ඒ ගාසා සහ මේ ගාසා

දෙවන ලෝක මහා යුද්ධය යුරෝපය සිසාරා පැතිර තිබූ 1942 වසරේ සිලමෙක් බජ්ලර් (Szlamek Bajler) නම් සිරකරුවෙක් නට්සි පාලනය යටතේ පැවති පෝලන්තයේ වූ චෙල්මෙනෝ (Chelmno) වධ කඳවුරෙන් පලා ආවේය. නට්සීන් ඉතාමත් ක්‍රමානුකූල ලෙස යුදෙව් ජනතාවට එරෙහිව වර්ග සංහාරයක් (genocide) දියත් කර ඇති බව ඔහු පෝලන්තයේ රහසිගත නට්සි-විරෝධී ක්‍රියාකාරිකයන්ට සවිස්තරව හෙළිදරව් කළේය. මේ පුවත 1942 ජුනි මස පෝලන්ත සමාජවාදී පක්‍ෂයේ රහසිගත ප්‍රකාශනයක් වූ විමුක්ති බලකාය Liberty Brigade සඟරාවේ පළවිය.

නට්සීන් යුදෙව් වර්ග සංහාරයක් දියත් කර ඇති බව මිත්‍ර පක්‍ෂයේ රටවල් දැන සිටියේ 1942 සිටය. එහෙත් නට්සීන්ගෙන් හව්හරණක් සොයා පලා යන යුදෙව් ආගමිකයන්ට තම රටේ දොරවල් විවර කිරීමට ඇමරිකාව කටයුතු කළේ නැත. 1944දී පවා ඇමරිකානු යුද ලේකම් හෙන්රි එල් සිට්මන් යුදෙව් සරණාගතයන්ට ඉඩ දීමට විරුද්ධ විය. ඇමරිකාව දිගින් දිගටම අනුගමනය කළ මෙම යුදෙව් සරණාගත-විරෝධී පිළිවෙත නිසා රැකවරණය අහිමිවූ යුදෙව්වන් අතර පසු කලක ලොව ප්‍රකට වූ ඈන් ෆ්‍රෑන්ක් (Ann Frank) දැරිය හා ඇගේ පවුලේ සාමාජිකයෝද වූහ. 1938දී ගැලප් (gallup) ආයතනය කළ මත විමසුමකට අනුව ඇමරිකානු ජනතාවගෙන් 72%ක් අලුතෙන් යුදෙව් සරණාගතයන් තම රටට පැමිණීමට විරුද්ධ වූ අතර, 54%ක් කියා සිටියේ නට්සීන් විසින් යුදෙව්වන්ට එරෙහිව දියත් කර ඇති වාර්ගික මර්දනයට යුදෙව්වන්ද යම් පමණකට වගකිව යුතු බවය. නට්සීන් යුදෙව් ජනතාව වධක හා සංහාරක කඳවුරුවලට රැගෙන ගියේ දුම්රියවලිනි.

මෙම කඳවුරු කරා දිවෙන දුම්රිය මාර්ගවලට බෝම්බ හෙළීම තුළින් මේ විනාශයට තාවකාලිකව හෝ බාධා කරන්නැයි යුදෙව් සංවිධාන නිරන්තරයෙන්ම ඇමරිකාවෙන් හා බ්‍රිතාන්‍යයෙන් ඉල්ලා සිටියේය. එවැනි ප්‍රහාරයක් සඳහා අවශ්‍ය ශක්තිය හා තොරතුරු (විස්තරාත්මක සිතියම්ද ඇතුළුව) මිත්‍ර පාක්‍ෂික රටවල් සතු වුවද, ඔවුහු මේ දුම්රිය මාර්ගවලට කිසිදු ප්‍රහාරයක් එල්ල කළේ නැත. යුදෙව් වර්ග සංහාරය (Holocaust) නිසා අහිමි වූ මිලියන හයක් ජිවිතවලට අනියමින් හා යම් පමණකින් ඇමරිකාව හා බ්‍රිතාන්‍යය වගකිව යුතුය.

පළවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු බ්‍රිතාන්‍යයේ ආරක්‍ෂිත රාජ්‍යයක් (protectorate) වූ පලස්තීනයේ, නිදහස් යුදෙව් රාජ්‍යයක් පිහිටුවීමටත්, පසුව ඒ ඊශ්‍රායල් රාජ්‍යයට කොන්දේසි-විරහිතව ආරක්‍ෂාව හා ආධාර සැපයීමටත් ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ බටහිර කඳවුර කටයුතු කිරීමට ප්‍රධානතම හේතුවක් නම් මෙම අතීත හා අනියම් වරදකාරීත්වයයි. සමාජවාදී කඳවුර බිඳ වැටී ශීතල යුද්ධය නිමා වූ පසු මතවාදීමය හා භූදේශපාලනික හේතුන් නිසා තමන් රැකවරණය හෝ සහයෝගය ලබාදුන් බොහෝ රටවලින් ඇමරිකාව යම් පමණකට දුරස්ථ වූයේය.

ලතින් ඇමරිකාවේ දක්‍ෂිණාංශික හමුදා රාජ්‍යයන් එකිනෙක බිඳ වැටීමටත්, දකුණු අප්‍රිකාව සුදු වර්ගවාදී පාලනයෙන් නිදහස් වීමටත් අවශ්‍ය දේශපාලනික පසුබිම සැකසුණේ මේ අයුරිනි. නමුත් ඊශ්‍රායලයෙන් එවන් දුරස්ථ වීමක් සිදු නොවීමට මූලික හේතුවක් වූයේද 1933-45 දක්වා යුදෙව් ජනතාව සම්බන්ධයෙන් බටහිර රටවල් ක්‍රියාකළ ආකාරය පිළිබඳ ඓතිහාසික මතකයයි. තමන් ගාසා තීරයේ ගෙනයන පලස්තීන වාර්ගික සංහාරයට ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ බටහිර සහාය ලබාගැනීමට බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු පාලනය යොදාගන්නා එක් අවියක් නම් මෙම අතීතයයි.

යුදෙව් වාර්ගික සංහාරය හැරුණු විට නට්සීහු ස්ලාව් ජනතාවට හා අහිකුණ්ඨික ජනතාවට (gypsies) එරෙහිවද සංහාරයක් දියත් කළහ. දෙවන ලෝක මහා යුද්ධයෙන් පසු නිර්මාණය වූ ජාත්‍යන්තර මානුෂීය නීතියට (International Humanitarian Law – IHL) හේතු වූ මූලිකම කාරණාවක් වූයේ දෙවන ලෝක යුද්ධය තුළ නට්සීන් හා ඇතැම් අවස්ථාවල මිත්‍ර පාක්‍ෂික රටවල් ක්‍රියා කළ ආකාරයයි. අයිඑච්එල් නීති පද්ධතියේ පදනම Jus in bello නම් සංකල්පයයි. එයින් කියවෙනුයේ යුද්ධයක් ආරම්භ කළ යුත්තේ සාධාරණ හේතු මත බවත්, එම ‘සාධාරණ යුද්ධය’ පවා සාධාරණ ආකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක කළ යුතු බවත්ය. සිවිල් ජනතාව ආරක්‍ෂා කිරීම මෙන්ම යුද්ධ ක්‍රියාන්විතයන්හිදී සමානුපාතිකත්වය (proportionality) රැකීම අයිඑච්එල් නීති පද්ධතියේ ප්‍රධානතම අංගයන්ය.

