පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රී මුජිබුර් රහුමාන්
මැයි 12 වැනිදා මුස්ලිම් ජනතාව ඉලක්ක කොට සිදුවූ ප‍්‍රහාරය මුස්ලිම් සමාජයේ දෘෂ්ඨිකෝණයෙන් බැලූවොත්, දැනෙන්නේ මොනවාද?
මම නම් හිතන විදියට මුස්ලිම් සමාජය හැටියට විතරක් නෙවෙයි රට විදියටම ලොකු අර්බූදයක ඉන්න බව. රටේ ජීවත්වෙන බුද්ධිමත් මිනිස්සු මේ රට ගැන සෑහෙන කළකිරිලා ඉන්නේ. අවුරුදු කිහිපයකට වතාවක් මෙහෙම ඛේදවාචකයක් වෙනවානේ. දිගන සිද්ධිය වෙලා අවුරුද්දක් යද්දී ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයක් එල්ලවුණා. ඒක සිද්ධවෙලා දවස් විස්සක් යද්දී මේ කෝලාහලය සිද්ධවුණා. මෙහෙම සිදුවීම් වෙද්දී රටක් හැටියට අපි දැඩිව කල්පනා කරන්න ඕනෑ. මේක මුස්ලිම් ජනතාවට විතරක් තියෙන ප‍්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. රටක් හැටියට දුක්වෙන්න ඕනෑ තත්වයක්. අද වෙද්දී මිනිස්සු ඉන්නේ බයෙන්. මිලියන ගණනක දේපළ හානි සිද්ධවෙලා තියෙනවා. ආරංචි විදියට මරණ තුනක් වගේ සිද්ධවෙලා තියෙනවා. මිලියන 700ක් විතර වටිනා ෆැක්ටරියක් විනාශ වෙලා තිබුණා. ඒ ෆැක්ටරියේ වැඩකරන බොහෝ අය වටේ ඉන්න සිංහල තරුණයෝ. ඒ වගේම මේ ප‍්‍රහාරයෙන් හානිවුණ දේපල වලට රජයෙන් වන්දි ගෙවන්න ඕනෑ. රජයෙන් ගෙවන්න ඕනෑ මේ රටේ සියලූ ජනවර්ගවලට අයිති ජනතාවගේ මුදල්. ඒවා කප්පාදු වෙනවා. ජනතාව මත ආයෙමත් බදු පැටවෙනවා. මේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය තුළ මේ රටේ සමස්ත ජනතාවම ප‍්‍රහාරයේ ප‍්‍රතිවිපාක භුක්ති විඳින්න ඕනෑ.
පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරවලින් පස්සේ ලංකාවේ දේශපාලන නායකත්වය, මාධ්‍ය ආදී සියලූ කණ්ඩායම් කටයුතු කළ වගකීම් විරහිත ස්වභාවය නිසා මේ ගැටුම් ඇතිවූ බව හිතන්න පුලූවන් නේද?
කාලයක් තිස්සේම දකුණේ සිංහල මුස්ලිම් ගැටුම් නිර්මාණය කරන්නට වැඩකරපු කණ්ඩායමක් ඉන්නවා. ගිය අවුරුද්දේ දිගන සිද්ධිය ඇතිවුණානේ. දිගන සිද්ධියට කලින් කොහේවත් බෝම්බයක් පිපිරුණේ නැහැනේ. එතැනදී සිද්ධවුණේත් සිංහල මුස්ලිම් ගැටුම් හදන්න කරපු දෙයක ප‍්‍රතිඵලයක්. ඒ සිංහල මුස්ලිම් ගැටුම කාලයක් තිස්සේ වර්ධනය වෙලා තිබුණා. ඒ වෙනුවෙන් හැදුණු සංවිධාන කාලයක් තිස්සේ වැඩ කරගෙන ආවා. විරුද්ධ පක්ෂයේ ඉන්න දේශපාලඥයෝ ඒවාට අවශ්‍ය මතවාද හදලා දුන්නා. ඒවායේ හිටපු අන්තවාදී කොටස් මේ ත‍්‍රස්තවාදී බෝම්බ ප‍්‍රහාරයත් පාවිච්චි කරලා මේ ගැටුම ඇතිකලා. ඒකට ඔබ කිව්වා වගේ සමහර මාධ්‍ය ආයතනවල ක‍්‍රියාකාරීත්වයන්, දේශපාලඥයන් මිනිස්සුන්ව උසිගවන්න කියපු දේවල් බලපෑවා.
