ලිංගික නිදහස

ලිංගික නිදහස යන්න ඉතා සංකීර්ණ මාතෘකාවක්. අප වැනි රටවල ලිංගික නිදහස යන්න ඉතා පටු සීමාවක සිර කරන්න කැමතියි. තවත් පුද්ගලයෙකු අතින් බලහත්කාරයෙන් ලිංගික හිංසාවකට, බලහත්කාරයකට ලක් නොවී සිටීම පමණක් ලිංගික නිදහස යනුවෙන් අර්ථකථනය කොට, ඒ පිළිබඳ කතාබහ එතැනින් එහාට ගෙන නොයන්නට අප කැමැත්තක් දක්වනවා. ලංකාවේදී බොහෝ විට ලිංගික නිදහස තහනම් මාතෘකාවක්. කතා කරන්නට ලැජ්ජා හිතෙන මාතෘකාවක්.

තමන්ට කැමති ලිංගික සහකරුවෙකු සොයාගැනීම, තමාට ගැළපෙන ලිංගික අත්දැකීම් විඳින්නට අවස්ථාව ලබාගැනීම, අත්හදා බැලීම් කිරීම, ගැළපෙන වටිනාකම් ඇති පුද්ගලයන් සමග ගනුදෙනු කිරීම, ඕනෑ වෙලාවක අත්හරින්නට හැකි වීම ආදි නොයෙකුත් සීමාවලට ලිංගික ස්වාධීනත්වය පිළිබඳ කතාව ගෙන යා හැකියි. ශ්‍රී ලංකාවේ ලිංගික ස්වාධීනත්වය ගැන ගැඹුරට ගිය පරීක්ෂණ හෝ ඒ ගැන විවෘත සංවාද අඩුයි. ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රජා වෛද්‍යවරුන්ගේ විද්වත් ආයතනය  සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ ජනගහන අරමුදල එක්ව සකස් කළ ශ්‍රී ලංකාවේ ‘ලිංගිකත්වය පිළිබඳ සමෝධානය’ නම් වාර්තාව වැදගත් වන්නේ එවැනි පසුබිමක. එම වාර්තාවේ ලිංගිකත්වයට අදාළ මාතෘකා ගණනාවක් පිළිබඳ පුද්ගල අත්දැකීම් මත පදනම්ව කරුණු ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා.

යම් කෙනෙකු ප්‍රේම කරන්නට හෝ විවාහ වෙන්නට කලින් අනෙක් පුද්ගලයා සමග කිහිප වතාවක් ලිංගික සම්බන්ධතා පවත්වා තිබීම වඩා සුදුසු බව ඇතැම් අය කියනවා. විවාහයෙන් පසු එකිනෙකාගේ රාග ලෝකය ගැළපෙනවාදැයි කල් තියා දැනගන්න බැහැ. තවත් අය පෙන්වාදෙන්නේ තවදුරටත් විවාහ වීම හා ලිංගික සම්බන්ධතා පැවැත්වීම අතරේ සම්බන්ධයක් නොමැති බව. විවාහයෙන් පසු වුව, එකිනෙකාගේ ලිංගික ජීවිතය ගැන විවෘතව කතාබහ කිරීම, නොගැළපෙනවා නම් වෙනත් සම්බන්ධතා පැවැත්වීමට ඇති හැකියාව ලිංගික නිදහස පිළිබඳ මාතෘකාවට අදාළ කාරණා ලෙස සැලකිය හැකියි. ‘ලිංගිකත්වය පිළිබඳ සමෝධානය’ නම් වාර්තාවෙහි ලිංගික නිදහසට අදාළ පුද්ගල අත්දැකීම් දෙකක් ඇතුළත්. මේ එම අත්දැකීම්.

