ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයට තරඟ කිරීමේ අපේක්ෂවෙන් සිටින ජනාධිපති මෛත්රීපාල සිරිසේන ඒ වෙනුවෙන් වූ සිය ප්රචාරකවාදී වැඩපිළිවෙල තුළ අලූත් අලූත් සංග්රාමයන් ජනතාව ඉදිරියේ තබමින් සිටියි. එහි අලූත්ම සංග්රාමය ප්රකාශයට පත්කර තිබුණේ ඉකුත් ජනවාරි 15 වැනිදා දෙහිඅත්තකණ්ඩිය නුවරගල මහා විද්යාලයේදී පැවති මහවැලි ජනපදිකයන්ට ඉඩම් ලබාදීමේ ජාතික වැඩපිළිවෙල අරඹමින්ය.
දුගීභාවයට මූලික හේතුව මත්ද්රව්ය බවත්, ගම්මානවලින් මත්ද්රව්ය තුරන් කිරීමට වැඩපිළිවෙලක් හෙවත් සතියක දෙකක කාලකින් කසිප්පු සංහාරයක් ආරම්භ කරන බවත් ජනාධිපතිවරයා එහිදී ප්රකාශ කර තිබුණි.
ජනාධිපතිවරයාගේ එම කතාව කසිප්පු නිසා පීඩාවට පත්වී සිටින කාන්තාවන්ගේ සිත් දිනාගැනීමට සමත්වූවාට සැක නැත.
යමක් නීතිවිරෝධී නම් හා එම නීතිවිරෝධී දෙය ව්යාපාරයක් ලෙස හෙවත් ජාවාරමක් ලෙස යමෙකු කරනවානම් එය නැවැත්වීමට යම් ආණ්ඩුවක් කටයුතු කරනවානම් එයට අප විරුද්ධ නැත.
එහෙත් නීතිවිරෝදී මත්පැන් වශයෙන් සැලකෙන කසිප්පු පිළිබඳව අවධානය යොමු කිරීමේදී අප මඟහැර නොයා යුතු සත්යයක්ද තිබේ. ඒ කසිප්පු වූ කලී ආදායම් මට්ටම පතුලේම සිටින පිරිස් සිය මත්පැන් අවශ්යතාවය සපුරාගැනීම සඳහා පානය කරන්නක් බවය. නිත්යානුකූල පත්පැන් පානය කිරීමේ ආර්ථික හැකියාවක් ඔවුන්ට නැති බවය. ජනාධිපතිවරයා කියන ආකාරයටම තව සතියක පමණ කාලයකින් ඇරඹී රටපුරා කසිප්පු සංහාරයක් සිදුවුවහොත් සිදුවිය හැක්කේ එකී ආදායම් මට්ටමේ පතුලේ සිටින අයට ඔවුන්ගේ මත්පැන් අවශ්යතාවය සපුරාගැනීමට ක්රමයක් නොමැතිවීම පමණය. ඇති හැකි අය නීත්යානුකූල මත්පැනි මඟින් සිය මත්පැන් අවශ්යතාවය සරිකර ගනිද්දී නැති බැරි අයට එකී අවශ්යතාවය සරි කරගැනීමට නොහැකි ව සුසුම් හෙළන්නට සිදුවන බවය. තවදුරටත් නීතිවිරෝධී වෙනත් අඩු වියදම් මත්පැන් විකල්ප සොයන්නට ඔවුන් පෙළඹීය හැකි බවය.
ඇත්ත වශයෙන්ම මෙවැනි කසිප්පු සංහාරයකින් සිදුවිය හැක්කේ ඵලය නැසීමක් පමණය. හේතුවට ඉන් පිළියම් ලැබෙන්නේ නැත.
සිදුකර ඇති සමීක්ෂණ අනුව ජනගහනයට සාපේක්ෂව මත්පැන් පානය අතින්ශ්රී ලංකාව සිටින්නේ ලෝකයේ දෙවන රට වශයෙන්ය. එහිදී ගණනයන් සඳහා යොදාගෙන ඇත්තේ රජයට බදු ලැබෙන නිත්යානුකූල මත්පැන් පමණය. බදු නොගෙවා හොරට බෝතල්කර වෙළඳපොලට එන මත්පැන් ඊට අයත් නැත. බොහෝ රා පෙරීම් ඊට අයත් නැත. කසිප්පු ඊට අයත් නැත. මේ සියල්ලම එකතු කර බැලූවහොත් සමහරවිට ජනගහනයට සාපේක්ෂව ලෝකයේ වැඩිම මත්පැන් පානය කරන රට ශ්රී ලංකාව විය හැකිය.
