මහා නගර සහ බස්නාහිර සංවර්ධන අමාත්‍ය පාඨලී චම්පික රණවක
පසුගිය පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයත් සමග ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය පිළිබඳව බරපතළ ප්‍රශ්නයක් මතුවී තිබෙනවා නේද?.. රාජ්‍යයකට මෙහෙම වෙන්න පුළුවන්ද?
ඇත්තටම ඔව් , රාජ්‍ය පිළිබඳව බරපතළ ප්‍රශ්නයක් තිබෙනවා. අපි ඒ පිළිබඳව සාකච්ඡා කළ යුතුයි. ඊට කලින් අපි මේ දේවල් පිළිබඳවද සාකච්ඡා කළ යුතුයි. නිදහසින් පසු ශ්‍රී ලංකාව දිහා බලන්න. මේවගේ ව්‍යසනයක් ආපු ගමන් අපි මොකද කරන්නේ ? මේ වගේ ප්‍රහාරයක් එල්ලවුණා කියමු අපි ඊට පස්සේ කරන්නේ මොනවාද? ටිකක් හිතන්න. මෙවැනි ප්‍රහාරයක් සිදුවුණාම ඒ ප්‍රහාරය එල්ලකරපු ප්‍රහාරකයාට විරුද්ධව ජනමතය හසුරවන්නේ නැතුව, එකිනෙකාට චෝදනා එල්ලකරගනිමින් ලකුණු දාගන්න ක්‍රමයක් තමයි අපි ක්‍රියාත්මක කරන්නේ. මේක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තියෙන රටවල දකින්න පුළුවන් පොදු තත්ත්වයක් වුණත්, ලංකාව තුළ ඒක බොහෝම නරකට තමයි සිද්ධ වෙන්නේ.
උදාහරණයක් විදිහට මට මතකයි දළඳා මාළිගාවට බෝම්බගහපු වෙලාවේ එදා හිටපු විපක්ෂය කිව්වේ චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග සහ අනුරුද්ධ රත්වත්තේ ඉල්ලා අස්විය යුතුයි කියලා. අඩුම තරමේ එල්. ටී. ටී. ඊ. ය තහනම් කරන්න කියලවත් කිව්වේ නැහැ. ඉතිං මේ වගේ මොහොතක අපි ඉතිහාසය පුරාම උත්සාහ කළේ දේශපාලන වාසි ගන්න. ඊළඟ දේ කුමන්ත්‍රණ න්‍යාය. මොකක් හරි කුමන්ත්‍රණ කතාවක් නිර්මාණය කරනවා. දැන් මේ ව්‍යසනය සිද්ධ වුණේ ඇමරිකානු කුමන්ත්‍රණයක් නිසා කියලා විමල් වීරවංශලා වගේ අය කියන්න පටං අරං තිබෙනවා. ඇතුලත්මුදලි මැරුණ වෙලාවෙත්, ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිතුමා මැරුණ වෙලාවෙත් මේ වගේ කුමන්ත්‍රණ කතාවල් කරළියට ගෙනාවා.
මෙහෙම දෙයක් වුණාම අපේ රටේ ඊළඟට වෙන්න පුළුවන් දේ තමයි කවුරුහරි බිල්ලට දීලා මෙතනින් මාරුවෙන්න බලනවා. වැරදුණේ ඇයි? කොතනද ඇත්ත ප්‍රශ්නය තිබෙන්නේ කියලා සොයලා බලන එක පැත්තකින් තියලා, අසුවලා නිසා තමයි මේක වුණේ කියලා කවුරුහරි පුද්ගලයෙක් ඉලක්ක කරලා මේ අවස්ථාවෙන් මගහැර යන්න තමයි බලන්නේ.
ඒ කියන්නේ, මේ ප්‍රහාරය වලක්වා ගන්න තිබුණා කියලා ඔබ විස්වාස කරන්නේ නැද්ද? රජය මෙහි වගකීම ගන්න ඕනී නැද්ද?
