ආණ්ඩුව දැන් විවිධ පැතිවලින් නෙලා ගනිමින් සිටින්නේ, බලයට ඒම සඳහා වැපිරූ බීජවල අස්වැන්න ය.
තමන් ශක්තිමත් පාලකයකු හදන බව බලයට ඒමට පෙර කී කතාව ඇසූ ඡන්දදායකයෝ, වී, හාල්, සීනි ඇතුළු අත්‍යවශ්‍ය ආහාර ද්‍රව්‍ය සඳහා එක දිගට එක එක ගැසට් එක බැගින් ගැසීම ගැන ප්‍රශ්න කරති. අවසානයේ සියලු ම මිල පාලනයන්ගෙන් ආණ්ඩුව ඉවත් වීම ගැන ප්‍රශ්න කරති.
මීට පෙර තිබුණු ආණ්ඩුව රටේ සම්පත් පිටරටවලට විකුණන්නට සැලසුම් කළ බවට, බලයට පත් වන්නට පෙර කී කතාව ඇසූ ඡන්දදායකයෝ, රටේ ඉඩම්, පිටරටවලට විකිණීම සම්බන්ධයෙන් මේ ආණ්ඩුවෙන් ප්‍රශ්න කරති.
රාජ්‍ය ව්‍යවසායන් කිසි ම හේතුවක් නිසා පිටරටවල අයිතියට පවරන්නේ නැති බව සෞභාග්‍යයේ දැක්මේ සඳහන් කර ඇති නිසා, කෙරවලපිටියේ යුගදනවි බලාගාරයේ අයිතියෙන් සියයට හතළිහක් අමෙරිකානු සමාගමකට දෙන්නේ කෙසේදැ’යි ඡන්දදායකයෝ ප්‍රශ්න කරති.
ලංකාවේ කෘෂිකර්මාන්තය අවුරුදු දහයක කාලයක් තුළ ක්‍රමානුකූලව කාබනික කෘෂිකර්මාන්තයක් බවට හරවන බවට සෞභාග්‍යයේ දැක්මේ පොරොන්දු වූ නිසා, යල කන්නයේ සිට මහ කන්නය දක්වා මාස කිහිපයක් කාලයක් තුළ එක වර ම රට කාබනික කරන්නේ කෙසේ දැයි ගොවි ජනතාව ප්‍රශ්න කරති.
මේ ලැයිස්තුව තවත් දිග ය. ඒ සියල්ලෙහි ම ඇත්තේ එක ම කතාවකි. එනම්, බලය ලබා ගන්නට කියූ මොන මොනවා හරි කතා දැන් ඒ විදියට ම ඉටු කරන්නට නොහැකි වීම නිසා දැන් ආණ්ඩුව බෙල්ලට හිර වී තිබෙන බව ය.
චීන පොහොර නැව සම්බන්ධයෙන් දැන් ඇතිවී තිබෙන අති විශාල අවුල මේ ආණ්ඩුවේ දෙකොන පටලවා ගැනීමේ ජීවමාන සංකේතයකි.
පහුගිය ආණ්ඩුව රටේ ස්වෛරීත්වය පාවා දෙනවා යැයි කෑ ගැසූ නිසා මේ ආණ්ඩුව රටේ ස්වෛරීභාවය කේවල් කරන්නට කිසිවකුට ඉඩ නොතබනු ඇතැ’යි ජනතාව සිතූහ. එහෙත්, දැන් තමන් විසින් ම උත්කර්ෂයට නංවන ලද ලංකාවේ උත්තරීතර ස්වෛරීභාවය සහ පොහොර නැවක් අතර ආණ්ඩුව හිර වී සිටියි.
සිදුවීම් පෙළ ගැස්වුවහොත් මෙසේ ය.
