ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා ලංකාවේ නිර්මාණය වුණේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ අර්බුදකාරී තත්ත්වයකි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පිළිවෙත් විනාශ කිරීම සඳහාවූ චේතනාන්විත කුමන්ත්‍රණයකි.
මහජනයා වෙනුවෙන්, මහජන නියෝජිතයන් විසින් විධිමත්ව සම්මත කර පිළිගන්නා ලද ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සියලු විධිවිධානයන් උල්ලංඝනය කරමින් හෝ නොසලකා හරිමින් හෝ, කිහිප දෙනකුට වුවමනා විදියට නීති විරෝධී අගමැතිවරයකු පත්කර, පාර්ලිමේන්තුව වාරාවසාන කර, කල් තබා, පසුව විසුරුවා හැර, නීති විරෝධී මහ මැතිවරණයක් නියම කිරීම එම කුමන්ත්‍රණ ව්‍යාපෘතියේ විශේෂාංග විය.
මේ ව්‍යාපෘතිය සාධාරණය කිරීම සඳහා දේශපාලකයන් කියන කරන දේ අපට තේරුම් ගත හැකිය. තමන්ගේ බල ව්‍යාපෘතීන් සඳහා ඕනෑම දෙයක් කීමට, කිරීමට ඔවුන් සැදී පැහැදී සිටින හෙයිනි. එහෙත්, අවාසනාව නම්, සමාජයේ වියතුන් බුද්ධිමතුන් හැටියට අනන්‍යතාවක් ඇති, පිරිස – ආචාර්ය, මහාචාර්ය, නීතිඥ වැනි අභිධානයන්ගෙන් හැඳින්වෙන සමහරුන් – මේ අප-ව්‍යාපෘතිය සාධාරණය කිරීමට විවිධාකාර තර්ක ගෙනහැර පෑම හා ඒ වෙනුවෙන් කළ පෙනීසිටීමයි.
ඔක්තෝබර් 26 වැනිදායින් පසු, විවිධ මාධ්‍ය හරහා එළිදුටු විවිධ සංවාද වේදිකාවල ඔවුන් දැක්වූ අදහස් කිහිපයක්, පුද්ගලයන් ගැන නොසලකා උපුටා දැක්වුවහොත් මෙසේය.
- ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා ඇතිවුණේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ අර්බුදයක් නොවේ. හුදෙක් දේශපාලන බල ව්‍යාපෘතිවල ගැටුමකි.
- ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු ලොකු චිත්‍රයකි. එය සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති කිරීම හරිද වැරදිද, එය ව්‍යවස්ථානුකූලද නැද්ද වැනි ප්‍රශ්නවලට ‘ලඝු කොට’ කතාකිරීම වැරදිය. එසේ කිරීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳව නොදැනුවත්කමින් කරන වරදකි.
- ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා හා ඉන්පසු සිදුවූ දේ පැහැදිලි කරගන්නට පළමුව අප ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු කුමක්දැයි අර්ථ දක්වාගත යුතුය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳව අප හැමට එකඟ විය හැකි අර්ථ නිරූපණයක් කරගත යුතුය.
- ලංකාවේ සිදුවුණේ ලෝක අර්බුදයක කොටසකි. ඒ නිසා, ලංකාව තුළ මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු සෙවීම වරදකි.
- ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා කම්පනය හා පසුකම්පන, රටේ විධායකය 19 වැනි සංශෝධනය විසින් බෙලහීන කිරීමේ ප්‍රතිවිපාකයකි. ඒ නිසා මෙවැනි තත්ත්වයන් අනාගතයේදී ඇති නොවීමට කළ යුත්තේ හැකි තරම් විධායකය තවත් ශක්තිමත් කිරීමය.
- ලංකාවේ පක්‍ෂ කියා දෙයක් නැත. ලෝකයේත් පක්‍ෂ කියා දෙයක් නැත. අද ලෝකයෙන් පක්‍ෂ තුරන් වෙමින් තිබේ. ඒ නිසා පක්‍ෂ ඈඳාගනිමින් කතාකිරීම තේරුමක් නැති දෙයකි.
- ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය එහි නියම අර්ථයෙන් ලෝකයේ කොහේවත් භාවිත නොවේ. ඒ නිසා, ඔක්තෝබර් 26 හා ඉන් පසු සිදුවීම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සමග පටලවාගෙන කතාකිරීම සුදුසු නැත.
- ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් යනු මහජනතාව විසින් නිර්මාණය කරනු ලබන්නකි. ඒ නිසා, අවශ්‍ය විටෙක ඒ මහජනතාවට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව නොසලකා ක්‍රියාකළ හැකිය.
- 1978 ව්‍යවස්ථාවෙන් ඇතිවිය හැකි අනාගත දේශපාලන අර්බුද ගැන, 1978දී ආචාර්ය ඇන්ඇම් පෙරේරා කළ විග්‍රහයන් අදට අදාළ නැත. ඔහු ඒවා කළේ ඒ කාලයට සාපේක්‍ෂවය. ඒ නිසා දැන් ඒවා යල් පැනලාය.
