ඇත්තටම මෙවර ලෝක කුසලානයේ අපිට මොකද වුණේ කියලා කල්පනා කරකර ඉන්නකොට එකවරම සමාජ මාධ්‍යයේ ලොකු කතාබහක් ඇතිවුණා, තේරීම් කමිටු සභාපති වගේම අපේ ක‍්‍රිකට් කළමනාකරු වුණ අසන්තා දි මෙල් මහත්තයා මාධ්‍යයට කරපු ප‍්‍රකාශයක් සම්බන්ධයෙන්. ලෝක කුසලානය ඉවරවෙලා ලංකාවට ඇවිත් කැඳවූ පළමු මාධ්‍ය හමුව ඒක. මාධ්‍යවේදීන් නුවන් කුලසේකර පිළිබඳව ප‍්‍රශ්නයක් අසනවා අසන්තාගෙන්, ඔහු ගත්කටටම දෙන පිළිතුර තමයි, ‘එහෙම කෙනෙක් හිටියාද, මම දන්නෙවත් නැහැ’ කියන එක.
ඇත්තටම නුවන් කුලසේකර කියන්නේ කවුද?.. ඔහු තමයි ලංකාවට හිටපු හොඳටම ඉන් ස්වින්ගර්, අවුට් ස්වින්ගර් දෙකම එක ඇක්ෂන් එකෙන් දාපු මීඩියම් පේස් පන්දුයවන්නා. ඔහු ලංකාවට හිටපු හොඳම ආරම්භක පන්දු යවන්නෙක්. ඔහුගේ එක්දින හොඳම පන්දු යැවීම ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේදී ලකුණු 20ගානකට කඩුලූ 6ක් මට මතක විදිහට. 2008/2013 කාලේ අයිසීසී පන්දු යවන්නන්ගේ ශ්‍රේණිගතකිරීම්වල හිටිය හොඳම පන්දු යවන්නා තමයි ඔහු.
අනික ඔහු අපිට හිටපු අවසන් ඕවර යවන්න පුළුවන් හොඳම ඩෙත් බෝලර් කෙනෙක්. මාලිංග ඇරුණාම හොඳම ඩෙත් බෝලර් කියලත් කියන්න පුළුවන්. අනික් පැත්තෙන් ඔහු පිතිකරුවෙක් විදිහටත් තරග දිනවපු ක‍්‍රීඩකයෙක්. එවැනි ක‍්‍රීඩකයෙක් තේරීම් කමිටු ලොක්කාට මෙහෙම අමතක වෙන්නේ කොහොමද? ඇත්තටම මේ අමතක වුණා නෙවෙයි, මේක තමයි අසන්තා දි මෙල්ගේ උද්දච්ච හැසිරීම. ඒකයි මම කියන්නේ මෙවර ලෝක කුසලානයේදී අපිට මොකද වුණේ කියලා ආපස්සට හැරිලා බලනවා නම් මේ පොයින්ට් එක ඒකට නියම තැන කියලා.
අසන්තා දි මෙල් කියන්නේ පැවති ආණ්ඩුවලට හොඳටම කඬේ ගිය, ඒවායින් තනතුරු වරදාන වරප‍්‍රසාද හොඳටම අරගෙන නම කැතකරගෙන ඉන්න පුද්ගලයෙක්. ඔහු නිතරම වැඩකරන්නේ ඔහුගේ දේශපාලනික කැමැත්තට සහ නැමියාවන්ට වැඩි ඉඩක් තියලා. ඔහු ලංකාවට සෙල්ලම්කළ හොඳම පන්දු යවන්නෙක්, ඒකේ කතා දෙකක් නැහැ. ඒත් ඒ කියලා ඔහුගේ වර්තමාන ක‍්‍රිකට් හැසිරීම එයින් යුක්තිසහගත කරන්න බැහැ.
මෙවර ලෝක කුසලාන කණ්ඩායම තේරුවේ ඔහු. ඒ තේරූ කණ්ඩායමේ සිටි කුසල් මෙන්ඩිස්, ජීවන් මෙන්ඩිස්, ලහිරු තිරිමාන්න වගේ ක‍්‍රීඩකයන් ගැන ක‍්‍රිකට් ගැන හයහතර නොදන්න අයටත් ලොකු ප‍්‍රශ්න තිබුණා. ඊළඟට ඔහු මෙම ක‍්‍රීඩකයන් ලෝක කුසලාන මුල් තරඟවල දිගටම අසාර්ථක වෙද්දීත් පාවිච්චි කළා. මෙවර ලෝක කුසලානයේ අවසාන මැච් තුනට විතරක් ක‍්‍රීඩා කළ ලංකාව වෙනුවෙන් පළමු ශතකය වාර්තාකළ අවිශ්ක මුල් තරඟවල ක‍්‍රීඩා නොකළේ ඇයි කියන එක බොහෝ දෙනෙකුට තිබෙන ප‍්‍රශ්නයක්. එතැනදීත් අවිශ්ක පිළිබඳව අසන්තාට එතරම් විශ්වාසයක් තිබිලා නැහැ. ඊළඟට ලංකාව වෙනුවෙන් මෙවර ලෝක කුසලානයේ හොඳටම පන්දු යවපු නුවන් ප‍්‍රදීප් ලෙඩවෙලා කණ්ඩායමෙන් අයින් වුණාම ඔහු වෙනුවට ක‍්‍රීඩා කරන්න අපිට ක‍්‍රීඩකයෙක් සොයාගන්න හිටියේ නෑ.
