ජඩමාධ්‍යකාරයන්ගේ දඩයමට ගොදුරු වුණු කහවත්තේ පවුල ගැන පුතකුගේ අදහස්

කහවත්ත, වැල්ලඳුර, වෙලේවත්තේ විසූ ජේ.එම්. විනීතා ජයසුන්දර (71) ප්‍රදේශයේ ප්‍රකට සමාජ ක්‍රියාකාරිනියක වූ අතර ප්‍රදේශයේ සමිති සමාගම් 15ක පමණ සාමාජිකත්වය හා ඉහළ නිලතල දරමින් ඉතා සමාජශීලි ජීවිතයක් ගත කළ, ප්‍රියමනාප, ක්‍රියාශීලී තැනැත්තියකි. 2023 දෙසැම්බර් 13 වෙනිදා ගෙල කපා ඝාතනය කරන ලද ඇගේ දේහය නිවසේ පිටුපස කොටසේ වැටී තිබිණ. පොලිසිය පරීක්‍ෂණ ඇරඹීය. පසුව, ඇගේ දේහය පිළිබඳ අවසන් කටයුතු සිදුවුණු දින, බාල දියණිය, මේනකා සංජීවනී ඝාතනයට සැකකාරියක ලෙස අත්අඩංගුවට ගැනිණ. ඉන්පසුව ජනමාධ්‍ය හරහා ගොඩනැගුණු කතාව දැන් මුළු රටම දනියි. නැවතත් ඒ කතාව විස්තර සහිතව ලිවීමෙන්, එම ජඩ-මාධ්‍ය අපයෝජනය පුනරුච්චාරණය කිරීමක්ම සිදුවන බැවින් එසේ නොකෙරේ.

එහෙත්, සාරාංශයක් ලෙස කිවහොත්, එම ජඩ-මාධ්‍යවලට අනුව, විනිතා ජයසුන්දර මහත්මිය මරා දමා ඇත්තේ ඇගේ බාල දියණිය වන මේනකා සංජීවනීය. ඝාතනය වූ දින ඇගේ ‘සැකසහිත’ හැසිරීම ආදියේ සිට පොලිස් නිල සුනඛයා මියගිය කාන්තාවගේ ‘දේහය අසල තිබුණු ඔරලෝසුව ඉව කර දියණියගේ කාමරය තුළට යාම’ ආදි වූ තවත් ‘සිදුවීම්’ද සැලකිල්ලට ගෙන පොලිසිය ඇය සැකපිට අත්අඩංගුවට ගෙන තිබිණ. පසුව, මහේස්ත්‍රාත්වරයා වෙත ඉදිරිපත් කරන ලදුව ඇය රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරගත කරන ලද්දීය.
මේ ඝාතනයද ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධ පුවත්පත්, රූපවාහිනි නාලිකා, අන්තර්ජාල නාලිකා, යූටියුබ් නාලිකා හා වෙබ් අඩවි, ගොසිප් අඩවි, සමාජ මාධ්‍ය ආදි සෑම මාධ්‍යයකටම පාහේ රසවත් ගොදුරක් බවට සැණෙකින් පත්විය.

මීට පෙර, රත්නපුරේ කොටකෙතන ඝාතන වැල, කොටදෙනියාවේ සේයා සදෙව්මි දැරිය ඝාතනය, කොළඹ කොටුව වේල්ල වීදියේ, ගමන් මල්ලක දමා තිබියදී හිස සුන් සිරුරක් ලෙස හමුවූ කුරුවිට තෙප්පනාවේ, තිළිණි යසෝධරා ජයසුන්දර ඝාතනය ආදි ඝාතන සම්බන්ධයෙන් සිය මාධ්‍ය අපයෝජනය කළ මාධ්‍යකාරයෝ (ඔවුහු ජඩ-මාධ්‍යකාරයෝය.) ඒ විදියටම, කිසිම අඩුවක් නැතිව, කහවත්ත ඝාතනයේදීද සිය ජඩ-මාධ්‍යකරණයේ නැවතත් නියැලෙන්නට පටන් ගත්හ.

කොවිඩ් සමයේදී මෙන්ම මේ දවස්වල පොලිසියේ ඊනියා යුක්තිය මෙහෙයුමේදීද ඔවුන් වැඩ කරන්නේ ඒ පුරුදු විදියටමය. ඉතිහාසයෙන් කිසිම පාඩමක් ඉගෙන ගන්නේ නැති බවත්, සිය මාධ්‍යවල රේටිංග් හා වෙළඳාමම මිස ජනමාධ්‍ය ආචාර ධර්ම කිසිවකුට වැඩක් නැති බවත්, නැවතත් ඔවුහු සිය ක්‍රියාවෙන්ම පෙන්වමින් සිටියෝය.

