ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී වැඩ ශෛලිය ගෝඨාභයට හුරු නෑ

වාසුදේව නානායක්කාර

ගෝඨාභය රාජපක්ෂව මීළඟ ජනාධිපතිවරණයේ අපේක්ෂකයා ලෙස ඔබේ කණ්ඩායම විසින් තෝරාගත් බවට පහුගිය සතියේ ප‍්‍රවෘත්ති පළවුණා නේද?

මේ වෙලාවේ වෙන නමක් නැහැනේ. ඒ හින්දා ගෝඨාභයගේ නම ඉදිරියට ඇවිත් තියෙනවා. වෙන නමක් ඉදිරියට ඇවිල්ලා නැහැ. ඒත් මම කලින්ම චමල් රාජපක්ෂගේ නම යෝජනා කළා. තවමත් මම ඉන්නේ ඒ මතයේ. ඒත් සමස්ථයක් විදියට මේවා ගැන තවමත් අවසාන තීරණයකට ආවේ නැහැ. මම හිතන්නේ ඉදිරි කාලයේදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සුදුසුද යන්න පිළිබඳ ගැඹුරු සංවාදයක් සමාජයේ මතුවේවි. ඒ සාකච්ඡුාව තුළින් චමල් රාජපක්ෂගේ නම යෝජනා වේවි කියලයි මම හිතන්නෙ.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂව ඔබේ අපේක්ෂකයා හැටියට පිළිගන්න ඔබට පුලූවන්ද?

ගෝඨාභය රාජපක්ෂව අපේක්ෂකයා හැටියට පිළිගන්නම සිද්ධවුණොත් මම සහ අපේ පක්ෂයේ අය ගෝඨාභයගෙන් යම් යම් කරුණු විමසා නිරවුල් කරගැනීම අවශ්‍යයි. ඒ වගේම යම් යම් කොන්දේසි, වැඩපිළිවෙලට අදාල කරුණු පිළිබඳ තීන්දුවකට පැමිණිය යුතුයි. මම හිතන්නේ බැරිවෙන එකක් නැහැ. ගිය සතියේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ එළිය වැඩසටහනකදී කතාකරලා තිබුණා. ඒ කතාව පුවත්පත් වාර්තා කරලා තිබුණා. ඒක කියෙව්වොත් තේරුම් ගන්න පුලූවන්, ඔහුගේ අදහස් වෙනස්වෙලා තියෙන බව. පහුගිය කාලයේදී ඔහුම කරපු කතාවලට වඩා මේ කතාව සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් එකක්.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂට සහයෝගය දෙන්න නම්, අහිංසකයන්ගේ ආරාමය ඉදිකරන්න පොරොන්දු වෙන්න ඕනෑ බව ඔබ කියා තිබුණා..

අහිංසකයන්ගේ ආරාමය කඩාදැමීම මගේ අධ්‍යාත්මය තුළ කෙටී තිබෙන වේදනාවක්. මට ඒ වේදනාවෙන් මිදෙන්න බැහැ. ඒවා ගැන යම් තීන්දුවක් නොලැබ මගේ හිත සමාදානයක පවත්වාගෙන යන්න බැහැ.

ඒ ස්මාරකය ඉදිකරන්න පොරොන්දු වූ පමණින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂට සහාය දක්වන්න පුලූවන්ද?

මම සංකේතාත්මකව තමයි ඒ ඉල්ලීම කළේ. අනෙක් ඒවා ප‍්‍රජාත්නත‍්‍රවාදී ආකල්පය හා වැඩ ශෛලියට එතුමාව හරවාගන්නෙ කොහොමද කියන ප‍්‍රශ්ණයට අදාලයි. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී වැඩ ශෛලිය ඔහුට හුරු නෑ. මම කල්පනා කරන්නෙ එතුමාට හුරු නැති වැඩ ශෛලියට එතුමාව හරවාගන්නෙ කොහොමද කියලයි.

නිශ්චිතව ගත්තොත් ඔබේ විවේචනය තිබෙන්නෙ ගෝඨාභයගේ කුමන ප‍්‍රතිපත්ති ගැනද?

