‘ඉන්ධන ඉල්ලා 2022 වර්ෂයේ අප්‍රේල් 19 වැනිදා රඹුක්කන ප්‍රදේශයේ පැවති මහජන උද්ඝෝෂණයේදී එක් පුද්ගලයකු මරණයට පත් කරමින් හා විස්සකට අධික පිරිසක් තුවාලකරුවන් බවට පත් කරමින් පොලීසිය සිදුකළ වෙඩි තැබීම මිනීමැරුමක් බවට අධිකරණය තීරණය කර තිබියදී එය එසේ නොවන බවට කරුණු දක්වමින් ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභාවේ සභාපති සරත් වීරසේකර ආරක්ෂක රාජ්‍ය ඇමති ප්‍රමිත බණ්ඩාර තෙන්නකෝන්ට ලිපියක් යවා ඇත.’ මේ ඔක්තෝබර් 29 වැනිදා අනිද්දා පුවත්පතේ මුල් පිටුවේ ප්‍රවෘත්තියකි.
සරත් වීරසේකර මේ ලිපිය ලියන්නේ උත්තම පුරුෂයෙනි. ඒ කියන්නේ ‘මම’ අර්ථයෙනි. ‘සත්‍ය සිද්ධිය මෙය නම් අදාල නඩුවේ මෙම නිලධාරියාට සහ පොලිස් කොස්තාපල්වරුන්ට නීතිඥ සහාය ලබාදී මෙතෙක් ඔවුන් විසින් නීතිඥවරුන්ට ලබාදුන් පුද්ගලික මුදල් නැවත පොලිස් සුබසාධක අරමුදලෙන් හෝ ප්‍රතිපාදනය කිරීම තරයේ නිර්දේශ කරමි… එබැවින් ඉදිරියේදී එවන් අනවශ්‍ය ප්‍රකාශ කිරීමෙන් වළකින ලෙස ඇයට අනතුරු ඇඟවීම සුදුසුයැයි නිර්දේශ කරමි…’ යනුවෙන් ඔහු කියයි.
එහෙත් ඔහු සභාපතිත්වය දරන ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභාවේ තවත් සාමාජිකයෝ සිටිති. ඔවුහු නම්, චමල් රාජපක්ෂ, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, රවුෆ් හකීම්, චන්දිම වීරක්කොඩි, චන්න ජයසුමන, චාර්ල්ස් නිර්මලනාදන්, සම්පත් අතුකෝරාළ, සුමිත් උඩුකුඹුර, ප්‍රදීප් උඳුගොඩ, සුදර්ශන දෙනිපිටිය හා නිමල් පියතිස්ස යන මන්ත්‍රීවරුය. දැන් ප්‍රශ්නය වන්නේ සරත් වීරසේකරගේ මේ ලිපිය, හුදෙක් ඔහුගේ සිතුවිලි අනුව ලියු ලිපියක්ද, නැතිනම් ඉහත කී සියලු සාමාජිකයන්ගේ අනුදැනුම හා අනුමැතිය ඇතිව ලියූ ලිපියක්ද යන්නයි. හැබැයි, ලිපිය පුරාම ඇත්තේ සරත් වීරසේකරටම ආවේණිකවූ, නොමේරූ, හැඟීම්බර, පදනම් විරහිත තර්කයන්ගෙන් සමන්විත භාෂා විලාසයක්ය යන්න සලකන විට නම් පැහැදිලි වන්නේ මේ ලිපිය අනෙක් සාමාජිකයන් දන්නේවත් නැතිව, වීරසේකරගේ හිතලු අනුවම සම්පාදනය කළ එකක් බවයි.
කොහොම වුණත් ලිපියෙන් සරත් වීරසේකර පෙන්නුම් කරන්නේ, රඹුක්කන වෙඩිතැබීම, මහා විනාසයක් වළක්වා ගැනීමට හා පොලිස් නිලධාරීන්ගේ ආත්මාරක්‍ෂාවට කළ සාධාරණ වෙඩි තැබීමක් බවයි. මේ සිදුවීම පිළිබඳව කෑගල්ල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ මේ වන විට නඩුවක් විභාග වෙමින් පවතියි. එහි විත්තිකරුවන් වශයෙන් එදා සිද්ධිය අවස්ථාවේදී මූලිකත්වය ගෙන ක්‍රියාකළ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයා හා අනෙක් පොලිස් නිලධාරීන් තිදෙනා නම් කර තිබේ. ඔවුන් වැරදිකරුවන්ද නැද්ද යන්න හෝ, නඩුවේ ඉදිරි පියවර මොනවාද යන්න ගැන දැනගන්නට ලැබෙන්නේ ඉදිරියේදීය. එහෙත් සරත් වීරසේකර කරන්නේ පාර්ලිමේන්තවේ ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභාවක සභාපතිවරයා වශයෙන්, මේ නඩුවේ විත්තිකරුවන් සම්පූර්ණයෙන් නිදොස් කර, එම වෙඩි තැබීම සාධරණීකරණයයි. එය ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභාවක බලයට අයත්දැයි අපි නොදනිමු. එහෙත් මෙයින් පැහැදිලි වන්නේ මේ ආණ්ඩුව මහ ලොකුවට අලුත් පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායක් වශයෙන් හඳුන්වා දී ස්ථාපනය කළ ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභාවල විසුළු ස්වරූපයයි. අඩු ගණනේ සරත් වීරසේකරගේ සභාපතිත්වයෙන් යුක්ත ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභාවේ විකාරරූපී ස්වභාවයයි.
