■ මහාචාර්ය රොහාන් සමරජීව
කුහකකම
“එක රටක්, එක නීතියක්” යන සටන් පාඨය තදින් ඉදිරිපත් කරමින්, එවකට පැවති රජය සහ සුළුතරයන් යක්ෂ වෙස් ගන්වා පෙන්නුම් කළ දේශපාලන සන්ධානයක්, වරාය නගර සංවර්ධනයේ දී එය රටේ පවතින බොහෝ නීති සහ බහුලව ඇති භාවිතයන්ගෙන් නිදහස් භූගෝලීය ප්‍රදේශයක් ලෙස නිර්මාණය කිරීමට යෝජනා කිරීම කුහකත්වයකි. සුළඟ වැපිරූ අයට අස්වැන්න ලෙස කුණාටුවක් ලැබී ඇත. රටට අවශ්‍ය නිවැරදි දේ කිරීමට රජයට බරපතළ ලෙස අපහසු වී ඇත්තේ මේ කුහකත්වය නිසා ය.
කොළඹ වරාය නගර ආර්ථික කොමිෂන් සභා පනත මගින් ආයෝජකයන්ට විශේෂ සැලකිලි ලබා දීමට යෝජනා කොට තිබීමට එරෙහිව මහ හඬින් විරෝධතා දක්වන විට, පසුගිය රජයේ ප්‍රධාන පක්ෂයේ (දැන් බෙදී සිටින) සාමාජිකයෝ ද කුහක ලෙස හැසිරෙති. ශ්‍රී ලංකාවේ ආයෝජන පරිසරය අකර්මණ්‍ය වී ඇති ආකාරය ඔවුහු හොඳින්ම දනිති. පසුගිය රජය ද වැඩ කරමින් සිටියේ මේ ආකාරයේ ම පනතක් සඳහා ය. මූල්‍ය නගරය ඉංග්‍රීසි උසාවිවල පාලනය යටතේ තබන්නටද කථිකාවක් එකල තිබිණි.
ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලනය යනු කෙටි කාලීන දේශපාලන ක්‍රීඩා නිසා, කුහකත්වය පිළිබඳ කාරණයේ එල්ලී යාම තේරුමක් නැත. අපගේ දේශපාලනඥයෝ විපක්ෂයේ සිටිය දී එක දෙයක් කියා ආණ්ඩු බලයේ සිටින විට වෙනත් දෙයක් කරති. නරක ම කුහකයන්ට ඡන්දදායකයන් විසින් දඬුවම් දෙනු ඇති බව අපි බලාපොරොත්තු විය යුත්තෙමු. කෙසේ වෙතත්, රටේ ආර්ථික වර්ධනය කුහකත්වයේ ප්‍රාණ ඇපයට පත්වීමට ඉඩ දිය නොහැකි ය.
ජාතික ප්‍රතිලාභවලට එරෙහිව පෞද්ගලික ප්‍රතිලාභ
වාණිජ ගැටුම් සමථකරණ ජාත්‍යන්තර මධ්‍යස්ථානයක් පිහිටුවීමේ යෝජනාව සහ ඒ සමග වන නීතිමය ක්‍රියාවලියට විරෝධය පෑමේදී නීතිඥ සංගමයේ සහ වෙනත් මැදිහත්වුවන්ගේ ක්‍රියාවේ කුහකබවක් නැත. එසේ වුව ද, එය වැරදි වන අතර තමන්ගේ පටු අවශ්‍යතා ඉටුකර ගැනීමක් වෙයි. රටේ නීති ක්‍රියාත්මක කිරීමේ පද්ධතිය කෙතරම් අකර්මණ්‍ය වී ඇත්ද යන්න අන් කවරෙකුටත් වඩා හොඳින් නීති වෘත්තිකයෝ දැන සිටිය යුත්තෝ ය.
වාණිජ ගිවිසුමක් බලාත්මක කිරීමට මේ රටේ ගතවන සාමාන්‍ය කාලය දින 1,318 ක් (වසර 3.5 ක්) බව නීතිඥ සංගමයේ 47 වැනි වාර්ෂික සම්මන්ත්‍රණයේ දී අධිකරණ ඇමතිතුමා ප්‍රකාශ කළේ ය. මහාධිකරණයේ අපරාධ නඩුවක් විභාග කොට තීන්දුව දීමට ගතවන කාලය අවුරුදු 9.5කි. අපරාධ කරුණක දී අභියාචනයක් විභාග කිරීමට දිනයක් ලබා ගැනීමට වසරක කාලයක් ගතවන බව කියති.
