තරිඳු උඩුවරගෙදර
රංගනයට එන්නට පසුබිම හැදුණේ කොහොමද?
මගේ ගම අනුරාධපුරය. පාසල් ගියේ අනුරාධපුරයේ. ඒ කාලේ ඉඳන් අම්මාට වුවමනාවක් තිබුණා මාව නර්තනයට යොමු කරන්න. මොකද අම්මාට පොඩි කාලයේදී නටන්න ගෙදරින් අවසර ලැබිලා තිබුණෙ නැහැ. ඒ නිසා තමයි අපේ අප්පච්චිගේ විරුද්ධත්වයත් තියෙද්දී අම්මා මාවත් මගේ නංගිලා දෙන්නාවත් ඉස්කෝලේදී නටන්න යොමු කළේ. කොහොමත් පොඩි කාලයේ ගෘහමූලිකයා අම්මා කියලා කියපු පසුබිමක් තිබුණේ. අම්මා තමයි පවුල ගෙනිච්චේ. අම්මා නිසා තමයි මටත් මේ තරම් හයියක් ආවේ. කොළඹ ඇවිත් රංගන කටයුත්තට අවස්ථාව ලබාගත්තේ ඒකෙන් පස්සේ.
කොළඹ ඇවිත් රඟපානකොට කවුරුවත් විරුද්ධ වුණේ නැද්ද?
අප්පච්චිට අමතරව පෙම්වතාත් මගේ රංගන ජීවිතයට විරුද්ධ වුණා. ඉතින් රඟපෑමට ආවෙ ඒ පෙම්වතාව අත්හැරලා. මොකද මම පෙම්වතුන්ට කීවේ, මට ආදරෙයි නම් මට කැමති දේ කරන්න දෙන්න. ඒක නීතිවිරෝධී හරි මනුෂ්‍යත්වයට විරුද්ධ දෙයක් හරි නොවන තාක් කල් මම කැමති දෙයක් කරන්න මට නිදහස තියෙනවා. ඔවුන්ටත් ඒ නිදහස තියෙනවා. ඒ ඉල්ලීම පිළිනොගැනීම නිසා පසුකාලීන ආදර කතා හය හතක්ම අත්හරින්න මට සිද්ධවුණා. මගේ අදහස් දැන් අනුරාධපුරයේ මගේ ඥාති සහ හිතවත් සමාජයට දරාගන්න බැරි බව මම දන්නවා. මාව රූපවාහිනියේ නිතර දකින්නට නැතත් මම ගමට ගියොත් මගේ හැසිරීම් සහ අදහස් දැක්වීම් ගමට නොගැළපෙන බව මට තේරෙනවා.
නිළියක් විදියට ජනප‍්‍රිය වෙන්න වුවමනාවක් තිබුණේ නැද්ද?
කොහොමත් ජනප‍්‍රිය වෙන්න මට වුවමනාවක් තිබුණේ නෑ. එහෙම යනවා නම් ඒකට මට අවස්ථාව තිබුණා. මට මතකයි මම කොළඹ ඇවිත් ආච්චිගේ ගෙදර නැවතිලා හිටපු කාලයේදී ආච්චි මට බැන්නා, එළියට දවාලක් රැුයක් නැතිව යනවා රඟපාන්න, ඒත් ටීවී එකේ කවදාවත් දකින්න නැහැ කියලා.
ඔබේ පරම්පරාවේත් පෙර පරම්පරාවේත් දේශපාලනිකව සවිඥානිකව කටයුතු කරන, ඒ හරහා ගැඹුරු රංගනයන් ගෙන එන පිරිමි රංගන ශිල්පීන් හිටියත් කාන්තාවන් බොහොම අඩු බව ඔබට දැනෙනවාද?
ලංකාවේ ක‍්‍රමයේ අවුලක් තියෙනවානේ. සංස්කෘතික, සමාජීය, දේශපාලනික තත්වය. කලා ක්ෂේත‍්‍රය එතැනින් වෙනස් නෑ. මට පවා ගැහැනියක් වීම නිසා නිර්මාණ අත්හැරලා දාන්න සිදුවෙච්ච වෙලාවක් තියෙනවා. බොහෝ කාන්තාවන්ට මම දරාගත්ත තරම්වත් දරාගන්න බැහැ. ගැහැනු ළමයි සාමාන්‍යයෙන් ගෙවල්වලින් එළියට එන්න පටන්ගන්නේ උසස්පෙළ කළාට පස්සෙ. ගැහැනු ළමයින්ව හදන්නේ ගෙවල් ඇතුළේ. ඉතින් සමාජය, දේශපාලනය ගැන ඔවුන්ට තියෙන අවබෝධය සාපේක්ෂව අඩු වෙනවා. ඉතින්, කාන්තාවක් යම් ක්ෂේත‍්‍රයකට ගියාමත් ඔවුන්ට අවස්ථාව ලැබෙන්නෙ නෑ සම්පූර්ණයෙන් ඒ ක්ෂේත‍්‍රය එක්ක ගැටෙන්න. ? වෙලා එළියේ ඉන්න කාන්තාවකට බැහැ. මධුවිතක් ගන්න තැනකට යන්න කාන්තාවකට බැහැ. ඇත්තටම දැනුම පුළුල් වෙන්නේ ඒ වගේ අවිධිමත් සංවාද ඇතුළෙ. මම නම් ? වෙලාත් එළියට යනවා. ඒ සංවාදවලට සම්බන්ධ වෙනවා. එහෙම අය අඩුයි.
වේදිකා නාට්‍යවල වැඩියෙන් රංගනයේ යෙදුණ ඔබ චිත‍්‍රපටියක් කරන්නේ කොහොමද?
මම මුලින් වේදිකා නාට්‍යයක් කළා ‘පුංචි ජනේලය’ කියලා. ඒ 2009දී. දැන් ආපහු හැරිලා බලනකොට මට තේරෙනවා ඒක වේදිකාවට ගැළපුණ නිර්මාණයක් නෙවෙයි. ඒක වැඩිපුර චිත‍්‍රපටියකට ගැළපුණ පිටපතක්. සමීප රූප වගේ සිනමා උපක‍්‍රම ඒ පිටපතට අවශ්‍ය වුණා. පස්සේ කාලයක සුමුදු ගුරුගේ මගෙන් නිතර ඇහුවා ෆිල්ම් එකක් කරන්නෙ නැත්තේ ඇයි කියලා. ඒ නිසාම මම ලියූ කෙටි චිත‍්‍රපටියක් නිර්මාණය කරන්න හිතුවා. මම පළවැනි චිත‍්‍රපටියෙන් කතා කළේ අපේ රටේ සම්ප‍්‍රදාය විසින් ස්ත‍්‍රීන්ට වෙනස් විදියට සලකන්න පිරිමින්ට ලැබිලා තියෙන අවසරය ගැන. අපි ලෝක සම්මුතීන්ට අත්සන් කරලා තියෙනවා කාන්තාවන්ට සමාන විදියට සලකන්නට. එහෙත් තවමත් උඩමළු‍වට කාන්තාවකට යන්න බැහැ. තවමත් මාසික ඔසප්වීමට ලක්වෙන දිනයකදී කාන්තාව කිලි අහුවෙනවා කියන පරණ සංකල්පය නිසා කොන්වෙනවා. තවම විවාහයට පෙර කාන්තාවගේ පිරිසිදුකම ගැන හොයනවා. මේ වගේ අසමාන සැලකිලි ගොඩක් තියෙනවා. පුරුෂයා ස්ත‍්‍රියක් පහත්කොට තියන්නට සම්ප‍්‍රදාය පාවිච්චි කරනවා.
ස්ත‍්‍රීවාදීන් ලොකු වෛරයකින් සමාජය දෙස බලන බව ඇතැම් චෝදනා තියෙනවා. ඒ වගේම ස්ත‍්‍රීවාදීන් වෙන්නේ පෞරුෂයක් නැති, විවිධ ප‍්‍රශ්න ඇති කාන්තාවන් බව චෝදනා එල්ලවෙනවා. ඔබ සමාජය ගැන වෛරයකින් ඉන්න කෙනෙක්ද?
මට නම් තියෙන්නේ හාස්‍යය මුසු දැක්මක්. මම ලොකු කේන්තියකින්, ද්වේෂයකින් කිසිවක් කරන්නේ නැහැ. ඇත්තටම සමාජ ක‍්‍රමය විවේචනය කරනවා මිසක් පිරිමින්ට වෛර කරලා වැඩක් නැහැ. පිරිමින්ට වරප‍්‍රසාද තියෙන නිසා ඔවුන්ට මේක දැනෙන්නේ නැහැ. කාන්තාවන් විදියට අපි තමයි ඒක පෙන්වන්න ඕනෑ. ස්ත‍්‍රීවාදිනියක් වෙන්න නම් යම් චර්යා මාලාවක් තියෙන්න ඕනෑ බව පවා ඇතැමුන් හිතනවා. කොටින්ම ස්ත‍්‍රීවාදිනියක් පිරිමියෙක් එක්ක පේ‍්‍රම සම්බන්ධයක් පැවැත්වීම පවා අසාමාන්‍ය විදියට දකිනවා. මට හොඳ පේ‍්‍රම සම්බන්ධයක් තියෙනවා. දැන් ස්ත‍්‍රීවාදිනියන් ඒ බව කියන්න බයයි. එයාලා හිතන්නේ ස්ත‍්‍රීවාදී වීම අපරාධයක් වගේ.
ඔබ කළ නිර්මාණ සහ ඉදිරියේදී කරන නිර්මාණත් කාන්තාව කේන්ද්‍ර කරගත් ඒවා නේද?
එහෙම තමයි ලියැවෙන්නේ. මට වැඩියෙන්ම දැනෙන මාතෘකාව ඒක. ලංකාවේ ප‍්‍රමාණවත් තරම් සාකච්ඡුා නොකළ පැත්තක් මේක. මම ඒක හිතලා කරන දෙයක් නෙවෙයි.
දීර්ඝ චිත‍්‍රපටියක් නුදුරේදී නිර්මාණය වේවිද?
දීර්ඝ චිත‍්‍රපටියක් කරන්නට ලොකු මුදලක් අවශ්‍යයි. ඒකට හොඳ නිෂ්පාදකවරයෙක් අවශ්‍යයි. එහෙත් තවම යහන්ගත නොවී කාන්තාවකගේ චිත‍්‍රපටියක් නිෂ්පාදනය කරන්න සූදානම් වුණ නිෂ්පාදකවරයෙක් මට මුණගැහුණේ නෑ. මේක නිෂ්පාදකවරුන්ට හෝ අධ්‍යක්ෂවරියන්ට අපහාසයක් නෙවෙයි. හොඳ නිෂ්පාදකවරුන් හිටියත් මට එහෙම කෙනෙක්ව මුණගැහුණේ නෑ. දීර්ඝ චිත‍්‍රපටියක් සඳහා පිටපතක් මම ලියලා බලාගෙන ඉන්නවා.