කාමතෘෂ්ණාවම තමයි විසඳුම

‘මට වයස අවුරුදු 28 දී අවුරුදු 7ක් තිස්සේ හිටපු මගේ සැමියා අහිමි වුණා. ඒ සිංගප්පූරුවේදී හදිසි අනතුරකින්. මම මූල්‍ය සමාගමක සේවය කරමින් හිටියේ. එතකොට අපේ දරුවාට අවුරුදු 6ක්. මගේ සැමියා මියයන විට ඔහුගේ වයස අවුරුදු 33ක්. අප දෙදෙනා බොහොම සුන්දර ලිංගික ජීවිතයක් ගත කළා. එහෙත් හදිසි අනතුරෙන් පසු ඔහු මාස හයක් තිස්සේ රෝහල්ගතව හිටියා. මම සිංගප්පූරුවේ දරුවා බලාගනිමින්, රැකියාවක් කරමින් හිටියේ.

මම හිටියේ හිරිවැටිලයි. පුරුද්දට වගේ එදිනෙදා දේවල් කරමින් හිටියා. ඇතුළෙන් මා මියගිහින් වගේ දැනුණා. එහෙම හිටපු මම පළමු ලිංගික අත්දැකීම වින්දේ සැමියා මිය ගිහින් මාස හයකට පස්සේ. ඒ අප දෙදෙනාගේම සමීප මිත්‍රයෙක්. ඔහු මටත්, සැමියාටත් ගොඩක් උදව් කළ කෙනෙක්. ඔහු මා සමග සැමියාගේ අනතුරෙන් පසුත් හිටියා. පිටින් බලන ඕනෑ කෙනෙක් අනුමාන කරන්න ඇති ඔහු මා වෙත ළංවුණේ ලිංගික වාසි ලබන්නට කියා. එහෙත් ඒක ඇත්තක් නෙවෙයි. ඒක ඊට එහා ගිය සංකීර්ණ දෙයක්.

මට හිතෙන විදියට ඔහු එක්ක මා රාගිකව එක්වුණේ, මා නැවතත් ජීවත්වෙනවා කියලා දැනෙන්න ඕනෑ නිසයි. ඒ වගේම මා හිතන විදියට ඒ තීන්දුව ගොඩක් පැතිවලින් වැරදි වුණත් ඒ සුමුදු, සැනසුම්දායී, කාරුණික රාග අත්දැකීම නැවත මගේ ජීවිතය අවදි වුණා. ටික කාලයකට පස්සේ මා ඔහුගෙන් ඈත් වුණා.

පසුකාලීනව මම ‘ෂාදී ඩොට් කොම්’ නම් වෙබ් අඩවියකට ලියාපදිංචි වුණා. ඒක පෙම් හමු (ඬේටින්) සඳහා පහසුකම් සපයන වෙබ් අඩවියක්. එම වෙබ් අඩවියෙන් මට ඉන්දියානු, ශ්‍රී ලාංකික සහ වෙනත් දකුණු ආසියානු පිරිමි අය මුණගැහුණා. ගොඩක් අය දික්කසාද වූ හෝ වෙමින් සිටි අය. බොහෝ අය හෙව්වේ ලිංගික සම්බන්ධතා.

පහුගිය අවුරුදු පහක විතර කාලය තුළ මා 30 දෙනෙකු සමග පමණ සම්බන්ධතා පැවැත්වුවා. මම හැමවිටම පාහේ ආරක්ෂක උපක්‍රම පාවිච්චි කළා. බොහෝවිට දිනක් හෝ දෙකක් පෙම් හමුවකට මුණගැසීමෙන් පසු තමයි රාග සම්බන්ධයකට යන්නේ. එවැනි හමුවකින් පසු අනවශ්‍ය වියදම් දරන්නට, අනවශ්‍ය කාලය නාස්ති කරන්නට ඕනෑ නැහැ. මොකද, දෙදෙනා අතර හරි සම්බන්ධයක් නැති නම්, ගැළපීමක් නැති නම් කෙතරම් රාත්‍රි ආහාර වේලවල් වැය කළත් ප්‍රශ්නය විසඳෙන්නේ නැහැ.

