රනිල් වික‍්‍රමසිංහයේ අගමැති තනතුර යටතේ පැවැති ආණ්ඩුව සම්බන්ධව කළ හැකි සියළුම විවේචනයන්ට පසුව ද මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන විසින් මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති ලෙස පත්කරනු ලැබීම සම්බන්ධයෙන් අපට තෝරා ගැනීමට තිබෙන සථාවරය කුමක් ද? කෙටි පිළිතුර ඊට විරුද්ධ විය යුතුය යන්නයි. ඒ මන්ද යන්න පැහැදිළි කිරීමට පෙර මෙහි දී ‘‘අප” යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ කවුද යන්න සඳහන් කළ මනාය. මෙහිදී මා ‘‘අප” යනුවෙන් අදහස් කරන්නේ මූලික වශයෙන්ම සමාජ සාධාරණත්වය, ප්රජාතන්ත්රවාදය සහ වාර්ගික හා ආගමික කණ්ඩායම් අතර සමඟිය මුල් කරගෙන 2015 ජනවාරි 8 වන දින සිදූ වූ දේශපාලන පෙරළියට දායක වූවා වූ ද, ඉන්පසු ඇති වූ ආණ්ඩු දෙකේ කාර්යසාධනය මූලික වශයෙන්ම ඉහත සඳහන් කළ ජනවාරි 8 අභිලාෂවලින් අපගමනයක් ලෙස සැලකුවා වූ ද, ඒ අතරම එකී අභිලාෂ සක‍්‍රීය ලෙස ඉදිරියට ගෙනයාමේ අවශ්‍යතාවය අවධාරණය කරන්නා වූ ද පිරිස් ය.
ගැටලූ‍ව වන්නේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහට දේශපාලන වාසියක් අත් කර දෙන්නේ නොමැතිව ඉහත සඳහන් කළ ස්ථාවරය මත මේ මොහොතේ, අවම වශයනේ කෙටි කාලීනව ක‍්‍රියා කිරීමේ හැකියාවක් තිබෙන්නේ ද යන්නයි. මගේ කෙටි පිළිතුර වන්නේ ‘‘නැත” යන්නයි. මෙවැනි ව්‍යාකූල වාතාවරණයක් තුළ ඒ අකාර සියුම් ගණන් බැලීම් තුළ ක‍්‍රියා කිරීම කළ හැකි දෙයක් නොවේ. මගේ යෝජනාව පදනම් වන්නේ ඒ උපකල්පනය මතය. මේ දේශපාලන මොහොත තුළ මා යෝජනා කරන මැදිහත් වීම අඩුම වශයෙන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහට වාසි වීම නොවැලැක්විය හැක්කකි. එපමණක් නොව මේ අර්බුදය නිසා රනිල් වික‍්‍රමසිංහට දැනටමත් දැවැන්ත දේශපාලන වාසියක් අත් වී ඇත. විපාක්ෂික බලවේගවල පමණක් නොව තමන්ට අගමැති ධූරය හිමි වූ ජනවාරි 8 බලපෙරළියට දායක වූ පිරිස් අතර ද, එසේම තමන්ගේ ම පක්ෂය තුළ ද සැලකිය යුතු විරෝධයන්ට මුහුණ දී සිටි රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මේ වන විට රාජපක්ෂ විරෝධි ව්‍යාපාරයේ කේන්ද්‍රය බවට පත්වන තත්වයට පත් වී ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම මේ සම්බන්ධයේ රාජපක්ෂවාදීන්ට ගැටලූ‍වක් ඇත්තේ නැත. ආණ්ඩුබලය තමන්ට ලැබෙන තත්වයක් තුළ තමන්ට එරෙහි කඳවුරේ කේන්ද්‍රය අරා වික‍්‍රමසිංහ සිටීම දැකීම රාජපක්ෂවරුන්ගේ ආශාවයි. ඊට හේතුව තමන්ගේ ප‍්‍රධාන ගොදුරු ප‍්‍රජාව වන සිංහල-බෞද්ධ ජනයා අතර රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අපකීර්තියට පත්කරනු ලැබීම අතිශය පහසු කටයුත්තක් වන බැවිණි. ඇත්ත වශයෙන්ම රනිල් රාජපක්ෂවරුන් භීතියට පත් වී සිටින්නේ රාජපක්ෂ විරෝධී බලවේගයේ කේන්ද්‍රයට අනුර කුමාර දිසානායක හෝ චම්පික රණවක වැන්නෙක් පත්වීමට ඇති ඉඩකඩ පිළිබඳවයි. ඒ මක්නිසාද යත් ඒ අයට ද තමන්ට මෙන්ම සිංහල-බෞද්ධ ඡුනදදායක ප‍්‍රජාවට ආකර්ශනීය දේශපාලන ආමන්ත‍්‍රණයක් කළ හැකි බැවිණි.
