ලංකාවේ බලය ලත් රාජ්‍ය ආයතන විසින් රට තුළට ගැනිම ප්‍රතිජෙෂප කරන ලද චීන කාබනික පොහොර තොගය රැගත් නෞකාව පිළිබඳ අර්බුදය සමථ කර ගැනීම සඳහා ඩොලර් මිලියන 6.7ක මුදලගක් චින පොහොර සමාගමට ලෙගවීමට ඇමති මන්ඩලය තීරණය කළ බව මාධ්‍ය වාර්තා කළේ ය.
මේ කුමන භයානක විහිළුවක් ද? චීන සදමාගමට ඩොලර් මිලියන 6.7ක් දෙන්නේ ඇම7ති මන්ඩලෙගය් ඇමතිවරුන්ගේ පෞද්ගලික බූදලයෙන් ද? ඒ ඒ අයගේ පරම්පරාගත ධනයෙන් ද? නැතිනම් රජයේ පොදු අරඑමුදල්වලින් ද? ඒ පොදු ඇරමුදල්වලට මුදල් ලැබෙන්නේ කොහොම ද? ඒ මුදල් ලැබෙන්නේ මහජනතාවගෙන් වක්‍ර හා ඍජු ලෙගස අය කර ගන්නා බදුවලින් නම්, ඒ බදු මුදලින් චීන සමාගමට ඩොලර් මිලිය 6.7ක් ගෙවන්නට තීරණය කරන්නට ඇමති මන්ඩලයට ඇති නීත්‍යනුකුල හා සදාචාරමය අයිතිය කුමක් ද? රටේ මහජනතාවගේ මුදල්වලින් ඩොලර් මිලියන ගණනක්, එක් සමාගමකට ගෙවීමට තීරණය කිරීමට ඇමති මණ්ඩලයට ඇති හැකියාව මොකක් ද?
ඊට ටිකක් එහාටත් ගිහින් ප්‍රශ්න කළහොත්, ඒ ඇමති ඹණ්ඩල රැස්වීමේ මහින්දානන්ද අලුත්ගමගේ ඛෘෂිකර්ම ඇමතිවරයාත් අසුන්ගෙන සිටියේ ද? ඔහු සිටියේ රෙදිත් ඇඳගෙන ද? මීට සති කිහිපයකට පෙර, කිසිම හේතුවක් නිසා මේ පොහොර රට තුළට බාන්නෙත් නැහැ, කිසි ම මුදලක් චීන සමාගමට ගෙවන්නෙත් නැහැ යනුවෙන් ප්‍රසිද්ධියේ කී ඔහු දැන් ඩොලර් මිලියන 6.7ක් ගෙවීමට ආණ්ඩුව ගත් තිරණයටත් අත ඉස්සුවේ ද? නැතිනම් හැංගී බලා සිටියේ ද?
මේ දැවැන්ත අලාභය රටට අත්කර දුන්නේ කවුද?
ඒ කවුදැයි පැහැදිලි කරගන්නට පසුබිම් කරුණු ටිකක් දැනගෙන සිටීම ප්‍රමාණවත් ය. ජනාධිපතිතුමා අප්‍රේල් මාසයේදී ඊළඟ මහ කන්නයේ වගාව සඳහා යෙදිය යුත්තේ කාබනික පොහොර පමණක් යැයි ද, රසායනික පොහොර ලංකාවට ගෙන්වීම කතහනම් යැයිද කියමින් ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත් කලේය. මේ දක්වා එලිදරව් වී තිබෙන සියලු කරුනුවලින් පෙනෙන්නේ ජනාදිපතිතුමා එම තීරණයට ආවේ කිසිවකුගේ අදහස් විමසා හෝ ඒවා විහ්ලේෂනය කර හෝ නොවන බවත්, තමාගේ තනි කැමැත්තට බවත් ය. යල කන්නයේ අවසානයේ සිට මහ කන්නයේ ආරම්භ දක්වා කාලය තුළ කෘෂිකර්මාන්තය සම්පූර්ණයෙන් ම කාබනික පොහොරවලින් කිරිමේ තනි තීරණය ජනාධිපතිතුමාගේ ය.
එහෙත්, කෘෂිකර්ම අද්‍යක්‍ෂ ජෙනරාල්වරයා දෙරණ රූපවාහිනියට දුන් සම්මුඛ සාකච්චාවකදී පෙන්වා දුන්නේ, මුලුමනින්ම කාබනික පොහොරවලට යාමේ තීන්දුව තම දෙපාර්තමේන්තුව සතුව තිබුනු දත්ත හා තොරතුරු මත පදනම්ව ගත් එකක් නොවන බවයි. එහෙත් ජනාධිපතිවරයාගේ තනි තීරණය ඉදිරියට ම ගියේ ය.
