හැටන් ප‍්‍රදේශයේ සිට විනෝද චාරිකාවක් යෑම සඳහා පැමිණි 20 දෙනෙකු පමණ පිරිසගෙන් කණ්ඩායමක් උදෑසන දිය නෑම සඳහා කිරින්ද වෙරළ තීරයට ගොස් ඇත. ඒ අනතුරු ඇඟවීම් ද නොතකාය. මෙම පිරිස මහා රළ පහරකට හසුව මුහුදට ගසාගෙන යන අතර එහිදී එකම පවුලේ පියා සහ දියණියන් දෙදෙනා මියගොස් මව රෝහල් ගත කරන්නීය.
මෙම සිද්ධිය වාර්තා කිරීම සඳහා දෙරණ ටීවී මාධ්‍යවේදියෙක් මියගිය හැටන් ප‍්‍රදේශයේ පදිංචි නුවන් ජයසූරියගේ නිවස සොයා යන්නේය. දෙරණ කණ්ඩායම එහි යනවිට මරණයට පත්වූ පුද්ගලයාගේ මව එම නිවසේ රැුඳී සිටින අතර දෙරණ මාධ්‍යවේදියා සහ මව අතර ඇතිවන්නේ මෙවැනි සංවාදයකි.
මව- සිකුරාද හවස ගියේ
මාධ්‍යවේදියා- කොහේ යනවා කියලද ගියේ?
මව- යාල
මාධ්‍යවේදියා- කවුරු කවුරුද ගියේ?
මව- ලේලියි, බබාලා තුන්දෙනයි පුතයි
මෙම ප‍්‍රශ්න උත්තර සැසියෙන් පසුව පෙන්වන්නේ එම මව පපුව අල්ලාගෙන හඬන අයුරුය. එයින් පැහැදිලි වන්නේ දෙරණ සිය නිවසට පැමිණෙන්නට ප‍්‍රථම මෙම මව ඇයගේ පුතාට සහ පිරිසට වී තිබෙන අනතුර නොදැන සිට ඇති බවය. එය නොදැන සිටියානම් ඒ ආරංචිය එම නිවසට ලබාදීම දෙරණ කළ හොඳ දෙයක් වන්නට පුලූවන් වන්නේ එම දැනුම් දීමෙන් පසුව නිවසේ ඇතිවුණ තත්ත්වය විකාශය නොකළානම් ය. එහෙත් අම්මාගේ කුතුහලය අවුස්සමින් පසුව එම මව වේදනාවට පත්කරමින් ඒ වේදනාව රහකර විකිණීම මොන මාධ්‍ය දැයි ප‍්‍රශ්න කළ යුතුය. එහි ආචාරධර්මය කුමක් දැයි ප‍්‍රශ්න කළ යුතුය. මෙම තොරතුරෙන් පසුව එම මවට පපුවේ අමාරුව සැදී ඇතැයි කියවේ. රස කර කර කුතුහලය රඳවමින් යටි වෙළඳ අරමුණක් සඳහා එම මව හිතාමතාම වේදනාවට පත් කරමින් හඬනකම් කැමරාව අටවාගෙන සිටීම ජඬ මාධ්‍ය නොවන්නේද?.. මවකට තමන්ගේ පුතාගේ මරණය කෙතරම් වේදනාවක් ද? එම වේදනාව වෙළඳ අරමුණු වෙනුවෙන් දැන දැනම මෙලෙස ඉලක්ක කිරීම පෙන්වන්නේ පිළිලයක් සේ උඩු දුවා ඇති දිලිත්_ රෙනෝ මාධ්‍යකරණය කුණුවී ඇති තරමය. තවත් කෙනෙකුගේ වේදනාවක් තමන්ගේ වේදනාවක් කරගැනීම මිනිස් ස්භාවයයි. එය අබියස සල්ලි ගරන මාධ්‍ය ආයතනයක් කැමරාවක් අටවා එම මිනිස් ස්භාවය විකුණීම අජූතය.
