පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්‍ෂ නායක ධුරය කෙසේ හෝ මහින්ද රාජපක්‍ෂ මන්ත්‍රීවරයා වෙත ලබා ගැනීම සඳහා මේ දිනවල කියන හා ඇසෙන බොරු තොගය දකින අසන විට, අපට සිතෙන්නේ අපේ ඇස්වලට නොපෙනෙන, කන්වලට නොඇසෙන, අපේ පුහුදුන් ශරීර ඉන්ද්‍රියයන් වෙත ගෝචර නොවන තවත් අමුතු සත්‍යයක් ලංකාවේ සිදුවන බව ය.
මහින්ද රාජපක්‍ෂ, නාමල් රාජපක්‍ෂ ප්‍රමුඛ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 27 දෙනකු, නොවැම්බර් 11 වැනිදා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගත්තේ හැංගි හොරා නොවේ. මහත් උජාරුවෙන් සියලු මාධ්‍ය ඉදිරියේ තවත් සංදර්ශනයක් පවත්වමින් ය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ එහි දී පක්‍ෂ සාමාජික මුදල්, සභාපති ජීඑල් පීරිස්ට තම අතින් ම ගෙව්වේ ය. ඉන්පසු සභාපති ජීඑල් පීරිස්ට සාමාජිකත්වය මහින්ද රාජපක්‍ෂ විසින් ම පිරිනමන ලදි. ‘නෛතික තත්ත්වයක් නිසා නොගත්තත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා අද පොදු ජන පෙරමුණේ නායකත්වය භාර ගත්තා යැ’යි මන්ත්‍රී ප්‍රසන්න රණතුංග එහි දී මාධ්‍යයට කීවේ ය. එහෙත් දැන් ඔවුන් කියන්නේ තමන් කිසිවකු පොදු ජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ලබා නොගත් බව ය.
තමන් පොදු ජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ලබා ගත් බව මීට පෙර කීවේත් ඔවුන් ම ය. එසේ ලබා නොගත් බව දැන් කියන්නේත් ඔවුන් ම ය. ඔවුන් පොදු ජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ලබා ගනිද්දී රටේ සියලු ම විiුත් හා මුද්‍රිත මාධ්‍ය ඒ ගැන වාර්තා කළේ ය. රාජපක්‍ෂවරුන්ට හිතැ’ති පෞද්ගලික මාධ්‍ය එය වාර්තා කළේ මහත් උජාරුවෙනි. ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂයේ හා එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ සාමාජිකයන් වී සිටිය දී වෙනත් දේශපාලන පක්‍ෂයක සාමාජිකත්වය ලබා ගැනීම නිසා, ඒ ගැන විනය පියවර ගන්නේ ද යන්න ශ්‍රීලනිපයේ මහලේකම්වරයාගෙන් ද සමහර ජනමාධ්‍ය ඒ මොහොතේ විමසා තිබුණි. ඔක්තෝබර් 26 වැනි දා තමා විසින් අගමැති ධුරයට පත් කරනු ලැබ තිබියදීත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂ පොදු ජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ලබා ගැනීම ගැන ජනාධිපතිවරයා සිටින්නේ බලවත් කනස්සල්ලකින් බව ද තව දුරටත් වාර්තා විය.
මේ පිරිස ම, මාස දෙකකට පෙර අගමැතිකම ලබා ගැනීම සඳහා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මුළුමනින් ම උල්ලංඝනය කළහ. ඒ ගැන දස අතින් විරෝධය නැග එද්දී, තමන්ගේ ස්ථාවරය සාධාරණ කිරීමට අරුම පුදුම තර්ක ඉදිරිපත් කළහ. අවසානයේ අගමැතිකම ගත්තේ මහජන පරමාධිපත්‍යය රැක ගැනීම සඳහා යැ’යි තවත් අසම්බන්ධ බොරුවක් ගෙතූහ.
ඒ විදියට ම, මුලින් පොදු ජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ලබාගෙන, පසුව එය විපක්‍ෂ නායකකම ලබා ගැනීම සඳහා බාධාවක් වන බව පෙනී ගිය නිසා, තමන් සාමාජිකත්වය ගත්තේ නැතැ’යි අසම්බන්ධ බොරුවක් ගෙතූහ.
ඔවුන් අපට කියන්නේ, අපේ ඇස්වලට පෙනෙන, කන්වලට ඇසෙන දේ බොරු බව ය.
මහජනතාව ඉදිරියේ මේ පිරිස මේ තරම් බොරු කියන්නේ කුමකට ද? පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්‍ෂ නායකකම ලබා ගැනීම සඳහා ය. ඒ විපක්‍ෂ නායකකම ඉල්ලන මහින්ද රාජපක්‍ෂ මන්ත්‍රීවරයා, තමා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයකු ලෙස පත් වූ 2015 අගෝස්තුවේ සිට මේ දක්වා පාර්ලිමේන්තුවේ රැස්වීම් කීයකට සහභාගි වී තිබේ ද? විවාද කීයක දී තම අදහස් පළ කර තිබේ ද? ඡන්ද විමසීම් කීයක දී තම ඡන්දය පාවිච්චි කර තිබේ ද? පිළිතුරු ලජ්ජා සහගත ය. අනෙක් අතට, මේ පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්‍ෂ නායකකම වැඩිම වුණොත් පවතින්නේ තවත් අවුරුදු එකහමාරකි. එවැනි දෙයක් ලබා ගැනීම සඳහා මේ තරම් පහත් ලෙස බොරු කළ හැකි නම්, ඔවුන්ට බොරු නොකළ හැක්කේ කුමක් සඳහා ද?
මේ පිරිස පෙන්වන්නේ, ලංකාවේ දේශපාලනඥයන් තරම් විලිලජ්ජා නැති, ආචාර ධාර්මික බැඳීමක් නැති තවත් දේශපාලකයන් පිරිසක් ලෝකයේ වෙන කොහේවත් සිටිය නොහැකි ය යන්න ය. බල ලෝභය සඳහා මේ තරම් අධම, පහත් තත්ත්වයකට වැටෙන වෙනත් පිරිසක් නැති ය යන්න ය.
තමන් කරනවා යැ’යි කියන දේශපාලනයට, තමන්ට ඡන්දය දෙන මහජනයාට අංශු මාත්‍රයක හෝ ආචාර ධාර්මික වගවීමක් තිබේ නම්, මේ සා බොරු කළ හැකි ද? ■
