අරුණ ජයවර්ධන
පසුගිය සතියෙන්
මැගසින් බන්ධනාගාර අධිකාරි එමිල් රංජන් ළමාහේවාගේ මරණ තර්ජනයට ලක්වන මලික් සමීර පෙරේරා හෙවත් කොණ්ඩ අමිලද 2012 නොවැම්බර් 9 වැනිදා රාත‍්‍රියේ ඝාතනය වෙයි.
මේ වන විට හොඳටම එළිය වැටී තිබිණි. වේලාව උදේ 6ට කිට්ටු වන්නට ඇත. වාට්ටුවල සිටි හැම රැුඳවුවෙක්ම වාට්ටුවල ඉදිරිපිට, ඒ කියන්නේ බන්ධනාගාර අධිකාරිගේ කාමරයේ සිට එල් ශාලාව දක්වා දණ ගසාගෙන සිටියෝය. වැලිකඩ සමූහ ඝාතනය ගැන විමර්ශනය කළ කමිටුව ඉදිරියේ දිවුරුම් පිට දී ඇති සාක්‍ෂි අනුව පැහැදිලි වන්නේ, මැගසින් බන්ධනාගාර අධිකාරි එමිල් රංජන්, මැගසින් බන්ධනාගාර හමුදා අනුඛණ්ඩයේ තවත් නිලධාරියකු සමඟ ගොස් දණගසාගෙන සිටි එක් රඳවුවකු නැගිටුවාගත් බවයි. ඒ ආසන්නයේ මැගසින් බන්ධනාගාරයේ ඉහළ ජේලර්වරයෙක්ද සිටියේය.
දණගසා සිටි රඳවුවන් අතුරෙන් එමිල් රංජන් විසින් නැගිටුවාගත්තේ කොණ්ඩ අමිලය.
මලික් සමීර පෙරේරා හෙවත් කොණ්ඩ අමිල, දෙහිවල, කළුබෝවිල, ද සිල්වා පාරේ පදිංචිකරුවෙකි. සිර අංකය කිව්21517ය. හෙරොයින් ජාවාරම්කරුවෙකි. වෙලේ සුදා නම් ප‍්‍රකට මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරුම්කරුවාගේ පාතාල කල්ලියේ සාමාජිකයෙකි. කප්පම් ගැනීම කරන්නෙකි. කොළඹ මහාධිකරණය, වැලිකඩ විශේෂ අධිකරණය, කොළඹ හා ගල්කිස්ස මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණවල කොණ්ඩ අමිලට එරෙහිව නඩු විභාගවෙමින් පැවතිණ.
වෙලේ සුදා සමඟ ගනුදෙනු තිබුණු කාලයේ අමිලත් වෙලේ සුදාත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රී දුමින්ද සිල්වාගේ දේශපාලන වැඩවලට ඉදිරිපෙළ සහායකයන් හැටියට සම්බන්ධ වූවෝය. එක් අවස්ථාවක අමිලත් වෙලේ සුදාත් එකට මැගසින් බන්ධනාගාරයේ සිටියහ. වෙලේ සුදාට පෙර අමිලට ඇප ලැබිණ. ඇප ලැබී එළියේ සිටින විට, දුමින්ද සිල්වාගේ ඡුන්ද වැඩවලට වාහන කුලියට ගැනීම, කෑම බීම ලබාදීම වැනි දෙයින් අමිල සහාය විය. ඒ බන්ධනාගාරය තුළ සිටිමින් වෙලේ සුදා දුන් උපදෙස් අනුවය. ඒ කාලයේ වෙලේ සුදාටත් ඔහුගේ බිරිඳටත්, ‘අයියා අක්කා’ කියා කතාකරන තරමට අමිල සමීපව සිටියේය. එහෙත් 2011දී පමණ ඔහු වෙලේ සුදාගෙන් වෙන්වී කළුබෝවිල රෝහල පිටුපස, පරණ වළව්වක් වැනි නිවසක් කුලියට ගෙන තමන්ගේම ෆිනෑන්ස් කොම්පැනියක් පටන්ගත්තේය. එය විවෘත කරන්නට පැමිණියේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රී දුමින්ද සිල්වාය. ෆිනෑන්ස් කොම්පැනියක් කීවාට එයින් කෙරුණේ දවසේ පොලියට සල්ලි දීම, ත‍්‍රීවීල්, මෝටර් සයිකල්, ඉඩම්වල පොත්, ඔප්පු ඇපයට තබාගෙන මුදල් ණයට දීමයි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන ප‍්‍රාග්ධනය අමිලට තිබිණ. එහෙත්, ඒ සල්ලි කොහෙන් ආවාදැ’යි අමිලගේ පවුලේ අයවත් දන්නේ නැත.