ව්‍යාපාර කිරීමේ පහසුකම පිළිබඳ දර්ශකයේ ශ්‍රී ලංකාවේ ශ්‍රේණිය වර්ධනය කර ගැනීමට කටයුතු කළ අප සියලු දෙනා දන්නා කාරණයක් වන්නේ නීතිමය පද්ධතියට සම්බන්ධ කරුණු ශ්‍රී ලංකාවේ පන්තිය පසුපසට යාමට ප්‍රධාන කාරණා වූ බව යි. බංකොලොත්භාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්න විසඳීමේ දී සහ ගිවිසුම් බලාත්මක කිරීමේ දී දුර්වල ක්‍රියාකාරීත්වය ශ්‍රී ලංකාවට රටවල් 190ක් අතරින් 99 වැනි මට්ටමේ ශ්‍රේණිගත කිරීමක් හිමි වීමට ප්‍රධාන හේතුවකි. ගිවිසුම් බලාත්මක කිරීමේ දී අප ශ්‍රේණිගත කොට ඇත්තේ 164 වැනි ස්ථානයේ ය.
එබැවින්, වරාය නගරයේ ආයෝජකයන්ගේ ගිවිසුම් ඉංග්‍රීසි වාණිජ අධිකරණ යටතේ තැබීමට සලකා බැලීම අතින් පසුගිය රජය ද නිවැරදි ය. ජාත්‍යන්තර වාණිජ ගැටුම් නිරාකරණ මධ්‍යස්ථානයේ අනිවාර්ය බේරුම්කරණය කිරීමේ සහ අවශ්‍ය විටෙක ශ්‍රී ලංකා අධිකරණවල වේගවත් ක්‍රියාවලියකට ඉඩ දීමේ අවස්ථා සැලසීමේ දී වර්තමාන පනත සකස් කළ විශේෂඥයන් ද නිවැරදි ය. වාණිජ බේරුම්කරණය ශ්‍රී ලංකාවට කිසිසේත් අලුත් දෙයක් නොවේ. එය අපගේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමක් බවට තර්ක කිරීම එතරම් අදාළ නැත.
එය අනිවාර්ය කර ඇත්තේ ඇයි ද යන්න කෙනෙකුට ප්‍රශ්නයක් විය හැකි ය. එසේ වුව ද, එසේ නොකළ හොත්, කල් ගැනීමේ උපාය මාර්ගයක කොටසක් ලෙස එක් පාර්ශ්වයක් ශ්‍රී ලංකාවේ අධිකරණ වෙත යාම තෝරාගත හැකි ය. නියාමන ප්‍රශ්න පිළිබඳව ශ්‍රී ලංකාවේ තීන්දු ගැන වරෙක මගෙන් විමසීමක් කළේ අත් පොතකට ඇතුළත් කිරීම සඳහා ය. එවැනි කිසිවක් නැති බව මා කී විට කර්තෘවරු පුදුමයට පත් වූහ. නඩු විශාල සංඛ්‍යාවක් ඇතත්, තීන්දු ලැබී නැති බව මම පැහැදිලි කළෙමි. අතුරු තහනම් නියෝග ලබා ගැනීම සඳහා නඩු පවරා ඇත. ඉන් පසුව, ඒ ගැන එතරම් උනන්දුවක් හෝ ඉදිරියට යාමක් නැත.
කෙසේ වෙතත්, ඇත්තෙන් ම, තම සාමාජිකයන්ගේ මුදල්මය සහ වෙනත් ළැදියාවන්ට හරස් වන තර්කවලට සහ ජාතික අභිලාෂයන්ට වෘත්තියවේදී සංවිධාන ඉඩ දෙන්නේ කලාතුරකිනි. ශ්‍රී ලංකාවේ නීතිමය පද්ධතිය අකර්මණ්‍ය වීමට අර්ධ වශයෙන් හේතු වී ඇත්තේ, නඩු යන්නන්ගේ සහ රටේ අවශ්‍යතාවන්ට ඉහළින් නීති වෘත්තිකයන්ගේ ළැදියාවන්ට ප්‍රමුඛත්වය ලබාදීම යි. ඔවුන්ට එයින් වාසි අත්වන තෙක්, ක්‍රමය කෙතරම් බිඳ වැටීමකට ලක්ව ඇත්ද යන්න පිළිගැනීම ඔවුන්ගේ අවශ්‍යතාවක් නොවේ.
පනතේ 63 (2) වගන්තිය එම ක්‍රමය පිළිබඳ අධි චෝදනාවකි.
“ජාතික අවශ්‍යතා සහ ජාතික ආර්ථිකයක් වර්ධනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව සඳහා, ව්‍යාපාර කිරීමේ පහසුව සහ ගිවිසුම් බලාත්මක කිරීම පිළිබඳව ජාත්‍යන්තර ආයෝජකයන්ගේ විශ්වාසය රැකගැනීම සඳහා නිශ්චිත දිනයක දී අධිකරණය ඉදිරියේ පෙනී සිටීමට පෞද්ගලික හේතුවක් නිසා (එම දිනයේ වෙනත් අධිකරණයක හෝ විනිශ්චය සභාවක හෝ පෙනී සිටීමට ගිවිසගෙන සිටීම ඇතුළුව) විශේෂිත නීතිඥයකුට නොහැකි වීම නඩු විභාගයක් ආරම්භ කිරීම හෝ පවත්වාගෙන යාම හෝ කල් දැමීමට හේතුවක් ලෙස හෝ එබඳු කල් දැමීමකට සුවිශේෂ පදනමක් ලෙස සැලකීම හෝ නොකළ යුතු ය.”
