පසුගිය සතියක පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුළ සිදුවූවායැ’යි කියන පහරදීමක් පිළිබඳව විවිධ ආකාරයේ අදහස් සමාජ මාධ්‍යයන් අතර මේ දිනවල හුවමාරු වෙමින් පවතී. ඊට අමතරව ප‍්‍රධාන මාධ්‍යවලද මේ කාරණය පිළිබද ප‍්‍රවෘත්තිය විවිධ ආකාරයෙන් වාර්තා වී තිබුණි.
මේ සිදුවීමට හේතුව වශයෙන් අපට දැනගන්නට ලැබී ඇත්තේ, ගලහ පාරේ හිල්ඩා ඔබේසේකර ශාලාව (හිල්ඩා ගහ අසල)ඉදිරිපිට ස්වකීය කාරය නවතාගෙන දුරකථනයකින් කථාකරමින් සිටි අයෙකුගේ ඇඳුම විශ්වවිද්‍යාලයේ උපසංස්කෘතියයැ’යි කියන දෙයට ගැළපෙන්නේ නැති බව කියමින් යම් ශිෂ්‍ය පිරිසක් මේ පුද්ගලයා සමග ගැටුමකට ගොස් ඇති බවය. පසුව දැනගත් පරිදි මේ රථයේ සිට ඇත්තේ වෛද්‍යවරයෙකු වන අතර උපසංස්කෘතියට නොගැළපෙන ඇඳුම ලෙසින් ඒ ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම අර්ථකථනය කර ඇත්තේ ඔහු කොට කලිසමක් ඇඳසිටීමය. මේ සිදුවීම ගැන මා ඇසූ මේ කථාවට වෙනස් දේවල්ද තිබිය හැකි අතර දැනට පොලිසියෙන් මේ පිළිබඳව පරීක්ෂණ පවත්වමින් සිටින නිසා ඒ ගැන වැඩි විස්තරයක් පැවසීමේ හැකියාවක් නැත. එහෙත් මේ ‘කොට කලිසම සහ උපසංස්කෘතිය සමග නොගැළපීම’ යන සිද්ධිය මේ පහරදීම සහ වෙනත් අවස්ථාවල පුද්ගලයන් ගණනාවක් සම්බන්ධයෙනුත් මතුවී තිබෙන හෙයින් මේ ගැන කථාකිරීම ඉතාමත් සුදුසුය. ඉතාමත් වැදගත්ය.
විශ්වවිද්‍යාලයේ දේශපාලන අධිකාරිමය බලය පවත්වාගෙන යාමට උත්සාහ දරන අය අතරින් පසුගිය දශක දෙකක කාලය තුළ මේ වගේ උපසංස්කෘතිය වැනි අතිශයෙන්ම විකාරරූපී තර්කයන් විශ්වවිද්‍යාලයට මේ ආකාරයෙන් පැමිණියේ 89 ජවිපෙ නැගිටීමෙන් පසුව 90 දශකයේ සිට බවත්, එයට මූලික හේතුව වූයේ විශ්වවිද්‍යාලවල වෙනත් මතයක් ගොඩනැගෙනවාට බියවූ ජවිපෙ ඇතුළු කණ්ඩායම්වල දේශපාලනය ඒ දවස්වල රැුකගන්නට වෙනත් මගක් නොතිබූ නිසා බවත් මගේ නිරීක්ෂණයය. මේ කණ්ඩායම් 91 වර්ෂයේ සිටම ස්වකීය දේශපාලනය යළි ගොඩනැගී නොතිබුණු තත්වයක් තුළ තමන්ගේ ගොඬේ කාට හරි ශිෂ්‍ය සභාවල බලය තියාගෙන ඉන්නට හදාගත් දේශපාලන සටන් පාඨයන්ගෙන් කීපයක් වුණේ ‘බැච්එක බෙදන්න එපා, ඡුන්ද තියන්නේ ශිෂ්‍යයන් බෙදන්නටයි, ඡන්දයක් කියන්නේ පාලකයන් ගෙනෙන ඇමක්, විශ්වවිද්‍යාල උපසංස්කෘතිය රකින්නට නම් රැුග් එක ඕනා’ වැනි අතිශයෙන් ග‍්‍රාමීය තර්ක ටිකක්ය. මේ තත්වයට ඝෘජුවම මුහුණ දුන් අයෙකු ලෙසින් මේ කාරණය මා දකින්නේ අතිශයින් පසුගාමී තත්වයක් ලෙසින්ය. 1994 ජවිපෙ දේශපාලනය නැවත ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයට පැමිණි පසුව මේ ග‍්‍රාමීය තර්ක ටික පසෙකට විසිකර දමා යළිත් දේශපාලන සාකච්ඡුාවක් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට රැුගෙනඑනු ඇතැයි අප වැනි අයගේ බලාපොරොත්තුව විය. එහෙත් සිදුවුණේ අනෙක් පැත්තය. ජවිපෙ දේශපාලනයත් මේ ගමේ වැඬේට දියවී ගියා මිස ශිෂ්‍ය දේශපාලනය