යහපාලන සිවිල් සමාජ විසින් 2015 ජනවාරි 08 සිදුවූ ආණ්ඩු පෙරළිය නම් කරනු ලැබුවේ ‘විප්ලවයක්’ ලෙසය. එහෙත් 2018 වසර නිමවෙමින් තිබෙන්නේ එම විප්ලවය තාර්කික අවසානයකට පත්කරමිනි. මේ වනවිට ධනේෂ්වර ප‍්‍රභූ දේශපාලන තලය තුළ සිදුවෙමින් පවතින කුමන්ත‍්‍රණ, ගණුදෙනු, මන්ත‍්‍රී වෙන්දේසි, නිර්ලජ්ජිත පැති මාරු, බිලිබා ගැනීම් ආදිය විසින් පෙන්නුම් කරමින් තිබෙන්නේ ජනවාරි 08 සිදුවීමට යා හැකිවූ උපරිම සීමාවයි.
අපගේ විග‍්‍රහය අනුව රාජපක්ෂවාදයේ යළි සම්ප‍්‍රාප්තිය යනු ජනවාරි 08 සිදුවූ යහපාලන දේශපාලනයේම තාර්කික ඵලයකි. රාජපක්ෂවාදයට යළි පිටිය සකස්වුණේ ජනවාරි 08 වනවිට පැවති ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අභිලාෂ අදාළ යහපාලන තන්ත‍්‍රය විසින් නිසි පරිදි ක‍්‍රියාවට නොනැඟීම නිසා යැයි යහපාලන බුද්ධි ජීවීන් විසින් කියමින් සිටියි. එහෙත් පැහැදිළිවම එය ඌනිත කියැවීමකි. අනෙක් අතට ‘ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය’ යනු කුමක්ද යන්න ගැන ඔවුන්ට ඇති අතිශය සීමිත අර්ථනිරූපණය පිළිබඳ සාක්ෂියල් ලෙසද එකී කියැවීම නම් කළ හැකිය. එසේම 2015 ජනවාරි 08 ට ආසන්නව මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සමඟ ඇති කරගත් ගිවිසුම හා හැට දෙලක්ෂයක ජනවරම ඔහු විසින් පාවා දී ඇතැයි චෝදනා කිරීම තුළින් මෙම අර්බුදයේ සැබෑ තතු විශ්ලේෂණය කරගත නොහැකි බව දත යුතුය. එජාපය ඇතුළු දේශපාලන පාර්ශ්වයන්ට ජනාධිපතිවරයා කෙරෙහි වන විරෝධය සංවිධානය කිරීමට එම චෝදනා වාගාලංකාරයන් විය හැකි බව පැහැදිළිය.
එහෙත් එහි යුක්ති සහගත භාවයක් නැති බවත් කිව නොහැකිය. එහෙත් යහපාලන ව්‍යාපෘතියේ ඓන්ද්‍රීය බුද්ධිමතුන් වු ලිබරල් සිවිල් සමාජ පාර්ශ්වයන්ට හුදු ජනාධිපතිවරයාට පමණක් චෝදනා කර නිදහස් වීමේ අයිතියක් නැත. අපට අනුව මෙම බුද්ධිමය ශේණිය යනු නිර්දේශපාලනික අයිස් වතුරේ ගිලූ‍ණු හුදු කළමණාකරණ ව්‍යවසායකයන් පිරිසකි.
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අරගලය ගැඹුරු කිරීමට අවශ්‍ය බුද්ධිමය අභිමතයක් ඔවුන්ගෙන් ප‍්‍රදර්ශනය වෙන්නේ නැත. පවතින දේහපාලන වියවුල පැහැදිළි කිරීම සඳහා ජනවාරි 08 පාලන මාරුව උත්කර්ශණය කිරීමේ තේරුමක් නැති බව ඔවුන් වටහා ගත යුතුය. ඒ වෙනුවට අවශ්‍ය වන්නේ 2015 ජනවාරි 08 සිදුවූයේ කවර සිදුවීමක්ද යන්න සංයුක්තව විශ්ලේෂණය කරගැනීමකි. සංකීර්ණව කියනවානම් ජනවාරි 08 දෛවෝපගත අවස්ථාව විසින් සංඥා කෙරෙන දේශපාලන, දෘෂ්ඨිවාදී හා ආර්ථිකමය තත්වාරෝපිත හවුල විශ්ලේෂණය කරගැනීමේ අවශ්‍යතාවයයි.
