ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්ගේ අවධානයට. නාවික හමුදාව පෞද්ගලික ගිනි අවි අරන් දීලා

ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් හේමසිරි ප්‍රනාන්දු පසුගියදා කොළඹ නාලන්දා විද්‍යාලයේදී කරන ලද ප්‍රකාශය සම්බන්ධයෙන් රණවිරු ප්‍රේමී මාධ්‍යවල පපු කැවුත්ත රිදී තිබුණත් ඔහු එම කථාවේදී කරන ලද වැදගත් හෙළිදරව්වක් පිළිබඳව අවධානය යොමු වී නොතිබුණි. එම මාධ්‍ය වුවමනාවෙන්ම හසු කරගෙන තිබුණේ ඔවුන්ගේ පැවැත්මට අදාළ සිංහල බෞද්ධ ජාතිවාදීන් ඇවිස්සිය හැකි හමුදා සාමාජිකයන් අපරාධයක් කළ විට රණවිරුවෙක් නොවන බවට වූ ප්‍රකාශය පමණය.
එහෙත් මිනීමැරීම් නම් වූ අපරාධයට හේතුවිය හැකි හෙළිදරව්වක් හේමසිරි ප්‍රනාන්දු මහතා එහිදී කර තිබුණි. ඒ මෙයාකාරයටය. “ ඒ එක්කම තවත් එකක් කියන්න ඕනේ අනවසර ගිනි අවි ගැන. මම දැන් සුමාන දෙකකට කලින් තමයි දැනගත්තේ මිලිමීටර් 9 පිස්තෝල සහ රිවොල්වර් 4,700ක් ලයිසන් කරලා තියෙනවා කියලා. හැබැයි ලයිසන් කළ කිසිම පදනමක් නැහැ. කා ළඟද තියෙන්නේ කියලාත් නැහැ. ඒවා පිළිබඳ දත්ත සටහන් කොහේවත් නැහැ. ඒවා දුන්න ෆයිල් එකකුත් නැහැ. ඉතාම භයානක තත්වයක්. සමහරුන්ට තියනවා පිස්තෝල 14ක්, නැත්නම් 15ක් එක්කෙනෙක්ගේ නමට. ඒ පිළිබඳ බොහොම අන්තරාදායක පියවරකට මම අවතීර්ණ වෙලා තියනවා. මේ සියලු‍ම ගිනිඅවි පුද්ගලිකවම ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයට ගෙනල්ලා පෙන්නලා අනිද්දා ඉඳන් අවසර පතක් ගන්න ඕනෑ.
හැබැයි මේ ගිනිඅවි අතේ තියාගන්න පුද්ගලයන් පිළිබඳ බුද්ධි අංශවලින් තොරතුරු ලබාගන්නවා. මෙතෙක් බුද්ධි අංශවලින් අරගෙන තියෙන තොරතුරු අනුව නිල වශයෙන් බලපත්‍ර දුන්න 4,700කින් 1,000ක් විතර තමයි තමන්ගේ ආයුදේ තමන්ගේ අතේ තියෙන්නේ. අනෙක් අය ළඟ තියෙන්නේ අර බලපත්‍ර කොළකෑල්ල විතරයි. ඒ ගිනි අවි තියෙන්නේ කොහෙද කියල අපි දන්නේ නැහැ. එක බුද්ධි අංශ වාර්තාවක් අපිට කිව්වා, ‘මේවා සංසරණය වෙනවා හැමතැනම, මේවා පාතාලය අතේ තියෙන්නේ. මේ බලපත්‍ර තියන මනුස්සයාට හැමදාම රුපියල් 50,000ක් ඒ පාවිච්චි කරන මිනිස්සු ගෙනත් දෙනවා’ කියලා. මේක ඉතාම භයානක තත්වයක්. මේ පිළිබඳව අපි තවදුරටත් කටයුතු කරගෙන යනවා.”