මේ ප‍්‍රහාරය ජනතාව අතරින් ඉබේ පැනනැඟුනු එකක් බව හිතනවාද? නැත්නම් සංවිධානාත්මක ප‍්‍රහාරයක් බව හිතනවාද?
මේක අනිවාර්යයෙන්ම සංවිධානාත්මකව මෙහෙයවූ ප‍්‍රහාරයක්. බැලූ බැල්මට ඒක පේනවා. සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ගේ ක්ෂණික කෝපයක් එල්ලවෙනවානම් ඒ ප‍්‍රහාරය බෝම්බ ප‍්‍රහාරයට පසු දිනයේ එල්ලවෙන්න ඕනෑ. මෙතැන වුණේ වෙනත් දෙයක්. බෝම්බ ප‍්‍රහාරයෙන් දවස් 20කට ආසන්න සංඛ්‍යාවකට පස්සේ සංවිධානාත්මකව කට්ටිය එකතු කරගෙන කරපු ප‍්‍රහාරයක් මේක. ඒක පැහැදිළියි. මේවා පිටිපස්සේ කවුද ඉන්නේ කියලා හෙළිදරව් කරන්න ඕනෑ.
මාධ්‍ය ආයතනවලින් පහුගිය සති දෙක තිස්සේම මුස්ලිම් ජනතාව ගැන බියක් ඇතිවෙන අන්දමේ මාධ්‍ය වාර්තා පළකරලා තිබුණා. ඒ අතින් සිංහල ජනතාව පහසුවෙන් උසිගන්වන්නට හැකියාවක් තියෙන්න ඇති…
නිරායුධව ඉන්න මුස්ලිම් ජනතාව වටකරගෙන තමයි ප‍්‍රහාර එල්ලවුණේ. දැන් තේරෙනවා ඇති සමහර මුස්ලිම් අය කඩු තියාගත්තේ ඇයිද කියලා. ඒ කඩු තියාගත්තේ මේකට මුහුණදෙන්න තමයි. තියෙන කඩු නීතිවිරෝධී නිසා අත්අඩංගුවට ගත් බව හිතමු. ඒකෙන් පස්සේ ඒ ජනතාවට පහරදෙනකොට ආරක්ෂාව සපයන්න පුලූවන් වුණාද කියන ප‍්‍රශ්නය දැන් එනවානේ.
ආරක්ෂක අංශ තම ජනවර්ගයට ආරක්ෂාවක් සපයන්නේ නැති බවට මුස්ලිම් ජනතාව අතර හැඟීමක් වර්ධනය වෙලා තිබුණා නේද?
දර්ගා නගරයෙන්, දිගන නගරයෙන් පස්සේ කාලයක් තිස්සේම මුස්ලිම් ජනතාවට තමන්ගේ ආරක්ෂාව ගැන බයක් මතුවෙලා තිබුණා. ඒ බය නිසාම තමයි මුස්ලිම් අය කඩු තියාගෙන හිටියේ. මේ කඩු මොකටද, ගෙනාවේ ඇයිද කියලා ප‍්‍රශ්නයක් තිබුණා. අද නිරායුධ මුස්ලිම් ගම්මානවලට පැනලා ත‍්‍රස්තවාදීන් වගේ හැසිරුණු අයට මුහුණදෙන්න වෙන්න ඇති කඩු තියාගෙන ඉන්න ඇත්තේ. ත‍්‍රස්තවාදීන් වගේ හැසිරුණු අයට පුලූවන් වෙලා තිබුණා ඇවිත් ඒ නිරායුධ මිනිස්සුන්ට පහරදෙන්නට. ඉතින්, මුස්ලිම් ජනතාවට ආරක්ෂාව ගැන සැකයක් තියෙන්න පුලූවන්. ආරක්ෂක අංශවලට ලොකු වගකීමක් තියෙනවා දැන්වත් මුස්ලිම් ජනතාවගේ විශ්වාසය තහවුරු කරගැනීමට. ආරක්ෂක අංශ බලාගෙන ඉද්දී මේ වගේ දේවල් සිද්ධවෙද්දී රටේ නීතියේ සමානත්මතාවය පිළිබඳව බරපතල ප‍්‍රශ්න මතුවෙනවා. අනෙක් පැත්ත තමයි මුස්ලිම් අන්තවාදයට නැඹුරු වෙලා ඉන්න අයට තවත් උඩගෙඩි දීමක් තමයි මේකෙන් පස්සේ සිද්ධවෙන්නේ.