මෙවැනි හිතුවක්කාර තීරණයක් ගැනිමෙට ජනාධිපතිතුමා ඉක්මන් වීම නිසා, කෙටි කාලයක් තුළ කාබනික පොහොර රට තුළ නිස්පාදනය කරගැනිමේ දැවැන්ත අර්බුදයකට නිලදාරිහු මුහුණ පෑවෝ ය. ඒඩ අතර, ගොවිතැන කරන්නට නම් පොහොර ගෙනත් ැදනේනටයැයි කියමින් ගොවියේ විදි බටහ. එහි ප්‍රතිඵළය වුණේ, වහාම ගොවීන්ට ලබාදෙන්නට හැකි වන ලෙස කාබනික පොහොර පිටරටින් ආනයනය කිරිමයි. දචීනයෙන් ලංකාවට ගෙනා තොගය එවැන්නකි.
සාමන්‍යයෙන් කෙරෙන්නේ මුලින්ම අදාල සාම්පල් පරීක්‍ෂා කොට, ඒවායින් සෑහීමට පත්වෙන්නට හැකි නම් පමණක් බැංකු හරහා ණයවර ලිපි නිකුත් කරවා ගනුදෙනුව සිදුකර ගැනීමය. එහෙත්. ලංකාවේ බලධාරීන් එහි පළමුවැනි කොටස ඉටු කළේ නැත. එනම් සාම්පල් පරීක්‍ෂා කිරිම ය. එය සිදුවුනි නම්, කෙටි කාලයක් තුළදී ප්‍රතිඵලය දැනගන්නට හැකිවන්නට තිබිණ. මුල් වගකීම පැහැර හරිමින් ණයවර ලිපි නිකුත් කරන ලදි. ණයවර ලිපියක මුලික කොන්දේසියක් නම්, විකුණුම්කරු සහ ගැනුම්කරු එකඟවූ ලිපිලේඛන මත බාණ්ඩ ප්‍රමාණය හා එහි අඩංගුව නිවැරදිව තිබෙන බව පෙනේ නම්, ණයවර ලිපියේ ගෙවීම නිස්පාදකයාට ගෙවීම ය.
එහෙත් චින පොහොර තොගයේ සාම්පල, කොළඹ වරායේ නැව තිබියදී ලබාගෙන රජයේ ආයතනවලින් පිරික්සන ලද විට, එය ක්‍ෂුද්‍රජීවීන් සහිත පොහොර තොගයක් යැයි සොයා ගන්නා ලදි. මේ කතාව දීර්ඝන්‍ ඇදී ගිය අතර, චීන සමාගමට අදාළ මුදල නොගෙවීමට නියම කළ අතුරු නියෝගයක් ද කොළඹ මහාධිකරණය වෙතින් රජය විසින් ලබාගන්නා ලදි. චීන සමාගරැමට සතයක් වත් නොගෙවන බව කෘෂිකර්ඹ ඇමතිවරයා කැට තබා කිව්වේ වරක් දෙවරක් නොවේ.
එහෙත් දැන් සිදුව ඇත්තේ කුමක්ද? ප්‍රශ්වනය සමථයට පත්කරගැනීමට ඩොලර් මිලියන 6.7ක් ගෙවන්නට ලංකාවේ ආණ්ඩුව එකඟ වීමය. කාගේ මුදලින් ද? මහජනතාවෙග් මුදලිනි.
ජනාධිපතිවරයාගේ සිට පහළට ආන්ඩුවේ තීන්දු ගන්නන් එකතු වී ගත් තීරණවල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, අනිවාරතේ ඩොලර් මිලියන 6.7ක් ගෙවන්නට මහජන මුදල් යොදවන්නට සිදුවුණ විට, මේ සියලු දෙනා ඉන්නා ‘නොදන්නා ගානට’ සිටීමේ හැකියාව ලැබුණේ කොහෙන් ද? ඒ මුදල ගෙන%වන්නේ තමාගේ පෞද්ගලික බුදල්වලින් බවට තමන් සිතාගෙන සිටින නිසා ද?
අවංක දේශපාලකයන් සිටින රටක නම් වෙන්නේ, තීරණයත් සමග ම ආණ්ඩුව ඉල්ලා අස් වී ගෙදර යාම ය.■
