මේ මොහොතේ කළ හැකි හොඳම දෙයක් නම්, ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, සිය ජනාධිපති ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වීමයි. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 38(1) (ආ) ව්‍යවස්ථාව යටතේ, කථානායකවරයා වෙත තමාගේ අත්සනින් යවනු ලබන ලිපියකින් ජනාධිපතිවරයාට තම ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්විය හැකිය.
එසේ කියන්නේ, තවදුරටත් ජනාධිපති ධුරයේ රැුඳීසිටින්නට සදාචාරාත්මකවත්, නීත්‍යනුකූලවත් ඔහුට කිසිම හැකියාවක්, අයිතියක් නැති බැවිනි. ඔක්තෝබර් 26වැනිදා පටන් මේ දක්වාම (රට යනු බූරු පිටියක් ලෙස සලකා විය යුතුය) ඔහු ගැසූ හැම තුරුම්පුවක්ම ඔහුවම පාරාජිකා කරමින් ඔහුගේ ඇෙඟ් වැදී තිබේ.
එකක්, තවදුරටත් ජනාධිපති ධුරයේ සිටින්නට ඔහුට සදාචාරාත්මක අයිතියක් නැත. ඒ, 2015 ජනවාරි 8වැනිදා ඔහු මේ ධුරයට පත්කළ ලක්‍ෂ හැට දෙකක ජනතාවගෙන් සාතිශය බහුතරය අද ඔහුත් සමග නැති නිසාය. තමා පත්කර අවුරුදු හතරක් ඉක්මෙන්නට ළං වන විට, ඒ ඡන්දදායකයන් තමා සමග නැතිනම්, එය ඔහු දේශපාලන වශයෙන් අවලංගු වීමකි.
මේ මහජන සහයෝගය ඔහුට නැතිවුණේ, පසු ගිය 26වැනිදා, ඒ ලක්‍ෂ හැට දෙකක ජනතාවගේ හතුරා වුණු මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති ධුරයට පත්කිරීම නිසාය. ජනවාරි 8 වැනිදා, ඔහුට ඡන්දය ලැබුණේ, විනාශකාරී මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාලනය මෙන්ම රාජපක්‍ෂ සංස්කෘතියද පරදවා දේශපාලන වශයෙන් විනාශ කර දමන්නටය. එහෙත් එය කරනවා වෙනුවට, වසර හතරකදී ඔහු රාජපක්‍ෂවරුන්් සමග දීග කමින් තමන්ට ජනයාගෙන් ලැබුණු වරම පාවාදෙන තත්ත්වයට පත්විය. එවැනි පහත් තත්ත්වයකට ඇදවැටෙන්නට කිසිම සාධාරණ හේතුවක් ජනාධිපති සිරිසේනට තිබුණේ නැත. තිබුණු එකම හේතුව ලෙස පෙනෙන්නේ, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වීමේ අවස්ථාව ලබාගැනීමයි. ඔහු පළමුව ඒ සහාය බලාපොරොත්තු වුණේ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයෙනි. එහෙත්, එජාපය ඔහු ඊළඟ ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා ලෙස තෝරාගැනීම ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කළේය. මේ නිසා, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණ අපේක්‍ෂකත්වය මහින්ද රාජපක්‍ෂ පිලෙන් ලබාගත හැකියැයි සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා කල්පනා කරන්නට ඇත.
