ජවිපෙ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නලින්ද ජයතිස්ස
ලංකාවේ ඉස්ලාම් ත්‍රස්තවාදයක් බිහිවෙන්නට පසුබිම හැදුණු ආකාරය ජවිපෙ දකින්නේ කොහොමද?
මේකට ප්‍රධාන වශයෙන් කරුණු දෙකක් බලපෑ බව අපි හිතනවා. එක් පැත්තකින් මෙවැනි ඉස්ලාම් අන්තවාදී සංවිධානයක් රට තුළ ඇතිවීම, වර්ධනය වීම හා එහි පැවැත්ව සඳහා අවශ්‍ය කරන පසුබිමක් පසුගිය කාලයේදී ලංකාවේ නිර්මාණය වුණා. 2012 පමණ සිට මේ අන්තවාදී කණ්ඩායම් කටයුතු කරලා තියෙනවා. පසු කාලීනව ඔවුන්ගේ බෙදීම් ඇතිවෙලා තියෙනවා. ඒ කාලයේ සිටම මේ අන්තවාදී කණ්ඩායම්වලට නිදහසේ කටයුතු කරන්න ඉඩ දීලා ඒවා වර්ධනය වෙන්න ඉඩ දීලා තම දේශපාලන පැවැත්මට ඒවා යොදාගත්තු ආකාරයක් අපට පේන්න තියෙනවා. මේ අන්තවාදී කණ්ඩායමට මුදල්, දේශපාලන රැකවරණය හා වෙනත් පහසුකම් ලබාදුන්නේ ප්‍රමුඛව මුස්ලිම් සමාජයේ බලවතුන්. ඒකට පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන මුස්ලිම් දේශපාලනඥයන් වගේම තවත් කණ්ඩායම් සම්බන්ධයි. ඔවුන්ගේ සමාජයේ වැඩුණු මේ පිළිකාව ඉවත් කරන්න ඔවුන් කටයුතු කළේ නැහැ. අන්තවාදය වැඩෙන්න ඉඩහැරලා බලාගෙන හිටපු දේශපාලනඥයන් මේකට වගකියන්න ඕනෑ.
අනෙක් පැත්තෙන් රට තුළ මතුවුණ දේශපාලන අරාජිකත්වය මේකට හේතුවුණා. ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා අතර දිගටම ඇතිවුණු බලපොරය රටේ දේශපාලනය දිගටම දුර්වල කළා. ජනාධිපතිවරයා පහුගිය කාලයේදී බුද්ධි අංශ මෙහෙයවලා තියෙන්නේ රටේ ජාතික ආරක්ෂාව වෙනුවට තමන්ගේ දේශපාලන අනාගතය තහවුරු කරගැනීම වෙනුවෙන්. ඔහුගේ ඉදිරි ජනාධිපතිවරණ ජයග්‍රහණය සඳහා අවශ්‍ය කරන තොරතුරු රැස් කිරීමේ ක්‍රියාවලියකට තමයි බුද්ධි අංශ පාවිච්චි කරලා තියෙන්නේ. දේශපාලන අරාජිකත්වය හා ආරක්ෂක යාන්ත්‍රණයේ දුර්වලතාව කියන කරුණු තමයි ජාතික ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් වන අයි.එස්. සංවිධානයට ලංකාවේ කටයුතුවලට මැදිහත්වෙලා මෙහෙම ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන්න පසුබිම හැදුවේ.
ශ්‍රී ලංකාවේ මුස්ලිම් සමාජය මේ ප්‍රහාරයට මොනතරම් දුරට වගකිව යුතුද?
ඉස්ලාම් ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක ම්ලේච්ඡ ප්‍රහාරයක්. ජාතික තවුහිද් ජමාත් සංවිධානය හා අනෙකුත් අන්තවාදී සංවිධාන ඉපදුණේ මුස්ලිම් සමාජය කියන ගර්භාෂය ඇතුළේ. ඔවුන් කියන ආකාරයට ඔවුන් ඉස්ලාම් ආගමේ යම් පාඨ පාවිච්චි කරලා තියෙනවා. මේ සියලුදෙනාම මුස්ලිම් අය. ඔවුන් කටයුතු කරලා තියෙන්නේ මුස්ලිම් සමාජය තුළ. ඔවුන්ගේ දේශනා සඳහා ආගම පාවිච්චි කරලා තියෙනවා. ඒ අතින් මේ අන්තවාදය හෙළිදරව් කිරීමේ ප්‍රමුඛ වගකීමක් තිබුණේ මුස්ලිම් සමාජයට. ඒත් මෑත අවුරුදු ගණනාවක් තිස්සේ ඔවුන් ඒ වගකීම ඉටු කළේ නැතිවා පමණක් නෙවෙයි, අප එවැනි කරුණු හෙළිදරව් කරද්දීත් මුස්ලිම් නායකයන් අපට විරුද්ධව අදහස් දැක්වුවා. අවුරුදු දහයක් පහළොවක් තුළ අන්තවාදී වහාබි සංස්කෘතියක් මේ රටේ ඔඩුදුවන්නට පටන්ගත්තා. ඇඳුමෙන්, අධ්‍යාපනයෙන්, ආහාරවලින් හා හැසිරීමෙන් ඔවුන් තමන්ව ලාංකික සමාජයෙන් වෙන්කරගත්තා. ඔවුන්ව වෙනම කොටුවක් ඇතුළේ දාන තත්වයට පත්වුණා. මුස්ලිම් දේශපාලන නායකයන් හෝ ආගමික නායකයන් මේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රමාණවත් අවධානයක් යොමුකළේ නැහැ.
