■ පවිත්‍රා රූපසිංහ
රටේ කොරෝනා ආසාදිතයින් සංඛ්‍යාව 20,000කට ආසන්න වෙමින් තිබේ. ආසාදිතයන්ගේ පළමු සහ දෙවන පෙළ ආශ්‍රිතයන් තම නිවෙස්වලම නිරෝධායනයට යොමු කිරීම අඛණ්ඩවම සිදු වෙමින් පවතී. මොවුන් නිරෝධායන මධ්‍යස්ථාන කරා නොයවා, නිවෙස් තුළම අනිවාර්ය ස්වයං නිරෝධායනයට ලක් කරන්නට ආණ්ඩුව තීන්දු කිරීමෙන් අනතුරුව එම පවුල්වලට දෛනික ආහාර පාන ලබා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් මහත් අර්බුදයක් පැණ නැඟුණි.
එය හමුවේ ආණ්ඩුවට නිහඬ පිළිවෙතක සිටීමට නොහැකි වීම තුළ පවුල් වශයෙන් ස්වයංනිරෝධායනය අනිවාර්ය කළ අය සඳහා රුපියල් 10,000 ක වටිනාකමක් යුත් වියලි සලාකයක් ලබා දීමට කටයුතු ආරම්භ කෙරුණි.
බැසිල් රාජපක්ෂගේ සභාපතිත්වයෙන් යුතුව ආර්ථික පුනර්ජීවනය සහ දරිද්‍රතාව තුරන් කිරීම සඳහා වන ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකායේ තීන්දුවක් අනුව එම බඩු මල්ල ආණ්ඩුව ලබා දෙන බවට විශාල මාධ්‍ය ප්‍රචාරණයක් ද ලබා දී තිබුණි. ඊට එළවළු සහ පලතුරු ඇතුළත්ව වියළි ආහාර අඩංගු වන බව නිවේදනයේ සඳහන් විය.
ආණ්ඩුව කර ඇති මූලිකම වරදක් වන්නේ නිරෝධායනය වන පුද්ගලයන් සඳහා ලබාදෙන ‘සහනාධාරයක්’ ලෙස පෙනී යන ආකාරයෙන් එම බඩු මල්ල පිළිබඳ ප්‍රචාරය කිරීමය. මෙය සහනාධාරයක් නොවේ. නිරෝධායන කඳවුරක නිරෝධායනයට ලක් කරන පුද්ගලයන්ට පිසූ ආහාරපාන ලබාදෙයි. ආණ්ඩුවට නිරෝධායනය වන සියලුදෙනා වෙනුවෙන් කඳවුරු පවත්වාගෙන යෑමේ හැකියාවක් නැති නිසා පුද්ගලයෝ නිවෙස්වල නිරෝධායනය කරනු ලබති.
නිරෝධායනයේදී බාහිර සමාජය සමඟ සම්බන්ධතා පැවැත්විය නොහැකි නිසා ඔවුන්ට ආහාර සැපයුම් අත්‍යවශ්‍ය වෙයි. ඒ නිසා මෙය ‘නැතිකමට’ සහන ලබාදීමක් නොවේ.
මෙම වියළි ආහාර බෙදාදීමේ ගැටලු බොහොමයක් පිළිබඳ සිදුවීම් වාර්තා විය. ආණ්ඩුව දිගින් දිගටම ජනතාවට ආධාර නොලැබෙන බවට ඉදිරිපත් වන අදහස් ප්‍රතික්ෂේප කරමින් සිටී. ආණ්ඩුවට අනුව සියල්ල හොඳින් සිදු වේ.
අප සමග අදහස් දැක් වූ අක්මීමන තොටගොඩ පවුලක සාමාජිකයෙක් තමන්ගේ අත්දැකීම් මෙසේ විස්තර කළේය.
‘අපේ පුතෙක් විදෙස්ගත වීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් පීසීආර් පරීක්ෂණයක් කර ගත්තා. ඒ පරීක්ෂණයෙන් ඔහුට කොවිඞ්-19 පොසිට්ව් කියලා පණිවුඩය ආවා. පවුලේ අයත් සමඟ තවත් හතර දෙනෙක් ඒ වෙන කොට ගෙදර ඇවිත් සිටියා. විදෙස්ගත වීම වෙනුවෙන් කුඩා උත්සවයක් සූදානම් කරලා පවුලේ ඥාතීන් එකතුවෙලා සිටියේ. එදිනම අපි සියලු දෙනාට නිවසේම නිරෝධායනය වන ලෙස පීඑච්අයි මහත්තයා හරහා පණිවුඩය ලැබුණා. පවුලේ 08 දෙනෙක් ගෙදරම නිරෝධායනය වුණා.