ලියුම්කරුගේ අදහස අනුව නම් නිත්යානුකූල මත්පැන් සඳහා නියම කර ඇති අනවශ්ය නීතිරීති මේ පරිභෝජනයන් සඳහා එක් හේතුවක්ය. මත්පැන් සිල්ලරට විකිණීමේ හෙවත් වයින් ස්ටෝර්ස් බලපත්ර, තැබෑරුම් බලපත්ර, සමාජශාලා හා ක්රීඩා සමාජ බලපත්ර, සංචාරක මණ්ඩලය අනුමැතිය සහිත බලපත්ර ඇතුළු මත්පැන් විකිණීමේ සියළුම බලපත්ර වූ කලී නිත්යානුකූලව සිදු කරන ව්යාපාරය වශයෙන් ඇති ජාවාරමක් පමණය. දේශපාලකයන්ටද ව්යාපාරිකයන්ටද රජයේ නිලධාරීන්ටද ඒ මඟින් ලැබෙන ප්රතිලාභය අතිමහත්ය. මේ බලපත්ර අතිබහුතරය ඒවාට අදාල කොන්දේසි අනුව ක්රියාත්මක නොවන බව අප අත්දැකීමෙන් දන්නා කරුණක්ය.
මේ මඟින් සිදුවී ඇත්තේ නිත්යානුකූල මත්පැන් සඳහා අනවශ්ය ඉල්ලූමක් නිර්මාණය වීම පමණය. කාලය පිළිබඳව හෝ වසා තබන දින පිළිබඳව හෝ කොන්දේසියකින් තොරව සුපිරි වෙළඳසැල් ඇතුළු වෙළඳසැල්වලට තවත් පාරිභෝගික භාණ්ඩයක් ලෙස මත්පැන් විකිණීමේ අවසරය ලබාදෙන්නේ නම් බොහෝවිට ඊට ඇති ඉල්ලූම මීට වඩා අඩු වනු නොඅනුමානය. එමෙන්ම ඒ මගින් කසිප්පු සඳහා ඇති ඉල්ලූමද බොහෝ දුරට අඩු කළ හැකිය. ඊට හේතුව තමන්ට යා හැකි දුරක ඇති වෙළඳසැලකින් නිත්යානුකූල මත්පැන් ලබාගැනීමේ හැකියාව කසිප්පු සඳහා යොමුවී ඇති ග්රාමීය ජනයාට ලැබෙන නිසාය.
අනෙක් පැත්තෙන් නිත්යානුකූල මත්පැන්වල මිල අධිකය. එය දරාගත හැකි මිලකට හා පහසුවෙන් ලබාගත හැකි ලෙස තිබේනම් කසිප්පු සඳහා යොමුවී ඇති ග්රාමීය නැති බැරි ජනයා ඊට යොමුවනු ඇත. එහෙත් තිත්ත ඇත්ත වන්නේ නිත්යානුකූල මත්පැන් මෙතරම් මිල වැඩිවීමට හේතුව රජයේ අධික බදු යන්නය. මේ වනවිට සම්මත සැර මත්පැන් ලීටරයක් සඳහා වූ බද්ද රුපියල් 3300කි. සරලව කිවහොත් අල්කොහොල් සැර 33% ක් වූ මිලිලීටර් 750 ක මත්පැන් බෝතලයක් සඳහා රුපියල් 850ක පමණ බදු මුදලක් අය කරයි. එයද මත්පැන් නිෂ්පාදනයේදී අයකරන බදු මුදල පමණය. එම මත්පැන් නිෂ්පාදනයට අවශ්ය ස්ප්රීතු හෝ රා සඳහාද ඊට පෙර අවස්ථාවේදී බදු අයකරයි. ඊට අමතරව රජයේ අනෙකුත් බදුය. ඒ අනුව රුපියල් 1500 පමණ මිලක ඇති මත්පැන් බෝතලයක ඇති මුළු බදු ප්රමාණය රුපියල් 1000ක් පමණ හෝ ඊට වැඩිය. එහි සරල තේරුම් වන්නේ මත්පැන් බෝතලයක මිලෙන් තුනෙන් දෙකක්ම ඇත්තේ බදු බවය.
