අප්‍රේල් 21 වැනිදා, පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරය, එයින් කළ විනාශයට අමතරව රටේ ජඩ දේශපාලනයේ හා දේශපාලකයන්ගේ තරමද යහමින් එළිදරව් කළ එකක් විය. 21 වැනිදායින් පසුව මැති ඇමතිවරුන් ඇතුළු පක්‍ෂ විපක්‍ෂ දේශපාලකයන් කටයුතු කළ ආකාරය විසින් ඒ දේශපාලනයේ අවලස්සන මොනවට කියාපෑවේය.
ඉන් ප්‍රමුඛ තැනක් ගත්තේ අමාත්‍ය හරින් ප්‍රනාන්දුය. තමන් සිටින තැනකට මාධ්‍යවේදීන් ගෙන්නාගෙන තනිවම මාධ්‍ය සාකච්ඡා පැවැත්වීමේ ඊයේ පෙරේදා පටන්ගත් මාධ්‍ය සම්ප්‍රදායට අනුව යමින් පැවැත්වූ මාධ්‍ය හමුවකදී හරින් ප්‍රනාන්දු ඇමතිවරයා කිව්වේ, ලෙඩ ඇඳේ සිටින තම පියා පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයක් එල්ල වෙතැයි බියෙන් පල්ලියේ මංගල්‍යයට යන්නට එපායැයි තමාට කී බවයි. එය පිළිගැනීමෙන්දැයි නොදනිතත්, කතෝලිකයකු වන හරින් ප්‍රනාන්දු පාස්කු ඉරිදා දේවමෙහෙයකට සහභාගි වුණු බවක් දැනගන්නට නැත.
බිහිසුණු ඇත්ත නම්, ප්‍රනාන්දු ඇමතිවරයාගේ පියා අනතුරු ඇඟවූ දවසේම පාස්කු දේව මෙහෙයේදී තුන්සිය පනහකට ආසන්න පිරිසකට ඝාතනය වන්නට සිදුවීමයි. ඉතින් නැගෙන සරල ප්‍රශ්නය නම් කුමක්ද?
හරින් ප්‍රනාන්දු ඇමතිවරයා, තම පියා තමාට කළ අනතුරු ඇඟවීම බැරෑරුම් ලෙස ආරක්‍ෂක අංශවලට දැනුම් දුන්නේද යන්නයි. ආණ්ඩුවේ බලධාරීන්ට දැනුම් දුන්නේද යන්නයි. අඩු ගණනේ තමාගේ ආගමේ ප්‍රධානියා වන කාදිනල්වරයාට දූරකථන ඇමතුමක් දී, තම පියා තමාට කළ අනතුරු ඇඟවීම කාදිනල්වරයාට දැනුම් දුන්නේ නම්, මේ සා විශාල අපරාධයක් ලංකාවේ ඉතිහාසයට එකතු නොවන්නට ඉඩ තිබුණි. තමාට කිසිවකු ඒ අනතුරු ඇඟවීම කළේ නම්, රට පුරා කතෝලික පල්ලිවල ආගමික මෙහෙයයන් අවලංගු කරන්නට පුළුවන්කම තිබුණු බවත්, මේ සියලුම ජීවිත ඒ නිසා බේරාගන්නට හැකිවනු ඇති බවත්, පසුව මැල්කම් රංජිත් කාදිනල්වරයා කනගාටුවෙන් පෙන්වා දුන්නේය. ‘ඇමති පුතා කිව්වෙත් නෑ, පල්ලියට ගියේත් නෑ’ කාදිනල්වරයාගේ සෝපාහාසී වචන විය. අනෙක් අතට, සමාජ මාධ්‍ය ජාලාවල අතිශය ක්‍රියාශීලි තරුණ දේශපාලනඥයකු වන හරින් ප්‍රනාන්දු ඇමතිවරයා තම මුහුණු පොතේවත් ඒ බව සඳහන් කළේ නම්, ඒ ආරංචිය වේගයෙන් පැතිරී මිනිසුන් දේවස්ථානවල එක්රොක්වීමට නොයන තත්ත්වයක් ඇතිවන්නට හොඳටම ඉඩ තිබිණි. ඒ කිසිවක් සිදුනොවීය. අවසානයේ හරීන් ප්‍රනාන්දු, අගමැති ඇතුළු ආණ්ඩුවේ අනෙක් නායකයන් මෙන්ම වගකීමෙන් මිදී තිබේ. එහෙත්, ඔහුගේ ඔළමොට්ටල හැසිරීම නිසා තුන්සිය පනහකට ආසන්න පිරිසක් සිය ජීවිතවලින් වන්දි ගෙවා තිබේ. ඉන් තිස් ගණනක් විදේශිකයෝය. හතලිස් ගණනක් කිසිවක් නොදත් අහිංසක කුඩා දරුවෝය. ඇමති හරීන් ප්‍රනාන්දුට මේ විනාශය ගැන අංශු මාත්‍රයක හෝ පසුතැවිල්ලක් දැන්වත් තිබේද? තමා බුද්ධිමත්ව දුරදර්ශීව ක්‍රියා කළේ නම් මේ අහිංසකයන්ගේ ජීවිත බේරාගැනීමට හැකිවන බවට දැනුමක් තේරුමක් දැන්වත් ඔහුට තිබේද? එවැනි පසුතැවිලි අංශු මාත්‍රයක් හෝ තිබේ නම්, ඔහු ප්‍රසිද්ධියේ මේ රටේ කතෝලිකයන් ඇතුළු මහජනතාවගෙන් සමාව අයැදිය යුතුය. කතෝලික දේවස්ථානයක, හතරැස් කුඩුවක් යාබදව හිඳ ඒ තුළ සිටින පූජකවරයකුට පාපෝච්චාරණය කරනවාට වෙනස්ව ඔහු ප්‍රසිද්ධියේ මහජනතාව ඉදිරියේ දනින් වැටි පාපෝච්චාරණය කළ යුතු නොවේද? සමාව අයැදිය යුතු නොවේද?