අධිකරණයේ පවතින නඩුවක විත්තිකරුවන් නිදොස් කරන ආකාරයේ ලිපි ලියන්නට මේ කාරක සභාවට ඇති බලය කුමක්ද? මේ කාරක සභාව නීතිය ගැන විශේෂඥයන්ගෙන් සමන්විත වේද? අඩු ගණනේ තමන්ගේ ලිපිය ලියන්නට පෙර ඒ ගැන විශේෂඥ මත විමසීමකත් කළාද? මේ කිසිවක් නැතිව, හුදෙක් සභාපතිගේ හිතලුවලට ලිපි ලියන විට කාරක සභාවම විහිළුවක් නොවන්නේද? සරත් වීරසේකර හැරුණු විට මනා සිහිබුද්ධියෙන් සිටින කාරක සභාවේ අනෙක් සාමාජිකයන් ඒ ගැන සලකා බලා තිබේද? කාරක සභාව කර ඇත්තේ නීතිපතිගේ බලය තමන්ගේ අතට ගැනීමක්ද?
අනෙක් කාරණය නම්, සරත් වීරසේකර මේ ලිපියෙන් පළකරන නිර්දේශ හා අදහස්ය. ඒවා සියල්ලම, පශ්චාත් යුද මානසිකත්වයේ අඳුරෙන් තවමත් මිදී නැති බව හැම කතාවකින්ම ක්‍රියාවකින්ම ප්‍රකට කරන ඔහුගේ පෞද්ගලික හිතලුවලටම මනාව ගැළපේ. ඔහු කියන්නේ ‘අමෙරිකා තානාපතිනියට අනතුරු ඇඟවිය යුතු’ බවයි. ‘මානව හිමිකම් කොමිසම මේ ගැන කළ පරීක්‍ෂණයේ වාර්තාව ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය ප්‍රතික්‍ෂෙප කරන බව කොමිසමට දැන්විය යුතු බව’යි. පමණක් නොව, වාර්තාව නිවැරදි කරන ලෙසත් කොමිසමට දැන්විය යුතු බවයි. ‘මේ වාර්තාව ජාත්‍යන්තරයට අප රට ගැන හිතාමතාම අහිතකර ප්‍රතිරූපයක් මැවීමට කරන ලද්දක් බව’යි. රඹුක්කන බවුසර් ගිනිතැබීමට තැත්කිරීම හා ඉන්ධන ඉල්ලා මිනිසුන් පාරට බැසීම ‘ජාතික ආරක්ෂාවට’ තර්ජනයක් බවයි.
මේ විදියටම වැඩ කළ භයානක ජනාධිපති කොමිසමක් උපාලි අබේරත්න මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා පත්කර තිබිණ. ‘පළිගැනීමේ කොමිසම’ යනුවෙන් ඊටම ගැළපෙන නමකින් සාමාන්‍යයෙන් හැඳින්වුණු එයින් කළේ, රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ මිනිමැරුම්, පැහරගෙන යාම් කප්පම් ඉල්ලීම්, අතුරුදන් කිරීම්වලට වගකිවයුතුයැයි විමර්ශනය කර අධිකරණය හමුවේ නඩු පවරනු ලැබ ඇති හමුදා හා වෙනත් නිලධාරීන් එම චෝදනාවලින් නිදොස් කර නිදහස් කිරීමයි. ඔවුන් ගැන විමර්ශනය කළ පොලිස් හා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන්ට චෝදනා නැගීමයි. ඔවුන්ට විරුද්ධව විනය පියවර ගන්නා ලෙස නිර්දේශ කිරීමයි. ලංකාවේ යුක්තිය පසිඳලීමේ ඉතිහාසයේ කළු පැල්ලමක් වුණු මේ කොමිසම, දැන් තියෙන්නේ ඉතිහාසයේ කුණු බක්කියේය. රුපියල් කෝටි ගණන් කාබාසිනියා කර පවත්වාගෙන ගිය කොමිසමේ කිසිම නිර්දේශයක් ක්‍රියාත්මක නොකරන බවට තීරණයක් ගන්නට අවසානයේ කැබිනට් මණ්ඩලයට සිදුවුණේද එහි තිබුණු අනීතික, අයුක්ති සහගත ස්වභාවය නිසාය. විහිළුවට ලක්වුණු තවත් කාරණයක් වුණේ, කොමිසම විසින් නිදොස් කර නිදහස් කරන ලද හිටපු ඉහළ පොලිස් නිලධාරියෙකු, එම චෝදනාවලටම මහාධිකරණය විසින් වසර 5ක සිරදඬුවමකට යටත් කිරීමයි.