ඔහු කියන්නේ දේශපාලඥයන්ට වඩා වෘත්තිකයන් හා විද්වතුන් තමයි රටේ අනාගතයට වැදගත් වෙන්නේ කියලා. ඒ අදහස එන්නේ රටේ මැදපන්තික තීරුවලින්. ලංකාවේ දේශපාලනය තුළ තමන්ව නියෝජනය වෙන්නේ නැති බවට හැඟීමක් ඔවුන්ට තියෙනවා. වැඩකරන ජනතාව හා ධනපතියන් නියෝජනය වුණත් වෘත්තිකයන් බොහොමයක් සිටින, නාගරික මැද පන්තිය නියෝජනය වෙන්නේ නැතැයි හැඟීමක් නිසා තමයි නාගරික මැද පන්තියේ දේශපාලනයක් පිළිබඳ අදහසක් ඇවිත් තියෙන්නේ. දැන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ශක්තිය තමයි මැද පන්තික වෘත්තිකයන් හා සිංහල ජාතිකවාදීන්. මෙතැන ජාතිකවාදී වෘත්තියේදීන්ගේ කාර්යසාධනය පිළිබඳ අදහසක් තියෙන්නෙ. ප‍්‍රතිපත්ති පිළිබඳ සලකන්නේ නැහැ. වැඩ කිරීම ගැන තමයි කතාකරන්නෙ
අපි දන්නවා සිංහල ජාතිකවාදයේ යථාර්තයක් තිබුණත්, ඒක ගාණට සමබර කරලා ගන්න ඕනෑ. වාමාංශික අයත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී බලවේගත් අතර අපට යූඇන්පී විරෝධී ගමනක් යන්න වෙන්නේ ජාතිකවාදීන්වත් සමබර ලෙස එකතු කරගත්තොත්. ඒත් අපේ කණ්ඩායම්වල ප‍්‍රතිපත්ති අතරේ සමබරතාවයක් ඕනෑ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ බලවේගය විසින් 1956 ඉඳන් තිබුණු තුලනාත්මකභාවය අහෝසි කරලා ජාතිකවාදී වෘත්තියවේදීන්ගේ කාර්යසාධනය පිළිබඳ මෝඩ අදහස ඉදිරියට අරන් ඇවිත් තියෙනවා. මේකට විරුද්ධව අපට ලොකු සටනක් කරන්න සිදුවේවි. කොහොම වුණත් මම කලින් කීවා වගේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉදිරිපත් කළ අදහස් යම් තරමකට වෙනස් වී තිබෙන බව අන්තිමට කරපු කතාවෙන් පෙනෙනවා. අපි ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් කරන බලපෑම් ඔහුට දැනිලා තියෙනවා.

ඔහුගේ අදහස්වල වෙනසක් තියෙන බව කීමෙන් ඔබ අදහස් කළේ කුමන නිශ්චිත වෙනසද?

සියළු ජනකොටස්වලට සතුටුවිය හැකි තත්වයක් තිබෙන්න ඕනෑ බව කියලා තිබුණා. කලින් කීව කාර්යසාධනය පිළිබඳ කතාවේ ඉඳන් සියළු ජනකොටස්වල අපේක්ෂා ගැන සැලකිලිමත් වෙන බව පෙනුණා.
කොහොම වුණත් මෑතකදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට අනතුරුදායක අදහස් දෙකක් ඉදිරිපත් කරලා තිබුණා. එකක් තමයි සාමූහික සමාජයක යහපත මිසක් පුද්ගලයන්ගේ අයිතිවාසිකම් එතරම් වැදගත් නැති බව. අනෙක තමයි පෙර හිටියාට වඩා වෙනස් ගෝඨාභය කෙනෙක්ව බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා කියන එක..
¥ෂණයෙන් තොර සමාජ වර්ධනයක් පිළිබඳ අදහසක් ඔවුන් යෝජනා කරනවා. ඒ කියන සමාජ වර්ධනයේදී දුබල ජන කණ්ඩායම් ගැනත්, අඩු ආදායම්ලාභීන් ගැනත් තමන්ගෙන් අහන්නට එපා කියලා තමයි ඔය කියන්නෙ. එතකොට පුද්ගල නිදහස, වැඩකරන ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් තමන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා කියලයි ඔය කියලා තියෙන්නෙ. ඒත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ දේශපාලන ව්‍යාපාරය වේගයෙන් වෙනස් වෙමින් පවතිනවා. ඔය අදහස් ගැන අලූත් තත්වයන් බලාපොරොත්තු වෙන්න හැකිවේවි.

