මැල්කම් රංජිත් කාදිනල් හිමි, පාස්කු ප්‍රහාරයේ පරීක්‍ෂණ ගැන යළිත් අදහස් පළකර තිබේ. තමා හමුවට ආ කාවින්ද ජයවර්ධන පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා හමුවේ ඔහු ‘පරීක්‍ෂණ පස්සට තල්ලු කළොත් වෙන විකල්ප හොයන්න වෙනවා. වෙන කණ්ඩායම්වලට වගකීම පවරන්න වෙනවා. රජය කෙරෙමි විශ්වාසය බිඳෙනවා එහෙම වුණොත්.’ ලෙස කී බව මාධ්‍ය වාර්තා කළේය.
මේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයාත්, ඔහුගේ ආණ්ඩුවත් බලයට ගෙන එන්නට ඉමහත් සේවයක් කළ තවත් හිතේෂිවන්තයකුගේ කළකිරීම ප්‍රදර්ශනය කරන අවස්ථාවකි.
පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පසු, ‘එහි නියම වගකිවයුත්තන්ට දඬුවම් දිය යුතු’යැයි කියමින් යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ ඇරඹුණු කාදිනල්තුමාගේ විරෝධතාව, 2019 ජනාධිපතිවරණය වන විට, කතෝලික ජනයාට යුක්තිය ඉටුවන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති වුවහොත් පමණය වැනි ප්‍රවාදයක් ගොඩනැගීම දක්වා ඉදිරියට ගියේය. දැන්, ඔහු රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව ගැනද කළකිරීම ප්‍රකාශ කර තිබේ. රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩු විරෝධීන්ට එය එක්තරා අන්දමක සැනසිල්ලට හේතුවකි.
එහෙත්, කාදිනල් හිමිගේ කතාව ඒ අර්ථයෙන් ගෙන සැනසී අවසන් කළ හැකි එකක් නොවේ. යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ එහිමියන් දිගටම කිව්වේ, නියම වගඋත්තරකරුවන් සොයාගැනීමට යහපාලන ආණ්ඩුවට වුවමනාවක් නැති බවය. ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ආණ්ඩුව අවසාන කාලයේදී ඒ ගැන ජනාධිපති කොමිසමක් පත්කළේය. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති පදවියට පත්වූ පසු කාදිනල් හිමි, පාස්කු පරීක්‍ෂණ ගැන කතා කළේ ප්‍රසන්න ස්වරයෙනි. ‘දැන් නම් විමර්ශන හරියට යන බව පෙනෙනවා’යි ඔහු කීවේය. නීතිඥ හිස්බුල්ලා සහ රියාජ් බදියුදීන් අත්අඩංගුවට ගත් කල ඔහු උද්දාමයට පත්වුණේය. රියාජ් බදියුදීන්ට ඇප ලැබුණු විට කෝපයට පත්වුණේය.
දැන් එහිමියන් කියන්නේ, පරීක්‍ෂණ හරිහැටි නොකෙරෙන්නේ නම්, වෙනත් කණ්ඩායමකට එය බාරදෙන්නට සිදුවන බවයි. මෙය නිකං කටට ආවාට කියන කතාවක් හැටියට ගණන් ගන්නට බැරිය. මේ වෙනත් කණ්ඩායම කවුද? ඒ වෙනත් කණ්ඩායම, විමර්ශනවලින් සොයාගත යුතු ඇත්ත දේ කුමක්ද?
පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ ජනාධිපති කොමිසමේ වැඩකටයුතු අවසන් නැත. එහි වාර්තාවක්ද නිකුත් වී නැත. කාදිනල් හිමි කොමිසම හමුවේ සාක්‍ෂිද දුන්නේය. ඔහු නියෝජනය කරමින් නීතිඥවරයකු හැමදාම පාස්කු කොමිසම ඉදිරියේ පෙනීසිටියි. සාක්‍ෂිකරුවන්ගෙන් හරස් ප්‍රශ්නද අසයි. මේ සියල්ල අවසානයේත්, පරීක්‍ෂණ හරියට සිදු නොවෙනවායැයි කියන විට, එයින් අදහස් වන්නේ කවුරුත් නොදන්නා, කාදිනල් හිමි පමණක් දන්නා අමුතු සත්‍යයක් ඇති බව නොවේද? එය හසුවන තුරු එහිමි සෑහීමට පත් නොවන බව නොවේද? පාස්කු කොමිසම, කීර්තිමත් විනිසුරුවරයකුගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පැවැත්වුණත්, ඒ ඉදිරියේ සාක්‍ෂි දුන් අය උත්සාහ කළේ, තමන්ගේ තරහකාරයන් පාස්කු ප්‍රහාරයත් සමග හැකි තරම් පටලවන්නටය. සාක්‍ෂි දුන් පොලිසියේත්, හමුදාවේත් අය අතරද ඒ ලක්‍ෂණය අඩුවැඩි වශයෙන් පෙනිණ. තමන්ට හිතෙන හිතෙන දේ කියමින්, පාස්කු කොමිෂන් සභාවේ වැඩකටයුතු මහත්ම අවුලක් බවට පෙනෙන පරිදි ඔවුහු කටයුතු කළහ.
