■ තිලක් කාරියවසම්
කල්ලාරු රක්ෂිතය පිළිබඳව ලැබුණු නඩු තීන්දුව ගැන විවේචනය කළ නොහැකි නිසා ඒ ගැන කථා කිරීම පසෙක තබා එම තීන්දුව ඉල්ලා පෙත්සම් ගොනුකිරීම පිටුපස තිබෙන ජාතිවාදී හා දේශපාලන තර්කය මතු කර ගත යුතු වේ. එම ගැටලුවේ අනෙකුත් පැත්ත කථා කිරිම රිෂාඞ් බදියුදීන්ගේ මුදල්වලට කතා කරන බව පවසා හෝ අවලාද නගා යටපත් කළ හැකි නොවේ.
රිෂාඞ් බදියුදින් යනු දේශපාලකයෙකි. ඔහු කලක් බැසිල් රාජපක්ෂගේ හිතෛෂි ලෙස කටයුතු කළේය. ඒ යුද සමය තුළ ඔහුගේ මැදිහත්වීම හේතුවෙනි. ඔහු පසුව උතුරේ නැවත පදිංචි කිරීම් භාර ඇමතිවරයා බවට පත්විය. ඔහු කළ දේ පිළිබඳව හොඳ හෝ නරක කීමට ඉක්මන් වැඩිය. ඉදිරි ඔහුගේ දේශපාලන කටයුතු උඩ ඔහු ඉදිරියේ පවතින පාලනයේ සහයකයෙකු වීමට ඇති ඉඩකඩ වැඩිය. ඔහුගේ දේශපාලන පක්‍ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් වැඩි දෙනා දැන් ආණ්ඩු පක්ෂයට රිංගා ඇත.
මරිච්චිකඞ්ඩි ප්‍රදේශයෙන් ආරම්භව මේ වන විට මිනිසුන් පදිංචි කරඩිකුලි, පාලකුලි සහ කොන්ඩච්චි යන ස්ථාන ප්‍රධාන වශයෙන් මුස්ලිම් ජනතාවද, කායකුලි සහ කොක්තුපඩයාන්වල දෙමළ ජනතාවද, සිංහල විජය ගම සිංහල අයද වාසය කරයි. මෙම නඩු තීන්දුව හා වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමෙන්තුවේ අදහස්වලට අනුව මේ කියනු ලබන ප්‍රදේශවල නැවත ගස් සිටුවිය යුතුය. සිටවන ගස් නිසා දැනට වගා කරනු ලබන ඉඩම් තුළ මිනිසුන්ට තම ජීවිකාව කළ හැකි වනු ඇතැයි සිතිය හැකිද?
රිෂාඞ් බදියුදින් සාධකය අමතක කළ විට මෙම මුස්ලිම් අය යනු කවුරුන්ද? පොදුවේ ඔවුන් 1990 වසරේ පටන් අවතැන් ජනතාවකි. අවුරුදු 30ක් තුළ ඔවුන් අවතැන්ය. 1990දී එල්ටීටීඊය ඔවුන් තම ගම්බිම්වලින් පලවාහැරියේ නිකම් නොවේ. ඒ එවකට කොක්කු පඩයාන් ග්‍රාමයේ සිටි එල්ටීටීඊ නායකයා මරා දැමීමට ඔත්තු දුන්නා යයි විශ්වාස කළ නිසා එල්ටීටීඊය පොදුවේ මුස්ලිම්වරුන් උතුරෙන් පැය 24ක් ඇතුළත පන්නා දැමුවේ ඇඳිවත පිටිනි. ඔවුන් ඒ සමඟ කල්පිටියට, පුත්තලමට පැමිණියද පුත්තලමේ පවා ගතකළේ තවදුරටත් අනාථයන් ලෙසිනි. 2002 නැවත තම ගම්බිම්වලට ගියද එල්ටීටීඊය ඔවුන්ට සැලකුවේ පෙර පරිදිම සැකයෙන් හා විවිධ බන්ධනයන්ගෙන් යුතුවය. සාම සාකච්ඡා බිඳවැටීමෙන් පසු ඔවුහු නැවත පුත්තලමේ ජීවිතයට පැමිණියෝ ය.
