ඔබගේ දිගුකාලින රංග දිවියෙහි උපරිමය ‘පාංශු’ චිත‍්‍රපටයෙහි රඟපෑම යැයි මට හිතෙනවා. ඒ සම්බන්ධව ඔබට ඇත්තේ කුමන හැ`ගීමක්ද?
එය සහතිකයි. මම කැමති නැහැ මම කළ චරිතයක් ගැන කතා කරන්න. මම නිරූපණය කළ හැම චරිතයක්ම මම ඉතාම ආදරයෙන් හා ගෞරවයෙන් කරලා තියෙනවා. ඒ නිසා ඒ හැම චිත‍්‍රපටයකම වගේ මගේ ගෞරවයක් තියෙනවා. එහෙත් දැන් පාංශූ චිත‍්‍රපටයේ මගේ රඟපෑම තමයි පළමුවෙනි තැනට ඇවිල්ලා තියෙන්නේ. ඒ චරිත නිරූපණය එක්කම මට විශාල වටිනාකමක්ද ලැබිලා තියෙනවා. ඒ චරිතේ බාරගන්නකොට හිතුණේ නැහැ මෙච්චර සාර්ථකව එය නිරූපණය කරන්න හැකියාවක් ලැබෙයි කියලා. හැබැයි චරිතය ගැන දැනගත් මොහොතේ පටන්ම මම ආස වුණා. ඒ ආසාව අද වෙන කොට මට හිතුවාටත් වඩා සාර්ථක වෙලා තියෙන බව පේ‍්‍රක්‍ෂකයන්ගේ අදහස්වලින් මට හැ`ගී ගියා.
මම කැමතියි එම චරිතය සාර්ථක කරගන්න සහායවුණු අධ්‍යක්‍ෂවරයා ගැන කතාකරන්න. විසාකේස මම දැනහ`දුනාගෙන හිටිය කෙනෙක් නෙමෙයි. ඔහු මේ චරිතේ මට බාර දෙනවිට ඒ සම්බන්ධ හැම දෙයක්ම මට කිව්වා. දර්ශනයෙන් දර්ශනය රූපයට නගලා පෙන්නුවා. අධ්‍යක්‍ෂවරයෙක් වශයෙන් ඔහු ඉතාම දක්‍ෂයෙක්. අපෙන් උපරිමය ගන්න තාලේ ඔහු දන්නවා. චිත‍්‍රපටය සම්බන්ධව දවස් හතක විතර වැඩමුළුවක් අපට තිබුණා. ඒකෙදී ඔහු හැම දෙයක්ම ඉතාම පැහැදිලිව අපිට විස්තර කරලා දුන්නා. ඊට පස්සේ දර්ශන තලයට ගිහින් රූපගත කරන වෙලාවට කිසිම කලබලයක් කළේ නැහැ. සමහර අවස්ථාවලදී මොකක් හරි කියන්න ඕනෑ වෙනකොට අපි කළ සාකච්ඡුා මතක් කරගන්න කිව්වා විතරයි. අපේ හදවතට දැනෙන දෙය මුහුණෙන් නිරූපණය කරන්න කියලා විතරයි කිව්වේ. හැබැයි අපිට ර`ගපාන්න එපා කිව්වා. ඒ අනුව අපි සියලූ දෙනාම අපේ චරිතවලට ඉතා ස්වාභාවික විදියට ඇතුල් වුණා. ඉතාම පහසුවෙන් කැමරාව ඉදිරියේ අපි පෙනීසිටියා. සියයට පනහකට වැඩියෙන් විසාකේසගේ හැකියාවෙන් තමයි මගේ හැකියාවත් ඉස්මතු වුණේ. එය චිත‍්‍රපටයේ වැඩකළ හැම දෙනෙකුටම පොදු කාරණයක්. මම නිරූපණය කළ බබා නෝනාගේ චරිතය මගේ ර`ගපෑම් අතර වෙනස්ම මානයක විහිද යන චරිතයක්.
ඒ චරිත නිරූපණයත් සම`ග ඔබ උඩුගං බලා පිහිනනවා.