අවසන් ඊළාම් යුද්ධයේදී ලංකාවට ජාත්‍යන්තර අපවාදයන්ට ලක්වීමට සිදුවූයේ මෙම ජාත්‍යන්තර මානුෂීය නීති පද්ධතිය උල්ලංඝනය කරමින් ක්‍රියාකිරීම නිසාය. රාජපක්‍ෂ පාලනයත් එල්ටීටීඊ සංවිධානයත් අතර හිරවී සිටි ලක්‍ෂ දෙකක් පමණ වූ දෙමළ සාමාන්‍ය ජනතාවට තිබූ එකම හව්හරණය මෙම ජාත්‍යන්තර සාධකයයි. ජාත්‍යන්තර අධීක්‍ෂණ හා බලපෑම් නොවන්නට සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාවට වූ මරණය හා විනාශය කිහිප ගුණයකින් ඉහළ යනුවා නොඅනුමානය.

අද පලස්තීන ජනතාවටද අවශ්‍ය වනුයේ ඒ ආකාර මැදිහත්වීමකි. ඊශ්‍රායලයේ ජන ඝාතක මෙහෙයුමට විරුද්ධ රටවල්, සංවිධාන හා ජනතාව ඉල්ලනුයේද එවැනි මැදිහත්වීමකි. බටහිර රටවල් එවැනි මැදිහත්වීමකට ඉඩ නොදීමේ ප්‍රතිඵලය නම් මේ වනවිටත් දස දහසකට අධික පලස්තීන ජීවිත ප්‍රමාණයක් අහිමිවීමය. මේ අතර දරුවෝ 4200කට අධික ප්‍රමාණයක්ද වෙති. එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා ලේකම්වරයා ගාසා තීරය ළමුන්ගේ සුසාන භූමියක් (graveyard for children) බවට පත්වන බවට අනතුරු අඟවා තිබේ.

ගාසා ඛේදවාචකය තුළින් අප දකිනුයේ බලවතාට හිතු මනාපයක් කිරීමට ඉඩ ලැබෙන ලෝකයක් තුළ බෙලහීනයාට අත්වන ඉරණමයි. ගාසා විනාශය අපට උගන්වනුයේ ජාත්‍යන්තර මානුෂීය මැදිහත්වීම් ශිෂ්ට ලෝකයට කෙතරම් නම් අවශ්‍යද යන්නයි.

නො-මිනිස්කරණය

අවසන් ඊළාම් යුද්ධයේ අවසන් අදියර තුළ රාජපක්‍ෂවරුන් ගත් ප්‍රධාන පියවරක් වූයේ යුද කලාපයෙන් ඉවත්වන ලෙස එක්සත් ජාතීන්ගේ ආයතන, ජාත්‍යන්තර රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන හා ජාත්‍යන්තර මාධ්‍යයන්ට අණ කිරීමයි. තමන් සිදු කරන්නේ සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාවට කිසිදු හානියක් නොවන මානුෂීය මෙහෙයුමකි (humanitarian operation with zero casualties) යන මිථ්‍යාව පවත්වා ගැනීමට නම් එවැනි පියවරක් අත්‍යවශ්‍ය බව ඔවුහු වටහා ගත්හ. සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාව මුහුණ දෙන මරණය, විනාශය, දුක, වේදනාව දුටුවහොත් දකුණේ පවා යම් සහකම්පනයක් ඇතිවිය හැකි බවත් ජාත්‍යන්තර බලපෑම අතිශයින් ඉහළ යන බවත් ඔවුහු දැන සිටියෝය.