2015 ජනාධිපතිවරණය තුළ සිදුවූයේ හුදු පාලන මාරුවක් පමණක් නොවේ. එය පැහැදිළිවම ගෝලීය දේශපාලන ආර්ථික සැකැස්මේ සංයුක්ත ප‍්‍රකාශණයකි. එනම් ගෝලීය බල හවුලේ තත්වාරෝපයන්ට ලංකාවේ දේශපාලන පොළොව සංවේදී වූ අවස්ථාවකි. අනෙක් අතින් 2015 යනු සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදයට එහි කතිකාමය සීමාව මුණගැසුණු අවස්ථාවක්ද වෙයි. නව ලිබරල් ධනවාදය යනු ගෝලීය ප‍්‍රපංචයක් වන අතර සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය යනු ස්වදේශීය ප‍්‍රපංචයකි. විශේෂයෙන්ම දෙමළ විමුක්ති සන්නද්ධ අරගලයේ පරාජයෙන් පසු නව ලිබරල් ධනවාදය හා සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය අතර ඇතිවූයේ කතිකාමය සුසම්බන්ධයකි. රාජපක්ෂ බල තන්ත‍්‍රය යනු මෙම සුසම්බන්ධයේ ජනප‍්‍රිය ප‍්‍රකාශනයයි. මෙම සුසම්බන්ධය ‘නව ලිබරල් සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය’ ලෙස හැඳන්විය හැකිය.
එහෙත් ගෝලීය දේශපාලන ආර්ථික අභිලාෂයන්ට අනුව එකී කතිකාව වර්ධනය වීම හා යළි සැකසීම සිදුවේ. ලංකාවේ දේශපාලනය තුළ සාපේක්ෂ තුලනය පවත්වාගැනීම තීරණය වන්නේ නව ලිබරල් ධනවාදයේ උපායමාර්ගයන් සමග සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී කතිකාව සන්ධිවන ආකාරය මතයි. නව ලිබරල් ධනවාදයේ උපායමාර්ගික දැක්මට අනුව ලංකාව ව්‍යුහගත වී ඇති ආකාරයට ජනප‍්‍රිය නිදසුන් කිහිපයක් දැක්විය හැකිය. නැගෙනහිර ආසියාතික මොඩලයේ සංවර්ධනය, මූල්‍ය හා සමපේක්ෂණ ප‍්‍රාග්ධනය මූලික කරගත් ආයෝජනයන්, නව කොලණිකරණය, පාරිභෝගික භාණ්ඩාකරණය, ගෝලීය මූල්‍ය ආයතනයන්ගේ නිර්දේශ, පාර ජාතික ප‍්‍රාග්ධන හිමියන්ගේ මැදිහත්වීම්, ගෝලීය මූල්‍ය ව්‍යවසායකයන්ගේ මෙහෙයුම්, රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන කළමණාකරණයන් ආදිය එම ජනප‍්‍රිය නිදසුන්ය.