ඔව්. එය ආකාර දෙකකින් වෙනවා. ඔය චරිතේ විසාකේස මට බාරදුන්නේ ටෙලිෆෝන් එකෙන්. හැබැයි මට කිව්වා පිහිනන්න පුළුවන් වෙන්න ඕනෑ කියලා. චරිතෙට කොච්චර ආස වුණත් පීනන්න මට තියෙන බය නිසා මම කිව්වා මට එය කරන්න අපහසුයි නිසා වෙන කෙනෙකුට බාරදෙන්න කියලා. එහෙත් ඔහු මට කිව්වා උත්සාහ කරලා බලමු කියලා. මම ඒ අනුව අවුරුද්දක් පීනන්න පුරුදු වුණා. උත්සාහ කළාට පස්සේ උඩ අතට පීනන්න පුළුවන් වුණා. ඒ චිත‍්‍රපටයේ මම උඩ අතට උඩුගං බලා පීනනවා. මම ඒ දර්ශනය අද බලනකොටත් පුදුමයි. ඒ පළමුවෙනි ආකාරයයි.
මම සිනමාවට පිවිසෙන්නේ 1960 දශකයේදී, එතැන ඉඳන් චිත‍්‍රපට රාශියක මම ර`ගපාලා තියෙනවා. සමහර චරිත නිරූපණ ඇගයීමට ලක්වෙලා තියෙනවා. මම විදේශගත වෙලා නැවත ලංකාවට ආවාට පස්සෙත් විවිධ චරිත නිරූපණ කළා. ඒ හැම චරිතයකටම වඩා බබා නෝනාගේ චරිතය ඉතා පුළුල් පරාසයක විහිදි ගිය චරිතයක්. ඒ නිසා චරිතාංග නිළියක් හැටියට මේ චරිත නිරූපණයක් සමඟ මගේ රංගන දිවියෙහි උඩුගං බලා පිහිනීමක් සිදුවෙනවා. ඒ දෙවැනි ආකාරයයි.
ඔබගේ චරිතයට පාදක වූ සිද්ධීන් අත්දැකීමක් වශයෙන් ලංකාව තුළදී ඔබට ලැබුණේ නැහැ.
ඔව්. ඒ චිත‍්‍රපටයට පාදක වෙන්නේ 88 -89 භීෂණ කාලය තුළ අතුරුදන් වූ පුතෙකු සොයායන මවක පිළිබඳ කතාවක්. ඒ කාලේ මම හිටියේ කැනඩාවේ. ඒ නිසා ඒ සිද්ධි පිළිබඳ මම රූපවාහිනියෙන් හා ගුවන්විදුලියෙන් දැනගත්තා මිසක් ඒ අත්දැකීමේ කොටස්කරුවෙක් වෙන්න මට හැකියාවක් තිබුණේ නැහැ. එහෙත් එයට සමාන අත්දැකීමක් මට තියෙනවා.
1971දී මගේ මල්ලි ටෙක්නිකල් කොලේජ් යන කාලේ පොලිසියෙන් අරගෙන ගියා. හැබැයි ඒගොල්ලන්ට වෙඩි තිබ්බේ නැහැ. බන්ධනාගාරේ දැම්මා. අපේ අම්මා හැමදාම කෑම එකක් අරගෙන මල්ලි බලන්න බන්ධනාගාරේට ගිහිල්ලා අඬලා වැළපිලා එනවා. මල්ලිව එහෙම ගෙනිච්චේ ඇයි කියලා අපිට ප‍්‍රශ්නයක් ඇතිවුණා. මල්ලි ඒ සම්බන්ධ කිසිම දෙයක් අපිත් එක්ක කතාකරන්නේ නැහැ. ඔන්න ඔය සිද්ධියත් මගේ මතකයේ තිබුණා. අපේ අම්මා මල්ලි බන්ධනාගාරෙන් නිදහස් වෙලා එනකං ඇඬු කඳුලින් හිටිය හැටි මගේ මතකයට ආවා. ඒ හැම දෙයක්ම මේ චරිතය ගොඩන`ගා ගන්න මට බලපෑම් කරන්න ඇති. හැබැයි මම හිත හිතා ඒ දේවල් මතක් කරමින් මගේ චරිතය ර`ගපෑවේ නැහැ. මම විසා කියූ දේ හරියට කළා.