පුත්තලමේ විවිධ බාධා අතරම ඇතැම් මුස්ලිම් තරුණයෝ යුද හමුදාවට පවා බැඳුණේ ඔවුන්ගේ ගෙවල් දොරවල් සහ වතුපිටි නැවත නිදහස් වනවා දැකීමටය. එහෙත් 2009 යුද්ධය අවසානයේ 2011දී නැවත තම ගම්බිම් බලා යන්නේ තමන්ගේ ගමට තමන්ගේ නැදැයන්ගේ ගමට යන්නා සේය. ගියේ පැරණි තැන්වලට වූවාට ඒවා වල් වැදි විශාල වනාන්තර ඉඩම්ය. පැරණි කුඹුරු ඉඩම් පවා විශාල ගස්වලින් වැසී තිබුණෙන් තවදුරටත් විශාල මහන්සියක් දරා ඒවා කලඑළි කරන්නට සිදුවිය.
1) මේ මිනිසුන්ගේ අයිතිය වනාන්තරයෙන් වැසුණේ ඇයි?
2) විල්පත්තු උතුර හෝ කල්ලාරු හෝ මාවිල්ආරු රක්ෂිතවලට මේවා ඇතුළ් කළේ නැත්තේ ඇයි?
3) 2009-2012 වකවානු තුළ නැවත වනාන්තර ප්‍රකාශයට පත් කරන විට මෙම ජනතාවගේ ඉඩම් රක්ෂිත කොටස තුළට ඇතුළත් කළේ ඇයි? (නියමිත මැනුම්වලින් තොරව)
4) පසුව මෙම ගැසට් අහෝසි කොට 2018 දී නැවත ගැසට් පත්‍රයකින් මිනිසුන්ගේ ඉඩම් ඉවත් කොට වනාන්තර කොටස් 05කට බෙදා ප්‍රකාශයට පත් කළේ ඇයි?
5) පැරණි ඔප්පු සහ නව පදිංචි කර ඇති ජනතාවගේ නව බලපත්‍ර මගින් අහෝසි වන්නේද?
6) කොන්ඩච්චි කජු ගොවිපල හෙක්ටයාර 7500ක් විශාල ප්‍රදේශයකි. එයද කැලෑවෙන් වැසී තිබුණු අතර අද වන විට අක්කර 5000කට වැඩි ප්‍රමාණයක් එළිපෙහෙලි කොට වගාව කර ගෙන යාම සඳහා සිවිල් ආරක්ෂක බලකායට භාරදී ඇත. එම ප්‍රදේශවල තා තදව වැවී තිබු ඝන වනාන්තරය එළිපෙහෙලි කිරීමෙන් පරිසරයට බලපෑමක් නොවූයේද?
7) මරිච්චිකඞ්ඩි, කරඩි කුලි, පාලකුලි සහ ආශ්‍රිත ගම්මානවල පුරවැසියන් මෙරට පුරවැසියන් නොවේද? ඔවුන් ජන ජීවිතය පවත්වාගෙන යාම සඳහා ගොවිතැන් කිරීමට තිබුණු ඉඩම්වල වන සංරක්ෂණ නියෝග යටතේ පැල සිටුවීම මඟින් ඔවුන්ගේ බඩ පිරේද?
ඉහත ගැටලු සේම තවදුරටත් මතු වන ගැටලුවක් ඇත. එනම්, පරිසර විනාශය කිරීමේ අයිතිය හිමි විශේෂ ජනවර්ගයක් සිටීද? යන්නයි.
ග්ලොබල් පොරස්ට් වාච් (Global Forest Watch) අනුවලංකාවේ වනාන්තරහරණය 2000 සිට 2019 දක්වා වැඩි පුර සිදුවී ඇත්තේ කොහේද? ඒවා කුමන දිස්ත්‍රික්ක තුළද? ඒවා කපා දැම්මේ මුස්ලිම් ජනතාවද?
දිස්ත්‍රික්කය විනාශ වු ප්‍රමාණය
අනුරාධපුරය 28ග7 kha
කුරුණෑගල 14ග5 kha
මොනරාගල 14ග0 kha
වවුනියාව 11ග6 kha
කැගල්ල 8ග 82 kha
මෙම වගුව අනුව මේ රටේ ප්‍රධාන විනාශයන් අමතක වුණේ එම ප්‍රදේශවල කැලෑ කැපුවේ සිංහලයන් නිසාද? බහුතරයක් පරිසරවේදීන් මෙන්ම පරිසර සංවිධානද ජාතිවාදීන් බව මින් පැහැදිලි වේද? පසුගිය කාලය තුළ මෙයට වඩා විශාල ඝන වනාන්තරයක් වූ පදවිය රක්‍ෂිතයේ කරුවලන්කාලිකුලම් ප්‍රදේශය හෙවත් බෝගස්වැවට (වවුනියාව මඩකළපුවට යාබදව) යාබද වනාන්තරය කපා සිංහල ජනතාව යුද්ධයෙන් පසු පදිංචි කිරීම සාධාරණය කරන්නේ කෙසේද?