රජය මේකේ වගකීම ගන්නවා. ඒක ගත යුතුයි. මම පොලීසිය භාර අමාත්‍යවරයා හෝ ආරක්ෂක අමාත්‍යවරයා නෙවෙයි නමුත් කැබිනට් මණ්ඩලයේ සාමාජිකයෙක් විදිහට මම මේ ව්‍යසනය වලක්වා ගන්නට බැරිවීම පිළිබඳ වගකීම ගන්නවා. මේ සිදුවීම පිළිබඳව මට වේදනාවයි! ලැජ්ජයි! හරිනම් අපි සියළුම දෙනා ඉල්ලා අස්වෙන්න ඕනී. වෙන රටක නම් තත්ත්වය ඒකයි. බුද්ධි අංශ මේ ප්‍රහාරය පිළිබඳ තොරතුරු පැහැදිලිව වාර්තා කරලා තිබෙනවා. ඊට පහළින් රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය වැඩ නොකිරීම සහ ලිහිල්ව කටයුතු කිරීම, නොසලකා හැරීම තමයි මෙතන වෙලා තියෙන්නේ. ඒක හිටපු ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා පැහැදිලිව කිව්වනේ ‘අපි ගනන් ගත්තේ නෑ’ කියලා.
මේක ජාතික ආරක්ෂාවට විතරක් නෙවෙයි ලංකාවේ රාජ්‍ය අංශයේ හැමතැනදීම හම්බවෙන ලොකු ප්‍රශ්නයක්. දූෂණයට විරුද්ධව කරපු අරගලය විනාශ කළේ මේ නොසලකා හැරීම, ගණන් නොගැනීම. විදුලිබල අර්බූදය මෙතරම් උත්සන්න වෙලා තිබෙන්නේ අපේ රාජ්‍ය අංශයේ තිබෙන මේ ප්‍රශ්නය නිසා.
රාජ්‍යයක සියළු දේවල් රඳාපවතින්නේ ඒ රාජ්‍යයේ ජාතික ආරක්ෂාව මත. එතකොට රාජ්‍යයක පදනම ජාතික ආරක්ෂාව. රටක ජාතික ආරක්ෂාව නැතිවෙලා මිනිස්සු මරණ බයෙන් කටයුතු කරනවනම් ඒ රටට මොන අංශයකින්වත් ඉදිරියට යන්න බැහැ. අපි දැන්වත් හොඳට හිතලා ජාතික ආරක්ෂාව තවුරුකරන ක්‍රමවේදයකට යන්න ඕනී. එහෙම නැතුව ජේ ආර් ජයවර්ධන වගේ තමන්ගේ ආරක්ෂාව තමන් බලාගන්න කියලා කිව්වොත් මිනිස්සු ආයුධ අතට අරං එකිනෙකා මරාගනියි.