පොලිසිය, උසාවිය වටා කැමරා හා මයික්‍රපෝන මානාගෙන සිටිමින්, හඹා යමින්, ‘සැකකාරිය’ හා ‘මාතෘ ඝාතනය’ ගැන ප්‍රවෘත්ති නිර්මාණය කරමින්, කතා අලුතෙන් හදමින් මේ මාධ්‍ය ආයතනවල ප්‍රාදේශීය වාර්තාකාරයෝ තමන්ගේ වාර්තා මාධ්‍ය කාර්යාල වෙත එව්වෝය. මාධ්‍ය ආයතනවල සංස්කාරකවරු, නිෂ්පාදකයෝ හා ප්‍රවෘත්ති අධ්‍යක්‍ෂවරු, එම තොරතුරු ග්‍රැෆික් නිර්මාණ මගින් සජීවීකරණය කොට, මේනකා සංජීවනී, ආනන්තර්ය පාපකර්මයක් කළ තැනැත්තියක හැටියට සිය ප්‍රවෘත්ති විකාශන, නිව්ස් බී්‍රෆිං මෙන්ම බ්‍රේකිං නිවුස්වලින්ද හඳුන්වා දුන්නෝය. ඒ දිනවල හැම මාධ්‍ය නාලිකාවකම ප්‍රවෘත්තිවල වැඩි කාලයක් මෙන්ම ප්‍රමුඛ පුවත හෝ ප්‍රධාන පුවත වෙන්කර තිබුණේ මේ ‘ආනන්තර්ය පාපකර්මය’ ගැන දීර්ඝ ලෙස විස්තර කරන්නටය.

‘සැකකාරිය’ වන මේනකා සංජීවනී, ඝාතනය ගැන ‘පාපෝච්චාරණයක්’ පොලිසියට කර නැති බවද, ඝාතනය ගැන කිසිවක් නොකියන බවද මේ මාධ්‍ය වරින් වර වාර්තා කළේය. එහෙත් ඇගේ ‘සැකසහිත හැසිරීම්’ තිබෙන බවද ඒ වාර්තාවල විස්තර සහිතව අඩංගු විය. සමහර පුවත්පත් වාර්තාවල ඝාතන අවස්ථාවේ හුවමාරු වුණු දෙබස් පවා, ඇසූ දුටු ලෙස අපූරුවට ප්‍රතිනිර්මාණය කර තිබිණ.

දින කිහිපයකට පසුව, ජයසුන්දර මහත්මියගේ ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් පොලිසියේ සැකය එම නිවසට ආගිය පෙදරේරුවෙකු වෙත යොමුවිය. නමින් හෙතෙම දොලේ බාස්ය. ඔහු කහවත්ත, පලන්සූරියගම වසන්නෙකි. යුද හමුදා සේවයෙන් පළා ආ අයෙකි. ඔහුද අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදි. ඒ අනුව, දෙසැම්බර් 29 වැනිදා, පොලිසිය මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට දැනුම් දෙන්නේ, ඒ වන විට සැකකාරියක ලෙස රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරගත කර සිටි මේනකා සංජීවනී මේ අපරාධයට වගකිව යුතු නැති බැවින් ඇය මුදා හරින ලෙසය. මේනකා නිදහස් වූවාය. ‘ඇය අපේ බාරයට ගෙන රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරගත කරන ලෙස ඉල්ලුවේ ඇගේම ආරක්‍ෂාවටයි.‘ පොලිසිය පසුව කීවේය.

රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරයේ සිටි කාලය තුළ, තමා කුමන හේතුවක් නිසා බන්ධනාගාරගත කළාදැයි සිතාගන්නට බැරි තරමේ පුදුමයකින් ඇය පසුවන්නට ඇති බවට සැක නැත. ඒ කාලය තුළ මාධ්‍යවල යන්නේ මොනවාදැයි බලන්නට අසන්නට තරම් ඉස්පාසුවක් ඇයට නොතිබුණත්, බන්ධනාගාරයෙන් නිදහස්ව පැමිණි පසු, තමා ගැන මාධ්‍ය විසින් නිර්මාණය කරන ලද බොරු කෙතරම් විනාශකාරීදැයි තේරුම් ගන්නට අපහසු නොවන්නට ඇත. ඇය පශ්චාත් උපාධිධාරි, බුද්ධිමත්, මිත්‍රශීලී තරුණියකි. මැස්සකු මරන තරමේ වත් අපරාධයක් නොකරන අහිංසක හැසිරීමකින් හෙබියෙකි.

