දෙමළ ප්‍රගතිශීලී සන්ධානයේ නායක –මනෝ ගනේෂන්
20 වැනි සංශෝධනයට එරෙහිව සමගි ජන බලවේගය ක්‍රියාකාරීයි. ඔබේ පක්ෂයේ සහයෝගය එයට ලැබෙනවාද?
අපි නම් කියන්නේ 20 වැනි සංශෝධනය අකුළාගෙන අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් පටන්ගන්න. අපි එවැනි සාකච්ඡාවකට පක්ෂ භේදයකින් තොරව එකතු වෙනවා. මේ රටට නව ව්‍යවස්ථාවක් ගේන බව ආණ්ඩුව කියා තියෙනවා. එයට කමිටුවකුත් පත් කරලා තියෙනවා. එහෙත්, 20 වැනි සංශෝධනයට ප්‍රමුඛස්ථානය දීලා තියෙන නිසා නව ව්‍යවස්ථාවක් පිළිබඳ කතාව යට ගිහිල්ලා. 20 සංශෝධනයේ තියෙන කරුණුවලින් බොහෝ ඒවාට අපි විරුද්ධයි. ඒ නිසා අපි එම සංශෝධනයට සමස්තයක් ලෙස විරුද්ධයි. දැනට මෙය තියෙන්නේ අධිකරණයේ. ආණ්ඩුවේම මතයක් තියෙනවා, ජනමතවිචාරණයකට යන බව කීවොත් 20 අකුළාගන්නවා කියලා. ඒ 20 සංශෝධනය පිළිබඳ අධිකරණ තීන්දුව ජනමත විචාරණයකට යන විදියට ලැබෙන්න ඕනෑ බව අපි ප්‍රාර්ථනා කරනවා.
අධිකරණයෙන් බලන්නේ 20 පිළිබඳ ව්‍යවස්ථාමය කරුණු. එහෙත්, දේශපාලනිකව බැලුවොත් මහජන පරමාධිපත්‍යය සීමා කරන මෙවැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ජනමත විචාරණයකට ගේන එක අත්‍යාවශ්‍යයි නේද?
අපි හංගන්න ඕනෑ නැහැනේ. හෘදය සාක්ෂියක් තියෙන ඕනෑ කෙනෙක් විස්සෙන් කරන්නේ මොකක්ද කියලා දන්නවා. දේශපාලන විද්‍යාව දන්න අය පැත්තකින් තියමු. තුනේ පන්තියේ දරුවනුත් දන්නවා මේකෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ බලය දුර්වල කරලා ජනාධිපතිගේ බලය වර්ධනය කරන බව. සීයට අනූවක් ඡන්දය ලබාගත් පාර්ලිමේන්තුවෙන්, සීයට පණස් ගාණක් ඡන්ද ලබාගත් විධායකයෙන් යටපත් කරන්නයි මේ උත්සාහ කරන්නේ. පාර්ලිමේන්තුවෙහි ලංකාවේ නොයෙකුත් මතවාද තියෙන පුද්ගලයන්ගේ ඡන්ද ටික ප්‍රතිශත වශයෙන් නියෝජනය වෙනවා. ප්‍රතික්ෂේප වූ ඡන්ද සහ තේරී පත් නොවූ පක්ෂවලට ලබාදුන් ඡන්ද හැරුණාම අනෙක් හැම ඡන්දයක්ම පාර්ලිමේන්තුවේ නියෝජනය වෙනවා. එහෙත්, ජනාධිපති තනතුර නියෝජනය කරන්නේ රටෙන් අඩක අදහස් විතරයි. ඒ නිසා ජනාධිපතිට වැඩිපුර බලය ගැනීම වරදක්. 20 වැනි සංශෝධනයේ අඩංගුව බැලුවාම හැම තැනම තියෙන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකයේ බලය යටපත් කිරීමේ උත්සාහයන්. ඒකට අපි දේශපාලන භාෂාවෙන් කියන්නේ ඒකාධිපති වියරුව කියලා. ඉතින්, ඔය ඒකාධිපති වියරුවට කැමතිද කියලා අපි ජනමත විචාරණයක් පවත්වලා අහමු.
දෙමළ ප්‍රගතිශීලී සන්ධානය විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයට පක්ෂයි. එසේ තිබියදී ජනාධිපතිගේ බලය වැඩි කිරීමට එරෙහි ඇයි?