අමිල අත්අඩංගුවට ගන්නේද නාකොටික් රංගජීව විසිනි. ඒ තම බිරිඳගේ නිවසේ අමිල සිටිද්දීය. බන්ධනාගාරය තුළදීද අමිල අත දිග හැර වියදම් කළේය. ඒ නිසා බන්ධනාගාර නිලධාරීහු අමිලට යහමින් උදව් කළෝය. අමිල, බන්ධනාගාර නිලධාරීන් ලවා සමහර ඉරිදා දවස්වලට ෆ‍්‍රයිඞ් රයිස්, කොත්තු රොටි ගෙන්වාගෙන කෑවේය. බියර්, අරක්කු වැනි දේද එලෙසම ගෙන්වා ගන්නා ලදි. අමිලගේ ළඟ කැමරා ෆෝන් එකක් තිබුණි. ඔහුගේ බිරිඳ පුරුද්දක් හැටියට නිවසේ සිට තම කැමරා ෆෝන් එකෙන් බන්ධනාගාරයේ සිටින අමිලගේ කැමරා ෆෝන් එකට රූපය දකිමින්ම කතාකළාය. තමා ඉන්නා සිරකුටියේ හැටි සොබාව අමිල ෆෝන් එක හරහා ගෙදර අයට පෙන්නුවේය.
2011 අවසාන භාගයේදී පමණ මැගසින් බන්ධනාගාරයේ අධිකාරි එමිල් රංජන් හා අමිල අතර ප‍්‍රශ්න ඇතිවිය. මේ නිසා දවසින් දවස එක එක සිරකුටියට මාරු කිරීම, කෑම දීමේදී විවිධ ප‍්‍රශ්න වැනි අවුල් අමිල කෙරෙහි ඇතිකෙරිණි. තමාට තිබෙන ප‍්‍රශ්න නිසා කරදරයක් ඇතිවිය හැකි බැවින් ඒ ගැන මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවට පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් කරන ලෙස අමිල වරෙක මවට කීවේය. ඒ වන විට, වරක් තම නිල කාමරයට අමිල කැඳවූ මැගසින් බන්ධනාගාර අධිකාරි එමිල් රංජන් ඔහුට තර්ජනය කර තිබුණි. මේ තත්ත්වය නිසා අමිලගේ බිරිඳත් මවත් මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවට පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් කළෝය.
බන්ධනාගාර ඝාතනය සිදුවුණු දින රාත‍්‍රී 8ට පමණද, ඒ කියන්නේ එස්ටීඑෆ් නිලධාරීන් වෙඩි තබමින් සිටියදී අමිල ජංගම ¥රකථනයෙන් ගෙදරට කිහිපවරක් කතාකර තිබුණේය. මලික් සමීර නමැති සිරකරුවකු, වෙඩි වැදුණු සිරකරුවන් බන්ධනාගාරයෙන් පිටතට ත‍්‍රීවීලරයකින් ගෙනයන්නට උත්සාහ දැරූ අවස්ථාවේ වෙඩි වැදී මැරුණු බව ඔහු ඒ මොහොතේ මවට කීවේය. එහෙත් තමාට කිසි කරදරයක් නැති බවද, හොඳින් ඉන්නා බවද ඔහු පැහැදිලිවම කීවේය. ‘එළියට එහෙම යන්න එපා. ඇතුළටම වෙලා ඉන්න.’ මව ඔහුට අවවාද කළාය. ‘සුදු අම්මේ මම ආස නැද්ද එළියට ඇවිල්ලා හොඳින් ඉන්න. මම කිසි දේකට එළියට යන්නේ නැහැ.’ ඔහු යළිත් මවට කීයේය. නිවසට කතාකරන එක් අවස්ථාවක අතපත්තුද තමා අසල සිටින බව අමිල මවට කියා තිබුණේය. මව අතපත්තු සමඟද කතාකළාය. එහෙත්, තවත් නොබෝ් වේලාවකින් කොණ්ඩ අමිලගේත් අතපත්තුගේත් ජීවිත අවසන් වන්නට නියමිතව තිබිණ.