අනෙක් අතට මෙම ගෝලීය ව්‍යාපෘතිය සඳහා ලංකාව තුළ බහුජන අනුමැතිය කළමණාකරණය කරගත යුතුවේ. එය සිදුකෙරෙන්නේ දෘෂ්ඨිවාදී සුජාතකරණයක් තුළිනි. සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය වැඩබිමක් වන්නේ මෙහිදීය. කුමන පාලනතන්ත‍්‍රයක් බලයට පත්වුවද මෙම මූලික ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තියන්හි වෙනසක් සිදු නොවෙයි. පාලන තන්ත‍්‍රයන් අවශ්‍ය කෙරෙන්නේ පෙර කී නව ලිබරල් ධනවාදයේ මෙහෙයුම විසින් පිඩාවට පත් කරමින් තිබෙන පොදු ජනයා හා එකී මෙහෙයුම අතර වන ආතතිය තුලනය කිරීමටයි. අනන්‍යෝන්‍ය සහනුමැතිය ඇතිකිරීමයි. ලංකාව සැබවින්ම පාලනය කරමින් සිටින්නේ ඊනියා ජනතා නියෝජිතයන් විසින් නොව ගෝලීය තාක්ෂණික කළමණාකරණ පන්තියක් විසිනි. එය ධනේෂ්වර පන්තිය ඉක්මවා ගිය පාර ජාතික ධනේෂ්වර පංතියකි.
ලංකාවේ ආණ්ඩු මාරුවීම් තුළින් සිදුවන්නේ ලංකාවේ රාජ්‍ය තන්ත‍්‍රය අත් කරගත් ව්‍යාපාරික බලය සහිත කල්ලියක් විසින් පෙර කී පාර ජාතික ධනේෂ්වර පංතිය සමඟ කළමණාකරණ ගණුදෙනුවක් සිදු කිරීමයි. සැබවින්ම මෙම ස්වදේශීය පාලක කල්ලිය වනාහි රාජ්‍යය තුළම වන පරපෝෂිත රාජ්‍ය තන්ත‍්‍රයකි. එම පරපෝෂිත තන්ත‍්‍රය පාර ජාතික ධනේෂ්වර පංතිය සමඟ වක‍්‍ර මහේක්ෂ ප‍්‍රාග්ධන ගණුදෙනුවක නිරත වෙයි.
දේශපාලන නියෝජිත ආයතන හා නිලධාරීන් පවතින්නේ මෙම ගණුදෙනුවට පහසුකම් සැලසීමත් ඊට දේශපාලනික සුජාතබවක් ලබාදීමටත්ය. මේ අනුව නව ලිබරල් ගෝලීයකරණය තුළ දේශපාලන තීරක ඇත්තේ දූපතෙන් පිටත වෙනත් පාර්ශ්වයක් තුළය. දූපතේ දේශපාලනය යනු හුදු කළමණාකරණ ව්‍යාපෘතියකි. සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදී ව්‍යාපෘතිය යනු මෙම නිර්දේශපාලනික කළමණාකරණ තාක්ෂණය කෙරෙහි ජනයාගේ වක‍්‍ර අනුමැතිය දිනාගන්නා මතවාදී යාන්ත‍්‍රණයකි. රාජපක්ෂ පාලන තන්ත‍්‍රය නව ජනප‍්‍රිය බලාධිකාරයක් වන්නේ මෙම මතවාදී අණසක රට තුළ පවත්වා ගනිමින් නව ලිබරල් ගෝලීයකරණයට අවශය සහනුමැතිය යහමින් පවත්වා ගන්නා බැවිනි. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ ප‍්‍රතිරූපය විසින් ඊට අවිඥාණික ආධාරකයක් සපයයි.
ඒ අනුව 2015 යනු රාජපක්ෂවාදයේ මෙම ඓතිහාසික කාර්යභාරය යම් විසම්බන්ධයකට ලක් වූ අවස්ථාවකි. ඉන්දියාවත් චීනයත් අතර පවතින භූ දේශපාලන යථාර්තය විසින් එම විස්ථාපනයන් ඇතිකර ඇති බව පෙනෙයි. ‘යහපාලනය’ නම් වූ හදිසි දෘෂ්ඨිවාදය පැමිණෙන්නේ එම තත්වය තුලනය කරගැනීමට මිස ඊනියා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් නොවේ. ජනවාරි 08 විප්ලවය යනු එයයි.
විදර්ශන කන්නංගර