ඊශ්‍රායලය ගාසා තීරයේ ගෙන යන විනාශයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තර ජනමතය දිනෙන් දින වැඩෙනුයේ ඒ විනාශයේ යථාර්ථය ජනමාධ්‍ය හා සමාජ මාධ්‍ය තුළින් දකින බැවිනි. මියගිය දරුවන්ගේ මළසිරුරු, දරුවන් අහිමිවීමෙන් වැළපෙන මව්පියන්ගේ වේදනාව, තුවාල ලත් දරුවන්ගේ විලාපය අසන දකින විට මේ සිදුවනුයේ අපරාධයක් බවත් ඒ අපරාධය වහාම නතර කළ යුතු බවත් සිතීම අපේ මනුෂ්‍යත්වයේ ලකුණකි. ඊශ්‍රායලය තුළින් පවා ටිකින්-ටික යුද්ධ විරෝධයක් මතුවෙමින් පවතිනුයේත් එබැවිනි. ඊශ්‍රායල් ආණ්ඩුව මේ අවදානම නොදකිනවා නොවේ. ගාසා තීරයට ඇති අන්තර්ජාල සබඳතා කපා දැමීමට ගතවූ මස නෙතන්යාහු අගමැතිවරයා ක්‍රියා කළේ එබැවිනි. නමුත් පැය 24ක් තුළ එම තීරණය ආපසු හැරවීමට ඔහුට සිදුවිය. ඊට හේතුව ඇමරිකානු බලපෑම බව ජාත්‍යන්තර ජනමාධ්‍ය වාර්තා කළේය.

සත්ව අයිතීන් පිළිබඳ ව්‍යාපාරයේ පුරෝගාමියකු මෙන්ම සදාචාරය පිළිබඳ දර්ශනවාදියකු වූ (moral philosopher) පීටර් සින්ගර් මහාචාර්යවරයා වරක් ප්‍රකාශ කළේ සත්ව ඝාතකාගාරයකට ගොස් එහි යථාර්ථය දැකීමට හා ඇසීමට සැලැස්වීම මිනිසුන් මාංශ භක්‍ෂණයෙන් ඈත් කිරීමේ හොඳම ක්‍රමයක් බවයි. සතකුගේ වුවද මරණ වේදනාව දැකීම බොහෝ මිනිසුන් තුළ කම්පනයක් හා අනුකම්පාවක් ඇතිකිරීම ඊට හේතුවයි. ගාසා තීරයේ සිදුවන මහා ළමා ඝාතනය ලෝක ජනතාවගෙන් බහුතරයකගේ හෘදය සාක්‍ෂිය අවදි කිරීමට හේතුවී ඇත්තේත් මේ මානුෂීයත්වය නිසාය.

රාජපක්‍ෂවරුන් සිත්-සනසන යෙදුම් හා තොරතුරු වාරණය තුළින් ඊළාම් යුද්ධයේ යථාර්ථය සැඟවීමට උත්සාහ කළේද එබැවිනි. ජන ඝාතනයක් සාර්ථක කරගැනීමට නම් එහි වින්දිතයන් වන ජනතාව ‘මනුෂ්‍යත්වය’ නම් පොදු කුලකයෙන් බැහැර කළ යුතු බව නට්සීහු වටහාගත්තෝය. ඔවුන් ඒ සඳහා භාවිත කළේ වචනයි. යුදෙව් ජන ඝාතනයෙන් දිවි ගලවාගත් වික්ටර් ක්ලෙම්පරර් මහාචාර්යවරයා මෙම නට්සි වාග් ක්‍රියාන්විතය හැඳින්වීම සඳහා Language of Third Reich LTI යන යෙදුම භාවිත කළේය. නට්සි ඝාතකාගාරවලට අවශ්‍ය මානසික පසුතලය නිර්මාණය කළේ මෙම වාග් සංග්‍රාමය බව ඔහු තම Language of Third Reich පොතේ විස්තර කළේය.

තමන් සමූල ඝාතනය කිරීමට සැලසුම් කරන ජනකොටස් නට්සීන් හැඳින්වූයේ Untermenschen (subhuman-අවමානව) යන නමිනි. මේ මිනිසුන් ‘මිනිසුන්’ නොවන බැවින් ඔවුන් ඝාතනය කිරීම මිනිස් ඝාතන නොවේ යැයි යන මතය ජර්මානු ජනතාවගේ සිත් සතන්, ලේ මස් නහර ඇටමිදුළු තුළ කාවැද්දීම ඔවුන්ගේ අරමුණ විය. ඊශ්‍රායල් ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයා ගාසාහි ජනතාව human animals (මිනිස් තිරිසනුන්) ලෙස හැඳින්වූයේද මේ අරමුණෙනි.

