චිත‍්‍රපටි අධ්‍යක්ෂ කිං රත්නම්
ඔහු වසර හතළිහකට පසුව, ලංකාවේ දෙමළ අධ්‍යක්ෂවරයෙකු නිර්මාණය කළ, දෙමළ භාෂා චිත‍්‍රපටියක්, ලංකාවේ විධිමත් සිනමාහල් හරහා ප‍්‍රදර්ශනය කිරීමේ ජයග‍්‍රහණය ලද අධ්‍යක්ෂවරයාය. ඔහුගේ ‘කෝමාලි කිංග්ස්’ චිත‍්‍රපටිය 2018දී සිනමාහල් කිහිපයක තිරගත විය. මේ සංවාදය ඔහු ලංකාවේදී දෙමළ චිත‍්‍රපටියක් නිර්මාණය කිරීමේදී ලද අත්දැකීම් පිළිබඳවය.
ඔබ කෝමාලි කිංග්ස් වගේ ජනප‍්‍රිය ලක්ෂණ රැුගත් කොමඩි චිත‍්‍රපටියක් කරනවා. ඔබේ සහෝදරයා වන ජූඞ් රත්නම් වඩාත් යථාර්ථය පෙන්වීමට ‘ඞීමන්ස් ඉන් ද පැරඩයිස්’ වාර්තා චිත‍්‍රපටිය නිර්මාණය කරනවා. ඔබ දේශීය පේ‍්‍රක්ෂකාගාරයේ මේ චිත‍්‍රපටිය පෙන්වීමේ ජයග‍්‍රහණය ලබද්දී ජූඞ් රත්නම් කාන්ස් සිනමා උළෙලේ චිත‍්‍රපටිය ප‍්‍රදර්ශනය කිරීමේ වරම ලබනවා..
අපි දෙන්නාගේ ගමන සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස්. අපි පුදුම වෙනවා, අපි දෙන්නා ඉතිහාසයේ මෙහෙම මොහොතක ස්ථානවීම ගැන. අපි දෙන්නා අපේ වැඩ ගැන බොහොම ටිකයි බෙදාගත්තේ. එයා දැකපු විදිය වෙනස්. මම දැකපු විදිය වෙනස්. අපි දෙන්නා අතරේ වෙනස අවුරුදු එකහමාරයි. මට වයස අවුරුදු 18ක් පමණ වනතෙක් අපි හැදුණේ එකට. ඒ ගමනේදී දැකපු දේවලින් අපි දෙන්නා කළේ එකිනෙකට වෙනස් වැඩ.
කෝමාලි කිංග්ස් ලංකාවෙ සිනමා ඉතිහාසයේ විශේෂ අවස්ථාවක්. ලෝකයේ විවිධ සිනමා ශානර අතරින් ඔබ ඩාර්ක් කොමඩි කියන ශානරයම තෝරාගත්තේ ඇයි?
යුද්ධයෙන් බැටකාපු සමාජයක් තමන් දිහා බලලා යම් තාක් දුරට හිනාවෙනවා කියලා කියන්නේ ඒ වේදනාවෙන් එළියට එනවා කියලා කියන එක. ඒක තමයි මගේ අරමුණ වුණේ.
බොහෝවිට ලංකාවෙ ජනවාර්ගික තේමා රැගත් චිත‍්‍රපටිවල තියෙන්නේ ඛේදාන්ත. සමහරු හිතනවා යුද්ධයෙන් විදේශගත වුණ දෙමළ ජනතාව මාර විනෝදයෙන් ජිවත්වෙනවා කියලා. මේ කාරණාව ගැන වඩා දේශපාලනික යටිපෙළක් මේ චිත‍්‍රපටියේ තිබුණා..
සමහර පැතිවලින් චෝදනා එල්ලවුණා, මෙච්චර ප‍්‍රශ්න අමතක කරලා කොමඩි චිත‍්‍රපටි කරන්නේ කොහොමද කියලා. තව චෝදනාවක් තිබුණා චිත‍්‍රපටිය ටිකක් අශ්ලීලයි කියලා. චෝදනා දෙකට උත්තර තියෙනවා. අපි සමාජයක් දිහා බලලා හිනාවෙන්න තීරණය කළාම ඒ සමාජයේ තියෙන දරුණුම දේවල් දිහා බලලා හිනාවෙන්නේ නැද්ද කියන ප‍්‍රශ්නය මම අහනවා. හැම දෙයක්ම පොලිටිකල්. ලිංගි කත්වය, ජාතිය, සංස්කෘතිය සහ කෑම පවා දේශපාලනිකයි. ඒ නිසා මේ කොමඩියත් දේශපාලනිකයි. එහෙම බැලූ‍වාම මම සන්තෝෂ වෙනවා මට ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර ගැන. විවේචන මැද අගය කිරීම් ලැබුණා.