ජනාධිපතිවරයා කන්නාඩියක් ඉදිරියට ගොස් කල්පනා කළ යුත්තේ, 2015 ජනවරම දැන් තමා සමග තිබෙන්නේද යන්න ගැනය. 2018 පෙබරවාරි පළාත් පාලන ඡුන්දයෙන් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය පරාජය වුණු බව කියන ජනාධිපතිවරයාට, 2015 ජනවරමෙන් අතිබහුතරය අද තමා සමග නැති බව තේරුම් ගැනීම අපහසු නොවනවා ඇත. මියගිය නිසාම නොවුණත් සෝභිත හාමුදුරුවන් අද ඔහු සමග නැතිවා වාගේම, සෝභිත හාමුදුරුවන්ගේ මූලිකත්වයෙන් මුළුගන්වන ලද කිසිම පක්‍ෂයකට අයත් නොවන මහජනතාවද අද ඔහු සමග නැත. ජනවාරි 8 වන තෙක් ඔහු වේදිකාවක් ගානේ ඔසවාගෙන ගොස් ජයග‍්‍රහණය කරවූ එජාපයේ කිසිවකුත් අද ඔහු සමග නැත. දෙමළ ජාතික සන්ධානය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, ශී‍්‍ර ලංකා මුස්ලිම් කොන්ග‍්‍රසය ඇතුළු ඒ දේදුනු සන්ධානයේ අනෙක් පක්‍ෂ කිසිවක්ද ඔහු සමග නැත. අද ඔහු සිටින්නේ වතුර අහිමි වූ මාළුවකුගේ තත්ත්වයේය. එහි තේරුම ඔහුට දේශපාලන මරණයක් වහාම උරුම බවයි.
ජනාධිපතිවරයාට, තවදුරටත් ධුරයේ රැඳී සිටීමට නීත්‍යනුකූල අයිතියක් නැත්තේ, ඔහු මෙතෙක් කාලයක් සම්පූර්ණයෙන්ම ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් හෝ එය නොසලකා හරිමින් වැඩ කර ඇති නිසාය. ඔහු අගමැති හැටියට මහින්ද රාජපක්‍ෂ පත්කළේ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමිනි. 19වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මගින් අගමැතිවරයකු පත්කිරීමේ බලය තවදුරටත් ජනාධිපතිවරයාට තිබෙන නමුත්, අගමැතිවරයකු ඉවත්කිරීමේ බලය ඔහුට නැත. 19 වැනි සංශෝධනයේ අරමුණ වන්නේ ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුව සම්බන්ධයෙන් ඇති අත්තනෝමතික බලතල ඉවත් කිරීමයි. ඒ අනුව, එතෙක් ව්‍යවස්ථාවේ තිබුණු ‘තමාගේ අත්සනින් යවන ලියුමක් මගින් අගමැතිවරයා ධුරයෙන් ඉවත්කිරීමේ බලය’ ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉවත් කරන ලදි. ඒ නිසා, ව්‍යවස්ථාවේ වචනවල පටහැනිව කුමක් සඳහන් වන බව පෙනුණද, (ඇත්ත වශයෙන්ම ඒවා පටහැනි වගන්ති නොවේ.) අගමැතිවරයකු ඉවත්කිරීමේ බලය කිසිසේත් ජනාධිපතිවරයාට අද නැත. ඒ නිසා 2015දී දිමු ජයරත්න ඉවත් කළ ආකාරයට අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ඉවත් කිරීම කළ නොහැකිය.
අගමැති රනිල් වෙනුවට ඔහු පත්කළ අගමැතිවරයාට මේ වන විට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් නැති බව පැහැදිලිව ඔප්පුවී තිබේ. ‘ජනාධිපතිවරයා සිතන ආකාරයට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලයක් හිමි මන්ත‍්‍රීවරයා අගමැති ලෙස පත්කළ යුතුයැ’යි ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් වෙයි. එහෙත්, එය වහාම පාර්ලිමේන්තුවේදී පරීක්‍ෂාවට භාජනය කළ යුතුය. ප‍්‍රමාද වී හෝ නොවැම්බර් 14වැනිදා සිදුවුණේ එයයි. මහින්ද රාජපක්‍ෂට බහුතරය නැති බව එම පරීක්‍ෂණයේදී පැහැදිලි විය. ජනපතිගේ උත්සාහය පාර්ලිමේන්තුවේදී පරාජය කරනු ලැබීමෙන් ඔහු නැවතත් අවලංගු කාසියක් බවට පත්විය.
