ගමෙන් ගමට ගොස් මහජන දුක්ගැනවිලි සියැසින් දැකගෙන විසඳීමේ වැඩසටහන සමාරම්භයේදීම, ‘මම කියන දේ තමයි චක්‍රලේඛය’ යනුවෙන් ජනාධිපතිවරයා කේන්තියෙන් කී දේ දැන් විවිධාකාරයෙන් සමාජ සංවාදය ඉස්මත්තට පැමිණ තිබේ. එම මහජන හමුවේදී රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයාට කේන්ති එන්නට ඇත්තේ, ජනාධිපතිවරයා කී දේ කරන්නට ‘චක්‍රලේඛයක් එව්වොත් පුළුවනි’ යැයි එක් රජයේ නිලධාරියකු කීම නිසා වන්නට පුළුවන. රාජ්‍ය නිලධාරීන්, චක්‍රලේඛ අනුවම වැඩ කිරීම, අකාර්යක්‍ෂමතාවේ සංකේතයක් හැටියට කිසිවකු දකින්නට හැකිය. එහෙත්, චක්‍රලේඛයක් යනු, එක්තරා විදියක නීතියකි. ඒවායෙන්, රාජ්‍ය නිලධාරීන් හිතුමනාපේ වැඩ කිරීම වළක්වා, නීතියට පමණක් වැඩ කිරීම අනුමත කරයි. එය නීතියේ පාලනය, රාජ්‍ය යන්ත්‍රය තුළ ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයයි. එනයින්, ජනාධිපතිවරයාට සම්මුඛ වුණු නිලධාරියා, චක්ලේඛයක් ඉල්ලා සිටීම හැම අතින්ම නිවැරදි හා නීත්‍යනුකූල ක්‍රියාවයි.
එහෙත්, ජනාධිපතිවරයාත්, ඔහු අසළම සිටි කුප්‍රකට සිල් රෙදි නඩුවේ වැරදිකාර ලලිත් වීරතුංගත් චක්‍රලේඛ නොවැදගත් තැනක ලා සැලකූහ. රාජ්‍ය සේවයේ ඉහළම තනතුරේ සිටි හිටපු ජනාධිපති ලේකම්, ලලිත් වීරතුංග, රාජ්‍ය සේවයේ පදනම වන චක්‍රලේඛ, නැතිව වැඩ කිරීමට ජනාධිපතිගේ වචනයට අනුබල දීම එතරම් පුදුමයට කරුණක් ද නොවේ. එහෙත්, කට වචනයට දේශපාලකයන් කියන දේ කරන්නට ගොස්, අමාරුවේ වැටුණ අය අතරින් ප්‍රමුඛයාද ලලිත් වීරතුංගය. ‘රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිය’ මත මහජන අරමුදල්වලින් මැතිවරණ වාසි ලබාගැනීමට සිල් රෙදි බෙදීමේ වරදට ඔහු අමාරුවේ වැටුණු වෙලේ, ඒ දුක වළඳන්නට සිදුවුණේ තනිවම බවත් අමතක නොකළ යුතුය. ජනාධිපතිවරයාගෙන්, චක්‍රලේඛයක් ඉල්ලා සිටි නිලධාරියා, එලෙස නීතියට යටත්ව පමණක් වැඩ කිරීමට දක්වන නැමියාව හොඳ එකකි. එසේ නොකළොත් අද දේශපාලකයන්ගේ නීති විරෝධී අණදීම්වලට යටත්වීමේ වරදට ඊළඟ ආණ්ඩු කාලයකදී, තම පෞද්ගලික ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවන්නට සිදුවන්නේ මේ අයටය.
එහෙත්, භයානකකම එය නොවේ. ‘මගේ වචනය තමයි නීතිය‘ යනුවෙන් රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා තමා පුරුදු පුහුණු කළ ක්‍රමය අනුව, තමාගේ වචනයට එහායින් නීතියක් කියා දෙයක් නොමැති බවට පළකළ අදහසයි. ඒ අදහස ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ චරිතයත්, ඔහු ඇතුළු රාජපක්‍ෂ පවුලේ පාලනයත් හකුළුවා දක්වන්නකි.
පූර්ව-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලන ක්‍රමය තුළ වැඩවසම් රජවරුන් ඇතුළු පාලකයන් කටයුතු කළේ, තම වචනය රටේ නීතිය බවට සලකන්නට නියම කරමිනි. ඔවුහු නීති සෑදුවෝය. ඒ තමන්ගේ එවුන්ට වාසි වන පරිදිත්, විරුද්ධකාරයන්ට අවාසි වන පරිදිත්ය. ඔවුන්ම නීති ක්‍රියාත්මක කළ අතර, එහිදී තමන්ගේ එවුන්ට වාසි වන පරිදිත් විරුද්ධකාරයන්ට හෝ අනුන්ට අවාසි වන පරිදිත්ය. නඩු විසඳීම කළේත් ඒ ආකාරයටමය. කොටින්ම රජුගේ වුවමනාවද, කට වචනයද නීතිය විය.
එහෙත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජය නිර්මාණය වී තිබෙන්නේම, රජුගේ හෝ පාලකයාගේ කටවචනය, නීතිය නොවන අන්දමටය. පාලකයාද නීතියට යටත්ය. ඔහු නීතියට අනුව කටයුතු කළ යුතුවාක් මෙන්ම නීතිය කඩන විට ඔහුට විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නටද හැකියාව තිබිය යුතුය. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ පාලනය ඒ මූලධර්ම නොඉවසන බව, 20න් සහ ‘මගේ වචනය තමයි චක්‍රලේඛය’ යනුවෙන් කී ජනාධිපතිවරයාගේ වචන පැහැදිලි කරයි.■
