සැහැල්ලු පන්දුවලට නොපෙනෙන වාහන අවභාවිතාවේ ඇත්ත

මැච් පික්සින් හෙවත් ක්‍රිකට් තරග මුදලට පාවාදීමේ කටයුත්තකට ශ්‍රී ලංකාව අතිදක්ෂ බව දැන් ලෝකයම දනී. මේවාවලදී සිදුවන්නේ පිතිකරුවන් වුවමනාවෙන්ම කඩුළු පූජා කිරීම හෝ පන්දු යවන්නන් අසීරු නොවන පන්දු යවා පිතිකරුවන්ට ලකුණු ලබාගැනීමට ඉඩදීමය. ඊට අමතරව තීරණාත්මක උඩ පන්දු අත්හැරීම් සහ පිති ප්‍රහාරයක් නොවළක්වා හතරේ සීමාවට යෑමට ඉඩදීමේද සිදුවිය හැකිය.
ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන ක්ෂේත්‍රයේ කටයුතුද ඒ අරභයා වූ මාධ්‍ය වාර්තාකරණයන්ද සමහර විට මැච් පික්සින් ඝාතනයේ යැයි සිතේ. මාධ්‍යකරුවන්, දේශපාලනඥයන්ගෙ න් ඇසිය යුතු තීරණාත්මක ප්‍රශ්න අසන්නේ නැත. දේශපාලනඥයන්ට ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සඳහා මාධ්‍යකරුවන් යවන්නේ අසීරු නොවන සැහැල්ලු පන්දුය. ඒවාට දේශපාලනඥයන් එල්ලකරන හයේ හා හතරේ පාරවල් දැස් මවිත කරවන සුළුය.
ඉතිං ඉන් පසු මාධ්‍යයේ කථාබහ ඇති වන්නේ තීරණාත්මක ප්‍රශ්නය ගැන නොවේය. ඒ වටා ඇති හෝ ඊට කිසිසේත් සම්බන්ධයක් නැති කරුණු කාරණා වටාය. අවසානයේ මාධ්‍ය මඟින් තොරතුරු දැන ගන්නා බහුතර ජනයා ගිලගන්නේ එයය.
ජනාධිපති පරීක්‍ෂණ කොමිෂන් සභා, අධිකරණ නඩු විභාග ආදියේ දීද මෙවැනි සැහැල්ලු පන්දු හෝ නිපන්දු එල්ල කිරීම්ද ඒවාට අතදිගහැර පහරදීමේද දැක ගත හැකිය. එවිට මාධ්‍යය සිය න්‍යාය පත්‍රය අනුව ක්ෂණිකව අල්ලා ගන්නේ එම අවශේෂ කාරණායය. සැබෑ ප්‍රශ්නය ගැන ජනතාවට දැනුවත් වීමත් ලබාදෙන්නේ නැති තරම්ය.
ඊට ඇති මෑතක හොඳම උදාහරණය වන්නේ හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ කාර්ය මණ්ඩල ප්‍රධානී ගාමිණී සෙනරත් ඇතුළු තිදෙනෙකුට එරෙහිව කොළඹ ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණයේ විභාග වන නඩුවය. එම නඩුවට අදාළ මුදල් අවභාවිතය රුපියල් ලක්ෂ ගණනක් නොවේ. එය රුපියල් මිලියන ගණනකි. පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසය. එම නඩුවට අදාළ මූලික පරීක්‍ෂණයක් කරන සමයේ ප්‍රකාශයක් ලබාදීම මඟහරිමින් ගාමිණි සෙනරත් හැංගිමුත්තන් කළ ආකාරයත් ඔහුව අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් වළකින ලෙස උසාවිවලින් ඉල්ලීම් සිදුකිරීමත් එදා දෙවෙනි වූයේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නාටකයට පමණය. එදා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ද පරීක්‍ෂණ ආයතනවලට ප්‍රකාශ ලබාදීම මඟහරිමින් රටේ උසාවිවලින් ඔහුව අත්අඩංගුවට නොගන්නා ලෙස ඉල්ලීම් සිදුකිරීම විලාසිතාවක් බවට පත්කරගෙන තිබුණි.