දැන් සරත් වීරසේකර භාරගෙන ඇත්තේත් ඒ කාර්යයමද? අධිකරණය ඉදිරියේ විත්තිකරුවන්ගේ චෝදනා සෝදාහැරීමද? අමෙරිකානු තානාපතිනියට අනතුරු ඇඟවීමද? මානව හිමිකම් කොමිසමේ විශේෂඥ වාර්තාව බොරු යැයි කීමද?
අප විශේෂයෙන් කතා කරන්නේ සරත් වීරසේකර ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම නිකුත් කළ වාර්තාව සම්බන්ධයෙන් කරන සඳහන ගැනය. ඔහු සඳහන් කරන්නේ එම වාර්තාව ඒක පාර්ශ්වීය, නීතිය නිවැරදිව ක්‍රියාත්මක කරන නිලධාරීන් අධෛර්යයට පත්කරන එකක් බැවින්, එය ජාතික ආරක්ෂාවට අහිතකර බැවින් හා නිවැරදිව ක්‍රියාකළ පොලීසිය පිළිබඳව ඉතා සාවද්‍ය ප්‍රතිරූපයක් මවා ඇති හෙයින් ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය එම වාර්තාව නොපිළිගන්නා බවට හා එය නිවැරදි කරන ලෙස මානව හිමිකම් කොමිසමට දන්වන ලෙසය. ඔහුගේ ලිපියේ මෙසේ කියයි.
‘මෙම සිද්ධිය පිළිබඳව ලංකාවේ මානව හිමිකම් කොමිසමද පරීක්ෂණයක් සිදුකර වාර්තාවක් නිකුත් කර තිබේ. ඔවුන්ගේ නිරීක්‍ෂණ අනුවද ඉතා පැහැදිලිව උද්ඝෝෂකයන්ගේ කලහකාරී හැසිරීම සහ තෙල් බවුසරයට ගිනි තැබීමට සැරසීම පිළිබඳව විඩියෝ පට සාක්‍ෂිවලින් තහවුරු වන බව සඳහන් කර තිබේ. එසේ නම් බවුසරය ගිනි ගෙන පිපිරී ගියා නම් සිදුවන ජීවිත /දේපළ හානියේ බරපතළ ස්වභාවය මානව හිමිකම් කොමිසම දැනගත යුතුය. එවන් අවස්ථාවකදී ජීවිත ගණනාවක් බේරා ගැනීම සඳහා ගල්මුල් ප්‍රහාරවලට ලක්වෙමින් බරපතළ තුවාල ලබමින් එතෙක් වෙඩි නොතියා සිට මෙම ඉතාම තීරණාත්මක මොහොතේදී බවුසරයට ගිනි තැබීමට සැරසුණු මැරයන් බිය කිරීමට අහසට සහ දණහිසෙන් පහළට වෙඩි තැබීම, ඔවුන් ප්‍රකාශ කරන පරිදි අයුතු ලෙස ඉක්මවා ගිය බලය පාවිච්චි කිරීමක් වන්නේ කෙසේද?
මානව හිමිකම් කොමිසම මරණකරු මියගිය අයුරු වාර්තා කර ඇති අන්දම සහ පොලිසිය වගකීමකින් තොරව අනවශ්‍ය ලෙස බලය පාවිච්චි කරමින් සිවිල් වැසියෙක් මරා දමා ඇතැයි දැක්වීම පිළිකුල් සහගත ලෙස හෙළා දැකිය යුතුය. මන්ද එය අමූලික බොරුවක් බැවිනි.