එලෙස හමු වූ ඇතැම් අය පැය ගණන් හිටියත් සුරතාන්තයට පත් වුණේ නැහැ. ඔවුනුත් මාත් වෙහෙසට පත් වුණා. නෂ්ටකාමය, ලිංගික අසීරුතා, ක්ෂණික මෝචනය වගේ නොයෙකුත් සිදුවීම් ගැන අත්දැකීම් තිබුණා. පිරිමින් ගැන මා ඉගෙනගත් එක දෙයක් තමයි ඊර්ෂ්‍යාව, වේදනාව සහ තමන්ගේ ශරීරයේ හැඩය පිළිබඳ අනාරක්ෂිත හැඟීම කියන කාරණා පිරිමි අය තුළත් කාන්තාවන්ගේ වාගේම තියෙන බව. ඔවුන් මගෙන් කෙළින් විමසුවත් නැතත්, ඔවුන්ට දැනගන්න ඕනෑ ඇඳ මතදී ඔවුන් සාර්ථකද කියා.

රාග සම්බන්ධයක් සාර්ථක කරගන්නට ප්‍රේමයෙන් බැඳෙන්න ඕනෑ බව මා තවදුරටත් විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. ඒක සමාජයෙන් ආරෝපණය කළ කොන්දේසියක්. වඩා නිදහස් හා ඕනෑ වෙලාවක අත්හැරලා දාන්න පුළුවන් සම්බන්ධතා ගැන මා විශ්වාස කරනවා. බයෙන්, සමාජ තහනමෙන්, අනුන්ගේ විනිශ්චයට ලක් විමෙන්, ශරීරයේ හැඩය පිළිබඳ අවිනිශ්චිත හැඟීමෙන්, වරදකාරී හැඟීමෙන් මිදෙන්න පුළුවන් එතකොට.

රාග සම්බන්ධතාවකින් මා ලබන සතුටෙහි මුල මගේ හැකියාව මිස මගේ පෙනුම නෙවෙයි. සුන්දරත්වය හොඳ සම්බන්ධතාවකට බලපාන්නේ අඩුවෙන්. කාන්තාවක් හිතන්නට ඉඩ තියෙනවා යම් රාග සම්බන්ධයක් අසාර්ථක නම්, එයට හේතුව තමන් බව. එහෙත් ඇතැම් විට පිරිමියා ඔහුගේම හිත සමග අරගල කරනවා විය හැකියි. ඔහුගේ කුමන හෝ අඩුපාඩුවක් ඇති.

මා හිතන විදියට මගේ වේදනාව රාග සම්බන්ධතාවලින් නැති කරලා දාන්න මට හැකි වුණා. රාග සම්බන්ධයක් කියන්නේ චිකිත්සාවක්. යම් සම්බන්ධයක් හොඳ එකක් වුණත්, නැතත්, මා එක්ක සිටි කිසිම පිරිමියෙක්ට මා අකාරුණික වෙලා නැහැ. ඇතැම් අය හිටියේ සහකාරිය අහිමිවීමේ වේදනාවෙන්. ඔවුන් මගේ ව්‍යාකූලතාව හා වේදනාව තේරුම් ගත්තා. රාග සම්බන්ධතාවක උණුසුම තරම් සුව කිරීම් බලයක් ඇති අන් කිසිවක් මා දන්නේ නැහැ. මම කවදාවත් මගේ රාග සම්බන්ධතා ගැන පසුතැවිලි වන්නේ නැහැ. මා විශ්වාස කරන විදියට ජීවත්වෙනවා. මා නැවත කිසිදා විවාහ වෙන්නේ නැහැ.