හම්බන්තොට හසට් රිජන්සි හෝටලය ඉදිකිරීම සඳහා යැයි කියමින් රුපියල් මිලියන 315ක මුදලක් වැය කර කිසිඳු ඉදිකිරීමක් සිදුකර නොතිබීම, ගාමිණී සෙනරත් ඇතුළු පිරිසට එරෙහි ප්‍රධාන චෝදනාව විය. ( එම හෝටලය ඉදිකිරීම් මුල් ඇස්තමේන්තු ගත වියදම වූයේ රුපියල් බිලියන 4ක් හෙවත් රුපියල් කෝටි 400කි)
මේ හෝටල් ව්‍යාපෘතිය සඳහා ශ්‍රී ලංකා රක්ෂණය, ලිට්රෝ ගෑස් සමාගම හා සේවක අර්ථසාධක අරමුදල යන රාජ්‍ය ආයතන මූල්‍ය දායකත්වය දරා තිබුණි. නඩු විභාගයේදී ලිට්රෝ ගෑස් සමාගමේ නිලධාරීන්ව ගෙන්වා සාක්ෂි විමසන්නට අවශ්‍ය වූයේ මේ මහා මූල්‍ය අපරාධය තහවුරු කර ගැනීම සඳහාය. එහෙත් පෙර විස්තර කළ ආකාරයටම සිදුවූයේ එම මහා මූල්‍ය වංචාවට කිසිසේත්ම සම්බන්ධයක් නැති ප්‍රශ්නයක් හෙවත් නිපන්දුවක් විත්තියේ නීතිඥයන් විසින් එල්ලකිරීමත්, ඒ බව දැනගෙන සිටි සාක්ෂිකරුවා විසින් එයට වැරදී පහරදීමත්ය. එම පහරදීමේ ප්‍රතිඵලය වූයේ මූලික ප්‍රශ්නය මඟහැර මාධ්‍ය තුළ අවශේෂ ප්‍රශ්නයකට ඉඩකඩ විවරවීමය.
එම අවශේෂ ප්‍රශ්නය තුළ රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිතයක් සිදුවී තිබේ නම් ඒවාට එරෙහිව කටයුතු කළ යුතුමය. ඒ පිළිබඳ විවාදයක් නැත. එහෙත් එහිදී රුපියල් දහ පහළොස් දාහට වඩා රුපියල් මිලියන ගණන් ප්‍රමුඛ විය යුතුය. ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන දෙසැම්බර් 11 වැනිදා රාත්‍රී පැවති ශ්‍රීලනිප හා පොහොට්ටු මන්ත්‍රීන්ගේ සාකච්ඡාවේදී ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවේ වංචා දූෂණ සෙවීමට ජනාධිපති පරීක්‍ෂණ කොමිෂමක් පත්කරන බවය. අලුත් කොමිෂන් පත්කිරීමත් කිනම් කාලයකට අයත් වුවත් වංචා දූෂණ සෙවීමත්, එම වංචා දූෂණවලට එරෙහිව නීති මඟින් කටයුතු කිරීමත් අප අගය කරන කාරණය.
තව තවත් වාර්තා ගොඩගසා ගැනීමට ප්‍රථම ජනාධිපතිවරයාට දැනටමත් ඔහු සතුව ඇති වාර්තා දෙකකින් බොහෝ වැඩ වංචා දූෂණවලට එරෙහිව කළ හැකිය. එකක් විශේෂ ජනාධිපති විමර්ශන කොමිෂන් සභා වාර්තාවය. අනෙක බැඳුම් කර වාර්තාවය. පළමුවෙන්ම කළ යුත්තේ මේ වාර්තා දෙක සම්පූර්ණ වශයෙන් ප්‍රසිද්ධියට පත්කිරීම හෝ පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීමය.
කළ යුතු නිවැරදි දේ නොකර ජනාධිපතිවරයා වහසිබස් දොඩවන බවත්, ඔහුගේ සෙවළ කථාවලට පදනමක් නොමැති බවත් දේශපාලනඥයන්ට භක්තිමත් නොවන මහජනයා දැන් හොඳින්ම දන්නා කරුණක්ය.
පරීක්‍ෂණ කොමිෂන් සභා වාර්තා නොවුණත් යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට පත්වීමෙන් පසු රාජ්‍ය දේපල අවභාවිත කිරීම සම්බන්ධයෙන් සැකසූ වාර්තා කිහිපයක්ම ඇත්තේය. ඒවා පිළිබඳ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හොඳින්ම දැනුවත්ය. අතීත සිදුවීම්වලට අදාළව මතකය අමතකවීමේ ලක්ෂණ ඔහු මේ වනවිට දැඩිව පෙන්නුම් කරමින් සිටින නිසා එවන් වාර්තාව කරුණු කිහිපයක් ඔහුගේ අවධානයට යොමු කිරීම වටිනේයැයි සිතේ.
එම වාර්තාවන්නේ ජනාධිපති කාර්යාලය විසින් නඩත්තු කටයුතු සිදුකරනු ලැබූ වාහන ලැයිස්තුය. එම වාර්තාවල අඩංගු කරුණු කිහිපයක් පසුගිය ‘අනිද්දා’ පුවත්පතේ සඳහන් කර තිබූ අතර මෙවර අප උත්සාහ කරන්නේ ඊට වඩා තොරතුරු සංඛ්‍යාවක් ජනාධිපතිවරයාගේ මතකයට යොමුකරන්නටය.