ඔවුන් විසින් පොදු අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් තමන්ගේ පුද්ගලික අයිතිවාසිකම් අහිමි කරගන්න ලෑස්තිවෙන්නැයි යෝජනා කරනවා නේද?මාග‍්‍රට් තැචර් වගේ අයගේත් අදහස වුණේ ඔය ප‍්‍රතිපත්තියනෙ. අපි ආර්ථිකය වෙනසකට හා දියුණුවකට ගෙනයමින් සිටිනවා, හැමෝම අමාරුකම් විඳින්න ඕනෑ බව තමයි ඔවුන් කියන්නේ. ඒත් ඇත්තටම අමාරුකම් විඳින්නෙ වැඩකරන ජනතාව හා පහළ මැද පන්තිය. ඉතින්, අන්තිමේදී අමාරුකම් විඳීම මිසක්, හැමෝම කියන වචනයේ අර්ථයක් ඉතිරි වෙන්නෙ නැහැ.

ලංකාව සිංගප්පූරුවක් කිරීමට තමයි ඔවුන් යෝජනා කරන්නෙ..

ලංකාවෙ වැඩකරන ජනතාවගේ ජීවන මට්ටම උසස්. සෞඛ්‍ය, අධ්‍යාපනය ආදී සමාජ ආරක්ෂණය පැත්තෙන් ලංකාව යම් ඉහළ මට්ටමක ඉන්නවා. සිංගප්පූරුව වගේ ඉහළ ආදායමක් නැතිව වුණත් ලංකාවේ මෙහෙම තත්වයක් තිබීම සිංගප්පූරුවට වඩා දියුණු තත්වයක්. ඒ අතින් අපි සිංගප්පූරුවට වඩා ඉහළින් ඉන්නවා. ආර්ථික වර්ධනය තමයි 3%ට බැහැලා තියෙන්නෙ. ඒක තමයි කඩාවැටීම. ඒක මේ ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිපත්ති නිසා සිද්ධවෙච්ච දෙයක්. ආණ්ඩුව රාජ්‍ය ආයෝජන කළේ නැහැ. මොකද ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල කීවා ණයවෙලා රාජ්‍ය ආයෝජන කරන්න එපා කියලා. ඒත් පෞද්ගලික ආයෝජන ගෙන්වාගන්නට සමත්වුණේත් නැහැ.

දැන් පවතින තත්වය අනුව ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකත්වය බලාපොරොත්තු වෙන්න බැරිද?

දැනට නම් අපට හිතන්න වෙන්නේ මෛත‍්‍රීපාල මහත්තයායි ගෝඨාභය මහත්තයායි අතර තියෙන යහපත් සම්බන්ධතාවය අනුව තීන්දුවක් ගන්න පුලූවන් වේවි කියලා. හදිස්සියේවත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය නිදහස් කරන්න බැරිවුණොත් සිරිසේන මහතාට අපේක්ෂකත්වය ලබාදීමේ එකඟත්වයකට එන්න පුලූවන් නේද කියලා මම හිතමින් ඉන්නවා. කවුද අපේක්ෂකයා කියන එක ඒ දෙදෙනාම තීරණය කළානම් හොඳයි. ඒ දෙදෙනාගේ මිත‍්‍රත්වය මත, දෙදෙනා අතර එකඟත්වයක් ඇති කරගත යුතුයි. ඒක කරගන්න පුලූවන් වේවි. මහින්ද මහත්තයාට වඩා ගෝඨාභය රාජප්ක්ෂ මහත්තයා එක්ක ජනාධිපතිවරයා හිතවත්.

ඒකාබද්ධ විපක්ෂයෙන් අපේක්ෂකයෙක්ව ඉදිරිපත් කළොත් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනත් වෙනම ඉදිරිපත්වීමේ ඉඩක් තියෙනවා නේද?
මම හිතන්නේ අපේ අපේක්ෂකයා ගෝඨාභය නම් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ඉදිරිපත් නොවේවි. ඒක මට පෙනෙන්න තියෙන තත්වය.