ආණ්ඩුව රසායනික පොහොර හා පළිබෝධ නාශක ආනයනය කිරීම තහනම් කළේය. ගොවීන්ට වගා කිරීම සඳහා කාබනික පොහොර රට තුළ ම නිෂ්පාදනය කිරීමේ වැඩ පිළිවෙළක් බොහෝ පුරාජේරු සහිත ව නමුත් අවම ප්‍රායෝගිකත්වයක් සහිත ව ආරම්භ කරන ලදි. විශාල ම කන්නය වන මහ කන්නයට ඒ කාබනික පොහොර තොගය ගෑවෙනන්නටවත් මදි ය. එක්කෝ රසායනික පොහොර දෙන ලෙස හෝ නැතිනම් සුදුසු පොහොර වර්ගයක් වහා ම දෙන ලෙස හෝ කී ගොවීහු ඒවා ලැබෙන තෙක් වගාවෙන් ඉවත් වන බවට තර්ජනය කළහ.
ගොවීන් වගාවෙන් ඉවත් වෙනවාට බියේ, ලහි ලහියේ චීනයෙන් කාබනික පොහොර තොගයක් ඇණවුම් කරන ලදි. එහෙත්, එහි සාම්පල් ලංකාවට ලැබෙන විට පොහොර තොගය නැව්ගත කර අවසන් ය. සාම්පල් ලංකාවේ නිල පර්යේෂණ ආයතනවලින් පරීක්‍ෂාවට ලක් කළ විට ඒවා විනාශකාරී බව තහවුරු කරගන්නා ලදි. එයින් බියට පත් ආණ්ඩුව ම උසාවියට ගොස් පොහොරවලට මුදල් නොගෙවීමේ නියෝගයක් ලබා ගත්තේ ය. ඒ නියෝගය අනුව රාජ්‍ය බැංකුවක් ගෙවීම නොකළ විට චීන සමාගම බැංකුව අසාදු ලේඛනගත කරන බවට තර්ජනය කළේ ය. ඊට අමතර ව පොහොර සාම්පල තුන්වැනි පාර්ශ්වයක පරීක්‍ෂණයට ලක් කළ යුතු යැයි ද තර්ජනය කළේ ය.
ලංකාවට ඇතුළු වන ඕනෑ ම ශාකමය ද්‍රව්‍යයක් සම්බන්ධයෙන් ඒවා රට තුළට ගෙනඑන්නට ඉඩ දෙනවාද නැද්ද යන්න ගැන තීරණය කිරීමේ අයිතිය ඇති රාජ්‍ය ආයතනයක් තිබේ. ඒ ආයතනයේ අවසාන තීරණය ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් පිළිගැනීම ස්වෛරීභාවයේ සංකේතයකි. එහෙත්, දැන් චීන සමාගම, ලංකාවේ එකී ස්වෛරී රාජ්‍ය ආයතනයට ද විරුද්ධ ව නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා බවට තර්ජනය කරමින් සිටියි. එසේ නොකිරීමට නම්, ඩොලර් මිලියන 8ක් ඔවුන්ට වන්දි හැටියට ගෙවිය යුතු ලු.
නිකමට මෙන් මේ සියලු දේවල් සිදුවුණේ යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ යැයි සිතමු.
එසේ වී නම්, දැන් මේ ආණ්ඩුව තුළ සිටින දේශප්‍රේමී දේශමාමක බලවේග එය අර්ථ දක්වන්නට තිබුණේ කෙසේ ද? ලංකාවේ ස්වෛරීත්වය චීන පොහොර තොගයකට පාවා දුන්නා ය කියා මිස අන් කවර ලෙසකින් ද?
එහෙත්, දැන් ආණ්ඩුවේ කවුරුත් නම් එවැනි වචනයක් වත් කටින් නොහළන්නට පරෙස්සම් වෙති.
යුගදනවි බලාගාරයේ අයිතිය අමෙරිකාවට පැවරීම ගැන සටන් ප්‍රකාශ කර සිටින දේශපාලන පක්‍ෂ පවා, චීනයෙන් මේ කෙරෙන තර්ජන ගැන වචනයක් වත් කතා නොකරති.
දුර දිග බලන්නේ නැතිව ගත් තීරණ නිසා රටක් අවුලෙන් අවුලට දමන්නට එක පාලකයකුට වුණත් හැකි ය යන්නට මේ සිදුවීම හොඳ නිදසුනක් නොවේ ද?■