චිත‍්‍රපටිය පෙන්වද්දී ලැබුණු අත්දැකීම….
චිත‍්‍රපටියට ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර එක්ක මගේ තක්සේරුව චිත‍්‍රපටියේ අවුලක් නැහැ. ඒකට විවේචන තිබුණත් බහුතරය කැමතියි. ඒත් මේක හිරවෙනවා. මම හිතන්නේ ඒකට හේතුව පොලිටිකල්. අපි චිත‍්‍රපටියක් එළිදක්වන කර්මාන්තය ඇතුළෙ ප‍්‍රශ්න ගොඩකට මුහුණදුන්නා. මේ වගේ චිත‍්‍රපටියක් අවුරුදු හතළිහකින් නිර්මාණය වෙලා නැහැ. මේක චිත‍්‍රපටියක් විදියට බාරගන්න බයක් තිබුණා. කොහේටද දාන්නේ කියලා ප‍්‍රශ්නයක් ආවා. මේ ක‍්‍රමය ඇතුළෙ ඉන්න අයත් එක්ක හැප්පෙද්දී තමයි සිස්ටම් එකේ තියෙන දේවල් අපි ඉගෙනගන්නේ. පළවැනි වතාවට ඒ අත්දැකීමටත් මුහුණදෙන්න වුණා. ඒත් චිත‍්‍රපටිය ගැන ඩයස්පෝරාවත් නිහඬයි. රට ඇතුළේත් නිහඬයි. ආර්ථික වශයෙන් අපි ලොකු ගැටලූ‍වලට මුහුණදුන්නා. තවමත් ඒ ගැටලූ‍වල ඉන්නේ. අපේ වැඬේ ඇතුළෙ සෑහෙන බලාපොරොත්තු වුණා ලංකාවෙ ඉන්න දෙමළ ජනතාවට අමතරව සිංහල ජනතාව, ඩයස්පෝරාව හා තමිල්නාඩුව බලයි කියලා. ඒක වුණේ නැහැ.
ඒ මොකද?
සමහරුන්ට මගේ චිත‍්‍රපටිය ගැන පොඩි බියක් තිබුණා. මූණට කිව්වෙ මේක ෆේල් වෙයිද දන්නෑ කියලා. ඒත් ඇත්ත බිය, මේ වගේ චිත‍්‍රපටියක් සාර්ථක වුණොත් මොනවා වෙයිද කියන එක. ලංකාවේ හින්දි, දෙමළ චිත‍්‍රපටියක් බලන සිංහල අයගේ ප‍්‍රමාණය ගත්තාම මේ වගේ එකක් සිංහල ජනතාව අතරට ගෙනියන්න ඉඩ දුන්නෙ නැත්තේ ඇයි කියන ප‍්‍රශ්නය තියෙනවා. අපි මේ ගමන තුළ ජීවිතවල ලොකු කැපකිරීම් කළා. අපි මේකෙ අධ්‍යක්ෂවරයා, රංගන ශිල්පියා සහ පාරේ චිත‍්‍රපටිය විකුණන තැන දක්වා සෑහෙන මහන්සි වුණා. කණ්ඩායමම සෑහෙන මහන්සි වුණා. එහෙත් තව පැත්තකින් මේක අතෑරලා දාලා තිබුණා. ලංකාවෙ සිංහල, ඉංග‍්‍රීසි, දෙමළ කතාකරන ඕනෑම කෙනෙක්ට බලන්න පුුළුවන් චිත‍්‍රපටියක්. ඒත් හරියට ඒ ඒ අයට චිත‍්‍රපටියේ ප‍්‍රචාරණය ගියේ නැහැ.
තමිල්නාඩුව සහ ඩයස්පෝරාව පැත්තෙන් මේ චිත‍්‍රපටියට සතුටුදායක ප‍්‍රතිචාර නොලැබුණේ ඇයි?