දේපළවලට හානි පමුණුවමින් ජනතාවට අවහිර කරමින් තෙල් පිරුණු බවුසර ගිනි තැබීමට තැත් කරමින් මහා විනාශයක් කිරීමට තැත් කළ කලහකාරීන්ගේ මෙම අතිශය නීති විරෝධී හැසිරීම සම්බන්ධයෙන් මානව හිමිකම් කොමිසම නිර්දේශ කර ඇත්තේ මරණකරුට වෙඩි තැබූ පොලිස් භටයා හඳුනාගෙන නීතිපති හමුවට පත්කරන ලෙස සහ නීති විරෝධී ලෙස වෙඩි තැබීමට අණකළ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයාට විනයානුකූල පියවර ගන්නා ලෙසත්ය.
ජේෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයා මානව හිමිකම් කොමිසමට අනුව ‘නීති විරෝධී’ වෙඩි තැබිම නොකළා නම්, ඉන්ධන බවුසර් පුපුරා දහස් ගණනක් මිනිසුන් මිය යන අතර ඔවුන්ගේ මානව හිමිකම් ගැන මානව හිමිකම් කොමිසම වගකියන්නේද? එසේ නම් ජනතාවගේ ජීවිත බේරාගැනීමට වෙඩි තබා එය නැවැත්වූ පොලිස් නිලධාරියාට ප්‍රශංසා කරනු වෙනුවට ඔහුට දඬුවම් කිරීමට මානව හිමිකම් කොමිසම නිර්දේශ කිරීම කොතරම් නම් ලජ්ජා සහගත ක්‍රියාවක්ද?’
2022 අප්‍රේල් 19 වැනිදා රඹුක්කන සිදුවීම ගැන විමර්ශනය කර නිර්දේශ ඇතුළත් වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරන ලෙස නියම කර මානව හිමිකම් කොමිසම විශේෂඥ කමිටුවක් පත් කළේ 2022 මැයි 5 දාය. මානව හිමිකම් කොමිසමට ලංකාවේ මානව හිමිකම්වල තත්වය ගැන හා ඒවාට සිදුවන බලපෑම් ගැන විමර්ශනය කර මාන ව හිමිකම් ආරක්ෂාව, ප්‍රවර්ධනය සම්බන්ධයෙන් වාර්තා හා නිර්දේශ ඉදිරිපත් කිරීමට නීතියෙන්ම බලය හිමිය.
මෙම විශේෂඥ කමිටුවට විශ්‍රාමික මහාධිකරණ විනිසුරුවරුන් වන කේඑච් සුමිත්‍රපාල, සුදත් ගොපල්ලව, ජේ්‍යෂ්ඨ අධිකරණ වෛද්‍ය උපදේශක වෛද්‍ය චන්න පෙරේරා, හිටපු රජයේ රස පරීක්‍ෂක ඩබ්ලිව්.ඩි.ජී.එස්. ගුණතිලක ද ඇතුළත්වූහ. ගුණතිලක මහතා ගිනි අවි, පුපුරන ද්‍රව්‍ය හා වාහන අනතුරු සම්බන්ධයෙන් ලංකාවේ අංක එකේ විශේෂඥයෙකි. ඊට අමතරව නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ හිටපු රජයේ නීතිඥ, ජනාධිපති නීතිඥ ප්‍රසන්ත ලාල් ද අල්විස් හා ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ හිටපු ලේකම් අමල් රන්දෙනියද ඇතුළත් වූහ. ඔවුන් දෙදෙනා වර්තමානයේ ප්‍රකට හා කීර්තිමත් අපරාධ නීතිඥවරුය.
කමිටුවේ අතුරු වාර්තාව ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවේ වෙබ් අඩවියේ පළවී තිබෙන අතර, එහි කමිටුව කටයුතු කළ ආකාරය ගැනත්, විමසන ලද සාක්‍ෂි ගැනත්, සලකා බලන ලද කරුණු ගැනත් විස්තර අඩංගු වෙයි. එය එවැනි විශේෂඥ කමිටුවකින් බලාපොරොත්තු විය හැකි ආකාරයේ අගති විරහිත, අපක්‍ෂපාතී හා යුක්තිසහගත වාර්තාවකි.
කමිටුවේ නිර්දේශ පහත පරිදිය
- පොලිස් නිලධාරීන්ට වෙඩි තැබීමට නියෝග කළ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී කේ.බී. කීර්තිරත්න මහතාට එරෙහිව වහාම විනය පරීක්ෂණයක් පවත්වන්න.
- අනාගතයේදී එවැනි සිදුවීම් ඇති වීම වැළැක්වීම සඳහා මෙම වාර්තාවේ සඳහන් සියලුම වැළැක්වීමේ පියවර ගන්න.