මුස්ලිම් ආගමික නායකයන්ගේ සංවිධානවලින් කියන්නේ මේ ප්‍රහාරවලට නායකත්වය දුන් අය ගැන වසර ගණනාවක් තිස්සේ ආරක්ෂක අංශවලට තොරතුරු දුන් බවයි..
එහෙත් මෙවැනි අන්තවාදී කණ්ඩායම් මර්දනය කිරීමේදී නීතිය පමණක් ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ නැහැ. දෙමළ, සිංහල සමාජවල අන්තවාදයක් පැනනඟිද්දී ඒක මර්දනය කළේ නීතියෙන් පමණක් නොවෙයි. ඒකට එරෙහි මතවාදයක් නිර්මාණය වුණා. විශේෂයෙන් පහුගිය කාලේ දකුණේ අන්තවාදයට වැඩිම බාධාව එල්ලවුණේ දකුණේ සිංහල සමාජයෙන් තමයි. ඒත් මුස්ලිම් දේශපාලන හෝ ආගමික නායකයන් මේ අන්තවාදයට එරෙහිව ප්‍රකාශ සිදුකරනවා දැක්කේ නැහැ. ඔවුන් තොරතුරු ආණ්ඩුවට දුන් බව කීවත්, අන්තවාදයට එරෙහි සමාජ කතිකාවත නිර්මාණය කරන්න ඔවුන් දායක වුණේ නැහැ. ඒ වෙනුවට අපි බුර්කාව, වහාබිවාදය සම්බන්ධයෙන් ප්‍රකාශ කරද්දී ඒවාට එරෙහිව ප්‍රතිචාර දැක්වීමක් තමයි මුස්ලිම් දේශපාලනඥයන් සිද්ධ කළේ.
පසුගිය වසර ගණනාවක් තිස්සේ මුස්ලිම් ජනතාව ඉලක්ක කරමින් සිදුවූ පහරදීම් මේ අන්තවාදය වර්ධනය කරන්නට හේතු වූ බව විශ්වාස කරනවාද?
ලෝකයේ කොහේවත් අන්තවාදය එක පැත්තකින් පමණක් පෝෂණය වෙන්නේ නැහැ. අන්තවාදය පෝෂණය වෙන්නට එයට ප්‍රතිපක්ෂ අන්තවාදයත් හේතුවෙනවා. ඒ නිසා ලංකාව තුළත් දකුණේ මතුවුණු සිංහල බෞද්ධ අන්තවාදය ඉස්ලාම් අන්තවාදයට පෝෂණයක් සැපයුවා. ඒ වගේම පෙරළා ඉස්ලාම් අන්තවාදයෙනුත් සිංහල බෞද්ධ අන්තවාදය ගොඩනඟන්න බලපෑවා. අන්තවාදය ගමන් කරන්නේ එහෙම තමයි. බේරුවල, දිගන සිදුවීම්වලින් පස්සේ මේ අන්තවාදය ත්‍රස්තවාදයක් දක්වා තල්ලුවීමේ ඉඩක් තියෙන බව අපිත් දැක්කා. දැන් තොරතුරු ලැබිලා තියෙන විදියට මේ අන්තවාදී කණ්ඩායම් දෙකම පෝෂණය කරන්නට 2012 – 13 කාලයේදී මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ ආණ්ඩුව කාලයේදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂලා උදව් කරලා තියෙන බව පේනවා. දැනට පෙනෙන විදියට සිංහල බෞද්ධ හා ඉස්ලාම් අන්තවාදී කණ්ඩායම් දෙකටම රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලැබිලා තියෙනවා.