බියර් සම්බන්ධයෙන් ගත් කළද සම්මත සැර මත්පැන් ලීටරයක් සඳහා රුපියල් 2400ක බද්දක් අය කරයි. ඒ අනුව ඇල්කොහොල් සැර 5 ට අඩු මිලිලීටර් 625 බියර් බෝතලයක් සඳහා රුපියල් 72 කපමණ බද්දක් අයකරනු ලබයි. ඇල්කොහොල් සැර 8 මිලිලීටර් 625 බියර් බෝතලයක් සඳහා රුපියල් 120ක පමණ බදු අයකරයි. ඒ අනුව මෙම වර්ෂයේදී නිත්යානුකූල මත්පැන්වලින් අතිවිශාල බදු ආදායමක් රජය උපයා ගන්නා බවට සැකයක් නැත. සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුව මඟින් දැනට සිය වෙබ් අඩවියේ ප්රකාශයට පත්කර මුදලක් ඇති අවසන් වාර්තාව වන 2016 වර්ෂයේ වාර්තාව අනුව එම වර්ෂයේදී සුරාබදු වශයෙන් උපයාගෙන ඇති මුදල රුපියල් මිලියන 120 238 කි. ඒ මත්පැන් සඳහා මෙතරම් අධික බදු මුදලක් අය නොකරන කාලයේදීය.
සිය ජනයාගේ සෞඛ්ය පිළිබඳව හා ආර්ථිකය පිළිබඳව සැබෑ කැක්කුමක් රජයට තිබෙනවානම් කළ යුත්තේ වඩා හොඳ ප්රමිතියෙන් යුත් මත්පැන් අඩු මිලට ලබා ගැනීමට ඇති හැකියාව සිය ජනයාට ලබාදීමය. එමඟින් නිදහස් සෞඛ්ය සේවාව යටතේ රජයේ රෝහල් වලට දරන්නට වන යම් වියදමක් අඩු වන්නේය. අනෙක් පැත්තෙන් පවුලක මාසික වියදම අඩු වන්නේය.
දුර්ලභ භාණ්ඩයක් නොකර මත්පැන්වල ඉල්ලූම අඩු කරනවා වාගේම ඒ සඳහා කළ හැකි අනෙක් දෙය වන්නේ රජයේ බදු ප්රමාණයන් අඩු කිරීමය. එසේ නොවුණහොත් සිදුවන්නේ අඩුම මිලට ලබාගත හැකි නිත්යානුකූල මත්පැන් පවා ප්රමිතියෙන් ඉහළ නොවන නිෂ්පාදන බවට පත්වීමය.
බටහිර රටවල් මේ සඳහා අනුගමනය කර ඇති ක්රමවේදය වන්නෙ ‘වයින් ස්ටෝර්ස්’ හා අනෙකුත් බලපත්රලාභී ස්ථාන වැනි සීමාවන්ගෙන් තොරව නිදහස් මත්පැන් විකිණීමේ අවසරයක් ලබාදීමය. අනෙක් පැත්තෙන් ඇල්කොහොල් ප්රතිශතය අඩු බියර්, වයින් වැනි මත්පැන් පානයන්ට ජනයා හුරුකිරීම් වස් ඒවාට ඇති බදු ප්රතිශතයන් අඩු කර අවම මිලකට ඒවා මිලදී ගැනීමේ හැකියාව ලබාදීමය.
මෑත අතීතයේදී එම ක්රියාදාමය ඇති කරනු ලැබුයේ චන්ද්රිකා කුමාරතුංග පාලන කාලයේදීය. එහිදී බියර් සඳහා වූ රජයේ බදු ප්රමාණය අඩුකිරීම නිසා බියර් පරිභෝජනය වැඩි වුණි. වත්මන් මුදල් අමාත්ය මංගල සමරවීරද ඇල්කොහොල් ප්රතිශතය වැඩිවීමේ අනුපාතය අනුව අයකරන බදු ප්රමාණය වැඩිවීමේ ලෝක සම්මතයට යමින් මත්පැන් සඳහා බදු අයකිරීම් ක්රමවේදය ක්රියාත්මක කළද ඔහුට එය ආපසු හරවාගන්නට සිදුවුණි. ඒ බියර්වලට බදු අඩු යැයි ජනාධිපතිවරයාට කියූ කේලමක් හේතුවෙන් ඔහු පරලව ඊට එරෙහිව අවි එසවූ හෙයින්ය.