මෙම ප්‍රහාරයත් සමග විපක්ෂය කරන ප්‍රධාන චෝදනාවක් තමයි මේ ආණ්ඩුව බුද්ධි අංශ සාමාජිකයින් අත්අඩංගුවට අරගෙන බුද්ධි අංශ විනාශ කලා කියන එක. මේ ගැන ඔබේ අදහස
ඇත්තටම බුද්ධි අංශ බිඳ වැටුණේ නෑ. විදෙස් බුද්ධි තොරතුරු අනුව ලංකාවේ බුද්ධි අංශය මේ ප්‍රහාරය පිළිබඳව නියමිත පරිදි ඒ අනතුරු ඇඟවීම කරලා තිබෙනවා. ඒ කියන්නේ බුද්ධි අංශ ක්‍රියාත්මක වුණා. එතනින් පහළ තමයි ප්‍රශ්නය තිබෙන්නේ. අනික තමයි පහුගිය පාලන කාලයේදී බුද්ධි අංශවල හිටපු තුන් හතර දෙනෙක් ඊට ඉහළින් සිටි දේශපාලකයින් තමන්ගේ පුද්ගලික උවමනාවන් වලට අදාළව දීපු නියෝග පිළිගෙන කටයුතු කළා. ඒ අනුව තමයි යම් යම් ඝාතන සිදුවී තිබෙන්නේ. අනික් පැත්තෙන් ආරක්ෂක හමුදාවේ හිටපු සාමාජිකයින් ඉතාමත් සුළු පිරිසක් තමන්ගේ පුද්ගලික උවමනාවන්වලට මිනිස්සු පැහැරගෙන ගියා. ඝාතනය කළා. මේ දේවල් කිසිම දෙයක් යුද්ධය සමග සම්බන්ඳ නැහැ. ඉතිං මේවට විරුද්ධව තමයි නීතිය ක්‍රියාත්මක වෙලා තිබෙන්නේ. හැබැයි අපි මෙතනදි බොහෝම පරිස්සමට ශූක්ෂමව කරන්න ඕනී දේවල් කළේ නැහැ. කටු අත්තක පැටළිලා තිබෙන ජාතික ආරක්ෂාව කියන රෙද්ද බොහෝම පරිස්සමට ගලවා ගන්න අපි කටයුතු කළේ නෑ කියන එකයි මගේ හැඟීම.
අනික් පැත්තෙන් මේ අනීතික වැඩවලට අණ දුන්න පුද්ගලයින්ට විරුද්ධව අපි නීතිය ක්‍රියාත්මක කළේ නෑ. ඒ අණට කීකරුවුණ රාජ්‍ය සේවකයා විතරයි අපි ඉලක්ක කලේ. එදා හිටපු ලොකු මිනිස්සු තමයි කිව්වේ අපි උබලට රැකවරණය දෙනවා උබලා මේවා කරපියව් කියලා. මේ තත්ත්වය ඇතුළේ නීතියට අනුව වැඩකරපු රාජ්‍ය නිලධාරීනුත් අකාර්‍යක්ෂම වුණා.
තත්ත්වය කොහොම වුණත් දැන් ආරංචි වෙන්නේ දීර්ඝ කාලයක සිට මේ මුස්ලිම් අන්තවාදී ක්‍රියාකාරීත්වයන් පිළිබඳව බුද්ධි අංශ සතුව තොරතුරු තිබුණාය කියන එකයි..
ඔව් මේක මේ එක රැයන් උන දෙයක් නෙවෙයි. මේකට අවුරුදු 20ක විතර දීර්ඝ ඉතිහාසයක් තිබෙනවා. මේ කාලය ඇතුලේ මුස්ලිම් සමාජය රැඩිකල්කරණය වුණා. ඉතා සුළු පිරිසක් හිටපු තව්හිඞ් ජමාත් වගේ සංවිධාන ඇවිත් මේ රැඩිකල්කරණ ක්‍රියාවලිය ඉක්මන් කලා. ඔවුන් සාම්ප්‍රදායික මුස්ලිම්වරුන්ගෙන් මේ රැඩිකලුන් වෙන් කලා. දෙවියන් වහන්සේ විසින් තෝරාගත් සුවිශේෂී පිරිසක් විදිහට තමයි ඔවුන් තමන්ව නාමකරණය කරගත්තේ. ඔවුන් මුස්ලිම් ඇඳුම වෙනස් කලා. ආහාර වෙනම නාමකරණය කලා. සිංහල දෙමළ ඉගෙනගන්න එක අතෑරලා අරාබි ඉගෙනගන්න පටං ගත්තා. මේවා මීට කලින් තිබුණු දේවල් නෙවෙයි. මේ ක්‍රියාවලියේ තාර්කික අවසානය තමයි මේ.