ගාසා ඛේදවාචකයෙන් අපට උගන්වනුයේ මිනිසත්බව නමැති සාධකයේ වැදගත්කමයි. මිනිසත්බවේ දැක්ම අහිමි වීම තුළින් නොමිනිසුන් නිර්මාණය වන බවයි. මේ දැක්ම අහිමි කෙරෙනුයේ වචනවලිනි. මෙරට තුළ යළිත් ජනවාර්ගික/ආගමික ගැටුමක් නිර්මාණය කිරීමට අන්තවාදී දේශපාලකයන් හා දේශපාලන භික්‍ෂූන් යත්න දරන තත්වයක් තුළ ගාසා අත්දැකීම අපට ඉතාමත්ම වැදගත්ය. රටක හෝ කලාපයක සාමය පවත්වා ගැනීමට නම් විවිධ ජනකොටස් අතර එකිනෙකා ඉවසීම නැතිවම බැරි සාධකයකි. ඊශ්‍රායලයට හා පලස්තීනයට සාමය උදාවනුයේ සම අයිතීන් ඇතිව නිදහසේ ජිවත්වීමට සියලුම ඊශ්‍රායල් හා පලස්තීන ජනතාවන්ට ඇති අයිතිය පිළිගෙන ක්‍රියාත්මක වන තත්වයක් තුළ පමණි. එවැනි තත්වයක් ඇති නොවන තාක් කල් පලස්තීන ජනතාවට පමණක් නොව ඊශ්‍රායල් ජනතාවටද සැබෑ ආරක්‍ෂාවක්, සාමයක් නොලැබෙනු ඇත.

ඊළාම් යුද්ධයට හේතුව අසාධාරණ නීති හා ප්‍රචණ්ඩත්වය තුළින් සිංහල- දෙමළ සහජීවනය විනාශ වී යාමය. යුද්ධය නිමාවී 15 වසරකට ආසන්න වුවද මේ රට සිටින ප්‍රධාන ජනවාර්ගික හා ආගමික කණ්ඩායම් අතර සහජීවනයක් ගොඩනගා ගැනීමට තවමත් හැකිව නැත. අගතිගාමීත්වය බලයට මාවතක් ලෙස දකින දේශපාලකයන්ගේ හා දේශපාලන භික්‍ෂූන්ගේ ක්‍රියාකලාපය මෙයට ප්‍රධාන හේතුවකි. රාජපක්‍ෂ පවුල් ව්‍යාපෘතියේ කේන්ද්‍රීය අවියක් වූයේ ජාතිවාදය හා ආගම්වාදයයි. සිංහල-බෞද්ධ බහුතරය තමන් වෙත ආකර්ෂණය කොට රඳවා ගැනීම සඳහා රාජපක්‍ෂවරු දෙමළ-විරෝධය හා මුස්ලිම් විරෝධය භාවිත කළහ. අදද කරති.

කලක් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ සුවච කීකරු අන්තේවාසිකයන් වූ ඇතැම් කොටස්ද තමන්ගේම වූ ස්වාධීන බලයක් ගොඩනගා ගැනීම සඳහා උතුරු-නැගෙනහිර ප්‍රචණ්ඩත්වය ඇවිළවීමට උත්සාහ දරති. කුරුන්දි ප්‍රශ්නය අල්ලාගෙන මාස ගණනාවක් කෑමොර දුන් ඔවුන්ගේ දැන් ඉලක්කය දිවුල්පතානයි. මෙහි ප්‍රමුඛතම නළුවා වූ අම්පිටියේ සුමනරතන නම් කුප්‍රකට භික්‍ෂුව උතුරු නැගෙනහිරින් සිංහල ජනතාව පළවා හැරීමට ටීඑන්ඒ සංවිධානයත් නැගෙනහිර ආණ්ඩුකාරවරයාත් – වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාගේ සහායෙන් උත්සාහ කරනවාය යන දුර්මතය සිංහල ජනතාවට සැබෑ කරවා දකුණ කුලප්පු කිරීමේ උත්සාහයක නිරතව සිටී.