එයින් ගැලවී ගියේ නැත. (මේ තත්වය 1995 වැනි කාලයේ කොතරම් දරුණුවීද යත් ඒ දවස්වල ජංගම දුරකථන විශ්වවිද්‍යාලයට ගෙනඒම පවා ‘උපසංස්කෘතියට’ විරුද්ධ දෙයක් විය. මගේ මිත‍්‍ර ඉන්ජෙකු වූ චාමින්ද හෙට්ටිආරච්චි මොබයිල් ෆෝන් පාවිච්චි කිරීමේ වරදට පහර නොකා බේරුණේ අනූනමයෙනි. ඒත් ධනවාදයේ මැෂින් එකේ ශක්තිය නිසා ඒ සටන් පාඨය විසිවී ගොස් සටන් නායකයන්ගේ සාක්කුවටද ෆෝන්එකක් වැටීමෙන් ඒ වැඬේ කෙළවර විය. ඒ නිසා දැන් කාටත් විශ්වවිද්‍යාලයේ ‘උපසංස්කෘතියට’ හානියක් නොවන පරිදි ෆෝන් පාවිච්චි කිරීමට පුළුවන.) දැන් පසුගි ය කාලයේ ජවිපෙ දේශපාලනයේ පුපුරායාම මා සිතුවේ 1990 සිට ග‍්‍රාමීය දේශපාලනයේ සිරවී සිටින හා ඡුන්ද දේශපාලනයේ අතරමංවී සිටින ජවිපෙ දේශපාලනය එයින් ගැලවී සැබෑ ලෝකයේ ඇත්ත සමාජ හා දේශපාලන ගැටලූ සමග න්‍යායාත්මකව හා ප‍්‍රායෝගි කව ගැටෙන ව්‍යාපෘතියක් ගොඩනගන්නට දරන උත්සාහයක් ලෙසින්ය. මගේ සමහර ලිපිලේඛනවල පෙරටුග ාමී දේශපාලන ව්‍යාපාරයට ‘ලකුණු’ වැටෙන පරිදි ලියන්නට සිතුවේත් ඒ නිසාමය. ඒත් දැන් පෙනීයන ආකාරයට පෙරටුගාමී කාණ්ඩයත් ගමන් කරන්නේ 1990 දශකයේ ජවිපෙට ගොඩඑන්නට බැරිවුණු වලටම නැවතත් වාරයක් වැටෙන්නට බවය. මේ ‘කොට කලිසමේ’ ප‍්‍රශ්නය යනු එළියේ ලෝකයේ කථා කරන්නටත් බැරි තරම් ලැජජා හිතෙන විකාරයක් බව තේරුම් ගන්නට ලොකු මාක්ස්වාදී ඥනයක් අවශ්‍ය වන්නේ නැත. ජවිපෙටත්, පෙරටුග ාමී පක්ෂයටත් අවශ්‍ය වන්නේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් යනු තමන්ගේ ව්‍යාපෘතියේ එහාට මෙහාට හරවන්න පුළුවන් හා (කොළඹ ගෙනියන් පුළුවන්) ‘කෑලි’ ටිකක් බවට පත්කර ගන්නට නම් මේ යන ආකාරයෙන් ඉස්සරහට යාමේ කිසිම වැරැුද්දක් නැත. ඒත් ඒ අය සිතන්නේ ඊට එහා ගිය දේශපාලනමය මැදිහත්වීමක් කරන තර්කයෙන් බය නැති ශක්තිවන්තයෙකු හදන්නට නම් මේ ‘ගොන්වැඩ’වලින් ඉවත්වීම අත්‍යවශ්‍යය. අනෙක් අතට සමාජයේ තියෙන යථාර්ථයන්ට පිටින් ‘මිථ්‍යාදෘෂ්ටි’ ලෙසින් උපසංස්කෘති රැුකගන්නට කියා තමන්ගේ දේශපාලනය කැළේ යවනවා මදිවාට විශ්වවිද්‍යාලයට සමාජයේ යම් ගෞරවයක් තිබෙනවා නම් එයත් අර්බුදයට යවන මේ වැඩවලින් ඉවත්වීම අනිවාර්ය දෙයක් බවට මේ සිද්ධියත් සමග පත්වී තිබෙන බව මගේ මතයය.
පසුගිය කාලයේ ජවිපෙ විජිත හේරත් මහතා රාත‍්‍රියක තමන් පැදවූ වාහනය ලයිට් කණුවක හැප්පුණ විට ජවිපෙ අයට විශාල මහන්සියක් ගන්නට වූයේ ඒ අනතුර ගැන කියන්නට නොව ‘විජිත මත් බී සිටියේ නැතැයි’ තමන්ගේ පාක්ෂිකයන්ට කියන්නටය. ‘බොන්නේ නැති’ ආකාරයේ අනවශ්‍ය උපසංස්කෘතිවල පාක්ෂිකයන් තියාගෙන ඉන්නට ගියවිට සිදුවන්නේ මේ වගේ දේවල්ය. මේ ආකාරයේ සිදුවීමකට ඉදිරියේ පෙරටුගාමී එකේ අයට මුහුණ දෙන්නට සිදුවුවහොත් ඒ අයට සිදුවන්නේ තමන් ‘මත්පැන් බීවේ නැතැ’යි කියනවාට අමතරව ‘කොට කලිසම් ඇඳසිටියේ නැතැයි’ද දිවුර දිවුරා කියන්ටය.
චරිත හේරත්
