හිටපු නාවික හමුදාපති අද්මිරාල් වසන්ත කරන්නාගොඩ අත්අඩංගුවට ගන්නට යනවා යැයි ආරංචිය පැතිරීමෙන් පසු ඔහු වෙනුවෙන් පෙනීසිටින්නට හිටපු ත‍්‍රිවිධ හමුදාපතිවරු තිදෙනෙක්ම පසුගිය බදාදා ඉදිරියට පැමිණ මාධ්‍ය හමුවකට සහභාගි වූහ. හිටපු යුද හමුදාපති ජෙනරාල් දයා රත්නායක, හිටපු ගුවන් හමුදාපති එයාර් චීෆ් මාෂල් රොෂාන් ගුණතිලක හා හිටපු නාවික හමුදාපති අද්මිරාල් තිසර සමරසිංහ ඒ තිදෙනාය. හිටපු ගුවන් මුදාපතිවරයාත්, නාවික හමුදාපතිවරයාත් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ සමීපතමයන් වන අතර රාජපක්‍ෂවාදීහුද වෙති. හිටපු යුද හමුදාපතිවරයා ඔවුන් අතරින් විශේෂය. ඒ, 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජයග‍්‍රහණය කරවීමට යුද හමුදාපතිවරයා ලෙස හිඳිමින් ඔහු දැක්වූ දායකත්වයයි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ යළිත් ජනාධිපති කළ යුතු බවට හැඟවෙන පොත් ලක්‍ෂ ගණනක් යුද හමුදාවේ පොදු අරමුදලෙන් මුද්‍රණය කර, හමුදා සෙබළුන් යොදවා මුද්දර ගසා, ප‍්‍රධාන තැපැල් කාර්යාලය හරහා තැපැල් කිරීමට ඔහු ගත් වෑයම මාධ්‍යවලින් හෙළිකිරීම නිසා මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා මැදිහත්වී එය නවතා දමනු ලැබිණ. එහෙත්, කොළඹ ප‍්‍රධාන තැපැල් කාර්යාලය මගහැර වෙනත් තැපැල් කාර්යාලවලින් ඒ වන විට සැලකිය යුතු පොත් ප‍්‍රමාණයක් තැපැල් කර තිබිණ. එහෙව් අතීතයක් ඇති දයා රත්නායක මහතා, අද කරන්නාගොඩ වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම පුදුමයක් නොවේ. සියල්ලන් එක ?නේ කුරුල්ලන් වන නිසාය.
එහෙත්, ඔහු මාධ්‍ය හමුවේදී කියන්නේ කුමක්ද?ඔහුගේ කතාවේ සාරාංශය නම්, අවුරුදු තිහක් පැවැති කුරිරු යුද්ධයක් අවසන් කරන්නට දායක වුණු හමුදා සෙබළුන් හා නිලධාරීන් විවිධ චෝදනා යටතේ අත්අඩංගුවට ගැනීම වැරදි බවය. ජනාධිපතිවරයා එය නැවැත්වීමට මැදිහත් විය යුතු බවය.
ඔහුගේ අදහස් දැක්වීමට ප‍්‍රස්තුත වන අද්මිරාල් කරන්නාගොඩගේ සිදුවීම ගනිමු. වසන්ත කරන්නා ගොඩ අද හෙට අත්අඩංගුවට ගන්නට යනවා යැ’යි කියන ප‍්‍රවෘත්තිය පසුගිය සතියක දෙකක කාලය තුළ වරින් වර පළවිය. පුවත් ඇත්තක් වුණත් නැතත්, එහි නොමග යවනසුලූ කාරණය වන්නේ, ජිනීවා මානව හිමිකම් සමුළුවට පෙන්වන්නට අවශ්‍ය නිසා කරන්නාගොඩ අත්අඩංගුවට ගන්නට හදන බවක් කීමය. ‘ජිනීවා මානව හිමිකම් සමුළු පැවැත්වෙන අවස්ථාවල මාළුවා ගොඩ දාන්නා වගේ එක පාරට එළියට පැනලා හමුදා සාමාජිකයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම්, නඩු නැවත එළියට ඇදලා දැමීම් සිද්දවෙනවා.’ ඔහු මාධ්‍ය හමුවේදී කීවේය.