එවැනි ක්රමවේදයක් මගින් කසිප්පු පානය කරන්නන්ද නිත්යානුකූල මත්පැන් සඳහා යොමු වුවහොත් සිදුවිය හැක්කේ මත්පැන් සඳහා වූ රජයේ බදු ආදායම තවදුරටත් වැඩි වීමය. ප්රමිතියෙන් තොර මත්පැන් නිසා සිදුවිය හැකි සෞඛ්ය හානි අඩුවීමය.
රටකට අවශ්ය වන්නේ එය නොවේද. කසිප්පු සංහාරයකට පෙර ඒ ගැන ජනාධිපතිවරයාගේ අවධානය යොමුවුවහොත් හොඳය. මන්ද දැන් ඇත්තට හෝ බොරුවට මත්පැන් විරෝධියෙකු වී සිටින ජනාධිපතිවරයා මත්පැන් පානය කළ අයෙකු බව අප දන්නා නිසාය.
සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුව නිදි
‘ඔබ මිලදී ගන්නා බීම සඳහා නියමිත මිල පමණක් ගෙවන්න, මීට කළමණාකාරීත්වය’ යනුවෙන් සඳහන් දැන්වීමක් ප්රදර්ශනය කර ඇත්තේ බොරැුල්ල මරදාන පාරේ ඩියුරෝයි වයින් ස්ටෝර්ස්හිය.
එම දැන්වීම වූ කලී මත්පැන් මිලදී ගන්නා මාද ඇතුළු බොහෝ පිරිසක් කාලාන්තරයක් තිස්සේ මුහුණදෙන වැඩිමිලට මත්පැන් මිලදී ගැනීමට සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් එම වෙළඳසැලේ හිමිකරුවන් දැනුවත්වීමේ ප්රථිපලයක්ය.
කොළඹ නගරය සහ ඒ අවට බොහෝ වයින් ස්ටෝස්වල ලියුම්කරුට ඇති අත්දැකීම වන්නේ මත්පැන් බෝතල්වල නියමකර ඇති මිලට වඩා රුපියල් 10ක වැඩිපුර මිලක් අපගෙන් අය කරගැනීමය. ඒ පිළිබඳව ප්රශ්ණ කළ විට වෙන තැනකින් මිලදී ගන්නයැයි වෙළඳසැල් සේවකයන්ගේ ගොරනාඩු අප වෙත එල්ලවෙයි. බිල්පතක් ඉල්ලූ විට එයද ලබාදෙන්නේ නැත.
එම අත්දැකීමට මුහුණදෙන මගේ මිතුරන්ද මීට කළ හැක්කේ කුමක්දැයි මාගෙන් විමසීම් කර ඇති අතර මා දී ඇති පිළිතුර වී ඇත්තේ සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවට හෝ පාරිභෝගික සේවා අධිකාරියට පැමිණිලි කරන ලෙසය. එසේ පැමිණිලි කළ බව කිහිප අවස්ථාවක් එම මිතුරන් ප්රකාශ කර ඇතත් තත්වයේ වෙනසක් වී නැත.
මීට සති කිහිපයකට පෙර සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේ වෙබ් අඩවියට පිවිස ඒ පිළිබඳ පැමිණිලි කිරීමේ හැකියාවක් ඇත්දැයි සොයා බැලූවෙමි. ඔන්ලයින් පැමිණිලි කිරීමේ ක්රමවේදයක් ඇත. එහෙත් එහි සඳහන් මත්පැන් වැරදි යටතට නියමිත මිලට වැඩියෙන් වයින් ස්ටෝර්ස්වල මත්පැන් සිල්ලට විකිණීමේ වරද නැත. එය සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවට එතරම් වරදක් නොවිය හැකිය. එහෙත් මත්පැන් මිලදී ගන්නා අප වැනි පාරිභෝගිකයන්ගේ පැත්තෙන් ඉතා වැදගත් වරදකි. කෙසේ වෙතත් වෙනත් වැරදි යටතේ මෙම වැඩිමිලට මත්පැන් විකිණීම සම්බන්ධයෙන් මා ඔන්ලයින් පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් කළෙමි. පැමිණිල්ල යොමුවූ බවට සඳහනක් මිස ඒ සඳහා වූ යොමු අංකයක් හෝ විමසීම් කළ හැකි වෙනත් විස්තරයක් ලබාදෙන්නේ නැත. පැමිණිල්ල යොමුකිරීමේදී මාගේ ඊමේල් ලිපිනයත් ලබාගත්තද අද වනතුරු ඊටද කිසිදු පිළිතුරක් ලැබී නැත. රුපියල් 10ක් වැඩියෙන් මත්පැන් විකිණීම වයින් ස්ටෝර්ස්වල නැවතීද නැත.