‘සිංහලයා නිහඬව ඉන්ට සූදානම් නෑ. මොකද අපි 30 අවුරුද්දක් ගුටි කාපු මිනිස්සු.. රට කෝප වෙලා අවදිවෙලා ඉන්නේ.. ඒ වෙනුවෙන් පිළිතුරු දෙන්න බලාගෙන ඉන්නවා ජනාධිපතිවරයාටත්, රාසමානික්කම්ටත්, සෙන්දිල් තොන්ඩමාන්ටත්. මේ සියලු දෙනාටම ඕනෑම වේලාවක පිළිතුරු දෙන්න සිංහල සමස්ත ජාතියම සූදානම් බව දැන් අපිට තේරෙනවා. රනිල් වික්‍රමසිංහ කාට දාව ඉපදිච්ච එකෙක්ද කියන්න අපි දන්නේ නැහැ. දෙමළ ජනතාවගේ පාරම්පරික දේපළ කියලා එකක් මේ ශ්‍රී ලංකාවේ තියෙනවද කියන එක මම නම් දන්නේ නැහැ.. මේ දේපළවල වසර 2000 ගාණක ඉතිහාසයක් පවතිනවා…’ මේ භික්‍ෂුව අත වනනුයේ තවත් ජනවාර්ගික ප්‍රචණ්ඩත්වයකට බව ඉතාමත් පැහැදිලිය.

අගමැති නෙතන්යාහු ඇතුළු ඊශ්‍රායල් අන්තවාදීන් හා හමාස් සංවිධානය මෙන්ම මෙවැනි ප්‍රචණ්ඩත්වයකින් සාමාන්‍ය ජනතාවටත් රටටත් වන හානිය පිළිබඳව මොවුන්ට වගක් නැත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය තමන්ගේ අගතිගාමී සිහිනත් බල ව්‍යාපෘතිනුත් යථාර්ථයක් බවට පත්කරගැනීමය. ඒ වෙනුවෙන් තමන්ගේම ජනවර්ගයේ/ආගමික කණ්ඩායමේ ජනතාවගේ ජීවිත පවා කැප කිරීමට ඔවුහු සූදානම්ය. අගතිගාමීන්ට නොමිනිසුන් වනුයේ ප්‍රතිවිරුද්ධ ජන කණ්ඩායමේ සාමාජිකයන් පමණක් නොවේ. තමන්ගේම වර්ගයේ ජනතාවද අවසන් විග්‍රහයේදී ඔවුන්ට නො-මිනිසුන්ය.

මානුෂීය සහයෝගිතාවේ දේශපාලනය

ගාසා ජන ඝාතනයට එරෙහිව ඊශ්‍රායලය සමග තානාපති සබඳතා කපා දැමූ මුල්ම හා එකම රට බොලිවියාවයි. බොලිවියාව ඉස්ලාම් බහුතරයක් තබා ඉස්ලාම් සුළුතරයක්වත් ඇති රටක් නොවේ. බොලිවියානු ආණ්ඩුව ඒ තීරණය ගත්තේ ජන ප්‍රසාදයක් අපේක්‍ෂාවෙන් නොව ප්‍රතිපත්ති වෙනුවෙනි. බොලිවියාවේ ඇත්තේ වාමවාදී ආණ්ඩුවකි. නව අධිරාජ්‍යවාදයට, නව යටත්විජිතවාදයට, වර්ගවාදයට විරුද්ධ ආණ්ඩුවකි. දශක ගණනාවක් පුරා ලොව පුරා වාමාංශික හා ප්‍රගතිශීලී පිරිස් බොහොමයක් පලස්තීන ජනතාවගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටියහ. බොලිවියාවේ තීරණය වැටෙනුයේ මෙම කුලකයටය. මේ දක්වා ඊශ්‍රායලය සමග තානාපති සබඳතා තාවකාලිකව නතර කළ රටවලින් බහුතරයක්ද අරාබි හෝ ඉස්ලාමීය රාජ්‍යයන් නොවේ. ඔවුන්ගේ තීරණවලද පදනම ජාතික විමුක්ති ව්‍යාපාරයක් ලෙස පලස්තීනයට දක්වන සහායත් මානුෂීය සහයෝගිතාවත්ය.