එමිල් රංජන් හා හමුදා නිලධාරීන් කිහිප දෙනකු විසින් කොණ්ඩ අමිල වයි ඕ අංශය වෙත ගෙනයන ලදි. අවසානයේ ඔහුගේ ලේ ගලමින් තිබෙන මළසිරුරද දැකගන්නට ලැබිණි.
මේ තමා දුටු දේ බන්ධනාගාර නිලධාරියකුු විස්තර කරන අන්දමයි.
‘මේ වන විට හොඳටම එළිය වැටිලා. වාට්ටුවල සෑම රැුඳවියෙක්ම වාට්ටු ඉස්සරහ දණගහගෙන හිටියේ. බන්ධනාගාර නිලධාරීන්ද ඇතුළේ හිටියා. හමුදාවත් ඇතුළේ හිටියා. මැගසින් බන්ධනාගාරයේ අධිකාරි එමිල් රංජන්, මැගසින් බන්ධනාගාර හමුදා අනුඛණ්්ඩයේ මේජර්වරයා සමග ගොස් දණගසාගෙන සිටි සිරකරුවෙකු නැගිට්ටෙව්වා. උදේ 5.55ට විතර ඇති. ඒ තෝරාගත් පුද්ගලයා කොණ්ඩ අමිලයි. එම සිරකරු එමිල් රංජන් හා තවත් හමුදා නිලධාරීන් කිහිපදෙනෙක් වයි ඕ අංශය පැත්තට අරගෙන ගියා…’
ආයුධ භාරදීම
මේ වනවිට බන්ධනාගාර නිලධාරීන් විසින් රඳවුවන්ගෙන් ලබාගත් ගිනි අවි 28ක් යුද හමුදා සැරයන් තෙන්නකෝන් වෙත භාරදෙනු ලැබ, හමුදා සැරයන්වරයා විසින් ඒවා බන්ධනාගාර අවි අංශයේ නිලධාරියා වන නානායක්කාර වෙත භාරදෙමින් තිබිණ. ඒ ඒ ගිනිඅවියේ අංකය හා වර්ගය විධිමත්ව පොත්වල සඳහන් කරමින් එම භාරදීම ප‍්‍රධාන ගේට්ටුව ආසන්නයේදී සිදුවිය. ගිනිඅවි නිසි ලෙස භාරදුන් හා බාරගත් බවට අදාළ ලේඛනවල හමුදා සැරයන්වරයාද, ගිනි අවි භාර බන්ධනාගාර නිලධාරියාද අත්සන් තැබූහ. මේ කාර්යය නිරීක්‍ෂණය කරමින් තවත් බන්ධනාගාර නියාමකවරු දෙදෙනෙක්ද එතැන සිටියහ. මේ අවස්ථාවේදී එහි පැමිණි, මැගසින් බන්ධනාගාරයේ අධිකාරි එමිල් රංජන්, බලහත්කාරයෙන් මෙන් ගිනි අවි භාරගනිමින් සිටි නිලධාරියාගෙන් ටී56 ගිනිඅවි හතරක් අරගත්තේය. ඉන්පසු ඔහු බන්ධනාගාරය තුළට ගියේය. මේ මොහොතේ එක් බන්ධනාගාර කොමසාරිස්වරයෙක්, තවත් නිලධාරියකු අමතා, ‘වයි ඕ අංශය ළඟ මැරිලා වැටිලා ඉන්න එකෙක් ළඟ ආයුධයක් නැහැ. එකක් ගිහින් දාපන්’ යැයි කීවේය. සිදුවෙමින් තිබුණු බිහිසුණු අපරාධය ගැන විරෝධය පළකරමින් ඒ නිලධාරියා ඒ අණ පිළිපැදීම වහා ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කර ඉවත්ව ගියේය.