- පහත සඳහන් පරිදි ශ්‍රී ලංකා පොලිසියට දැඩි මාර්ගෝපදේශ සහ නියෝග නිකුත් කරන්න
. මාරාන්තික අවි භාවිතය පිළිබඳ ප්‍රමාණවත් පුහුණුවක් නොමැති පොලිස් නිලධාරීන්ට ටී56 ගිනි අවි වැනි මාරාන්තික අවි ලබාදීමෙන් වළකින්න.
. විරෝධතා ව්‍යාපාරවල යෙදී සිටින මහජන රැස්වීම් විසුරුවා හැරීමට, සෙනඟ විසුරුවා හැරීමේ මෙහෙයුමකදී මාරාන්තික අවි භාවිත කිරීමට අවශ්‍ය කුසලතා නොමැති පොලිස් නිලධාරීන් යෙදවීමෙන් වළකින්න.
. ශ්‍රී ලංකාව විසින් භාරගෙන ඇති මූලික අයිතිවාසිකම් සහ ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් බැඳීම් ප්‍රකාරව ශ්‍රී ලංකා පොලිස් නිලධාරීන්ට මාරාන්තික අවි භාවිතය පිළිබඳ අවශ්‍ය යාවත්කාලීන පුහුණුව නිතර ලබා දෙන්න. - සාමකාමී විරෝධතා දැක්වීමට ව්‍යවස්ථාපිතව සහතික කර ඇති තමන්ගේ අයිතිය ක්‍රියාත්මක කරන පුද්ගලයින්ට එරෙහිව අධික ලෙස බලය යෙදවීමෙන් වළකින්න. නීතියේ ආධිපත්‍යය තහවුරු කිරීම සඳහා වන ඔවුන්ගේ අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රයත්නයන්හිදී පොලිස් නිලධාරීන්, මානව හිමිකම්වලට ගරු කිරීම සහ ආරක්ෂා කිරීම පිළිබඳ සහතික වන්න.
ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී කේ.බී කීර්තිරත්න මහතාට සහ විරෝධතාකරුවන්ට වෙඩි තැබීමට වගකිව යුතු සියලුම පොලිස් නිලධාරීන්ට එරෙහිව පරීක්ෂණ සඳහා විද්වත් කමිටුවේ අතුරු වාර්තාවේ සොයාගැනීම් භාවිත කරන ලෙස නීතිපතිවරයාට නියම කරන ලෙසටද කමිටුව මානව හිමිකම් කොමිසමෙන් ඉල්ලා සිටියි. සරත් වීරසේකරට අරහං වී ඇත්තේ මේ නිර්දේශයි.
කමිටු වාර්තාවේ තවදුරටත් නිරීක්‍ෂණ හැටියට දැක්වෙන්නේ, ටී56 වැනි බරපතළ ලෙස මාරාන්තික ගිනි අවියක් පාවිච්චි කිරීමට කිසිසේත් සුදුසු නැති පොලිස් නිලධාරීන්ට ඒවා ලබාදී ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරි කීර්තිරත්න වෙඩි තැබීමට අණ දී ඇති බවයි. ‘කමිටුවට පරීක්ෂණ සඳහා කැඳවා ඇති පොලිස් නිලධාරීන් හතර දෙනාගෙන් දෙදෙනකුට සෙනඟ පාලනය කිරීමේ මාධ්‍යයක් ලෙස භාවිත කිරීමට ලැබුණු මාරාන්තික අවි ක්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ ඉතා අල්ප දැනුමක් පමණක් තිබූ අතර, එවැනි මාරාන්තික අවි භාවිතය පිළිබඳ යාවත්කාලීන සහ ප්‍රමාණවත් පුහුණුවක් ඔවුන්ට ලැබී නොමැත. තවද, ටී 56 අවියක් කාර්යක්ෂමව හැසිරවීමට තමා වයස වැඩි බවත් වෙඩි තැබීමට අදක්ෂ බවත් එක් පොලිස් නිලධාරියෙක් ප්‍රශ්න කිරීමේදී ප්‍රකාශ කළේය.’ කමිටුව කියයි.