නීතිඥයන්, පෞද්ගලිකව (ප්‍රමුඛ දේශපාලඥයකු / ජනාධිපති නීතිඥයකු පැහැදිලිව පෙන්නුම් කොට ඇති පරිදි) මෙන් ම සාමූහිකවත් මෙයට විරුද්ධ වීමට ඉඩ ඇත. මෙබඳු නීතියක් නීති ක්‍රමයේ සම්මතයක් වුවහොත් ඔවුන්ගේ ආදායම් ප්‍රවාහයට සහ පහසුවට කුමන ඛේදවාචකයක් සිදුවනු ඇත්ද? කනිෂ්ඨයන් පුහුණුව ලබන්නේ කෙලෙස ද?
පැලැස්තර
වරාය නගර පනත පැලැස්තරයකි. අපගේ පද්ධතීන් බිඳ වැටී ඇති නිසා එය අවශ්‍ය වෙයි. අවශ්‍ය විදේශ ආයෝජන ආකර්ෂණය කර ගැනීමට පැවති නීති රීති බාධක බවට පත්ව තිබු නිසා ජේ ආර් ජයවර්ධන ජනාධිපතිතුමා 1978 අංක 4 දරන පනත මගින් පැලැස්තර විසඳුමක් ලෙස මහා කොළඹ ආර්ථික කොමිසම (ආයෝජන මණ්ඩලයට පුර්වගාමී වූ) පිහිටවීය. එම පැලැස්තරයට පින් සිදු වන්නට අපගේ ආර්ථිකය පවත්වාගෙන යන්නට කටුනායක සහ බියගම කලාපත්, විවිධ වූ අගය එකතු කිරීමේ කර්මාන්තත් අද අපට ඇත.
ඛේදවාචකය වන්නේ වසර 43කට පසුව ද අප පැලැස්තර විසඳුම්වල යෙදී සිටීම යි. මෙම තාවකාලික පියවර අපට අවශ්‍ය වුව ද, විදේශීය ආයෝජකයන්ට පමණක් නොව අපගේ සියලු ම පුරවැසියන්ට බලපාන සියලු ක්‍රමවල ප්‍රශ්න විසඳීමට අපගේ ඉහළ ම ප්‍රමුඛතාව ලබාදිය යුතුව ඇත. ව්‍යාපාර කිරීමේ පහසුව පිළිබඳ දර්ශකය ගැන වරාය නගර කොමිෂන් සභා පනතේ විශේෂයෙන් සඳහන් කොට ඇතත්, එම දර්ශකය සැලසුම් කොට ඇත්තේ කුඩා කොටස් සඳහා නොව මුළු රට සමස්තයක් වශයෙන් ගනිමින් ය. වෙනත් අය කරන්නේ රට පුරා වැදගත් පද්ධතීන් දියුණු කිරීම යි. කැපවුණු කාර්ය සාධක බලකා නිසා ඉන්දියාව දැන් ශ්‍රී ලංකාවට වඩා ස්ථාන 30ක් ඉදිරියෙන් සිටියි. දැන් 31 වැනි ස්ථානයට පැමිණ සිටින චීනය ඉන්දියාවට වඩා ස්ථාන 30කට වැඩි ගණනකිනුත් ශ්‍රී ලංකාවට වඩා ස්ථාන 60කට වඩා වැඩි ගණනකිනුත් ඉදිරියෙන් සිටියි. අපගේ තරගකාරී වියට්නාමය කොතරම් හොඳින් ක්‍රියා කරන්නේ දැයි සොයා බලන ලෙස මම පාඨකයන්ට ආරාධනා කරමි.
සියලු දෙනාට ව්‍යාපාර කිරීමේ පහසුව වර්ධනය කිරීම අප නොකළහොත් වැඩිකල් නොගොස් පකිස්ථානය අප අබිබවා යනු ඇත. දර්ශකයේ සංරචක සංවර්ධනය කිරීමට ඔවුන් දැන් සාමූහිකව ක්‍රියාත්මක වන අතර ඔවුන් මේ වන විට සිටින්නේ ස්ථාන නවයකින් පමණක් පිටුපසිනි. සමස්ත පද්ධතියේ කළ යුතු වර්ධනයන් පිළිබඳ අවධානය පැලැස්තර විසඳුම් මගින් ඉවත නොයා යුතු ය. වරාය නගර පනතේම මෙම පැලැස්තර විසඳුම අතහැර දැමිය හැක්කේ කවදාද යන්න සඳහන් කළ යුතුය. එවිට අපට පැලැස්තර විසඳුම් අවශ්‍ය නොවන රටක ජීවත් වීම සැමරිය හැකි ය.■