අපි බලන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකය හා විධායකය කියන දෙකම සමබරව තියෙන්න ඕනෑ බව. සිංහලෙන් කියන්නේ සංවරණ හා තුලන ක්‍රමය කියලානේ. තුලනය කියන එක හරි වැදගත්නේ. අපි එය බලාපොරොත්තු වෙනවා. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය තිබෙන්න ඕනෑ බව අප කියලා තියෙනවා. එහෙත් එම ක්‍රමය අහෝසි කිරීම පිළිබඳ සාකච්ඡාවකට වුණත් අපි ලෑස්තියි. ඒ ගැන විවෘත මතයක අපි ඉන්නවා. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය ගැන අපි කැමැත්ත පළ කරන්න හේතුවක් තිබුණා. ඒ තමයි රටම එක ඡන්ද කොට්ඨාශයක් වෙලා විධායකයේ ප්‍රධානියා පත් වීම යහපත් බව කල්පනා කළ නිසා. එහෙම වුණාම ජනවාර්ගික, කුල හා අනෙකුත් සුළුතර කණ්ඩායම්වලට වටිනාකම හිමි වෙනවා. ඒත් එලෙස පත්වෙන කෙනා අධික බලයක් තියෙන කෙනෙක් නොවිය යුතුයි.
වතු කම්කරු වැටුප් ගෙවීම පිළිබඳ වත්මන් තත්වය මොකක්ද?
ජනාධිපතිවරයාගේ මැතිවරණ ප්‍රචාරක කටයුතුවලදී පැහැදිලිවම ඒ ගැන කීවා. අපේ ආණ්ඩු කාලයේ අපි බොහෝ දේවල් කළා. සමහර ඒවා කරන්න බැරි වුණා. එහෙම එකක් තමයි දවසේ වැටුප දාහක් කිරීම. අපට ඒ වැඩ කරන්න බැරිවුණ හින්දානේ මේ ආණ්ඩුව පත් වෙලා තියෙන්නේ. අපි ඒක කළේ නැහැ කියලා හැමදාම කිය කියා ඉන්න එක වැරදියි. රුපියල් දාහේ වැටුප, ජීවන ගාස්තු වැඩි වීම, ආදායම අඩු වීම, විරැකියාව, දූෂණය, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම ආදිය අපේ සමාජයේ බරපතල ප්‍රශ්න. විසඳෙන්න ඕනෑ කාරණා ඒවා. හරි, අපි දැන් රටේ මූලික ප්‍රශ්නයට එමු. අර ප්‍රශ්න විසඳීමට ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල වැඩි කරන්න ඕනෑද. විසිවැනි සංශෝධනයෙන් ඔය කීව ප්‍රශ්න ටික විසඳන්නට උදව් වෙන කොන්දේසි මොනවද කියලා පෙන්වන්න. දැනට තියෙන ව්‍යස්ථාවෙන් වතු කම්කරු වැටුප ආදී ප්‍රශ්න විසඳන්නට තියෙන බාධා මොනවාද. එතුමා විධායකයේ නායකයා, සේනාධිනායකයා, ආණ්ඩුවේ නායකයා. ඒ මදිවාට එතුමාගේම සහෝදරයා තමයි අගමැති. තව සහෝදරයෙක් ආර්ථික මෙහෙයුම් කරනවා. තවත් පවුලේ සාමාජිකයන් ඇමතිවරුන් විදියට ඉන්නවා. එතුමාට සමීප වියත් මග සාමාජිකයන් 10 දෙනෙකු පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්නවා. ඊට වඩා විශේෂ බලයක් ජනාධිපතිතුමාට මොකටද. නැත්නම් විගණන කොමිසම ඉවත් කිරීම, ප්‍රසම්පාදන කොමිසම අහෝසි කිරීම නිසා වතු කම්කරුවන්ගේ හෝ මා කලින් කී වෙනත් ඕනෑම ගැටලුවක් විසඳන්න පුළුවන් වේවිද? පොඩි ළමයින්ට පවා මේවා තේරෙනවානේ. ඕවා ගැන කතා කරන්න ඇවිත් ආණ්ඩුවේම නායකයන් අමාරුවේ වැටෙනවා. දැන් දේශපාලන සංවාදවලට ආණ්ඩුවේ ඉහළ උදවිය එන්නේත් නැහැ. මොකද අමාරුවේ වැටෙන නිසා. පහුගිය දිනවල මා දැක්කා, රූපවාහිනී සංවාදවලට එවපු ආණ්ඩුවේ තරුණ මන්ත්‍රීවරුන් විස්ස ගැන කතා කරන්න ගිහින් නාගන්නවා.
ආණ්ඩුව ජනමත විචාරණයකට යන්න ගියොත් අත්හරින බව ප්‍රසිද්ධ රහසක්. ආණ්ඩුවේම අයටත් මේක ආරක්ෂා කරගන්න බැහැ නේද?