අවසානයේ සිදුවුණේ කුමක්ද? මේ වැරදිවලට හා වැරදි අණදීමකට අනුව අහිංසක මිනිසකුගේ ජිවිතය අහිමිවීමයි. ඔහුගේ බිරිඳට සැමියකු දරුවන්ට පියකු අහිමිවීමයි. ඔවුන්ගේ ජීවනෝපාය අහිමිවීමයි. එපමණක් නොවේ. මේ පොලිස් නිලධාරීන්ටද අත්වී ඇත්තේ එවැනිම කනගාටුදායක ඉරණමකි. විත්තිකාරයකු වූ එක් තරුණ පොලිස් නිලධාරියකු විවාහවීමට සිටියේ සිද්ධිය වූ දිනට පසු සතියේය. අද මේ නිලධාරීන්ට තමන්ගේ අතින් මුදල් ගෙවමින් නීතිඥයන් ඉදිරිපත් කරමින් කනගාටුදායක ඉරණමකට මුහුණ දීමට සිදුවී ඇත. ඔවුන් එම මෙහෙයුමේ යෙදවූ, ඒවාට අණදුන්, ඒවා සැලසුම් කළ දේශපාලනඥයන්, ඉහළ නිලධාරීන් ඇතුළු කිසිවෙක් අද ඔවුන්ගේ සහායට නැත. ලොකු ලොක්කන්ගේ අණට කීකරුවී නීති විරෝධී ලෙස වැඩ කරන පොලිස් පොඩ්ඩන්, මෙවැනි සිදුවීම්වලින් ගත යුතු පාඩම එයයි.
එහෙත් සරත් වීරසේකරට ඒ පැත්ත නොපෙනේ. ඔහු දකින්නේ ජාතික ආරක්ෂාව, ලංකාවේ හොඳ නම නැතිකිරීම, අමෙරිකා කුමන්ත්‍රණ වැනි සිඟිති කාරණාය. එහෙත් භයානක වන්නේ මෙවැනි අමනෝඥ පුද්ගලයන් ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභා වැනි වැදගත් ආයතනවල මුල් පුටුවලට පත්කිරීමෙන් ලැබෙන වාසිය යොදාගෙන කරන මුග්ධ ප්‍රකාශන හා ලියන මේ ගණයේ ලිපිය.
අපේ වාර්තාව අපක්‍ෂපාතීයි
ජනාධිපති නීතිඥ ප්‍රසන්ත ලාල් ද අල්විස්
විශේෂඥ කමිටුවේ සාමාජික
‘අපේ විශේෂඥ කමිටුව ඒ ස්ථානයට ගියා. ඒ වගේම කෑගල්ල රෝහලට ගිහිල්ලා අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරිතුමා හමුවුණා. තුවාලකරුවන්ගේ තුවාල සියල්ලම අපි හයදෙනාම විග්‍රහ කළා. ඒ සාක්‍ෂිකාරයොත් එක්කම ස්ථානයට ගිහිල්ලා, සාක්‍ෂි එකතු කළ පොලිස් නිලධාරින්ගේත් තොරතුරු අරගෙන අපි වෙඩි තියපු ස්ථාන ඔක්කොම නිරීක්‍ෂණය කළා. අපි හය දෙනාමෙ අපක්‍ෂපාතී අය. කිසිම දේශපාලනයක යෙදිලා හිටිය අයත් නෙවෙයි.
අපි ඉදිරියේ සාක්‍ෂි දුන්නා කීර්තිරත්න ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිතුමාත්. ඒ ඇරෙන්න සිද්ධියට අදාළ පොලිස් නිලධාරීන් ඔක්කොමත් සාක්‍ෂි දුන්නා. බොහොම සාධාරණව තමයි අපි හැමෝටම කන්දුන්නේ. ඒ සියලුම සාක්‍ෂිවල අවසානයේ තමයි අපේ නිරීක්‍ෂණය දෙන්නේ.
වෙඩි තිබ්බ බවට චෝදනා ලැබ, සාක්‍ෂි දුන් තරුණ පොලිස් නිලධාරියකු ඊට ඉස්සර ගිනි අවි පුහුණුවේදී පාවිච්චි කරලා තියෙන්නේ ටී56 වෙඩි උණ්ඩ 10ක් විතරයි. මේ වගේ නුපුහුණු තරුණ නිලධාරියකු තමයි මෙතැනට අරගෙන ඇවිල්ලා තිබුණේ. මේ විත්තිකරුවන් අතර ඉන්න වැඩිමහල් පොලිස් නිලධාරියා කිව්වා මට ටී56 තුවක්කුව උස්ස ගන්නවත් බෑ කියලා.