මෙම ප්‍රකාශය තුළ ගැබ්වී ඇති සත්‍යය ඉතා භයානකය. එම භයානකකම එන්නේ එම ගිනි අවි ලබාදී ඇත්තේ කාටද? කුමන පදනමක් වශයෙන්ද හා ඒවා දැන් ළඟ තබාගෙන සිටින්නේ කවුරුන්ද යන කිසිදු තොරතුරුක් ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය සතුව නොපවතින බවට ඔහු කරන ප්‍රකාශය තුළය. එමෙන්ම එසේ ලබාදී ඇති ගිනි අවි 4700ත් 3700ක පමණ ප්‍රමාණයක් ඒවා ලබාගත් පුද්ගලයන් සතුව නොපවතින බවට බුද්ධි අංශ අනාවරණය කරගත් තොරතුරුය. එසේම මෙසේ අයිකරුවන් ළඟ නොමැති ගිනි අවි පාතාලය ළඟ සංසරණය වන බවට ඔහු කරන ප්‍රකාශයය.
මෙය මාධ්‍ය විසින් වහාම සාකච්ඡාවට ගත යුතු කරුණක්ය. ආරක්ෂක අමාත්‍ය ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ පපුව රිදෙන අවධානය වහාම යොමුවිය යුතු කරුණක්ය. එහෙත් ඔහු එවැනි අවධානයක් මේ කරුණ ගැන යොමුවන පාටක් පෙනෙන්නට නැත.
අපරාධකරුවන්ට මරණ දඬුවම ලබාදීම තව මාස දෙකක කාලයක් තුළදී ක්‍රියාත්මක කරන බවත් ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂම ඇතුළු මානව හිමිකම් සංවිධාන හෙවත් එන්ජීඕ ඊට එරෙහිව කතා නොකරන ලෙසත්, ජනාධිපතිවරයා තරවටු කරයි. ඔහු මෙහිදී අපරාධකරුවන් ලෙස නම් කරන්නේ මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම සම්බන්ධයෙන් මරණීය දණ්ඩනය හිමිවී සිටින අය පමණය. මිනීමැරුම් ඇතුළු අනෙකුත් අපරාධ කළ අපරාධකරුවන් ගැන ඔහු කථා කරන්නේ නැත. කොහොමත් රණවිරුවන් යැයි ඔහු විසින් ආමන්ත්‍රණය කරනු ලබන අපරාධකරුවන්ව ප්‍රසිද්ධියේ ආරක්ෂා කරමින් සිටින ඔහුගෙන් අපට එවැන්නක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය. ඉදිරි ජනාධිතිවරණයකදී ඔහුට රණවිරු අපරාධකරුවන් ඔහුගේ ජයග්‍රහණය සඳහා අවශ්‍යය. එදා යහපාලන අප්ක්ෂා දැල්වූ ජනතාවගේ ඡන්දය ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයකදී ඔහුට ලැබෙන්නේ නැත. ඔහුට පසු බසින්නට සිදුවන්නේ ඔහු විසින් පරාජය කරන ලද සිංහල බෞද්ධ ඡන්ද පදනම වෙතය.
ජනාධිපතිවරයා එසේ වුවත් ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා නම් ඔහුගේ එකී ආන්දෝලනාත්මක කථාවකට අදාළ ක්‍රියාව නතර කර නැති බව පෙනී යයි. පෙබරවාරි 5 වැනිදා ලංකාදීප පුවත්පත වාර්තාකර ඇති පරිදි දේශපාලනඥයන්, ව්‍යාපාරිකයන් ඇතුළු පිරිස්වලට පොලිසියේ නිර්දේශය මත ගිනි අවි බලපත්‍ර මින් ඉදිරියට නිකුත් කිරීම ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය විසින් අත්හිටුවීමට තීරණය කර ඇත.