වැඩි වැඩියෙන් පිරිස් තව තවත් රාග සම්බන්ධතාවල යෙදුණොත් මේ සමාජය කේන්තිය අඩු සමාජයක් වේවි. කාමතෘෂ්ණාවෙන්ම ඇතැම්විට කාමතෘෂ්ණාවට විසඳුම් ලැබේවි. අත්දැකීම් එක්ක අපට රාගය ගැන ගැඹුරු අවබෝධයක් ලැබෙනවා. මනුෂ්‍ය ස්වභාවය වැටහෙනවා.’

නිදහස, ඒ මගේ නම

‘මගේ මිතුරන් කියන්නේ මට භයානක මරණයක් අත්වේවි කියලයි. එහෙත් මම ඔවුන්ට කියනවා, මා වැඩිපුර කලබල වන්නේ ජීවිතය ගැන මිසක් මරණය ගැන නොවෙයි කියා. මම වයස අවුරුදු 43ක මුස්ලිම් ජාතිකයෙක්. මම ඉගෙනගත්තේ මෙතෝදිස්ත පිරිමි පාසලක.

මම අවුරුදු පහක් වෙද්දී තේරුම් ගත්තා, මගේ අනෙකුත් පිරිමි ඥාති සොයුරන්ට වඩා මා වෙනස් බව. අවුරුදු අටක් වෙද්දී මම අම්මාගේ ඇඳුම් සහ අඩි උස සපත්තු පැළැන්දා. මම කාන්තාවක් එක්ක විවාහ වෙලා දරුවන් හදන්න හීන දැක්කේ නැහැ. මට අවුරුදු 15ක් වෙනකොට මගේ ඥාතියෙක් සමකාමී කුරුල්ලන් හා මීමැස්සන් ගැන කියා දුන්නා. ඔහු මට ගුද සංසර්ගය ගැන කියා දුන්නා. එය මට වේදනාකාරී අත්දැකීමක් වුණා. අවුරුදු විසි ගණනක් වනතුරු මා නැවත එයට එතරම් යොමු වුණේ නැහැ. මා වෙනත් රාග ක්‍රියාකාරකම් ගැන ඉගෙනගත්තා. ස්පර්ශය, සිපගැනීම, ශරීර වන්දනාව, මුඛ සංසර්ගය වාගේ නොයෙක් දේවල්. බොහෝ පුද්ගලයන් සමග මා සම්බන්ධතා පැවැත්වුවා.

මා සමකාමී බව දැනගත් මුල්ම කෙනා මගේ එකම සහෝදරිය. ඇය මා ගැන විනිශ්චය කරන්න උත්සාහ කළේ නැහැ. මගේ විශ්වාසය ඇය ගලක් වාගේ රැක්කා. මම පසුව මගේ පියාට කිව්වා. ඔහු කල් යල් බලා එයට ප්‍රතිචාර දැක්වුවා. ඔහු මට රාග ක්‍රියාකාරකම්වලදී ආරක්ෂාවෙන්නැයි කීවා. එතැනින් එහාට කතාකළේ නැහැ. එහෙත් මට කාන්තාවන් විවාහ කරදෙන්නට උත්සාහ කිරීම හෝ මෙය ලෙඩක් යැයි කියා සනීප කරන්නට උත්සාහ කළේ නැහැ.

මගේ මුල්ම ප්‍රේම සම්බන්ධය විදෙස් රටක ඉඳලා ආ කෙනෙක් එක්ක. එහෙත්, එක් අයෙකු සමග පමණක් තෘප්තිය ලැබීම මට අසීරු වුණා. දැන් මම විවෘතව සමකාමී පිරිමියෙක්. සම්බන්ධතා ගණනාවක් පවත්වාගෙන යනවා.