පේ‍්‍රක්‍ෂකයෙක් වශයෙන් එම චරිත නිරූපණය දිහා බලාගෙන ඉන්නකොට ඔබට දැනෙන හැ`ගීම කෙබඳුද?
මම රඟපෑ චිත‍්‍රපටයක් මම නරඹන කොට බලන්නේ මම කරලා තියෙන හොඳ නෙමෙයි. මොනවද වැරදියට කරලා තියෙන්නේ කියලා. ඒ වගේම මීට වැඩිය හොඳට කරන්න තිබුණා කියන අදහස එක්කයි. ඒ නිසා මම රඟපෑ චරිතයක් මම බලන්න බයයි. එහෙත් පාංශු නරඹනකොට මම එහෙම දෙයක් දැනුණේ නැහැ. මට මාවම අමතක වුණා. ඒ චරිතය සමඟ මම එකට බැඳිලා හිටියේ. සමහර වෙලාවට මගේ රඟපෑම් දැකලා මම ඇඬුවා. චිත‍්‍රපටය නැරඹුවාට පස්සේත් ඒ මානසික තත්ත්වයෙන් මිදෙන්න අපහසු වුණා. බබා නෝනාගේ චරිතේ කළාට පස්සේ එතැනින් එහාට මට යන්න තැනක් නැහැ. මම ආයේ ර`ගපෑවේ නැතිවුණත් කමක් නැහැ කියලා මට හිතෙනවා.
‘දුහුළු මලක්’ හා විජය ධර්මශී‍්‍ර පිළිබඳ ඔබේ මතකය කබඳුද?
ඒ චිත‍්‍රපටයත් විජය ධර්මශී‍්‍ර කියන්නෙත් මගේ ජීවිතයේ පළමු හැරවුම් ලක්‍ෂ්‍යය. පුළුල් ලෙස මාව පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් අතරට රැුගෙන ආවේ විජය ධර්මශී‍්‍ර. ඒ චිත‍්‍රපටය කරනකොට මම එච්චර වයසක් නැහැ. ඒ නිසා ඒ සම්බන්ධ ලොකු ගැඹුරක් තිබුණේ නැහැ. එහෙත් අපි හැම කෙනෙක්ම අපේ උපරිමයෙන් කළා. ‘දුහුළු මලක්’ කරනකොට අපි හරියට සුරංගනා ලෝකයක පාවුණා වගේ. එච්චර ආස්වාදජනකයි. හැබැයි ‘පාංශු’ කරනකොට ඒ පසුබිම සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස්. ‘දුහුළු මලක්’ ජනපි‍්‍රය සිංහල චිත‍්‍රපට කිහිපය අතරේ තියෙනවා. පේ‍්‍රක්‍ෂකයෝ අදත් ඒ චිත‍්‍රපටයට පි‍්‍රය කරනවා. ඒ සම්බන්ධ පළමු ගෞරවය විජය ධර්මශී‍්‍රට හිමිවෙන්න ඕනෑ. එහි ගෞරවයෙන් වැඩි කොටසක් කැමරා ශිල්පී සුමිත්ත අමරසිංහටත් හිමිවෙන්න ඕනෑ.
ටයිටස් තොටවත්තගේ ‘මංගලා’ චිත‍්‍රපටයත් සුවිශේෂයි. ඒ චිත‍්‍රපටය ප‍්‍රදර්ශනය කරන කාලේ මම ලංකාවේ හිටියේ නැහැ. ඒ නිසා මට ඒ චිත‍්‍රපටය බලන්න අවස්ථාවක් නැතිව ගියා. ’83 කලබලවලදී ඒ චිත‍්‍රපටයත් විනාශ වුණ නිසා ඒ චිත‍්‍රපටයේ මගේ ර`ගපෑම මට ජීවිතේට දකින්න වෙන්නේ නැහැ. ‘හදවත් ඇත්තෝ’ චිත‍්‍රපටයද මේ මොහොතේ මගේ මතකයට එනවා. ‘ළසඳා, වාසනා, ශාන්ති, කේසර සිංහයෝ, රජගෙදර පරවියෝ ඇතුළු මගේ මුල්කාලීන චිත‍්‍රපට රාශියක් මගේ මතකයට එනවා.