ජනමත විචාරණයකට ගියොත් හැටනවලක්ෂය දියාරු වේවි. ඒ බව එයාලාත් දන්නවා. ඒ නිසයි බය. විසිවන සංශෝධන කෙටුම්පත ගැසට් කරලා පාර්ලිමේන්තුවට දැම්මා. එහෙත්, ඒකේ පියා කවුද කියලා හොයාගන්න බැරි වුණා. අගමැතිතුමාත් දන්නේ නැහැ විස්ස හැදුවේ කවුද කියලා. ඇත්තටම ඒ කමිටුව දැම්මේ විස්සේ පියා හොයන්න. අන්තිමේ කරන්න දෙයක් නැතිකමට ජනාධිපතිවරයාම කීවා මම තමයි විස්ස ගෙනාවේ කියලා. අගමැතිගේ කමිටුවේ වාර්තාවටත් කැබිනට් එකට නෝ එන්ටි්‍ර වුණා. අගමැතිතුමාටත් එකම පිහිට පාර්ලිමේන්තුව. දැන් ඒ කමිටු වාර්තාවට වටිනාකමක් ලැබෙනවානම් ලැබෙන්නේ කැබිනට් එකෙන් නෙවෙයි, පාර්ලිමේන්තුවෙන්.
විස්සෙන් ජනප්‍රියත්වයත් දුර්වල වෙද්දී, මේ තරම් අමාරුවෙන් සහ මේ තරම් හදිසියෙන් විස්ස සම්මත කරන්නට ගන්න උත්සාහය ගැනත් කතා කරන්න ඕනෑ නේද?
ඒක හිතාගන්න බැහැ. ඒක තමයි මිලියන දහයේ ප්‍රශ්නය. විස්සේ පියා අපට හොයාගන්න බැහැ. ඒත් විස්සට සුළු පියෙක් ඉන්නවා. ඒක පාර්ලිමේන්තුවට දැම්ම අලි සබ්රි මහත්තයා. ඔහු ඕකට උත්තර දෙන්න ඕනෑ. හැංගිලා ඉන්න ඕනෑ නැහැ.
විස්සට තවම තුනෙන් දෙකක් නැහැ. සමහරු කියන්නේ සමගි ජන බලවේගය ඒක සම්පූර්ණ කරලා දෙනවා කියලයි…
මා දන්න හැටියට සමගි ජන බලවේගයෙන් කවුරුත් යන්නේ නැහැ. දෙමළ ප්‍රගතිශීලී සන්ධානයේ කවුරුත් යන්නේ නැහැ. එහෙත්, එන්න කියලා යම් මිත්‍රශීලී ආරාධනා එකක් දෙකක් තියෙනවා. එයාලා අපෙත් යාළුවන් නිසා එන්න කියලා කියනවා. ඒවායේ වරදක් අපි දකින්නේ නැහැ. තවත් දෙයක් තියෙනවා. ඒක හරි වැදගත්. එක්තරා ප්‍රසිද්ධ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ඇමතිවරයෙක් මගෙන් ඉල්ලීමක් කලා. ඔබතුමන්ලාගේ මන්ත්‍රීවරුන් කවුරුත් ආණ්ඩුවට සහයෝගය නොදෙන තැනට වගබලාගන්න කියලා ඉල්ලුවා. මම හිනාවෙලා ඇහුවා, දැන් ඔබතුමන්ලා අපට ආණ්ඩුවට එන්න කියලානේ කියන්න ඕනෑ කියලා. එතකොට ඔහු හිනාවෙලා ගියා. එහෙම කියන්න කාරණාව මොකක්ද, අපේ පැත්තෙන් පහක් දහයක් ආණ්ඩුවට ගියොත් ශ්‍රී ලංකාවට දැනට තියෙන සැලකිල්ලත් තව අඩුවෙනවා. ශ්‍රීලනිපය තවත් පහලට වැටෙනවා.
මුස්ලිම් පක්ෂ විස්සට පක්ෂ වේවි කියා හිතුවත්, විසිවැනි සංශෝධනයෙන් ජනාධිපතිගේ බලය වර්ධනය වුණොත්, මුලින්ම ලංකාවේ මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහි මර්දනයක් දියත් වීමේ ඉඩක් තියෙනවා නේද?