කෙසේ වෙතත් මගේ ඍජු යෝජනාව වන්නේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන විසින් ගනුලැබූ පියවර සම්බන්ධයෙන් එකහෙළා විරුද්ධ විය යුතු බවයි. ඊට හේතුව වන්නේ ඔහුට ඒ සඳහා කිසිඳු ආචාරධාර්මික අයිතියක් නොමැති වීමයි. ඊට හේතුව වන්නේ ඔහු බලයට පත් වන්නේ ඔහුගේ පුද්ලිකත්වය මත හෝ (මහින්ද රාජපක්ෂ තනිකරම වාගේ මැතිවරණ වලට ඉදිරිපත් වන්නේ සිය පුද්ගල කැරිස්මාව මත බව මෙහිදී සඳහන් කළ මනාය.) දේශපාලන පක්ෂයක සාමාජිකයෙක් ලෙස නොවේ. තනිකරම ජනවාරි 8 ජනාධිපතිවරණය උදෙසා ම නිර්මාණය වූ මහජන ව්‍යාපාරයක අපේක්ෂකයා ලෙසයි. ඒ නිසා ඔහුගේ ජනාධිපති තනතුර නොබිඳිය හැකි ලෙස ජනවාරි 8 ජනවරම සමඟ බැඳී ඇත. මෙය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට මැතිවරණවලදී ලැබෙන ඡන්දදායක ආකර්ශනයෙන් මූලික වශයෙන් වෙනස්ය. පසුගිය පලාත්පාලන මැතිවරණයේ දී රාජපක්ෂ පිළේ ප‍්‍රභලයකු වූ උදය ගම්මන්පිල ප‍්‍රකාශ කළේ මහින්ද රාජපක්ෂ නමින් පොල් ලෙල්ලක් මැතිවරණයට ඉදිරිපත් කළත් දිනන බවයි. ඒය පැහැදිළි සත්‍යය තත්වයකි.
කෙසේ වෙතත් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා සම්බන්ධ තත්වය මීට වෙනස්ය. ඔහුට ලැබුණු ජන්ද වර්ග දෙකක්ට අයිති විය. එක් වර්ගයක් ජනවාරි 8 ව්‍යාපාරයට දායක වූ දේශපාලන පක්ෂ වලට ඇති ඡන්දදායක පදනම මත ලැබුණු ඒවාය. පොලොන්නරුවෙන් සිරිසේන මහතාට ලැබුණු ඡන්ද ප‍්‍රමාණය ද අවශ්‍ය නම් මේ ගණයට ඇතුළ කළ හැක. සෙසු ඒවා මූලික වශයෙන් එම පොදු ව්‍යාපාරයට ලැබුණ ඡුන්ද ලෙස සැලකිය යුතුය. ඒ තතු යටතේ පැහැදිළිවම කිව හැක්කේ ඔහුට ඒ ජන්ද පදනම මත ලැබුණ ජනාධිපති තනතුර තමන්ට අවශ්‍ය ආකාරයට භාවිත කිරීමට (වඩාත් නිවැරදිව කියන්නේ නම් අවභාවිත කිරීමට කිසිඳු අයිතියක් නොමැති බවයි. දේශපාලනයේ දී මේ මූලික ආචාරධර්මය උල්ලංඝනය කරන අය අපේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලන දේහයට කරන්නේ මහා විනාශයකි. සිරිසේන මහතාගේ මේ සහාසික ක‍්‍රියාව විවේචනය කළ යුත්තේ මේ නිසාය.)
නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි
