අන්තිමේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා තමා හොඳින් දන්නා භාෂාව පාවිච්චි කළේ ය. ඒ තුවක්කුවේ භාෂාවයි. 2015ට පෙර ඔහු ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ව සිටියදී ඔහු හොඳින් මේ භාෂාව පාවිච්චි කළේ ය.
බොන්නට පිරිසිදු වතුර ඉල්ලූ රතුපස්වල ජනතාවට හමුදාව ලවා වෙඩි තිබ්බේ ඒ කාලයේ ය. මුහුදු යන්නට භුමිතෙල් ඉල්ලූ හලාවත ධීවර ජනතාවට පොලිසිය ලවා වෙඩි තිබ්බේ ඒ කාලයේ ය. පෞද්ගලික අංශයේ විශ්‍රාම වැටුප් ක්‍රමයට එරෙහිවූ කටුනායක තරුණ තරුණියන්ට වෙඩි තිබ්බේ ඒ කාලයේ ය. ඒ හැම දෙයක් ම සිදුවුණේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති හැටියටත් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් හැටියටත් සිටිද්දී ය. අප්‍රේල් 19 වැනි දා රඹුක්කනදී නැවත රඟ දැක්වූයේ ද ඒ ජනඝාතක නාට්‍යය ම ය. එහි අධ්‍යක්‍ෂවරයා ද තිරරචකයා ද ලෙස සලකනු ලැබීමෙන් ගැලවෙන්නට ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නොහැකි බව අපි අවධාරණය කරමු.
අප්‍රේල් 18 වැනි දා අලුත් (සෙල්ලං) ඇමති මණ්ඩලය පත්කිරීමෙන් පසු ඔහු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන ධර්ම දේශනාවක් කළේ ය. තමා කිසි විටෙකත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගල මර්දනය නොකරන බවට සිල් සමාදන් වුණේ ය. රජයට විරෝධය පෑමට ජනතාවට ඇති අයිතිය උත්කර්ෂයට නැංවූයේ ය.
එහෙත් ගතවුණේ දින දෙකකි. ඒ ධර්ම දේශනාවෙන්, ව්‍යාජ ශීලයෙන් වසා ගන්නට සැරසුණු නිරුවත් බිහිසුණුකම ඇස් පනා පිට ක්‍රියාත්මක වුණේ ය. දැනට තරුණ ජීවිතයක් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ හා ඔහුගේ ආණ්ඩුව බිලි ගෙන තිබේ. තවත් පිරිසක් ජීවිතය ගැන අවිනිශ්චිත තැනක ය.
රඹුක්කනදී මිනිසුන් පාරට බැස්සේ ඊට පෙර දිනයේ දී ඉන්ධන මිල දරා ගත නොහැකි අන්දමින් ඉහළ දැමීමට විරෝධය පෑමට ය. ඒ මදිවාට, තමන්ගේ ත්‍රීවීලරයට, වාහනයට, බස් එකට, ගොයම් කපන යන්ත්‍රයට අවශ්‍ය ඉන්ධන ටික සපයන්නට අසමත් මේ ආණ්ඩුවට විරෝධය පෑමට ය. ආණ්ඩුව ගෙදර යනු කියන්නට ය. එලෙස විරෝධය පාන්නට ඒ සියලු මිනිසුන්ට ශුද්ධ වූ අයිතියක් තිබේ. රට පුරා බුර බුරා නැගෙන විරෝධතා රැලි මිනිසුන් තමන්ගේ ඒ අයිතිය පාවිච්චි කිරීමේ සංකේත ය.
එහෙත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට ඒ භාෂාව නොතේරේ. වෙනත් හැම විෂයක් ම වාගේ මානව අයිතිවාසිකම් ගැන ද මේ ජනාධිපතිවරයාට දැනුමක් තේරුමක් නැත. ඔහු ව්‍යාජ බැරෑරුම්කමක් මවා පාමින් සිටින හිස් මිනිසකු බව පසුගිය කාලය පුරා ම මැනැවින් ඔප්පු කර තිබේ.
තමන්ගේ ආණ්ඩුවට විරෝධය පාන මිනිසුන් මරා දමන්නට කිසි ම ආණ්ඩුවකට අයිතියක් නැත. එවැනි දේ කරන ආණ්ඩුවක ජනාධිපතිවරයා, අගමැතිවරයා, මැති ඇමතිවරු ම්ලේච්ඡයෝ ය. ජන ඝාතකයෝ ය. එවැනි පිරිසකට මේ රට පාලනය කරන්නට අයිතියක් නැත. ඊට ඉඩ දිය යුතු ද නැත.
ඒ නිසා රට තවදුරටත් ලේ විලක් නොකර, තනතුරුවලින් බැස ගෙදර යන ලෙස ජනාධිපතිටත්, අගමැතිටත්, මැති ඇමතිවරුන්ටත් අපි අවධාරණය කරමු. එසේ නොවේ නම්, ඔවුන් ගෙදර යන තැනට වැඩ සැලසීමට සියල්ලන් එකතු විය යුතු බව ද කියමු.■