මේ රුපියල් 10ක මුදල බදු වශයෙන් රජයට යනවානම් ඒ සම්බන්ධයෙන් අපට යම් ලෙසකට හිත හදාගත හැකිය. මන්ද අවසානයේ එය මේ රටේ ජාතික ආදායමට එකතුවන නිසාය. එහේ මේ අයුතු ලාභය යන්නේ වෙළඳසැල් සේවකයන්ට හෝ ඒවාහි හිමිකරුවන්ටය. සමහරවිට මේ පිළිබඳ ඇස් කන් වසාගෙන සිටින සුරාබදු නිලධාරීන්ටද එයින් කොටසක් යනවා ඇත.
සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේ 2016 දත්ත අනුව එම වසරේ අලෙවි වී ඇති මත්පැන් ප්රමාණය තොග ලීටර් 9 කෝටි 43 ලක්ෂයකි. මේ ප්රමාණය සම්පූර්ණ බෝතල්, භාග බෝතල් හා කාල බෝතල් වශයෙන් බෙදා යම් අදහසක් ලබාගතහොත් දළ වශයෙන් කෝටි 3ක බෝතල් ප්රමාණයක් විකිණී ඇතැයි උපකල්පනයක් හදාගත හැකිය. එයිනුත් තුනෙන් දෙකක් හෙවත් කෝටි දෙකක බෝතල් ප්රමාණයක් නියමිත මිලට විකිණී ඇති මත්පැන් ලෙස සැලකුවත් ඉතිරි කෝටියක බෝතල් ප්රමාණයෙන් බෝතලයකට රුපියල් 10 ගණනේ රුපියල් කෝටි 10ක මුදලක් අයථා ලෙස වයින් ස්ටෝර්ස් වලට ඉපැයිය හැකිය. නිත්යානුකූල මත්පැන් පාරිභෝගිකයෙක් ආරක්ෂා කිරීම රජයේද, ඒ සඳහා බලය ඇති සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේද, පාරිභෝගික අධිකාරියේද වගකීමය.
‘ඔබ මිලදී ගන්නා බීම සඳහා නියමිත මිල පමණක් ගෙවන්න, මීට කළමණාකාරීත්වය’ යනුවෙන් සඳහන් දැන්වීමක් ප්රදර්ශනය කර ඇත්තේ බොරැුල්ල මරදාන පාරේ ඩියුරෝයි වයින් ස්ටෝර්ස්හිය.
එම දැන්වීම වූ කලී මත්පැන් මිලදී ගන්නා මාද ඇතුළු බොහෝ පිරිසක් කාලාන්තරයක් තිස්සේ මුහුණදෙන වැඩිමිලට මත්පැන් මිලදී ගැනීමට සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් එම වෙළඳසැලේ හිමිකරුවන් දැනුවත්වීමේ ප්රථිපලයක්ය.
කොළඹ නගරය සහ ඒ අවට බොහෝ වයින් ස්ටෝස්වල ලියුම්කරුට ඇති අත්දැකීම වන්නේ මත්පැන් බෝතල්වල නියමකර ඇති මිලට වඩා රුපියල් 10ක වැඩිපුර මිලක් අපගෙන් අය කරගැනීමය. ඒ පිළිබඳව ප්රශ්ණ කළ විට වෙන තැනකින් මිලදී ගන්නයැයි වෙළඳසැල් සේවකයන්ගේ ගොරනාඩු අප වෙත එල්ලවෙයි. බිල්පතක් ඉල්ලූ විට එයද ලබාදෙන්නේ නැත.