වාට්ටුව අසළ පාර අයිනේ වැටී තිබුණු ජෝතිපාල හෙවත් පොන්න කපිල, මාලන් සහ මංජුශ‍්‍රී හෙවත් නිලමේගේ මළසිරුරු පසුව ගොඩනැගිල්ල අයිනට ඇද දමා තිබිණි. එහෙත්, ඒ වන විට මේ මළසිරුරු අසළ ටී56 ගිනි අවි දක්නට ලැබිණ. ඊට අමතරව මැරී සිටි ගුණ්ඩු නමැති රඳවුවා අසළ පිහියක්ද දමා තිබිණි. රඳවුවන්ගේ මළසිරුරු ළඟින් සොයාගත් ගිනි අවිවල අංක පරීක්‍ෂා කරද්දී දැනගන්නට ලැබුණේ ඒවා ඊට පෙර හමුදා සැරයන් තෙන්නකෝන් විසින් බන්ධනාගාර අවි භාර නිලධාරි නානායක්කාරට විධිමත්ව බාරදුන් අවි අතර තිබුණු ගිනිඅවි 4ක් බවයි. ටී56 ස්වයංක‍්‍රීය ගිනිඅවි වූ ඒවායේ අංක 33278, 34010, 32857 සහ 58631ය. ඒවා මැගසින් බන්ධනාගාර අධිකාරි එමිල් රංජන්් බලහත්කාරයෙන් මෙන් ඉල්ලාගෙන ගිය ඒවාය. සවස පැමිණි සීඅයිඞී නිලධාරීහු මේ ගිනිඅවි නඩුභාණ්ඩ වශයෙන් භාරගත්තෝය.
ඉතා පැහැදිලි කාරණය නම්, ඝාතනය වුණු රැුඳවුවන් ඝාතනය කැරුණේ් ඔවුන් හමුදාවට වෙඩි තැබීමකදී නොවන බවය. එහෙත්, මේ රැුඳවුවන් හමුදාවට වෙඩි තබන්නට හදන විට ආත්මාරක්‍ෂාව පතා හමුදාව වෙඩිතැබූ බව පෙන්වන්නට කිසිවකුට වුවමනාව තිබෙන්නට ඇත. ඝාතනයවූවන්ගේ සිරුරු අසළ පසුව වුවමනාවෙන්ම ගිනි අවි දමා තිබුණේ ඒ නිසාය. කිසියම් වුවමනාවක් සඳහා නිශ්චිතව තෝරාගෙන ඝාතනය කරන ලද මේ රැුඳවුවන්ගේ ඝාතන ගැන වෙනත් චිත‍්‍රයක් මවන්නට වුවමනා වුණේ ඇයි?
මේ තවත්් බන්ධනාගාර නිලධාරියකු ඇසින් දුටු දේය.
‘මා නිරීක්‍ෂණය කරමින් සිටියා යුද හමුදාවට භාරදෙන ලද ගිනි අවි නැවත බන්ධනාගාර අවි අංශයේ ජේලර් නානායක්කාර වෙත බාරදීමේ කටයුත්ත. රැුඳවියන් ළඟ තිබී බාරගත් ගිනිඅවි 28 හමුදාව පැමිණි පසු හමුදා සැරයන්වරයකුට බාරදුන්නා. එම සැරයන්වරයා මේ 28 අවි බාර ජේලර් නානායක්කාර වෙත බාරදුන් ලේඛනයේ ගිනිඅවිවල වර්ග හා අංක පැහැදිලිව දක්වා තිබෙනවා. ඒ අවස්ථාවේ එතැනට පැමිණි මැගසින් බන්ධනාගාර අධිකාරි එමිල් රංජන් බලෙන් මෙන් ටී56 ගිනිඅවි 4ක් ජේලර් නානායක්කාරගෙන් ගෙන ප‍්‍රධාන ගේට්ටුවේ සිට බන්ධනාගාරය තුළට ගියා. නානායක්කාරගෙන් තුවක්කු ගන්නා විට බන්ධනා ගාර නියාමක සුදසිංහ, විජේරත්නද එතැන හිටියා. පෙර කී මියගිය සිරකරුවන්ගේ සිරුරු එම් වාට්ටුවේ බිත්තිය අයිනට ඒ වන විට දමා තිබුණේ. ගුණ්ඩු නමැති සිරකරුවාගේ සිරුර අසළ පිහියක්ද, අනෙක් අය ළඟ ගිනි අවි හතරක්ද හඳුන්වා දී තිබුණා. ගිනි අවි බාරදෙන ස්ථානයේ සිට ප‍්‍රධාන ජේලර් කාර්යාලය දෙසට එනවිට මට කතා කළ බන්ධනාග ාර කොමසාරිස් කුලතුංග නියෝග කළා වයිඒ අංශය ළඟ මැරිලා ඉන්න සිරකරුවෙක් ළඟ ආයුධයක් නැහැ, ගිහින් දාන්න කියලා. සර් මාව කරත්තවල දාන්න එපා කියලා මම එතැනින් ඉවත්වුණා.