නුසුදුසු නන්නාදුනන පුද්ගලයන්ට පොලිසියේ නිර්දේශ මත ගිනි අවි බලපත්‍ර පන්දහසකට වැඩි ප්‍රමාණයක් පසුගිය කාලවලදී අවිධිමත් අයුරින් නිකුත් කර තිබෙන බවට හෙළිදරව් වූ තොරතුරු සැළකිල්ලට ගෙන ඉහත තිරණය ගත් බව ආරක්ෂක අමාත්‍යංශ ලේකම් හේමසිරි ප්‍රනාන්දු ප්‍රකාශ කළැයි එහි සඳහන් කර ඇත.
ව්‍යාපාරිකයන් ඇතුළු විවිධ තරාතිරම්වල ප්‍රභූ පුද්ගලයන්ට ඔවුන්ගේ පෞද්ගලික ආරක්ෂාව සඳහා පෞද්ගලික ගිනි අවියක් අවශ්‍ය යැයි අප නිකමට උපකල්පනය කළත් ඉන් බාහිර රජයෙන් නිලවශයෙන්ම ආරක්ෂාව සපයනු ලබන දේශපාලනඥයන් ඇතුළු අනෙකුත් පුද්ගලයන්ට පෞද්ගලික ගිනි අවියක් අවශ්‍ය වන්නේ ඇයිද යන්න ප්‍රශ්න කළ යුත්තකි.
එවැනි ප්‍රශ්න කළ යුතු ආකාරයේ ගිනි අවිලබාදීමේ තොරතුරු සමුදායක් අපට ලැබී තිබේ. ඒ ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවට අදාළවය. තරුණයින් 5 දෙනෙකු ඇතුළු පුද්ගලයන් 11 දෙනෙකු කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීමේ සිද්ධියේ සැකකාර නාවික හමුදා බුද්ධි අංශ නිලධාරීන්ට සැඟවී සිටීමට ආධාර අනුබල දුන්නේ යැයි චෝදනා ලබා සිටින අද්මිරාල් රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්න නාවික හමුදාපතිධුරය දැරූ සමයේ දී මේ දේ සිදුවී ඇත.
ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවෙන් මුදල් ගෙවා රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නගේ පෞද්ගලික ආරක්ෂාව සඳහා සිටින නිලධාරීන්ට හා ඔහුගේ කාර්යාලයේ සේවය කළ නිලධාරීන්ට මේ ආකාරයට පෞද්ගලික ගිනි අවි ලබා ගැනීමට කටයුතු සම්පාදනය කර දී ඇත.
ඉන් ගිනි අවි දෙකක් පිළිබඳ තොරතුරු මෙසේය. එකක් ලබාදී ඇත්තේ රියර් අද්මිරාල් එච්.යූ.දේශප්‍රිය හෙට්ටිආරච්චිටය. ඔහු ගිනි අවි අවශ්‍ය කාරණය ලෙස දන්වා ඇත්තේ පුද්ගලික ආරක්ෂාව යන්නය. ඔහු ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයෙන් ගිනි අවි ලබාගැනීමට යොමු කරන අයදුම් පත්‍රයේ තවදුරටත් දක්වන්නේ ඒ වනවිටත් ඔහු සන්තකයේ නාවික හමුදාවෙන් නිකුත් කළ ගිනි අවියක් තිබෙන බවයි. ඔහු මේ අයදුම්පත පුරවන්නේ 2017 අප්‍රේල් 17 දින සහිතවය.
අනෙක් නාවික හමුදා නිලධාරියා කොමාන්ඩර් කේ.ජී.සී මහේෂ් ගමගේය. ඔහුත් එම අයදුම්පත පුරවන්නේ 2017 අප්‍රේල් 17 යන එකම දිනකදීය. ගිනි අවිය අවශ්‍ය කාරණය ලෙස ඔහු සඳහන් කරන්නේ නාවික හමුදාපතිවරයාගේ පෞද්ගලික ආරක්ෂාව සඳහා යන්නය. ( රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්න එවක නාවික හමුදාපතිවරයා බව සලකන්න)
මේ ආකාරයට නාවික හමුදාව විසින් මුදල් ගෙවා හෙවත් රජයෙන් මුදල් ගෙවා රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්න නාවික හමුදාපති ධූරය දැරූ සමයේදී පෞද්ගලික ගිනි අවි 12ක පමණ ප්‍රමාණයක් ඔහුගේ පෞද්ගලික ආරක්ෂකයන්ට හා ඔහුගේ කාර්යාලයේ රාජකාරි කළ පුද්ගලයන්ට ලබාදී ඇතැයි අපගේ ආරංචි මාර්ග ප්‍රකාශ කරයි.