මේ රටේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණු දේශපාලනය පටං ගන්නේ 1935 සමසමාජ ව්‍යාපාර්‍ය එක්ක. එල්. ටී. ටී. ඊ දේශපාලනය ආරම්භ වෙන්නේ 1949 දි චෙල්වනායගම් වෙනම රාජ්‍යයක් පිළිබඳව අරගෙන එන යෝජනා එක්ක. ඒත් මේ මුස්ලිම් අන්තවාදී ව්‍යාපාරයට රට ඇතුලේ එහෙම කිසිම දේශපාලන ඉතිහාසයක් නෑ. මේක මේ රට ඇතුලේ උද්ගතවෙලා තිබුණ සමාජ ආර්ථික ක්‍රියාවලියක් නිසා පැනනැගුණු දෙයක් නෙවෙයි. මේක ගෝලීයව ඉස්ලාම් සමාජය රැඩිකල්කරණය වීමේ ක්‍රියාවලියේ ප්‍රථිපලයක්.
ෂීෂී සංවිධානය කලීෆාතය ප්‍රකාශයට පත්කරන්නේ මේ පසුබිමේ තමයි. ඔටෝමාන් කලීෆාතයට, ඒ කියන්නේ 1920ට පස්සේ තමයි මුස්ලිම් ලෝකයට මෙවැනි කලීෆාතයක් එන්නේ. මේ සිද්ධියත් එක්ක ආශ්වාදයට පත්වුණ ලෝකය පුරා හිටිය මුස්ලිම් මූලධර්මවාදීන් 80000ක් ෂීෂී සංවිධානය සමග සිරියාවේ ඉරාකයේ යුද්ධයට එකතුවෙනවා. ලංකාවෙනුත් 45කට ආසන්න පිරිසක් නුවර ප්‍රදේශයේ ජීවත්වුණ නිලාම් කියන පුද්ගලයා සමග තුර්කිය හරහා සිරියාවට ගිහිං තිබෙනවා, මේ යුද්ධයට සහභාගී වීමට. එහිදී නිලාම් මරණයට පත්වෙනවා. මේ ගිය පිරිසෙන් යම් කණ්ඩායමක් නැවත ලංකාවට පැමිණිලා තිබෙනවා. මේ නිලාම් කියන පුද්ගලයා මේ මුස්ලිම් අන්තවාදී කටයුතු සමග වැඩකරන්න පටං අරගෙන තිබෙන්නේ 2011 දි විතර, ඔහු සිරියාවට යන්නේ 2013. මේ සියළු තොරතුරු විදෙස් බුද්ධි අංශ හරහා ලංකාවේ බුද්ධි අංශයට ලැබෙනවා. ඒත් නීතිය ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ නෑ. මේ ආපු පිරිස සහ තව්හීඞ් ජමාත් රැඩිකල් පිරිස අතර සන්ධානයක් ගොඩනැගෙන්නේ 2016 වගේ වෙනකොට.
ඊට පස්සේ ඔවුන් තමිල්නාඩුවේ තව්හිඞ් ජමාත් සංවිධාන එක්ක එකතුවෙලා ෂීෂී තස්ත්‍ර සංවිධාන ජාලයට එකතුවෙනවා. ඊටපස්සේ තමයි මාවනැල්ලේ බුදු පිළිම කඩන්නේ. ඒ සිද්ධිය පස්සේ සීඅයිඩීය පන්නනකොට තමයි වනාතවිල්ලුවේ කඳවුර අහුවෙන්නේ. මේක අක්කර 84ක පොල් වත්තක්. අයිතිකාරයා තමයි දැනට අත්අඩංගුවේ සිටින ඊබ්‍රහීම්. මේ කඳවුර පරීශ්‍රයේ වළදාලා තිබිලා සී4 කියන පුපුරණ ද්‍රව්‍ය කිලෝ 150ක් හම්බවෙනවා. මේ සිද්ධියෙන් පස්සේ ආරක්ෂක අංශයට මේ ත්‍රස්තජාලය ගැන හොඳටම තොරතුරු ලැබෙනවා. මේ තොරතුරුයි විදෙස් තොරතුරුයි එක්ක ආරක්ෂක අංශ හරියට ක්‍රියාත්මක වුණානම් අපිට මේ ව්‍යසනය වළක්වාගන්න තිබුණා. නමුත් කිසිදෙයක් වුණේ නෑ.