ටී56 කියන්නේ කිලෝමීටරයක් පමණ දුරට උණ්ඩ යන ගිනි අවියක්. අතිශය මාරාන්තිකයි. ඒ වගේ ආයුධයක් පාවිච්චි කරන්න දෙද්දි නිලධාරියකුට කොයිතරම් පළපුරුද්දක් තියෙන්න අවශ්‍යද? ඒ නිසා අපි විශේෂ කාර්ය බලකායේ ඉහළ නිලධාරීන් හා හමුදාවේ පුහුණු භාරව ඉන්න ඉහළම නිලධාරියා අපි කැඳෙව්වා. එහෙම කැඳවන්න බලය අපිට තිබුණා. පොලිසිය හා හමුදාව ඉතා පැහැදිලිව කියා සිටියා එහෙම පුහුණුවක් නැති කෙනකුට ටී56ක් ඒගොල්ලො දෙන්නේ නැහැ කියලා. සතියකට එක දවසක් අනිවාර්යයෙන් වෙඩිතැබීම ගැන පුහුණුවීමක් කරනවා කියලත් කිව්වා. විශේෂ කාර්ය බළකායේ නිලධාරියකුට ටී56ක් දුන්නාම එයාගේ ඇහැට ෆෝකස් කරලා පුහුණු කරන නිසා, ඔහුට සේවාවට ඇතුළු වෙන දවසේ දෙන ටී56ම තමයි විශ්‍රාම යනකං එයාට තියෙන්නේ.
සරත් වීරසේකර මන්ත්‍රීතුමා ලිපියේ කියනවා, කීර්තිරත්න පොලිස් අධිකාරිවරයා විශේෂ කාර්ය බලකායේ සහාය ඉල්ලුවත් ඒක ලැබුණේ නැහැ කියලා. එහෙත්, අපට අනාවරණය වුණු කරුණු අනුව, එදා වෙඩිතැබීමේ සිදුවීම වෙනකොට විශේෂ කාර්ය බලකාය ඈතින් නවත්තලා හිටියා. ඒගොල්ලො කුලු පොලු අරගෙන හිටියා. කීර්තිරත්න පොලිස් අධිකාරිවරයා ඔවුන්ව ඉදිරියට කැඳෙව්වේ නැහැ. එහි ප්‍රධාන නිලධාරියා අප ඉදිරියේ සාක්‍ෂි දුන්නා, විශේෂ කාර්ය බලකාය කවදාවත් මුලින්ම වෙඩි තියන්නේ නැහැ කියලා. සියලුම දේවල් කරලා අවසානයට වුණත් වෙඩි තියන්නේ නැහැ කියලා තමයි ඔහු කිව්වේ. අපිට තියෙන ප්‍රශ්නය තමයි විශේෂ කාර්ය බලකාය වගේ විශේෂයෙන් පුහුණු වෙච්ච කට්ටියක් එතැන හිටියත් ඒ අයව ඉදිරියට කැඳවා නැතිකම. එහෙම ඉඳලාත් ඇයි කැඳෙව්වේ නැත්තේ? මේ වගේ පුහුණුව නැති අයට ඉස්සලේලා අහසට වෙඩි තියන්න කියනවා. ඒගොල්ලන්ගේ විත්තිවාචකය වුණේ පොළවට වෙඩි තිබ්බාම උඩට ගියා කියලා. ඒත් සිදුවුණේ ඒක නෙවෙයි. වෙඩි වැදිලා තිබුණේ ඉහල සිට පහළට කෝණයකින්.
අපේ වාර්තාව පක්‍ෂග්‍රාහී එකක්ය කීම ගැන මට පුද්ගලිකව කනගාටුවක් ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. ස්වාභාවික යුක්තියේ මූලධර්ම අනුව ඒ ඒ අයට අවස්ථාව දීලා, පොලිසියට අවස්ථාව දීලා මිසක් ඒකපාක්‍ෂිකව නෙවෙයි මේ වාර්තාව හැදුවේ. ඒ විත්තිකාරයො සියලු දෙනාම සාක්‍ෂි දීලා තියෙනවා. ඒ අනුව තමයි ඒ අය කියන විදියට මේක වෙන්න බෑ කියලා අපි තීරණය කරන්නේ.
මේ වගේ පොලිස් නිලධාරීන්ට ගිනි අවියක් දීලා වෙඩි තියන්න අණ දෙන එකම මිනීමැරුමක්. නමුත් මිනීමැරුම පැත්තක තියමු. අපරාධ නීතියේ පළපුරුද්ද අනුව මම දන්න විදියට, අඩුම ගණනේ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 298 යටතේ අපරීක්‍ෂාකාරී හා නොසැලකිල්ල නිසා මිනීමැරුමක් කිරීම කියන චෝදනාවටවත් නඩුවක් වැටෙන්න ඕනෑ ඔවුන්ට.