ත්‍රීවීල් රියැදුරන්, ලොරි රියැදුරන් සිට වෘත්තිකයන් දක්වා නොයෙකුත් අය සමග මා සම්බන්ධතා පවත්වා තිබෙනවා. කිසි කෙනෙකු සමග හැඟීම්වලින් සම්බන්ධ වීම සිදුවන්නේ නැහැ. එක දවසක් තුළ අටදෙනෙකු සමග සම්බන්ධතා පැවැත්වූ අවස්ථා පවා තියෙනවා. බොහෝ විට මා සමග සම්බන්ධ වන අය විවාහක, දරුවන් පවා ඉන්න අය. මා එවැනි සම්බන්ධයකදී මුදල් දීම හෝ මුදල් ගැනීම කරලා නැහැ. අවුරුදු විස්සක් තිස්සේ මම එවැනි සම්බන්ධතා පැවැත්වුවත්, ඒඞ්ස් රෝගයෙන් ආරක්ෂා වෙන්නට මට හැකි වුණා. මා ආරක්ෂක උපක්‍රම පාවිච්චි කළා.

මෙවැනි ජීවිතයක් ගත කරන්නට වැදගත්ම දේ ලිංගික ස්වාධීනත්වය. අනෙක් පුද්ගලයන් සමග විවෘත සංවාදයක් ඇති කරගන්නට හැකියාව. ගැටුම්වලින් ඈත් වීම. ඊර්ෂ්‍යා නොකිරීම, එක් පුද්ගලයෙක් සමග තවත් කෙනෙකු හා පැවැත්වූ සම්බන්ධතාව ගැන කතා නොකිරීම.

මම නිතිපතා පල්ලියට යනවා. මම නෝම්බි අල්ලනවා. මම දෙවියන් හා කතා කරනවා. ඔහුට යාඥා කරනවා. ඔහු කාරුණික නිසා ඔහු මට ආදරය කරන බව මා දන්නවා. ඔහු මාත්, මගේ ගමනත් තේරුම් ගන්නා බව මා දන්නවා. මම වෙනත් මනුෂ්‍යයන්ගෙන් මා ගැන සහතික ඉල්ලන්නේ නැහැ. මම මගේම විදියට ජීවත්වෙනවා. මා ගැන ආඩම්බර වෙනවා. මා මැරෙන වෙලාවට මැරෙනවා. නිදහස, ඒ තමයි මගේ නම.’■

ලිංගිකත්වය වෙළඳ භාණ්ඩයකින් එහාට

විදර්ශන කන්නංගර

ලංකාවේ ලිංගික නිදහස පිළිබඳ බොහෝවිට දකින්න ලැබෙන්නේ රැඩිකල් සාහිත්‍ය ප්‍රකාශන සහ රැඩිකල් ආන්තික ප්‍රකාශන විදියට.

ඒ වෙනුවට සාමාන්‍ය මිනිසුන් අතරේ, පොදුජන අවකාශය ඇතුළේ ලිංගිකත්වය ගැන ඓතිහාසිකව ගොඩනැගුණ විවෘත කතිකාවක් අපේ රටේ නැහැ. ඒ වෙනුවට අධිපති, වාර්ගික, ආගමික, සංස්කෘතික ආරක්ෂණවාදී නැඹුරුවක් තමයි ලිංගිකත්වය ගැන තියෙන්නේ. ඒකට හේතුව සංස්කෘතික සිවිල් සමාජයක් ලංකාවේ නොතිබීම.

යුරෝපයේ ලිංගික නිදහස සම්බන්ධයෙන් නිදහස් ඓතිහාසික, සමාජ අවකාශයක් ගොඩනැගුණේ ඔවුන් රාජ්‍යයත් සමග ඇති කරගත්ත අරගල නිසා. විශේෂයෙන් මධ්‍යම පන්තිය සහ ධනේෂ්වර තමන්ගේම සිවිල් සමාජයක් වෙනුවෙන් අරගල කළා. පුද්ගල නිදහස වෙනුවෙන් අරගල කළා. වාමාංශික අරගල කළා. ඒ එක්ක රාජ්‍යයේ නිල ආගමික සංස්කෘතික මතවාදයන්ට ඇඟිලි ගහන්න බැරි, එයින් පාලනය නොවන ලිංගිකත්වය පිළිබඳ සංස්කෘතියක් හැදුණා. ඒක ඇතුළේ තමයි ලිංගික නිදහස ගැන සංවාදය ඇති වුණේ.