මියගිය ජයසුන්දර මහත්මියගේ වැඩිමහල් පුත්‍රයා ජානක සුනෙත් බණ්ඩාරය. සෞඛ්‍ය අධ්‍යාපන කාර්යාංශයේ නිලධාරියකු වන ඔහු ජනමාධ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයේ දීර්ඝකාලීන පළපුරුද්දක් ඇති ප්‍රකට හා ප්‍රවීණ ගුවන්විදුලි නිවේදකයෙකි. ඔහුගේ රාජකාරිය අනුව, ලංකාවේ සාතිශය බහුතරයක් විද්‍යුත් හා මුද්‍රිත මාධ්‍යවල මාධ්‍යවේදීන් ඔහුට හමුවෙයි. හෙතෙම ජනමාධ්‍යවේදීන් විශාල පිරිසකගේ සමීපතමයෙකි.

එහෙත්, තමාම නියෝජනය වන ජනමාධ්‍ය විසින් තම මවගේ ඝාතනය ගැන හා බාල සහෝදරිය සැකකාරියක නොව වරදකාරියක ලෙස විස්තර කිරීම ගැන සුනෙත් බණ්ඩාර කතා කරන්නේ මහත් කම්පනයකිනි.

වැල්ලඳුර ගමේ මිනිසුන් පමණක් නොව මුළු රටේම ජනතාව විශ්වාස කළේ, ජනමාධ්‍යවලින් වාර්තා කළ කරුණුය. ඔවුන් මේනකා සංජීවනී මාතෘඝාතකයකු බවට පත්කර වැපිරූ ප්‍රවෘත්ති හා විග්‍රහ ය. පොලිසියෙන් සොයාගත් තොරතුරුවලට අමතරව, කතාවේ අඩුතැන් පිරවූයේ මේ ජඩ-මාධ්‍යකාරයන්ය.

නංගි නිදහස් වීම ගැන එදා නිවුස් එක මේන් නිවුස් එකේත් නෙවෙයි, නිව්ස් ඉන් බී්‍රෆ් එකේ තත්පර ගානකින් කිව්වා උඩින් උඩින්. උසාවිය සහ පොලිසිය කිව්ව එක දෙයක්වත් කියන්නේ නැතුව. මුලින් රිපෝට් කළා නම් අර වගේ ග්‍රැෆික් දදා, තවත් සාධාරණ කාලයක් මේ වින්දිතයන්ට, එහෙම නැත්නම් මාධ්‍යයේ දඩයමට අහුවෙච්ච අයට දෙන්න ඕනෑ නැද්ද? මං කියන්නේ ඒගොල්ලෝ රීච් එකට නම් වැඩ කරන්නේ, අපිට අඩුම තරමින් ආචාර ධර්ම අනුව ඊට සමාන කාලයක් දෙන්න ඕනෑනේ. නමුත් සමහර නාලිකා මුලින් ගහගෙන ගහගෙන ගියාට, අන්තිම දවසේ පළවෙනි නිවුස් එකට අරන් සියල්ල වාර්තා කළා.

ජනවාරි 1 වැනිදා නඩුව කැඳවන දවසේ කිසිම මාධ්‍යයක අවධානයකුත් නෑ. සැකකරු දොලේ බාස් ගෙනෙන එක ඔවුන්ට නිවුස් එකකුත් නෙවෙයි. එදා අධිකරණය කිව්ව දේවල් නිවුස් එකකුත් නෙවෙයි. මේ මේ සාක්‍ෂි ඉදිරිපත් වෙලා තියෙනවාය කියන එක නිව්ස් එකකුත් නෙවෙයි, අපේ අම්මාව අපේ නංගි මැරුවා කියන එක තමයි ඕගොල්ලන්ට ඕන වෙලා තිබුණේ. ඕනෑ වුණේ ඔවුන්ගේ මාධ්‍යවල රීච් එක හදාගන්න මිසක් සත්‍යය වාර්තා කරන්න නෙවෙයි.