අපට දෙපාරකට වියළි ආහාර මලු ගෙනත් දුන්නා. බඩු අරගෙන ආවේ ප්‍රදේශීය ලේකම් කාර්යාලයේ නිලධාරීන්. ඔවුන් ආපු ගමන් අපේ ගෙවල් දොරවල් වතු පිටි බලලා කිව්වා ඔයගොල්ලන්ට නම් ආධාර අවශ්‍ය නැහැ, වත්කමක් දේපළ හොදට තියෙනවා කියලා පේනවා කියල. එහෙම කියලා ආධාර මල්ල ලබා දීමට පවා මැලිකළා. අපි විශ්‍රාම ගිය රජයේ සේවකයන්. අපිට මුදල් ප්‍රශ්නයක් නැහැ තමයි. එහෙත් මුදල් තිබුණත් අපිට නිවසින් බැහැරට යන්න බැරි බව ඔවුන්ට පැහැදිලි වෙන්න එපැයි.’
අප මුලින් සඳහන් කළ ගැටලුවට ඔවුන් මුහුණ දී තිබේ. ඔවුන් පවසන අන්දමට ප්‍රාදේශීය නිලධාරීන් ඔවුන්ට ‘සහනාධාර’ අවශ්‍ය නැති බව කියා තිබේ. එහෙත්, මේ පුද්ගලයන්ට අවශ්‍ය සහනාධාර නොව නිවසේ සිර වී ඉන්නට සිදු වන කාලසීමාව තුළ ආහාරපාන ලබාගැනීමට මාර්ගයක්ය. ඔහු වැඩිදුරටත් මෙසේ කීය.‘අපි 08 දෙනෙකුට බඩු මලු දෙකක් ලැබුණා. ඒ අතර හාල් කිලෝ 20 ක්, කඩල, පාන් පිටි, පරිප්පු, සීනි වගේ දේවල් තිබුණා. ආණ්ඩුවෙන් ලබා දෙන 10,000ක බඩු මල්ලේ පලතුරු කිරි
ක බඩු මල්ලේ පළතුරු කිරි එහෙම තියෙනව කියල ටීවී වල කීවාට අපට නම් ඒවා ලැබුණේ නැහැ. 08 දෙනෙකුට දින 14 ක් කෑමට ඒ බඩු කොහොමත් ප්‍රමාණවත් වුණේ නැහැ. අපිට අසල්වාසීන් සහ අපේ නෑදෑ හිතවතුන් කරපු උදව් නිසා ජීවත් වුණා. ආණ්ඩුවෙන් දෙනවා කිව්වාට ඒක සොච්චමක්. අපිත් එක්ක තවත් ගමේ ගෙවල් කීහිපයක් සහ සිල්ලර බඩු කඩයක් කරන පවුලකුත් නිරෝධායනය වුණා. ඒ අතර සමහර මිනිස්සු එදා වේල හොයාගෙන ජීවත් වෙන අයයි. ඒ අය අපිටත් වඩා ගොඩක් අමාරුකම්වලට මුහුණ දුන්නා කියල මා දන්නවා. අපිට අපහාස කරපු නිළධාරීන් මෙම නිරෝධායන කාලය අවසන් වුණාම මම හමුවෙනවා. නිරෝධායනය කියන දේ තේරුමවත් ඔවුන්ට වැටහිලා නැහැ කියල අපිට හැතෙනවා. ආණ්ඩුව ඒව දැනුවත් කරන්නෙ නැද්ද නිළධාරීන්ට. නැත්නම් අධීක්ෂණයක් නැති නිසා නිළධාරීන් තමන්ගේ හිතුමතේට වැඩ කරනවාද කියා මට හිතෙනවා.’
මරදානේ ඩීන්ස් පාරේ නිරෝධායනය සඳහා යොමු වී සිටි පුද්ගලයෙකු මෙසේ කීය.