මෙම නඩු තීන්දුවේ ප්‍රධාන ප්‍රකාශය වන polatr pay සංකල්පය ඒ කොටසට වලංගු නොවේද? විල්පත්තුවට උතුරින් තිබුණු ගම්මානවල මිනිසුන් තම අයිතිය ප්‍රකාශකළ හැකි ඔප්පු තිබුණු නිසා ඔවුන් වගඋත්තරකරුවන් නොකළා සේම බෝගස්වැව සහ 2 නාමල්ගම, සැලළිහිණිගම, නන්දිමිත්‍ර ගම්වැසියන් ආවේ කුමන පළාත්වල සිටද? ඔවුන්ට තිබුණු අයිතිය තහවුරු කළ හැකිද? ඉතා ලෙහෙසියෙන් ඔප්පු කළ හැකි එම කටයුත්ත නීතිය ඉදිරියට ගෙන නොගියේ එම ප්‍රදේශවල මුස්ලිම් අය නොමැති නිසා යැයි කියන බොහෝ දෙනාගේ අදහස මමද අනුමත කරමි.
දැන් බදියුදීන් බලපෑ නීතිය, වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව නාමල් රාජපක්ෂට, බැසිල් රාජපක්ෂට ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. මෙම ඉහත ගම්මානවලට කැළෑ කැපුවේ ඔවුන්ගේ නියෝග මත නිසාය. වවුනියාව දිස්ත්‍රික් ලේකම් ලෙස බන්දුල හරිස්චන්ද්‍ර මෙන්ම එස්.බී. දිවාරත්න ඇතුළු කාර්ය සාධක බලකායද වගඋත්තරකරුවන් විය යුතුය. ඒවාට නඩු නොපවරා විල්පත්තුව මෙසේ පත්තු කරන්නේ කවුද?
දේශපාලකයන්ගේ වැරදී තිරණයන් මෙන්ම මෙරට සමාජ ජාලාකරුවන් හා රොමැන්ටික් පරිසරවේදීන් මිනිසුන්ගේ අයිතිය ගස්වලට හිලව් කරලීම හා ඒවාට නීතිමය කාරණා යොදවා අසරණ මිනිසුන් ජන ජීවිතය තවදුරටත් අවුල් කිරීම පරිසරප්‍රේමීත්වයද? අප වනාන්තරවලට ඇලුම් කළ යුතු සේම සුළු ජාතීන්ටද ඇලුම් කළ යුතුය. ජාතිවාදී ගිනිසිළුව විල්පත්තුවට පත්තු කළ විට නැවත තමන්ටද පත්තුවන බව දේශපාලකයන්ද දැන ගත යුතුය. පරිසර වනසන සියලු දෙනාම එකට බැඳ තිබිය හැකි නඩු තීන්දුවක් මෙන්ම ප්‍රයෝගික ක්‍රියාකාරී නීතිමය රාමුවකට ඉතිරි වනාන්තර යොමුකළ යුත්තේ 5/2001 චක්‍රලේඛය වනසා ඉතිරි වනාන්තර ටිකටද වින කටින්නට පිඹුරුපත් සකසන දේශපාලකයන් හා නිලධාරීන්ටද එකසේ බල පැවැත්වෙන පරිදිය.
මෙම නඩු තීන්දුව මඟින් ජනතාවට සිදුවුණු අසාධාරණය වෙනුවෙන් ඉදිරියටත් පෙනීසිටින අතර මහජනතාවගෙන් පරිසරයට සිදුවන අනර්ථය වැළකීමට මේවා පූර්වාදර්ශ ලෙස භාවිත කරමු. පරිසර සංදර්ශන පවත්වන සිවුරු කරට ගෙන සුරකින්නට තනනා ලංකාව තුළ සියලු පුරවැසියන් මෙන්ම සතාසීපාවාටද ඒ අයිතිය තහවුරු කළ යුතුය. අපි විල්පත්තුව දෙස බලාගෙන අනික් පරිසර විනාශයන් සාධාරණය කරන්නට ඉඩ නොතබමු.■