ඒ විතරක් නෙවෙයි, බොරු පින්තූර දාලා ගැහුවා. අපේ එෆ්බීවලින් ෆොටෝ අරගෙන ගැහුවා. තැන් තැන්වල ඉන්න අපේ පවුලේ කීර්තිමත් අයගේ නම් ඈඳලා ගැහුවා. මාධ්‍ය ගිහින් ගමේ අය ඉන්ටර්වීව් කළා කියනවානේ. එහෙම මාධ්‍යවලට කතාකරලා තිබුණේ නැහැ ගමේ අය. ඒවා හිතලු කතාකළ ඒවා. ඊට අමතරව යූටියුබ් කෙලින්ම ගැහුවා මෙයා (නංගි) අම්මාව මැරුවා කියලා ‘පාපෝච්චාරණය කළා’ කියලා. ‘මගේ අම්මත් එක්ක ඉන්න බෑ. මං මරාගත්තා’ කියලා නංගි කියන විදියට තමයි ඒ අය කිව්වේ. නංගි මදුරුවෙක්වත් මරන්නේ නැති කෙනෙක්. එයා කිසිම මාධ්‍යයකට කතාකළේ නැහැ. මෙයාගෙන් ඇහුවොත් මැරුවාද කියලා මෙයාට කියන්න තියෙන්නේ මං මැරුවෙ නැහැ කියලා විතරයිනේ. හැබැයි මිනිස්සු හිතලු මාධ්‍යවල ගැහුවා.

අපේ අම්මාව මරාගත්ත නංගිව අපි ආරක්‍ෂා කරනවා කියලානේ පෙනෙන්නේ. විශේෂයෙන් කහවත්ත පොලිසියේ ස්ථානාධිපති සහ කාර්ය මණ්ඩලයත් පොලිසියේ ආරක්‍ෂක අංශවල සියල්ලනුත් අපට සහාය දුන්නා. අනෙක් එක අපි ගමේ වුණත් නීති විරෝධී දේවල්වලට විරුද්ධ වෙන නිසා, අවස්ථාවාදීන් බලා ඉන්නවානේ නීතිගරුක මිනිසුන්ට ගහන්න,
අම්මාගෙ දානෙ ඉවරවෙලා නංගිව අත්අඩංගුවට ගත්තාට දවස් දෙකකට පස්සේ මම රැස්වීමක් තිබ්බා ගමේ මිනිසුන්ට. මං කතාකරලා කිව්වා, නියම කෙනා අල්ලන්න ඕනෑ. මගේ අම්මවයි මරලා තියෙන්නේ. මාධ්‍ය කියන ඒවා විස්වාස කරන්න එපා, ඇත්ත මොකක්ද කියලා බලාගනිමු කියලා. එහෙම කළේ නැත්තං අද කතාකරන්න මාවවත් ඉතුරු වෙන්නේ නැහැ. මිනිස්සු අපිව මරනවා. ඒ මාධ්‍යවලින් ඇතිකළ දේ නිසා. අපිට ගෙදර ඉන්න බැරිවුණා. ගෙදර වහලා ගියා. හත්දවසේ දානෙ දුන්නෙත් මාමලාගෙ ගමේ, අම්මාගේ මහගෙදර. හත්දවසේ දානෙත් පහුවෙලා පොලිසිය පරීක්‍ෂණවලට ආයෙත් ආවා.

සුනෙත් බණ්ඩාර තැබූ ෆේස්බුක් සටහනකි මේ. ලංකාවේ ජඩ-මාධ්‍ය භාවිතාව ගැන ජනමාධ්‍යකරුවකුගේ අතින් ලියැවුණු වේදනාත්මක සටහනක් හැටියට එය සැලකිය හැකිය.

‘ජනවාරි පළමුවැනිදා උසාවියේ දී වැඩ ඇල්ලුවෙමි. මගේ අම්මා මරාදැමීමට අදාළ වැදගත් සාක්ෂි රැසක් සමඟ සැකකරු (දොලේ බාස්) ඊයේ පැල්මඩුල්ල ගරු අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර තිබිණි. එහි කටයුතු සමීපව නිරීක්ෂණය කිරීමට මෙන්ම නඩු භාණ්ඩ නොවන අම්මා ඒ මොහොතේ පැළඳ සිටි ආභරණ කීපයක් ඇතුළු භාණ්ඩ උසාවි නියෝග පරිදි භාර ගැනීමට මම ගරු අධිකරණය තුළ සිටියෙමි. අම්මා මැරූ බවට සැක කරන දොලේ බාස් දැක දැක පෑ ගණනාවක් එම වහල යට සිටීම දුෂ්කර වුවද ඒ පෑ හතර උපේක්ෂාව පෙරදැරිව ඉවසුවෙමි.

