‘හූ ඉස් ලසන්ත වික්‍රමසිංහ? (සිනාසෙයි.) ඒක තව මිනීමැරුමක් විතරයි. ඕනෑ තරම් මිනීමැරුම් හැම තැනම තියෙනවා. (සිනාසෙයි.) ලෝකේ පුරාම ඕනෑ තරම් මිනීමැරුම්. ඇයි ඔබ ලසන්ත ගැන අහන්නේ, ලසන්ත කවුද? එයා ටැබ්ලොයිඞ් එකකට ලියන කෙනෙක්. කවුද එයා?.. ඇයි එක මිනිහෙක් වෙනුවෙන් මිනිස්සු මේ තරම් කරදර වෙන්නේ? .. කවුද ලසන්ත කියන්නේ? මොකක්ද එයාගේ තියෙන වැදගත්කම? ඔබ කියනවා නම්, එයා ආණ්ඩුව විවේචනය කළා කියලා, එයා හැම හිටපු ජනාධිපති කෙනකුම, හැම හිටපු අගමැතිවරයකුම විවේචනය කරලා තියෙනවා. එයා හැම කෙනාවම විවේචනය කරලා තියෙනවා. ඒකයි තර්කය. ඒ ඕනෑ කෙනෙක් එයාව මරන්න පුළුවන්. (සිනාසෙයි.) හේතුව, ඒ අයව මේ ආණ්ඩුවට වඩා එයා විවේචනය කරලා තියෙනවා. ඒක එයාගෙ හැටි. ඒක ටැබ්ලොයිඞ් එකක්. ඔහු මාව විවේචනය කළාම මම උසාවි ගියා.’
2009 ජනවාරි 8වැනිදා, සන්ඬේ ලීඩර් කර්තෘ ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය කළ පසු, ඒ ඝාතනය ගැන තමාගෙන් විමසූ විදෙස් ජනමාධ්‍යවේදියකුට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ දුන් උඩඟු පිළිතුරයි ඒ. මේ පිළිතුර වනාහි මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිකම කළ, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් හැටියට කටයුතු කළ භීම සමයේ පිළිබිඹුවකි.
ජනවාරි 8 වැනිදාක, මහ දවාලේ අධිආරක්‍ෂක කලාපයක, සතුන් මරන උපකරණයකින් හිස සිදුරුකොට මරාදමන ලද ලසන්ත වික්‍රමතුංග ගැන ගෝඨාභයට පමණක් නොවේ, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවටම තිබුණේ, ‘හූ ඉස් ලසන්ත?’ පන්නයේම අදහසකි. 2015 ජනවාරි 8 වැනිදා ඔවුන්ගේ පාලනය හමාර වන තුරුත්, ලසන්ත ඝාතනය ගැන කිසිම සාක්‍ෂියක් රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව සොයා නොගත්තේය. උදේ පාතරාස හමුවේදී මාධ්‍යවේදියකු ලසන්ත ඝාතනය ගැන ප්‍රශ්න කළ විට, මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා කීවේ, ඒ ගැන කිසිම තොරතුරක් ලැබී නැති බවත්, මාධ්‍යවේදීන් ළඟ තොරතුරු ඇත්නම් ලබාදෙන ලෙසත්ය. එහෙත්, ඒ ජනවාරි 8න් පසු ලසන්ත ඝාතනය ගැන බොහෝ තොරතුරු සොයාගන්නට පොලිසියට හැකිවී තිබේ. මරදාන ටි්‍රපොලි හමුදා කඳවුරෙන් පැමිණි සෙබළුන් පිරිසක් ඒ ඝාතනය කළ බවට දැන් ස්ථිරය. එහෙත්, ඔවුන්ට ලසන්ත මරා දමන්නට පෞද්ගලික වුවමනාවක් තිබෙන්නට බැරිය. ඒ සඳහා කිසිවකුගේ අණක් ලැබී තිබිය යුතුය. ඒ අණ දුන් පුද්ගලයා සොයායන ගමන මේ වන විට ඇනහිට තිබේ. ඒ ඝාතන පරීක්‍ෂණය සඳහා අත්‍යවශ්‍ය තොරතුරු ලබාදීමෙන් යුදහමුදාව මගහරින බැවිනි.
ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් හැටියට සිටිද්දී, ඝාතනය වූවෝ කර්තෘවරු පමණක් නොවෙති. මාධ්‍යවේදීහුද, ආණ්ඩුව විවේචනය කළාහුද ආදි ලෙස දහස් ගණනිනි. හමුදා කඳවුරුවලින් පිටතට ආ සුදුවෑන් මිනිසුන් පැහැර ගැනීම, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ නියාම ධර්මයක් විය. ඒ නියාම ධර්මය නිර්මාණය කිරීමේ ගෞරවය ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂටය. අදත් ඔහුට ඒ ගැන කිසිම වගකීමක් නැත. ඒ ගැන කිසිම පැහැදිලිකිරීමක්ද ඔහුගෙන් නැත.
මේ අවුරුද්දේ අවසානයේ පැවැත්වෙන ජනාධිපතිවරණයට එහෙව් ගෝඨාභය ඉදිරිපත් වන බව දැන් බොහෝ දුරට පැහැදිලිය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාට ඡන්දය ඉල්ලන්නට බැරි නිසා, සිටින එකම අපේක්‍ෂකයා හැටියට ගෝඨාභය ඉදිරිපත් කිරීමේ ව්‍යාපෘතිය දැන් ඇරඹී තිබේ. ජනාධිපතිවරණය ගැන කිසියම් බලාපොරොත්තුවක් තබාගත හැක්කේ ගෝඨාභය ඉදිරිපත් කිරීමෙන් පමණකි’යි ඔවුන් විශ්වාස කරන බව පෙනේ. එහෙත්, මීට පෙරද මනුවර්ණ දක්වා ඇති ආකාරයට, ගෝඨාභය තරගයට එන්නේ නොහැකියාවන් කිහිපයක් අතේ තබාගෙනය. එකක්, අමෙරිකානු පුරවැසිකමෙන් ඉවත්වීමේ අවශ්‍යතාව, ජනාධිපතිවරණයට මාස හතක පමණ කාලයක් තිබියදීත් ඔහු සපුරාගෙන නැත. දෙවැන්න, මුස්ලිම් හා දෙමළ සුළුතර වාර්ගිකයන් ඔහු කෙරෙහි දක්වන අකමැත්තයි. තෙවැන්න, ගෝඨාභය විසින්, 2015 ජනවාරි 8 බලවේග යළිත් එකම පෙරමුණකට එකතු කරනු ලැබීමට තිබෙන ඒකාන්ත හැකියාවයි.
මේ දිනවල පොලිසිය පාතාලයේ සාමාජිකයන් එක දිගට වටලයි. අත්අඩංගුවට ගනියි. මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවන් මත්ද්‍රව්‍ය තොගද සමගින් අත්අඩංගුවට ගනියි. එහෙත්, එක් පාතාලයකුවත්, මත්ද්‍රව්‍ය සැකකරුවකුවත් පොලිස් අත්අඩංගුවේදී ඝාතනය වනු අසන්නට නොලැබෙයි.
එහෙත්, ගෝඨාභය ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශය හෙබවූ කාලයේ සිදුවුණේ කුමක්ද? (පොලිසියද තිබුණේ ඔහුගේ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශය යටතේය.) පොලිසිය අත්අඩංගුවට ගන්නා මත්ද්‍රව්‍ය හෝ පාතාල හෝ සැකකරුවන් ‘ආයුධ පෙන්වන්නට ගොස්, සඟවා තිබුණු ආයුධයකින් පොලිසියට පහරදීම නිසා, පොලිස් නිලධාරීන්ගේ ආත්මාරක්‍ෂාවේ බලය ක්‍රියාත්මක වී ඝාතනය වුණු බවයි. ඇසු ඇසුවන්, මේ නම් අත්අඩංගුවේ සිටින සැකකරුවන් ඝාතනය කරන්නට පොලිසිය රඟදක්වන තිරපිටපතක් බව කළුසුදුවෙන්ම තේරුම් ගෙන සිටියදීත්, ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයාත්, පොලිසියේ ඉහළ නිලධාරීනුත් ඒ කිසිවකට කන් නොදුන්නෝය. මාසයකට එකක් දෙකක් බැගින්, පොලිස් අත්අඩංගුවේ ඝාතන සිදුවිය. ලංකාව, එක්සත් ජාතීන් ඉදිරියේ ‘අත්අඩංගුවේදී ඝාතන සිදුකරන’ ම්ලේච්ඡයන්ගේ රටක් හැටියට අවමානයට පාත්‍ර විය.