මේ කතාව, රත්නායක මහතා කරුණු වරදවා වටහාගැනීමෙන් හෝ ඇත්ත හොඳින් දැනගෙන කියූවක් විය හැකි නමුත්, මහජනතාව හා මාධ්‍ය නොමග යැවීමේ අවදානමක් තිබෙන්නකි.
වසන්ත කරන්නාගොඩ අත්අඩංගුවට ගන්නට හදන්නේ ජිනීවාවලට පෙන්වන්නට ‘හදිසියේ’ නොවේ. ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නට නියමිතව සිටියේ මීට මාස ගණනකට පෙර සිටය. එහෙත්, ඒ සෑම අවස්ථාවකදීම ජනාධිපතිවරයා මැදිහත්වී අපරාධ පරීක්‍ෂණ ටෙදපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන්ට බැන වැදී අත්අඩංගුවට ගැනීම වැළැක්වීය. ඇත්ත එයයි. ජනාධිපතිවරයාට මේ පුරුද්ද යහමින් තිබේ. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ඇතුළු හිටපු හමුදා නායකයන් පිරිසක් උසාවියට පැමිණි විට ඔවුන්ට වැරදි විදියට සැලකුවා යැ’යි කියමින් විවේචනය කරන්නට පටන්ගත් කාලයේ සිට, වරින් වර හමුදා නිලධාරීන් හා සෙබළුන් අත්අඩංගුවට ගැනීම්වලට ජනාධිපතිවරයා විරෝධය පා ඇත්තේ, බාධා කර ඇත්තේ වරක් දෙවරක් නොවේ.
හොඳම උදාහරණය, වර්තමාන ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානි රවින්ද්‍ර විජේගුණරත්න, අපරාධ සැකකරුවකුට රැුකවරණය දීම සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රකාශයක් ගන්නට රහස් පොලිසියට කැඳවා තිබුණු අවස්ථාවේදී ඔහුට රටින් පැනයන්නට ජනාධිපතිවරයා දැනුවත්ව අවසර දීමයි. රවින්ද්‍ර විජේගුණරත්න අපරාධයක සැකකරුවකුව සිටියදී, ඒ සඳහා රිමාන්ඞ් භාරයට වරක් පත්ව සිටියදී පවා අදත් ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානි ධුරයේ සේවා දිගු සහිතව ඉන්නේ ජනාධිපතිවරයා නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට මැදිහත් වන නිසාය.
ඒ නිසා දැන් කරන්නාගොඩ අත්අඩංගුවට ගන්නට යනවා නම් ඒ ජිනීවාවලට පෙන්වන්නට හදිසියේ නොවේ. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවත් රහස් පොලිසියත් මෙතෙක් කාලයක් පැවැති බාධකවලට එරෙහිව යෑම නිසාය.