ගාසා ඝාතනයට එරෙහිව මතුවෙන ජාත්‍යන්තර විරෝධතාවන්හි මුල් තැනක් ගනුයේ යුදෙව් ජනතාවය. අමෙරිකාවේ Jewish Voices for Peace, IFNotNow යුදෙව් සංවිධාන දෙක එරට පුරා යුද්ධ විරෝධී උද්ඝෝෂණ සංවිධානය කරමින් සිටී. මේ ජාත්‍යන්තර විරෝධතා සිහිගන්වනුයේ 1960-70 දශකවල වියට්නාමය ප්‍රමුඛ ජාතික විමුක්ති අරගලවලට සහාය දක්වමින් විශේෂයෙන්ම ඇමරිකාව හා බටහිර යුරෝපා රටවල හටගත් විරෝධතා රැලිය.

හමාස් යන නම සැදී ඇත්තේ Haracat al-Muqawama al-Islamiyya ( Islamic Resistance Movement – ඉස්ලාමීය විරෝධතා සංවිධානය) යන නමේ මුල් අකුරුවලිනි. ඒ නමින්ම සිදුවනුයේ පලස්තීන ජාතික විමුක්ති අරගලය යුදෙව්-ඉස්ලාම් ආගමික ගැටුමකට ලඝු කිරීමයි. මේ තුළින් කිතුනු පලස්තීන ජනකොටස් පමණක් නොව ඉස්ලාමීය නොවන ජාත්‍යන්තර සහයෝගිතාවද ආන්තික කෙරේ. මෙයින් සිදුවූයේ පලස්තීන අරගලය අභ්‍යන්තරව දුර්වල වී ජාත්‍යන්තර වශයෙන් හුදෙකලා වීමය. පලස්තීන රාජ්‍යයකට විරුද්ධ වන කවරෙක් හෝ වේවා හමාස් සංවිධානයට මුදල් ලැබීම අනුමත කළ යුතුයැයි නෙතන්යාහු අගමැතිවරයා 2019 මාර්තු මස තම මන්ත්‍රීවරුන්ට කීවේ එබැවිනි.

2014දී ඇමරිකාවේ ෆර්ගියුසන් නගරයේදී පොලිසිය විසින් මයිකල් බ්‍රවුන් නම් කළු ජාතිකයා වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීමට එරෙහිව විරෝධතා මාලාවක් දියත් විය. සමාජ මාධ්‍ය තුළින් පලස්තීන ජාතිකයෝ ෆර්ගියුසන් විරෝධතාකරුවන්ට පොලිස් කඳුළු ගෑස් ප්‍රහාරයන්ට මුහුණ දෙන ආකාරය පිළිබඳ උපදෙස් දුන්හ. විරෝධතාව නිමවූ පසු එහි ක්‍රියාකාරිකයන්ගෙන් ඇතැමෙක් ඊශ්‍රායලයට, ගාසා තීරයට හා බටහිර ඉවුරට ගොස් පලස්තීන ජනතාවගේ ජීවන තත්වයන් සියැසින් දුටුවහ. අද ඔවුන් යුද-විරෝධී උද්ඝෝෂණ සංවිධානය කිරීමේ නිරත වන බව මාධ්‍ය වාර්තා කරයි.