නිරපරාදේ පොඩි නංගී අපහසුතාවට පත්වූ කාලයේ ඇයවත්, නඩුවේ කතාවත්, අපේ පවුලේ අයත් සිය මාධ්‍යයට වාර්තා කිරීමට උසාවි ගේට්ටුව අසල කැමරා, මයික්‍රපෝන සහ පෑන් මානාගෙන මගේ මිත්‍ර මාධ්‍යවේදීන් ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන කාර්යාලවල සිටින උසස් නිලධාරීන්ගේ මෙහෙයවීමෙන් (එහිද අතිබහුතරයක් මගේ සමීප මිතුරන්ය) පොරකමින් වෙනදා සිටියද ඊයේ එක් අයෙකුවත් එහි නොවීය.

සාක්ෂි සමඟ සැකකරු වන දොලේ බාස් ඉදිරිපත් කිරීම හෝ මෙතෙක් කල් මගේ මිතුරන් අතිශයෝක්තියෙන් වාර්තා කළ මිනීමැරුමේ යුක්තිය පසිඳලන ක්‍රියාවලිය ඔවුන්ට වැදගත් නොවුණේ මන්දැයි සිතාගත නොහැක.

මගේ පොඩි නංගී අම්මාගේ බෙල්ල කැපුවා කියා කිසිදු පදනමක් නොමැතිව දිගින් දිගටම වාර්තා කළ එක් ප්‍රධාන මාධ්‍යයක ප්‍රබලයෙකු වන මගේ මිතුරෙකුට මම අද උදේ කතා කළෙමි. ඒ දිනවල ග්‍රැෆික් රූප සමඟ නංගී අම්මාගේ බෙල්ල කැපුවා කියා තීන්දුව දුන් ඔවුන් නංගීව සියල්ලෙන් නිදහස් කළ පසු එය වාර්තා කළේ තත්පර ගණනක් බව මම නැවත මතක් කළෙමි.

‘මචං මං මේක නිවුස් ඩිරෙක්ටර්ට කිව්වා. එයා කිව්වා ඊළඟ නඩු දිනේදී ඒකෙ විස්තර එක්ක සාධාරණයක් කරනවා කියලා.’
ඔවුන් විසින් අගතියට පත් කරන ලද මමත්, නංගීත්, පවුලේ අයත් ඔවුන්ගෙන්ම සාධාරණයක් පතා කන්නලව් නොකළ යුතු නමුත්, ඒ ආයතනයේ සිටින්නේ මගේ සමීප මිතුරු, මිතුරියන් බැවින් මම තවත් ඉවසුවෙමි.

ඒත් මඳකින් මෙසේ කීවෙමි. ‘මචං ඊයේ නඩුව තිබුණා.. ඒත් ඒ ගැනවත් අර කරනවයි කිව්ව සාධාරණ වාර්තාකරණයවත් තත්පරයක නඩු වාර්තාවක්වත් ගියේ නෑනෙ ඊයෙත්.’
මගේ මිතුරා මෙසේ කීය. ‘අප්පට සිරි…. අහවලා (ප්‍රවෘත්ති අධ්‍යක්ෂ) දන්නේ නැතිව ඇති මචං..’

එතැන් සිට මේ දක්වා එහි ප්‍රවත්ති අධ්‍යක්ෂ හා මාධ්‍ය ජාලයේ අනෙක් විධායක ශ්‍රේණියේ මගේ මිතුරු මිතුරියන් ඇමතුවෙමි. වෙනදා මගේ ඇමතුමකට එසැණින් ‘ඔවු මචං, හෙලෝ සුනෙත්’ කියන උන් සියල්ල අද ප්‍රතිචාර නොදක්වති.
මට පෙනෙන්නේ ඔවුන්ගේ සදාචාරය එය බවය. කොතරම් සමීප මිතුරන් වුව දැන් සුහද කතා කර ඔවුන් නිසා අපට සිදුවූ අගතියට සාධාරණයක් ඉටු කර ගත නොහැකි බවය.

අහෝ මගේ මාධ්‍ය මිතුරු, මිතුරියනි, ඔබ මට මෙසේ කළා නම් මේ රටේ අහිංසකයින්ගේ ජීවිත සමඟ කෙසේ නම් සෙල්ලම් කරනවා ඇද්ද? කියා නැවතීමට මට සිත් නොදෙයි. එසේම මේ ජඩ මාධ්‍ය ක්‍රමය වෙනස් කළ යුතු යැයි අවංකව හඬ නගන සබුද්ධික මහජනතාව හා ක්‍රියාකාරීන් එසේ අත් හකුලාගෙන සිටින්නට මට නොකියන්නේ මෙය අපේ පෞද්ගලික ගැටලුවක් නොව ඔවුන්ගේද ජීවිතවල දැවෙන ප්‍රශ්නයක් වන බැවිනි.’