වසන්ත කරන්නාගොඩ අත්අඩංගුවට ගන්නට හදන්නේත්, රවින්ද්‍ර විජේගුණරත්න අත්අඩංගුවට ගත්තේත්, අමල් කරුණාසේකර, ශම්මි කුමාරරත්න වැනි අය රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගතව සිටියේත්, සමහර හමුදා සෙබළුන්ට දැනටමත් මරණ දඬුවම අධිකරණවලින් නියම කර ඇත්තේත්, දයා රත්නායක මහතා ඒ මාධ්‍ය හමුවේදී කී පරිදි ‘යුද්ධය කළ නිසා’ නොවේ. යුද අපරාධ කළ නිසාද නොවේ. යුද්ධයට කිසිසේත් අදාළ නැති අවස්ථාවලදී අහිංසකයන් පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කිරීම, අතුරුදහන් කිරීම හා කප්පම් ලබා ගැනීම සඳහා පැහැරගෙන යෑම වැනි අපරාධ නිසාය. විශේෂයෙන් කරන්නාගොඩ දැනසිටියායැයි සාධාරණ සැකයක් තිබෙන තරුණයන් පස්දෙනකු ඇතුළු 11 දෙනකු කප්පම් සඳහා පැහැරගෙන ගොස්, ඒ සමහරුන් වෙනුවෙන් කප්පම්ද ලබාගෙන, අවසානයේ ඝාතනය කොට මළසිරුරු මුහුදට විසිකිරීමේ අපරාධය, යුද්ධයට කිසිසේත් අදාළ නැත. එහෙත්, ඔවුන් ඒ අපරාධ සඳහා පාවිච්චි කළේ යුද්ධයකදී ඔවුන්ට ලැබෙන බලයයි.
හිටපු හමුදාපතිවරයාට දරුවෝ සිටිත් නම්, ඔහු තමාගේ හෘදය සාක්‍ෂියෙන් ප‍්‍රශ්න කළ යුත්තේ, හමුදා නිලධාරීන් පිරිසක් බලහත්කාරයෙන් තමන්ගේ දරුවකු පැහැරගෙන ගොස් කප්පම් ඉල්ලා අවසානයේ ඝාතනය කොට, සිරුරු මුහුදට දැම්මා නම්, ඒ අපරාධකරුවන් රැුකගන්නට එන්නන්ට තමාම දක්වන ප‍්‍රතිචාරය කුමක් විය හැකිද යන්නය. ඒ අපරාධය කෙතරම් බිහිසුණු දැයි ඔහුට සරෝජිනී නාගනාදන් වැනි ඒ දරුවන්ගේ අම්මා කෙනකුගෙන්, තාත්තා කෙනකුගෙන් අසා දැනගත හැකිය.
වෘත්තීය හමුදා නිලධාරින් හැටියට, හමුදා සේවයේ කීර්තියක් තිබෙනවුන් හැටියට දයා රත්නායක හා කීර්තිමත් ගුවන් හමුදාපතිවරයකු වූ හැරී ගුණතිලකගේ පුතකුද වන රොෂාන් ගුණතිලක වැන්නන් කළ යුත්තේ, හමුදාව වේශයෙන් පෙනීසිටිමින් යුද්ධයට කිසිම සම්බන්ධයක් නැති අහිංසකයන් පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදහන් කිරීම, ඝාතනය කිරීම වැනි සහගහන අපරාධවලටත්, ඒ අපරාධකරුවන්ටත් එරෙහිව පෙනීසිටීමය. ඒ අපරාධකරුවන්ට ‘රණවිරුවන්’ කියන ලේබලය ඇලවීමට විරුද්ධ වීමය. එසේ නැතිව, මේ අපරාධකරුවන්ට එරෙහිව නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කරන විට, තිස් අවුරුදු යුද්ධයක් කළ නිසා, ලෝකයේ දරුණුතම ත‍්‍රස්තවාදී සංවිධානය පරාජය කළ නිසා, ඒ ආනුභාවයෙන් මේ අපරාධකරුවන්ට ‘ගෞරවනීය’ ලෙස සලකන්නට යැයි ජනාධිපතිවරයාට බලපෑම් කිරීම නොවේ.
අනෙක් අතට හමුදාව යුද අපරාධ කළත්, යුද්ධයට සම්බන්ධයක් නැති මෙවැනි අපරාධ කළත්,
ඉන් කිලිටි වන්නේ හමුදාවේම පිරිසිදු නම බව මේ හිටපු හමුදාපතිවරුන් තේරුම් ගත යුතුය. අපරාධකරුවන් රණවිරුවන් කළ යුතු නැත. හමුදා ඇඳුමෙන් සිටියත් අපරාධකරුවන්ට සැලකිය යුත්තේ නීතිය අනුව ඊට සුදුසු විදියටය.x