‘බොඳ මීදුම් කඳුරැුල්ලේ, රන් කෙන්දෙන්, සන්සුන් රුවන් හඳ, හිනැහෙන්න රෝමියෝ, පොකුරු පොකුරු මල්, චිං චිං නෝරු වැනි සිංහල සිනමාවේ බිහිවුණ අතිශය ජනපි‍්‍රය චිත‍්‍රපට ගීත සඳහා නිරූපණයෙන් දායකවන ප‍්‍රධාන නිළිය ඔබයි.
ඔය හැම ගීතයක්ම අදත් ජනපි‍්‍රයයි. එදත් ජනපි‍්‍රයයි. මේ රූපරාමුවලට පෙනීසිටින්නට මට ලැබුණු අවස්ථාව මගේ මතකයෙන් කවදාවත් ඈත්වෙන්නේ නැහැ. මේ රූපරාමු සඳහා ජෝ, ගාමිණි, ටෝනි, විජය, රවීන්‍ද්‍ර ඇතුළු සිංහල සිනමාවේ පතාක යෝධයන් රාශියක් මාත් සමඟ එක්වුණා. ‘බොඳ මීදුම්’ ගීතය රූගත කරන කොට මමයි රවීන්‍ද්‍රයි අපි දෙන්නට ඕනෑ ඕනෑ දේවල් කළේ. හැබැයි ඒ හැම දෙයක්ම අපි කළේ චරිතය හොඳින් වටහාගෙනයි. මේ ගීත ඇතුළු තවත් ජනපි‍්‍රය ගීත රාශියකට මම පෙනීඉඳලා තියෙනවා. ඒ ගී ගැයූ නන්දා මාලනී, ලතා, සුජාතා, ඇන්ජලින්, ශී‍්‍රමති තිලකරත්න ඇතුළු හැම ගායිකාවක්ම ගායකයෙක්ම මගේ හදවතේ ඉන්නවා. ඒ ගායක ගායිකාවෝ නිසා චිත‍්‍රපට බැබලූණා. අපිත් ජනපි‍්‍රය වුණා. ඔවුනුත් ජනපි‍්‍රය වුණා. ඒ කාලේ කලාත්මක චිත‍්‍රපට වගේම ඉතා හොඳ වාණිජ චිත‍්‍රපටත් බිහිවුණා. ඒ චිත‍්‍රපට වර්ග දෙකටම ඉතාම විශාල පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් සංඛ්‍යාවක් හිටියා. ඒ කාලේ තමයි සිංහල සිනමාවේ ස්වර්ණමය යුගය. මිනිස්සු පැය ගණන් පේලිම්වල ඉඳලා චිත‍්‍රපට බැලූවා. අද එවැනි තත්ත්වයක් දක්නට නැහැ. හැබැයි අද අපට ඉතා දක්‍ෂ තරුණ නිර්මාණකරුවන් පිරිසක් ඉන්නවා. ඔවුන් සමඟ මම ඉතා විශාල වැඩ කොටසක් කරලා තියෙනවා. ඉදිරියටත් ඔවුන්ට අත දෙන්න බලාපොරොත්තුවෙනවා.
එදා සහ අද චිත‍්‍රපට අතර එක ප‍්‍රධාන වෙනස්කමක් තියෙනවා. අද හැදෙන චිත‍්‍රපටවල තේමාවන් හැදුණු තේමාවන්වලට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස්. සමහර ඒවා තේරෙනවා. සමහර ඒවා තේරෙන්නේ නැහැ. තාක්‍ෂණික අංශය ගත්තත් අද ඉතාම දියුණුයි. එහෙත් මිනිස්සුන්ට තේරෙන්නේ නැති චිත‍්‍රපට හැදුවාම ඒවා බලන්න යන්නේ නැහැ. කොහොම වුණත් හොඳ චිත‍්‍රපටයකට තාමත් පේ‍්‍රක්‍ෂක සමූහයක් ඉන්නවා.
ඔබ ධර්මසේන පතිරාජ සමඟ එක්වෙන්නේ ‘ස්වරූප’ චිත‍්‍රපටයෙන්.