එම අත්දැකීමට මුහුණදෙන මගේ මිතුරන්ද මීට කළ හැක්කේ කුමක්දැයි මාගෙන් විමසීම් කර ඇති අතර මා දී ඇති පිළිතුර වී ඇත්තේ සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවට හෝ පාරිභෝගික සේවා අධිකාරියට පැමිණිලි කරන ලෙසය. එසේ පැමිණිලි කළ බව කිහිප අවස්ථාවක් එම මිතුරන් ප්රකාශ කර ඇතත් තත්වයේ වෙනසක් වී නැත.
මීට සති කිහිපයකට පෙර සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේ වෙබ් අඩවියට පිවිස ඒ පිළිබඳ පැමිණිලි කිරීමේ හැකියාවක් ඇත්දැයි සොයා බැලූවෙමි. ඔන්ලයින් පැමිණිලි කිරීමේ ක්රමවේදයක් ඇත. එහෙත් එහි සඳහන් මත්පැන් වැරදි යටතට නියමිත මිලට වැඩියෙන් වයින් ස්ටෝර්ස්වල මත්පැන් සිල්ලට විකිණීමේ වරද නැත. එය සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවට එතරම් වරදක් නොවිය හැකිය. එහෙත් මත්පැන් මිලදී ගන්නා අප වැනි පාරිභෝගිකයන්ගේ පැත්තෙන් ඉතා වැදගත් වරදකි. කෙසේ වෙතත් වෙනත් වැරදි යටතේ මෙම වැඩිමිලට මත්පැන් විකිණීම සම්බන්ධයෙන් මා ඔන්ලයින් පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් කළෙමි. පැමිණිල්ල යොමුවූ බවට සඳහනක් මිස ඒ සඳහා වූ යොමු අංකයක් හෝ විමසීම් කළ හැකි වෙනත් විස්තරයක් ලබාදෙන්නේ නැත. පැමිණිල්ල යොමුකිරීමේදී මාගේ ඊමේල් ලිපිනයත් ලබාගත්තද අද වනතුරු ඊටද කිසිදු පිළිතුරක් ලැබී නැත. රුපියල් 10ක් වැඩියෙන් මත්පැන් විකිණීම වයින් ස්ටෝර්ස්වල නැවතීද නැත.
මේ රුපියල් 10ක මුදල බදු වශයෙන් රජයට යනවානම් ඒ සම්බන්ධයෙන් අපට යම් ලෙසකට හිත හදාගත හැකිය. මන්ද අවසානයේ එය මේ රටේ ජාතික ආදායමට එකතුවන නිසාය. එහේ මේ අයුතු ලාභය යන්නේ වෙළඳසැල් සේවකයන්ට හෝ ඒවාහි හිමිකරුවන්ටය. සමහරවිට මේ පිළිබඳ ඇස් කන් වසාගෙන සිටින සුරාබදු නිලධාරීන්ටද එයින් කොටසක් යනවා ඇත.
සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේ 2016 දත්ත අනුව එම වසරේ අලෙවි වී ඇති මත්පැන් ප්රමාණය තොග ලීටර් 9 කෝටි 43 ලක්ෂයකි. මේ ප්රමාණය සම්පූර්ණ බෝතල්, භාග බෝතල් හා කාල බෝතල් වශයෙන් බෙදා යම් අදහසක් ලබාගතහොත් දළ වශයෙන් කෝටි 3ක බෝතල් ප්රමාණයක් විකිණී ඇතැයි උපකල්පනයක් හදාගත හැකිය. එයිනුත් තුනෙන් දෙකක් හෙවත් කෝටි දෙකක බෝතල් ප්රමාණයක් නියමිත මිලට විකිණී ඇති මත්පැන් ලෙස සැලකුවත් ඉතිරි කෝටියක බෝතල් ප්රමාණයෙන් බෝතලයකට රුපියල් 10 ගණනේ රුපියල් කෝටි 10ක මුදලක් අයථා ලෙස වයින් ස්ටෝර්ස් වලට ඉපැයිය හැකිය. නිත්යානුකූල මත්පැන් පාරිභෝගිකයෙක් ආරක්ෂා කිරීම රජයේද, ඒ සඳහා බලය ඇති සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේද, පාරිභෝගික අධිකාරියේද වගකීමය.