එහෙත්, තවමත් එහි අවසාන වාර්තාව ඉදිරිපත්ව නැති තත්වයක් යටතේ, කාදිනල් හිමි පාස්කු ප්‍රහාරයට යුක්තිය ඉටු නොවන බව ඉන්තේරුවෙන්ම කියන්නේ කෙසේද? ඊට වඩා, ඔහුට දැනෙන ඇත්ත, මාධ්‍ය හමුවක් තබා හෝ එළිදරව් කළේ නම්, ආණ්ඩුවට ඒ ඇත්ත පසුපස හඹා ගොස් හෙළිකරගත හැකි නොවේද? ඒ වෙනුවට ඔහු කරන්නේ, ගෝල් කණුවත් අරගෙන ඉස්සරහින් දිවීමයි.■
අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලයත් විනාශ කර
ජාත්‍යන්තර දණ්ඩන කැඳවා ගනීවිද?
යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ ජනතාව ලත් ජයග්‍රහණ එකින් එක විනාශ කිරීම රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්තිය වී තිබේ. 19වැනි සංහෝධනයෙන් ඇතිකරන ලද ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවලින් කොටසක් දැනටමත් විනාශ කර හමාරය. ඒ, අලුතින් ඒවාට පත්කළ සභාපතිවරුන්, සාමාජිකයන් හරහාය. උදාහරණයක් හැටියට, මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව, සර්ව සිංහල කොමිසමක් බවට පත්කර ඇති අතර, එහි සභාපති හැටියට දේශපාලකයකු පත්කිරීමෙන් එය දේශපාලන සභාවක් බවටද පත්කර තිබේ. දැන් කොමිසම ඇත. එහි සාරය නැත.
යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ ඇතිකළ අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලයත් දැන් ඒ අනතුරටම මුහුණ දී තිබේ. දැනගන්නට තිබෙන පරිදි නම්, එහි සභාපති හැටියට පත්කරන්නට යන්නේ තම ඉතිහාසය පුරාම අපකීර්තියට පත්වූ, බලයේ සිටිනවුන්ගේ දඩබල්ලකු හැටියට කටයුතු කරන්නට ස්ව කැමැත්තෙන් ඉදිරිපත් වී සිටින හිටපු විනිශ්චයකාරවරයෙකි. ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනටත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂටත් වුවමනා විදියට, ඔවුන් කියන අය හපාකෑම මේ හිටපු විනිසුරුගේ චර්යාවයි.
එවැනි ව්‍යසනයක් අතුරුදහන්වූවන්ගේ කාර්යාලයට සිදුවුණොත්, එය හුදෙක් රට ඇතුළේ අවුලක් පමණක් නොව, ජාත්‍යන්තර වේදිකාවේදී ලංකාව කොන්කිරීමට හා අපකීර්තියටද භාජනය වන පියවරක් වනවා ඇත. ඊට හේතුව, අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලය, ලංකාව 2015දී එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලය ඉදිරියේ සම අනුග්‍රහය දැක්වූ 30/1 යෝජනාවට තදින් බැඳී පවතින්නක් වීමය.
ලංකාව එම යෝජනාවෙන් ඉවත් වූ බව ප්‍රසිද්ධ නමුත්, කවුන්සිලය ඉදිරියේ එලෙස වගකීම් පැහැර හැරීම පිළිගන්නේ නැත. යෝජනාවෙන් ඉවත්වනවා මදිවාට, යෝජනාව හරහා, විපතට පත් රටේ ජනතාව වෙනුවෙන් පිහිටුවා ඇති යාන්ත්‍රණද විනාශ කරන්නට ගියහොත්, ඇතිවිය හැකි ප්‍රතිඵල යහපත් නොවන බව නම් කිව හැකිය.
අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලය පිහිටුවා ඇත්තේ දෙමළ තරුණයන් අතුරුදහන්කිරීම ගැන පමණක් හොයන්නට හෝ ඊනියා ‘රණවිරුවන්‘ දඬුකඳේ ගසන්නට නොවේ. ඊට සභාපති හා සාමාජිකයන් පත්කිරීමට බලය ඇත්තේ අධිකරණ ඇමතිවරයාටය. ඔහු පත්කරන සභාපති හා සාමාජිකයන් හරහා අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලය, නොදවා, මිහිදන් කළහොත් රට යළිත් ජාත්‍යන්තරය ඉදිරියේ අවමානයට හා කොන්කිරීමට මඟ පාදාලු වියතකු හැටියට ඔහුගේ නමද ඉතිහාසයේ ලියාගන්නට හැකිවනු ඇත.■