පහුගිය සති දෙකේදී පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරය සමඟ ඈඳමින් ඔබටත් චෝදනා රැුසක් එල්ලවුණා නේද? මුස්ලිම් වීම නිසාම මුස්ලිම් දේශපාලඥයන්ට එවැනි චෝදනා එල්ලවීම ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
කුරුණෑගලට කරපු ප‍්‍රහාරය සංවිධානය කළේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රී විමල් වීරවංශ. ඔබ නිකමට හිතන්න මම විමල් වීරවංශ ගැන මම ඒ කිව්ව වාක්‍යය කොහේහරි ප‍්‍රසිද්ධ තැනකදී ප‍්‍රකාශ කළා කියලා. ඒක මාධ්‍යවලින් විකාශය වුණා කියලා. එහෙම ප‍්‍රකාශයක් ගොඩක් අය විශ්වාස කරන්නට ඉඩ තිබුණා. විශේෂයෙන්ම මුස්ලිම් මිනිස්සු එහෙම දෙයක් පිළිගන්න ඉඩ තිබුණා. ඒත් ඒ ප‍්‍රහාරයට විමල් වීරවංශ මන්ත‍්‍රීවරයා සම්බන්ධද නැද්ද කියලා කියන්න මට තොරතුරු නැහැ. මම එහෙම ප‍්‍රකාශයක් කළානම් ඒක බොරුවක්. ඒ නිසා මම තැනින් තැන ගිහිල්ලා මගේ කටට එන දේශපාලන නායකයන්ගේ නම් කියමින්, මිනිස්සුන්ගේ බිය වැඩි වර්ධනය කරන්න උත්සාහ කරන්නේ නැහැ. අපට දේශපාලන විනයක් තියෙනවා. ඒත් විමල් වීරවංශ වැනි දේශපාලඥයන්ට එවැනි විනයක් නෑ. ඒ නිසා ඔවුන් තමයි අපට විරුද්ධව කිසිම පදනමක් නැතිව චෝදනා එල්ල කරන්නේ. ඇත්තටම එවැනි චෝදනා වලට උත්තර දීමෙනුත් ප‍්‍රයෝජයක් නැහැ.
අපට අන්තවාදීන් බව කීවත්, ඔහු තමයි සිංහල ජාතිකයන්ව අන්තවාදය දෙසට තල්ලූ කරන බොරු ප‍්‍රකාශ කරන්නේ. මම අන්තවාදියෙක් නම් එක්සත් ජාතික පක්ෂය වැනි ජාතික මට්ටමේ පක්ෂයක ඉන්නේ නැහැනේ. එහෙනම් මට මුස්ලිම් ජාතික පක්ෂයක සාමාජිකත්වය ගන්න තිබුණානේ. එවැනි පක්ෂයක වැඩ කරලා ජාතික සමඟිය ඇති කරන්න බැරි බව මම හිතපු නිසා තමයි එජාපයේ සාමාජිකත්වය ගත්තේ. මම කලින් කිව්වා වගේ විමල් වීරවංශගේ නෙවෙයි, ඔබේ නම වුණත් කියන්න පුලූවන්. ඇත්තටම යම් පුද්ගලයෙක් චෝදනාවක් එල්ලකරපු පමණින් විකාශය කිරීම මාධ්‍යවලිනුත් කරන වැරැුද්දක්. මම මාධ්‍යවලිනුත් ඉල්ලූවා එහෙම ප‍්‍රකාශයක් කරුණු හරිහැටි විමසන්නේ නැතිව ප‍්‍රචාරය කරන්න එපා කියලා.
ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයෙන් පස්සේ මුස්ලිම් නායකයන් කටයුතු කළ ආකාරය ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
මම කියන්න ඕනෑ පළවැනිම දේ තමයි මුස්ලිම් සමාජය තුළ දේශපාලඥයන්, ක‍්‍රියාකාරිකයන්, ආගමික නායකයන් කිසිවෙක් මේ ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයට අනුබල දීලා නැහැ. උදව් කරලා නැහැ. ඕනෑම කෙනෙක් දන්නවා මෙවැනි අදහස්වලට අනුබල දීලා මුස්ලිම් ජනතාවට දිනාගන්න පුලූවන් දෙයක් නැහැ. ටිකක් හරි මොළයක් තියෙන කෙනෙක් මෙවැනි දේකට උදව් කරයි කියලාත් මම හිතන්නේ නැහැ.
සමස්ථයක් ලෙස රටේ අනෙකුත් දේශපාලන නායකයන් හැසිරුණු ආකාරය ගැන කතාකළොත්..
මෙයට ප‍්‍රතිචාර දැක්වීමේදී සියලූදෙනාම තම තමන්ගේ වගකීම ඉටුකළා කියලා හිතනවා. ඒත් වෙලා තියෙන දේ තමයි මුස්ලිම් සමාජයට සියලූ චෝදනා ටික හරවලා නිහඬ වීම. මේවා නවත්වන්නට වගකිවයුතු අය ගැන කතානොකරන්නේ ඇයි. ඕනෑම සමාජයක අන්තවාදී ඉන්නට බොහෝදුරට ඉඩකඩ තියෙනවා. ඕනෑ තැනක එහෙම අන්තවාදීන් ඉන්නවා. අපි කවුරුවත් කියන්නේ නැහැ එහෙම දෙයක් නැති බව. ඒත් ඒ අන්තවාදය මුලිනුපුටා දැමීම තමයි ආරක්ෂක අංශවල වගකීම. මේ ප‍්‍රහාරය ගැන කලින් ක‍්‍රියාමාර්ග නොගත්තේ ඇයිද කියන එක තමයි මෙතැන තියෙන පළවැනිම ප‍්‍රශ්නය. අද මුස්ලිම් සමාජය දෙසට වගකීම හරවලා කරන්න උත්සාහ කරන්නේ වගකීම තියෙන අයව බේරාගන්නයි. ආරක්ෂක අංශ බාරව හිටි අයට දොස් නොකියා මුස්ලිම් අයට චෝදනා කරලා ප‍්‍රශ්නය වෙනතක හරවන්න බැහැ.
එසේ වුණත් පහුගිය කාලය තිස්සේම මුස්ලිම් ජනතාවගේ සංස්කෘතික පුරුදු හා ආගමික විශ්වාසයන්වලට චෝදනා එල්ලවුණා නේද?
ඒවා තේරුමක් නැති වැඩ. මුස්ලිම් ජනතාව අඳින විදිය, කනබොන දේවල්, ආගම ඉගෙනගන්න විදිය මේ ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරය එක්ක කිසි සම්බන්ධයක් නෑ. ත‍්‍රස්තවාදය ඇතිවුණේ ඒ සංස්කෘතික පුරුදු නිසා නෙවෙයි. එහෙනම් අපට කියන්න පුලූවන් අසූගණන්වල ඇති වෙච්ච අපරාධවලට ඒ සමාජයේ තියෙන මේ මේ සංස්කෘතික, ආගමික ලක්ෂණ හේතුවුණා කියලා. මම එහෙම කිව්වානම් ඒක වැරදියිනේ. ඒ සමාජයේ තිබුණු විවිධ දේශපාලන ප‍්‍රශ්න නිසානේ එදා ඒ තත්වය ඇතිවුණේ. ඒකට ඒ සමාජය ඇඳපු ඇඳුම් පැළඳුම් බලපෑවේ නැහැනේ. මේ ත‍්‍රස්තවාදය මුස්ලිම් සිරිත් විරිත් නිසා ඇතිවුණ දෙයක් නෙවෙයි. නවසීලන්තයේ පල්ලියක එක් මනුස්සයෙක් ඇවිල්ලා තවත් කණ්ඩායමක් මරලා දාලා තිබුණා. නවසීලන්තයේ තිබුණු සංස්කෘතික ලක්ෂණයක් නිසා නෙවෙයිනේ ඒ ප‍්‍රහාරය ඇතිවුණේ. ඒක මොළේ අමාරුකාරයෙක් කරපු දේවල්. ඒ මොළේ අමාරුකාරයන්ව අල්ලාගන්නවා මිස, ජන සමාජයකට දඬුවම් කරන්න උත්සාහ කරන එක නිවැරදි දෙයක් නෙවෙයිනෙ. ඒකෙන් වෙන්නේ මොළේ අමාරුකාරයන්ගේ මතවාද සාධාරණීකරණය වෙන එක. ඒ වගේ අදුරදර්ශී ක‍්‍රියාවලින් මොළේ අමාරුව තවත් අයට බෝවෙන්න පුලූවන්. ඒක භයානකයි. එතැනට සමාජය තල්ලූ කරන්න ඕනෑ නැහැ.