අනෙක් අතට, තම පුත්‍රයාට පල්ලි යන්නට එපායැයි කියන අනතුරු ඇඟවීම කරන්නට දැනුමක් තොරතුරක් තමාට කොහෙන් ලැබුණේ දැයි හරින් ප්‍රනාන්දුගේ පියා පැහැදිලි කළ යුතු නොවේද?
පසුගිය සඳුදා අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ සෑහෙන පිරිසක් එකතු වී පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවේදී, ඒ වන විට රටක් හැටියට අප ඓතිහාසික ඛේදවාචකයකට මුහුණ දී තිබෙන බව තේරුම් ගන්නට පිළිවන් අඳුරු මුහුණුවරක් තිබුණේද? සාකච්ඡාවේ මුල් භාගය ගෙවී ගොස් ප්‍රශ්න විමසන අවස්ථාව වන විට එතැන තිබුණේ කිසිම බැරෑරුම්කමක් නැතිව, කිසිම පසුතැවිල්ලක් කනගාටුවක් නැතිව ප්‍රශ්නවලට විහිළුතහළු කරමින් පිළිතුරු දෙන සාමාන්‍ය එදිනෙදා සතුටු සාමීචියෙන් යුත් ඇමතිවරුන් හා මාධ්‍යකරුවන්ගේ සාකච්ඡාවකි. තමන්ගේ වගකීමෙන් මිදෙන්නේ කෙසේදැයි, අනෙකකු මත ඒ වගකීම පටවන්නේ කෙසේදැයි මාධ්‍යකරුවන්ට රස කරමින් පැහැදිලි කරන හුදු දේශපාලකයන්ගේ සාකච්ඡාවකි. එහි නායකත්වයේ ගුණයක් නොවීය. වගවීමේ ස්වරූපයක් නොවීය. මේ මහත්වරුන් මහත්මීන්, පසුගියදා නවසීලන්තයේ ක්‍රයිස්ට්චර්ච්හි ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයෙන් පසු ඒ රටේ අගමැතිනිය හා දේශපාලකයන් හැසිරුණු ආකාරය දැක නැතිවාද? වචනයෙන්, බාහිර ස්වරූපයෙන් මෙන්ම ක්‍රියාවෙන්ද, තම රට මුහුණුදුන් බිහිසුණු ඛේදවාචකය ගැන නවසීලන්තයේ දේශපාලනඥයන්ගේ බිය, පසුතැවීම හා විරෝධය ප්‍රකාශ වුණු ආකාරය අපේ මැති ඇමතිවරුන් දැක තිබුණේවත් නැතිවාද?
ඊට පසුදින මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාර්ශ්වයේ මාධ්‍ය හමුව ගැනත් සැලකිල්ලෙන් මතකයට නගන්න. මහින්ද රාජපක්‍ෂගේත් ඔහුගේ දේශපාලන සගයන්ගේත් මුහුණු මත ඇඳී තිබුණු කාලකන්නි සන්තෝෂය කෙතරම්දැයි එය බැලූ ඕනෑම කෙනකුට නිරීක්‍ෂණය කල හැකිවිය? ‘අපිව එලවලා ඔය කරගත්තේ’ කියන දුෂ්ට හැඟීම ඒ සියලු දෙනාගේ මුහුණුවල නොඅඩුව ඇඳී තිබුණාට අමතරව, මහින්ද රාජපක්‍ෂ, විමල් වීරවංශ වැන්නන්ගේ වචන හරහා මතුවී ආවේ මේ බිහිසුණු මොහොත තමන්ගේ දේශපාලන වාසියට හරවාගැනීමේ උද්දාමය සහිත කාලකන්නි සතුටක සේයාවකි. මේ කිසිවකුගේ වචන හා හැසිරීම් තුළ දේශපාලකයන්ගේ නොසැලකිල්ල හා සාපරාධි නොකර හැරීම නිසා අනිවාරතේ විනාශවී ගිය මිනිස් ජීවිත තුන්සිය පනහක පමණ ඛේදය ගැන අංශු මාත්‍රයක් තිබුණේ නැත.
ඉනුත් දින දෙකක ඇවෑමේදී මන්ත්‍රී විජේදාස රාජපක්‍ෂ පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡාව, කල දුටු කල වළ ඉහ ගැනීමේ දුෂ්ට සම්ප්‍රදාය ඉදිරියට ගෙනයමින්, තමන්ගේ ඡන්ද ගොඩ වැඩිකර ගැනීමට ගත් නිර්ලජ්ජිත උත්සාහයකි. අනෙක් සියල්ලන්ම පහත හෙළා තමාගේ ඊනියා ප්‍රාඥකම උත්කර්ෂයට නංවාගැනීමේ නිහීන ප්‍රයත්නයකි.■.
■ තිවංක සපරමාදු
