■ පුරවැසියා
මෙම කොලමේම පසුගිය මහා මැතිවරණයට අදාළව ලියා ඇති පරිදි පවතින මැතිවරණ ක්‍රමය තුළ මහජන නියෝජිතයින් ලෙස තෝරා ගැනීමට හොඳ පුද්ගලයින් යැයි කියා පිරිසක් අපට ඉතිරි කරන්නේ නැත. ඊට හේතුව පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී පමණක් නොව පළාත් පාලන හා පළාත් සභා මැතිවරණවලදීද සෘජුව පුද්ගලයකු තෝරා ගැනීමේ අවස්ථාව ඡන්දදායකයාට හිමිකර දී නැති නිසාය. ඇත්තේ පක්ෂයකට ඡන්දය ලබාදී ද්විතීයිකව පුද්ගලයන් තෝරා ගැනීමේ අවස්ථාව පමණය. පසුගිය පළාත් පාලන ඡන්දයේදී කොට්ඨාස සඳහා තේරී පත්වන නියෝජිතයන්ගේ නම් පක්ෂ නම් කළද ඡන්දදායකයා ඡන්දය භාවිත කළේ පක්ෂයක් වෙනුවෙන් පමණය.
මේ යථාර්ථය නොදැන අප හොඳයැයි සිතන මිනිසුන් පසුගිය මහා මැතිවරණයේදී කීවේ කිනම් පක්ෂයකින් හෝ හොඳ මිනිසුන් පාර්ලිමේන්තුවට යවන ලෙසය. එසේ හොඳ යැයි කී විද්වත් හා විවිධ නම්වලින් හඳුන්වන මහජන නියෝජිතයන් රැසක් මෙවර පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වී තිබේ.
මේ හොඳ යැයි කියන මහජන නියෝජිතයන් පාර්ලිමේන්තුවේදී සහයෝගය ලබාදිය යුත්තේ හොඳ දේවලට පමණය. නරක දේවලට විරුද්ධ විය යුතුවා පමණක් නොව විරුද්ධව ඡන්දයද භාවිත කළ යුතුය.
20 වන සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීමත් සමඟ මෙම හොඳ යැයි කී මහජන නියෝජිතයන් පරීක්ෂාවට ලක්කිරීමේ අවස්ථාවක්ද අප හොඳ යැයි සිතූ මිනිසුන්ට ලැබී ඇත. ඔවුන්ගේ සිතීම අනුව ඔවුන් හොඳ යැයි නිගමනය කළ මහජන නියෝජිතයන්ට 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට පක්ෂව ඡන්දය දීමේ හැකියාවක් තිබිය නොහැකිය. මන්ද 20 වන සංශෝධනය යනු 19 වැනි සංශෝධනයෙන් ඉදිරියට ගෙනා රාජ්‍යයේ කටයුතු දේශපාලන බලපෑමෙන් ස්වාධීන කිරීමේ හා විධායක බලය ජනාධිපතිවරයාට අත්තනෝමතික ලෙස භාවිත කිරීමේ ඉඩ ඇහිරීමේ යහපත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ඉදිරි සංශෝධනය ආපසු හරවන්නක් නිසාය.
එහෙත් දැන්ම කැට තියා ලියා තැබිය හැකි සටහනක් වන්නේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ යටතේ මහජන නියෝජිතයන් ලෙස පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වී ඇති හොඳ යැයි කියූ කිසිවකුත් 20 වන සංශෝධනයට විරුද්ධව ඡන්දය ලබා නොදෙනු ඇති බවය. ඔවුන් අනිවාර්යෙන්ම 20 වැනි සංශෝධනයට පක්ෂව ඡන්දය දෙනු ඇත.
මහින්ද රාජපක්ෂ 18 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ගෙන ආ අවස්ථාව දැන් අප මතකයට නගා ගත හැකිය.
වාසුදේව නානයක්කාර, ඩිව් ගුණසේකර, තිස්ස විතාරණ ආදි එදා ආණ්ඩුවේ පැරණි වාමාංශික පක්ෂවල නායකයන් කථා කළේ එම සංශෝධනයට විරුද්ධවය. එම සංශෝධනයේ තිබූ කිසිවක් පාර්ලිමේන්තුවට දැමීමට පෙර හෝ පාර්ලිමේන්තුවට දැමීමෙන් පසු මහින්ද රාජපක්ෂ වෙනස් කළේ නැත. එහෙත් විරුද්ධ යැයි කී පිරිස් 18 වැනි සංශෝධනයට පක්ෂව ඡන්දය භාවිතා කළෝය. මන්ද ඔවුන්ට අවශ්‍ය හොඳ දෙයට වඩා මන්ත්‍රීකම ආරක්ෂා කර ගැනීම වන නිසාය.
මහින්ද රාජපක්ෂට තුනෙන් දෙකක ඡන්දයට මදිව සිටි පිරිස විපක්ෂයේ සිට ආණ්ඩුවට ආ කරු ජයසූරිය සම්පූර්ණ කර දුන්නේය. විපක්ෂයේ සිටියද හොඳ යැයි කියන අයගේ හැසිරීම එයාකාරය. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වන්නේ බලයේ කොටස්කාරයකු වී බලය අභ්‍යාස කරන්නට ඇමති කමක් ලබාගැනීමය.
නොහොඳ යැයි කියන පිරිස් පිල් මාරු කරන්නේ ඔවුන්ට ඇති නඩුහබවලින් බේරෙන්නටය. අයථා ලෙස මුදල් හොයන්නටය. 20 වැනි සංශෝධනයේදීත් විපක්ෂයේ පිරිසක් ඊට පක්ෂව ඡන්දය දෙන්නට ගොස් ඇමතිකම් ආදි වරප්‍රසාද ලබාගතහොත් අප පුදුම විය යුතු නැත.
මේ හොඳ නොහොඳ දෙපිරිස අතර වෙනස සටහන් වන්නේ එයාකාරයටය.■