එම වාහන ලැයිස්තුවට අනුව පැහැදිලි වෙන්කිරීම් කිහිපයක් හඳුනාගත හැකිය. ඒ දේශපාලනඥයන්ට, නිලධාරීන්ට, ජනාධිපති බිරිඳට, හමුදාවට, තරුණ කටයුතුවලට, පන්සල්වලට, ප්‍රාදේශීය කාර්යාලවලට , කළාකරුවන්ට හා බලවත් පුද්ගලයන්ට ආදි වශයෙන්ය.
රාජ්‍ය අයවැය අනුමත කරද්දී රජයේ කාර්යාල වශයෙන් ‘ජනාධිපති ආර්යාවගේ කාර්යාලය’ යනුවෙන් යුතු කාර්යාලයකට මුදල්වෙන් කිරීමක් සිදු නොකළද මෙහි ජනාධිපති බිරිඳගේ කාර්යාලයටද වාහන 3ක් වෙන්කර ඇත. එය කමක් නැතැයි මොහොතකට සිතුවද අදහගත නොහැකි තවත් වෙන්කිරීමක් මෙහි ඇත. එහි නම වන්නේ “සමීප ඥාතින්” යන්නය. VVIP හෙවත් අතිවිශේෂ පුද්ගලයන්ට වෙන් කර ඇති වාහන 151ක් වූ ලැයිස්තුවේ එම සමීප ඥාතීන්ගේ වාහන 5ට අයත් KM 8583 දරණ කාරයට මාසික කුලිය රුපියල් 50,000කි. KP 2383 අංකය දරණ කාරයට මාසික කුලිය රුපියල් 45,000කි. KP 2382 අංකය දරණ කාරයට මාසික කළිය රුපියල් 50,000කි. GY 9384 අංකය දරණ කාරයට මාසික කුලිය රුපියල් 50,000කි. KR 5382අංකය දරණ කාරයට මාසික කුලිය රුපියල් 120,000කි.
මෙම වාහන භාවිත කළ රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ සමීප ඥාතීන් කවුරුන්දැයි දැන ගැනීමට සාමාන්‍ය මහජනතාව පමණක් නොව දේශපාලන කථිකාව තුළ සිටින පුද්ගලයන්ද කැමති බවට කිසිඳු සැකයක් නැත.
එමෙන්ම මෙම ලැයිස්තුවේ ඇති තරුණ කටයුතු අංශය යනු කුමක්දැයි යන්න හා එම අංශය භාවිත කළ වාහන 15 භාවිත කළ පුද්ගලයන් කවුරුන්ද යන්න හා එම අංශයට නායකත්වය ලබාදුන්නේ කවුරුන්ද යන්න පිළිබඳවද දැනගැනීමට ඉහත සඳහන් අය කැමති බවට සැකයක් නැත.
තවද නාවික හමුදාව වශයෙන් සඳහන්කර ඇති වාහන 18 භාවිත කළේ කවුරුන්ද යන්නද එම කටයුතු බාරව සිටියෝ කවුරුන්ද යන්න පිළිබඳව දැනගැනීමට තවදුරටත් ඉහත අය කැමති බවට සැකයක් නැත.
ඉහත වාහන 151 ක්වූ අති ප්‍රභූ ලැයිස්තුවේ ඇති විශේෂත්වය වන්නේ එම වාහන කුලී පදනම මත ලබාගෙන ඒවා භාවිත කළ පුද්ගලයන්ට ලබාදි තිබිමය. ඒවාහි මාසික කුලී මුදල රුපියල් 30,000සිට රුපියල් 175,000 දක්වා අගයක් ගනී.
මෙසේ මුදල් ගෙවා වාහන ලබාදුන් අය අතර පුජ්‍ය වටිනාපහ සෝමානන්ද හිමි, පූජ්‍ය ගැටමාන්නේ ගුණානන්ද හිමි, එගොඩ උයනේ ඥාණ විමල හිමි හා අක්මීමන දයාරත්න හිමි යන භික්ෂුන් සිටිති. දේශපාලනඥයන් ලෙස රජීව විජේසිංහ, සිවනේසතුරේ චන්ද්‍රකාන්තන් හෙවත් පිල්ලෙයාන්, මාධ්‍යම පළාත් ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා එස්.චන්ද්‍රසේකරන් මිය, රොහාන් අබේගුණසේකර, තිළිණ බණ්ඩාර තෙන්නකෝන්, ඒ.එච්.එම් අස්වර්, ප්‍රියංගනී අබේධීර, හීන්මහත්තයා ලියන්ගේ, වී.පුත්‍රසිගාමනි ආදීන් සිටී. එමෙන්ම විශේෂ රාජකාරි යනුවෙන් හැඳින්වූ ලැයිස්තුවේ අය අතර පසුගිය සතියේ සඳහන් කළ විමල් වීරවංශගේ පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් ඇතුළු නියෝජිතයින්ට අමතරව වාසුදේව නානායක්කාර, චන්දන කත්‍රිආරච්චි ආදීන් සිටිති.