බැලූ බැල්මටම මේවා නානාප්‍රකාර විදග්ධ හා ගැඹුරු තර්කය. ඇසු දුටුවන් විස්මයට පත්කරන ‘ලොකු චිත්‍රයක්’ ගැන පැහැදිලි කරන තර්කය. උදාහරණයක් ලෙස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන අප සියලු දෙනාම එකඟවන එක නිර්වචනයක් පමණක් තිබිය යුතුයැයි කියන විට, ලංකාවේ පක්‍ෂ කියා දෙයක් නැතිය කියන විට, ඒ ‘වියතුන්’ අප කිසිවකු නොදන්නා කුමක් හෝ මහා ගැඹුරු දැනුමක් දෙසන්නේ යැයිද, නීති විරෝධීව මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති කිරීම ‘නොවන’ අමුතු දෙයක් ඔක්තෝබර් 26දා සිදුවන්නට ඇතැ’යිද සිතා මහජනතාව අන්දමන්ද වන්නට ඇත.
එක් රූපවාහිනී විවාදයකදී, එවැනි එක් වියතෙකු ලංකාවේ තිබුණේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් නොවේයැ’යි කී විට, ඒ විවාදයට සහභාගි වී සිටි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පළාත් සභා මන්ත්‍රී නීතිඥ සුනිල් වටගල කෙටි පිළිතුරක් ප්‍රශ්නයකින්ම දුන්නේය. ඔහු ඇසුවේ, ‘ආචාර්යතුමා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන මොනවා කිව්වත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව පත්වෙලා නීත්‍යනුකූලව ධුරයේ හිටපු අගමැතිවරයා අයින් කරලා ව්‍යවස්ථාවට විරුද්ධව වෙනත් අගමැතිවරයකු පත්කිරීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ අර්බුදයක් නොවන්නේ කොහොමදැ’යි කියාය. ආචාර්යතුමාට ඊට වඩා සුදුසු පිළිතුරක් තවත් තිබේද?
ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා සිදුවුණේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ අර්බුදයක් නොවේ යැයිද දේශපාලන ව්‍යාපෘති අතර ගැටුමක් පමණක් යැයිද තර්ක කරන සමහරුන් එමගින් තහවුරු කරන්නට උත්සාහ ගන්නේ, එය ඒ තරම් ගණන් ගත යුතු නැති සුළු සිද්ධියක් බවය. එයින් සිදුවුණු භයානක ප්‍රතිඵලවලට කිසිවකු වගකිව යුතු නැති බවය. එවැනි දේ ලෝකයේ හැම රටකම පාහේ සිදුවන බවත්, ඒ රටවල එවැනි අවස්ථාවලදී ලංකාවේ මෙන් මහා කලබැගෑනි සිදුවී නැති බවත්ය.
ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා ඇරඹුණේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ අර්බුදයකි. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස පත්වී සිටි අගමැතිවරයාත්, ආණ්ඩුවත් ඉවත දා, ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව යමින්, අඩු ගණනේ පාර්ලිමේන්තුව තුළවත් බහුතර බලයක් නැති, කිසිම පනතක් නීතියක් පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි ඡන්දයෙන් සම්මත කරගත නොහැකි පුද්ගලයකු, අගමැති හැටියට පත්කිරීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ අර්බුදයක්, ගැටලුවක් නොවන්නේ කෙසේද?
ඒ අර්බුදයේදී එජාපය වැනි දේශපාලන පක්‍ෂවලට පිටතින්, එජාප පාක්‍ෂිකයන්ද නොවන, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ අනුගාමිකයන්ද නොවන, සමහර විට දේශපාලන වශයෙන් ඔහුට හා ඔහුගේ ප්‍රතිපත්තිවලටත් සපුරා විරුද්ධ මහ පිරිස්, තම තම හැකි පමණින් සිරිසේන-රාජපක්‍ෂ අප-ව්‍යාපෘතියට එරෙහිව පාරට බැස්සේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය විනාශ කරන්නට මේ බලලෝභීන්ට තවදුරටත් ඉඩ දිය නොහැකි නිසාය. අඩු ගණනේ ඒ දිනවල කොළඹ වීදිවල දිගහැරුණු ලොකු කුඩා උද්ඝෝෂණ, විරෝධතා ගැනවත් අවදියෙන් සිටියේ නම්, මෙය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ අර්බුදයක් නොවේ නම් වෙන කුමක්දැයි තේරුම් යනු ඇත.
එහෙත්, විවිධ විදග්ධ ආකාරවලින් එළිදකින මේ ප්‍රවාද සියල්ලේම අවසානාත්මක මහා පොදු සාධකයක් නම් තිබේ. ඒවා සියල්ලම, ජනාධිපති සිරිසේන හා මහින්ද රාජපක්‍ෂ ඔක්තෝබර් 26වැනිදා ගත් පියවර සාධාරණය කරමින් එතැන නැවතීමය. ඒ සියලු තර්ක අවසාන වශයෙන් සේවය කරන්නේ, සිරිසේන-රාජපක්‍ෂ බල ව්‍යාපෘතිය උදෙසා වීමය. මේ හිතුවක්කාර විධායකය තවත් ශක්තිමත් කරන්නට යෝජනා කෙරෙන්නේ එහෙයිනි.■