සමාජ විද්‍යාඥ නිව්ටන් ගුණසිංහ මහාචාර්යවරයා 80 දශකයේදී ජනවාර්ගික -අධිනිශ්චය (ethnic overditermination) නම් සංකල්පය හඳුන්වා දුන්නේය. සිංහල-දෙමළ ලෙස වූ ජනවාර්ගික බෙදීම තුළින් පන්ති බෙදීම හා පන්ති සහයෝගිතාව යටපත් වන බව ඔහු පෙන්වා දුන්නේය. 80 දශකයේ ජනවාර්ගීකරණය වූ ලංකා දේශපාලනය යුද්ධයෙන් පසු රාජපක්‍ෂවරු ඉස්ලාම් භීතිකාව හරහා ආගමීකරණය කළහ. පාස්කු ඉරිදා සංහාරයත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආගමනයත්, ලංකාව බංකොලොත් වීමත් එහි ප්‍රතිඵලයන්ය.

එළඹෙන මැතිවරණවලින් රාජපක්‍ෂවරුන්ට ජයගත නොහැකි බව ජනතා මත විමසුම්වලින් පෙනේ. නමුත් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ මතවාදයද පරාජය නොවන්නේ නම් හුදෙක් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ පරාජය පමණක් අර්ථ විරහිත වනු ඇත. ලෝකය දෙස ගෝත්‍රවාදී ඇසකින් බැලීම, සිංහල-බෞද්ධ ආධිපත්‍යධාරීත්වය, ජනවාර්ගික, ආගමික හෝ දේශපාලනික ‘අනෙකාගේ’ (other) මිනිසත් බව පිළිනොගැනීම මේ මතවාදයේ අංගයන්ය.

ගාසා සමූහ ඝාතනයට හේතුවද ඊශ්‍රායල් නායකයන් හා එරට ජනතාවගෙන් කොටසක් මෙවැනිම වූ මතවාදයකට අනුගත වීමය. බයිබලයේ පරණ තෙස්තමේන්තුව මත පදනම් වූ ඔවුහු ජෝදාන් නදියේ සිට මධ්‍යධරණී මුහුද දක්වාවූ සමස්ත භූමි භාගයම යුදෙව් උරුමයක් ලෙස සලකති. වසර දහස් ගණනකට පෙර සිටම මේ බිම තමන්ට දෙවියන්ගෙන් උරුම වූවක් බවත් පලස්තීනුවන් කොතෙක් කල් එහි ජීවත්වුවද ඔවුන්ට එහි අයිතියක් නොමැති බවත් යුදෙව් අන්තවාදී මතයයි. පලස්තීන ප්‍රශ්නයක් නිර්මාණය වීමටත්, ඊට දේශපාලන විසඳුමක් නොලැබීමටත්, ගාසා සංහාරයටත් ප්‍රධානතම හේතුව මෙම යුදෙව් අගතිගාමී හා ආධිපත්‍යධාරී මතවාදයයි.

කූරගල, මුහුදුබඩ මහා විහාරය, කුරුන්දි හෝ දිවුලපතාන අල්ලාගෙන රට ගිනි තබන්නට තැත් කරන දේශපාලන භික්‍ෂූහුද, ඔවුන් මෙහෙයවන දේශපාලන නායකයෝද මේ මතවාදීමය විෂබීජයේ අනුග්‍රාහකයෝය. ප්‍රවාහකයෝය. වර්ධකයෝය. ගැටුමකින්, ප්‍රචණ්ඩත්වයකින් තොරව ඔවුන්ට පැවැත්මක් නොමැත. ඔවුන්ට ඉඩදීම යනු මේ රට යළිත් ගැටුමකට තල්පලු කිරීමය. ගාසාවල මෙන්ම ලංකාවේද වැගිරෙනු ඇත්තේ අර ජනවර්ගයේ හෝ මේ ආගමේ ලේ නොව, මිනිස් ලේය.