මෙච්චර තොරතුරු තිබුණනම් ඇයි ක්‍රියාත්මක නොවුණේ? ඒ සඳහා නීතිමත ප්‍රතිපාදන නැද්ද?
මේ සටන්කාමීන් හිටියේ ලංකාවේ සිරියාවේ නෙවෙයි. තොරතුරු තිබුණා. දේශපාලනය හෝ මොනයම් හෝ හේතුවකට නීතිය ක්‍රියාත්මක වුණේ නෑ. ඇයි නීතිය ක්‍රියාතමක නොවුණේ? අපි ඒ ගැනත් විශේෂයෙන් සොයාබැලිය යුතුයි. දේශපාලන බලපෑම්වලට අත්අඩංගුවට ගත්ත සටන්කාමීන් නිදහස් කළා ද අපි ඒ ගැනත් සෙවිය යුතුයි. ජනතාව මේ වෙලාවේ නිහඬව සාමකාමීව ඉන්නේ අපේ රජය නීතිය හරියට ක්‍රියාත්මක කරයි වැරදිකරුවන්ට දඬුවම්දෙයි කියන අපේක්ෂාවෙන්. එනිසා මේ ව්‍යසනයට වැරදි සැමට තරාතිරම නොබලා දඬුවම් දෙන්න ඕනෑ.
බාලවයස් විවාහ, මුස්ලිම් විවාහ නීතිය යටතේද තහනම් කළ යුතුයැයි නීතියක් ගෙන එන්න මේ ආණ්ඩුව කටයුතු කරනවා කියලා කිව්වා. නමුත් තවමත් එම නීති සංස්ශෝධන පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් නෑ. දැන් බුර්කාව ගැන මදුරසා ගැන නීති සම්පාදනය කරනවා යැයි කියනවා…
අපේ ආණ්ඩුවේ තිබෙන ප්‍රධාන දුර්වලතාවයක් තමයි තීන්දු තීරණ ගන්න බියවීම. වැනෙනවා විතරයි. මම හිතන්නේ මේ ත්‍රස්තවාදය එක්ක වැනි වැනී හිටියොත් අපි ඉවරයි. කොච්චිකඬේ මිනිස්සු, කටුවපිටියේ මිනිස්සු සිරියාවත් එක්ක යුද්ධ කරන්න ගියේ නෑ. හැබැයි ඔවුන් ක්‍රිස්තියානි කුරුස යුද්ධයක කොටස්කාරයෝ වෙලා ජීවිත පුජා කලා. බි්‍රතාන්‍ය, ජර්මනිය, ප්‍රංසය, ඇමරිකාව ගිහිං සිරියාවට බෝම්බ දැම්මහම ඒකට දැන් බෝම්බ කන්න වෙලා තියෙන්නේ අපේ ක්‍රිස්තියානි ආගමිකයින්ට. ඒනිසා මේ තත්ත්වය සෑහෙන්න බරපතළයි. එල්. ටී. ටී. ඊ සංවිධානයට දහස්ගානක් සාමාජිකයෝ ඕනි වුණා, මොකද ඔවුන්ට ඕනී වුණේ රාජ්‍යයක් පිහිටුවන්න. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණටත් එහෙමයි. හැබැයි මේ කල්ලිය එහෙම පිරිස් බලයක් ඕනී නෑ. මාසෙකට සැරයක් මාස හයකට අවුරුද්දකට සැරයක් බෝම්බයක් පුපුරවා ගන්න කෙනෙක් හිටියාම ඇති. මේ නිසා තමයි ලක්ෂ 20ක් අස්සේ 200ක් සැඟවිලා ඉන්නේ. ඒනිසා මේ තත්ත්වය ඇතුලේ සාම්ප්‍රදායික මුස්ලිම් සමාජයට තමයි වැඩි වගකීම තිබෙන්නේ. ඔවුන් මේ ලක්ෂ 20 ආරක්ෂාව ගැන හිතලවත් මේ 200 දෙනා තම සමාජයෙන් පිටමං කළ යුතුයි.