පතිරාජ චිත‍්‍රපට හදන කාලේ මම ලංකාවේ හිටියේ නැහැ. ඔහුගේ අවසාන චිත‍්‍රපටය ‘ස්වරූප’ සමඟ මට එක්වෙන්න අවස්ථාවක් ලැබෙනවා. ඒකත් අර මම කිව්වා වගේ වෙනස්ම තේමාවක චිත‍්‍රපටයක්. එහි මගේ චරිතයත් ඉතා සංකීර්ණයි. නමුත් එවැනි චිත‍්‍රපට පුළුල් වශයෙන් පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් අතරට නොයෑම අභාග ්‍යයක්. ඉතා මහන්සිවෙලා හොඳ චිත‍්‍රපටයක් කළාම එයට පුළුල් පේ‍්‍රක්‍ෂක සහභාගිත්වයක් නැත්නම් වැඩක් නැහැ. මොකද අපි චිත‍්‍රපට කරන්නේ මිනිස්සුන්ට බලන්න මිසක් කතා කර කර ඉන්න නෙවෙයි.
‘පවුරු වළලූ’ අමතක කළොත් විශාල අඩුවක්..
ඒ චිත‍්‍රපටය තමයි මගේ ර`ගපෑම් අන්තර්ජාතික තලයට රැුගෙන ගියේ. එය මට වගේම අපේ රටටත් ලොකු ගෞරවයක්. මෙතැනදී මට ප‍්‍රසන්න විතානගේව අමතක කරන්න බැහැ. ඔහු ඉතා සූක්‍ෂ්ම ආකාරයෙන් තමයි ඒ චිත‍්‍රපටය අධ්‍යක්‍ෂණය කළේ. මම කැනඩාවේ ඉඳලා ලංකාවට ආවෙම පවුරු වළලූ නිෂ්පාදනය කරන්නයි. ඒ සඳහා මම අවුරුද්දක් විතර එහේ ඉඳන්ම ලැහැස්ති වුණා. ප‍්‍රසන්න මගෙන් ඒ චරිතයට අවශ්‍ය හැම දෙයක්ම ඉතා සූර විදියට ලබාගත්තා. ඒ නිසා තමයි සිංගප්පූරු අන්තර්ජාතික චිත‍්‍රපට උළෙලේ හොඳම නිළියගේ සම්මානේ මට ලැබෙන්නේ. ඒ චිත‍්‍රපටයේ එක දර්ශනයක තියෙනවා මම පාපොච්චාරණය කරන අවස්ථාවක්. ඒ කොටස තමයි මට සම්මානේ ලබා ගන්නකොට පුළුල් තිරයේ පෙන්නුවේ.
මම කවදාවත් සම්මාන බලාගෙන හෝ ජනපි‍්‍රයතාව බලාගෙන ර`ගපාපු කෙනෙක් නෙමෙයි. පේ‍්‍රක්‍ෂක සම්මානය අනිත් හැම සම්මානයකටම වඩා මට වටිනවා. මම මේ ගමන ආවේ හු`ගක් බාධක මැද්දේ. මුල් කාලේ මට පත්තරවලින්වත් ප‍්‍රචාරයක් ලැබුණේ නැහැ. ඒ වුණාට මම මගේ ගමන ගියා. මට කවදාවත් කිසිම කෙනෙක් එක්ක තරග කන්න මට ඕනෑකමකුත් නැහැ. මේ හැම දෙයක් අතරේම එදා ඉඳන් අද දක්වා මගේ රසික රසිකාවෝ් මාත් සමඟ ඉන්නවා. දැන් පරණ පරම්පරාවට අලූත් පරම්පරාවත් එක්වෙලා. මට ඒ හොඳටම ඇති. මම දැන් බලාගෙන ඉන්නේ ‘පාංශු’ තිරගත වුණාට පස්සේ මට කුමන පේ‍්‍රක්‍ෂක ප‍්‍රතිචාරයක් ලැබෙයිද කියා. පේ‍්‍රක්‍ෂකයා ඉතා සතුටින් මගේ ර`ගපෑම බාරගනියි කියලා මම දන්නවා.x