දකුණු ඉන්දීය සිනමාව දෙමළ ඩයස්පෝරාවෙන් පාලනය කරනවා. එහෙත් කෝමාලි කිංග්ස් ලෝකයේ වෙන රටවලත්, ඉන්දියාවේත් පෙන්වන්න ඩයස්පෝරාව විරුද්ධ වෙන්නේ ඇයි කියන ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. ඉන්දියාවෙන් පළවැනි ප‍්‍රතිචාරය ලැබුණේ ශබ්ද පරිපාලනය ඉන්දියාවෙ කරද්දී. එතැන අය චිත‍්‍රපටියට ගොඩාක් කැමති වුණා. ඒත් මට තේරුණා එයාලා සිනමාව ගැන දැනුමක් තියෙන පිරිසක්, ඒත් ඉන්දියාවේ පොදු ජනතාව මේ චිත‍්‍රපටිය බලන එකක් නැහැ. එයාලාගේ රිදම් එකට මේ චිත‍්‍රපටිය ගැළපෙන්නේ නැහැ. ඉන්දියාව පුරා ඉන්න සිනමා රසිකයන්ට පෙන්වන්න මම බලාපොරොත්තු වුණා. මගෙන් ඉල්ලූවා ඉන්දියාවෙ පෙන්වන්න මේ චිත‍්‍රපටියෙ තියෙන සිංහල දෙබස්, චරිත අයින් කරලා දෙන්න කියලා. මම කිව්වා බැහැ කියලා. මේ වෙද්දී හරි නම් අපි බටහිර රටවල් හැම එකකම වගේ ඉන්න දෙමළ ජනතාවට චිත‍්‍රපටිය පෙන්වලා තියෙන්න ඕනෑ. එහෙත් තවම පෙන්වන්න බැරිවුණා. ඒකට ඩයස්පෝරාවෙ අධිපති මතවාදය විරුද්ධයි.
ලංකාවෙ ඉන්න සිංහල ජනතාව අතරට තවත් චිත‍්‍රපටිය යවන්න ඉඩ තිබුණා. මොකද චිත‍්‍රපටිය බලපු සිංහල අය පවා චිත‍්‍රපටිය තේරුම් අරගෙන තිබුණා. ඒක අගය කළා….
මම කැමතියි සිංහල අයට මේ චිත‍්‍රපටිය හරියට පෙන්වන්න, සිංහල උපශීර්ෂ එක්ක නැවත රිලීස් එකක් කරන්න.
ලංකාවෙ ඉන්න උතුරු නැගෙනහිර සහ මුස්ලිම් ජනතාවගේ ප‍්‍රතිචාර මොන වාගේද?
මම යාපනයට පෞද්ගලිකව ගියා. මිනිස්සු එක්ක වාඩිවෙලා චිත‍්‍රපටිය බැලූ‍වා. මම පුදුම වුණා. මේ චිත‍්‍රපටියේ ප‍්‍රධාන චරිතය නියෝජනය කරන්නේ යාපනයේ දෙමළ චරිතයක්. හැබැයි තියෙන්නේ කොළඹ පසුබිමේ. කොළඹ දෙමළ යාපනයේ අයට තේරෙන්නේ නැහැ. තවත් තැන්වල ඉංග‍්‍රීසි සහ සිංහල පවා තියෙනවා. අඩු වැඩි වශයෙන් හැම භාෂාවක්ම තියෙනවා. සමහරවිට එක කොටසක් අනෙක් කෙනාට තේරෙන්නේ නැහැ. ඒක නිසාම මේ චිත‍්‍රපටිය මොන භාෂාවට අයිති එකක්ද කියලා සමහරු හෙව්වා. මේක අයිති කොතැනටද? යාපනයෙ දෙමළද, කොළඹ දෙමළද, සිංහලද කියලා සමහරු ඇහුවා. හැබැයි කවුරුහරි දැක්මක් තියෙන කෙනෙක් ඉන්නවා නම් ලංකාවෙ සිනමාව බෙදලා වෙන් කරන්නේ නැහැ. ලංකාවෙ සිංහල පේ‍්‍රක්ෂකයා අතරේත් කෝමාලි කිංග්ස් චිත‍්‍රපටියට තැනක් තියෙනවා. අපි ඉන්ඩස්ටි‍්‍රයක් හදාගන්නේ කොහොමද ලංකාවෙ ඉන්න මිලියන විස්සක ජනගහනයත් කොටස්වලට බෙදුවොත්. ඉන්දියාවෙ වගේ කලාප විදියට බෙදන්න තරම් ලංකාවෙ ජනගහනයක් නැහැ. ඉතින්, ලංකාවෙ සිනමාව තවත් බෙදාගෙන වැඩක් නැහැ. මේ භාෂා බාධකය කඩාගෙන සිනමාව උඩට එන්න ඕනෑ.
තවත් චිත‍්‍රපටියක් කළොත්, ඒකත් කොමඩියක්ද?
මේ චිත‍්‍රපටිය එක්ක තව කරන්න අරගලයක් තියෙනවා. තවත් දර්ශනවාර ලබාගන්න නොහැකිවුණොත් ඩිජිටල් මාධ්‍ය හරහා පෙන්වනවා. එතැනින් පස්සේ හදන චිත‍්‍රපටිය ගැන කිව්වොත්, ඔව් ඒක කොමඩියක් වේවි.
