුර කුමාර දිසානායකම දෙමළ සංධානය කප්පම් ගත්තා කී විට ඇති වන පිළිකුල අප්රමාණය. කාලයේ වේගයට දැනුවත් වීම මුහුකුරා යාම ස්වාභාවික තත්වයකි. එසේ නොවන විට කියන්නේ ඩිපෝර්ම් කියාය. වසර විසිතිස් ගණනක් රට කෑ පක්ෂ අතැර විසිතිස් ලක්ෂයක් බුද්ධිමත්හු උඩුගම් බලා යන්නට එක් රැුස් වෙමින් සිටිත්. ඔවුන් අතරට පැමිණෙන අනුර කුමාරලා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ලංකා දේශපාලනයේ පෙරහැර කරඬුව ලෙස ගෙන යාමට තැත් කරයි නම් එය ශෝකාන්තයකි. ලාඩම් නාස්ලණු සුර යන්ත්ර ගලවා මිස මේ වෙනස කළ නොහැකිය.
ඓතිහාසික හේතු නිසා උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාව ප්රධාන පක්ෂ දෙක සමග නැත. ඒ තත්වය තුළ, මුස්ලිම් දේශපාලන ව්යාපාර ප්රධාන පක්ෂ දෙකේ කන් අල්ලා දනගස්වා, නීතියට පිටින් බොහෝ ලබාගෙන ඇත. එහෙත් ජනාධිපති මැතිවරණ අත්දැකීම් ඊට වඩා ප්රබල සාධනීය පණිවිඩ නිකුත් කර ඇත. 1982දී උතුරේ වැඩි කැමැත්ත ලැබුණේ ජාතිවාදය වපුරා උතුර දකුණ වෙන්කළ ශී්රලනිප අපේක්ෂකයාටය. 1982දී යාපන වන්නි දෙපළාත කොබ්බෑකඩුවට 100,521කි. ජේආර් ජයවර්ධනට 77,614කි. 1988දී යාපන වන්නි දෙපළාත බණ්ඩාරනායක මැතිනියට 49,086 කි. ආර් පේ්රමදාසට 44,230කි. 2005දී මහින්ද වෙනුවෙන් ප්රභාකරන් තුවක්කුව මානද්දී යාපන වන්නි දෙපළාතෙන් රනිල්ට 71,321ද ලැබෙද්දී මහින්දට ලැබුණේ 19,166කි. 2010දී සටන යුද්ධය අවසන් කළ සේනාධිපති සහ හමුදාපති අතර විය. එදා යාපන වන්නි දෙපළාතෙන් සරත් පොන්්සේකාට 184,247ක්ද, මහින්දට 72,894ක්ද ඡුන්ද වැටිණ. 2015දී යාපනය හංසයාට 74.42%කි. මහින්ද රාජපක්ෂට 21.85%කි. වන්නිය මෛති්රපාල සිරිසේනට 78.49%කි. මහින්ද රාජපක්ෂට 19.07%කි. රටට යහපත් පාලනයක් ඇති කිරීමට උතුර සූදානම් බව 1947දීත් කියා තිබේ. කයිට්ස්, වඩුක්කොඩෙයි, කන්කසන්තුරෙයි, යාපනය, කෝපායි, පේ්දුරුතුඩුව, චාවාකච්චේරි, මන්නාරම හා වව්නියාව යන උතුරේ ආසන 10න් ආසන 4ක් දිනා ගත්තේ ස්වාධීන අපේක්ෂකයන්ය. 1952දී එකී ආසන 4ක් දිනුවේ එජාපය විසිනි. වැට මායිම් නැති දේශපාලනයකට යාපනේ හැමදාම විවෘතය.
අප අපේක්ෂා කරන නව යුගය වෙනුවෙන් උතුර සමග අත්වැල් බැඳගත යුතුවේ. හේතුව, 1947 අංක 3 දරන ඉන්දු පකිස්තාන් නේවාසික පුරවැසි ආඥා පනතේදී උතුරේ මන්තී්රහු ලාංකිකයන් ලෙස ඡුන්ද පාවිච්චි කළහ. ඔවුන් 1973 ජනරජ ව්යවස්ථාව නිසා ආපසු හැරී ලංකාවේ සකල දෙමළ ජනතාව සමග වඩුක්කොඩෙයි සම්මුතියෙන් බැඳුණාහ. අප ඒ ගැන ඔවුන් සමග පුළුල්ව කතා කළ යුතු වේ. වසර ගණනාවක සිට උතුරේ ජනතාව සිංහල භාෂාව ඉගෙන ගැනීමට ගුරුවරුන් ඉල්ලා සිටිති. අනාගතයේ තවත් විශ්වාස භංගයකදී දෙමළ ජාතික සංධානය එකී ඉල්ලීම මත ආණ්ඩුවකට සහාය දක්වයි නම් එයද කප්පමක් ලෙසට සැලකීමට ඉඩ නොතැබිය යුතුවේ. අතීත වැරදි අඩුපාඩු නිවැරදි කරගැනීමට, පාට පක්ෂ නැතිව ජාතික අරමුණක් වෙනුවෙන් පෙළගැසිය යුතුව ඇත. එජාපය සමග උතුර සංධාන ගතවන විට එය අලි-කොටි ගිවිසුමකි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට දෙමළ ජාතික සංධානය උදව් නොකළ විට එය කප්පම් ගැනීමකි. මේවා හදාගත හැකි වැරදි වේ. 1966 ජනවාරි 8 වෙනිදා දෙමළ භාෂා විධිවිධාන පනතට එරෙහිව කොල්වින්ලා පෙළපාලි ගියහ. 18 වෙනි සංශෝධනයේදී තිස්ස විතාරණලා විකිණුණාහ. අපට අලූත් ගමනක් සඳහා නිර්දේශපාලන පෙළගැස්මක් අවශ්ය මේ නිසාය. x
x නීතිඥ චන්ද්රසිරි සෙනෙවිරත්න