කමිටුවේ හිටිය හිටපු විනිසුරුවරුන් තමන්ගේ රාජකාරිය ගැන කිසිම විවේචනයක් චෝදනාවක් කවදාවත් ලැබුණු අය නෙවෙයි. කමිටුවේ සාමාජික හිටපු රජයේ රස පරීක්‍ෂකවරයා වෙඩිතැබීම්, තුවක්කු ගැන දැනට ලංකාවේ ඉන්න එකම විශේෂඥයා. උඩට වෙඩි තිබ්බාය කියන එක සම්පූර්ණයෙන් වැරදියි. අපි එතැනට ගිහිල්ලා කම්බියක් අරගෙන ඒගොල්ලෝ වෙඩි තිව්වාය කියන තැන ඉඳගෙන වෙඩි වැදිච්ච තැන දක්වා නිරීක්‍ෂණය කළා. උඩට වෙඩි තිබ්බා, බවුසරය ළඟදි. ඒක පුච්චන එක වළක්වන්න අහසට වෙඩි තිබ්බා. ඉන් පස්සේ පොලිසියෙ අය බවුසරය පසුකොට යනවා ෂෙඩ් එක ළඟට. එතැනදි තමයි සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට වෙඩි තියන්නේ. අර උඩට වෙඩි තිබ්බාය කියන එක අවසාන මිනීමැරුමට සම්බන්ධයක් නැහැ. තුවාල ලැබූ අයගේ උණ්ඩ ඇතුළු වෙච්ච තුවාලෙ තියෙන්නෙ පිටේ. ඒ කියන්නේ දුවන අයට වෙඩි තියලා තියෙන්නේ. මියගිය මනුස්සයාගේ ශ්‍රෝණි මේඛලාව ඇතුළෙ උණ්ඩය පුපුරලා ගියා. ඇඟ ඇතුළේ ඉන්ද්‍රියයන්වලට හුඟක් හානි වුණා.
මේ කමිටුවේ හිටියා නීතිඥවරුන් දෙදෙනක්. මා සහ නීතිඥ අමල් රන්දෙණිය. මම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ දිර්ඝ කාලයක් වැඩකළා. දැන් අපරාධ නීතිඥවරයකු හැටියට කටයුතු කරනවා. අපි දෙන්නාම මේ කාරණා ගැන දීර්ඝ ලෙස තර්ක කළා. පොලිස් නිලධාරීන් කියන දේවල් ඇත්ත වෙන්න බැරිද කියලා තමයි දිගටම තර්ක කළේ. එතැනදී අපිට බවුසරයට ගිනි තියන්න හදපු තත්වයක් අනාවරණය වුණා. නමුත් ඊට ටික වෙලාවකට පස්සේ තමයි පෙට්‍රල් ෂෙඩ් එක ඉස්සරහ වෙඩි තියන්නේ. ඒකෙන් තමයි අර මනුස්සයා මැරෙන්නේ.
ඒ වෙලාවෙ ආරක්ෂාව පිළිබඳ බලපෑමක් බවුසර් එකටවත් පොලිස් නිලධාරීන්ටවත් තිබුණේ නැහැ. ඒක ඉතාම වගකීමෙන් කියන්නේ. ඒගොල්ලෝ නම් කියන්නේ පෙට්‍රල් ෂෙඩ් එකට ගිනි තියන්නා ආවාම වෙඩි තිබ්බා කියලා. නමුත් ඒ සාක්‍ෂිවල කියන්නේ පොළවට වෙඩි තිබ්බා කියලානේ. ඒක අපරාධ නඩුවලින් බේරෙන්න ඔවුන්ට දීලා තිබුනු උපදෙස්. නමුත් මේ වෙඩි උණ්ඩ යන්නේ උඩ ඉඳලා පල්ලෙහාට.
සරත් වීරසේකර මහතාගේ ලිපියෙන් අපේ වාර්තාව අභියෝගයට ලක්කරනවා. අපි හයදෙනාම විත්තිකූඩුවට දාලා තියෙන්නේ. මේ විශේෂඥ කමිටුව බොරුවක් අසත්‍යයක් කියනවා කියලානේ කියන්නේ. ඒකෙන් මේ විශේෂඥයො හය දෙනෙක්ව හෑල්ලු කරනවා. එහෙම කරන්න හදන්නේ සරත් වීරසේකර හදන්නේ නීතිපතිගේ බලය අතට ගන්නද? ඒකට එයාට තියෙන බලය මොකක්ද? මානව හිමිකම් කොමිසම මොකක්ද කරන්නේ?
සරත් වීරසේකර මන්ත්‍රීවරයා චෝදනා එල්ල කර ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම විසින් පත්කරන ලද විශේෂඥ කමිටුවකටය. එහි නිර්දේශවලටය. ඒවාට පිළිතුරු දී තමන්ගේ ස්ථාවරය තහවුරු කළ යුත්තේ ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසමයි. එහෙත්, කොමිසම තවමත් සිටින්නේ කිසිවක් නොදැක්කා නොදුටුවා ගානටය. ඒ ඇයි?