මේ ලෝක කුසලානය පුරාවටම අපි දැකපු දෙයක් තමයි සැලැස්මක් නොමැති කම. කාසියේ වාසිය ලැබුණාට පස්සෙ මුලින්ම පන්දුවට පහර දෙන්න ඕනෑ තණතීරුවල සහ මුලින්ම පන්දු යවන්න ඕනෑ තණතීරුවල අපි ඒ තෝරාගැනීම නිවැරදිව කළේ නැහැ. නායකයා වගේම කළමනාකරු ඒකට වගකියන්න ඕනෑ. ඊළඟට අපේ බැටින් ඕඩර් එකෙත් ලොකු ප‍්‍රශ්න තිබුණා. ලහිරු තිරිමාන්න උඩින් ගහනකොට අසාර්ථක වෙන්නත් පහළින් ගහනකොට සාර්ථක වෙන්නත් මේක එක හේතුවක්. අපි මේ කිසි දෙයක් ගැන නොසිතා අපිට ලැබුණු තණතීරු, හෝටල ස්වභාවයන් ගැන දොස්නගමින් තමයි ලෝක කුසලානයේ මුල් තරගවලට මුහුණ දුන්නේ. ඒ වපුරපු දේවල්වල අස්වැන්න තමයි අපි මේ විදිහට අද වෙනකොට නෙළාගෙන තියෙන්නේ.
අනෙක් පැත්තෙන් අපිට තිබුණ ලොකුම ප‍්‍රශ්නය තමයි අපි අපේ තරග රටාව රිද්මය අමතක කිරීම. ලංකාවේ ක‍්‍රිකට් කිව්වාම ඒක වෙනස්. ජර්මන් පාපන්දු කිව්වාම ඒක බ‍්‍රසීල් ගහනවාට වඩා වෙනස්. ඒවගේ තමයි අපේ ක‍්‍රිකට් කියන්නේ ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේ හෝ එංගලන්තයේ ක‍්‍රීඩා රටාව නෙවෙයි. 1996 ලෝක කුසලානය දිනුවේ මේ තරග කිරීමේ ආර නිසා. 1996 ලෝක කුසලානයට කලින් ඕස්ටේ‍්‍රලියාවෙ තිබුණ බෙන්සන් ඇන්ඞ් හෙජස් තරගාවලියෙන් තමයි අපි මේ අලූත් තරග රටාවට ඇතුල් වෙන්නේ. 1996 ලෝක කුසලාන තරග වාර්තා බැලූවොත් ඕනෑම කෙනෙකුට තේරෙන්න ඕනෑ සනත් ජයසූරිය තරගාවලියේ වීරයා වුණාට මේ තරගාවලියේ වැඩි බරක් ඇද්දේ අරවින්ද ද සිල්වා කියලා. අරවින්දගේ පිතිකරණය වටේ තමයි අනික් පිතිකරුවන් එකතු වුණේ. ෂර්ට් කොලර් එක ඇරගෙන, රත්තරන් චේන් එක, පපුව පෙන්නගෙන, ස්ටයිලිෂ් විදිහට තමයි ඔහු ක‍්‍රීඩා කළේ. හෙල්මට් එකේ ඉදිරිපස ග‍්‍රිල් එක දාන්නෙ නැතුව කෙළින්ම මුහුණ සතුරාට විවෘත කළා. අතේ ආම් ගාඞ් නැහැ. ඒ තමයි අරවින්ද. ලාරලා ගේල්ස්ලා කොච්චර ආවත් කොදෙව්වන්ට බැටානම් විවියන් රිචඞ්ස්. ඒ වගේ තමයි සංගලා මහේලලා කොච්චර ආවාත් අපිට හිටපු බැටා තමයි අරවින්ද.
අරවින්ද ද සිල්වා, සනත් ජයසූරිය හදපු මේ ක‍්‍රිකට් විලාසය 2011 වෙනකොට ඒකේ උපරිමයට ගියා කියන එකයි මගේ හැඟීම. 2011 ලෝක කුසලානය අපි ඉන්දියාවට පරදින්නේ මේ ක‍්‍රිකට් දේශපාලනය නිසා!! එතන තමයි අපේ පසුබැස්මේ ආරම්භය. ඒ වගේම කැත ක‍්‍රිකට් දේශපාලනයේ නැගීම. ඒකේ තාර්කික අවසානය තමයි අද ලංකා ක‍්‍රිකට් කණ්ඩායමට ලෝක කුසලානයට ඇතුල් වෙන්න පූර්ව තරගවලට ක‍්‍රීඩා කරන්න වීම. ක‍්‍රීඩකයන්ගේ බඩවල් නැගීමේ දේශපාලනය තියෙන්නෙත් මෙතන. ක‍්‍රීඩකයන්ගේ බිරින්දෑවරු පිට්ටනියෙන් එළියේ අසෝභනව ක‍්‍රීඩා කිරීමේ දේශපාලනය තියෙන්නෙත් මෙතන.
ඒ දේශපාලනය ගැන කතාකරනවා නම් අපේ ක්ලබ් ක‍්‍රිකට්වලට අද මොකද වෙලා තියෙන්නේ කියන තැනින් පටං ගන්න ඕනෑ. ඒත් ඒකට මේ වෙලාව නෙවෙයි. ඒ නිසා රණතුංග පවුල, සුමතිපාල, ධර්මදාස පවුල අතර තියෙන ක‍්‍රිකට් බලපොරය සහ ක‍්‍රිකට් දේශපාලනය ගැන වෙනම කතාකරමු. ඒ දේශපාලනය අමතක කළොත් කෙටියෙන් මේ ලෝක කුසලානයේදී අපි අසාර්ථක වුණේ ඇයි කියන එකට මට තියෙන්නේ ඔවැනි පිළිතුරක්..