මේ ප්‍රහාරයෙන් පස්සේ මුස්ලිම් ජනතාව දෙස සැකයෙන් හා බියෙන් කටයුතු කරන කණ්ඩායම් නිසා සාමාන්‍ය මුස්ලිම් ජනතාව හිංසාවට පත්වූ අවස්ථා ගැනත් වාර්තාවෙනවා නේද?
යාපනයේ ඇල්ෆ්‍රඞ් දොරේඅප්පා ඝාතනය කළ වෙලාවේ දෙමළ සමාජයට එයට විරුද්ධ වුණා. ඒ කාලයේදී දෙමළ සමාජය එල්.ටී.ටී.ඊ. එක සැලකුවේ දෙමළ සමාජයටත් විනකරන සන්නද්ධ තරුණ කණ්ඩායමක් හැටියට. එහෙත් අසූවෙන් පස්සේ ජේ.ආර්. ජයවර්ධන අනුගමනය කරන ලද ක්‍රියාමාර්ගවල බරපතළ අඩුපාඩු තිබුණා. අන්තවාදීන් යාපනය පුස්තකාලය කොල්ලකෑම, අසූතුනේ කළු ජූලිය ආදි ක්‍රියා නිසා මධ්‍යස්ථ දෙමළ ජනතාවත් එල්.ටී.ටී.ඊ.ය පැත්තට තල්ලු වුණා. මුස්ලිම් සමාජය පවා මේ ත්‍රස්තවාදීන්ව ද්‍රෝහීන් ලෙස සලකනවා. එහෙත් ලාංකීය සමාජය ඉදිරි අවුරුදු පහ හය තුළ දක්වන ප්‍රතිචාරය අනුව මේ අන්තවාදී කණ්ඩායම තවදුරටත් මුස්ලිම් සමාජයට ද්‍රෝහීන් වේවිද වීරයන් වේවිද කියන එක තීරණය වේවි. අපි මුස්ලිම් සමාජය කොන් කරමින්, සැකයෙන් බලමින් ඔවුන්ව බිත්තියට හේත්තු කළොත් මේ ත්‍රස්තවාදීන් වීරයන් වේවි. ඒ නිසා දේශපාලන නායකයන්ට හා සමාජ ක්‍රියාධරයන්ට කිසිදු ආකාරයක අන්තවාදයකට ඉඩ නොදීමේ වගකීමක් පැවරෙනවා. ජනප්‍රිය, ලාබ ඡන්ද දේශපාලනයකට නොයා කවුරු කවුරුත් කටයුතු කළ යුතු වෙනවා.
මේ වෙලාවේ පාර්ලිමේන්තුව ක්‍රියා කළ යුතු ආකාරය ජවිපෙ දකින්නේ කොහොමද?
මේ රටට අවශ්‍ය කරන්නේ ජාතික දේශපාලන පක්ෂ. ප්‍රාදේශීය හෝ ආගමික දේශපාලන පක්ෂ අනවශ්‍යයි. මුස්ලිම්, දෙමළ දේශපාලන පක්ෂ දැන් නතර කරලා ජාතික දේශපාලන පක්ෂ බවට පත්වෙන්න ඕනෑ. අපේ රට තවදුරටත් ආගම් හෝ ජාතීන්ගේ පදනමින් පාසල් වර්ගීකරණය නවත්වන්න ඕනෑ. ඉගෙනගන්න දරුවන්ගේ මනසට එක සංස්කෘතියක් තුළ පමණක් වර්ධනය වෙන්නට ඉඩ දුන්නොත් ඔවුන් ජාතිවාදයෙන් අවසන් වේවි. ඔවුන් සහෝදර දරුවන් එක්ක එකට ඉගෙනගන්න විදියේ පද්ධතියක් ගොඩනඟන්න ඕනෑ. ඒ වගේම රටට එක නීතියක් අවශ්‍ය වෙනවා. කෝල්බෘක් කැමරන් ප්‍රතිසංස්කරණවලින් අපේ රටට එක නීතියක් ගෙන ආ බව කීවාට, ඒකේ ඉතිරි කොන් තවමත් තියෙනවා. විශේෂයෙන්ම විවාහ සම්බන්ධයෙන් රටට එන්න ඕනෑ එක නීතියක්. ඊළඟ කාරණය තමයි කවුරුත් කල්පනා කරන්න ඕනෑ ශ්‍රී ලාංකේය ජාතියක් ගොඩනැඟීමේ දිහාවට. ඒ සඳහා යම් ජාතියක හෝ ආගමක තියෙන සංස්කෘතික ලක්ෂණ ශ්‍රී ලාංකික ජාතියක් ගොඩනැඟීමට බාධාවක් වෙනවා නම්, ඒවා ඉවත් කරගැනීමට කටයුතු කරන්න ඕනෑ. ශ්‍රී ලාංකික ජාතිය ගොඩනැඟීමට තියෙන සියලු බාධක ඉවත් කරගන්න ඕනෑ. දේශපාලනඥයන් නීති සකස් කරන්න ඕනෑ ඒක ගැන සලකා බලමිනුයි.