පසුව රැුඳවියන්ගේ මළසිරුරු ළඟින් සොයාගත් ගිනිඅවිවල අංක සැසඳීමේදී එම අවි 4 හමුදා සැරයන්වරයා ජේලර් නානායක්කාරට බාරදුන් අංක සහිත ගිනිඅවි 4ක් බව පැහැදිලිව පෙනෙනවා. එම අවි 4ම ටී56 වර්ගයේ ආයුධ වන අතර ඒවායේ අංක වන්නේ, 33278, 34010, 32857 සහ 58631ය. අදාළ ගිනි අවි අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් විමර්ශනය සඳහා භාරගත්තා.’
මේ තවත් ජේලර්වරයකු දුටු දේය.
‘පාන්දර 5ට විතර දොරටුව අසළ ජයසිංහ මහතා හා කොඩිප්පිලි මහතා මට උපදෙස් දුන්නා රැුඳවියන් අත තිබුණු ආයුධ එකතුකරගෙන හමුදා නිලධාරීන් භාරදීමට පැමිණෙන නිසා සුදානම් වන ලෙසට. බන්ධනාගාර නිලධාරීන් කිහිප දෙනක් ආයුධ කිහිපයක් බාරදුන්නා. හමුදා නිලධාරීන්ද ආයුධ බාරදුන්නා. එම අවිආයුධ මම ලේඛනගත කරගත්තා. භාරදීම, භාරගැනීම යන දෙකටම අත්සන් ඇතිව කුවිතාන්සි නිකුත්කළා. මේ බාරදීම් උදේ 6-6.30ට පමණ තමයි සිදුවුණේ. සියලූම අවි මා බාරගත්තේ ඒවායේ අංක පරීක්‍ෂා කිරීමෙන් පසුවයි. එම කටයුතු සඳහා විජේරත්න, සුදසිංහ යන නිලධාරීන් සහාය වුණා. භාරගත් අවි දුරකථන ක‍්‍රියාකරුගේ කාමරයේ බිත්තියට හේත්තුවෙන්න තැබුවා. දවල් 12 වන තුරු මේ ආයුධ තිබුණේ මා බාරයේ.
මම රාජකාරි කරන අතර, එම කාමරයට ආ බන්ධනාගාර කොමසාරිස් ජෙනරාල් කොඩිප්පිලි මහතාත්, මැගසින් බන්ධනාගාර අධිකාරි එමිල් රංජන් මහතාත් ටී56 ආයුධ 4ක් මගෙන් ඉල්ලා සිටියා. කාර්යභාර නිලධාරී විජේරත්නට මා කිව්වා අංක සටහන් කර ටී56 ආයුධ 4ක් කොඩිප්පිලි මහතාට දෙන ලෙස. කොඩිප්පිලි මහතා, ‘ඉක්මනට දෙනවා අයිසේ’ කියා විජේරත්නට තර්ජනය කළා. ගිනි අවි බාරදුන්නේ ඒවායේ අංක සටහන් කරගෙනයි. ඔවුන් සමග පැමිණි තවත් නිලධාරියෙක් සමග තමයි මේ ආයුධ රැුගෙන ඔවුන් පිටත්ව ගියේ. විජේරත්න අංක 4 සඳහන් කරගත්තේ කොළ කැබැල්ලකයි. ඊට හේතුව කොඩිප්පිලි ඉක්මනට දෙන හැටියට තර්ජනය කිරිමයි. මේවා දුන්නේ පෙරවරු 7ට 7.30ට පමණය…. පසුව සොකෝ නිලධාරීන් විසින් රැුඳවියන්ගේ මළසිරුරු අසළ තිබී හමුවුණායැයි කියා ඔවුන්ගේ බාරයට ගත් ටී56 4ක අංක කුවිතාන්සියක් ලබාදී ඔවුන් භාරයට ගත් බව සටහන්කොට දක්වා සිටියා. ඔවුන් මා වෙත ලබාදුන් කුවිතාන්සියේ ආයුධ අංක හා විජේරත්න විසින් කොළ කැබැල්ලක සටහන් කරගත් ආයුධවල අංක සැසඳුණා. ඒ බව ඒ වන විට ගිනිඅවි සම්බන්ධයෙන් පිළියෙල කර තිබුණු ලේඛනවල මම සටහන් කළා.’
ලබන සතියට.