අදත්, ගෝඨාභය බලයට එන්නට හදන්නේ පාතාලය මර්දනය කිරීමටත් මත්ද්‍රව්‍ය මුලිනුපුටා දැමීමටත්ය. එය තමාට කළ හැකි බව ඔහු කියා තිබේ. ඇත්ත. ඔහු එය කළේ, අද පිලිපිනයේ රොඞ්රිගෝ දුතර්තේ කරන ආකාරයෙන් අතට හසුවන හසුවන සැකකරුවන්, ඔවුන් වරද කළා හෝ නැතා, ඝාතනය කිරීමෙනි. නැතිනම් පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීමෙනි. ගෝඨාභය දැනසිටියේ ඒ ඝාතනයේ භාෂාව පමණෙකි.
කොළඹ අගනගරයේ වීදිවල හා බිම්වල, තමන්ගේ දහඩිය මහන්සියෙන්, සමහරවිට මැද පෙරදිග කඹුරා උපයාගත් දෙයින් නිවෙසක් හදාගෙන සිටි මිනිසුන් එක රැයින් මහපාරට ඇදදැම්මේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ බව අපට අමතක නැත. හිටිවනම ඒ මිනිසුන් වටකරගන්නා හමුදා සෙබළුන් හා බුල්ඩෝසර් විසින් පැයක් ඇතුළත තමන්ගේ සබ්බසකලමනාවම බිමට සමතලා කරන විට, ඒ මිනිසුන්ට දුක්ගැනවිලි කියන්නට කිසිවකු හිටියේ නැත. ගෝඨාභයගේ අණ පමණක් හැමතැනම විය. ඇමති චම්පික රණවක දැන් කියන පරිදි, ගෝඨාභයගේ නගර අලංකරණයට පදනම් වුණේ කුණු වසා අයිසින් දැමීමේ පිළිවෙතය. අවුරුදු සිය ගණන් පැරණි නගරයේ අත්‍යවශ්‍ය මලාපවහන, ජලාපවහන පද්ධති ක්‍රමවත්ව පිළිසකර කරනු වෙනුවට ගෝඨාභය කළේ, මතුපිටින් බ්ලොක්ගල් අල්ලා නෙත පිනවන පාරවල් දමා මල් සිටුවීමය. මධ්‍යම පන්තිකයන්ගේ ගත සිත ඉන් ප්‍රබෝධවත් වුණත්, කොළඹ නගරය ඒ මනස්කාත්න අලංකරණයට යටින් කුණුවෙමින් පැවතිණ.
මුස්ලිම් මිනිසුන්ට ජීවිතයෙන් සහ දේපළවලින් වන්දි ගෙවන්නට සිදුවුණු ජාතිවාදී ගැටුම් අවුළුවා පෝෂණය කළ බොදුබල සේනාව වැනි අන්තවාදීන් නිරුපද්‍රැතව ඒ විනාශයේ යෙදුණේ ගෝඨාභයගේ අනුදැනුමත් ආශීර්වාදයත් ඇතිවය.
තමා රටේ ‘විනය’ ඇතිකරන බව ගෝඨාභය දැන් කියයි. ඔහුගේ විනය නම් කුමක්ද? තමාගේ වැඩිමහලු සහෝදරයාගේ අධිකාරිවාදී පාලනයටත් එහා ගිය අත්තනෝමතිකත්වයේ දඬුඅඬුවකට ගෙල හිරකර මිනිසුන් පාලනය කිරීමයි. ඒ, විනයේ නාමයෙන් මිනිසුන් මිනීමරු දේශයක වහලුන් පිරිසක් බවට පත්කිරීමේ විනයකි. ගෝඨාභය දැනටමත් කියා ඇති පරිදි, එවිට මිනිසුන්ට පෞද්ගලික අයිතිවාසිකම් නැත. ඇත්තේ ජාතිකත්වයක නමින් ඇති අයිතිවාසිකම්ය. ඒ ජාතිකත්වය සිංහල බෞද්ධ බහුතරවාදී ජාතිකත්වයකි. එය ක්‍රියාකරනු ඇත්තේ, මුස්ලිම් දෙමළ සුළුතර වාර්ගිකයන්ගේ අභිලාෂයන්ට එරෙහිවය.
එවැනි ප්‍රජා පීඩකයකුට, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දෙසට කොරගහමින් හෝ ඇවිද යන ලංකාව, ආපස්සට ගෙනයෑමට භාරදිය යුතුද?■
මිනීමරු ඒකාධිපති අමනයෙකුගේ පිලිබිඹුවක් ඉස්මතුකොට පෙන්වාදීමක අති විශිෂ්ට ප්‍රතිපලයක්. ස්තුතියි අනිද්දා.