බුර්කාව තහනම් කිරීමේ නීතිවලට ජවිපෙ එකඟද?
මෙය නීතියෙන් ගෙන එන්නට කලින් මුස්ලිම් සමාජය තුළම යම් ගැඹුරු කතිකාවතක් ඇති කරගෙන වෙනස් කරගත්තා නම් මෙවැනි නීති දාන්න වුවමනාවක් වෙන්නේ නැහැ. කුමන හෝ ජන කණ්ඩායමක් මූණ වහගෙන හුදෙකලා වීම ඇතුළත තමයි ගැටුම් ඇතිවෙන්න පුළුවන්. අද යුරෝපයේ ඇතුළු රටවල් ගණනාවක මුහුණු වැසීම සම්බන්ධයෙන් නීති ක්‍රියාත්මක කරලා තියෙනවා.
මේ ප්‍රහාරය එල්ලවෙන්නට පෙර මැතිවරණ කල්යෑම ගැන සාකච්ඡාවක් තිබුණා, ජනාධිපතිවරණය ගැන සංවාදයක් තිබුණා. ප්‍රහාරයෙන් පසු රට සාමකාමී වෙද්දී ඒ සංවාදවලට ජවිපෙ ප්‍රවේශ වෙන්නේ කොහොමද?
ඡන්ද පවත්වන්න කලින් රට ස්ථාවර කරගන්න ඕනෑ. රටේ ආරක්ෂක තත්වය සකස් කරගන්න ඕනෑ. එහිදී ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා අතර සිදුවෙන බල ගැටුම රට තවත් අනාරක්ෂිත තත්වයට තල්ලු කරනවා. අප්‍රේල් 21 ප්‍රහාරයෙන් ජනතාවගේ ජීවිත අහිමි වුණා වගේම මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ හා රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ජනාධිපති සිහිනත් කෑලිවලට කැඩිලා විසිරුණා. ඒක ඔවුන් තේරුම්ගන්න ඕනෑ. ඒ නිසා තමන්ට ඔය තනතුරුවල රැඳෙන්න පුළුවන් ඉතිරි කෙටි කාලය තුළ ඔවුන් දෙදෙනා එකතුවෙලා ලංකාව සාමාන්‍ය තත්වයට පත්කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතුව තියෙනවා. මේ රටට ඊළඟට එන්න ඕනෑ මේ සියලු දේවල්වලින් පාඩම් ඉගෙනගෙන රට ආරක්ෂා කරන්න වගේම දියුණු කරන්න පුළුවන් දේශපාලන නායකත්වයක්.
ජවිපෙ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම සඳහා 20 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන යෝජනාවකුත් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරලා තියෙනවා. ඒ ගැන ඉදිරියේදී කටයුතු කරන්නේ කොහොමද?
තවමත් අපි උත්සාහ කරමින් ඉන්නේ මේ ඒකාධිපති විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්නට. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා මේ ඉතිරිවෙලා තියෙන කාලයේදී රටට යමක් කරනවානම්, කරන්න පුළුවන් ලොකුම දේ තමයි විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරලා පාර්ලිමේන්තුවට බලය පවරලා යන එක. ඒ වෙනුවෙන් ජවිපෙ අපට ගන්න පුළුවන් සියලුම උත්සාහයන් ගනිමින් ඉන්නවා. ඒ වගේම අපි විධායක ජනාධිපති ධූරය රැකගැනීම සඳහා පෙනී හිටපු මුස්ලිම් හා දෙමළ නායකයන්ටත් කියන්න කැමති කිසිදු සුළුජන කණ්ඩායමක් ආරක්ෂා කරන්න විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයට බැරි බව. මේ සිදුවීමෙනුත් ඒක පේනවා. මේ නායකයන් තමන්ගේ පැවැත්ම ආරක්ෂා කරගැනීම වෙනුවෙන් ඉස්ලාම් ජනතාව වෙන්දේසි කරලා තියෙනවා. ඒකෙන් පැවැත්ම තහවුරු වෙලා තියෙන්නේ නායකයන්ගේ පමණයි. ඒ නිසා දැන්වත්, ජනතාවගේ ආරක්ෂාව තහවුරු කරන්න නම් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය රටෙන් තුරන් කළ යුතු බව ඔවුන් අවබෝධ කරගන්න ඕනෑ. ■