එවැනි තත්වයක් ඇති කරන්න ඕනෑ කියලා හිතන පිරිසක් ඉන්නවා. අද මේ රටේ බෝම්බ පිපිරෙනවාට කැමති පිරිසක් ඉන්නවා. සිංහල මුස්ලිම් ගැටුම් නිර්මාණය වෙනවාට කැමති පිරිසක් ඉන්නවා. අද අපට පේනවානේ අන්තවාදය ගැන කතාකරන පිරිස් මොනතරම් සන්තෝෂයෙන් කතාකරනවාද කියලා. අද ඒ කණ්ඩායම්වල ඉන්න අය මුස්ලිම් ත‍්‍රස්තවාදයක් ඇතිවෙනවාටත් කැමතියි. එයාලා හැමවෙලාවෙම අනෙකාව පෙන්වලා දේශපාලනය කරන මිනිස්සු. එක්කෝ සුදු අධිරාජ්‍යයක් ගැන කියනවා. දෙමළ මිනිස්සු ගැන කිව්වා. අද අලූත් දෙයක් සිද්ධවෙලා තියෙනවා. ඒක පාවිච්චි කරන්න ඔවුන් උපරිම පාවිච්චි කරනවා. අද සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් සමාජයන් විදියට බෙදෙන්න හොඳ නැහැ. මොන ජාතියට අයිතිවුණත් අන්තවාදය භයානකයි. අපි සමාජයක් විදියට ඒ හැම අන්තවාදයක්ම පරාජය කරන්න ඕනෑ.
ලෝකයේ කිසිම ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරයකට පෙර ප‍්‍රහාරය එල්ලකරන්න සූදානම් වෙන පුද්ගලයන්ගේ නම්, ගම්, හැඳුනුම්පත් අංක ආදී සියලූ විස්තර ආරක්ෂක අංශවලට ලැබිලා නැහැ. ඒ නිසා ලංකාවේ ආරක්ෂක අංශ ඓතිහාසික විදියට අසමත් වුණා. ඒ ගැන කතාවක් නැහැ නේද?
ඒක තමයි ඇත්තම ප‍්‍රශ්නය. අද ඒ විශාල ප‍්‍රශ්නය යටගැසීමේ අරමුණෙන් වෙන වෙන දේවල් ඉස්මතු කරන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. මේ ප‍්‍රහාරය නවත්වන්න කටයුතු නොකළේ ඇයිද කියන එක අපි ප‍්‍රශ්න කරන්න ඕනෑ. වගකියන්න ඕනෑ අය ගැන කතාකරන්න ඕනෑ.
ක‍්‍රයිස්ට්චර්ච් ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයෙන් පස්සේ නවසීලන්තයේ අගමැතිනිය දැඩි කම්පනයකට ලක්වූ බව පෙනුණා. ඇය ෆර්දාවක් පැළඳ කඳුළු පිරි දෙනෙතින් අදහස් දක්වන බව පෙනුණා. ඇගේ හැසිරීම පුරවැසියන්ව නිවාදමන හැසිරීමක් වුණා. ඒත් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ඇතුලූ කිසිදු නායකයෙකුගේ හැසිරීමෙහි එවැනි සැබෑ කම්පනයක් පෙනුණේ නැහැ නේද?
ඒක හරි. ඇත්තටම ලංකාවේ එහෙම සංවේදී නායකයන් ඉතාම අඩුයි. මිනිස්සු දිහා බලාගෙන වැඩකරන අය අඩුයි. හැමෝම බලය ලබාගැනීමේ දේශපාලන න්‍යායපත‍්‍රයක් මත තමයි වැඩ කරන්නේ. සමාජය බේරාගෙන රට ඉදිරියට ගෙනයන්නේ කොහොමද කියලා කල්පනා කරමින් වැඩකරන අය බොහොම අඩුයි. ඒක මේ රටේ අනාගතයට ලොකු අවාසනාවක්. ඒ විදියේ නායකත්වයක් මට පෙනුණේ නැහැ. x