හිටපු නාවික හමුදාපතිවරු වූ සෝමතිලක දිසානායක , ජයනාත් කොළඹගේ ආදීන්ද, හසන් මවුලානා පූජක තුමාද, රොස්මන්ඞ් සේනාරත්නද, මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ මස්සිනා වූ වෛද්‍ය ලලිත් චන්ද්‍රදාසද සිටී.
අනෙක් වාහන වූ කලී ජනාධිපති කාර්යාලයේ මෙහෙයවීමෙන් පාවිච්චි කළ රජයට අයත් වාහන 556 ක ලැයිස්තුවය. එහි එහි හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ නිල තනතුරු දරන්නන් මෙන්ම තනතුරු නොදරන්නන් හඳුනාගත හැකිය. නිල තනතුරු දරන්නන් පවා පාවිච්චි කළ වාහන ගණන අදහගත නොහැකි තරම් ඉහළ අගයක් ගනී. ගාමිණි සෙනරත් (ජනාධිපති කාර්ය මණ්ඩල ප්‍රධානී ලෙස) ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ (ආරක්‍ෂක අමාත්‍යංශයේ ලේකම් ලෙස), චමල් රාජපක්‍ෂ (කථානායක ලෙස) ලලිත් වීරතුංග (ජනාධිපති ලේකම් ලෙස) ඒ අතරින් කැපී පෙනේ.
එම ලැයිස්තුවේ සිටින දේශපාලනඥයන් අතර ඉදිරියෙන්ම ඉන්නේ සජින්වාස් ගුණවර්ධනය. ඔහු බාරයේ තිබී ඇති වාහන සංඛ්‍යාව 9ක්ය. ඊළඟට කප් ගසා ඇත්තේ ඩලස් අලහප්පෙරුම හා ශ්‍රී රංගා යන මන්ත්‍රීවරුන්ය. ඔවුන් දෙදෙනා වාහන දෙක බැඟින් භාවිත කර ඇත. අනෙක් දේශපාලනඥයන් වන්නේ වී.කේ . ඉන්දික, මහින්දානන්ද අලුත්ගමගේ, ප්‍රියංකර ජයරත්න, පී.දයාරත්න, නිර්මල කොතලාවල, සුසන්ත පුංචි නිලමේ, වඩිවෙල් සුරේෂ්, මර්වින් සිල්වා, නිශාන්ත මුතුහෙට්ටිගම, මිලින්ද මොරගෙ ාඩ, ලක්ෂ්මන් සෙනෙවිරත්න, නිමල් විජේසිංහ, අබ්දුල් කාදර්, උපෙක්ෂා ස්වර්ණමාලි, මනුෂ නානායක්කාර, අර්ල් ගුණසේකර හා භාරත ලක්ෂමන් ප්‍රේමචන්ද්‍රගේ බිරිඳ ආදීන්ය.
මෙම ලැයිස්තුවේ ඇති අනෙක් විශේෂත්වය වන්නේ පන්සල් ගණනාවකට හා බෞද්ධ භික්ෂුන් ගණනාවකටද වාහන ලබාදි තිබීමය. එම පන්සල් හා භික්ෂුන් වහන්සේලා වන්නේ යාපනය නාග විහාරය , සිතුල්පව්ව පන්සල, පූජ්‍ය මාතලේ අමරවංශ හිමි, පූජ්‍ය පල්ලත්තර සුමනජෝති හිමි, පූජ්‍ය ඇල්ලේ ගුණවංශ හිමි, දෙනියාය පන්සල, හෙල්ලල පන්සල, සියඹලාන්ඩුව පන්සල, මහානායක රෝහණ පාර්ශවය රුහුණු කතරගම දේවාලය, මල්වතු අස්ගිරි අනුනායක හිමිවරු, රුවන්වැලි සෑ මහ නායකහිමි. රාමඤ්ඤ නිකායේ මහානාහිමි, එල්ලාවල මේධානන්ද හිමි යන අයය.
මෙම සටහනේ සඳහන් කළ හා සඳහන් නොකළ මෙම ලැයිස්තුවල සිටින අයට වාහන ලබාදුන්නේ කිනම් හේතුවකටද යන්න ඇත්ත වශයෙන්ම මේ රටේ පුරවැසියන් දැන ගත යුතුය. ඒ මේ සඳහා වැය කළ මුදල් මහජන මුදල් වන බැවිනි.■