පාර්ලිමේන්තුව වාරාවසාන කිරීමට ඔහුට බලය ඇතත්, එය පාවිච්චි කළේ සම්පූර්ණයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුවේ බලය පොඩිපට්ටම් වන අන්දමිනි. එපමණක් නොව, පාර්ලිමේන්තුව තුළ මහජන මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ බලය නොසලකමින් ඔහු පසුව පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරියේය. එයද නීති විරෝධී බව මේ වන විට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දු කොට, දෙසැම්බර් 7වනදා තෙක් තහනමක්ද පනවා තිබේ.
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුව තාවකාලික තහනමක් බව පැහැදිලිය. ඇත්ත. මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවලදී මුලින් දෙන තහනම් නියෝගයක් නඩුව අවසානයේ ඉවත් කරන අවස්ථා තිබෙන බවද පැහැදිලිය. එහෙත්, මෙවැනි බැ?රුම් තීන්දුවක් නම් ආපස්සට හරවන්නට කිසිම ඉඩක් නැති බව අධිකරණය ගැන සාධාරණ අවබෝධයක් පළපුරුද්දක් ඇති සැවොම දනිති. ජනාධිපතිවරයා විසින් මැතිවරණ පවත්වන්නට දෙන ලද නියමයක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් අත්හිටුවන්නේ එයින් ඇතිවන ආනුෂංග හෙවත් නෛතික ප‍්‍රතිඵල ගැන මනා කල්පනාවක් ඇතිවය. තුන්දෙනකුට වඩා වැඩි විනිශ්චයාසනයක් මගින් මේ තහනම ඉවත්කරවා ගන්නා බවට, ලජ්ජාව වහගන්නට මෙන් ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂයේ මන්ත්රීවරුන් කියතත්, එය ඇත්තක් වන්නට තිබෙන ඉඩ බොහෝ අඩුය.
මේ විදියට එක පැත්තකින් සදාචාරාත්මකව අවලංගු වන අතරේ, අනෙක් පැත්තෙන් නෛතික වශයෙන්ද සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා අවලංගු කාසියක් බවට පත්වී ඇත්තේය. එවැනි පුද්ගලයකුට, ජනාධිපති ධුරයේ තවදුරටත් රැුඳීසිටින්නට අයිතියක් නැත. ඔහු එම ධුරයේ රැුඳීසිටිමින් කරන්නේද, අනුන්ගේ ජනවරම ප‍්‍රශ්න කිරීමය. තම පෞද්ගලික වුවමනාව සඳහා රට ගිනි තියමින් ව්‍යවස්ථාව තවදුරටත් උල්ලංඝනය කරමින්, වලග ගිනිගත් හනුමන්තකු ලෙස හැසිරීමය. රටක් මෙවැනි අවදානමකට ඇදදමන්නට එක් පුද්ගලයකුට ඉඩ තිබිය හා ඉඩ තැබිය නොහැකිය.
ඒ නිසා, දැන් ඔහු තමාගේ ජනවරම පරීක්‍ෂා කළ යුතුය. ඔහු කළ යුත්තේ, ඔක්තෝබර් 26වැනිදා සිට මේ දක්වා, තමා කළ සියලූ අනීතික පියවර ආපස්සට හරවමින් අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහට බාධාවකින් තොරව පාලනය ගෙනයෑමට ඉඩ සැලසීමය. වික‍්‍රමසිංහ සමග පාලනය ගෙනයා නොහැකි නම් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල ධුරයෙන් අස්වී පොළොන්නරුවට යා යුතුය. එසේ නැතිනම්, සත්‍යවාදී බව මනින්නට පැහෙන තෙල් කටාරමකට අතදැමීමේ පරණ ක‍්‍රමය ආදර්ශයට ගනිමින් ඔහුට තමාගේ සත්‍යවාදීත්වය ඔප්පු කළ හැකිය. ඒ මහජනයා ඉදිරියට ගොසින් ජනාධිපතිවරණයක් පවත්වා ජනවරමක් පැතීමෙනි. 2019 ජනවාරි 8 වැනිදාට පසු ඔහුට ඒ අවස්ථාව ලැබේ. එවැනි දෙයකදී ඔහුට හොඳින් සලකන්නට රටේ යුක්තිගරුක මහජනතාව සූදානම්ව සිටින බවට නම් සැකයක් නැත