‘අපේ ෆ්ලැට් එකේ ගෙවල් බොහෝමයක් නිරෝධායනය වෙනවා. ඒ විතරක් නෙමෙයි අපිට මාස ගානක සිටන් ඇඳිරි නීතිය. මගේ පවුලේ අයත් දෙවන පෙළ ආශ්‍රිතයින් විදියට නිරෝධායනය වුණා. දැන් ඒ කාලය අවසන් වෙලා ඉන්නේ. අපේ ගෙවල් අවට මිනිස්සු මැරෙනවා අපි දකිනවා. මොනවාට මැරෙනවද කියල ආරංචියක් නැහැ. අපිත් ජීවත් වෙන්නේ මැරිලා වගේ තමයි. මහල් නිවාසයේ නිරෝධායනය වෙන සහ නොවන දෙපිරිසම සිටිනවා. නිරෝධායනය නොවන පවුල්වල මිනිස්සුන්ටත් කන්න නැහැ. අපිටත් වඩා ඒ මිනිස්සු අමාරුවෙ වැටිලා හිටියේ. අපේ ප්‍රදේශයට ඇඳිරි නීතිය නිසා එළියට ගිහින් ආහාර මිලදී ගන්න විදියක් නැහැ. ගෙදරට කිසිම ආධාරයක් ලැබෙන්නෙත් නැහැ. දෙයක් බෙදා ගන්න කවුරුවකුත් නැහැ. කා ගාවවත් වැඩිපුර යමක් දැන් නැහැ. ඉල්ලගන්න කියලාත් දැන් කෙනෙක් නැහැ. දැන් මාසයකටත් වැඩියි. හිතවත්කමට සිල්ලර කඩයක් පිටිපස්සේ දොරෙන්වත් ගන්න දෙයක් නැහැ. මොකද ඒ කඩවල්වල කිසිම දෙයක් දැන් නෑ. හිස් රාක්ක විතරක් තියෙනවා. නිරෝධායනය දින 14 ක් අවසන් කළත් ඒත් ආයෙම ගෙවල් ඇතුළෙ හිරවෙලා ඉන්නේ. ගෙදර ඉන්න එක ඉවසන්න පුළුවන්. ඒත් බඩගින්න ඉවසන්න බැහැ. බඩගින්නෙ දරුවො අඬනවා ඉවසන්න පුළුවන්ද. එක්කො අපිට එළියට ගිහින් ජීවත් වෙන්න ඉඩ දෙන්න ඕනෑ. නැත්නම් ආහාර සපයන්න ඕනෑ.’
මේ පුද්ගලයන් පිනට ඉල්ලීමක් හෝ හිඟාකෑමක් කරනවා නොවේ. පාලනය කළ හැකිව තිබියදී කොවිඞ්-19 වසංගතය පැතිර යෑම ගැන ආණ්ඩුව වගකීම ගත යුතුය. ඒ අනුව මෙම පුද්ගලයන්ට සහන ලබාදීම ගැන සලකා බැලිය යුතුය.
‘ආධාර විදියට නිරෝධායනය වන විට බඩු මළු කීපයක් ලැබුණා. එක එක සැරේට ගෙනත් දුන්නා. ඒකත් ලොකු දෙයක්. පළතුරු එහෙම පස්සේත් ගෙනත් දුන්නා. එහෙම කළේ කලින් පළතුරු බෙදා හරින්නට තිබුණේ නැති නිසා කියලා ඒ නෝනා මහත්තුරු අපට කිව්වා. එළවළු කාපු කාලයක් දැන් මතක නැහැ. අපේ පවුලේ 07 දෙනෙක් ඉන්නවා. දරුවො හතරදෙනයි.
දැන් අපේ අම්මලා ඉන්න පළාතට උඩින් ඩ්‍රෝන් එවනවාලු නිරෝධායන නීති කඩනවාද බලන්න. ඩ්රෝන්වලට අපි කන බොන විදියත් පේනවානම් හොඳයි. අපේ බඩගින්නත් පේනවානම් හොඳයි. මේ රෝගය පැතිරීම වැළැක්වීමට ගෙවල්වලට වෙලා ඉන්න අපි අකමැති නැහැ. අපි එහෙම කළ යුතුයි කියල අපි දන්නවා. එහෙත් අපිට අඩුම තරමේ අපේ දරුවන්ටවත් කෑම ටික ලබාදෙන්න. ටීවීවල නම් එක එක දේවල් කියනවා. ඒවා ඒත් කරන්න මහපොළොවේ නැහැ.’■