ආගමත් එක්ක බැඳුන මේ ත්‍රස්තවාදය තුරන්කරලා හැම ජනවර්ගයකටම සාමයෙන් සමගියෙන් ඉන්න පුලුවන් රටක් හදන්නනම් අපි ඉක්මනින් ගන්න ඕනී පියවර මොනවාද?.
මම ආයිත් කියන්නේ මෙතන වැඩි වගකීම තිබෙන්නේ මුස්ලිම් ප්‍රජාවට. ඔවුන් එකතුවෙලා ඔවුන්ගේ සමාජය නිර්_රැඩිකල්කරණය කළ යුතුයි. මැලේසියාව ඉන්දුනීසියාව වගේ රටවල මුස්ලිම් පල්ලි මේ දේ කලා. වහාබ්වාදය එක්ක එන මේ රැඩිකල්කරණය තමන්ගේ පල්ලි අස්සට වද්දගන්නේ නැතුව ඉන්න පුළුවන් ඔවුන්ට පමණයි. ජේ. වී. පී එකත් එක්ක සටනට එකතුවුණේ සියඹලාණ්ඩුවේ, මොනරාගල හම්බන්තොට, දුප්පත් දරුවෝ. එල්. ටී. ටී. ඊ එක එක්ක එකතුවුණේ කිලිනොච්චියේ, මුලතිව්වල දුප්පත් දරුවෝ, මේකේ තත්ත්වය කොහොමද?
උතුරන්න සල්ලි තියෙන බෙන්ස් එකේ ගමන්බිමන් යන විදෙස් විශ්ව විද්‍යාලවලින් උපාධි ගත්ත තරුණයෝ තමයි මේ ව්‍යාපාරය ඇතුලේ මරාගෙන මැරෙන්නේ. එනිසා අපි මේ තත්ත්වයන් ගැන දුර දැකලා තීන්දු තීරණ ගන්න ඕනී.
නීති ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනය කරන්න ඕනී. දැනට වහාම කළ යුතු දේවල් විදිහට රටේ ආරක්ෂාව තනි අමාත්‍යාංශයක් යටතට පත්කළ යුතුයි. ඊට පස්සේ ආරක්ෂාව ගැන හොඳට දන්න පරිනථ පුද්ගලයෙක් ඒ අමාත්‍ය ධූරයට පත්කළ යුතුයි. ජනාධිපති, අගමැතිට අමතරව විපක්ෂ නායක වගේම අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ සිටින රටේ ආරක්ෂාව ගැන දැනුම් තේරුම් තිබෙන අමාත්‍යවරුන් ආරක්ෂක මණ්ඩලයට කැඳවිය යුතුයි. ඊට අමතරව ජවිපේ, ද්‍රවිඩ සන්ධානයේ නියෝජිතයෙකුටද එම මණ්ඩලයේ දොර විවෘත කළ යුතුයි. මෙහෙම කරලා ජාතික ආරක්ෂාව කියන කටයුත්තේදී දේශපාලන සමඟියක් ඉහළින් හදනගමන් ත්‍රිවිධ හමුදාවේ පොලිසියේ ඉහළම තනතුරුවලට විහිළුකාරයින් පත්කරන එක නතර කළ යුතුයි. එහෙම කළොත් විතරයි මේ ආයතනවලට ජනතා විශ්වාසය දිනාගන්න පුළුවන්. අනික් පැත්තෙන් රටේ වෙන්නේ මොනවාද කියන එක පිළිබඳ නිවැරදි තොරතුරු ජනතාවට ගෙනියන්න වැඩපිළිවෙලක් හදන්න ඕනී. රටේ සියළු හමුදා බුද්ධි අංශ ඒකාබද්ධ කළ යුතුයි. ■