ශ‍්‍රීලනිපය හා ඒකාබද්ධ විපක්ෂය අතර සන්ධානයක් ඇතිකරගැනීමේ කටයුත්ත තියෙන්නෙ මොන තත්වයේද?
මහා සන්ධානය එක්තරා විදියකට පමාවෙමින් හා බාධාවලට ලක්වෙමින් තිබෙන්නේ. තවමත් ඉදිරියට යන ස්වභාවයක් නැහැ. මේ වෙලාවේ අපි පක්ෂයක් හැටියට ඒ සන්ධානය වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා. අපි වගේ පක්ෂ සියල්ම එක හඬකින් කියන්නේ යූඇන්පී විරෝධීව එක්සත් වෙන්න. නැත්නම් වැනසෙන්න කියලයි.

සන්ධානය ප‍්‍රමාද වීමට හේතුව මොකක්ද?
හේතුව තියෙන්නෙ අපේක්ෂකයා ගැන ප‍්‍රශ්ණය කෙළවරක් නොවීම තමයි. අපි හිතන්නෙ සන්ධානයෙන් පසුව අපේක්සකත්වය ගැන කතාකරන්න පුලූවන් කියලයි. ඒත් ඇත්තටම වෙන්නෙ මේ ප‍්‍රශ්ණ දෙක එකිනෙකට පටලැවිලා තියෙන්නෙ. මේ දෙක වෙන වෙනම විසඳන්න බෑ. එකට සිද්ධවෙන්න ඕනෑ.

සන්ධානය ප‍්‍රමාද වීම ගැන ඔබ ඇතුළු පිරිසක් විරෝධය දක්වලා තිබුණා. ඒ විරෝධයෙහි ප‍්‍රථිපලයක් තියෙනවාද?
දැනට හෙමින් නමුත් සන්ධානය හැදීමේ වුවමනාවේ ඓතිහාසික බලපෑම ඔවුන්ට දැනෙමින් තිබෙනවා. ඉතින්, මම කල්පනා කළේ සන්ධානය වුවමනාය කියන අය විවෘත ප‍්‍රචාරක ව්‍යාපාරයකට යා යුතු බවයි. ජනමතයේ අවධි කිරීමක් ඇති කරන්න ඕනෑ. ජනමතයේ බලපෑම තුළ සන්ධානය නොහදා ඉන්න කාටවත් බෑ.

එහෙත් අයවැයේදී ශ‍්‍රීලනිපය ඡුන්දය ප‍්‍රකාශ නොකර සිටීම සන්ධානය අසාර්ථක වීමේ සලකුණක් නේද?
ආණ්ඩුවක අයවැයක් එනවා. ආණ්ඩුවේ ජනාධිපතිවරයකේ ඉන්නවා. ඔහු ආණ්ඩුවේ කොටස්කරුවෙක් වුණත්, විපක්ෂය එක්ක එකඟත්වයක් තියෙනවා. මේක උභතෝකෝටිකයක්. මේ ස්වභාවය තුළ තීන්දුවක් ගැනීම අසීරු වෙලා තිබුණා. ඒ නිසා ඔය විදියට ගැලවීමක් හොයන්න වෙනවා. එහෙත් තුන්වැනි වර කියැවීමේදී තත්වය වෙනස් වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ශ‍්‍රීලනිපය විරුද්ධව ඡුන්දය ප‍්‍රකාශ කරන්නට ඉඩ තියෙනවා. අපේ එකමුතුකම ගැන තියෙන හොඳම පරීක්ෂණය තමයි ජිනීවා ක‍්‍රියාදාමය. ජිනීවා ක‍්‍රියාදාමය පිළිබඳව ජනාධිපතිතුමා ගත්ත ස්ථාවරයට විපක්ෂයේ තිබෙන්නා වූ ප‍්‍රශංසාව එකට ගන්න ඕනෑ. ජනාධිපතිතුමා පැහැදිළි කරපු විදියට අපි ඒ යෝජනාවෙන් ඉවත් වුණොත් අපට විරුද්ධව බලවත් ප‍්‍රතික‍්‍රියාවක් එන්න නියමිතයි. ඒ ප‍්‍රතික‍්‍රියාවට අපට මුහුණදෙන්න පුලූවන්ද කියන ප‍්‍රශ්ණය තියෙනවා. අපේම වූ ආණ්ඩුවක්වත් නැතිව ඒ ප‍්‍රතික‍්‍රියාවට මුහුණදෙන්නෙ කොහොමද කියන කාරණය මතුවුණා.

විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයට ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් එකඟ වුණත්, 20 වන සංශෝධනයට සහාය දැක්විය නොහැකි බව විපක්ෂය පැත්තෙන් කියා තිබෙනවා. 20 වැනි සංශෝධනයට විරුද්ධ වෙන්නේ ඇයි?
පහළ මන්ත‍්‍රීවරු මේකට විරුද්ධයි. ඔවුන් කියන්නේ මේකට පක්ෂ වුණොත් යූඇන්පී එක එක්ක එකතුවීමක් විදියට රටේ මිනිස්සුන්ට පෙනේවි කියලයි. මමනම් විරුද්ධ වෙන්නෙ දැන් ඉන්න අගමැතිවරයා නිසයි. වත්මන් ජනාධිපතිවරයාගේ ධුර කාලය අවසාන වෙනතෙක් තියෙන ක‍්‍රමයම පවතින බව කීවත්, යථාර්තවාදීව බැලූවොත් ඒ තත්වය වලංගු වෙන්නේ නැහැනෙ. 20 වැනි සංශෝධනය සම්මත වුණොත් එතැන් පටන් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය ප‍්‍රායෝගිකව අවලංගු වෙනවා. ඉතින් බලය දැන් ඉන්න අගමැතිවරයාට ලැබෙනවා. මේ වෙලාවෙ ඒ මතයේ හිටියත් මම ඇතුළු අපේ කණ්ඩායමේ සැලකිය යුතු පිරිසක් විධායක ජනාධිපතිගේ බලය සීමා කරන 19 වැනි සංශෝධනය වෙනුවෙන් ගොඩක් මහන්සි වුණා. ඒ නිසා අපේ ගමන විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයට එරෙහිවයි. ඒ ගැන සැකයක් නැහැ.

ඔබේ තර්කය අනුව ඕනෑ වෙලාවක විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම කාට හෝ වාසියක් විය හැකියි නේද?
මම කියන්නේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහට ඒ වාසිය මේ වෙලාවේ නොලැබිය යුතු බවයි. ඉතාම නිශ්චිතව මේ මොහොතට අදාලව පමණයි මම ඒක කියන්නෙ. රනිල් වික‍්‍රමසිංහට එවැනි බලයක් මාරු නොවිය යුතුයි. ඒක ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට මහා අනතුරක්.

රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ජනාධිපති වී, මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති වුණොත් ඔය කතාවම එජාප පාර්ශ්වයෙන් කියන්න ඉඩ තියෙනවා නේද?
මහින්දට එවැනි බලයක් වැඩිපුර ලබා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී ක‍්‍රියාදාමයකට යන්න අමාරුයි. මහින්ද සමඟ ඉන්න බලවේග නිසා ඒක කර්නන අමාරුයි. උදාහරණයක් විදියට 18 වැනි සංශෝධනය ගන්න. ඒක වටේට පොඩි පිරිසක් එකතුවුණත් බහුතරය ඒකට විරුද්ධ වුණානේ. ඒ නිසානේ මහින්ද රාජපක්ෂට පරාද වෙන්නත් සිද්ධවුණේ.

ඔබ 19 වැනි සංශෝධනයට සහාය දුන් බව කීවා. එහෙත් අද ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ඇතුලේ 19 වැනි සංශෝධනයට එරෙහි මතයක් තියෙනවා නේද?
ජාතිකවාදී කණ්ඩායම්වල අදහසක් තියෙනවා ලොකු ලණුවක් කෑවේ කියලා. ජනාධිපතිවරයාගේ බලය අඩු කිරීම මෝඩ වැඩක් බව ඔවුන් කියනවා. උදාහරණයක් විදියට ජනාධිපතිවරයාට හදිසියේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න බැරිවීම අවාසියක් වූ බව ඔවුන් පෙන්වනවා. නිශ්චිතව මේ මොහොතේ ඒ ප‍්‍රතිපාදනය අවාසියක් වුණ බව ඇත්ත. ඒත් මම හිතන විදියට ඒක දීර්ඝකාලීනව හොඳ ප‍්‍රතිසංස්කරණයක්.

ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව හා කොමිෂන් සභා පිළිබඳවත් විරෝධයක් තියෙනවා නේද?
ව්‍යවස්ථා සභාව නම් සම්පූර්ණයෙන්ම පක්ෂග‍්‍රාහී වුණානේ. මම මුලින්ම යෝජනා කළේ ව්‍යවස්ථා සභාවට ඇමතිවරු නැතිව මන්ත‍්‍රීවරුන්ව විතරක් දාන්න එපා කියලයි. ඇමතිවරු විධායක බලය එක්ක ඔවුන්ට බලපෑම් කිරීමේ හැකියාව තියෙනවා. මන්ත‍්‍රීවරු හිටියානම් සමාන තත්වයක් ඇතිවෙන්න තිබුණා. ව්‍යවස්ථා සභාවේදී විපක්ෂනායක, විපක්ෂයේ ජාතික සංවිධායක, කථානායක ඇතුළු බහුතර කණ්ඩායමක් එක මතයක හිටියා. ඒ නිසා මේකේ සැබෑ සමබරතාවයක් තිබුණෙ නැහැ. අපි ව්‍යවස්ථා සභාවෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ කුඩා පක්ෂ, විපක්ෂයේ කණ්ඩායම් ඇතුළු සියළුම දෙනාව නියෝජනය වෙන තුලනාත්මක තත්වයක්.
ඒත් ඔබ කියන ඔය තර්කය දැන් තියෙන ව්‍යවස්ථා සභාවේ අඩුපාඩුවක් මිසක්, ව්‍යවස්ථා සභාව නමින් ව්‍යුහයක් අනවශ්‍ය බවට කෙරෙන තර්කයක් නෙවෙයි..
ඔව්. මේක අකුලන්න කියලා නෙවෙයි මේක කියන්නෙ. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ අසම්පූර්ණතාවය පිළිබඳවයි අපේ පැමිණිල්ල. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට විරුද්ධව නෙවෙයි.

ඒත් ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ ඇතැම් කණ්ඩායම්වලින් ව්‍යවස්ථා සභාව කියන ව්‍යුහයටම පහර එල්ලවුණා..
එයාලාගෙන් එන්නෙ වෙන විදියක විවේචනයක්. ජනාධිපතිගේ කේන්ද්‍රීය බලය අඩු වෙනකොට පළාත් බලය වැඩිවෙනවාය කියන එක. ජනාධිපති අතේ තිබුණත්, පාර්ලිමේන්තුව අතේ තිබුණත් බලය එකම තමයි.

විධායක ජනාධිපතිවරයාගේ බලය වැඩිකිරීමට ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ ජාතිකවාදීන් පිරිසක් යෝජනා කරනවා. එක් නායකයෙකුට මහා බලයක් ලබාදීම රටක් එක්සේසත් කරන්නට හේතුවෙන බව ඔවුන් කියනවා..
එක්සේසත් කිරීම ගැන පැරණි සංකල්ප මත පදනම් වුණ අදහසක් ඔවුන්ට තියෙනවා. ඉතිහාසය අරගෙන බැලූවොත් ස්ථාවරභාවය තියෙන්නෙ බලය අනුව නෙවෙයි. රෝම සෙනෙට් සභාව කාලයක් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ලෙස තිබුණා. ඒත් එතැන ස්ථාවරභාවයක් නැහැ, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වැඩියි කියලා ක‍්‍රමයෙන් එක පුද්ගලයෙක් අතට බලය ගොනුකළා. එලෙස බලය සංකේන්ද්‍රණය වීම නිසා රෝමය ස්ථාවර වුණේ නැහැ. කඩාවැටුණා. ලිබියාවත් එවැනි උදාහරණයක්. බටහිර ජාතීන්ට ලිබියාවට බලපෑම් කරන්න අවස්ථාව ලැබුණේ එහි ආඥාදායකත්වය ගැන සාමාන්‍ය ජනතාව අතර තිබුණු විරෝධය මත පදනම් වෙලයි.