මෙහිදී පැන නඟින එක් ප්‍රශ්නයක් වන්නේ නාවික හමුදා රාජකාරිය තුළ එහි සාමාජිකයන්ට රාජකාරි කටයුතු සඳහා ගිනි අවි ලැබිමත්, ඉහළ නිලධාරීන්ට පෞද්ගලික ගිනි අවියකට අමතරව ආරක්ෂාව සඳහා ගිනි අවි සමග කණ්ඩායමක් ලැබීමේ තත්ත්වය තුළ තවදුරටත් මුදල් ගෙවා පිටතින් මිලදී ගන්නා ගිනි අවි එම ආරක්ෂකයන්ට කුමකටද යන කාරණය.
මේ ගිනි අවි සඳහා මුදල් ගෙවා ඇත්තේ නාවික හමුදාව හෙවත් රජයය. එහිදී පැන නඟින අනෙක් ප්‍රශ්නය වන්නේ යම් යම් පුද්ගලයන්ට පුද්ගලිකව ගිනි අවි ලබා ගැනීමට රජයෙන් මුදල් වැය කළ හැකිද යන්නය.
අතුරු කාරණය වන්නේ නාවික හමුදාවේ එකී සාමාජිකයන්ට රාජකාරි ගිනි අවියක් තිබයදීත් පුද්ගලික ගිනි අවියක් වුවමනා වුයේ ඇයිද යන්නය.
ලබාගත් දින සිට මේ දක්වා එම ගිනි භාවිත කර ඇත්ද ඒ කුමන කටයුතු සඳහාද? ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා මතු කරන පරිදි පතාල කටයුතු සඳහාද, නැතිනම් වෙනත් අපරාධ මෙහෙයුම් සඳහාද යන්න සොයා ගත හැක්කේ ඒ පිළිබඳ කරන විමර්ශනයකින් පසුය. රස පරීක්‍ෂක පරීක්‍ෂණයකදී මේ ගිනි අවි භාවිතා කර ඇත්ද නැද්ද යන්න ලෙහෙසියෙන්ම සොයාගත හැක.
එසේම මේ ගිනි අවි තවමත් ලබා ගත් පුද්ගලයන් සතුව තිබේද? නැතහොත් ඔවුන් ඒවා අන්සතු කර තිබේද යන්නද සොයා බැලිය යුතු වැදගත් කරුණකි. එම සොයා බැලීම්වලින් ලැබෙන ප්‍රතිඵල අනුව ඉදිරි ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමද ඉන්පසු සිදුවිය යුතුය.
මේ කරුණු කෙසේ වෙතත් රජයේ මුදලින් පෞද්ගලිකව ලබාගක් මේ ගිනි අවි නාවික හමුදාවෙන් විශ්‍රාම ලැබූ හා ඒ තුළ තවමත් සිටින පුද්ගලයන් සතුව තිබේ. එසේ තිබීම සමාජයක් ලෙස ඉතා භයානකය. ඒ පිළිබඳව සොයා බලා වරද නිවැරදි කිරීම කියා ඇති පරිදිම ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාගේ වගකීමය. එම වගකීම ඉන් නැවතිය යුතු නැත. නීති විරෝධි ලෙස රජයේ අරමුදල් යොදවමින් සිය ගෝලබාලයන්ට පෞද්ගලිකව ගිනි අවි ලබාදීමට අණදුන් හා කටයුතු කළ පුද්ගලයන් පිළිබඳවද සොයා බලා ඔවුන්ට එරෙහිවද කටයුතු කළ යුතුය. එය එසේ වනවා දැයි අපි බලා සිටිමු.■