ලංකාවේ බුද්ධිමතෙක්, කලාකරුවෙක් ලිංගිකත්වය නිර්වචනය කරගන්න ගියාම අර්බුදයකට යනවා. ඒ ගැන කතා කරන අය අතරේත් තියෙන්නේ පටු දැක්මක්. ලිංගික නිදහස ගැන ප්‍රකාශන පළ කරන අයත් වෙළඳපොළ වෙනුවෙන්, ආන්තික රැඩිකල් බවක් පෙන්වීම වෙනුවෙන්, හුදෙකලා ප්‍රකාශනයක් විදියට තමයි ඒක ඉදිරියට ගන්නේ.

ලිංගිකත්වය නිදහස් අවකාශයක් කියන තැනට අපි ගන්න ඕනෑ. විවාහය තුළ වුණත්, විවායෙන් පිට වුණත් ලිංගිකත්වය උපකරණයක් වගේ පාවිච්චි කරලා, හදිසි ශාරීරික ප්‍රීතියක් වින්දනය කරන ගනුදෙනු අවකාශයක් විදියට දකින්න හොඳ නැහැ. කාන්තාවක් හා පිරිමියෙක් වුණත්, පිරිමි දෙන්නෙක් හෝ කාන්තාවන් දෙන්නෙක් වුණත්, වෙන ඕනෑ විදියක එකතුවකින් වින්දනයක් ඇති කරන මිනිස්, සංස්කෘතික අවකාශයක් විදියට ලිංගිකත්වය තේරුම් ගන්න ඕනෑ. ලිංගිකත්වය ගැන විවිධ පක්ෂ, සිවිල් සංවිධාන විවෘතව කතා කරන්න ඕනෑ.

විවෘතව කතා කරන්න

ලංකා බණ්ඩාරනායක

ලිංගික නිදහසගැන කතාකිරීම සංකීර්ණයි. මෙය දෙදෙනෙක් අතර විතරක් කාරණාවක්ම නෙවෙයි. පවුලට, ඥාතීන්ට, දරුවන් ඉන්නවා නම් ඒ දරුවන්ට යම් කෙනෙකුගේ ලිංගික ජීවිතයෙන් බලපෑම් එල්ලවෙනවා. ඒ නිසා ඒ නිදහස ගැන කතාකිරීම සංකීර්ණයි. පවුලේ අනෙක් අයගේ විශ්වාසයන්, යම් කෙනෙකුගේ තෝරාගැනීම්වලට බලපෑම් එල්ල කරනවා.

ලංකාව වගේ රටවල ලිංගික නිදහස අර්ථකථනය කරන විදියේ බරපතළ ගැටලුවක් තියෙනවා. ඉස්සර නම් එකගෙයි කෑම කියන සංකල්පය තිබුණා. සහෝදරයන් දෙන්නෙක් එක බිරිඳක් විවාහයට ගත්තා. නීත්‍යනුකූල විවාහ තිබුණේ නැහැ. ඒ වෙනුවට යම් දෙදෙනෙක් කැමති නම් එක ගෙදරක ජීවත්වෙන්න පටන්ගත්තා. අපි මුළු ජීවිත කාලයකටම එක් ගැහැනියක් හා පිරිමියෙක් අතර සම්බන්ධයක් ගැන කතා කරද්දී ලිංගිකත්වය පිළිබඳ අදහස සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වෙලා.