ගිය සතිය වෙනතුරු මුස්ලිම් දේශපාලන පක්ෂ ආණ්ඩුවට යනවා කියලා කතාවක් තිබුණා. මා ඒක කීවේ කාටවත් අපහාස කරන්න නෙවෙයි. දේශපාලනයේ තිරය පසුපස තිබුණු කතාවක් ඒක. ඒත්, දැන් ඒ කතාව යට ගිහිල්ලා. මුස්ලිම් දේශපාලන පක්ෂ ආණ්ඩුවට එකතු වීමේ කිසිම ඉඩක් නැහැ. මා එකක් කිව යුතුයි. ජනාධිපතිවරයාගේ බලය වැඩි වුණොත්, මිලිටරිවාදය හා ඒකාධිපති වියරුව වර්ධනය වුණොත් සුළුතර ජනතාවට තමයි පහර වදින්නේ කියන අදහස තර්කයක් විදියට පිළිගන්න පුළුවන්. මුලින් සුළුතර කණ්ඩායම්වලට පහර වදීවි. එහෙත්, වැඩිකල් ඒක ඒ විදියට පවතින්නේ නැහැ. කෙටි කලක් ඇතුළත එයින් සමස්ත ජනතාවම අමාරුවේ වැටෙනවා. මුලින් මුස්ලිම් අයට පහර වදින බව හිතමු. ඒත්, දෙමළ ජනතාවට පහර වදින්නේ නැතිද. දෙමළ ජනතාව හිතනවා ඇති අපට අවුලක් නැහැ, මුස්ලිම් අය තමයි මෙදා පාර අමාරුවේ වැටෙන්නේ කියලා. ඒත්, දෙමළ අයටත් ඉක්මනින් අමාරුවේ වැටෙන්න වේවි. මුස්ලිම් අයට ගහනවා කියලා බලාගෙන ඉඳලා, ඊට පස්සේ දෙමළ මිනිස්සුන්ට ගහනවා බලාගෙන ඉඳලා, අන්තිමේ තමන්ට ගහනකොට කවුරුත් ඒකට විරුද්ධ වෙන්නට නැති වේවි.
උතුරේ තිලීපන් සැමරුම්වලට පොලීසිය බාධා කරලා…
තිලීපන් එල්ටීටීඊ සාමාජිකයෙක්. ඔහුට අදාල විශේෂ දෙයක් තියෙනවා. එල්ටීටීඊය සන්නන්ධ අරගලයක් කරපු සංවිධානයක් වුණාට තිලීපන් උපවාසයක් තමයි කළේ. ඔහු කාටවත් වෙඩි තැබුවේ නැහැ. බෝම්බ ගැහුවේත් නැහැ. උපවාසයකදී මියගියේ. මම තිලීපන් හෝ එල්ටීටීඊය ගැන කතාකරන්න කැමති නැහැ. එහෙත්, යුද්ධයෙන් මියගිය පවුලේ පිරිස්, ඥාති මිත්‍රයන් සමරන එක වරදක් නැති බව මා හිතනවා. දකුණේත් ඒවා වෙනවානේ. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හෝ දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය කවුද. එල්ටීටීඊ සංවිධානයත් මැතිවරණවලින් පත් වූ නිල ආණ්ඩුවට විරුද්ධව අරගල කළා. ජවිපෙත් සෙල්ලම් තුවක්කුවලින් නෙවෙයි වැඩ කළේ. හැත්තෑඑකේ ගල්කටස්වලින්, අසූනවයේ ඊට වඩා දියුණු ආයුධවලින් සටන් කළා. ඔවුනුත් දළඳා මාළිගයට පහරදුන්නා. එල්ටීටීඊය නොකළ දේකුත් ඔවුන් කළා. ජනාධිපති සහ අගමැති සිටියදී පාර්ලිමේන්තුවට පහරදීලා දෙන්නාම ඝාතනය කරන්නට උත්සාහ කළා. ඒවා ගැන විමල් වීරවංශ ඇමතිවරයා හොඳට දන්නවා. ඉස්කෝලේ යන සිසුවෙක් විදියට ඔහුට ඇති මතකය ඕනෑ නම් අවුස්සන්න පුළුවන්. ජේ.ආර්. ජයවර්ධන හා ප්‍රේමදාස කියන ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා සහ මේස යට රිංගලා යාන්තමට බේරුණේ. එදා පාර්ලිමේන්තුවට පහරදුන් මෙහෙයුම සාර්ථක වුණා නම් ඒක ලෝක වාර්තාවක් වේවි. එහෙම දරුණු සටන් කරපු අය නොවැම්බර් මාසයේදී ඉල් මහ විරු සමරුව කියලා වීරයන් සමරනවා. එහෙත්, ඔවුන් සෙල්ලම් තුවක්කුවලින් සෙල්ලම් කළ අය හෝ ප්ලේ ස්ටේෂන් එකකින් පරිගණක ක්‍රීඩා කරපු අය නෙවෙයි. එහෙනම්, එයාලා කරන සැමරීමත් නැවැත්විය යුතුයි. මේ ආණ්ඩුව වැඩිපුර කියනවා එකම රට සහ එකම නීතිය කියලා. අපි පිළිගන්නවා දැන් මේ රට එක රටක් විදියට තියෙනවා. එහෙත්, එකම නීතිය ඇත්තටම ක්‍රියාත්මක වෙනවාද. උතුරේ ජනතාවට වෙන නීතියක් ක්‍රියාත්මක වෙනවා. ඇයි එහෙම වෙන්නේ. උතුර වෙනම රටක්ද.■