වෙන රටවල්වල ගැහැනු, පිරිමි සමූහයක් විදියට ලිංගිකව ජීවත්වෙනවා. ඒක ප්‍රශ්නයක් නැහැ. එහෙත් අපේ සමාජයේ ඒක හරි හා වැරදි විදියට බෙදීම් හදාගෙන. ඒ බෙදීම්වලට අයත් නොවන අය නරක අය විදියට අර්ථකථනය කරනවා. මානවයන් ඇතුළු අපි ජීවවිද්‍යාත්මක වශයෙන් සාමූහිකව ජීවත්වෙන සත්ව කොට්ඨාසයක්. අපට සහජාශයෙන් එන්නේ එක් පිරිමියෙක් සහ එක් ගැහැනියෙක් ජීවිතයම ගතකිරීමේ තත්වයක් නෙවෙයි.

අපි වගේ රටවල ගොඩක් වෙලාවට බොරුව පවත්වාගෙන යනවා. කාටවත් කරන්න බැරි දෙයක් එළියට පෙන්වමින් රහස්‍ය ජීවිතයක් ගතකරනවා. ඒක සාමාන්‍ය තත්වය විදියට පිළිගන්නවා. මේ බොරුව එළියට අරගෙන කතාකිරීම වැදගත්. අඩු තරමේ බිරිඳ සහ සැමියා අතරවත් මේ ගැන සාකච්ඡාවක් වෙන්නේ නැතිව ඇති. එහෙත් අපි මේ මාතෘකාව ගැන විවෘතව කතාකරන්න ඕනෑ.

අනෙකා ඉවසන්න

චින්තන ධර්මදාස

මනුස්සයෙකුගේ මරණය හැරුණාම ඒ කෙනාගේ ජීවිතයේ ඊළඟට තියෙන්නට පුළුවන් වැදගත්ම නිදහස තමයි ලිංගික නිදහස. කෙනෙකුට හිතෙන්න පුළුවන් ලිංගික නිදහස එතරම් වැදගත් දෙයක් නොවන බව. එහෙත්, ලිංගිකව නිදහස් නැති මිනිහෙක් සංස්කෘතිය ගැන දකින විදිය, පවුල ගැන දකින විදිය, දේශපාලනය දකින විදිය ආදි නොයෙකුත් දේවලට ලිංගික නිදහස පිළිබඳ කාරණාව බලපානවා. තමන්ට වඩා වෙනස් වූ ආශාවක්, වුවමනාවක් තවත් මනුස්සයෙක් සතුව තියෙන්නට පුළුවන් බව බාරගැනීම දියුණු සමාජයකට අවශ්‍ය මූලික බාරගැනීමක්. අනෙකා ඉවසන්න ඕනෑ. ලිංගික නිදහස නැති සමාජයක පවුල ඇතුළේ ළමයා මානසිකව දුර්වල වෙනවා. මා කියන්නේ ප්‍රතිකාර ගන්නට තරම් මානසික රෝගී තත්වයක් නෙවෙයි. ජාතිවාදය, පටු අදහස්, වෛරී, අසහනකාරී සහ ප්‍රචණ්ඩ දරුවන් හැදී වැඩෙන්නේ ලිංගික නිදහස නැති සමාජයක. අපේ පොලීසිය පවා ලිංගික නිදහස බාරගන්නේ නැහැ. දෙන්නෙක් ප්‍රේම කළත් පොලීසියෙන් පැනලා අල්ලනවා. වැඩිහිටියන් නෂ්ටකාමී තත්වයක් පෙන්වාගෙන ඉන්නවා. ලංකාව සම්පූර්ණයෙන් ලිංගිකත්වය කියන සංකල්පයම නැති පොඩි දරුවන් ජීවත්වෙන රටක තත්වයකට දාලා තියෙනවා. මේක අපි ඒ තරම් නොසලකා හරින නමුත්, අපේ සමාජයේ වැඩිම සාකච්ඡාවකට ලක් කරන්න ඕනෑ වැදගත්ම කාරණාවක්.